«ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ» ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ

Μήνυμα τῆς τετραμελοῦς ἐπιτροπῆς τοῦ «Δημοκρατικοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλείου».

    Η σειρά του τηλεοπτικού σταθμού OPEN «Κόκκινο Ποτάμι» αποτελεί μία από τις ανεπανάληπτες επιτυχημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης. Με σκηνοθέτη και πρωτεργάτη τον σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη, η σειρά έχει μπει στις καρδιές των Ελλήνων, καθώς με απίστευτη ζωντάνια και ακριβή λεπτομέρεια, χωρίς ωραιοποιήσεις και φκιασιδώματα, περιγράφει την γενοκτονία, τις σφαγές, τον ξεριζωμό, τον πόνο, την θλίψη και όλα τα πάνδεινα που υπέφεραν οι Πόντιοι αδελφοί μας, αλλά και την απόρριψη και τον πόλεμο που δέχθηκαν από τους ντόπιους Έλληνες. Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στον κ. Μανουσάκη για την γλαφυρή αναπαράσταση της πολεμικής, εθνολογικής και κοινωνικής πραγματικότητος της εποχής, όσο και της γενοκτονικής βαρβαρότητος εις βάρος των Ποντίων. 

    Όμως δεν συμβαίνει το ίδιο στην πολιτική πραγματικότητα της εποχής: Όλοι όσοι στηρίζουν στην σειρά του β' κύκλου τον Βασιλιά Κωνσταντίνο ΙΒ', τον Δημήτριο Γούναρη και την «Ηνωμένη Αντιπολίτευση» είναι υπόγειοι, σκοτεινοί, μπλεγμένοι με τον υπόκοσμο και κάθε λογής διαφθορά και έγκλημα. Ακόμα και οι Χωροφύλακες της εποχής στηρίζουν τον Βασιλιά και ταυτοχρόνως υποθάλπουν τον υπόκοσμο.

     Όσοι στηρίζουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο και το «Κόμμα τῶν Φιλελευθέρων», είναι φιλάνθρωποι, σπλαγχνικοί, εμφορούμενοι από άδολη αγάπη για την Πατρίδα και νέες ιδέες για το καλό του τόπου. Δυστυχώς και από τις δύο πλευρές δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ εξαίρεση, μα καμία! Με λίγα λόγια όλοι οι Βασιλόφρονες είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ και όλοι οι Βενιζελικοί οι ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ. Ένα παράδειγμα: στην φωτογραφία δίπλα, βλέπουμε τον Μανούσο Μανουσάκη τον ηθοποιό Παύλο Κουρτίδη. Υποδύεται τον πολιτικό της διαφθοράς, της μίζας, της φανερής και αφανούς υποκίνησης των πολιτικών νημάτων της περιοχής του, τον «πέφτουλα» στις ωραίες γυναίκες, τον γλύφτη και υποσχεσιολόγο για την ψήφο και φυσικά... τον Βασιλόφρονα!

    Το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, όπως το παρουσιάζει η σειρά, εμφανίζει μία Ελλάδα ως μία δημοκρατική χώρα υπό την «φιλελεύθερη» πνοή και ηγεσία του «μεγάλου πολιτικού και εθνάρχη» Ελευθερίου Βενιζέλου με όλα τα προβλήματα της εποχής και με τους Βασιλόφρονες να δουλεύουν υπόγεια για τις μίζες, για την πτώση του Βενιζέλου και για την κάλυψη των εγκληματιών και των συμμοριών. Όμως η εποχή του 1917-1920 είναι η εποχή της δικτατορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, η οποία στηρίχθηκε στις γαλλικές λόγχες. Η σειρά δεν παρουσιάζει τα γαλλικά πολυβολεία στις πλατείες των πόλεων. Δεν παρουσιάζει τα γαλλικά αγήματα να παρελαύνουν και να περιπολούν στις γειτονιές. Δεν παρουσιάζει τις δολοφονίες ηγουμένων και μοναχών Ορθοδόξων Μοναστηριών. Δεν παρουσιάζει τον ναυτικό αποκλεισμό στον Πειραιά και τους χιλιάδες θανάτους βρεφών, παιδιών και ηλικιωμένων από ασιτία, δεν παρουσιάζει τις διώξεις και τις απάνθρωπες σφαγές των Βενιζελικών στους κατοίκους πόλεων και περιοχών με την ρετσινιά «κωνσταντινικοί» ή «βασιλικοί»· μπορεί να μην ήταν, αλλά έτσι κάρφωνε το κομματόσκυλο. Επίσης, η σειρά δεν παρουσιάζει ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έκανε εκλογές τον Νοέμβριο του 1920 για να τις χάσει, καθώς το κόμμα του πήρε 7.125 ψήφους παραπάνω από την «Ἠνωμένη Ἀντιπολίτευση». Δεν παρουσιάζει τον απάνθρωπο και σκιωδέστατο ρόλο του μεγαλοβιομηχάνου όπλων Ζαχάρωφ! Δεν παρουσιάζει τους χιλιάδες απολυμένους και εξορίστους δικαστικούς, αυτοδιοικητικούς, υπαλλήλους, πολιτικούς, Αρχιερείς του δικτατορικού καθεστώτος Βενιζέλου. Δεν παρουσιάζει την Βουλή των Λαζάρων, μία Βουλή που νεκραναστήθηκε από τις εκλογές του Μαΐου του 1915, χωρίς αντιπολίτευση και μόνο με βουλευτές των Φιλελευθέρων. Δεν παρουσιάζει τους Γάλλους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την διάδοση και μετάδοση λοιμικών νόσων, σεξουαλικών νοσημάτων καθώς και για βιασμούς πολλών γυναικών στην Θεσσαλονίκη και αλλαχού... Γιατί ξεχάστηκαν όλα αυτά, κ. Μανουσάκη;

    Λυπούμαστε που μία τόσο προσεγμένη ιστορική σειρά έχει χρωματιστεί πολιτικά τόσο άσχημα. Πολύ απλά γιατί ακραίοι και καλοί υπήρχαν και στις δύο πλευρές, όχι μόνο στους Βασιλόφρονες, ούτε μόνο στους Βενιζελικούς. Η θέση μας αυτή ενισχύεται και από την δήλωση του Μανούσου Μανουσάκη τον Οκτώβριο του 2019: «Στη χώρα μας συμβαίνει κάτι μοναδικό και ελπίζω να το πολεμήσουμε με αυτή τη σειρά(σ.σ. το «Κόκκινο ποτάμι»). Έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα της αγάπης για την πατρίδα στην ακροδεξιά και στους φασίστες. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα να σηκώνουν τη σημαία μόνο οι ακροδεξιοί». Νομίζουμε πως η δήλωση αυτή και αχρείαστη και διχαστική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

    Συνιστούμε ως «Δημοκρατικὸ Ἑλληνικὸ Βασίλειο» την παρακολούθηση της σειράς «Κόκκινο Ποτάμι» γιατί διδάσκει Ιστορία, αλλά και προσοχή στην πολιτική παρουσίαση των γεγονότων και των προσώπων, γιατί κάθε άλλο παρά βενιζελικός φανατισμός και αναζωπύρωση πολιτικών παθών ονομάζεται αυτό. Περιμένουμε πόση προπαγάνδα θα δούμε για τους Βασιλόφρονες και τον Βασιλιά Κωνσταντίνο ΙΒ' και πόσο Ιστορία θα διδαχθούμε.