Γράφει ένας από τους διαχειριστές του «Δημοκρατικοῦ Ἐθνικοῦ Ρεύματος».
Τω όντι, το Ελληνικό Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει τίτλους ευγενείας (όπως είναι ο κόμης, ο βαρόνος κα), αλλά ο «Βασιλεύς» και ο «Πρίγκιπας» αποτελούν προσωπικό προσδιορισμό που χαρακτηρίζει και συνοδεύει εφ' όρου ζωής το πρόσωπο που τα φέρει. Μάλιστα, η Συνθήκη της Βιέννης (1815), την οποία προσυπόγραψε και η Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της, αναφέρει ξεκάθαρα πως οι Αρχιερείς και οι Βασιλείς, είτε εν ενεργεία είτε πρώην, δεν εκπίπτουν του αξιώματός του!
Ούτε η Αρχιερωσύνη χάνεται, καθώς είναι δωρεά και σφραγίδα του Θεού στον άνθρωπο διά της χειροτονίας· γι΄ αυτό λέμε π.χ. Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων και όχι πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων. Ούτε το βασιλικό αξίωμα χάνεται, καθώς η βασιλεία είναι χάρισμα εκκλησιαστικό για την διακυβέρνηση των πολιτών κατά σάρκα· γι΄ αυτό οι Βασιλείς χρίονται με άγιο Μύρο και όταν παραιτούνται ονομάζονται Βασιλείς, πρώην της χώρας του, π.χ. Βασιλεύς Κωνσταντίνος, πρώην Βασιλεύς των Ελλήνων.
Η προπαγάνδα και η ημιμάθεια κρατούν ακόμη καλά στην Ελλάδα...
Συγχαρητήρια για το άρθρο κι για το έργο σας. Μια προσθήκη μόνο να κάνω: πρώην Μητροπολίτης λέμε όταν ο Μητροπολίτης(ή ο αρχιεπίσκοπος ή πατριάρχης ή επίσκοπος) έχει καθαιρεθεί: π.χ πρώην Μητροπολίτης Τυάνων, πρώην επίσκοπος Απαμείας, πρ.Μητροπολίτης Εμμέσης κ.λ.π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.