BAΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Βασιλευομένη Δημοκρατία αποτελεί επιτακτικό ηθικό και πολιτικοκοινωνικό αίτημα των καιρών μας.

Η Βασιλευομένη Δημοκρατία αποτελεί επιτακτικό ηθικό και πολιτικοκοινωνικό αίτημα των καιρών μας. Αποτελεί τον θεσμό που ανανεώνει το ήδη χρεοκοπημένο προεδρευόμενο κοινοβουλευτικό σύστημα και ενδυναμώνει την πραγματική Δημοκρατία, φρενάροντας την κιβδηλοποίηση της. Ο Βασιλικός θεσμός ικανοποιεί στο σύνολο τους τα αιτήματα μιας μεγάλης πολιτικής αλλά και αποτελεί το θεμέλιο ενός συστήματος που δεν βασίζεται σε συμβιβασμούς και παραχωρήσεις ούτε στην πολιτική και ηθική μετριότητα.

Η Βασιλεία, θεσμοθετεί την εθνική και λαϊκή συνοχή και συμβολίζει την ενότητα του έθνους και λαού, χωρίς ταξικές τεχνητές διαφοροποιήσεις. Είναι η κορωνίς της Χριστιανικής Ηθικής, της Χρηστής κοινωνίας και των Παραδοσιακών Αξιών. Η Βασιλεία είναι ένας παράγων ανεξάρτητος σε βαθμό ώστε να παρεμβαίνει για την περίπτωση αδικίας και ρυθμιστικά σε θέματα αρχής. Η Βασιλεία είναι η μόνη ασφαλής βάση για την αντιμετώπιση της υπονομεύσεως όποια μορφή και αν έχει: υλισμός, σοσιαλισμός, μαρξισμός, αμοραλισμός. Η Βασιλεία εγγυάται την κοινωνική νηφαλιότητα. Αντιμετωπίζει επαρκώς την αιχμαλωσία του ευρέως κοινού σε κυκλώματα αρνητικού επηρεασμού του, που τα χειραγωγούν χωρίς να σέβονται την αξιοπρέπεια του οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου. Η Βασιλεία είναι ένα ολοκληρωμένο σύνολο αρχών, αξιών, συνηθειών, αντιλήψεων, πολιτειακής και πολιτικής συγκροτήσεως, κοινωνικών επιλογών και τρόπου ζωής που κατοχυρώνει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και επιτρέπει την δημιουργική ανάπτυξη της προσωπικότητος του. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο βάλλεται από την υπονόμευση. Στον θεσμό της Βασιλείας μόνο οι αρχές και οι αξίες είναι αμετάβλητες. Η Βασιλεία είναι ακριβώς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΣ. Ο θεσμός της Βασιλείας είναι η μοναδική εγγύηση της συνεχείας των θεμελιωδών αντιλήψεων του Ορθόδοξου Χριστιανικού πολιτισμού μας. Δεν είναι σε θέση τα πολιτικά κόμματα να διακρατούν την εθνικολαϊκή συνοχή. Μόνο η βασιλευομένη δημοκρατία έχει αυτήν την ικανότητα.

Ο Βασιλιάς ως ανώτατος άρχων έχει πλήρη ανεξαρτησία από τα κόμματα και δεν εξαρτάται από αυτά. Ο Βασιλιάς δεν κυβερνά ούτε προεδρεύει της κυβερνήσεως, απέχει δε εξ ίσου απ όλα τα κόμματα, διότι η εξουσία του δεν προέρχεται από αυτά. Ο Βασιλιάς, συνιστά, παροτρύνει, συμβουλεύει, εγγυάται, προωθεί και διευκολύνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της δημοκρατίας. Αντιθέτως, στην αβασίλευτη δημοκρατία, ο πρόεδρος έχει άμεση εξάρτηση από τους μηχανισμούς της φαυλότητας, υπεισέρχεται στην εκλογή του το εξουθενωτικό για την Ελλάδα στοιχείο της πολιτικής διαφθοράς και η δήθεν υπερκομματική του ιδιότητα, μόνο τυπική είναι και όχι ουσιαστική. Ο Βασιλιάς, Βασιλεύει, με την πληρότητα των ιδιοτήτων του. Δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει υποσχέσεις για να επανεκλέγει. Επομένως δεν ευνοεί τα συμφέροντα κανενός. Το προσωπικό του συμφέρον ταυτίζεται προς το συμφέρον του έθνους. Η Πατρίδα δεν είναι θέμα ψήφων, επομένως ο βασιλιάς, αδέσμευτος από την ψηφοθηρία εν όψει επανεκλογής, έχει την δυνατότητα καλυτέρων επιλογών ως προς την ενότητα και την συνέχεια του κράτους. Πρέπει να έχει την δυνατότητα να λεει: Μέχρι εδώ και πάρα πέρα. Αυτό ισχύει στην αμυντική και εξωτερική πολιτική. Οι επιλογές στον τομέα αυτό συνδέονται πάντα με τα πεπρωμένα περισσοτέρων γενεών και δεν είναι δυνατόν να βασισθούν στην αυθαιρεσία ενός στιγμιαίου πάθους η τυχαίων συμφερόντων. Το ότι ο βασιλιάς βρίσκεται υπεράνω των κομμάτων, αποτελεί ένα σημείο αναφοράς και μία εγγύηση για τα συγκροτημένα σώματα του κράτους, ενόπλους δυνάμεις, δυνάμεις ασφαλείας, δικαστικό σώμα, διπλωματία, γραφειοκρατία, τα οποία πρέπει να παραμένουν έξω από την πολιτική και να προστατεύονται ώστε να υπηρετούν αποκλειστικώς την Πατρίδα. Ο Βασιλιάς ως αρχηγός του κράτους έχει αποστολή να υπερασπίζεται την αρμονία των διαφόρων εξουσιών, την δίκαιαν κατανομή τους και την ανεξαρτησία τους. Χρέος του είναι να υπερασπίζεται το Σύνταγμα, και η κυβέρνηση να συμφωνεί με το Σύνταγμα. Η ρυθμιστική εξουσία του βασιλέως δεν είναι "νερό στο κρασί" . Είναι να εμποδίζει να ρίχνουν νερό η να θολώνουν το κρασί. Ο Βασιλιάς δεν έχει εξουσιαστική δύναμη. Είναι Σύμβολο. Ειδικότερα για την Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα μας, συμβολίζει τον ηθικό δυναμισμό των Αξιών του Βυζαντινού πολιτισμού και των ανθεκτικών πολιτιστικών δυνατοτήτων του λαού μας. Με τις Ελληνορθόδοξες ηθικές βάσεις, η βασιλευομένη δημοκρατία, αποπαγιδεύει τον κοινοβουλευτισμό από την σήψη και την κακοδιοίκηση, ο πολίτης παύει να γίνεται έρμαιο των κομματικών διαφθορών και η νεολαία προοδεύει απαγκιστρωμένη από την αλητεία, τα ναρκωτικά και την κραιπάλη. Στον βασιλιά ανήκει η υποκίνηση, ο συντονισμός, η θεσμοποίηση των κοινωνικών δραστηριοτήτων που δεν υπάρχει λόγος να είναι κρατικές εκείνες που απαιτούν μια ορισμένη συνέχεια. Η βούληση και η απόφαση του βασιλέως και η ιστορική στιγμή μπορούν να προσδιορίσουν σε συνταγματικούς όρους τον ρόλο του, αλλά ο άμεσος ψυχολογικός δεσμός του με τον λαό διαφεύγουν από τους ρόλους. Όταν υποστηρίζεται ότι η λαϊκή κυριαρχία έχει την «ανωτέρα της προσωποποίηση στο Στέμμα», αυτό σημαίνει κάτι παρόμοια με όσα ανέφερα ανωτέρω. Ο Βασιλιάς είναι δηλαδή ο τιτλούχος του κοινωνικού σώματος που προηγείται οποιασδήποτε πολιτικής κατηγορίας, ως «Ηγέτης του Έθνους» το οποίο προσωποποιείται σε αυτόν ως κοινωνία, ως ιστορική πορεία και κατεύθυνση, ως ανθρώπινη κοινότητα στην ιστορική συνέχεια, προ οποιασδήποτε συγκεκριμένης πολιτικής αποφάσεως, στον χρόνο, χωρίς να διασπάται εκείνη η ανωτέρα συνοχή και η συνέχεια που εκφράζει το Σύνταγμα σε νομική μορφή. Πρόκειται για μία μορφή «Εξουσίας»; Δεν είναι πολιτική εξουσία. Είναι μία «εξουσία χωρίς δύναμη», ικανή να ενεργοποιήσει τις κοινωνικές δυνάμεις. Ο Βασιλιάς αντιπροσωπεύει το κέντρο και την ενότητα, τα ενδιάμεσα σώματα την πολλαπλότητα και την ιεραρχία. Διασφαλίζει την συνέχεια των αντιλήψεων και των παραδόσεων της Πατρίδος μας. Ο Βασιλιάς κατευθύνει το βασίλειο προ τον σεβασμό της θρησκείας και διασφαλίζει τα δικαιώματα και του κράτους και της Εκκλησίας.

Η Βασιλεία δεν είναι απολυταρχική και ο λόγος της δεν είναι διακοσμητικός, χωρίς πνευματική και ηθική διάσταση. Πρέπει να θεωρούμε την βασιλεία ως την εγγύηση της συνεχείας, και ως την ασφαλιστική δικλείδα έναντι των κομματικών υπερβολών.

Η Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος είναι το σύμβολο και το πρότυπο για κάθε ελληνική οικογένεια. Είναι ακριβώς όπως την θέλει και την ονειρεύεται ο Έλλην, δηλαδή με ήθος και αξιοπρέπεια. Οι πρίγκιπες αναγνωρίζουν στους γονείς τους το αναφαίρετο πατρικό και μητρικό δικαίωμα να τους κατευθύνουν εις την ζωήν και να τους διδάσκουν. Οι βασιλόπαιδες έχουν ανατραφεί ούτως ώστε να γνωρίζουν ότι ο μεν γονιός ασκεί την ηθική εκπαίδευση μέσα στα πλαίσια της οικογένειας, ο δε δάσκαλος ασκεί την πνευματική αγωγή σαν προπαίδεια της μέλλουσας επιστημονικής κατάρτισης. Η Βασίλισσα είναι παράδειγμα προς μίμηση σε κάθε γυναίκα, σύζυγο και σωστή μητέρα. Η ηθική της και η άψογη συμπεριφορά της στον βασιλέα σύζυγο της "στέκεται επάξια στο πλευρό του τόσα χρόνια" μας δίδει να καταλάβουμε την αξία των πολύχρονων συμβόλων, όπως το βασιλικό σύμβολο, που κρατά την ενότητα και την πνευματική συνοχή του ελληνικού λαού. Είδαμε ποτέ στην βασιλική μας οικογένεια τον πατέρα και σύζυγο να διαλύει την οικογένεια του, για να είναι στην αγκαλιά κάποιας παλλακίδος, π.χ. Ανδρέας Παπανδρέου, και να υποχρεώνει τον ελληνικό λαό να αποδεχθεί την προσωπική του ανηθικότητα;

Η Βασιλική μας οικογένεια έχει μεγάλη προσήλωση στην Χριστιανική Ηθική και αποτελεί σταθερή πυξίδα χριστιανικών ηθικών κατευθύνσεων για τον ελληνικό λαό. Ποιο πρέπει να είναι λοιπόν το ηθικό πρότυπο του άρχοντος που πρέπει να αναζητεί και να αποζητάει ο λαός μας; και που θα το βρει; Μόνο εις τον θεσμόν της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, που αποτελεί την εγγύηση για ηθική μεταρρύθμιση.