Γράφει ο κ. Αναστάσιος Καδδάς.
Το 1980, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος με τα μέλη της ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου, ίδρυσε ένα ελληνικό σχολείο. Το "Ελληνικό Κολλέγιο του Λονδίνου" το οποίο συνεχίζει με επιτυχία ως σχολείο με μαθητές ηλικίας τεσσάρων έως δεκαοκτώ ετών. Είναι το πρώτο σχολείο εδώ και 120 χρόνια που προσφέρει δίγλωσση ελληνοβρετανική εκπαίδευση στο Λονδίνο.
Παῦλος Γερουλᾶνος, Α΄ Λυκείου (πρώην βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ)
Ἀθανάσιος Δεριζιώτης, Γ΄ Λυκείου
Καλὴ Κανελλοπούλου, Α΄ Λυκείου
Κατίγκω Πατέρα, Β΄ Λυκείου
Πριγκίπισσα Ἀλεξία👑, Β΄ Λυκείου
Κάτια Χούλη, Β΄ Λυκείου
Από τις μελέτες των μαθητών δημοσιεύω το κείμενο της μαθήτριας Β΄ Λυκείου Πριγκίπισσας Αλεξίας👑
Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΧΡΕΟΣ
Στὴν ἀρχαιότητα ὁ ἄγραφος ἠθικὸς νόμος εἶχε πολὺ μεγάλη δύναμη, περισσότερη ἴσως ἀπὸ πολλὲς ἄλλες πατροπαράδοτες ἀξίες. Ὁ Πλάτων ὑποστηρίζει, πὼς αὐτὸ ποὺ οἱ πολλοὶ ὀνομάζουν ἄγραφους νόμους, εἶναι παλαιοὶ κληρονομικοὶ θεσμοί, οἱ ὁποῖοι συντελοῦν στὴ συγκρότηση καὶ στὴν ὀργάνωση μιᾶς πολιτείας καί, πιστεύει, πὼς ἡ μόνη πραγματικὴ βάση τῶν ἀνθρώπινων νόμων εἶναι οἱ θεῖοι νόμοι.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἄγραφους νόμους τῶν ἀρχαίων χρόνων ἀναφέρονταν ἰδιαίτερα στὶς σχέσεις τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογένειας καὶ θεωροῦνταν σὰν κανόνες αἰώνιοι, ποὺ προστάτευαν τὴν ἱερότητα τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ.
Μὲ αὐτὲς τὶς θέσεις συμφωνεῖ ἡ ἀντίληψη τῆς Ἀντιγόνης, ἡ ὁποία βλέπει τὴν ταφὴ τοῦ ἀδελφοῦ της Πολυνείκη σὰν ἕνα οἰκογενειακὸ καθῆκον, ποὺ ἐπιβάλλεται ἀπ' τοὺς θεούς. ῞Ομως ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά διαπιστώνει, πὼς τὸ διάταγμα τοῦ Κρέοντα ἀπαγορεύει τὴν ταφὴ τοῦ νεκροῦ Πολυνείκη, ἀπειλώντας μὲ θάνατο τὸν παραβάτη.
Αὐτόματα, λοιπόν, ἡ Ἀντιγόνη ἀντιμετωπίζει τὸ δίλημμα: Νὰ ὑποστεῖ τὸ θάνατο, ποὺ ἀπειλεῖ ὁ Κρέοντας, θάβοντας τὸν Πολυνείκη καὶ ἐκτελώντας ἔτσι τὸ καθῆκον, τὸ ἱερὸ «χρέος» ποὺ οἱ θεοὶ ἐπιβάλλουν· ἢ νὰ κρατηθεῖ στὴ ζωὴ καὶ νὰ διαπράξει μιὰ ἀσέβεια πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ πρὸς τὸ νεκρό, ἐγκαταλείποντας ἄταφο τὸ πτῶμα τοῦ ἀδελφοῦ της.
Βέβαια, ὅπως, εἶναι γνωστό, προτίμησε τὸ πρῶτο. Γιατί, κατὰ τὴν κρίση τῆς ᾿Αντιγόνης, τὸ διάταγμα τοῦ Κρέοντα, παραβίαζε τοὺς ἄγραφους νόμους, πράγμα ποὺ ἦταν παράνομο καὶ γι᾿ αὐτὸ μποροῦσε νὰ τὸ καταπατήσει.
Ἔτσι, μὲ τὴ στάση της ἡ ᾿Αντιγόνη προβάλλει δυὸ βασικὲς ἰδέες:
α) ὅτι ἡ ταφὴ εἶναι ἕνα πανανθρώπινο καθῆκον, ποὺ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τοὺς θεούς, χωρίς καμμιὰ ἐξαίρεση καὶ β) ὅτι οἱ νόμοι τῶν ἀνθρώπων πρέπει νὰ συμφωνοῦν μὲ τοὺς ἄγραφους ἠθικοὺς νόμους· ἄν ἡ πολιτικὴ δύναμη ἐνεργεῖ ἀντίθετα μ' αὐτούς, ὁ πολίτης ἔχει δικαίωμα νὰ δείξει ἀνυπακοὴ καὶ ἀπειθαρχία.
Ἀλλά, ἀναρωτιέται κανείς, ὑπῆρξαν ἢ ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ σήμερα ἄλλοι ἄνθρωποι, ποὺ ὑπηρέτησαν ἢ ὑπηρετοῦν, ὅπως ἡ ᾿Αντιγόνη τοῦ Σοφοκλῆ, μὲ ἀποφασιστικότητα, ἐπιμονὴ καὶ σεβασμὸ τὶς ἀξίες καὶ τὰ διάφορά «πιστεύω» τους, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ὑπαναχωρήσεις, μπροστὰ στὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς δυσκολίες, ποὺ πολλὲς φορὲς δημιουργοῦνται;
Ἡ ἀπάντηση, νομίζουμε, πὼς προκύπτει ἀβίαστα ἀπὸ τὰ πιὸ κάτω χαρακτηριστικὰ παραδείγματα:
α) Οἱ Σπαρτιάτες τὸ 480 π.Χ. θυσίασαν τὴ ζωή τους στὶς Θερμοπύλες, πολεμώντας μὲ γενναιότητα͵ καὶ αὐταπάρνηση τοὺς Πέρσες· γι' αὐτὸ πέρασαν δικαιωματικὰ στὸ πάνθεο τῶν ἡρώων, ὅπου κατατάσσονται ὅσοι ἐκπληρώνουν τὸ χρέος τους πρὸς τὴν πατρίδα.
β) Οἱ Χριστιανοὶ στὴν ἐποχὴ τῶν ρωμαϊκῶν διωγμῶν μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, χωρὶς νὰ ὑποχωρήσουν οὔτε μπροστὰ στὰ σκληρότερα βασανιστήρια.
γ) Πολλοὶ ἀνώνυμοι ὑπηρέτες τοῦ ᾿Ασκληπιοῦ ἀγωνίζονται συχνὰ ἐναντίον ποικίλων καὶ ἀνυπέρβλητων δυσκολιῶν, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ αἰσθάνονται ἐπιτακτικὸ τὸ χρέος νὰ διασώσουν ἀνθρώπινες ζωές, ποὺ βρίσκονται σὲ κίνδυνο.
Αὐτά, βέβαια, εἶναι ἐλάχιστα παραδείγματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντλήσει κανεὶς ἀπὸ τὴν παγκόσμια, παλιὰ καὶ σύγχρονη, ἱστορία. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ὅτι ὑπῆρξαν καὶ ὅτι ὑπάρχουν καὶ στὴ σημερινὴ ἐποχὴ ἄνθρωποι τοῦ χρέους. Ἀλήθεια, ὅμως, πόσο διαφορετικὸς καὶ ἀληθινὰ «ἀγγελικὰ πλασμένος» θὰ ἦταν ὁ κόσμος μας, ἂν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πίστευαν στὶς αἰώνιες, ἠθικὲς ἀξίες τῆς ζωῆς, ὅπως ἀκριβῶς ἡ ᾿Αντιγόνη!
Πριγκίπισσα Ἀλεξία
Β΄ Λυκείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου