1950-2012 Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ... (9)

                                        Κυπριακό (1950-1976)

Το Κυπριακό ζήτημα είναι ένα εθνικό ζήτημα που ταλανίζει την χώρα μας πάνω από 70 χρόνια. Για την ιστορία ορισμένα στοιχεία:

Το 1571 η βενετοκρατούμενη νήσος Κύπρος κατακτάται από τους Τούρκους και την διατηρούν επί 307 χρόνια όταν οι Άγγλοι με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την καταλαμβάνουν αναίμακτα. Από το 1878 μέχρι το 1960 επικρατεί στην Κύπρο Αγγλοκρατία.
Ας σημειωθεί, πως ο αρχισιωνιστής Τέοντορ Χέρτσλ ζήτησε από τον Άγγλο πρωθυπουργό Α. Μπάλφουρ (που του προσέφερε την Ουγκάντα για δημιουργία ισραηλινού κράτους) την Παλαιστίνη ή την Κύπρο για να δημιουργηθεί το νέο Ισραήλ!

Το 1915 στον αγώνα της η Αντάντ για να εντάξει την Ελλάδα στο πλευρό της χωρίς προεξόφληση για όρους και ανταλλάγματα που θα έδιναν στην Ελλάδα μετά την λήξη του πολέμου, προτείνει στην φιλοβασιλική κυβέρνηση Ζαΐμη την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα και άλλα αόριστα εδαφικά ανταλλάγματα αλλά αρνείται.

Η Κύπρος ανακηρύσσεται αποικία του Στέμματος (1925) και το 1931 ξεσπά εξέγερση των Ελλήνων Κυπρίων (Οκτώβριος 1931). Ως αντίποινα έχουμε εξορία επισκόπων και άλλων ηγετών κι επιβολή σκληρών δικτατορικών μέτρων. Κατά τον πόλεμο Ελλήνων-Ιταλών το 1940-41 υπάρχουν πολλοί Κύπριοι εθελοντές που επιθυμούν να συμμετάσχουν στον υπέρ πάντων αγώνα και αυτή την στάση κράτησαν σ΄ όλον το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Όταν, μετά την εισβολή των Γερμανών, ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ αποφασίσει να μείνει μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στο νησί, οι Άγγλοι του το αρνούνται και μετά από λίγο καιρό θέτει υπ΄ όψιν τους ότι η Ελλάδα ζητά Βόρειο Ήπειρο, Βόρεια Μακεδονία, Ανατολική Ρωμυλία, Δωδεκάνησα και Κύπρο. 

Το 1948 η Κυπριακή Εκκλησία ανασυγκροτείται και επαναφέρεται το αίτημα των Κυπρίων για εθνική αποκατάσταση της Κύπρου. Στις 15 Ιανουαρίου 1950 διεξάγεται στην Κύπρο δημοψήφισμα όπου σε ποσοστό 95,7% θέλει την ένωση με την Ελλάδα. Στον ενωτικό αυτό αγώνα βρίσκεται σε πρώτη γραμμή ο Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος ο οποίος την ίδια χρονιά εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος στην Κύπρο. Πρώτος στην Ελλάδα είχε ανακίνησει το θέμα της Κύπρου ο Βασιλεύς Παύλος (αρχές 1953). Η κυβέρνηση Παπάγου θέτει την πρώτη Ελληνική προσφυγή στον ΟΗΕ για αυτοδιάθεση της Κύπρου (1954) και δεύτερη (1955). Η πολιτική αυτή δεν άρεσε στους Άγγλους όπου αποφάσισαν να τελειώνουν με τον Παπάγο... Ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ μεταβάλλει την θέση του υπέρ της αυτοδιάθεσης της Κύπρου το 1953, αλλά λόγω σκοπιμοτήτων και της έντονης πατριωτικής ψυχολογικής κατάστασης των Κύπριων το αποκάλυψε το 1957.

Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄

Στις 1 Απριλίου 1955 ιδρύεται η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) με απώτερο στόχο την εθνική αποκατάσταση της Κύπρου με στρατιωτικό αρχηγό τον Στρατιωτικό Γεώργιο Γρίβα και πολιτικό-πνευματικό αρχηγό τον Μακάριο. Ο αγώνας τους υπήρξε γενναίος, πολλοί εξορίστηκαν, άλλοι δολοφονήθηκαν (π.χ.).
Τον του 1959 υπογράφεται στο Λονδίνο από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδος Καραμανλή και Τουρκίας Ντεμιρέλ και από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μία ταπεινωτική για την χώρα μας συνθήκη, η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου όπου η Κύπρος γινόταν ανεξάρτητο Προεδρικό κράτος και εξίσωνε ως εγγυήτριες δυνάμεις της Ελλάδα-Τουρκία-Μ. Βρετανία. Το 1960 επισημοποιείται η ανεξαρτητοποίηση της Κύπρου και πρώτος Πρόεδρος της εκλέγεται ο Μακάριος.
Στην Κύπρο υπήρχε ένα τουρκικό στοιχείο του 16-20%. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήθελε την ένωση Κύπρου με την Ελλάδα γιατί θα έχανε το ανώτατο αξίωμα και γι΄ αυτό τορπίλισε κάθε πρόταση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή ακόμα και λύση για το Κυπριακό! Για τους Αμερικανούς ήταν κάρφος από τον Φεβρουάριο του 1964 όταν απέρριψε την πρόταση τους για εγκατάσταση νατοικής μεραρχίας, ενώ δέχθηκε δύναμη του ΟΗΕ.
Έτσι, αφού έβαλαν τους τούρκους να βομβαρδίσουν στόχους στο νησί και απείλησαν πως θα μείνουν αμέτοχοι σε περίπτωση τουρκικής εισβολής, εισηγήθηκαν το "Σχέδιο Ντιν Άτσεσον", συμφερότερο για την Ελλάδα από όλες τις λύσεις που έχουν κατά καιρούς προταθεί.

Το "Σχέδιο Άτσεσον" με την τελική του μορφή προέβλεπε ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με αντίδωρο στην Τουρκία την εκχώρηση στρατιωτικής βάσης, στο βόρειο τμήμα του νησιού, για περίοδο 50 ετών και δημιουργία επαρχιών με τουρκοκυπριακή διοίκηση μόνο ως προς τα τοπικά θέματα εκεί όπου υπερτερούσαν αριθμητικά οι τουρκοκύπριοι. Όμως, η ομάδα του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και ο ίδιος ο Ανδρέας πίεσαν ώστε να μην γίνει δεκτή αυτή η λύση. Έτσι και έγινε.

Το 1967, το καθεστώς των Συνταγματαρχών φάνηκε πως ήθελε να λύσει το Κυπριακό. Τον Σεπτέμβριο του 1967, Κόλλιας και Ντεμιρέλ συναντιούνται στον Έβρο με σκοπό την λύση του Κυπριακού. Δεν επετεύχθη λύση. Τον Νοέμβριο του 1967, ο Μακάριος στήνει την προβοκάτσια της Κοφίνου. Ο Μακάριος ήθελε να απαλλαγεί από την ελληνική στρατιωτική δύναμη 5.800 ανδρών που είχε στείλει το 1964 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Η ελληνική αυτή δύναμη σκοτώνει τουρκοκυπρίους και Ελλάδα-Τουρκία βρίσκονται στα πρόθυρα πολέμου. Η ελληνική χούντα αποσύρει την δύναμη και η κατάσταση λήγει. 

Γρίβας & Παπαδόπουλος

Τον Ιούνιο του 1971 στην Σύνοδο Υπουργών Εξωτερικών στην Λισαβόνα αποφασίζεται ο Διαμελισμός της Κύπρου: 3/5 στην Ελλάδα, 2/5 στην Τουρκία. Την ίδια χρονιά ο Στρατηγός Γρίβας, ερχόμενος σε επαφή με Παπαδόπουλο, Ιωαννίδη και άλλους Έλληνες αξιωματούχους και στρατιωτικούς, ιδρύει την οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄ με σκοπό την εκδίωξη του Μακαρίου από την Προεδρία. Για την εφαρμογή του Σχεδίου Άτσεσον ή κάποιας παραλλαγής του, στάλθηκε ο Γρίβας το 1973, που είχε συναντηθεί με τους Αμερικανούς αρμοδίους πριν την αναχώρησή του για την Κύπρο και στην συνέχεια είχε την προστασία των πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.
Τον Ιούλιο του 1974 εφαρμόζεται στην Κύπρο το αμερικανικοπρακτορικό "Σχέδιο Ερμής" το οποίο προέβλεπε επέμβαση του Ελληνικού Στρατού στην Κύπρο, δολοφονία του Μακαρίου, τουρκική εισβολή και επαναφορά των πολιτικών στην Ελλάδα. Ενημερώθηκαν οι Κ. Καραμανλής, Α. Παπανδρέου, Γ. Ράλλης, Ε. Αβέρωφ, Φ. Γκιζίκης. Στις 15 Ιουλίου 1974 ελληνικά στρατεύματα αποβιβάζονται στην Κύπρο και βομβαρδίζουν το Προεδρικό μέγαρο με σκοπό την δολοφονία του Μακάριου. Ο Μακάριος διαφεύγει στην Πάφο και από εκεί στην Αγγλία. Πρόεδρος εγκαθίσταται ο παλιός αγωνιστής της ΕΟΚΑ Ν. Σαμψών. Ο Μακάριος (19/07/74) από το ΟΗΕ καλεί τους τούρκους να επέμβουν στην Κύπρο! Στις 20 Ιουλίου οι Τούρκοι επεμβαίνουν με τον "Αττίλα 1" και βομβαρδίζουν το κυπριακό έδαφος και καταλαμβάνουν το 3% της Κύπρου. Η αντίσταση της ΕΛΔΥΚ και των υπολοίπων Ελλήνων αδελφών μας σθεναρή και γενναία. Και κλίνουμε γόνυ μπροστά στον απαράμιλλο ηρωισμός τους! Στην Ελλάδα κηρύσσεται επιστράτευση και μέσα στο τεχνητό πανικόβλητο αυτό κλίμα επιστρέφει ο Καραμανλής (23/07/74). Ο Καραμανλής είχε εντολή να μην επέμβει στην Κύπρο. Στην Ελλάδα δικαιολόγησε την απραξία του με την φράση "Η Κύπρος κείται μακράν". Για τον Αθηναίο Κίμωνα όμως ήταν πολύ κοντά. Θυσιάσαμε την Κύπρο μας για να επανέλθουν οι πολιτικοί στην Ελλάδα με ένα σύστημα μεσσιανολυτρωτικής αβασίλευτης ασυδοσίας που θα ονομαστεί η "ισχυρή Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία του 20ου και 21ου αιώνα". Οι τούρκοι επεμβαίνουν ξανά στην Κύπρο τον Αύγουστο και καταλαμβάνουν το 37% του κυπριακού εδάφους. Απολογισμός: χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι ενώ ο Φάκελος της Κύπρου δεν ανοίγει εσκεμμένα. Μερικά από τα ονόματα που περιέχει: Κ. Καραμανλής, Ε. Αβέρωφ, Δ. Ιωαννίδης, Γαλατσάνος, Μπονάνος, Αραπάκης κλπ. Εμπόδιο για την υλοποίηση του Ερμής ήταν οι Βασιλεύς Κωνσταντίνος, Γ. Παπαδόπουλος και Μακάριος. Τον πρώτο τον εκθρόνισαν, τον δεύτερο τον έριξαν και τον τρίτο τον δολοφόνησαν. Πως;
Ο Μακάριος δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1977 με ειδικό όπλο, που εκτοξεύει μικρή βελόνα με μη ανιχνεύσιμο δηλητήριο βραδείας ενεργείας. Διαρκεί κάπου 24 με 48 ώρες ανάλογα με την απόσταση από την καρδιά του σημείου που θα δεχθεί το συγκεκριμένο πολύ μικρό "βλήμα". Ο θάνατος του αποφασίστηκε στο Σάλτσμπουργκ της Δ. Γερμανίας σε άτυπη σύσκεψη 4 στελεχών της Μπίλντμπεργκ το 1976 από τους γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γ. Λουνς, διευθυντή της NSA, τον καρδινάλιο Μπένελι και τον επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας του ΝΑΤΟ! Μάλιστα το αποδεικνύει το έγγραφο 655/ΝΑ/SD/77 της 17/02/1977 και αναφέρεται η εξής φράση: "Στο ζήτημα αυτό (της δολοφονίας) θα έχουμε την σιωπηρή υποστήριξη των πολιτικών ηγετών της Αθήνας, όπως με διαβεβαίωσαν οι ίδιοι, ενώ μάλλον το ΚΚΕ θα δεχθεί παθητικά την νέα κατάσταση για λόγους στρατηγικής τακτικής."!