Ένα θέμα το οποίο είχε προκύψει παλιότερα ήταν η ένταξη ή μη της ΕΟΚ. Όλοι πάνω κάτω γνωρίζουν την στάση των υπολοίπων κομμάτων. Όμως, πρέπει να εξετάσουμε την στάση του Βασιλέως Κωνσταντίνου και των βασιλοφρόνων που εκπροσωπούνταν τρόπον τινά στην Βουλή με το κόμμα "Εθνική Παράταξη".
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄ ήδη από τότε που βασίλευε στο Ελληνικό κράτος, ήταν υπέρ της ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ. Εξ άλλου, ο Κ. Καραμανλής είχε ξεκινήσει τις διεργασίες από το 1961 για σύνδεση της Ελλάδος με την ΕΟΚ. Η σύνδεση κόπηκε τον Φεβρουάριο του 1970 λόγω του Απριλιανού καθεστώτος. Ο Κωνσταντίνος τάχθηκε στην συνέντευξη που παραχώρησε τον Ιούλιο του 1973 στην Ρώμη υπέρ της εισόδου της χώρας μας στην ΕΟΚ. Είπε κατά λέξη: "Οραματίζομαι για την Πατρίδα μου την θέση που δικαιούται μεταξύ των
δημοκρατικών χωρών της ΕΟΚ: πρέπει να είναι απόλυτα ισότιμη και να απολαμβάνει
το γενικό σεβασμό, όχι μόνο για το εκτυφλωτικής λάμψης παρελθόν της, αλλά προ
πάντων για το παρόν".
Όταν τον Μάιο του 1979, ο Καραμανλής υπέγραφε την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, κατά αυτής της απόφασης τάχθηκαν ΚΚΕ & Εθνική Παράταξη! Για δεύτερη φορά μετά το 1920, κομμουνιστές και βασιλόφρονες συμφωνούν επί το αυτό για ένα θέμα-ζήτημα υψίστης σημασίας και προδιαγραφής του μέλλοντος.
Οι κομμουνιστές αρνήθηκαν με το σκεπτικό της υποταγής μας στην Δύση και την απεμπλοκή της χώρας μας από το κομμουνιστικό μπλοκ. Ωστόσο, οι βασιλόφρονες είχαν πιο τεκμηριωμένη άποψη. Θεωρούσαν ότι η είσοδος στην ΕΟΚ ήταν είσοδος στην παγκοσμιοποίηση και θα σήμανε απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και της οικονομικής ευρωστίας του λαού μας.
Μπορεί η ΕΟΚ να ήταν ένα όργανο υποταγής στις ΗΠΑ, τις οποίες ΗΠΑ κατευθύνει το σιωνιστικό λόμπι, αλλά υπήρχε μία άλλου είδους συνεργασία: η οικονομική. Επίσης, δεν ήταν τόσο συχνές οι επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών. Είναι γνωστό πως σε μία συνεργασία όλοι πρέπει να κάνουν ορισμένες υποχωρήσεις άλλα όχι το ξεπούλημα και τις διαπραγματεύσεις της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητος! Ειρήσθω εν παρόδω, αντίθετα, ο θεσμός της Βασιλείας αυτό θα προσέφερε. Διότι (ο βασιλικός θεσμός) ικανοποιεί στο σύνολο του τα αιτήματα μίας μεγάλης πολιτικής αλλά και αποτελεί το θεμέλιο λίθο ενός συστήματος που δεν βασίζεται σε συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, ούτε στην ηθική και πολιτική μετριότητα καθώς και στον οσφυκαμπτισμό και τον ενδοτισμό στην εξωτερική μας πολιτική, στην ιστορία, τον πολιτισμό και τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Το 1992, ωστόσο μπαίνουμε με ταχύτατους ρυθμούς στην παγκοσμιοποίηση με την Συνθήκη του Μάαστριχ, που τα ισοπεδώνει όλα, που κυριαρχεί εφ΄ όλων των κρατών, επεμβαίνει, παρεμβαίνει, καθορίζει... Εκεί όχι μόνο οι Βασιλόφρονες, αλλά η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, είχαμε ταχθεί κατά του Μάαστριχ παρά τα συνθήματα και τις υποσχέσεις. Ας σημειωθεί πως το Μάαστριχ το υπερψήφισαν ΝΔ του αποστάτη Κ. Μητσοτάκη, ΠαΣοΚ του αμερικανόσταλτου Α. Παπανδρέου και ΣΥΝασπισμός της πρακτόρισσας των Αμερικανών Μ. Δαμανάκη.
Η ένταξη της χώρας μας ή μη στην ΕΟΚ (όχι Μάαστριχ) αποτέλεσε την πρώτη και μοναδική διαφορά μεταξύ Βασιλέως και Βασιλοφρόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου