Η φιλοβασιλική (=εθνική) παράταξη στην Ελλάδα έκανε τα πρώτα βήματα της κατά το 1915. Ο Δημήτριος Γούναρης είναι ο ηγέτης του "Κόμματος Εθνικοφρόνων". Ο φιλοβασιλισμός συμπληρώνει το κενό της εθνικοφροσύνης. Η Εθνικοφροσύνη είχε ένα κενό. Ο Γούναρης έκανε τον φιλοβασιλισμό και την εθνικοφροσύνη ένα δημιουργώντας μία εθνική ιδεολογία που δεν ταυτίζεται με τα ξενόφερτα και διχαστικά αριστεράς-δεξιάς-κέντρου.
Η φιλοβασιλική παράταξη από το 1924 ως το 1935
Μετά από βραχύβιες κυβερνήσεις, τον Ιούνιο του 1925 ο αξιωματικός Θ. Πάγκαλος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα και τον Ιανουάριο εγκαθίδρυσε και "επισήμως" την δικτατορία του. Πρώτο του μέτρο "Ουδεμία γυνή θα κυκλοφορή με φούστα άνω του αστραγάλου". Ένας άλλος στρατιωτικός ο Κονδύλης τον ανέτρεψε με αντικίνημα τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Στις πρώτες εκλογές του Αβασίλευτου καθεστώτος στην Ελλάδα (Νοέμβριος 1926) ο φιλοβασιλικός κόσμος κυρίως εκπροσωπούνταν από το "Λαικό Κόμμα" του Παναγή Τσαλδάρη το οποίο ήλθε 2ο , απέσπασε 194.293 ψήφους και 20,27% με 60 έδρες συνόλου 279 και από το "Κόμμα των Ελευθεροφρόνων" του Ιωάννη Μεταξά το οποίο ήλθε τρίτο, απέσπασε 151.044 ψήφους και 15,76% με 51 έδρες. Από τις εκλογές αυτές δεν προέκυψε αυτοδυναμία και έγινε μία διετής οικουμενική κυβέρνηση. Ο Μεταξάς επειδή συμμετείχε έχασε την εκλογική του επιρροή. Ο Τσαλδάρης όμως την αύξησε χάρις και στο ρεαλιστικό του εθνικό πρόγραμμα.
Σήμερα οι Βασιλόφρονες βρισκόμαστε στα επίπεδα 40-50% με εξαίρεση τον Ελληνισμό της διασποράς που στην πλειοψηφία του είναι φιλοβασιλικός!
Το Λαϊκό Κόμμα υποστήριζε την Βασιλευομένη Δημοκρατία ως το καταλληλότερο πολίτευμα για την Ελλάδα. Ο Τσαλδάρης επέλεξε και επέβαλε την την εποικοδομητική αντιπολίτευση.
Δύο υπήρξαν τα θεμελιώδη αιτήματα των Λαϊκών αυτήν την περίοδο: η επαναφορά των αξιωματικών που είχαν αποταχθεί λόγω πολιτικών φρονημάτων και η αποτελεσματική απαγόρευση της παρέμβασης των στρατιωτικών στην πολιτική. Στα εσωτερικά ζητήματα το Λαϊκό Κόμμα, αποσκοπούσε στην άμβλυνση των αρνητικών επιπτώσεων της ανάπτυξης και στην σταθεροποίηση της κοινωνικής τάξης. Όσο περισσότερο τα στρώματα διαφοροποιούνταν και όσο πιο περίπλοκα γίνονταν τα προβλήματα. Δε θεωρούσε όμως ότι συνολικά η οικονομική ανάπτυξη ήταν αρνητική. Επικέντρωνε όμως αποκλειστικά στην ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα θεωρώντας πως η αγροτική παραγωγή ταίριαζε περισσότερο στο χαρακτήρα του ελληνικού έθνους και εμπόδιζε την εμφάνιση έντονων ταξικών ανταγωνισμών, όπως θεωρούσαν ότι επέφερε η ανάπτυξη της βιομηχανίας με την ενδυνάμωση της εργατικής τάξης. Συγκεκριμένα, θεωρούσε ότι οι αγρότες ήταν ένα συντηρητικό στρώμα σε αντίθεση με τους εργάτες και για αυτό θα έπρεπε να στηριχθούν με δίκαιη διανομή γης, ενώ υποστήριζε την αποκατάσταση των προσφύγων με την παραχώρηση γης. Επιπλέον, υποστήριζε την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, την αύξηση των εξαγωγών, την απρόσκοπτη επικράτηση των νόμων της αγοράς στον αγροτικό τομέα. Κεντρικό σημείο της οικονομικής πολιτικής ήταν η άκρα λιτότητα και οι ισολογισμένοι προϋπολογισμοί, ώστε οι μικρο αγρότες να απαλλαχθούν από τις φορολογικές επιβαρύνσεις. Το πρόγραμμα αυτό θεωρούσαν οι Λαϊκοί ότι ανταποκρινόταν στα συμφέροντα όχι μόνο των μικρο αγροτών και των μεσοαστικών στρωμάτων, με τα οποία το Λαϊκό Κόμμα είχε ισχυρούς δεσμούς, αλλά και σε χρηματιστικούς κύκλους.
Στις εκλογές του Αυγούστου 1928, νικητές αναδείχθηκαν οι βενιζελικοί και ο Βενιζέλος σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση η οποία οδήγησε την Ελλάδα στην πτώχευση!
Το Λαικό Κόμμα ήλθε 2ο, απέσπασε 243.543 ψήφους, 23,94% και 19 βουλευτές συνόλου 250.
Το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων ήλθε 4ο, απέσπασε 53.958 ψήφους, 5,30% και 1 βουλευτή τον Ιωάννη Μεταξά.
Την εμφάνισή τους κάνουν οι Ανεξάρτητοι Βασιλόφρονες οι οποίοι ήλθαν 5οι, απέσπασαν 38.556 ψήφους, 3,79% και 4 βουλευτές.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1932 το Λαϊκό Κόμμα έρχεται πρώτο έναντι 4.453 ψήφων λιγότερων που έλαβε το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων 8ο με 18.591 ψήφους και 4 βουλευτές. Μετά από διαβουλεύσεις, κυβέρνηση σχηματίζει ο Τσαλδάρης από τον Νοέμβριο του 1932 μέχρι τον Ιανουάριο του 1933, οπότε ανέλαβε ξανά την κυβέρνηση ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου του 1933 ο βενιζελισμός σαρώθηκε!!! Ο Ελληνικός λαός υπερψήφισε την Ηνωμένη Αντιπολίτευση. Ωστόσο, βενιζελικοί για να τρομοκρατήσουν τον Ελληνικό λαό πραγματοποίησαν συμπλοκές και πυροβολισμούς. Ο κόσμος που από το εσπέρας είχε κατακλύσει τις εφημερίδες, περί τις 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα όταν πείσθηκε ότι η λαϊκή ετυμηγορία είχε ανατρέψει το βενιζελικό συγκρότημα ξεκίνησε κατά ομάδες και έσμιξε σε μια τεράστια αυθόρμητη πορεία στους δρόμους της Αθήνας με συνθήματα: "Χριστός Ανέστη", "Κάτω οι κλέφτες", "Ανάσταση" κ.λπ.
Την επομένη των εκλογών στις 6 Μαρτίου, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, ηθικός αυτουργός του οποίου ήταν ο Ελ. Βενιζέλος, με πρωταγωνιστή τον Ν. Πλαστήρα, που είχε σκοπό να καταπατήσει την μόλις εκφρασθείσα γνώμη του Ελληνικού λαού. Το πραξικόπημα αυτό, αποδεικνύει το ποιόν της βενιζελικής παράταξης, και τις σαθρές βάσεις ενός αβασίλευτου πολιτεύματος στην Πατρίδα μας. Ο Πλαστήρας εγκατέλειψε την Ελλάδα και διέφυγε στο εξωτερικό. Την ίδια ημέρα ορκίστηκε πρωθυπουργός ο βενιζελικός στρατιωτικός Αλ. Οθωναίος ο οποίος μετά από 4 ημέρες παραιτήθηκε (10 Μαρτίου) και σχηματίστηκε αυτοδύναμη κυβέρνηση υπό τον Τσαλδάρη.
Ο εξουσιόλαγνος όμως Ελ. Βενιζέλος ετοίμασε και νέο πραξικόπημα βενιζελικών αξιωματικών του οποίου ανέλαβε και την αρχηγία μετά την αποτυχία του. Ξεκίνησαν συλλήψεις και αποστρατείες φιλοβενιζελικών στρατιωτικών.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 1935 τα φιλοβενιζελικά κόμματα απείχαν. Το Λαικό Κόμμα του Τσαλδάρη και το "Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα" κατέβηκαν μαζί ως "Συμπράττοντα Κυβερνητικά Κόμματα". Την πρώτη εμφάνισή της έκανε ο συνδυασμός "Ένωσις Βασιλοφρόνων" με σύνθημα την επαναφορά της Βασιλείας στον οποίο συμμετείχαν το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Μεταξά και ανεξάρτητοι πολιτευτές.
Η κατάσταση ήταν παρόμοια όπως τώρα. Οικονομική ύφεση, η Ελλάδα μετά από μία χρεοκοπία και πολιτική και κοινωνική ανωμαλία. Ο κόσμος αγανάκτησε από την βενιζελογενή δημοκρατία και βουλευτές όπως οι Μεταξάς, Κονδύλης, Στράτος κλπ. ζητούσαν την επαναφορά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση Τσαλδάρη υποσχέθηκε ένα δημοψήφισμα στο μέλλον αόριστα όμως. Ο Κονδύλης (10 Οκτωβρίου 1935) πραγματοποίησε πραξικόπημα και οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων Παπάγος και Ρέππας κινητοποίησαν τον Στρατό με σκοπό την παγίωσή του. Ο Κονδύλης κατήργησε την χρεοκοπημένη "δημοκρατία των 35 κινημάτων, αντικινημάτων και δικτατοριών" και εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα και πάλι το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Στις 3 Νοεμβρίου η απόφαση αυτή με επικυρώθηκε με πανηγυρικό δημοψήφισμα υπέρ της Βασιλείας και του Γεωργίου του Β΄, (όχι 97% αλλά 85-90% ήταν υπέρ).
Με την επιστροφή του Γεωργίου και του Διαδόχου Παύλου, ο Κονδύλης παραιτήθηκε και ο Βασιλεύς διόρισε πρωθυπουργό τον καθηγητή Κων/νο Δεμερτζή ο οποίος προκήρυξε εκλογές για τον Ιανουάριο του 1936.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 πρώτο κόμμα ήρθε αυτό των Φιλελευθέρων με 126 έδρες συνόλου 300. Δεύτερο κόμμα το Λαικό υπό τον Τσαλδάρη με 72 έδρες. Τρίτο ο συνδυασμός "Γενική Λαική Ριζοσπαστική Ένωσις" υπό τους Κονδύλη, Θεοτόκη και Ράλλη. Τέταρτο το Παλλαικό Μέτωπο (=ΚΚΕ) υπό τον Πλουμπίδη ενώ το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Μεταξά έκτο με 7 βουλευτές.
Μετά τον θάνατο του Δεμερτζή, ο Βασιλεύς Γεώργιος διόρισε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά ο οποίος με 265 ψήφους εμπιστοσύνης συνόλου 300 σχημάτισε κυβέρνηση.
Μετά την κήρυξη της 4ης Αυγούστου, όλα τα πολιτικά κόμματα και ορισμένα άρθρα του Συντάγματος έπαυσαν να λειτουργούν. Κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο και την κατοχή πολλοί βασιλόφρονες με μικρές ομάδες αντιστάθηκαν σκληρά στον κατακτητή στην καρδιά των γεγονότων μάλιστα.
Οι Βασιλόφρονες:
Η φιλοβασιλική παράταξη από το 1924 ως το 1935
Μετά από βραχύβιες κυβερνήσεις, τον Ιούνιο του 1925 ο αξιωματικός Θ. Πάγκαλος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα και τον Ιανουάριο εγκαθίδρυσε και "επισήμως" την δικτατορία του. Πρώτο του μέτρο "Ουδεμία γυνή θα κυκλοφορή με φούστα άνω του αστραγάλου". Ένας άλλος στρατιωτικός ο Κονδύλης τον ανέτρεψε με αντικίνημα τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Στις πρώτες εκλογές του Αβασίλευτου καθεστώτος στην Ελλάδα (Νοέμβριος 1926) ο φιλοβασιλικός κόσμος κυρίως εκπροσωπούνταν από το "Λαικό Κόμμα" του Παναγή Τσαλδάρη το οποίο ήλθε 2ο , απέσπασε 194.293 ψήφους και 20,27% με 60 έδρες συνόλου 279 και από το "Κόμμα των Ελευθεροφρόνων" του Ιωάννη Μεταξά το οποίο ήλθε τρίτο, απέσπασε 151.044 ψήφους και 15,76% με 51 έδρες. Από τις εκλογές αυτές δεν προέκυψε αυτοδυναμία και έγινε μία διετής οικουμενική κυβέρνηση. Ο Μεταξάς επειδή συμμετείχε έχασε την εκλογική του επιρροή. Ο Τσαλδάρης όμως την αύξησε χάρις και στο ρεαλιστικό του εθνικό πρόγραμμα.
Σήμερα οι Βασιλόφρονες βρισκόμαστε στα επίπεδα 40-50% με εξαίρεση τον Ελληνισμό της διασποράς που στην πλειοψηφία του είναι φιλοβασιλικός!
Το Λαϊκό Κόμμα υποστήριζε την Βασιλευομένη Δημοκρατία ως το καταλληλότερο πολίτευμα για την Ελλάδα. Ο Τσαλδάρης επέλεξε και επέβαλε την την εποικοδομητική αντιπολίτευση.
 |
| Ο Παναγής Τσαλδάρης |
 |
| Ο Γεώργιος Κονδύλης |
Το Λαικό Κόμμα ήλθε 2ο, απέσπασε 243.543 ψήφους, 23,94% και 19 βουλευτές συνόλου 250.
Το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων ήλθε 4ο, απέσπασε 53.958 ψήφους, 5,30% και 1 βουλευτή τον Ιωάννη Μεταξά.
Την εμφάνισή τους κάνουν οι Ανεξάρτητοι Βασιλόφρονες οι οποίοι ήλθαν 5οι, απέσπασαν 38.556 ψήφους, 3,79% και 4 βουλευτές.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1932 το Λαϊκό Κόμμα έρχεται πρώτο έναντι 4.453 ψήφων λιγότερων που έλαβε το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων 8ο με 18.591 ψήφους και 4 βουλευτές. Μετά από διαβουλεύσεις, κυβέρνηση σχηματίζει ο Τσαλδάρης από τον Νοέμβριο του 1932 μέχρι τον Ιανουάριο του 1933, οπότε ανέλαβε ξανά την κυβέρνηση ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου του 1933 ο βενιζελισμός σαρώθηκε!!! Ο Ελληνικός λαός υπερψήφισε την Ηνωμένη Αντιπολίτευση. Ωστόσο, βενιζελικοί για να τρομοκρατήσουν τον Ελληνικό λαό πραγματοποίησαν συμπλοκές και πυροβολισμούς. Ο κόσμος που από το εσπέρας είχε κατακλύσει τις εφημερίδες, περί τις 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα όταν πείσθηκε ότι η λαϊκή ετυμηγορία είχε ανατρέψει το βενιζελικό συγκρότημα ξεκίνησε κατά ομάδες και έσμιξε σε μια τεράστια αυθόρμητη πορεία στους δρόμους της Αθήνας με συνθήματα: "Χριστός Ανέστη", "Κάτω οι κλέφτες", "Ανάσταση" κ.λπ.
Την επομένη των εκλογών στις 6 Μαρτίου, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, ηθικός αυτουργός του οποίου ήταν ο Ελ. Βενιζέλος, με πρωταγωνιστή τον Ν. Πλαστήρα, που είχε σκοπό να καταπατήσει την μόλις εκφρασθείσα γνώμη του Ελληνικού λαού. Το πραξικόπημα αυτό, αποδεικνύει το ποιόν της βενιζελικής παράταξης, και τις σαθρές βάσεις ενός αβασίλευτου πολιτεύματος στην Πατρίδα μας. Ο Πλαστήρας εγκατέλειψε την Ελλάδα και διέφυγε στο εξωτερικό. Την ίδια ημέρα ορκίστηκε πρωθυπουργός ο βενιζελικός στρατιωτικός Αλ. Οθωναίος ο οποίος μετά από 4 ημέρες παραιτήθηκε (10 Μαρτίου) και σχηματίστηκε αυτοδύναμη κυβέρνηση υπό τον Τσαλδάρη.
Ο εξουσιόλαγνος όμως Ελ. Βενιζέλος ετοίμασε και νέο πραξικόπημα βενιζελικών αξιωματικών του οποίου ανέλαβε και την αρχηγία μετά την αποτυχία του. Ξεκίνησαν συλλήψεις και αποστρατείες φιλοβενιζελικών στρατιωτικών.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 1935 τα φιλοβενιζελικά κόμματα απείχαν. Το Λαικό Κόμμα του Τσαλδάρη και το "Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα" κατέβηκαν μαζί ως "Συμπράττοντα Κυβερνητικά Κόμματα". Την πρώτη εμφάνισή της έκανε ο συνδυασμός "Ένωσις Βασιλοφρόνων" με σύνθημα την επαναφορά της Βασιλείας στον οποίο συμμετείχαν το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Μεταξά και ανεξάρτητοι πολιτευτές.
Η κατάσταση ήταν παρόμοια όπως τώρα. Οικονομική ύφεση, η Ελλάδα μετά από μία χρεοκοπία και πολιτική και κοινωνική ανωμαλία. Ο κόσμος αγανάκτησε από την βενιζελογενή δημοκρατία και βουλευτές όπως οι Μεταξάς, Κονδύλης, Στράτος κλπ. ζητούσαν την επαναφορά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση Τσαλδάρη υποσχέθηκε ένα δημοψήφισμα στο μέλλον αόριστα όμως. Ο Κονδύλης (10 Οκτωβρίου 1935) πραγματοποίησε πραξικόπημα και οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων Παπάγος και Ρέππας κινητοποίησαν τον Στρατό με σκοπό την παγίωσή του. Ο Κονδύλης κατήργησε την χρεοκοπημένη "δημοκρατία των 35 κινημάτων, αντικινημάτων και δικτατοριών" και εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα και πάλι το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Στις 3 Νοεμβρίου η απόφαση αυτή με επικυρώθηκε με πανηγυρικό δημοψήφισμα υπέρ της Βασιλείας και του Γεωργίου του Β΄, (όχι 97% αλλά 85-90% ήταν υπέρ).
 |
| Ο Ιωάννης Μεταξάς, ο ηγέτης του ΟΧΙ |
Στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 πρώτο κόμμα ήρθε αυτό των Φιλελευθέρων με 126 έδρες συνόλου 300. Δεύτερο κόμμα το Λαικό υπό τον Τσαλδάρη με 72 έδρες. Τρίτο ο συνδυασμός "Γενική Λαική Ριζοσπαστική Ένωσις" υπό τους Κονδύλη, Θεοτόκη και Ράλλη. Τέταρτο το Παλλαικό Μέτωπο (=ΚΚΕ) υπό τον Πλουμπίδη ενώ το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Μεταξά έκτο με 7 βουλευτές.
Μετά τον θάνατο του Δεμερτζή, ο Βασιλεύς Γεώργιος διόρισε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά ο οποίος με 265 ψήφους εμπιστοσύνης συνόλου 300 σχημάτισε κυβέρνηση.
Μετά την κήρυξη της 4ης Αυγούστου, όλα τα πολιτικά κόμματα και ορισμένα άρθρα του Συντάγματος έπαυσαν να λειτουργούν. Κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο και την κατοχή πολλοί βασιλόφρονες με μικρές ομάδες αντιστάθηκαν σκληρά στον κατακτητή στην καρδιά των γεγονότων μάλιστα.
Οι Βασιλόφρονες:
Οι Βασιλόφρονες δεχθήκαμε μεγάλη λάσπη. Φανατικοί ανιστόρητοι που γράφουν στα blog και αρθρογραφούν στις εφημερίδες, μιλούν στα ΜΜΕ και προπαγανδίζουν ονομάζουν την φιλοβασιλική παράταξη ως "Γερμανόφιλη". Λάθος και ψέμα μέγιστο. Ο Κωνσταντίνος ήταν με την Αντάντ, πολεμήσαμε τους Γερμανούς (όπως οι περισσότεροι Έλληνες). Και δεν ανεχόμαστε τον κάθε κατσαπλιά να οικιοποιεί την ιστορία και να μας κατηγορεί ως "γερμανοφίλους". Όπως εμείς δεν θέλαμε τότε τον Στάλιν να μας κυβερνά, έτσι και τώρα δεν θέλουμε την Μέρκελ, την τρόικα και τον κάθε Ράιγχεμπαχ!!!
Μας κατηγορούν για αναχρονισμό. Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με κορωνίδα τον Τζέφρυ Παπανδρέου πήγαν την Ελλάδα στο 1930, καθημερινά πηγαίνουμε όλο και πιο πίσω και μάλιστα τώρα πλέον δεν κινείτε τίποτα, δεν εξάγουμε, δεν παράγουμε. Τότε κάτι παράγαμε. Η σημερινή, η υφιστάμενη στασιμότητα είναι πρωτοφανής.
Συγκρίνετε τις περιόδους πολιτικής αστάθειας, οικονομικής αποσταθεροποίησης, κοινωνικής κρίσεως κατά την εποχή που είχαμε Βασιλευομένη και Αβασίλευτη.
Στην μεταπολίτευση η πολιτική αστάθεια περιορίστηκε επειδή εξελισσόταν παράλληλα η τεχνολογία (προσέξτε το αυτό, είναι σημαντικό) και επειδή έδειξε ένα κοινωνικό προσωπείο για να συγκαλύψει το φαγοπότι, την λεηλασία των ταμείων και της κρατικής μηχανής που γινόταν "από κάτω". Τώρα όλα αποκαλύπτονται και ο κόσμος και ιδιαίτερα ο νέος και αυτός της αγοράς αναπολεί τον Βασιλιά και τον Παπαδόπουλο. Ο κόσμος αυτός δεν είναι απαραίτητα φιλοβασιλικός. Αγανάκτησε με τα σημερινά λαμόγια και γνωρίζει ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα ενός Βασιλικού πολιτεύματος στην Ελλάδα.
Χωρίς να αμφισβητώ τον πατριωτισμό των υπολοίπων, οι Βασιλόφρονες ήταν και είναι οι ωραιότεροι των Ελλήνων. Γνωρίζαμε ότι το συγκεκριμένο πολίτευμα (Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία) θα καταλήξει σε φιάσκο και δικαιωθήκαμε πλήρως!!!
Η Φιλοβασιλική παράταξη είναι συντηρητικά προοδευτική. Πιστεύουμε πως ο Βασιλικός Θεσμός είναι χρήσιμος και απαραίτητος για τα συμφέροντα του λαού. Οι Βασιλόφρονες αποστρεφόμαστε την βία, τις οξύτητες, το αίμα, τα όπλα. Και όταν σπάνια καταφύγαμε σ΄ αυτά το έπραξε για λόγους καθαρής άμυνας, ασκώντας το σχετικό δικαίωμα που αναγνωρίζουν τόσο ο ποινικός κώδικας, όσο και ο άγραφος ηθικός κώδιξ!
Οι Βασιλόφρονες:
*Είμαστε Ορθόδοξοι, βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος.
*Είμαστε Έλληνες πολίτες, οπαδοί και υπερασπιστές της νομιμότητος.
*Αρνούμαστε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και βίας.
*Αγωνιζόμαστε για την Ορθοδοξία, την Πατρίδα και την Δημοκρατία και απ΄ όλες τις μορφές της, προτιμούμε την Βασιλευομένη Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου