Είναι καιρός πλέον, να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια. Αποφάσισα με όση αντικειμενικότητα και αμεροληψία να γράψουμε την Ελληνική Ιστορία ανά μεγάλο γεγονός. Πρώτο ιστορικό γεγονός, η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή (1920-22). Eπέλεξα αυτό το μεγάλο για το Έθνος γεγονός διότι εσκεμμένα κάποιοι παραποιούν την αλήθεια για τα γεγονότα αυτά.
Τον Αύγουστο του 1920, υπεγράφη στις Σέβρες της Γαλλίας η "Συνθήκη των Σεβρών". Στην πραγματικότητα δεν ήταν συνθήκη αλλά μία συμφωνία η οποία προέβλεπε την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον διαμερισμό της στις νικήτριες χώρες Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία. Επίσης, παραχωρούσε στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Βασιλευούσης, την Ίμβρο, την Τένεδο, την Σμύρνη με μία ευρεία έκταση γύρω απ' αυτήν και τα Δωδεκάνησα πλήν της Ρόδου, που δόθηκε στην Ιταλία. Στην συνέχεια οι κάτοικοι της περιοχής της Σμύρνης (το 1925) θα αποφάσιζαν με δημοψήφισμα για την τύχη τους. Το ίδιο και οι Δωδεκανήσιοι το 1935. Στην σύσκεψη εκείνη των νικητών αποφασίστηκε το μέλλον της Ελλάδος. Ο Βενιζέλος έπρεπε να στείλει πρώτα Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία και έπειτα να παραιτηθεί με εκλογές.
Ο Ι Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ Τ Ο Υ 1 9 2 0
Λίγες ημέρες μετά την σύσκεψη και υπογραφή της "συμφωνίας", ο Ελευθέριος Βενιζέλος δέχεται δολοφονική επίθεση ενώ, μετά από λίγο δολοφονείται από βενιζελικούς ο βασιλόφρων Μακεδονομάχος Ίων Δραγούμης. Η τουρκική Βουλή αρνείται να κυρώσει τις αποφάσεις της συνθήκης και ο Βενιζέλος λαμβάνει άδεια να στείλει Στρατό στα τουρκικά εδάφη καταδικάζοντας τον σε σφαγή ενώ, σε περίπτωσης ήττας ή διακοπής της προελάσεως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση-πρόταση. Δεν ήταν ελιγμός. Η Ελλάδα ήταν σε μία πολύ δύσκολη θέση. Αν δεν προέλαυνε ο Ελληνικός Στρατός τότε θα ανασυντάσοντο οι στρατιωτικές δυνάμεις του Κεμάλ, από την άλλη οποιάδηποτε απόπειρα στην Μικρά Ασία (είχε προβλεφθεί από τον Ιωάννη Μεταξά τον Φεβρουάριο του 1915) θα κατέληγε σε αιματοχυσία. Ήδη πριν από την συμφωνία των Σεβρών έβλεπαν πως οι τούρκοι δεν ήταν ο κύριος εχθρός αλλά ένας σύμμαχος στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Με τις Σέβρες η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχανε εδάφη αλλά οι Ευρωπαίοι στο μυαλό τους άλλα σχεδίαζαν... Αφού ο Βενιζέλος ολοκληρώνει αυτόν τον διπλωματικό για τον εαυτό του ελιγμό, προκήρυσσει εκλογές με απότερο σκοπό να ηττηθεί, ώστε να μην ισχύει καμμία συμφωνία που είχαμε ως χώρα με την Ευρώπη και να επομισθούν οι βασιλικοί την επικείμενη Μικρασιατική καταστροφή. Αντίπαλος του στις εκλογές ήταν η "Ηνωμένη Αντιπολίτευσις". Η Η.Α. είχε σχηματισθεί λίγο πριν τις εκλογές από Βασιλόφρωνες και άλλες πολιτικές πατριωτικές δυνάμεις υποσχόμενη το "οικάδε" (δηλ. επιστροφή των στρατιωτών από το μέτωπο) και «απαλλαγή από την "βενιζελική εκστρατεία"» με επικεφαλής τον Δημήτριο Γούναρη. Ο Βενιζέλος καθ' όλη την προεκλογική περίοδο, διατηρώντας δε και άρτιες σχέσεις με πολλούς Εβραίους από την Ελλάδα και την Ευρώπη εργάζετο υπόγεια μαζί τους για την ήττα στις εκλογές. Οι Εβραίοι, βάσει του σχεδίου τους, ήθελαν να προφυλάξουν τον Βενιζέλο και να επομισθεί η εθνικοπατριωτική παράταξη. Στις 1 Νοεμβρίου 1920, ο λαός υπερψηφίζει τον Βενιζέλο αλλά σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα η "Ηνωμένη Αντιπολίτευση" έλαβε περισσότερες έδρες και ο Δημήτριος Ράλλης σχηματίζει κυβέρνηση. Την αρχιστρατηγία του Ελληνικού Στρατού αναλαμβάνει ο αξιωματικός Αναστάσιος Παπούλας. Ο λαός στις εκλογές δεν επέδειξε αχαριστία. Ήθελε την ηρεμία του μη γνωρίζοντας τα εθνοβλαβή σχέδια των Εβραίων.
Ο Θ Α Ν Α Τ Ο Σ Τ Ο Υ Β Α Σ Ι Λ Ε Ω Σ Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Υ
& Η Ε Π Α Ν Ο Δ Ο Σ Τ Ο Υ Β Α Σ Ι Λ Ε Ω Σ Κ Ω Ν/ Ν Ο Υ
Το πολιτικό σκηνικό ήταν ήδη τεταμένο. Στις 12 Οκτωβρίου 1920 πεθαίνει ο Βασιλεύς Αλέξανδρος. Την αντιβασιλεία προσωρινώς αναλαμβάνει ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Με την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές παραιτείται και η αντιβασιλεία περνά στην βασιλομήτορα Όλγα. Η νέα φιλοβασιλική κυβέρνηση βλέποντας την ανυπαρξία λύσεως για το θέμα ανάληψης της Βασιλείας, το διευθέτησε θέτοντας το σε δημοψήφισμα. Το ερώτημα που έθεσε ήταν: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην επάνοδο του Βασιλέως Κωνσταντίνου του ΙΒ'. ΝΑΙ ψήφισαν 99% των ψηφοφόρων. Στις 6 Δεκεμβρίου ο Κων/νος και ο Διάδοχος Γεώργιος επιστρέφουν στην Ελλάδα. Στις 5 Ιανουαρίου 1921, ο "πάντοτε νικητής" Βασιλιάς κυρήσσει τις εργασίες της νέας Βουλής τονίζοντας την αφοσίωση στους συμμάχους και την προάσπιση των Ελληνικών δικαιωμάτων στην Μικρά Ασία.
Η κυβέρνηση Καλογερόπουλου - Γούναρη βλέποντας την αδιαλλαξία του Κεμάλ και εμπνεόμενη απ΄την Μεγάλη Ιδέα, δεν τήρησε την προεκλογική της υπόσχεση για τερματισμό του πολέμου. Ο Βασιλεύς και η πολιτική ηγεσία βλέποντας τον Ελληνικό Στρατό ήδη προελαυνόμενο και πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα εκπλήρωσης των μεγάλων εθνικών μας πεπρωμένων, διέταξε επίθεση στις 11 Μαρτίου 1921 (η κυβέρνηση) στο Μικρασιατικό μέτωπο. Ο Βασιλεύς, μία μέρα συμβολική, 29 Μαίου 1921 (συμπλήρωση 468 ετών από την άλωση της Κωνσταντινούπολεως) μεταβαίνει στην Μικρά Ασία, «ίνα τεθώ επί κεφαλής του Στρατού Μου εκεί όπου απ’ αιώνων παλαίει ο Ελληνισμός. Υπό την ευλογίαν του Υψίστου, η Νίκη θα επιστέψει τους αγώνας του Γένους, ακατασχέτως χωρούντος επί την αποστολήν του». Στόχος η κατάληψη της Άγκυρας και η καταστροφή του σταθμού ανεφοδιασμού του εχθρού, ενέργεια η οποία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ελληνικού επιτελείου θα οδηγούσε τον Κεμάλ σε συνθηκολόγηση. Αντιβασιλέας αναλαμβάνει και πάλι ο Παύλος Κουντουριώτης. Ο πόλεμος εντείνεται αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά και η κευβέρνηση παραιτείται. Στην εξουσία ανεβαίνει μόνος του ο Δημήτριος Γούναρης. Με ενίσχυσεις από νέα επιστράτευση, η αμυντική γραμμή των τούρκων Τουμπλού Μπουνάρ - Ορουτάκ - Πασατζίκ θραύεται και οι τούρκοι απωθούνται στο Αφιόν-Καραχισάρ. H κυβέρνηση Γούναρη απορρίπτει μεσολαβητικές προτάσεις της Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας. Προηγουμένως όμως, οι δύο τελευταίες χώρες είχαν υπογράψει συμφωνίες με τον Κεμάλ. Μετά την νικηφόρα προέλαση των Ελληνικών στρατεύματων προς την Κιουτάχεια και το Εσκί Σεχίρ, απεφασίσθη η προέλαση προς την Άγκυρα' ο Σαγγάριος διεσχήσθη και οι Έλληνες έφθασαν στα πρόθυρα της κεμαλικής πρωτευούσης. Ωστόσο, ο κάματος των στρατευμάτων, η αναδιοργάνωση των τουρκικών δυνάμεων, η ανυπαρξία ενότητος μεταξύ των Ελλήνων μετά από έναν εθνικό και γεωγραφικό διχασμό αλλά κυρίως, η προδοσία των συμμάχων, το σχέδιο των εβραίων και η ανθελληνική στάση των Φιλελευθέρων και του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) και του Βενιζέλου έφεραν την ρήξη του μετώπου, την υποχώρηση τον Σεπτέμβριο του 1921. Μία μεγάλη προδωσία.
Ο Ρ Ο Λ Ο Σ Τ Ο Υ Β Ε Ν Ι Ζ Ε Λ Ο Υ, Τ Ω Ν Ε Β Ρ Α Ι Ω Ν, Τ Ο Υ Σ Ε Κ Ε
& Τ Ω Ν Φ Ι Λ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ω Ν
Μετά την εσκεμμένη ήττα του στις εκλογές του 1920 και την μη εκλογή του ούτε καν βουλευτή, ο Βενιζέλος εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Έχοντας άρτιες σχέσεις με τους Εβραίους ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα, υποδαύλιζε την νίκη της Ελλάδος ώστε να επέλθει η Μικρασιατική καταστροφή (σκοπό για τον οποίο ηττήθηκε στις εκλογές) κατ΄ επιταγήν των δήθεν Συμμάχων. Γι' αυτό και επί της πρωθυπουργίας του είχε στείλει στρατό εκεί. Γνωρίζοντας ότι στην Ευρώπη ήταν πολιτικός "υψηλού κύρους", επιθυμούσε την ακύρωση των συμφωνιών που ο ίδιος είχε υπογράψει όταν θα έρχονταν οι Φιλοβασιλικοί στην εξουσία. Έτσι και έγινε. Η δημοτικότητα και η διπλωματία του (του Βενιζέλου), διεδράματισαν καθοριστικό ρόλο στις ραδιουργίες των Εβραίων που διέθεταν (από τότε) οικονομική δύναμη. Μπορούσαν να επηρρεάσουν την πολιτική των "Συμμάχων". Ο Κεμάλ διατηρώντας και αυτός πολύ καλές σχέσεις με "μασονικές στοές" και Εβραίους, είχε λάβει από τους δύο τελευταίους όπλα και οικονομική ενίσχυση ώστε να ηττηθούν οι Ορθόδοξοι. Το ΚΚΕ (τότε ΣΕΚΕ) πάντα υποταγμένο και ευθυγραμμισμένο στην ρωσική πολιτική η οποία ήταν υπέρ των τούρκων, έσπευσε να την ακολουθήσει. Αγωνίζοταν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο για την καταστροφή του Ελληνικού Στρατού και την νίκη του Κεμάλ. Προς τούτο, κάποιοι κομμουνισταί συνεργάζονταν με πολλούς εβραίους οι οποίοι δηλητηρίαζαν κατά τον χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια μέσω πικροχόλων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραική εφημερίδα "Avanti". Αντιπολίτευση ήταν οι Φιλελεύθεροι οι οποίοι ασκούσαν σκληρή κριτική στην πολιτική που οι ίδιοι διακήρυσσαν και επεδιώκαν την επταετία 1913-1920 και στις κυβερνητικές επιλογές κάνοντας την "τρίχα-τριχιά" και κτυπώντας την όποια εθνικολαική συνοχή. Τελειωτικό όμως κτύπημα ήταν το λεγόμενο "Δημοκρατικό Μανιφέστο", το οποίο συνετάχθη από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και έξι συνεργάτες του.
Ε Ξ Ε Λ Ι Ξ Ε Ι Σ Ε Ω Σ Τ Ο Ν Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Τ Ο Υ 1 9 2 2
Τις πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις συνοδεύει οικονομική κρίση. Τα έξοδα εξοπλισμού και συντήρησης ήταν πολυδάπανα. Ο Δ. Γούναρης σε μία τετράμηνη (τελευταία) προσπάθεια αναζήτησης οικονομικής και διπλωματικής στήριξης για καθορισμό κοινής πολιτικής των Δυνάμεων στο Μικρασιατικό ζήτημα, αποτυγχάνει και προτάσσει τρίμηνη ανακωχή που απορρίπτεται από τον Κεμάλ. Νέα κυβέρνηση σχηματίζει ο υπουργός των Οικονομικών της κυβερνήσεως Γούναρη Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ο οποίος προηγουμένως είχε προβεί σε "διχοτόμηση της δραχμής". Η αριστερή πλευρά του χαρτονομίσματος χρησιμοποιούταν ως νόμισμα στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος (π.χ. το τεμάχιο του εκατονταδράχμου άξιζε πλέον πενήντα δραχμές). Η δεξιά πλευρά του χαρτονομίσματος ανταλλασσόταν με έντοκη ομολογία στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος. Ο λαός απεδέχθη το μέτρο διότι γνώριζε τις ανάγκες του μετώπου και επειδή κατανοούσε ότι αν κυκλοφορούσε πληθωριστικό χαρτονόμισμα, οι οικονομίες του θα έχαναν εντελώς την αξία τους. Η νέα κυβέρνηση του Π. Πρωτοπαπαδάκη προτείνει στις 22 Μαίου του 1922 την κατάληψη της Κων/πόλεως από τον Ελληνικό Στρατό ώστε να ασκηθεί πίεση στον Κεμάλ, ο οποίος εν τω μεταξύ ενισχυμένος οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά, εμφανίζοταν αδιάλλακτος. Καταλυτικότατο ρόλο για την άνοδο αυτή του Κεμάλ διεδραμάτισαν οι Εβραίοι, τα "κατάλιπα" ακόμα του εθνικού διχασμού της προηγούμενης δεκαετίας και η προδωσία των πολιτικών. Ωστόσο, η υγεία του Βασιλέως κλονίσθηκε και την άνοιξη του 1922 επέστρεψε στην Αθήνα. Αναπληρωτής του στο μέτωπο τοποθετείτε ο ήδη αρχιστρατηγός Αν. Παπούλας και τον Μάιο του 1922 νέος αρχιστράτηγος τοποθετείτε ο Γεώργιος Χατζηανέστης ο οποίος ήταν σύμφωνος με το εγχείρημα καταλήψεως της Βασιλεούσης. Όμως, οι δήθεν Σύμμαχοι δεν έδωσαν το πράσινο φως.
Από τότε αρχίζει η εξάρθρωση του Ελληνικού μετώπου. Ήδη ομάδες βενιζελικών αξιωματικών έφευγαν πριν την υποχώρηση. Ο Κεμάλ ανασυντάσσει τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και στις 13 Αυγούστου εξαπολύει την τελική επίθεση. Με την μάχη του Αλή-Βεράν αιχμαλωτίζονται σημαντικές Ελληνικές δυνάμεις. Έτσι, η Ελληνική Άμυνα κατέρρευσε και άρχισε η υποχώρηση. Στις 27 Αυγούστου, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Σμύρνη όπου την έκαψαν και προέβησαν σε φρικτές σφαγές και αγριότητες εναντίον του αμάχου Ελληνικού πληθυσμού. Θύμα της και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος. 1.500.000 περίπου Έλληνες εγκατέλειψαν τις εστίες τους και, μέσα σε αφάνταστες και ανείπωτες στερήσεις, πείνα, ταλαιπωρίες και κακουχίες, έφθασαν ως πρόσφυγες στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας 3.000 χρόνων Ελληνικής ιστορίας στην Μικρά Ασία.
Τέλος με ξεριζωμό, πόνο, αίμα, προδωσία και καταστροφή.
Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ι Σ Μ Ο Σ
Επιτρέψατε μου να κάνω έναν παραλληλισμό στην Ελληνική ιστορία για να δείτε πως η Ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται.
Μάτζικερτ 1074.
Οι πολιτικοί (τότε πατρίκιοι) γύρισαν την πλάτη στον Ρωμανό Δ’ τον Διογένη.
Η Σ Υ Ν Θ Η Κ Η Τ Ω Ν Σ Ε Β Ρ Ω Ν
.PNG/300px-TreatyOfSevres_(corrected).PNG)
Τον Αύγουστο του 1920, υπεγράφη στις Σέβρες της Γαλλίας η "Συνθήκη των Σεβρών". Στην πραγματικότητα δεν ήταν συνθήκη αλλά μία συμφωνία η οποία προέβλεπε την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον διαμερισμό της στις νικήτριες χώρες Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία. Επίσης, παραχωρούσε στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Βασιλευούσης, την Ίμβρο, την Τένεδο, την Σμύρνη με μία ευρεία έκταση γύρω απ' αυτήν και τα Δωδεκάνησα πλήν της Ρόδου, που δόθηκε στην Ιταλία. Στην συνέχεια οι κάτοικοι της περιοχής της Σμύρνης (το 1925) θα αποφάσιζαν με δημοψήφισμα για την τύχη τους. Το ίδιο και οι Δωδεκανήσιοι το 1935. Στην σύσκεψη εκείνη των νικητών αποφασίστηκε το μέλλον της Ελλάδος. Ο Βενιζέλος έπρεπε να στείλει πρώτα Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία και έπειτα να παραιτηθεί με εκλογές. Ο Ι Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ Τ Ο Υ 1 9 2 0
Λίγες ημέρες μετά την σύσκεψη και υπογραφή της "συμφωνίας", ο Ελευθέριος Βενιζέλος δέχεται δολοφονική επίθεση ενώ, μετά από λίγο δολοφονείται από βενιζελικούς ο βασιλόφρων Μακεδονομάχος Ίων Δραγούμης. Η τουρκική Βουλή αρνείται να κυρώσει τις αποφάσεις της συνθήκης και ο Βενιζέλος λαμβάνει άδεια να στείλει Στρατό στα τουρκικά εδάφη καταδικάζοντας τον σε σφαγή ενώ, σε περίπτωσης ήττας ή διακοπής της προελάσεως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση-πρόταση. Δεν ήταν ελιγμός. Η Ελλάδα ήταν σε μία πολύ δύσκολη θέση. Αν δεν προέλαυνε ο Ελληνικός Στρατός τότε θα ανασυντάσοντο οι στρατιωτικές δυνάμεις του Κεμάλ, από την άλλη οποιάδηποτε απόπειρα στην Μικρά Ασία (είχε προβλεφθεί από τον Ιωάννη Μεταξά τον Φεβρουάριο του 1915) θα κατέληγε σε αιματοχυσία. Ήδη πριν από την συμφωνία των Σεβρών έβλεπαν πως οι τούρκοι δεν ήταν ο κύριος εχθρός αλλά ένας σύμμαχος στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Με τις Σέβρες η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχανε εδάφη αλλά οι Ευρωπαίοι στο μυαλό τους άλλα σχεδίαζαν... Αφού ο Βενιζέλος ολοκληρώνει αυτόν τον διπλωματικό για τον εαυτό του ελιγμό, προκήρυσσει εκλογές με απότερο σκοπό να ηττηθεί, ώστε να μην ισχύει καμμία συμφωνία που είχαμε ως χώρα με την Ευρώπη και να επομισθούν οι βασιλικοί την επικείμενη Μικρασιατική καταστροφή. Αντίπαλος του στις εκλογές ήταν η "Ηνωμένη Αντιπολίτευσις". Η Η.Α. είχε σχηματισθεί λίγο πριν τις εκλογές από Βασιλόφρωνες και άλλες πολιτικές πατριωτικές δυνάμεις υποσχόμενη το "οικάδε" (δηλ. επιστροφή των στρατιωτών από το μέτωπο) και «απαλλαγή από την "βενιζελική εκστρατεία"» με επικεφαλής τον Δημήτριο Γούναρη. Ο Βενιζέλος καθ' όλη την προεκλογική περίοδο, διατηρώντας δε και άρτιες σχέσεις με πολλούς Εβραίους από την Ελλάδα και την Ευρώπη εργάζετο υπόγεια μαζί τους για την ήττα στις εκλογές. Οι Εβραίοι, βάσει του σχεδίου τους, ήθελαν να προφυλάξουν τον Βενιζέλο και να επομισθεί η εθνικοπατριωτική παράταξη. Στις 1 Νοεμβρίου 1920, ο λαός υπερψηφίζει τον Βενιζέλο αλλά σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα η "Ηνωμένη Αντιπολίτευση" έλαβε περισσότερες έδρες και ο Δημήτριος Ράλλης σχηματίζει κυβέρνηση. Την αρχιστρατηγία του Ελληνικού Στρατού αναλαμβάνει ο αξιωματικός Αναστάσιος Παπούλας. Ο λαός στις εκλογές δεν επέδειξε αχαριστία. Ήθελε την ηρεμία του μη γνωρίζοντας τα εθνοβλαβή σχέδια των Εβραίων.& Η Ε Π Α Ν Ο Δ Ο Σ Τ Ο Υ Β Α Σ Ι Λ Ε Ω Σ Κ Ω Ν/ Ν Ο Υ
Το πολιτικό σκηνικό ήταν ήδη τεταμένο. Στις 12 Οκτωβρίου 1920 πεθαίνει ο Βασιλεύς Αλέξανδρος. Την αντιβασιλεία προσωρινώς αναλαμβάνει ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Με την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές παραιτείται και η αντιβασιλεία περνά στην βασιλομήτορα Όλγα. Η νέα φιλοβασιλική κυβέρνηση βλέποντας την ανυπαρξία λύσεως για το θέμα ανάληψης της Βασιλείας, το διευθέτησε θέτοντας το σε δημοψήφισμα. Το ερώτημα που έθεσε ήταν: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην επάνοδο του Βασιλέως Κωνσταντίνου του ΙΒ'. ΝΑΙ ψήφισαν 99% των ψηφοφόρων. Στις 6 Δεκεμβρίου ο Κων/νος και ο Διάδοχος Γεώργιος επιστρέφουν στην Ελλάδα. Στις 5 Ιανουαρίου 1921, ο "πάντοτε νικητής" Βασιλιάς κυρήσσει τις εργασίες της νέας Βουλής τονίζοντας την αφοσίωση στους συμμάχους και την προάσπιση των Ελληνικών δικαιωμάτων στην Μικρά Ασία.
Ο Ι Π Ρ Ο Φ Α Σ Ε Ι Σ ΤΩΝ Σ Υ Μ Μ Α Χ Ω Ν
Οι σύμμαχοι μας, βρίσκουν την κατάλληλη πρόφαση για να ταπεινώσουν την Ελλάδα και να προδώσουν την συμμαχία. Η πρόφαση αυτή είναι η επάνοδος του Κων/νου που είχε αντιταχθεί στην εμπλοκή της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επειδή ήθελε την ηρεμία και την ευημερία της Πατρίδος και του Έθνους. Οι σύμμαχοι ασμφισβητούν καθαρά την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού προς το πρόσωπο του Κων/νου.
Δ Ι Π Λ Ω Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Π Ι Τ Υ Χ Ι Ε Σ Τ Ο Υ Κ Ε Μ Α Λ
& Ε Ν Α Λ Λ Α Γ Ε Σ Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Ε Ω Ν
Στις 27 Ιανουαρίου 1921 οι Ν. Καλογερόπουλος και Δ. Γούναρης, σχημάτισαν νέα κυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 1921 ο Γούναρης είχε πάει στην Ευρώπη για να εφαρμόσει το "οικάδε" αφού διαπραγματεύονταν με τους "Συμμάχους". Εκεί Τούρκοι και Σύμμαχοι επέμεναν να συνεχιστεί ο πόλεμος. Τον Φεβρουάριο έγινε προσπάθεια από τις Δυνάμεις να διευθετηθεί το Μικρασιατικό πρόβλημα. Η αδιαλλαξία του Κεμάλ, τορπίλλισε κάθε ειρηνική λύση. Η στάση του Κεμάλ έκανε τις δυνάμειςς να επανεξετάσουν την στάση τους έναντι της Ελλάδος. Αφού, ο Κεμάλ υπέγραψε συμφωνία με την Σοβιετική Ένωση (Μάρτιος 1921), προχώρησε σε υπογραφή σειράς συμφωνιών με την Γαλλία (Μάρτιος & Οκτώβριος 1921) και την Ιταλία (Μάρτιος 1921) που προέβλεπαν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους από την Μικρά Ασίσ με αντάλαγμα την παραχώρηση προνομίων και διευκολύνσεων στην κεμαλική τουρκία. Μετά απ' αυτά οι Ελληνικές προσπάθειες είχαν μόνο πλέον μόνο την αγγλική στήριξη, και αυτή σε διπλωματικό, κυρίως, επίπεδο.
Ο Ι Ε Ξ Ε Λ Ι Ξ Ε Ι Σ Μ Ε Χ Ρ Ι Τ Ο Ν Χ Ε Ι Μ Ω Ν Α Τ Ο Υ 1 9 2 1
Ο Ι Ε Ξ Ε Λ Ι Ξ Ε Ι Σ Μ Ε Χ Ρ Ι Τ Ο Ν Χ Ε Ι Μ Ω Ν Α Τ Ο Υ 1 9 2 1
Η κυβέρνηση Καλογερόπουλου - Γούναρη βλέποντας την αδιαλλαξία του Κεμάλ και εμπνεόμενη απ΄την Μεγάλη Ιδέα, δεν τήρησε την προεκλογική της υπόσχεση για τερματισμό του πολέμου. Ο Βασιλεύς και η πολιτική ηγεσία βλέποντας τον Ελληνικό Στρατό ήδη προελαυνόμενο και πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα εκπλήρωσης των μεγάλων εθνικών μας πεπρωμένων, διέταξε επίθεση στις 11 Μαρτίου 1921 (η κυβέρνηση) στο Μικρασιατικό μέτωπο. Ο Βασιλεύς, μία μέρα συμβολική, 29 Μαίου 1921 (συμπλήρωση 468 ετών από την άλωση της Κωνσταντινούπολεως) μεταβαίνει στην Μικρά Ασία, «ίνα τεθώ επί κεφαλής του Στρατού Μου εκεί όπου απ’ αιώνων παλαίει ο Ελληνισμός. Υπό την ευλογίαν του Υψίστου, η Νίκη θα επιστέψει τους αγώνας του Γένους, ακατασχέτως χωρούντος επί την αποστολήν του». Στόχος η κατάληψη της Άγκυρας και η καταστροφή του σταθμού ανεφοδιασμού του εχθρού, ενέργεια η οποία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ελληνικού επιτελείου θα οδηγούσε τον Κεμάλ σε συνθηκολόγηση. Αντιβασιλέας αναλαμβάνει και πάλι ο Παύλος Κουντουριώτης. Ο πόλεμος εντείνεται αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά και η κευβέρνηση παραιτείται. Στην εξουσία ανεβαίνει μόνος του ο Δημήτριος Γούναρης. Με ενίσχυσεις από νέα επιστράτευση, η αμυντική γραμμή των τούρκων Τουμπλού Μπουνάρ - Ορουτάκ - Πασατζίκ θραύεται και οι τούρκοι απωθούνται στο Αφιόν-Καραχισάρ. H κυβέρνηση Γούναρη απορρίπτει μεσολαβητικές προτάσεις της Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας. Προηγουμένως όμως, οι δύο τελευταίες χώρες είχαν υπογράψει συμφωνίες με τον Κεμάλ. Μετά την νικηφόρα προέλαση των Ελληνικών στρατεύματων προς την Κιουτάχεια και το Εσκί Σεχίρ, απεφασίσθη η προέλαση προς την Άγκυρα' ο Σαγγάριος διεσχήσθη και οι Έλληνες έφθασαν στα πρόθυρα της κεμαλικής πρωτευούσης. Ωστόσο, ο κάματος των στρατευμάτων, η αναδιοργάνωση των τουρκικών δυνάμεων, η ανυπαρξία ενότητος μεταξύ των Ελλήνων μετά από έναν εθνικό και γεωγραφικό διχασμό αλλά κυρίως, η προδοσία των συμμάχων, το σχέδιο των εβραίων και η ανθελληνική στάση των Φιλελευθέρων και του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) και του Βενιζέλου έφεραν την ρήξη του μετώπου, την υποχώρηση τον Σεπτέμβριο του 1921. Μία μεγάλη προδωσία.Ο Ρ Ο Λ Ο Σ Τ Ο Υ Β Ε Ν Ι Ζ Ε Λ Ο Υ, Τ Ω Ν Ε Β Ρ Α Ι Ω Ν, Τ Ο Υ Σ Ε Κ Ε
& Τ Ω Ν Φ Ι Λ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ω Ν
Μετά την εσκεμμένη ήττα του στις εκλογές του 1920 και την μη εκλογή του ούτε καν βουλευτή, ο Βενιζέλος εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Έχοντας άρτιες σχέσεις με τους Εβραίους ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα, υποδαύλιζε την νίκη της Ελλάδος ώστε να επέλθει η Μικρασιατική καταστροφή (σκοπό για τον οποίο ηττήθηκε στις εκλογές) κατ΄ επιταγήν των δήθεν Συμμάχων. Γι' αυτό και επί της πρωθυπουργίας του είχε στείλει στρατό εκεί. Γνωρίζοντας ότι στην Ευρώπη ήταν πολιτικός "υψηλού κύρους", επιθυμούσε την ακύρωση των συμφωνιών που ο ίδιος είχε υπογράψει όταν θα έρχονταν οι Φιλοβασιλικοί στην εξουσία. Έτσι και έγινε. Η δημοτικότητα και η διπλωματία του (του Βενιζέλου), διεδράματισαν καθοριστικό ρόλο στις ραδιουργίες των Εβραίων που διέθεταν (από τότε) οικονομική δύναμη. Μπορούσαν να επηρρεάσουν την πολιτική των "Συμμάχων". Ο Κεμάλ διατηρώντας και αυτός πολύ καλές σχέσεις με "μασονικές στοές" και Εβραίους, είχε λάβει από τους δύο τελευταίους όπλα και οικονομική ενίσχυση ώστε να ηττηθούν οι Ορθόδοξοι. Το ΚΚΕ (τότε ΣΕΚΕ) πάντα υποταγμένο και ευθυγραμμισμένο στην ρωσική πολιτική η οποία ήταν υπέρ των τούρκων, έσπευσε να την ακολουθήσει. Αγωνίζοταν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο για την καταστροφή του Ελληνικού Στρατού και την νίκη του Κεμάλ. Προς τούτο, κάποιοι κομμουνισταί συνεργάζονταν με πολλούς εβραίους οι οποίοι δηλητηρίαζαν κατά τον χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια μέσω πικροχόλων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραική εφημερίδα "Avanti". Αντιπολίτευση ήταν οι Φιλελεύθεροι οι οποίοι ασκούσαν σκληρή κριτική στην πολιτική που οι ίδιοι διακήρυσσαν και επεδιώκαν την επταετία 1913-1920 και στις κυβερνητικές επιλογές κάνοντας την "τρίχα-τριχιά" και κτυπώντας την όποια εθνικολαική συνοχή. Τελειωτικό όμως κτύπημα ήταν το λεγόμενο "Δημοκρατικό Μανιφέστο", το οποίο συνετάχθη από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και έξι συνεργάτες του.
Ε Ξ Ε Λ Ι Ξ Ε Ι Σ Ε Ω Σ Τ Ο Ν Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Τ Ο Υ 1 9 2 2
Τις πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις συνοδεύει οικονομική κρίση. Τα έξοδα εξοπλισμού και συντήρησης ήταν πολυδάπανα. Ο Δ. Γούναρης σε μία τετράμηνη (τελευταία) προσπάθεια αναζήτησης οικονομικής και διπλωματικής στήριξης για καθορισμό κοινής πολιτικής των Δυνάμεων στο Μικρασιατικό ζήτημα, αποτυγχάνει και προτάσσει τρίμηνη ανακωχή που απορρίπτεται από τον Κεμάλ. Νέα κυβέρνηση σχηματίζει ο υπουργός των Οικονομικών της κυβερνήσεως Γούναρη Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ο οποίος προηγουμένως είχε προβεί σε "διχοτόμηση της δραχμής". Η αριστερή πλευρά του χαρτονομίσματος χρησιμοποιούταν ως νόμισμα στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος (π.χ. το τεμάχιο του εκατονταδράχμου άξιζε πλέον πενήντα δραχμές). Η δεξιά πλευρά του χαρτονομίσματος ανταλλασσόταν με έντοκη ομολογία στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος. Ο λαός απεδέχθη το μέτρο διότι γνώριζε τις ανάγκες του μετώπου και επειδή κατανοούσε ότι αν κυκλοφορούσε πληθωριστικό χαρτονόμισμα, οι οικονομίες του θα έχαναν εντελώς την αξία τους. Η νέα κυβέρνηση του Π. Πρωτοπαπαδάκη προτείνει στις 22 Μαίου του 1922 την κατάληψη της Κων/πόλεως από τον Ελληνικό Στρατό ώστε να ασκηθεί πίεση στον Κεμάλ, ο οποίος εν τω μεταξύ ενισχυμένος οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά, εμφανίζοταν αδιάλλακτος. Καταλυτικότατο ρόλο για την άνοδο αυτή του Κεμάλ διεδραμάτισαν οι Εβραίοι, τα "κατάλιπα" ακόμα του εθνικού διχασμού της προηγούμενης δεκαετίας και η προδωσία των πολιτικών. Ωστόσο, η υγεία του Βασιλέως κλονίσθηκε και την άνοιξη του 1922 επέστρεψε στην Αθήνα. Αναπληρωτής του στο μέτωπο τοποθετείτε ο ήδη αρχιστρατηγός Αν. Παπούλας και τον Μάιο του 1922 νέος αρχιστράτηγος τοποθετείτε ο Γεώργιος Χατζηανέστης ο οποίος ήταν σύμφωνος με το εγχείρημα καταλήψεως της Βασιλεούσης. Όμως, οι δήθεν Σύμμαχοι δεν έδωσαν το πράσινο φως.
Από τότε αρχίζει η εξάρθρωση του Ελληνικού μετώπου. Ήδη ομάδες βενιζελικών αξιωματικών έφευγαν πριν την υποχώρηση. Ο Κεμάλ ανασυντάσσει τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και στις 13 Αυγούστου εξαπολύει την τελική επίθεση. Με την μάχη του Αλή-Βεράν αιχμαλωτίζονται σημαντικές Ελληνικές δυνάμεις. Έτσι, η Ελληνική Άμυνα κατέρρευσε και άρχισε η υποχώρηση. Στις 27 Αυγούστου, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Σμύρνη όπου την έκαψαν και προέβησαν σε φρικτές σφαγές και αγριότητες εναντίον του αμάχου Ελληνικού πληθυσμού. Θύμα της και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος. 1.500.000 περίπου Έλληνες εγκατέλειψαν τις εστίες τους και, μέσα σε αφάνταστες και ανείπωτες στερήσεις, πείνα, ταλαιπωρίες και κακουχίες, έφθασαν ως πρόσφυγες στην μητροπολιτική Ελλάδα.Αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας 3.000 χρόνων Ελληνικής ιστορίας στην Μικρά Ασία.
Τέλος με ξεριζωμό, πόνο, αίμα, προδωσία και καταστροφή.
Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ι Σ Μ Ο Σ
Επιτρέψατε μου να κάνω έναν παραλληλισμό στην Ελληνική ιστορία για να δείτε πως η Ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται.
Μάτζικερτ 1074.
Οι πολιτικοί (τότε πατρίκιοι) γύρισαν την πλάτη στον Ρωμανό Δ’ τον Διογένη.
Ενώ αυτός διέβλεπε τον κίνδυνο των Σελτζούκων και προσπαθούσε να χτίσει ταχύτατα έναν πανίσχυρο Βυζαντινό στρατό για να τους αναχαιτίσει, οι Πατρίκιοι αντί να τον ενισχύουν, τον σαμποτάριζαν.
Με αποτέλεσμα την Μεγάλη Τραγωδία του Μάτζικερτ το 1074 που έβαλε μόνιμα τους Τούρκους στα Βυζαντινά εδάφη της Μικράς Ασίας και σηματοδότησε την ίδια την κατάρρευση του Βυζαντίου.
Μικρά Ασία 1921-1922
Οι Εβραίοι και οι πολιτικοί: Βενιζέλος, ΣΕΚΕ, Φιλελεύθεροι συνεργάζονται για την καταστροφή του Ελληνικού Στρατού και την νίκη του Κεμάλ.
Ενώ, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ο ΙΒ' με τον Στρατό προσπαθούσαν να καταλάβουν την Άγκυρα ώστε να απελευθερώσουν τις αλησμόνητες Πατρίδες και να τελειώσουμε με τους τούρκους, σαμποτάριζαν την εθνική προσπάθεια.
Με αποτέλεσμα την Μεγαλύτερη Τραγωδία στην νεότερη Ιστορία της Ελλάδος, την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 που έβαλε τέλος στα 3.000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας στην Μικρά Ασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου