Γράφει η κ. Ευανθία Κουλουριώτη.
Κάποια στιγμή αργά την νύχτα ανοίγει η πόρτα, μπαίνει ο πατέρας, αναψοκοκκινισμένος και νευρικός. Γυρίζει προς την σύζυγό του και λέει με έντονο τρόπο χωρίς να πει ούτε καλησπέρα: «Δεν μπορείς να διανοηθείς την νοθεία που έγινε! Τραγικό!». Ήταν μια από τις στιγμές που μένουν πάντα χαραγμένες στην μνήμη ενός παιδιού, το οποίο, ακόμα και σήμερα - γυναίκα πια - όταν τις διηγείται αισθάνεται ότι ήταν χθες.
Ο πατέρας αυτής της οικογένειας ήταν γνωστός στο πανελλήνιο για την τιμιότητα, την ηθική και την ακεραιότητά του. Επίσης, ουδέποτε υπήρξε βασιλόφρων, κάθε άλλο, εν αντιθέσει με την σύζυγό του που ακόμα και σήμερα μάλλον διάκειται φιλικά προς την βασιλεία, αναπολώντας την χαμένη αρχοντιά, φινέτσα και αξιοπρέπεια της χώρας της γιατί πιστεύει ότι, ανεξάρτητα από το πολιτικό ζήτημα, ο λαός είχε πολύ καλύτερα πρότυπα σε σχέση με τους κατσαπλιάδες που τον κυβερνούν από το 1974 και εντεύθεν, και έχει δίκιο, κάτι που έγινε καταφανές κατά την κηδεία του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου*.
Η ανάρτηση δεν αποσκοπεί στην υποστήριξη του ενός ή του άλλου πολιτεύματος. Ούτε στον εξωραϊσμό ή την κριτική της πολιτείας του αείμνηστου τέως βασιλέως. Εξάλλου, προσωπικώς πιστεύω ότι η βασιλευομένη δημοκρατία είναι ανούσια. Είναι σαν την προεδρευομένη δημοκρατία. Ο υποτιθέμενος ανώτατος άρχων μόνο ανώτατος δεν είναι αφού δεν έχει καμμία σοβαρή εξουσία.
Η ανάρτηση έχει στόχο να καταδείξει ότι αυτό που λιβανίζουν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες, ότι δηλαδή το πολιτειακό ζήτημα της Ελλάδος λύθηκε το 1974, είναι ψευδές και ανυπόστατο. Όσο νόθο ήταν το αντίστοιχο δημοψήφισμα του 1973, όπως διατείνονται οι περισσότεροι, άλλο τόσο ήταν και του 1974. Γιατί αν ήταν νόθο του 1973, σημαίνει ότι ο λαός ήθελε τον βασιλιά. Δεν μπορεί να άλλαξε σε ένα χρόνο άποψη και μάλιστα εν μέσω τόσων σημαντικών πολιτικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε αυτό το διάστημα. ** Δεν μπορώ να εικάσω ποιο θα ήταν το μέλλον της χώρας εάν δεν γινόταν νοθεία στο δημοψήφισμα. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Εξάλλου, μετά από τόσα χρόνια ουδείς ενδιαφέρεται πλέον για το ζήτημα, ούτε αναπολεί το παρελθόν, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό.
Το μίσος των περισσότερων πολιτικών όλων των παρατάξεων για την βασιλεία ήταν και είναι γνωστόν. Ειδικά του γεροΚαραμανλή. Για τους σοσιαλκομμουνιστές είναι περιττό και να σχολιάσω. Η εγωπάθεια, η αρχομανία, η φιλοδοξία ενός και μόνο ανθρώπου που προέβη σε σωρεία ατοπημάτων και ενεργειών ζημιογόνων για την χώρα ήταν αρκετά για να μας οδηγήσουν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα, αφού ζήσαμε τις διάφορες πολιτικές λαίλαπες των τελευταίων 49 ετών. Όσο και εάν κάποιοι προσπαθούν να εξωραΐσουν την εικόνα του και να τον ξεπλύνουν, είμαστε πολλοί αυτοί που γνωρίζουμε τον πραγματικό βίο και την πολιτεία του. Και όσο και εάν είμαστε αναγκασμένοι να ανήκουμε στο κόμμα που ίδρυσε, μη υπάρχοντος άλλου πολιτικού χώρου να μας στεγάσει αφού δεν ανεχόμαστε τους ψευδοσοσιαλιστές και τους κομμουνιστές, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια.
Όσοι με γνωρίζουν ή με διαβάζουν, έχουν πλήρη εικόνα των απόψεών μου για την πολιτική. Στην πολιτική δεν υπάρχουν συναισθήματα, δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για τους λαούς (τουλάχιστον στην Ελλάδα), δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί, υπάρχουν μόνο τα ατομικά συμφέροντα (στην Ελλάδα). Δεν βαυκαλίζομαι, λοιπόν, ούτε ελπίζω ότι κάποτε θα γεννηθεί στην Ελλάδα ένας πολιτικός που θα είναι υπεράνω του προσωπικού του συμφέροντος. Ένας δεύτερος Καποδίστριας, ας πούμε. Η πολιτική πορεία της οικογένειάς μου, μου έχει διδάξει πράγματα που κάποιοι χρειάζονται να ζήσουν 7 ζωές για να τα μάθουν.
Ξέρω ότι όποτε γράφω εναντίον της Νέας Δημοκρατίας πολλοί φίλοι μου - και άνθρωποι που γνωρίζω προσωπικά, όχι μόνο άγνωστοι - με διαγράφουν και μάλιστα με μπλοκάρουν. Είστε ελεύθεροι να το κάνετε. Αποδεικνύετε με αυτόν τον τρόπο την αντίληψή μου ότι ζούμε σε μια αντιδημοκρατική χώρα όπου η αντίθετη άποψη απαγορεύεται και ο λαός της έχει μαλώσει με την αλήθεια.
* οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα που ενδεχομένως γνωρίζετε, δεν είναι συμπτωματική
** Επομένως λύθηκε κατά τον τρόπο που βόλευε αυτούς που μεθόδευσαν το αποτέλεσμα, κάτι που όλοι αποφεύγουν να παραδεχθούν.
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το προφίλ της κ. Κουκλουριώτη στο facebook. Η αναδημοσίευση γίνεται για λόγους καθαρά καταθέσεως απόψεων και θέσεων.
Το "δημοψήφισμα" του 1974 ήταν μία πολύ μεγάλη απάτη. Για τον λόγο αυτό, η τύχη του βασιλικού θεσμού δεν είναι δυνατόν να κρίνεται με δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορεί να επηρεάζει με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους ο κάθε πολιτικός. Ο Βασιλιάς είναι βασιλιάς, δεν είναι πολιτικός και δεν πρέπει να τίθεται στην "δοκιμασία της κάλπης".
ΑπάντησηΔιαγραφή