ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1990)

Από την τριμελή επιτροπή του «Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος».

Εικόνες από την εκδήλωση για τον Γάμο του Διαδόχου Παύλου (Ιούνιος 1995)

και από την επίσκεψη του Βασιλέως Κωνσταντίνου και των Πριγκίπων στο Άγιον Όρος και στην Φλώρινα (Αύγουστος 1993).

ΕΚΛΟΓΕΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1974

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του «Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος».

Η τελευταία ευκαιρία που δόθηκε για ανακαίνιση του πολιτικού βίου της χώρας και σοβαρή μεταπολίτευση ήταν -μας αρέσει ή όχι- το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.

Θέλουμε να κάνουμε μία υποθετική ιστορία: Εάν ο Παπαδόπουλος και ο Μαρκεζίνης δεν θα ανατρέπονταν την 25η Νοεμβρίου 1973, ο Μαρκεζίνης θα έδινε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 1973 και θα ανακοίνωνε ημερομηνία εκλογών: την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 1974. Η Ελλάδα θα έμπαινε σε προεκλογικούς ρυθμούς μετά από μία δεκαετία!

Ο ρόλος του Ε.ΠΟ.Κ.

Καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία νέων πολιτικών φορέων και στην ανάδειξη νέων πολιτικών προσώπων είχε παίξει το Ε.ΠΟ.Κ. (Ελληνικό Πολιτιστικό Κίνημα) με γραφεία σε όλη την Ελλάδα. Είχε στήριξη από παλαιούς πολιτευτές, δημοσιογράφους, ηθοποιούς αλλά και απλούς πολίτες. Εγκέφαλος όλης της προσπάθειας ήταν ο ίδιος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος! Όμως το ΕΠΟΚ είχε ένα σοβαρότατο εχθρό: τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που περιστρέφονταν από τον Ιωαννίδη και ήθελαν επί δεκαπενταετία και εικοσαετία διαιώνιση στρατιωτικής δικτατορίας!!! Σε κάθε ενέργεια του ΕΠΟΚ, οι πράκτορες του Ιωαννίδη και των στρατιωτικών φερεφώνων του δεν σταματούσαν να το σαμποτάρουν. Παρ΄ όλα αυτά ο Παπαδόπουλος προχώρησε...

Ο δρόμος προς τις εκλογές...

Ο Παπαδόπουλος, βλέποντας την πείσμονα θέση του Βασιλιά Κωνσταντίνου για αδιαλλαξία και αποκοπή κάθε γέφυρας επικοινωνίας με το στρατιωτικό καθεστώς αλλά και την νομιζόμενη ανάμειξή του στο Κίνημα του Ναυτικού (Μάιος 1973), αποφάσισε να καταργήσει τον βασιλικό θεσμό και να προχωρήσει στον ταχύ εκδημοκρατισμό. Πλέον, ο ίδιος ως Πρόεδρος Δημοκρατίας κινούσε τα νήματα. Εγκαθίδρυσε Προεδρική Δημοκρατία και αναθεώρησε το Σύνταγμα του 1968 πιστοποιώντας τις αποφάσεις του αυτές με ένα αμφιβόλου ποιότητος δημοψήφισμα την 29η Ιουλίου 1973. Όρισε για πρώτη φόρα στην ελληνική ιστορία (11μελές) Συνταγματικό Δικαστήριο, ήρε τον στρατιωτικό νόμο και από την περιοχή της Αθήνας όπου μόνο εκεί ίσχυε, έδωσε ειδική χάρη στον Αλέξανδρο Παναγούλη, προχώρησε σε αναμόρφωση των υπουργείων και των χαρτοφυλακίων και έθεσε τέρμα στο καθεστώς εκτάκτων εξουσιών την 8η Οκτωβρίου 1973 διορίζοντας την μεταβατική κυβέρνηση του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη.

Οι τρεις «γκάφες» του Μαρκεζίνη

Όμως τρεις γκάφες του Μαρκεζίνη μέσα στον πρώτο μήνα διακυβερνήσεώς του τον έφεραν αντιμέτωπο, τόσο με τους αδιάλλακτους κανταφικούς του Ιωαννίδη, όσο και με κομματικοποιημένους φοιτητές:

Οι δύο γκάφες ήταν σε ομιλία του Μαρκεζίνη ενώπιον αξιωματικών όπου εξέφρασε πρόταση για σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας και τον θαυμασμό του για τον Λένιν... Αυτό αρκούσε για να προκαλέσει την μήνη αδιάλλακτων αντικομμουνιστών και μισότουρκων αξιωματικών...

Η δεύτερη γκάφα του ήταν η δήλωσή του για μοναδική κάθοδο στις εκλογές «ἐὰν δὲν συμμετάσχει κανείς, καὶ θὰ τὶς κερδίσω». Αυτή η βεβαιότητα για νίκη στις εκλογές μεταφράστηκε από κάποιους κομματικοποιημένους φοιτητές ως «στημένη εκλογική φιέστα της χούντας για την λαϊκή νομιμοποίησή της». Αυτή η δήλωσή του ήταν αφορμή για τα γεγονότα της 4ης Νοεμβρίου 1973 στο πενταετές μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου...

Τα νέα κόμματα

Ειδικώτερος ιστορικός μελετητής για την 21η Απριλίου δεν υπάρχει από τον κ. Μάνο Χατζηδάκη, με τον οποίο το blog μας είχε συνεργασθεί το 2013-2014. Γράφει στην ιστοσελίδα του Ε.ΠΟ.Κ.: «Ἡ συνειδητή ἀποχή τῶν δύο μεγάλων προεπαναστατικῶν κομμάτων ἀπό τίς ἐκλογές, σήμαινε αὐτομάτως τήν οἰκειοθελή αὐ­τοεξορία τοῦ παλαιοκομματισμοῦ ἀπό τόν νέο πολιτικό βίο.  Ἄνοιγε τόν δρόμο πρός τίς νέες δυνάμεις καί τά νέα σχήματα πού θά προέκυπταν. Παλινδρόμησις στό προεπαναστατικό πα­ρελθόν ἀποκλειόταν».

Ο μεταπριλιανός πολιτικός κόσμος είχε ήδη συγκροτήσει και με­γάλους πολιτικούς σχηματισμούς έτοιμους να μεταβληθούν σέ νέα κόμ­μα­­τα με κορυφαίο το ΕΠΟΚ το οποίο θα συμμετείχε στις εκλογές, αλλά και την Ελληνική Λέσχη του Παύλου Μα­νωλόπουλου, το οποίο στήριζε ο Παττακός, το κόμμα Μαρκε­ζίνη που επιθυμούσε να πολιτευθούν μαζί του στελέχη των Κυβερ­νή­­σεων Παπαδοπούλου, το κόμμα Μακαρέζου, ο οποίος είχε σκοπό να ηγηθεί κόμ­ματος με κύρια στήριξη από τον Ιω­άν­νη Λαδά, τον Κωνσταντίνο Ασλανίδη και τον Μιχαήλ Μπαλό­που­λο, το σοσιαλίζον κόμμα Σταματόπουλου κ.α. Από τον παλαιό πολιτικό κόσμο δέχθηκε να συμμετάσχει το ΚΚΕ Εσωτερικού και η ΕΔΑ που εκφραζόταν από τον Ηλία Ηλιού!

Από αυτά τα κόμματα θα προέκυπτε η νέα 200μελής Βουλή. από τις εκλογές της 10ης Φεβρουαρίου 1974. Δεν θα έλειπαν φυσικά και οι ανατροπές των τελευταίων 86 ημερών που έμεναν από τις 17 Νοεμβρίου 1973 έως τις 10 Φεβρουαρίου 1974 για την ώρα της κάλπης. Οι 180 βουλευτές θα εκλέγονταν από τον λαό και οι υπόλοιποι 20 θα διορίζονταν αριστίνδην από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1973. Κάποιο κόμμα θα αναλάμβανε να κυβερνήσει την χώρα για μία πενταετία, όχι τετραετία, μέχρι το 1979.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγόταν από τον λαό ανά 7 χρόνια, χωρίς δικαίωμα επανεκλογής. Έτσι και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θα παρέμενε Πρόεδρος Δημοκρατίας μέχρι τον Ιούνιο του 1981! Το Σύνταγμα του 1973 έδινε υπερεξουσίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τέτοιο σημείο όπου οι υπουργοί «Εξωτερικών», «Εθνικής Αμύνης» και «Δημοσίας Τάξεως» διορίζονταν και παύονταν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας χωρίς να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού! Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το ΦΕΚ Α' 230/1973, ήταν αυτός που διαμόρφωνε την κυβερνητική πολιτική σε αυτούς τους τρεις τομείς, και σε αυτόν λογοδοτούσαν οι συγκεκριμένοι υπουργοί.

Ας κρατήσουμε και κάτι ως μία πολύ βαθιά υποθετική ιστορική εξέλιξη: Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε Βασιλόφρων. Όπως γράψαμε και στις 5 Αυγούστου 2014 σε άρθρο μας: «Στις 2 Ιουνίου 1973, μία μέρα μετά την κατάργηση της βασιλικού θεσμού, ο (αντιβασιλικός) Μακαρέζος είπε για τον Παπαδόπουλο στον (υφυπουργό και αληθινό συνεργάτη του Παπαδόπουλου) Γεώργιο Κάρτερ ότι: "Ἐὰν ἀνοίξῃς τὴν καρδιά του ἀκόμη καὶ τώρα, θὰ ἴδης μέσα του τὸ Στέμμα"! Ο Κάρτερ τονίζει μέσα σε βιβλίο του το εξής: "Ὁ Γ. Παπαδόπουλος πῆρε τὰς εὐθύνας πάνω του διότι δὲν ἠθέλησε νὰ φέρει τὸν λαόν εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὸν Βασιλέα διεξάγωντας ἐκ τῶν προτέρων δημοψήφισμα. Πίστευε πὼς κάποτε μπορεῖ καὶ νὰ ξαναχρειασθεῖ!...» Αυτές οι μαρτυρίες λένε πολλά...!!!

Επίλογος

Δυστυχώς, η φιέστα που διοργάνωσαν για τους δικούς τους λόγους τροτσκιστές φοιτητές, οι παλαιοπολιτικοί και οι πράκτορες της ΚΥΠ και ονομάζεται «Πολυτεχνείο» έδωσε την κατάλληλη αφορμή στον Ιωαννίδη για να επέμβει. Ετοιμαζόταν από το καλοκαίρι του 1973 με τις ευλογίες των Αμερικανών, αλλά η έκρυθμη κατάσταση που προκάλεσε το Πολυτεχνείο του έδωσε την κατάλληλη αφορμή. Και στις 25 Νοεμβρίου χτύπησε... και το πλήγμα μένει μέχρι σήμερα βαθιά μέσα μας......

Η Ελλάδα το 1973 δολοφονήθηκε τρεις φορές: στις 1 Ιουνίου, στις 17 Νοεμβρίου και το τελειωτικό χτύπημα έγινε στις 25 Νοεμβρίου. Εκείνη την ημέρα η Ελλάδα έχασε ότι έχτιζε με προσωπικό κόστος, όραμα και θυσία ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι λογικοί και έντιμοι συνεργάτες του επί έξι χρόνια και άνοιξε τον δρόμο για τον διαμελισμό της Κύπρου, την υποτέλεια στις ΗΠΑ και την επιστροφή των παλαιοπολιτικών...

ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ;

Γράφει ο κ. Μανώλης Κοττάκης, εκδότης της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ».

«Δικαιοῦνται ἑλληνικό διαβατήριο οἱ μετανάστες, ἀλλά ὄχι ὁ Κωνσταντῖνος;»

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ θά πρέπει νά συμφιλιωθοῦμε μέ τήν ἱστορία μας

Καί τό σχέδιο πού προωθεῖ τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ στό Τατόι εἶναι μία πρώτη ἀπόπειρα ἡ ὁποία μάλιστα, αὐτή εἶναι ἡ εἰρωνεία τῆς ἱστορίας, γεννήθηκε κατά τήν διάρκεια ἑνός περιπάτου πρό διετίας. Ὅταν ὁ τότε γενικός γραμματέας τῆς Κυβέρνησης Γρηγόρης Δημητριάδης (μαζί μέ τόν μόνιμο κάτοικο Μενιδίου, Ὑπουργό Κυριάκο Πιερρακάκη) ξεναγήθηκε ἀπό μέλη βασιλικῶν ἑνώσεων στόν ἱστορικό αὐτό τόπο, στόν ὁποῖο ἐκτυλίχθηκαν πολύ σημαντικά γεγονότα τῆς νεώτερης πολιτικῆς μας ἱστορίας.

Μιά ματιά στό ὀγκῶδες ἡμερολόγιο τῆς «Κυρίας ἐπί τῶν Τιμῶν» τῆς Βασιλίσσης Φρειδερίκης τό ὁποῖο ἐξεδόθη πρό διετίας ἀπό τίς ἐκδόσεις «Καπόν» σέ μία πολυτελῆ ἔκδοση, ἀρκεῖ γιά νά πείσει ὅτι ἐκεῖ, στό Τατόι, ἐλήφθησαν πολλές καί σημαντικές ἀποφάσεις γιά τήν πορεία τοῦ ἔθνους. Ἄλλες θετικές καί ἄλλες ἀρνητικές. Ἡ εἰρωνεία τῆς ἱστορίας λοιπόν εἶναι ὅτι χτές ὁ Γρηγόρης Δημητριάδης κατέθετε στήν Ἐπιτροπή Θεσμῶν γιά τήν ὑπόθεση τῶν ὑποκλοπῶν καί ὁ θεῖος του Κυριάκος Μητσοτάκης ἀξιοποιοῦσε τίς ἰδέες πού γεννήθηκαν σέ ἐκεῖνο τόν περίπατο καί τίς ἔθετε ὑπ’ ὄψιν τοῦ βασιλέως Καρόλου στό Λονδῖνο.

Ἡ ἱστορία τῆς βασιλείας στήν χώρα μας εἶναι μέρος τῆς πολιτειακῆς μας ἱστορίας. Τῆς συνταγματικῆς μας ἱστορίας. Προφανῶς σκιάζεται ἀπό τήν μαύρη σελίδα τοῦ 1967, ἀλλά ἄν τήν φυλλομετρήσει κανείς θά διαπιστώσει ὅτι τό πολίτευμα πρίν ἀπό τό δυστύχημα εἶχε ἐξισορροπητικούς θεσμούς πού σέ κρίσιμες στιγμές λειτουργοῦσαν ὡς καταλύτης. Δέν ἦταν θεσμικά σκεύη οἱ Ἀρχηγοί τοῦ Κράτους. Εἶχαν ἄποψη. Σέ μεγάλες στιγμές γιά τό ἔθνος μας, ὅπως ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης, μαζί μέ τούς πολιτικούς ἡγήθηκαν καί οἱ Βασιλεῖς. Στήν μεγάλη πυρκαγιά τοῦ Τατοΐου τό 2021 τήν τελευταία στιγμή διεσώθη ἡ στολή πού φοροῦσε ὁ βασιλιᾶς Γεώργιος ὅταν ἀπελευθέρωνε τήν Θεσσαλονίκη.

Μέγεθος ὑπῆρξε ἐπίσης καί ὁ Βασιλέας Κωνσταντῖνος. Καί ἡ βασίλισσα Ὄλγα. Τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δεσπόζουν ἀκόμη καί σήμερα σέ κεντρικούς ἀθηναϊκούς δρόμους γύρω ἀπό τήν Βουλή καί ἀπό τό Μέγαρο Μαξίμου. Τό Κέντρο καί οἱ πολιτικοί του εἶχαν παραδοσιακά καλύτερες σχέσεις μέ τήν βασιλική οἰκογένεια σέ κρίσιμες στιγμές σέ σύγκριση μέ τήν ἡγεσία τῆς δεξιᾶς παράταξης. Ἄλλες οἱ σχέσεις τῆς Ἑλένης Βλάχου καί τοῦ Παναγιώτη Κανελλόπουλου μέ τό παλάτι καί ἄλλες τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ. Σταθερές οἱ πρῶτες, μέ μεγάλες διακυμάνσεις καί ἀναταράξεις οἱ δεύτερες.

Στίς σημειώσεις τῆς «Κυρίας ἐπί τῶν Τιμῶν» θά διαπιστώσει κανείς ὅτι ὁ πιό τακτικός ἐπισκέπτης τῆς Βασίλισσας στά ἀνάκτορα καί στό Τατόι, τήν ταραχώδη περίοδο τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, ἦταν ὁ ἀρχηγός τῆς Ἑνώσεως Κέντρου, Γεώργιος Παπανδρέου! Δεκάδες οἱ ἐπισκέψεις του. Στό πρόσφατο βιβλίο πού ἐξέδωσε ὁ Ἀλέξης Παπαχελᾶς γιά τίς ἀναμνήσεις τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ἀπό τήν πολιτική του ζωή, θά διαπιστώσει ἔκπληκτος ὅτι ὁ Κεντρῶος Ἐπίτιμος καμάρωνε πώς στήν διετία 1965-67 ἱκανοποίησε πλήρως καί πλουσιοπάροχα τίς ἀπαιτήσεις τοῦ παλατιοῦ γιά ἰδιαίτερα προνόμια. Κάνοντας μάλιστα ἀντιδιαστολή μέ τίς …τσιγκουνιές Καραμανλῆ. Ἐνῶ πολύ ἀργότερα, τό 1987, ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης σέ μία ἐπίσκεψή του στό Λονδῖνο ὡς Πρόεδρος τῆς ΝΔ χαρακτήρισε «ἀνφέαρ» τό δημοψήφισμα Καραμανλῆ γιά τό πολιτειακό.

Δέν προξενεῖ λοιπόν ἐντύπωση τό γεγονός πώς καί ὁ ἐπίσης Κεντρῶος Κυριάκος Μητσοτάκης βαδίζει ἐπάνω στίς ἴδιες ρᾶγες. Ἔζησε χθές δόξες καί τιμές στό Παλάτι τοῦ Μπάκιγχαμ.

Ὡστόσο, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε δίκαιοι πέρα ἀπό τά ἱστορικά γιά τά ὁποῖα πολλά μποροῦν νά εἰπωθοῦν, θετικά καί ἀρνητικά, ἀλλά δέν εἶναι τῆς στιγμῆς, πρέπει νά σταθοῦμε σέ κάτι πού ἀφορᾶ προσωπικά τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο. Τόν ἄνθρωπο πού ὄχι ἁπλῶς ὑπῆρξε ὁ Βασιλέας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά τό 1972 κατάφερε νά κερδίσει καί μετάλλιο στήν ἱστιοπλοΐα στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τῆς Ρώμης. Σηκώνοντας τήν ἑλληνική σημαία ψηλά στόν ἱστό.

Τόν Κωνσταντῖνο θά τόν κρίνει ἡ ἱστορία. Δέν θά τόν κρίνουμε ἐμεῖς οἱ νεώτερες γενιές μέ βάση τά ἀκούσματά μας καί μόνο. Ὡστόσο εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τήν Ἑλλάδα. Καί ἐπέλεξε νά ἐπιστρέψει καί νά ζήσει μόνιμα στήν Ἑλλάδα γιά τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του. Εἶναι ἤδη 82 ἐτῶν. Τό 1994 ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου κατήρτισε μέ εὐθύνη τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου τόν νόμο γιά τήν βασιλική περιουσία, ὁ ὁποῖος ἐν μέρει κατέπεσε στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο. Ὅπως μοῦ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, στό παρελθόν, στήν κατάρτιση τοῦ νόμου αὐτοῦ, συνέπραξε καί ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ὁ ὁποῖος μετά τήν πεῖρα πού ἀποκόμισε ἀπό τήν συγκατοίκησή του μέ τήν βασιλεία, εἶχε γνωστές ἀπόψεις γιά τόν θεσμό. Ὁ νόμος ἐκεῖνος ὅμως δέν ἐπέτρεπε στόν Κωνσταντῖνο νά ἀποκτήσει ἑλληνικό διαβατήριο. Ἀκριβέστερα τοῦ ἐπέτρεπε νά τό ἀποκτήσει μέ ἕνα νέο ἐπώνυμο, τό ὁποῖο ποτέ δέν ἀποδέχτηκε ὁ ἴδιος. Τό ἐπώνυμο «Δέ Γκρέτσια». Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ρύθμιση ἐκείνη συνετάχθη μέσα στό φορτισμένο ἰδεολογικά κλῖμα τῆς ἐποχῆς.

Πέρασαν 30 χρόνια ἀπό τότε. 30 ὁλόκληρα χρόνια. Καί στά χρόνια πού ἔφυγαν χιλιάδες παράνομοι μετανάστες πού νομιμοποιήθηκαν ὡς Ἕλληνες κατάφεραν νά ἀποκτήσουν ἑλληνικό διαβατήριο. Ἀκόμη κι ὅσοι ἀποκτοῦν τό καθεστώς τοῦ πρόσφυγα ἀπό τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο Μετανάστευσης, κάθε καρυδιᾶς καρύδι, κερδίζουν ὡς δῶρο σήμερα ἕνα ἑλληνικό διαβατήριο μέ τήν σφραγῖδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἔστω κι ἄν αὐτό εἶναι προσωρινῆς διάρκειας.

Ἐρωτᾶται λοιπόν ἡ Πολιτεία: ὅταν καί οἱ παράνομοι μετανάστες ἀποκτοῦν ἑλληνικό διαβατήριο, αὐτός πού, κάποτε, ὑπῆρξε ὁ ἀρχηγός τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, δέν δικαιοῦται ἑλληνικό διαβατήριο; Δέν δικαιοῦται νά ἀποχαιρετήσει τόν μάταιο τοῦτον κόσμο ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα μέ τήν σφραγῖδα τοῦ Ἕλληνα, ὅπως εἶναι, καί ὅπως νοιώθει; Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ νόμου, ἐξ ὅσων γνωρίζω, δέν ἔχει ἀντίρρηση. Συμφωνεῖ σιωπηρῶς. Ὁ Πρωθυπουργός, ὅμως, τί λέει;

Πηγή: εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, φύλλο Τρίτης 29 Νοεμβρίου 2022.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ & ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΤΟ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ 1961

«Η επόμενη ενέργεια του Γεωργίου Παπανδρέου, που στρεφόταν κατά του στέμματος, έγινε τον Δεκέμβριο του 1961. Ο βασιλιάς Παύλος του έστειλε πρόσκληση για την δεξίωση που θα δινόταν στα ανάκτορα με την ευκαιρία των 60ών γενεθλίων του. Ο Παπανδρέου κάλεσε τους δημοσιογράφους και τους πληροφόρησε ότι «ὁ Γεώργιος Παπανδρέου δὲν θὰ παραστεῖ στὴν δεξίωση». Ο Βασιλιάς αγνόησε την αγενέστατη προσβολή».

Πηγή: Κωνσταντίνος ΙΓ΄, Nicolas Tantzos.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 1974: ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του «Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος».

Τα πραγματικά αποτελέσματα

Μαρτυρίες και των δύο πλευρών για πρώτη φορά φωτίζουν τις άγνωστες πτυχές του μόνου έντιμου και αδιάβλητου δημοψηφίσματος που έκλεισε τάχα οριστικά το πολιτειακό ζήτημα στην χώρα μας. Οι κύριοι που συνομιλήσαμε ζήτησαν ανωνυμία. Τους σεβόμαστε γιατί κάποιοι εξ αυτών δεν μπορούν να στραφούν εναντίον του συστήματος που τους εξέθρεψε. Τους ευχαριστούμε και τα 6 πρόσωπα που μας κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους. Ένας από Υπουργείο, άλλος παλαιός δικαστής, δύο εκλογικοί αντιπρόσωποι ένας της Αβασίλευτης και ένας της Βασιλευομένης και ένας πολίτης. Καταθέτουν την δική τους μαρτυρία πως έζησαν αυτήν την κατάσταση.

Μεγάλη επιτυχία για το blog μας, την μία από τις ελάχιστες συγκροτημένες φωνές των Βασιλοφρόνων από το διαδίκτυο η ύπαρξη και η καταγραφή αυτών των μαρτυριών.

Δημοψήφισμα 1974

Το δημοψήφισμα διεξήχθη την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 1974. Επικράτησε κλίμα πόλωσης και σφοδρής αντιβασιλικής προπαγάνδας. Όψιμα ακούγεται και το ανέκδοτο ίσης μεταχείρισης τηλεοπτικού χρόνου αντιπροσώπων και από τις δύο πλευρές. Η μοναδική τηλεοπτική εκπροσώπηση των βασιλοφρόνων ήταν η παρουσία του Βασιλέως Κωνσταντίνου με ένα 8λεπτο μήνυμά του προς τον Ελληνικό λαό από την Ιταλία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε το Υπουργείο Εσωτερικών:

Εγγεγραμμένοι         6.250.379
Ψήφισαν                         4.719.494 75,51%
 Άκυρα ψηφοδέλτια 28.889         0,61%
Έγκυρα ψηφοδέλτια 4.690.605 99,39%

Η Αβασίλευτη Δημοκρατία έλαβε 3.244.748, δηλαδή το 69,18% και η Βασιλευομένη Δημοκρατία 1.445.857 δηλαδή το 30,82%. Είναι όμως έτσι;  Ας δούμε τις μαρτυρίες

Ιωάννης Κ. από Αθήνα

«Οι εντολές που είχαμε από την κυβέρνηση ήταν σαφείς! Σε περίπτωση που νικήσει η βασιλεία, να αντιστραφεί το αποτέλεσμα. Ήταν εντολή του ίδιου του Καραμανλή. Γνωρίζαμε πλέον ότι η βασιλεία δεν θα έχει μέλλον στην Ελλάδα επειδή ο Καραμανλής δεν την ήθελε. Ήθελε να εδραιωθεί και να κινείται χωρίς «μπελάδες πάνω από το κεφάλι του». Υπολογίζεται ότι γύρω στους 2.000.000 και κάτι χιλιάδες έλαβαν και η Βασιλευομένη και η Αβασίλευτος. Η διαφορά μεταξύ τους ήταν στους 250.000 με 300.000 ψήφους. Για να εξυπηρετηθούν όμως τα συμφέροντα του μακαρίτη Καραμανλή, έγινε εκτεταμένης κλίμακας νοθεία για την ανάδειξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Ο ελληνικός λαός, έστω και σε μερική πλειοψηφία, φάνηκε πως ήθελε τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο και προτίμησε ένα μοντέλο σταθερής πολιτειακής ηγεσίας. Τέλος πάντων, πάνε εκείνα τα χρόνια. Πέρασαν τόσοι Πρόεδροι, γέρασε και ο Κωνσταντίνος και έχουμε μία Ελλάδα τελείως διαφορετική, ρημαγμένη από παντού θα έλεγα». 

Γεράσιμος Κ. από Αθήνα

«Δεν είναι κοινό μυστικό ότι το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων στρατεύθηκαν εναντίον της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, απολαμβάνοντας το 54% του εκλογικού σώματος τον Νοέμβριο του 1974, προχώρησε σε δημοψήφισμα τον επόμενο μήνα για να καταργήσει την βασιλεία. Αφού μέχρι και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης το BBC δεν μετέδιδε καμία είδηση για τον Βασιλέα και την Βασιλική Οικογένεια για να μη θεωρηθεί πως κάνει αντίπραξη στον Καραμανλή! Αυτό το 54% ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία φιλοβασιλικοί οι οποίοι αφελώς πίστεψαν ότι ο Καραμανλής ως «δεξιός» (τάχα), θα επαναφέρει τον Βασιλέα. Ἐπλανήθησαν πλάνην οἰκτράν. Όχι μόνο δεν σκόπευε να τον επαναφέρει αλλά είχε διατάξει την αλλαγή, την αντιστροφή των αποτελεσμάτων σε περίπτωση που η βασιλεία ανεδεικνύετο νικήτρια του δημοψηφίσματος. Αυτά τα ξέρω από πρώτο χέρι γιατί τα έζησα...!  Ένα πράγμα που δεν αντέχω τόσα χρόνια να ακούω είναι περί του αληθινού δημοψηφίσματος του 1974. Και βλέπεις νέα παιδιά στο σχολείο να μαθαίνουν για το μοναδικό αδιάβλητο δημοψήφισμα, νέοι δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν για την οριστική επίλυση του πολιτειακού το 1974 και αναρωτιέσαι «με πόσο κουτόχορτο μπορεί να ταϊστεί ένας λαός»; Λένε επίσης ότι έγινε ολονύκτιο γλέντι από πλήθη λαού. Μια συγκέντρωση ήταν αριστερών και σοσιαλιστικών στοιχείων που έβριζε τον Βασιλέα, έκανε τάχα την κηδεία της Βασιλείας και είχαν υψωμένες τις αφίσες με το παιδάκι που κατουρά το στέμμα. Αυτές οι αφίσες φανερώνουν και το επίπεδο αυτών των ανθρώπων

Κωνσταντίνος Φ. από Θεσσαλονίκη

«Υπήρξα αντιπρόσωπος της Βασιλευομένης Δημοκρατίας στο δημοψήφισμα-ο Θεός να το κάνει-του 1974. Δεν θα πιστέψετε τα όσα έζησα. Επειδή τα ψηφοδέλτια ήταν χρωματιστά-πράσινα η Αβασίλευτη και καφέ η Βασιλευομένη-πολλοί φάκελοι επειδή κάρφωνε το καφέ χρώμα πετιούνταν στο καλάθι χωρίς καν να ανοιχθούν!!! Παρά την αντίδρασή μου, μου έκαναν νόημα να σωπάσω και στο τέλος με απείλησαν ότι θα μπω στο στόχαστρο των «δημοκρατικών πολιτών»!!! Επιτέλους μιλάω και κάπου θα καταγραφούν αυτά που λέω, έστω και μετά από 47-48 χρόνια. Ας μείνουν ιστορία όλα αυτά για να ξέρουν όσοι λένε πως ήταν ένα έντιμο δημοψήφισμα. Άντε, τουλάχιστον εγώ ήμουν ένας εκπρόσωπος της βασιλευομένης σε εκλογικό κέντρο. Σε άλλες πόλεις ή σε άλλες περιοχές, υπήρχε κατά μέσο όρο ένας βασιλικός αντιπρόσωπος ανά 20 εκλογικά τμήματα. Δυστυχώς με αυτόν τον άνανδρο τρόπο έκλεισαν ένα κεφάλαιο της ιστορίας και της παράδοσης του τόπου: την Βασιλευομένη Δημοκρατία.

Ηλίας Γ. από Πάτρα

Ήμουν τότε τελειόφοιτος πανεπιστημιακής σχολής και μόλις έπεσε η χούντα, εντάχθηκα στον αγώνα κατά της Μοναρχίας και των εκπροσώπων της επειδή πιστεύαμε πως ήταν ξενοκίνητοι και όργανα της CIA. Ένα που δεν μου άρεσε-γιατί υπήρξα αριστερός μέχρι το μεδούλι και με πολύ φανατισμό-ήταν πως το κεφάλαιο της εποχής συνασπίστηκε με την Αβασίλευτη. Νέος τότε δεν έδωσα σημασία. Σήμερα όμως κατάλαβα αρκετά... Η διαδικασία την ημέρα του δημοψηφίσματος ήταν άψογη ως προς την προσέλευση και την ψηφοφορία των ανθρώπων. Εγώ ήμουν τότε ως εκλογικός αντιπρόσωπος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Βέβαια για τα αποτελέσματα οφείλω τόσα χρόνια μετά να είμαι ειλικρινής. Έγινε νοθεία παρά τις κορώνες μας για σωστό δημοψήφισμα! Πολλούς φακέλους πετούσαμε ως τάχα άκυρους επειδή βλέπαμε πως είχανε μέσα το ψηφοδέλτιο με το καφέ χρώμα· καφέ χρώμα ήταν το ψηφοδέλτιο της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και πράσινο το δικό μας, της Αβασίλευτης. Μα και η εντολή της κυβέρνησης ήταν να μην νικήσει με κάθε τρόπο η βασιλεία. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ήταν 50-50% σχεδόν· αυτό έδειχναν και δημοσκοπήσεις μεγάλων ξένων εταιρειών λίγες ημέρες νωρίτερα. Η λύση ήρθε στα ξημερώματα όταν ακούσαμε πως η βασιλεία έλαβε 48% αλλά η μεγάλη ανακούφιση όταν αυτό το 48% έγινε 30%. Εκείνη την στιγμή ξεχυθήκαμε στους δρόμους με ξέφρενους πανηγυρισμούς. Μετά από μέρες όμως έβαλα κάποια πράγματα από κάτω και είδα πόσο άδικοι υπήρξαμε εκείνη την 8η Δεκεμβρίου... Με επιβεβαίωσε μετά από χρόνια και ο Μητσοτάκης που είπε το 1988 ότι το δημοψήφισμα του 1974 ήταν «unfair». Βέβαια και σε άλλη εφημερίδα είπε ο Μητσοτάκης πως «ο Καραμανλής άλλαξε το αποτέλεσμα». Να τα λέμε κι αυτά... Αγωνιστήκαμε για να μην ξανάρθει η βασιλεία αλλά η δημοκρατία που εγκαθίδρυσαν αυτοί (οι πολιτικοί) μας οδήγησε εν τέλει στα μνημόνια, στο ΔΝΤ, στην κρίση και σε όλα αυτά που βιώνουμε στο πετσί μας.  

Χρήστος Δ. από Κοζάνη

«Τις ημέρες πριν το δημοψήφισμα όλα έδειχναν σε ένα ντέρμπι της κατάστασης. Πραγματικά είχε ενδιαφέρον ποιο από το δύο πολιτεύματα θα έβγαινε τελικά νικητής. Το βράδυ της ψηφοφορίας, 8 Δεκεμβρίου του 1974 αν θυμάμαι καλά, περιμέναμε με ανυπομονησία τα αποτελέσματα. Είχαν αργήσει αρκετά, περιμέναμε, περιμέναμε. Σε μια στιγμή ανακοινώθηκε στην ΕΙΡΤ ένας πίνακας από το Υπουργείο Εσωτερικών που έλεγε πως η Αβασίλευτη Δημοκρατία έλαβε 52% και η Βασιλευομένη 48%. Κράτησα τα ποσοστά, η ώρα ήταν στις 1 με 2 παρά αν θυμάμαι καλά τα μεσάνυχτα. Μετά από λίγη ώρα μαθαίνουμε πως το 52% έγινε 69% και το 48% έγινε 30-31%. Αυτή η ξαφνική αλλαγή των αποτελεσμάτων μας προβλημάτισε... Ακόμα και με την Αβασίλευτη που ήμασταν, αυτό ήταν ένα δείγμα της αντιβασιλικής πολιτικής που είχαν όλα τα κόμματα και η ΝΔ παρά την ουδετερότητα που υποστήριζε».

Περικλής Θ. από Καβάλα

«Χρόνια που μου θυμίσατε τώρα.... Σ' εκείνο το δημοψήφισμα (του 1974) σκέφτηκα να απέχω! Εξάλλου υπήρχε μερίδα ανθρώπων που απείχε για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Προσωπικά θα απείχα γιατί έβλεπα πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν προδιαγεγραμμένο. Είχε έρθει αρχές Δεκεμβρίου, ήρθε στην περιοχή ο Αχιλλέας Καραμανλής, αδελφός αυτού που λένε κάποιοι σήμερα Εθνάρχη. Ε, αυτός ήρθε και απείλησε πως ο αδελφός του (ο Κων/νος Καραμανλής) δεν θα στηρίξει οικονομικά τους γεωργούς, εάν ψήφιζαν τον Βασιλιά. Τότε υποπτεύθηκα πως αυτοί θέλουν να ξεριζώσουν την Βασιλεία. Δεύτερη φορά ψήφιζα στην ζωή μου και έλεγα να μην ψηφίσω. Τελικά είπα πως είναι χρέος μου και έκανα μια δική μου συλλογιστική πριν πάω και ψηφίσω. Ένιωθα πως η Ελλάδα θα μπει σε περιπέτειες χωρίς Βασιλιά. «Το άγνωστο της αβασίλευτης που θα οδηγήσει άραγε;» σκέφτηκα. Οι Βασιλείς ήταν δοκιμασμένοι, η Βασιλεία ήταν δοκιμασμένη. Είχαμε απολαύσει και εμείς την μέριμνα της Βασιλικής Πρόνοιας, είχαν προικοδοτηθεί και η αδελφή μου και ξαδέλφες μου και πολύς κόσμος από την Βασίλισσα Φρειδερίκη-είναι ντροπή πάντως τα όσα λέγονται γι΄ αυτήν την γυναίκα! Σκέφθηκα λοιπόν πως η Βασιλεία περισσότερο καλό έχει να δώσει, παρά κακό. Πήγα ψήφισα το πρωί της Κυριακής μετά τον εκκλησιασμό. Το επόμενο πρωί είδα τα αποτελέσματα. Η Ελλάδα τελικά μπήκε στον γύψο με την ψήφο του ίδιου του λαού της, σκέφτηκα...

Αντί επιλόγου

Οι μαρτυρίες ομιλούν από μόνες τους!