Τον Ιούνιο του 1917, ο Βασιλεύς-Στρατηλάτης Κωνσταντίνος ΙΒ΄ εξοστρακιζόταν από την πολυαγαπημένη του Πατρίδα, την Ελλάδα, από τις ξένες λόγχες των Ανταντικών. Ο Βενιζέλος εγκαθιστά το καθεστώς του, με μία Βουλή που δεν συμβάδιζε με την λαική θέληση και κηρύσσει τον πόλεμο κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Εκτελών χρέη Βασιλέως ήταν ο Αλέξανδρος ο Α΄.Ο Κωνσταντίνος είχε την δύναμη να σηκώνει σιωπηλός, με αξιοπρέπεια και αδιαμαρτύρητα το σταυρό του μαρτυρίου του ακόμα και στις οδυνηρότητες στιγμές.
Όταν η μικροψυχία ενός υποτιθέμενου "εθνάρχη", του Ελευθερίου Βενιζέλου, απαγόρευσε στον Βασιλέα και την σύζυγο του, την Βασίλισσα Σοφία τον Οκτώβριο του 1920 να έρθουν στην Ελλάδα για ελάχιστα εικοσιτετράωρα, για να παραστούν στις εφιαλτικά τρομερές και αφάνταστο σωματικό πόνο ώρες του ετοιμοθάνατου γιου τους Αλεξάνδρου ή, έστω για να τον συνοδέψουν στην στερνή του κατοικία, ο Κωνσταντίνος, αυτός ο πραγματικός μεγάλος και σπουδαίος άνθρωπος με σπάνιο ήθος και τεράστια προσφορά στην Ελλάδα (την είχε υπερδιπλασιάσει), ξεπέρασε τον σπαραγμό και στρέφοντας το βλέμμα του προς τους ουρανούς παρακάλεσε: "Πάτερ επουράνιε, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"!!!
Κι, όταν μερικές ώρες αργότερα ο τριτότοκος γιος του, ένας ιδανικός και μοναδικός, με κατασταλαγμένες απόψεις και ωριμότητα άνθρωπος, ο Παύλος τον ρωτούσε τι σχεδιάζει να πράξει, ο εξόριστος, ο "πάντοτε νικητής" αλλά και προδωμένος και εξοστρακισμένος από επαγγελματίες ριψασπίδες, προδότες και πραξικοπηματίες, Βασιλεύς παρέπεμπε τον 19χρονο Πρίγκιπα στην ευαγγελική ρήση: "Μη ουν μεριμνήσετε εις την αύριον' η γαρ αύριον' η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής' αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής"...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου