1950-2012 Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ... (14)

  Οι πολίτες κομμουνιστικών φρονημάτων και όσοι αντιστέκονται ή εκδηλώνουν την αντίθεση τους στο καθεστώς φυλακίζονται ή εξορίζονται ενώ ορισμένοι υπέστησαν βασανισμούς. Οι πολιτικές ελευθερίες και ορισμένα δικαιώματα έχουν ανασταλεί, το κοινοβούλιο παύει να λειτουργεί και τα πολιτικά κόμματα απαγορεύονται. Ο Αλέκος Παναγούλης επιχειρεί να δολοφονήσει τον Παπαδόπουλο (Αύγουστος 1968), αποτυγχάνει και καταδικάζεται σε θάνατο αλλά τελικά η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια. Το 1973 θα λάβει ειδική χάρη από τον Παπαδόπουλο.

  Ωστόσο κατά την εξαετία 1967-1973 συντελέστηκε στην Ελλάδα ένα αναδημιουργικό έργο με μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, κρατική, διοικητική και στρατιωτική αναδιοργάνωση και νομοθετική ανασύνταξη. Ο Παπαδόπουλος έλαβε και φιλολαϊκά μέτρα κατά την συγκεκριμένη περίοδο (π.χ. αύξηση μισθών και συντάξεων, ηλεκτροδότηση, αθρόα οδοποιία, φοροαπαλλαγές στα χαμηλά εισοδήματα, δωρεάν παιδεία κλπ). Ας σημειωθεί, πως τον Σεπτέμβριο του 1968 έγινε δημοψήφισμα για το Νέο Σύνταγμα το οποίο και ψηφίζεται. 

  Ο Παπαδόπουλος αποφάσισε τον Απρίλιο του 1970, να προχωρήσει σε πολιτικοποίηση και εκδημοκρατισμό στην χώρα (π.χ. Συμβουλευτικές Επιτροπές ένα είδος οιωνεί Βουλής, το ΕΠΟΚ (Ελληνικό Πολιτιστικό Κίνημα) κόμμα της χούντας αλλά σύντομα καταργήθηκε κλπ). Ωστόσο, οι αξιωματικοί κανταφικών και νασερικών τάσεων (οι λεγόμενοι μικροί) που δεν ήθελαν τον Βασιλιά και τον εκδημοκρατισμό (π.χ. Ιωαννίδης, Λαδάς κλπ) ήταν αντίθετοι με αυτές τις κινήσεις του Παπαδόπουλου.
  Ο Παπαδόπουλος, με σιωνιστική διαταγή, αποφασίζει να καταργηθεί η βασιλεία από την Ελλάδα (Απρίλιος 1973). Το κίνημα των φιλοβασιλικών αξιωματικών του Ναυτικού (22-23 Μαΐου 1973) αποτέλεσε την αφορμή για την κατάργηση της Βασιλείας με την αναληθή θεωρία ότι ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος εμπλεκόταν στο κίνημα του Ναυτικού. Στις 1 Ιουνίου 1973 καταργεί την Βασιλεία και επικυρώνει την απόφαση με νόθο δημοψήφισμα [(29 Ιουνίου 1973) "πενταπλοψηφίσαντες" αξιωματικοί, ανοικτά παραβάν, καλπονοθείες]. Στις 19 Αυγούστου ορκίζεται Πρόεδρος Δημοκρατίας και ανακοινώνει την λήξη της "Επαναστάσεως", γενική αμνηστία για όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους, την άρση του στρατιωτικού νόμου που ίσχυε από τον Απρίλιο του 1967 και την διεξαγωγή εκλογών τον Φεβρουάριο 1974. Ιδρύει Συνταγματικό Δικαστήριο (Σεπτέμβριος 1973) και διορίζει πολιτική μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Σ. Μαρκεζίνη (8 Οκτωβρίου 1973) που σηματοδοτεί την λήξη της χούντας.
  Όμως αντίθετοι σε κάθε εκδημοκρατισμό και στις κινήσεις του Παπαδόπουλου ήταν οι εξτρεμιστές της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ (π.χ. Κίσσιγκερ, Ροκφέλερ, Ρότσιλντ) που τον ίδιο χρόνο ίδρυσαν την Τριμερή Επιτροπή. Αυτή ήθελε τον διαμελισμό της Κύπρου που είχε προαποφασιστεί το 1971 και ο Παπαδόπουλος ήταν βασικό εμπόδιο. Επίσης, η επιδίωξη του Παπαδόπουλου για εξόρυξη πετρελαίων με ρήτρα δραχμής (όχι δολαρίου) που θα καθιστούσαν την Ελλάδα μία αυτοτελή και ισχυρή χώρα, ήταν ένα κίνητρο για την ταχεία ανατροπή του. Ας σημειωθεί πως το 1967, η κυβέρνηση Κόλλια είχε επιτρέψει στον επιχειρηματία Σοφιανόπουλο να εξορύξει πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου. Αυτό ενόχλησε τα αμερικανικά και σιωνιστικά κέντρα που προσπάθησαν με μία "λαϊκή εξέγερση" που θα αποδείκνυε δήθεν την δυσαρέσκεια μεγάλου μέρος του λαού από τον Παπαδόπουλο, θα τον χρεοκοπούσε πολιτικά και θα οδηγούσε έμμεσα στην ανατροπή του. Ένας λόγος επίσης ήταν όταν Παπαδόπουλος και Μαρκεζίνης απαγόρευσαν την διέλευση των αμερικανικών αεροσκαφών από τις βάσεις των ΗΠΑ στην Κρήτη με προορισμό το Ισραήλ (πόλεμος εν εξελίξει Γιομ-Κιπούρ). Πλέον ο Παπαδόπουλος, με την τεχνητή τότε οικονομική ύφεση, τους ήταν άχρηστος.
  Έτσι, στο πενταετές μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου μία μερίδα φοιτητών που όλο και πλήθυνε αποδοκίμασε την νέα κυβέρνηση και κατέληξε σε μάχη μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών με συλλήψεις και προσαγωγές (4 Νοεμβρίου 1973). Στις 14 Νοεμβρίου, μία ομάδα φοιτητών με επικεφαλής τους φοιτητές της Σχολής Μαρία Δαμανάκη, Κώστα Λαλιώτη και Στέφανος Τζουμάκας, οι οποίοι ήταν πράκτορες των Αμερικανών, καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο.

  Πολυτεχνείο: Ένοχοι & Συνέπειες

  Τη νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του διοικητή της ΕΣΑ Δ. Ιωαννίδη, του κλινικάρχη εβραϊκής καταγωγής Αλαζράκη. Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος: «Η ώρα έφθασε . Όλα είναι έτοιμα». 

  Την επομένη 15 Νοεμβρίου, το άκρως εξοπλισμένο με ηλεκτρονικά μέσα σκάφος -της CIA- «Απόλλων», έφθασε στον Πειραιά. 20 κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους. Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου, όπου και περίμενε ανενόχλητο. Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους, κυρίως με το στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του Πολυτεχνείου. Η κύρια επαφή Νταγιάν, εκτός από τους επιτελικούς αξιωματικούς Ιωαννίδη – Αραπάκη -Μπονάνο, ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα και είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών, του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

  Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου, έφθασαν 1000 κομάντος από τις Βρυξέλλες, με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του ελληνικού στη γεωγραφική υπηρεσία Στρατού στο πεδίο του Άρεως. Τους μοιράστηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν. Εκτός από όπλα, είχαν στην κατοχή τους ασύρματο, συγχρονισμένο με εκείνον του σκάφους «Απόλλων», απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση. Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών, ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ, αλλά και έμπιστος της Τριμερούς.

  Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου, οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχθηκαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ, να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές. Οι 20 κομάντος που περίμεναν στο σκάφους, διατάχθηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά, να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδόπουλου, να κόψουν τα τηλεφωνά του και να του απαγορεύσουν κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρίσουν. Όταν νύχτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου... Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία και ακροβολίστηκαν στο πεδίο του Άρεως. 

  Ένα αυτοκίνητο με συμβατικούς αριθμούς της αμερικανικής πρεσβείας νωρίς το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου παρέλαβε από την πόρτα του Πολυτεχνείου τους Δαμανάκη, Λαλιώτη και Τζουμάκα και τους μετέφερε στην πρεσβεία στο γραφείο του σταθμάρχη της CIA. Μετά από μισή ώρα "διαβουλεύσεων" το ίδιο αυτοκίνητο τους πήγε πάλι πίσω. 

  Ώρα 3:04 τα ξημερώματα: το τανκ σπάει την πόρτα του Πολυτεχνείου' οι κομάντος βρίσκονταν ήδη μέσα. Έπειτα, οι Νατοϊκοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα. Σκότωσαν, έσφαξαν έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επικεφαλής τους επανέφερε στην τάξη. Ας σημειωθεί πως κανένας νεκρός δεν υπήρξε μέσα και πέριξ του Πολυτεχνείου. Ανασυντάχθηκαν, και όπως είχαν έρθει, έφυγαν αθόρυβα. Σε μια ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού, με προορισμό τις Βρυξέλλες. Χίλια δολάρια μπόνους πήρε ο καθένας, για εκείνη τη βραδιά! Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι! Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο σκάφος. Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973, το σκάφος «Απόλλων» έπλεε ανοιχτά, με προορισμό τη Βαρκελώνη.

  Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες, και αναχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε έρθει. 

  Ηθικοί αυτουργοί της "εξέγερσης" ήταν οι: Τριμερής Επιτροπή, NSA, CIA, DIA και Mossad ενώ φυσικοί αυτουργοί οι Μωσέ Νταγιάν και Δ. Ιωαννίδης. Συνέπειες ήταν η επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και η πτώση του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη που είχε ως αποτέλεσμα την διακοπή κάθε εκδημοκρατισμού και την κυπριακή τραγωδία. 

  Καραμανλής ή Ανδρουτσόπουλος;

  Πρώτη επιλογή του Ιωαννίδη για πρωθυπουργοποίηση ήταν εκείνη του Κων/νου Καραμανλή, με τις ευλογίες των Αμερικανών. Ωστόσο, διαφώνησαν ως προς το ποιος θα διέθετε την πλειοψηφία των χαρτοφυλακίων και κατέληξε στον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο Υπουργό Οικονομικών του Παπαδόπουλου και τέκτονα 33ου βαθμού. 

  Ας σημειωθεί πως ο Καραμανλής νωρίτερα [(16 Νοεμβρίου 1973) για αυτό και δεν έκανε δήλωση για το Πολυτεχνείου] είχε προτείνει στον Μακαρέζο πολιτική συνεργασία προτείνοντας τον εαυτό του Πρόεδρο Δημοκρατίας και τον Μακαρέζο πρωθυπουργό επαινώντας την "Επανάστασιν της 21ης Απριλίου". Όμως, δεν ευοδώθηκε από τις εξελίξεις.

  Ιωαννίδης και εντολοδότες...
  Ο Ιωαννίδης διορίστηκε από τους Αμερικανούς, με τις ευλογίες NSA, CIA, DIA, Τριμερούς και Μπίλντεμπεργκ για να εφαρμόσει το σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου του 1971. Για αντάλλαγμα του έταξαν παραχώρηση στην Ελλάδα της Ανατολικής Θράκης και της Κων/πολης και απύθμενη ευπιστία και αφέλεια το πίστεψε. Ο Δ. Ιωαννίδης είχε ιδρύσει το 1959 την συνομωτική του ομάδα ΕΕΝΑ (Εθνική Ένωσις Νέων Αξιωματικών) και είχε συμμετάσχει με αυτήν στο απριλιανό πραξικόπημα.

  Πραξικόπημα 25ης Νοεμβρίου 1973

  Στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο Δ. Ιωαννίδης κινητοποιεί τον Στρατό και την ΕΕΝΑ και απαιτεί από τον Παπαδόπουλο, τον Μαρκεζίνη και την κυβέρνησή του να παραιτηθούν. Ο Ιωαννίδης γίνεται ο νέος ισχυρός άνδρας αλλά εξουσιάζει από πίσω (δηλ. παραμένει αρχηγός της ΕΣΑ αλλά αυτός δίνει τις "εντολές").
  Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζεται ο διοικητής της Α΄ Στρατιάς Λάρισας Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, πρωθυπουργός ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος και νέα κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή επαναφέρει την λογοκρισία, επιβάλλει περιοριστικά μέτρα στους πολίτες, καταργεί το Συνταγματικό Δικαστήριο και διακόπτει κάθε εκδημοκρατισμό. Διεκήρυξε δε, ότι "συνεχίζει η Επανάστασις της 21ης Απριλίου το έργον της". Ανοίγουν οι τόποι εξορίας και επανέρχονται στο προσκήνιο τα βασανιστήρια. Τον Φεβρουάριο του 1974 με ρήτρα δολαρίου (όχι δραχμής) γίνεται εξόρυξη του πετρελαίου στην Θάσο. Έπεται η κυπριακή τραγωδία...