Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ "ΕΘΝΑΡΧΗ"

Στην Ελλάδα ο τίτλος του "Εθνάρχη" αποδίδεται σε ανθρώπους που ουσιαστικά με τις πρακτικές τους οδήγησαν την χώρα μας σε ένα αδιέξοδο ή χειρότερα στην καταστροφή. 

Κατ΄ αρχήν "Εθνάρχης" σημαίνει το σύμβολο και ο άξιος αρχηγός του Έθνους. Στην Ελλάδα ο τίτλος έχει δοθεί στους:
α) Ελευθέριο Βενιζέλο,
β) Κωνσταντίνο Καραμανλή &
γ) Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Αξίζουν τον τίτλο; Ας δούμε:

Ελευθέριος Βενιζέλος

Ελευθέριος Βενιζέλος

Ελληνοεβραικής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1864 και σπούδασε Νομικά. Είχε  τόσο  διπλωματικές όσο και δολόπλοκες ικανότητες!

Το 1890 αγόραζε όπλα και φυσίγγια για λογαριασμό της τουρκικής αστυνομίας. Μετά τον στημένο από τους πιστωτές μας Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 η Κρήτη κηρύχθηκε αυτόνομο κράτος. Όλοι επιθυμούσαν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα εκτός από τον Βενιζέλο που πρότεινε την ηγεμονοποίησή της κατά το βουλγαρικό πρότυπο (κατά τις επιθυμίες της Γαλλίας και της Αγγλίας), είδηση που στην Ελλάδα τον έκανε ιδιαίτερα αντιπαθή, καθώς στον Βασιλέα Γεώργιο τον Α΄ και την συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου. 

Μετά το εθνοφθόρο κίνημα στο Γουδί, οι κινηματίες κάλεσαν τον Βενιζέλο να αναλάβει την πρωθυπουργία, πράγμα που συνέβη. Στις εκλογές του 1910 λαμβάνει την πλειοψηφία και κάνει πλήθους έργου που ανεβάζει την δημοφιλία του (κυριότερο έργο η εκπόνηση Νέου Συντάγματος το 1911) και στις εκλογές του 1912 λαμβάνει πάλι την πλειοψηφία. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (όπου η Ελλάς υπερδιπλασιάστηκε) και κυρίως μετά από αυτούς δεν διεδραμάτισε τον κατάλληλο πατριωτικό ρόλο. Οι ιδέες του ήταν εξαιρετικά ανθελληνικές.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελε την άνευ όρων συμμετοχή της Ελλάδος σ΄ αυτόν στο πλευρό της Αντάντ. Ο Στρατηλάτης-Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΒ΄ όμως επιθυμούσε αν πάει η χώρα στο σφαγείο να προσκομίσει εδαφικά ανταλλάγματα. Αυτό προκάλεσε την έντονη αντιπαράθεσή τους που ο Βενιζέλος και η παράταξή του εξαπόλυσε την φήμη της δήθεν γερμανοφιλίας του Κωνσταντίνου. 

Μετά την καταψήφισή της πρότασης του για συμμετοχή του Στόλου στα Δαρδανέλια, παραιτείται και στις εκλογές του Ιουνίου 1913 αναδεικνύεται νικητής. Τον Σεπτέμβριο του 1915, χωρίς συγκατάθεση του Βασιλιά και έγκριση της Βουλής, έφερε δυνάμεις της Αντάντ στην Βόρειο Ελλάδα που στο τέλος την έκαναν αποικία τους! Παραιτείται και απέχει από τις εκλογές του Δεκεμβρίου νικώντας έτσι οι φιλοβασιλικοί. Δημιούργησε το Κίνημα Εθνικής Αμύνης και την οργάνωση Επίστρατοι και τον Αύγουστο του 1916 πραγματοποίησε χωριστικό πραξικόπημα στην Βόρειο Ελλάδα ενώ αναθεματίστηκε (Δεκέμβριος 1916) από την Ελλαδική Εκκλησία.
Από τον Ιούλιο του 1917 μέχρι τον Νοέμβριο του 1920 κυβέρνησε την Ελλάδα με την βοήθεια των γαλλικών όπλων καθιστάμενος πρώτος δικτάτορας στην νεότερη Ελλάδα και μοναδικός κοινοβουλευτικός δικτάτορας με μία Βουλή αντίθετη στην βούληση του λαού! Έστειλε Στρατό στην Μικρά Ασία καταδικάζοντας τον σε σφαγή! Μετά τις στημένες και σκοπίμως χαμένες για τον Βενιζέλο εκλογές, ο "εθνάρχης" έφυγε στο Παρίσι. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εξεπροσώπησε την Ελλάδα στην σύσκεψη για την συνθήκη της Λωζάννης, ενώ κατά την τετραετία 1928-1932 ανέπτυξε έργο αλλά μία λάθος οικονομική και εξωτερική πολιτική και οδήγησε την Ελλάδα σε πτώχευση. Στόχος του ήταν η δημιουργία ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας με πρωτεύουσα την Κων/πόλη! Αφού έχασε τις εκλογές το 1933 έκανε πραξικόπημα όπου απέτυχε. Το ίδιο επιχείρησε και το 1935 και μετά την αποτυχία της ενεργείας του κατέφυγε και πάλι στο Παρίσι όπου πέθανε το επόμενο έτος το 1936, συντηρούμενος από την βαθύπλουτη, δεύτερη σύζυγο Έλενα Σκυλίτση, καταδικασμένος σε θάνατο για εσχάτη προδοσία.
Υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της καταστροφής του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου και της δολοφονίας των 6 και αρχηγός 3 πραξικοπημάτων (1916, 1933, 1935). Διπλωμάτης και μεταρρυθμιστής αλλά και όργανο της ξενοκρατίας. Όπως έγραψε και ο ίδιος: "Ποτέ δεν είχον την συνήθειαν να στηρίζω τους υπολογισμούς μου επί της λογικής αλλά επί του νόμου της βίας"!

Κωνσταντίνος Καραμανλής

Κων/νος Καραμανλής

Γεννήθηκε το 1907 στην Πρώτη Σερρών. Σπούδασε Νομικά και στη συνέχεια εργάστηκε ως δικηγόρος στις Σέρρες, μέχρις ότου εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1935 με το αντιβενιζελικό Λαϊκό Κόμμα. Νωρίτερα, μυήθηκε τότε στη τεκτονική στοά «Αριστοτέλης» των Σερρών Επανεξελέγη βουλευτής το 1936, στις τελευταίες εκλογές πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τον πόλεμο του 1940-41 δεν πολέμησε κατά του εισβολέα εχθρού λόγω βαρηκοΐας. Δεν συμμετείχε στην εθνική Αντίσταση, αντίθετα έφυγε το 1941 κρυφά από την Ελλάδα πηγαίνοντας στην ουδέτερη φιλοαξονική Τουρκία.
Επανήλθε στην ενεργό πολιτική το 1946, όταν έλαβε μέρος στις εκλογές της 31ης Μαρτίου ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος στις Σέρρες και εξελέγη πρώτος σε ψήφους βουλευτής. Υπηρέτησε σε διάφορα Υπουργεία κατά τον συμμοριτοπόλεμο όπως Μεταφορών και Κοινωνικής Πρόνοιας.
Υπουργός Πρόνοιας, Συντονισμού, Εθνικής Αμύνης και Δημοσίων Έργων καθώς και μέλος της Μασονικής Στοάς της Ελλάδος. 

Ο Καραμανλής ήταν πολιτικό δημιούργημα του Βασιλέως Παύλου, αφού επέλεξε να του αναθέσει τον σχηματισμό της κυβέρνησης, τον Οκτώβριο του 1955, εξεπλήσσοντας έτσι τους πάντες. Ως ευγνωμοσύνη θα στερήσει από τον γιο του Κωνσταντίνο τον θρόνο με ένα ατιμωτικό δημοψήφισμα για να γίνει αυτός Ανώτατος Άρχοντας.
Κατά την οκταετία της διακυβέρνησής του (1955-1963) σημειώθηκε ανοδική πορεία της οικονομίας, ελάχιστη ενίσχυση της παιδείας, του πολιτισμού και για πρώτη ουσιαστικά φορά, του αθλητισμού κι έλαβε θεσμικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, με κορυφαίο γεγονός τη σύσταση του ΟΓΑ (1961). Μέλημα του ήταν και το Τεκτονικό Ίδρυμα στο οποίο άνηκε.
Υπέγραψε (1959) την Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου με την οποία η Κύπρος γινόταν ανεξάρτητο κράτος με εγγυήτριες δυνάμεις τις Ελλάδα, Μεγάλη Βρετανία και Τουρκία ενώ το 1961 η Ελλάδα γινόταν και το 6ο συνδεδεμένο μέλος με την ΕΟΚ.
Το 1963, επέτρεψε στον εγωισμό του να θέλει να γίνει κυρίαρχος (το ετοίμαζε με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952 να περιορίσει τις βασιλικές αρμοδιότητες και να εδραιώσει το καθεστώς του). Αφού αναμειγνύετο στις βασιλικές υποθέσεις και μετά την δολοφονία του Λαμπράκη παραιτήθηκε και έφυγε στο Παρίσι (=τόπος των Ελλήνων "εθναρχών") με το ψευδώνυμο "Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης".
Μετά την εθνική κρίση των ετών 1964-1967, σκόπευε να χρησιμοποιήσει τα τανκς τον Μάρτιο του 1967! Σε συνεννόηση με τον πρώην Στρατιωτικό Αρχηγό του ΝΑΤΟ Νόρσταντ σκόπευε να επιστρέψει στην Ελλάδα σαν δικτάτορας για ένα τουλάχιστον εξάμηνο Οι Αμερικανοί ήταν υπέρ της "λύσης Καραμανλή" ή της "οδού των Στρατηγών". Προς κακή τους έκπληξη όμως επεμβαίνουν οι παλιοί γνώριμοι της DIA και της NSA (οι οποίες τους παραμέρισαν) Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος.
Από το 1967 ο Καραμανλής στρέφεται κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας παρά τις μετέπειτα κορώνες και "νουθεσίες" του. Αγκαζέ με τον Φλωράκη τον εντόπισαν το 1969. Ο Καραμανλής, μετά την κατάργηση της Βασιλείας από τον Παπαδόπουλο.
Πραγματοποίησε το όνειρο του γενόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας (δις) 1980-1985, 1990-1995. Πέθανε στις 23 Απριλίου του 1998 σε ηλικία 91 ετών.
Υπήρξε τέκτων 33ου βαθμού.

Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄

Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄

Ο Μακάριος γεννήθηκε σε χωριό της Πάφου το 1913. Σπούδασε στην Ιερά Μονή Κύκκου και αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1942. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών του προσέφερε υποτροφία και ξεκίνησε τις σπουδές του στην Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ  και το 1948, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εξελέγη Επίσκοπος Κιτίου και επέστρεψε στην Κύπρο. Το 1950 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Οι σχέσεις του όμως με τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου που διοικούσαν την Κύπρο δεν ήταν καθόλου καλές. Όπως και άλλοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες της εποχής στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και αρχές του 1950, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ένωσης με την Ελλάδα. Από το 1953 ήταν υπέρ της Ανεξαρτησίας της Κύπρου αλλά για λόγους σκοπιμότητος το αποκάλυψε το 1957. Για τους Αμερικανούς ήταν κάρφος από τον Φεβρουάριο του 1964 και για να τον εκδιώξουν οι Αμερικανοί πρότειναν ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και ισχύ των τουρκοκυπρίων στις περιοχές που είναι πλειοψηφία (Σχέδιο Άτσεσον). Δεν το δέχθηκε για να μην χάσει την πρωτοκαθεδρία. Στο μέλλον θα αρνηθεί και το διχοτομικό σχέδιο της Κύπρου του Ιουνίου του 1971 και από τότε οι ξένοι ήθελαν να τον βγάλουν από την μέση.
Στις 15 Ιουλίου 1974, ο Ιωαννίδης πραγματοποίησε πραξικόπημα στην Κύπρο για την εκδίωξη και δολοφονία του Μακαρίου. Ο Μακάριος γλίτωσε την απόπειρα, κατέφυγε στην Πάφο και από εκεί μέσω Μάλτας στο Λονδίνο. Νέος Πρόεδρος έγινε ο παλιός μαχητής της ΕΟΚΑ Ν. Σαμψών. Στις 19 Ιουλίου 1974 από τον ΟΗΕ κατήγγειλε την χούντα των Αθηνών και τον ίδιο τον Ιωαννίδη αλλά κάλεσε (!!!) τους τούρκους  για να "αποκαταστήσουν την συνταγματική τάξη στην Κύπρο"!!! Όχι πως τους κάλεσε, το σχέδιο ήταν προσχεδιασμένο αλλά είχαν καθαρά το πράσινο φως του!

Ο Μακάριος ήταν εμπόδιο για την διχοτόμηση του νησιού και τον δολοφόνησαν τον Αύγουστο του 1977 με ειδικό όπλο, που εκτοξεύει μικρή βελόνα με μη ανιχνεύσιμο δηλητήριο βραδείας ενεργείας. Διαρκεί κάπου 24 με 48 ώρες ανάλογα με την απόσταση από την καρδιά του σημείου που θα δεχθεί το συγκεκριμένο πολύ μικρό "βλήμα". Ο θάνατος του αποφασίστηκε στο Σάλτσμπουργκ της Δ. Γερμανίας σε άτυπη σύσκεψη 4 στελεχών της Μπίλντμπεργκ το 1976!

Ποιος αξίζει τον βαρύ αυτόν τίτλο;
Όμως τον τίτλο ένας πραγματικά τον αξίζει. Ο Βασιλεύς των Ελλήνων Παύλος ο Α΄. Ένας κατασταλαγμένος, υπομονετικός, ανεξίκακος, ηθικός, Ελληνοορθόδοξος Βασιλιάς με αρχές και αξίες διαχρονικές.

Βασιλεύς Παύλος ο Α΄

Βασιλεύς Παύλος Α΄

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1901. Από μικρός είχε αγάπη στην θάλασσα και την Εκκλησία. Ιδιαίτερα πρόσχαρος, εξαιρετικά ευφυής και άριστος οικογενειάρχης.
Φοίτησε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και ακολούθησε τον αείμνηστο πατέρα του Στρατηλάτη Κωνσταντίνο ΙΒ΄ στην εξορία και επέστρεψε μαζί του από την Ελβετία στην Ελλάδα το 1920 (με το παλλαικό υπέρ του δημοψήφισμα-κάλεσμα), αφού προηγουμένως του είχε προσφερθεί το Στέμμα, μετά το θάνατο του αδερφού του, Αλέξανδρου, και εκείνος το είχε αρνηθεί, διακηρύσσοντας ότι ανήκει στον πατέρα του. Υπηρέτησε ως σημαιοφόρος στο καταδρομικό «Έλλη». Το 1924, κατά την διάρκεια ταξιδιού του αδελφού του Βασιλέως Γεωργίου  Β΄ ανακηρύχθηκε Αβασίλευτη Δημοκρατίας στην Ελλάδα και ακολούθησε τον αδελφό του στο πικρό δρόμο της εξορίας.
Το 1935 επέστρεψε στην Ελλάδα μετά το πανηγυρικό υπέρ της Βασιλείας δημοψήφισμα. Το 1938 παντρεύεται την πριγκίπισσα του Ανοβέρου Φρειδερίκη, μία γυναίκα με ηρωικά παράτολμο χαρακτήρα, ηθική, έντιμη, που βοήθησε τον Ελληνικό λαό πολλώ δε μάλλον τα νιάτα από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο στο μέτωπο (όχι καθ΄ όλη την διάρκεια). Το 1941 και 1942 θέλει να έρθει στην Ελλάδα από την Αίγυπτο και να πολεμήσει τον κατακτητή, η Μ. Βρετανία όμως δεν του το επιτρέπει. Καθ΄ όλη την διάρκεια της (πενταετούς) αναγκαστικής διαφυγής του από την Ελλάδα βοήθησε τον αδελφό του Βασιλέα Γεώργιο Β΄ για την συντριβή του Άξονα, την απελευθέρωση της Ελλάδος και την ικανοποίηση των εθνικών διεκδικήσεων της Ελλάδος.
Κατά το δημοψήφισμα του 1946 η Βασιλεία νίκησε με 69%. Τον Απρίλιο του 1947, ο Γεώργιος πεθαίνει και ο Παύλος αναλαμβάνει Βασιλεύς των Ελλήνων. Μαζί με τους Έλληνες στρατιώτες στην πρώτη γραμμή της μάχης για την πάταξη των σλαβοκίνητων κομμουνιστών. Στο πλευρό του η Βασίλισσα Φρειδερίκη που στο πρόσφατο παρελθόν βοήθησε ποικιλοτρόπως τους Έλληνες (Φανέλα του Στρατιώτη, Έρανοι, Υγειονομικά Συνεργεία κλπ) όπου δημιουργεί τις Παιδουπόλεις γλιτώνοντας χιλιάδες παιδιά από το παιδομάζωμα των κομμουνιστοσυμμοριτών.
Τον Αύγουστο του 1949 ο συμμοριτοπόλεμος τελειώνει και το βασιλικό ζεύγος επιδίδεται στο έργο ανασυγκρότησης της Ελλάδος. Κοντά στον πονεμένο Ελληνικό λαό οι Βασιλείς. Θεσμοθέτησε τις προικοδοτήσεις άπειρων κοριτσιών, δημιούργησε Σχολές για τον φτωχό λαό. Η Φρειδερίκη ζήτησε από την κυβέρνηση την επιβολή φόρου 5% κυρίως για τα μεσαία και υψηλά εισοδήματα προς τον σκοπό αυτό. Και πράγματι τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου απέδωσαν καρπούς με την δημιουργία Σχολών και την στεγαστική (όχι πλήρη) αποκατάσταση των προσφύγων. Οι Βασιλείς ενίσχυσαν τον τουρισμό της Ελλάδος την δεκαετία του 1950 με τις περίφημες κρουαζιέρες που πραγματοποιούσε δικοίς τους εξόδοις.
Ο Βασιλιάς Παύλος και η Βασίλισσα Φρειδερίκη είχαν αναπτύξει από το 1948 καλές σχέσεις με τους Αμερικανούς (αξιωματούχους ή μέλη της πρεσβείας). Ποτέ όμως δεν πρόδωσαν την Πατρίδα τους, ούτε την πούλησαν όπως άλλοι... Παύλος και Φρειδερίκη ακολούθησαν την πολιτική της φιλίας παρά της υποδούλωσης.
Πολέμιος της κομματοκρατίας, του ρουσφετιού και της φαυλοκρατίας, αυστηρός στις κρίσιμες στιγμές του Έθνους, υπομονετικός στις ανοησίες, πνευματικά εξαιρετικά καταρτισμένος και πιστός στον ΘΕΟ και την Εκκλησία: το θείο Καθίδρυμα του ΧΡΙΣΤΟΥ που το αποτελούμε όλοι οι Χριστιανοί. Κατασταλαγμένος πολιτικά και σταθερός στις ιδέες και τις απόψεις του, ανεξίκακος και ταπεινός, ηθικός και έντιμος, ακέραιος και ειλικρινής.
Ο θάνατος του παραμένει ένα μυστήριο του Θεού, καθώς την ώρα που άφηνε την τελευταία του πνοή έσβησε και το καντηλάκι που έκαιγε στο προσκεφάλι του για την Παναγία της Τήνου. Αλλά και ένα ανθρώπινο μυστήριο.... Πέθανε από καρκίνο (ίσως και τεχνητό) τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Οι τελευταίες του λέξεις απευθυνόταν στον Ελληνικό λαό. Ήταν οι εξής: "Τους ευχαριστώ και τους αποχαιρετώ".

Όσοι τον έζησαν από κοντά αλλά και ο απλός λαός ακόμα και εχθροί του δεν θα πουν κακή κουβέντα. Μερικοί παρωπιδάτοι μαρξιστές και προπαγανδιστές που αλληλοαντιγράφονται έχουν κατακλύσει με αρνητικά σχόλια και ατεκμηρίωτες φανταστικές ιστορίες το διαδίκτυο και την σχολική Ιστορία με σκοπό ο θύτης να παρουσιασθεί ως θύμα, ο κόσμος να αντιπαθήσει έναν θεσμό που τον υπεραγάπησε αλλά τον υπεραγαπά και κυρίως τα νέα παιδιά να εμφυτέψουν τα παραληρήματα και τις παρλαπίπες των άθεων μαρξιστών.