Οι ριψάσπιδες των μικρασιατικών υψιπέδων κινηματίες Πλαστήρας και Γονατάς, με την συνεργασία του αντιπλοιάρχου Φωκά αξιώνουν την παραίτηση του Βασιλέως-Στρατηλάτη Κωνσταντίνου ΙΒ΄, διάλυση της Βουλής και σχηματισμό φιλοανταντικής κυβέρνησης για την διεξαγωγή εκλογών. Προσέξτε "φιλοανταντικής". Ακόμα οι "Σύμμαχοι" της Αντάντ (συγκεκριμένα Γαλλία & Ιταλία) που είχαν ενισχύσει πλουσιοπάροχα τον Κεμάλ.Ο Κωνσταντίνος ζήτησε να πληροφορηθεί πόσο ποσοστό των Ενόπλων Δυνάμεων αντιπροσώπευαν οι στασιαστές. Η τότε κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου τοποθετεί έναν τελείως ακατάλληλο άνθρωπο να το διαπιστώσει. Τον πρώην αρχιστράτηγο Αναστάσιο Παπούλα ο οποίος πείθει τον πρωθυπουργό Τριανταφυλλάκο πως οι στασιαστές διέθεταν δήθεν ισχυρότατες δυνάμεις. Με την σειρά της, η κυβέρνηση ανακοινεί ανακριβώς στον Βασιλιά-υπερδιπλασιαστή της χώρας μας ότι με τους κινηματίες είχε ήδη συνταχθεί το μεγαλύτερος μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο μεγάλος αυτός Βασιλεύς δεν θα επέτρεπε να γίνει η χώρα του πεδίο εμφύλιας σύγκρουσης και αδελφικής αιματοχυσίας. Και έτσι αντέγραψε τον υψηλόφρονα εαυτό του του 1917 και την προτροπή-συμβουλή του πατέρα του αειμνήστου Βασιλέως Γεωργίου του Α΄ "Είναι προτιμότερο να υποφέρει ο Βασιλιάς παρά ο λαός του". Απηύθυνε το τελευταίο του συγκινητικό διάγγελμα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1922 προς τον Ελληνικό λαό στο οποίο ανακοίνωσε την παραίτηση του υπέρ του Διαδόχου Γεωργίου του Β΄ και προέτρεπε το Έθνος να "συσπειρωθή περί Αυτόν" και να τον "συντρέξη πάση δυνάμει και θυσία εις το δυσχερές έργον του".
Ο Γεώργιος Β΄ μετά από λίγες ώρες ορκίστηκε και οι επαγγελματίες κινηματίες κατέλαβαν την Αθήνα. Οι εξτρεμιστές υπό τον Θεόδωρο Πάγκαλο ξεκινούν το όργιο των διώξεων, με πρώτο βήμα την σύλληψη των "Εξι" (Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Μπαλτατζή, Χατζηανέστη, Στράτου & Θεοτόκη) και των Γούδα και Στρατηγού με την απλή, εύκολη και άσχετη δικαιολογία της "εσχάτης προδοσίας"!
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1922, ο Στρατηλάτης Βασιλεύς μετά της Βασιλίσσης Σοφίας και των αδελφών του προσκύνησαν τους τάφους των Βασιλέων Γεωργίου του Α΄ και Αλεξάνδρου του Α΄. Εκείνοι την ώρα χιλιάδες πολίτες με δάκρυα στα μάτια και ψυχικό σπαραγμό, καταφανώς συγκεκινημένοι, ήρθαν στο Τατόι να τους αποχαιρετήσουν. Τελευταίοι παρουσιάστηκαν οι άνδρες της Βασιλικής Φρουράς. Ο Κωνσταντίνος έσφιξε ένα ένα τα χέρια τους, ευχόμενος με συγκίνηση υγεία και ευτυχία! Η φωνή του ράγισε και οι στρατιώτες έκλαιγαν με λυγμούς. Τον κατευόδωσαν με τις φράσεις:
"Να πας στο καλό Βασιλιά μας". "Δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε ποτέ". "Ο Θεός μαζί σου".
Έπειτα το Βασιλικό ζεύγος επέβη αυτοκινήτου όπου έπεσαν όλοι πάνω του για να χαιρετήσουν, να φιλήσουν για τελευταία φορά το χέρι του Βασιλέως και της Βασιλίσσης.
Το πλοίο "Πατρίς" τους παρέλαβε. Είχε ήδη πέσει η νύκτα. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος για τελευταία φορά αντίκριζε την πολυαγαπημένη του Πατρίδα, την Ελλάδα, που την υπερδιπλασίασε σε έκταση και πληθυσμό, που έφυγε απ΄ αυτήν δις για να μην γίνει αίτιος συμφορών, εμφύλιας σύγκρουσης και αιματοχυσίας...
Ο Ιωάννης Μεταξάς αποκάλυψε τι ακριβώς του είπε ο Στρατηλάτης κατά την τελευταία τους συνάντηση:
"Θα φύγω αφού νομίζουν ότι η παρουσία μου εις μίαν μικράν γωνίαν του δάσους ενοχλεί... Και αφού εσιώπησε πάλι με εφώναξε με δακρυσμένα τα μάτια και μου είπε: Εσύ θα ζήσης και θα σταδιοδρομήσης εις τον τόπον μας. Κάποια μέρα θα έλθης στα πράγματα. Είμαι βέβαιος γι΄ αυτό και δια τούτο σε παρακαλώ άμα ανέβης εις την εξουσία να με φέρης πίσω. Είναι το μόνο πράγμα που σου ζητώ. Θέλω να΄ ρθώ στο Τατόι και να πεθάνω στην Ελλάδα!"
Έτσι άδοξα θα τελειώσει η Βασιλεία του Κωνσταντίνου του υπερδιαπλασιαστή της Ελλάδος και πολεμίου των συμφερόντων και των ραδιουργιών. Ενός μεγάλου Έλληνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου