- Ο Θεσμός της Βασιλείας είναι αναχρονιστικός;
- Όχι αναχρονιστικός, είναι διαχρονικός. Οι ρίζες της Βασιλείας ξεκινούν πριν από 4.500 χρόνια. Αυτό ερεθίζει τους αριστερούς επειδή θεωρούν τον εαυτό τους "προοδευτικό" και "δημοκρατικό". Στην Ελλάδα επειδή οι Βασιλείς αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια των σλαβόλαγνων και σταλινοκίνητων κομμουνιστών, ιδίως η αείμνηστη Βασίλισσα Φρειδερίκη, μας παρουσιάζουν τον θεσμό της Βασιλείας, και συγκεκριμένα τον θεσμό της Βασιλείας στην Ελλάδα, ως κάτι το αναχρονιστικό κάτι το διχαστικό.
Κράτη με Βασιλευομένη Δημοκρατία παρουσιάζουν την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδο. Ο Βασιλιάς αποτελεί την εγγύηση για την περαιτέρω ανάπτυξη και σταθεροποίηση της χώρας. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να κλέψουν. Τέτοιες λοβιτούρες και κομπίνες δεν θα μπορούσαν να στήσουν.
Βασιλεία και αναχρονισμός δεν συνδέονται μεταξύ τους εκτός από κάποια κράτη της Ασίας και της Αφρικής που είναι προσκολλημένα σε δοξασίες και είναι διαμορφωμένα έτσι τα έθιμα τους και οι παραδόσεις τους.
- Η Ιστορική παράδοση της Βασιλείας.
Ο θεσμός της Βασιλείας εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από πανάρχαια χρόνια, κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα. Ιστορικά αποδεικνύεται, ότι οι Έλληνες με Βασιλικό καθεστώς παρουσίασαν λαμπρούς πολιτισμούς (Μυκήνες, Κρήτη κλπ) και δημιούργησαν Αυτοκρατορίες και Κοσμοκρατορίες (Μινωική, Μυκηναϊκή, Αλεξανδρινή, Ελληνιστική, Βυζαντινή). Στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος θα δούμε πως η Ελλάδα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, η εθνική της οικονομία παρουσίαζε πρόοδο, ο Στρατός της ήταν ισχυρός και εδαφικά όλο και επεκτεινόταν.
Συνοψισμένα: Το Ελληνικό Έθνος με Βασιλεία μεγαλούργησε!
Πλάτων και Αριστοτέλης: γίγαντες της παγκόσμιας διανόησης τάσσονται υπέρ της Βασιλείας! Όπως και ο μέγας πολιτικός νους Ισοκράτης, οι νομοθέτες Λυκούργος και Σόλων, οι διάσημοι λογοτέχνες Σοφοκλής και Ευριπίδης!
Π.χ. χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Αθήνα στην Αρχαία Ελλάδα. Η Αθήνα δοξάστηκε από επιφανείς Βασιλείς όπως Πανδίων, Ερεχθεύς, Θησεύς, Κόδρος ενώ επί "δημοκρατίας" η Αθήνα κατάφερε να καταστραφεί και να υποδουλωθεί στην Σπάρτη!
Οι Έλληνες ενώθηκαν υπό Βασιλέα, τον Φίλιππο, και με Βασιλιά τον Αλέξανδρο έγιναν κοσμοκράτορες. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί 1100 κυβερνείτο από Βασιλείς και πολλάκις κατέστη κοσμοκρατορία. Βασιλείς όπως Λεωνίδας, Παλαιολόγος θυσιάστηκαν για την Ελλάδα με τον προσωπικό τους ηρωισμό. Στην σύγχρονη Ελλάδα ο εδαφικός υπερδιπλασιασμός της Ελλάδος οφείλεται στον Στρατηλάτη Κωνσταντίνο ΙΒ΄!
Οι Έλληνες με Βασιλεία ενώθηκαν, έγιναν κοσμοκράτορες, μεγαλούργησαν! Λαός και Βασιλεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Στο πρόσωπο του Βασιλέως ενσαρκώνεται η ιστορία αυτού του τόπου. Είναι ένα διαχρονικό σύμβολο πολιτισμού, ιστορίας και θυσιαστικού ηρωϊσμού.
- Η πολιτική βάση της Βασιλείας.
Ο Βασιλεύς ίσταται πέραν και μακράν κομμάτων αποτελώντας έτσι φυσικό κέντρο ενώσεως του λαού. Συνεπώς δεν μπορούν πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα και κίνητρα να τον κατευθύνουν, να τον διατάσσουν, να τον ελέγχουν γιατί δεν εξαρτάται απ΄ αυτά. Δεν πέφτει θύμα ψηφοθηριών και υποσχέσεων για να επανεκλεγεί, όπως γίνεται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Ο Βασιλεύς δεν ανήκει σε κόμμα, επομένως ο λαός μπορεί να τον εμπιστεύεται ως ρυθμιστή μεταξύ των κομμάτων, δηλ. του πολιτικού βίου. Συνεπώς αφού δεν προέρχεται, ούτε ανήκει, ούτε ελέγχεται απ΄ αυτά μπορεί να ασκήσει τον "Ανώτατο Έλεγχο" δηλ. να εποπτεύει επί του πολιτικού βίου.
Ο Βασιλεύς δεν έχει την ανάγκη να κλέψει ούτε χρυσό, ούτε το δημόσιο χρήμα. Έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια που δεν έλειπε ούτε το χρήμα, ούτε και το ήθος και οι αρχές όμως. Όταν ο πολιτικός εκπονούσε ένα νομοσχέδιο, το πήγαινε στο παλάτι για έγκριση. Ο Βασιλιάς τότε το διάβαζε γιατί αφορούσε τον λαό του (όχι σαν τους σημερινούς που υπογράφουν μνημόνια άνευ μελέτης). Αν έβρισκε ο Βασιλιάς ότι το νομοσχέδιο θα επιβαρύνει τον λαό δεν το ενέκρινε, άρα και ο πολιτικός δεν θα μπορούσε να "φάει". Και δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα, γιατί ο Υπασπιστής έπιανε τον πολιτικό και τον πέταγε με τις κλωτσιές έξω. Τηρεί το Σύνταγμα έτσι και δεν γίνεται συνένοχος στην δυστυχία και την μιζέρια του Ελληνικού λαού.
Το Στέμμα ενώνει τον λαό, οι πολιτικοί δια των ΜΜΕ τον διχάζουν σε ταξικές μάζες. Η Βασιλεία είναι θεσμός Ελληνοκεντρικός, υπερασπιστής των Εθνικών Δικαίων και εκφραστής των θρύλων του Έθνους και των πεπρωμένων της φυλής και ο Βασιλιάς θεματοφύλακας του Ελληνοορθοδόξου πολιτισμού μας. Μπορεί να εξασφαλίσει την συνεκτικότητα του Έθνους την ιδιότητα δηλ. του συγκρατείν και αυτό επιτυγχάνεται όταν υπάρχουν πρόσωπα υπεροχής, που ο λαός τα σέβεται, εκτιμά, θαυμάζει, πιστεύει και ακολουθεί.
- Το ήθος και η ιδεολογία της Βασιλείας.
- To ήθος είναι ο ηθικός χαρακτήρας του ανθρώπου ο οποίος διαμορφώνεται εκ φύσεως (κληρονομικά) και παιδείας (επικτήτως) όπως υποστηρίζει και ο Αριστοτέλης. Οι Βασιλείς διέθεταν υπερέχον ήθος και αυτό οφείλεται στην καταγωγή και στην εκπαίδευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλεις της Αρχαίας Ελλάδος όπου εφαρμόστηκε το πολίτευμα της Βασιλείας (Μυκήνες, Αθήνα, Σπάρτη, Πέλλα, Άργος κλπ).
Διαχρονικά, θα δούμε πως ο Βασιλιάς παρουσιάζει ένα αγωνιστικό πνεύμα. Σ΄ ολόκληρη την Ελληνική Ιστορία. Δίπλα στον λαό, μαζί με τον λαό, όχι απέναντι του! Η μονιμότητα της Βασιλείας και η συνέχεια του θεσμού προσδίδουν στον Βασιλέα εθνική ιδιότητα, την οποία δεν μπορεί να έχει κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά διαπίστωσιν και δήλωσιν διακεκριμένων ιστορικών και κοινωνιολόγων! Ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν εμπνέει ενότητα στο Έθνος, αφού προέρχεται από μερίδα λαού ή πολιτικού κόμματος, εν αντιθέσει με τον Βασιλιά που δεν προέρχεται από μειοψηφίες και συμφέροντα ούτε εξαρτάται από κόμματα, χρηματοδότες, παράγοντες, ξένες δυνάμεις κλπ!
Οι Βασιλείες αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια περί "Σιωνιστικής παγκόσμιας κυριαρχίας" δηλ. της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Αφού "αλώθηκε" αυτός ο ζωτικός θεσμός από τον άθλιο καραμανλισμό με ένα άνισο και νόθο δημοψήφισμα, η χώρα μας έγινε υποχείριο των λεσχών και των στοών που κυβερνούν τον κόσμο!
- Η λαϊκή βάση της Βασιλείας.
- Ετυμολογικά η λέξη "Βασιλεία" προέρχεται από την σύνθεση βάσις+λαός και εννοεί αυτόν που βασίζεται στον λαό κατ΄ επέκτασιν τον εξουσιάζοντα με βάσιν τον λαό. Ιστορικά, ο Βασιλεύς απάλλαξε τον λαό από την εξουσία των Αριστοκρατών, των Φεουδαρχών και άλλων Ολιγαρχικών. Γύρω από τον Βασιλέα συσπειρώθηκαν λαοί για να αποτινάξουν τυραννικούς ζυγούς. Οι Βασιλείς συγκρούστηκαν, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς με ολιγαρχίες εξουσιαστών, ένεκεν της λαϊκής ολότητας. Η Βασιλεία λοιπόν αποβλέπει στο συμφέρον της ολότητος, όχι στα συμφέροντα ολίγων ή μίας τάξης, εξυπηρετώντας έτσι το κοινόν συμφέρον δηλ. το γενικό καλό.
Εχθρός του Έθνους είναι όποιος αντιτίθεται στην Βασιλεία. Διότι αρνείται τους θρύλους του Έθνους και τα πεπρωμένα της Φυλής τα οποία υλοποιούνται μόνο από Βασιλέα όπως οι εθνικοί θρύλοι της Κόκκινης Μηλιάς, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θάναι". Το θέμα της Βασιλείας πέρα από πολιτειακό ζήτημα είναι καθαρά πνευματικό και διαχρονικό. Η παρουσία του Βασιλέως είναι καταλυτική. Η Μεγάλη Ιδέα το όνειρο μίας Μεγάλης Ελλάδας και εδαφικά αλλά και πολιτισμικά ήταν εκείνη που παρακίνησε την Ελληνική Νεότητα να ορμήσει στους πολέμους και την ενσάρκωσε, την πραγμάτωσε, την υλοποίησε ένας μέγας σώφρων Στρατηλάτης ο Κωνσταντίνος ΙΒ΄.
Κράτη με Βασιλευομένη Δημοκρατία παρουσιάζουν την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδο. Ο Βασιλιάς αποτελεί την εγγύηση για την περαιτέρω ανάπτυξη και σταθεροποίηση της χώρας. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να κλέψουν. Τέτοιες λοβιτούρες και κομπίνες δεν θα μπορούσαν να στήσουν.
Βασιλεία και αναχρονισμός δεν συνδέονται μεταξύ τους εκτός από κάποια κράτη της Ασίας και της Αφρικής που είναι προσκολλημένα σε δοξασίες και είναι διαμορφωμένα έτσι τα έθιμα τους και οι παραδόσεις τους.
- Η Ιστορική παράδοση της Βασιλείας.
Ο θεσμός της Βασιλείας εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από πανάρχαια χρόνια, κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα. Ιστορικά αποδεικνύεται, ότι οι Έλληνες με Βασιλικό καθεστώς παρουσίασαν λαμπρούς πολιτισμούς (Μυκήνες, Κρήτη κλπ) και δημιούργησαν Αυτοκρατορίες και Κοσμοκρατορίες (Μινωική, Μυκηναϊκή, Αλεξανδρινή, Ελληνιστική, Βυζαντινή). Στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος θα δούμε πως η Ελλάδα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, η εθνική της οικονομία παρουσίαζε πρόοδο, ο Στρατός της ήταν ισχυρός και εδαφικά όλο και επεκτεινόταν.
Συνοψισμένα: Το Ελληνικό Έθνος με Βασιλεία μεγαλούργησε!
Πλάτων και Αριστοτέλης: γίγαντες της παγκόσμιας διανόησης τάσσονται υπέρ της Βασιλείας! Όπως και ο μέγας πολιτικός νους Ισοκράτης, οι νομοθέτες Λυκούργος και Σόλων, οι διάσημοι λογοτέχνες Σοφοκλής και Ευριπίδης!
Π.χ. χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Αθήνα στην Αρχαία Ελλάδα. Η Αθήνα δοξάστηκε από επιφανείς Βασιλείς όπως Πανδίων, Ερεχθεύς, Θησεύς, Κόδρος ενώ επί "δημοκρατίας" η Αθήνα κατάφερε να καταστραφεί και να υποδουλωθεί στην Σπάρτη!
Οι Έλληνες ενώθηκαν υπό Βασιλέα, τον Φίλιππο, και με Βασιλιά τον Αλέξανδρο έγιναν κοσμοκράτορες. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί 1100 κυβερνείτο από Βασιλείς και πολλάκις κατέστη κοσμοκρατορία. Βασιλείς όπως Λεωνίδας, Παλαιολόγος θυσιάστηκαν για την Ελλάδα με τον προσωπικό τους ηρωισμό. Στην σύγχρονη Ελλάδα ο εδαφικός υπερδιπλασιασμός της Ελλάδος οφείλεται στον Στρατηλάτη Κωνσταντίνο ΙΒ΄!
Οι Έλληνες με Βασιλεία ενώθηκαν, έγιναν κοσμοκράτορες, μεγαλούργησαν! Λαός και Βασιλεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Στο πρόσωπο του Βασιλέως ενσαρκώνεται η ιστορία αυτού του τόπου. Είναι ένα διαχρονικό σύμβολο πολιτισμού, ιστορίας και θυσιαστικού ηρωϊσμού.
- Η πολιτική βάση της Βασιλείας.
Ο Βασιλεύς ίσταται πέραν και μακράν κομμάτων αποτελώντας έτσι φυσικό κέντρο ενώσεως του λαού. Συνεπώς δεν μπορούν πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα και κίνητρα να τον κατευθύνουν, να τον διατάσσουν, να τον ελέγχουν γιατί δεν εξαρτάται απ΄ αυτά. Δεν πέφτει θύμα ψηφοθηριών και υποσχέσεων για να επανεκλεγεί, όπως γίνεται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Ο Βασιλεύς δεν ανήκει σε κόμμα, επομένως ο λαός μπορεί να τον εμπιστεύεται ως ρυθμιστή μεταξύ των κομμάτων, δηλ. του πολιτικού βίου. Συνεπώς αφού δεν προέρχεται, ούτε ανήκει, ούτε ελέγχεται απ΄ αυτά μπορεί να ασκήσει τον "Ανώτατο Έλεγχο" δηλ. να εποπτεύει επί του πολιτικού βίου.
Ο Βασιλεύς δεν έχει την ανάγκη να κλέψει ούτε χρυσό, ούτε το δημόσιο χρήμα. Έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια που δεν έλειπε ούτε το χρήμα, ούτε και το ήθος και οι αρχές όμως. Όταν ο πολιτικός εκπονούσε ένα νομοσχέδιο, το πήγαινε στο παλάτι για έγκριση. Ο Βασιλιάς τότε το διάβαζε γιατί αφορούσε τον λαό του (όχι σαν τους σημερινούς που υπογράφουν μνημόνια άνευ μελέτης). Αν έβρισκε ο Βασιλιάς ότι το νομοσχέδιο θα επιβαρύνει τον λαό δεν το ενέκρινε, άρα και ο πολιτικός δεν θα μπορούσε να "φάει". Και δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα, γιατί ο Υπασπιστής έπιανε τον πολιτικό και τον πέταγε με τις κλωτσιές έξω. Τηρεί το Σύνταγμα έτσι και δεν γίνεται συνένοχος στην δυστυχία και την μιζέρια του Ελληνικού λαού.
Το Στέμμα ενώνει τον λαό, οι πολιτικοί δια των ΜΜΕ τον διχάζουν σε ταξικές μάζες. Η Βασιλεία είναι θεσμός Ελληνοκεντρικός, υπερασπιστής των Εθνικών Δικαίων και εκφραστής των θρύλων του Έθνους και των πεπρωμένων της φυλής και ο Βασιλιάς θεματοφύλακας του Ελληνοορθοδόξου πολιτισμού μας. Μπορεί να εξασφαλίσει την συνεκτικότητα του Έθνους την ιδιότητα δηλ. του συγκρατείν και αυτό επιτυγχάνεται όταν υπάρχουν πρόσωπα υπεροχής, που ο λαός τα σέβεται, εκτιμά, θαυμάζει, πιστεύει και ακολουθεί.
- Το ήθος και η ιδεολογία της Βασιλείας.
- To ήθος είναι ο ηθικός χαρακτήρας του ανθρώπου ο οποίος διαμορφώνεται εκ φύσεως (κληρονομικά) και παιδείας (επικτήτως) όπως υποστηρίζει και ο Αριστοτέλης. Οι Βασιλείς διέθεταν υπερέχον ήθος και αυτό οφείλεται στην καταγωγή και στην εκπαίδευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλεις της Αρχαίας Ελλάδος όπου εφαρμόστηκε το πολίτευμα της Βασιλείας (Μυκήνες, Αθήνα, Σπάρτη, Πέλλα, Άργος κλπ).
Διαχρονικά, θα δούμε πως ο Βασιλιάς παρουσιάζει ένα αγωνιστικό πνεύμα. Σ΄ ολόκληρη την Ελληνική Ιστορία. Δίπλα στον λαό, μαζί με τον λαό, όχι απέναντι του! Η μονιμότητα της Βασιλείας και η συνέχεια του θεσμού προσδίδουν στον Βασιλέα εθνική ιδιότητα, την οποία δεν μπορεί να έχει κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά διαπίστωσιν και δήλωσιν διακεκριμένων ιστορικών και κοινωνιολόγων! Ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν εμπνέει ενότητα στο Έθνος, αφού προέρχεται από μερίδα λαού ή πολιτικού κόμματος, εν αντιθέσει με τον Βασιλιά που δεν προέρχεται από μειοψηφίες και συμφέροντα ούτε εξαρτάται από κόμματα, χρηματοδότες, παράγοντες, ξένες δυνάμεις κλπ!
Οι Βασιλείες αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια περί "Σιωνιστικής παγκόσμιας κυριαρχίας" δηλ. της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Αφού "αλώθηκε" αυτός ο ζωτικός θεσμός από τον άθλιο καραμανλισμό με ένα άνισο και νόθο δημοψήφισμα, η χώρα μας έγινε υποχείριο των λεσχών και των στοών που κυβερνούν τον κόσμο!
- Η λαϊκή βάση της Βασιλείας.
- Ετυμολογικά η λέξη "Βασιλεία" προέρχεται από την σύνθεση βάσις+λαός και εννοεί αυτόν που βασίζεται στον λαό κατ΄ επέκτασιν τον εξουσιάζοντα με βάσιν τον λαό. Ιστορικά, ο Βασιλεύς απάλλαξε τον λαό από την εξουσία των Αριστοκρατών, των Φεουδαρχών και άλλων Ολιγαρχικών. Γύρω από τον Βασιλέα συσπειρώθηκαν λαοί για να αποτινάξουν τυραννικούς ζυγούς. Οι Βασιλείς συγκρούστηκαν, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς με ολιγαρχίες εξουσιαστών, ένεκεν της λαϊκής ολότητας. Η Βασιλεία λοιπόν αποβλέπει στο συμφέρον της ολότητος, όχι στα συμφέροντα ολίγων ή μίας τάξης, εξυπηρετώντας έτσι το κοινόν συμφέρον δηλ. το γενικό καλό.
Εχθρός του Έθνους είναι όποιος αντιτίθεται στην Βασιλεία. Διότι αρνείται τους θρύλους του Έθνους και τα πεπρωμένα της Φυλής τα οποία υλοποιούνται μόνο από Βασιλέα όπως οι εθνικοί θρύλοι της Κόκκινης Μηλιάς, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θάναι". Το θέμα της Βασιλείας πέρα από πολιτειακό ζήτημα είναι καθαρά πνευματικό και διαχρονικό. Η παρουσία του Βασιλέως είναι καταλυτική. Η Μεγάλη Ιδέα το όνειρο μίας Μεγάλης Ελλάδας και εδαφικά αλλά και πολιτισμικά ήταν εκείνη που παρακίνησε την Ελληνική Νεότητα να ορμήσει στους πολέμους και την ενσάρκωσε, την πραγμάτωσε, την υλοποίησε ένας μέγας σώφρων Στρατηλάτης ο Κωνσταντίνος ΙΒ΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου