Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (10)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

Ο ΒΙΑΣ, Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Αὐτὰ ὅλα θὰ τὰ διδαχθοῦμε τελειότερα στὴν Ἁγία Γραφή μας. Ἀλλὰ πρὸς ὥρας τὰ περιγράφουμε, σὰν σκιαγράφημα τῆς ἀρετῆς ἀπὸ τὴν κοσμικὴ σοφία. Ὅσοι μ᾿ ἐπιμέλεια μαζεύουν τὴν ὠφέλεια ἀπὸ κάθε τι, μοιάζουν μὲ ποτάμια ποὺ παίρνουν στὸ διάβα τους νερὸ ἀπὸ παραποτάμους κι ὁλοένα γίνονται μεγαλύτερα. Εἶναι σωστὴ ἡ ὑπόμνηση τοῦ Ἡσιόδου γιὰ τὸ λίγο ποὺ προστίθεται στὸ λίγο, ὄχι μονάχα σχετικὰ μὲ τὸ χρῆμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ γνώση. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν κι ἡ γνώση γίνεται περισσότερη καὶ μεγάλη. Ὅταν ὁ φιλόσοφος Βίας ἀποχαιρετοῦσε τὸν γιό του, ποὺ ἔφευγε γιὰ τὴν Αἴγυπτο, καὶ τὸ παιδὶ τὸν ρώτησε μὲ ποιὰ πράξη του θὰ τὸν εὐχαριστοῦσε περισσότερο, τοῦ ἀποκρίθηκε: Ἀποκτώντας ἐφόδιο γιὰ τὰ γηρατιά σου. Καὶ μὲ τὴ λέξη ἐφόδιο ἐννοοῦσε τὴν ἀρετή, περιγράφοντάς τη σύντομα, μιὰ καὶ τὴν ὠφέλεια τῆς τὴν περιόριζε στὸ μῆκος τοῦ ἀνθρώπινου βίου. Ἀλλὰ γιὰ μένα, ἔστω κι ἂν πρόκειται γιὰ τὰ γηρατιὰ τοῦ μυθικοῦ Τιθωνοῦ ἢ τοῦ μακρόβιου βασιλιὰ τῆς Ταρτησσοῦ, τοῦ Ἀργανθωνίου ἢ καὶ τοῦ Μαθουσάλα, ποὺ ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ λέγει ὅτι ἔζησε ἐννιακόσια ἑβδομῆντα χρόνια, ἔστω ἀκόμα κι ἂν πρόκειται νὰ ὑπολογίσουμε ὅλο τὸν χρόνο ἀπὸ τότε ποὺ πρωτοφάνηκε ὁ ἄνθρωπος, βλέπω τὸ διάστημα αὐτὸ σὰν παιδιάστικη, γιὰ γέλια ἔκταση. Διότι ἀτενίζω τὸν μακρὸ κι ἀγέραστο αἰῶνα, ποὺ τέλος δὲν ἔχει, τὴν ἡλικία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς.
Συμβουλεύω ν᾿ ἀποκτοῦμε ἐφόδιο γιὰ τὴν ἀτελεύτητη αὐτὴ ζωή, κινώντας, σύμφωνὰ μὲ τὴ γνωστὴ ἔκφραση, πάντα λίθον, ὥστε νὰ παίρνουμε ἀπὸ παντοῦ ὠφέλεια γιὰ μιὰ τέτοια προοπτική. Βέβαια εἶναι ζήτημα ποὺ θέλει κόπο κι ἔχει δυσκολίες. Ἀλλὰ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ ἀποθαρρυνθοῦμε καὶ νὰ τὸ ἀμελήσουμε. Ἀλλὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸ παράγγελμα τῶν Πυθαγορείων, ποὺ λέγει ὅτι ὁ καθένας πρέπει νὰ διαλέγει τὸν ἄριστο τρόπο ζωῆς καὶ νὰ βρίσκει χαρὰ μέσα του, συνηθίζοντάς τον. Ἔτσι, θὰ ἐπιχειρήσουμε τὸ καλύτερο ἀπ᾿ ὅλα. Εἶναι ντροπὴ νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ τὴν τωρινὴ εὐκαιρία κι ὅταν περάσει ὁ καιρὸς νὰ πασχίζουμε νὰ φέρουμε μπροστά μας τὰ περασμένα, χωρὶς νὰ κατορθώσουμε τίποτε ἄλλο ἀπὸ θλίψη. Ἀπ᾿ ὅσα, λοιπόν, θαρρῶ ὅτι εἶναι τὰ καλύτερα, ἄλλα σᾶς τὰ εἶπα τώρα κι ἄλλα ὅσο ζῶ θὰ σᾶς τὰ συμβουλεύω. Καὶ σεῖς, τώρα, ἀνάμεσα στὰ τρία εἴδη ἀρρώστιας, μὴ τοποθετηθῆτε στὸ τελευταῖο, τὸ ἀθεράπευτο. Καὶ μὴ δείξετε ὅτι ἡ ψυχική σας ἀσθένεια μοιάζει μ᾿ ἐκεῖνες τῶν σωματικὰ ἀρρώστων. Ὅσοι δηλαδὴ ἔχουν κάποια μικρὴ ἀρρώστια, πᾶνε οἱ ἴδιοι στοὺς γιατρούς. Ὅσοι ἔπαθαν κάποια μεγαλύτερη ἀρρώστια τοὺς προσκαλοῦν στὸ σπίτι τους. Κι ὅσοι ἔπεσαν σὲ ἐντελῶς ἀνίατη μανία, καὶ ποὺ τοὺς πλησιάζουν οἱ γιατροί, δὲν τοὺς δέχονται. Μὴ πάθετε κάτι τέτοιο, παιδιά μου, ἀποφεύγοντας τὶς ὀρθὲς σκέψεις.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (9)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΔΑΚΡΥΤΟΣ ΗΝΙΟΧΟΣ
Ἀλλά, θὰ πεῖ κανείς: Τί πρέπει, λοιπόν, νὰ κάνουμε; Ἁπλούστατα: τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ παραμερίσουμε τὸ κάθε τι καὶ νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὴν ψυχή. Δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ὑποταγμένοι στὸ σῶμα, χωρὶς ἀπόλυτη ἀνάγκη. Ἀλλὰ νὰ παρέχουμε στὴν ψυχὴ ὅ,τι τὸ πιὸ καλό, χρησιμοποιώντας τὴ σωστὴ σκέψη καὶ λύνοντας τὴν ἔτσι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν τοῦ σώματος, ποὺ εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο ἡ φυλακή της. Καί, παράλληλα κάνοντας τὸ σῶμα ἀνώτερο ἀπὸ τὰ πάθη. Λόγου χάρη, παρέχοντας στὸ στομάχι ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο κι ὄχι ὅ,τι εἶναι εὐχάριστο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ψάχνουν σὲ στεριὲς καὶ σὲ θάλασσες, γιὰ νὰ βροῦν σπουδαίους μαγείρους καὶ τραπεζοποιούς, λὲς καὶ τοὺς πρόσταξε νὰ τὸ κάνουν κάποιος ἀπαιτητικὸς ἡγεμόνας, σὰν φόρο στὴ βουλιμία του. Εἶναι ἄνθρωποι γιὰ κλάματα. Δεινοπαθοῦν ὅπως οἱ κολασμένοι στὸν ᾅδη. Καὶ γιὰ ποιὸ λόγο; Ὅπως λέγει ἡ παροιμία, κουβαλοῦν νερὸ μὲ κόσκινο σὲ τρύπιο πιθάρι κι οἱ κόποι τους τέλος δὲν ἔχουν. Κι ἡ περίσσια περιποίηση τῶν μαλλιῶν καὶ τοῦ ντυσίματος εἶναι, κατὰ τὰ λεγόμενα τοῦ Διογένη, ἀπασχόληση ἀνθρώπων ἀδίκων ἢ δυστυχισμένων. Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς κομψευόμενος ἢ καὶ τὸ νὰ λέγεται τέτοιος, εἶναι τὸ ἴδιο περίπου σὰν νὰ μιμεῖται τὶς ἑταῖρες ἢ νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν οἰκογενειακὴ τιμὴ τοῦ πλησίον του.
Τί διαφορά, γιὰ τὸν φρόνιμο ἄνθρωπο, ἀνάμεσα στὸ πολυτελὲς καὶ στὸ ἁπλῶς πρακτικὸ ροῦχο, μιὰ καὶ τὸ τελευταῖο κάνει τὴ δουλειά του, προστατεύοντας τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ χειμωνιάτικο κρύο κι ἀπὸ τὸ κάμα τοῦ καλοκαιριοῦ; Καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα, πάλι, τὸ ἴδιο ἰσχύει: νὰ μὴ ξεπερνοῦν τὸ μέτρο τῆς λογικῆς ἀνάγκης κι οὔτε νὰ κολακεύουν τὸ σῶμα σὲ βάρος τοῦ συμφέροντος τῆς ψυχῆς. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀξίζει νὰ λέγεται ἄνθρωπος, θεωρεῖ ἴδια ντροπὴ τὸ νὰ εἶναι κομψευόμενος καὶ ὑπηρέτης τοῦ κορμιοῦ, ὅπως καὶ τὸ νὰ εἶναι ὑποδουλωμένος σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο πάθος. Ὅποιος κάνει τὸ πᾶν γιὰ τὴν ἐκζήτηση στὴ σωματική του ἐμφάνιση, ἀποδείχνει ὅτι δὲν ἔχει συνείδηση τῆς ἀληθινῆς ἀνθρώπινης ἀξίας. Δὲν καταλαβαίνει τὸ σοφὸ γνωμικό, ποὺ λέγει: ἄνθρωπος δὲν εἶναι ὅ,τι φαίνεται ἀπ᾿ ἔξω. Πρέπει, μὲ ὑψηλότερη σκέψη, νὰ καταλαβαίνουμε τί πραγματικὰ εἴμαστε ὁ καθένας.
Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, χρειάζεται ψυχὴ καθαρὴ πιὸ πολὺ ἀπ᾿ ὅ,τι γιὰ νὰ δεῖ κανεὶς τὸν ἥλιο μὲ γερὰ μάτια. Καὶ τί σημαίνει, μὲ λίγα λόγια, καθαρὴ ψυχή; Περιφρόνηση τῶν σωματικῶν ἀπολαύσεων. Δηλαδὴ νὰ μὴν τρέφουμε τὴν ὅρασή μας μὲ τὰ ἄτοπα θεάματα τῶν θαυματοποιῶν. Νὰ μὴν ἐκθέτουμε γυμνὰ τὰ σώματα, πρᾶγμα ποὺ προκαλεῖ τὴν ἡδονὴ ἄμεσα. Νὰ μὴν ἀκοῦμε μεθυστικὰ τραγούδια γιὰ τὴν ψυχή, μὲ ἄσεμνο περιεχόμενο, μιὰ καὶ τέτοια μουσικὴ δίνει ζωὴ σὲ πάθη ποὺ ὑποδουλώνουν κι ἐξευτελίζουν τὸν ἄνθρωπο. Ἄλλη εἶναι ἡ μουσικὴ ποὺ ταιριάζει σὲ μᾶς. Μιὰ μουσικὴ ποὺ εἶναι καλύτερη κι ὑψώνει στὸ καλύτερο. Ἐκείνη ποὺ μεταχειριζόταν κι ὁ Δαβίδ, ὁ ποιητὴς τῶν ψαλμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιὰ νὰ κατασιγάσει τὴν ἐξαλλοσύνη τοῦ βασιλιὰ Σαούλ. Κάτι παρόμοιο λέγεται καὶ γιὰ τὸν φιλόσοφο καὶ μαθηματικὸ Πυθαγόρα. Κάποτε συναπάντησε μεθυσμένους, ποὺ βρίσκονταν σὲ εὐθυμία. Πρόσταξε, λοιπόν, τὸν αὐλητή, ποὺ τοὺς συνόδευε, ν᾿ ἀλλάξει σκοπὸ καὶ νὰ παίξει δωρικὴ μελῳδία. Τότε, κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδρασή της, ἦλθαν στὰ συγκαλά τους, πέταξαν τὰ στεφάνια καὶ τράβηξαν γιὰ τὰ σπίτια τους γεμάτοι ντροπή. Ἄλλοι πάλι, κάτω ἀπὸ τοὺς ἤχους τοῦ αὐλοῦ, μεταβάλλονται σὲ Κορύβαντες καὶ Βάκχες. Τόσο διαφέρει στὴν ἐπίδρασή της ἡ καλὴ ἀπὸ τὴν ἀνήθικη μουσική. Λοιπόν, τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ ἀποφεύγετε ἀπ᾿ ὅσα καταφάνερα αἰσχρὰ πράγματα ὑπάρχουν, εἶναι ἡ μάθηση τῆς μουσικῆς ποὺ ἔχει σήμερα πέραση. Καὶ τὸ νὰ ἀνακατεύετε τὴν ἀτμόσφαιρα μὲ λογιῶν-λογιῶν ἀναθυμιάσεις, ποὺ ἡδονίζουν τὴν ὄσφρηση, ἢ τὸ νὰ φορᾶτε ἀρώματα, ντρέπομαι ἀκόμα καὶ νὰ τὰ ἀπαγορέψω. Ὅσο γιὰ τὶς ἡδονὲς τῆς ἐπαφῆς καὶ τῆς γεύσεως, τί νὰ πῶ ἄλλο ἀπὸ τὸ ὅτι ὑποχρεώνουν ὅσους τοὺς ἔχουν δοθεῖ νὰ ζοῦνε σὰν κτήνη, ἔχοντας ἐνδιαφέρον μονάχα γιὰ τὴν κοιλιὰ κι ὅ,τι εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν κοιλιά;
Ἂς τὸ πῶ, σύντομα: ὅποιος δὲν θέλει νὰ βουλιάξει στὸ βόρβορο τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, πρέπει νὰ περιφρονήσει ὅλο τὸ σῶμα, ἢ νὰ τὸ φροντίζει τόσο μονάχα ὅσο τοῦ χρειάζεται γιὰ νὰ τὸ ἔχει βοηθὸ στὴ φιλοσοφία, ὅπως λέγει ὁ Πλάτων κι ὅπως λέγει ὁ Παῦλος συμβουλεύοντας νὰ μὴ φροντίζουμε γιὰ τὸ σῶμα κατὰ τρόπο ποὺ νὰ δίνει λαβὴ σὲ ἐπιθυμίες. Ὅσοι φροντίζουν γιὰ νὰ εἶναι καλὰ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, ποὺ θὰ χρησιμοποιήσει τὸ σῶμα, τὴν παραμελοῦν σὰν ἀνάξια λόγου, εἶναι ἴδιοι με ὅσους νοιάζονται πολὺ γιὰ τὰ ἐργαλεῖα, ἀλλὰ δὲν τοὺς νοιάζει γιὰ τὴν τέχνη, ποὺ τὰ χρησιμοποιεῖ. Τὸ ἀντίθετο πρέπει νὰ γίνεται. Νὰ τιμωροῦν τὸ σῶμα. Νὰ καταπτοοῦν τὶς ὁρμές του σὰν θηρία. Νὰ παίρνουν τὴν ὀρθὴ σκέψη σὰν βούρδουλα καὶ νὰ μαστιγώνουν καὶ νὰ ἀποκοιμίζουν τὴν τρικυμία τῆς ψυχῆς, ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὸ σῶμα. Κι ὄχι ἀμολώντας κάθε χαλινάρι γιὰ τὴν ἡδονή, ν᾿ ἀφήνουν τὴν ψυχὴ στὸ κατάντημα ἄτυχου ἡνιόχου, ποὺ τὸν πᾶνε κατὰ κρημνῶν ἀτίθασα κι ὁρμητικὰ ἄλογα. Ἂς θυμοῦνται καὶ τὸ ἑξῆς ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Πυθαγόρα: κάποτε, σὰν εἶδε ἕνα φίλο του, ποὺ μὲ τὴν καλοφαγία καὶ τὶς σωματικὲς ἀσκήσεις, εἶχε κάνει κορμὶ ἐντυπωσιακό, τοῦ εἶπε: Δὲν παύεις, φίλε μου νὰ φτιάχνεις τὴ φυλακή σου πιὸ δύσκολη; Λένε καὶ γιὰ τὸν Πλάτωνα: προβλέποντας τὶς ζημιές, ποὺ θὰ τοῦ προκαλοῦσε τὸ κορμί, ἐγκαταστάθηκε ἐξεπίτηδες στὴν Ἀκαδημία, τόπο τῆς Ἀττικῆς νοσηρό, γιὰ νὰ κόψει ἔτσι τὴν ὑπερβολικὴ εὐαισθησία τοῦ σώματος, ὅπως κόβουν τὸ περίσσιο φύλλωμα τοῦ ἀμπελιοῦ. Ἐγὼ μάλιστα ἄκουσα τοὺς γιατροὺς νὰ λένε ὅτι ἡ πολλὴ ὑγεία εἶναι κάτι τὸ ἐπικίνδυνο.
Μιά, λοιπόν, ποὺ ἡ περίσσια φροντίδα γιὰ τὸ σῶμα εἶναι καὶ στὸ ἴδιο ἄχρηστη καὶ στὴν ψυχὴ ἐμπόδιο, εἶναι σωστὴ ἀφροσύνη τὸ νὰ ἐξαρτᾶμε ὅλα ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ νὰ εἴμαστε σκλάβοι του. Κανένα ἄλλο ἀνθρώπινο πρᾶγμα δὲν ἀξίζει τόσο θαυμασμὸ ὅσο ἡ ἄσκηση στὴν περιφρόνηση τοῦ σώματος. Δὲν καταλαβαίνω, λόγου χάρη, τί θὰ τὸν χρειασθοῦμε τὸν πλοῦτο, ὅταν ἔχουμε καταπατήσει τὶς σωματικὲς ἡδονές. Ἐκτὸς ἂν εἶναι εὐχαρίστηση νὰ ἀγρυπνεῖ κανεὶς πάνω ἀπὸ θαμμένους θησαυρούς, ὅπως οἱ μυθικοὶ δράκοντες, ποὺ ἀναφέρει ὁ ἱστορικὸς Ἡρόδοτος. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει καλλιεργηθεῖ κι ἀπόκτησε ἐλεύθερο φρόνημα ὡς πρὸς αὐτά, δὲν μπορεῖ νὰ κάνει, ἢ νὰ πεῖ ποτὲ κάτι τὸ ποταπὸ καὶ τὸ αἰσχρό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος προσέχει μονάχα τὸ ἀναγκαῖο. Τὰ ὑπόλοιπα, ἔστω κι ἂν εἶναι σὰν τὸ χρυσάφι τοῦ Πακτωλοῦ ποταμοῦ, ἢ σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ βγάζουν τὰ μερμήγκια, ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἡρόδοτος, τὰ κανονίζουν οἱ ἀνάγκες τῆς φύσεως κι ὄχι ἡ ἀπληστία τῶν ἡδονῶν. Ὅσοι ξεπερνοῦν τὰ σύνορα τῆς ἀνάγκης, μοιάζουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ γλιστροῦν σὲ κατήφορο καὶ μὴν ἔχοντας ποὺ νὰ στηρίξουν τὰ πόδια τους ἐξακολουθοῦν ἀενάως νὰ πέφτουν. Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀποκτοῦν, τόσο περισσότερα χρειάζονται, γιὰ νὰ ἱκανοποιοῦν τὶς ἐπιθυμίες ὅπως λέγει κι ὁ νομοθέτης Σόλων:
Στὸν ἀνθρώπινο πλοῦτο τέρμα φανερὸ δὲν ὑπάρχει.
Ἀλλὰ κι ὁ Θέογνις ἂς ἔρθει στὴ μέση γιὰ νὰ μᾶς διδάξει σ᾿ αὐτὸ τὸ ζήτημα:
Δὲν ποθῶ οὔτε εὔχομαι νὰ γίνω πλούσιος. Ἄμποτε μὲ λίγα νὰ ζῶ, χωρὶς δεινά.
Ἄξιος θαυμασμοῦ εἶναι κι ὁ Διογένης, ποὺ περιφρονοῦσε ὅλα μαζὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ κι ἔλεγε ὅτι εἶναι πλουσιώτερος κι ἀπὸ τὸν βασιλιὰ τῆς Περσίας, διότι στὴ ζωή του εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ λιγότερα πράγματα. Οἱ πολλοὶ ὅμως τίποτε δὲν θαρροῦν ἀρκετὸ καὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἔχουν τὰ τάλαντα τοῦ Πυθίου κι ἀπέραντα χωράφια κι ἀναρίθμητα κοπάδια. Ἀλλὰ νομίζω ὅτι τὸν πλοῦτο, ὅταν δὲν τὸν ἔχουμε, δὲν πρέπει νὰ τὸν ποθοῦμε. Κι ὅταν τὸν ἔχουμε, νὰ μὴ καυχώμαστε γιὰ τὸ ὅτι εἶναι δικός μας, ἀλλὰ γιὰ τὸ ὅτι ξέρουμε νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε. Σωστὰ μίλησε ὁ Σωκράτης σ᾿ ἕνα πλούσιο, ποὺ καυχιόταν γιὰ τὸ βιός του, ὅταν τοῦ εἶπε ὅτι δὲν θὰ τὸν θαύμαζε πρὶν διαπιστώσει ἂν ἤξερε νὰ τὸν χρησιμοποιήσει. Θὰ ἦταν γιὰ γέλια ὁ Φειδίας κι ὁ Πολύκλειτος, ἂν καυχιόντουσαν γιὰ τὸ χρυσάφι καὶ τὸ φίλντισι, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ ἕνας ἔφτιαξε τὸ ἄγαλμα τοῦ Δία γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς Ἠλείας κι ὁ ἄλλος τὸ ἄγαλμα τῆς Ἥρας γιὰ τοὺς Ἀργείους. Διότι θὰ εἶχαν καυχηθεῖ γιὰ πλοῦτο ποὺ δὲν ἦταν δικός τους καὶ διότι δὲν θὰ λογάριαζαν τὴν τέχνη τους ποὺ ἔδωσε νόημα κι ὀμορφιὰ στὸ χρυσάφι. Ἐμεῖς τώρα εἴμαστε λιγότερο καταγέλαστοι ἂν παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ ἀρετὴ δὲν εἶναι ἀρκετὸ στολίδι τοῦ ἑαυτοῦ της;
Ἂς ποῦμε, λοιπόν, ὅτι καταπατήσαμε τὸν πλοῦτο καὶ περιφρονήσαμε τὶς ἡδονὲς τῶν αἰσθήσεων. Θὰ ἐπιζητήσουμε ὅμως τὴν κολακεία καὶ τὰ χάδια καὶ θὰ ἀντιγράψουμε τὴ φιλοκέρδεια καὶ τὴν εὐστροφία τῆς ἀλεποῦς, ποὺ ἀναφέρει ὁ μύθος τοῦ λυρικοῦ ποιητῆ Ἀρχιλόχου; Ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος τίποτε ἄλλο δὲν πρέπει νὰ ἀποφεύγει περισσότερο ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ἐπιδείξεων, ἀπὸ τὸ νὰ τὸν ἐπηρεάζει τὸ τί θὰ πεῖ γι᾿ αὐτὸν ὁ κόσμος, ἀπὸ τὸ νὰ μὴν ἔχει πυξίδα τῆς ζωῆς του τὴ λογική. Ἂν τὰ ἔχει ἀποφύγει αὐτά, τότε δὲν φοβᾶται νὰ πάει ἀντίθετα πρὸς τὴ γνώμη ὅλης της κοινωνίας, νὰ τὸν κατηγορήσουν, νὰ κινδυνέψει γιὰ χάρη τοῦ ἀγαθοῦ, νὰ σταθεῖ ἀκλόνητος στὴν ὀρθὴ ἀπόφαση. Ἕνας ποὺ δὲν ζῆ ἔτσι, δὲν διαφέρει σὲ τίποτε ἀπὸ τὸν ὁμηρικὸ Πρωτέα, ποὺ ὅταν ἤθελε γινόταν φυτὸ ἢ ζῷο ἢ φωτιὰ ἢ νερὸ ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο πράγμα. Διότι ἕνας τέτοιας λογῆς ἄνθρωπος ἄλλοτε ἐξυμνεῖ τὸ δίκιο σὲ ὅσους τὸ τιμοῦν, ἄλλοτε θὰ πεῖ τὰ ἀντίθετα, ὅταν δεῖ ὅτι κυριαρχεῖ ἡ ἀδικία, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν οἱ κόλακες. Κι ὅπως τὸ χταπόδι ἀλλάζει χρῶμα ἀνάλογα μὲ τὸν βυθό, ἔτσι κι αὐτὸς θ᾿ ἀλλάζει γνῶμες ἀνάλογα μ᾿ ἐκεῖνες τῶν γύρω του.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (8)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ἀλλὰ ἂς κάνουμε πάλι πίσω, σὲ ὅ,τι ἔλεγα στὴν ἀρχή. Στὸ ὅτι δηλαδὴ δὲν πρέπει νὰ τὰ ἀφομοιώνουμε ὅλα χωρὶς διάκριση, ἄλλα μονάχα ὅσα ὠφελοῦν. Διότι εἶναι ντροπή, νὰ ἀπωθοῦμε τὶς βλαβερὲς τροφές, ἐνῷ στὰ μαθήματα, ποὺ εἶναι ἡ τροφὴ τῆς ψυχῆς, νὰ μὴ δίνουμε καμιὰ σημασία, ἀλλὰ νὰ τὰ παίρνουμε καὶ νὰ τὰ καταπίνουμε σὰν τὸ ὁρμητικὸ ποτάμι. Ὁ καπετάνιος δὲν παρατᾶ τὸ καράβι του ὅπως λάχει στοὺς ἀνέμους, ἀλλὰ τὸ κατευθύνει πρὸς τὸ λιμάνι. Ὁ τοξότης σκοπεύει τὸν στόχο του. Ὁ χαλκιὰς κι ὁ χτίστης ἐργάζονται σύμφωνα μὲ τὸν προσανατολισμὸ καὶ σχεδιασμὸ τῆς ἐργασίας τους. Ἐμεῖς εἴμαστε τάχα κατώτεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἐπαγγελματίες τουλάχιστο στὸ νὰ ξεχωρίζουμε τὸ συμφέρον μας; Ὅπως ὁ ἐπαγγελματίας ἔχει ἕνα στόχο στὴν ἐργασία του, ἔτσι κι ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ἔχει ἕνα δικό της στόχο. Καὶ σ᾿ αὐτὸν ἔχουν τὰ μάτια τοὺς ὅλοι ὅσοι δὲν θέλουν νὰ μοιάζουν μὲ ἄλογα ζῷα. Ἀλλιῶς θὰ εἴμαστε τὸ ἴδιο πρᾶγμα μὲ πλοῖα, ποὺ δὲν ἔχουν ἔρμα, τὸ τιμόνι τῆς ψυχῆς μας δὲν θὰ τὸ μεταχειρίζεται ἡ λογικὴ καὶ θὰ γυροφέρνουμε μέσα στὴ ζωὴ ἄσκοπα. Στοὺς γυμναστικοὺς ἀγῶνες καὶ στοὺς μουσικοὺς ἐπίσης διαγωνισμούς, ὅποιος λαβαίνει μέρος, ἔχει ὑπόψη του τὸ ἀντίστοιχο στεφάνι. Ὅποιος ἀθλεῖται στὴν πάλη ἢ στὸ παγκράτιο, δὲν χάνει τὸν καιρό του νὰ παίζει κιθάρα ἢ αὐλό.
Παράδειγμα ὁ χεροδύναμος ἀθλητὴς Πολυδάμας, ποὺ πρὶν κατεβεῖ στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες, ἀναχαίτιζε καταμεσὶς τοῦ δρόμου τὰ ἅρματα ποὺ ἔτρεχαν καὶ μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο δυνάμωνε τοὺς μῦς του. Ἐπίσης ὁ Μίλων ὁ Κροτωνιάτης δὲν μετατοπιζόταν ἔξω ἀπὸ τὸ ἀλειμμένο σκουτάρι κι ἀντιστεκόταν στὸ σπρώξιμο ὅπως τὰ κολλημένα μὲ μολύβι ἀγάλματα. Μ᾿ ἕνα λόγο, γυμνάζονταν γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμοι στὰ ἀγωνίσματά τους. Ἂς ὑποθέσουμε ὅμως ὅτι τοὺς ἔτρωγε ἡ περιέργεια κι ἄφηναν τὸν κουρνιαχτὸ τῶν γυμναστηρίων γιὰ τὶς μελῳδίες τοῦ Μαρσύα, τοῦ αὐλητῆ ἀπὸ τὴ Φρυγία, καὶ τοῦ μαθητῆ του, τοῦ Ὄλυμπου. Τί θὰ συνέβαινε τότε; Θὰ κέρδιζαν τὸν κότινο; Θὰ δοξάζονταν; Θὰ προκαλοῦσαν τὸν θαυμασμὸ μὲ τὴν σωματική τους ἀλκή; Ἀλλὰ οὔτε κι ὁ Τιμόθεος, ὁ περίφημος αὐλητὴς ἀπὸ τὴ Θήβα, παράτησε τὴ μουσικὴ γιὰ νὰ χάνει τὸν καιρό του στὶς παλαῖστρες. Διότι ἂν ἔκανε κάτι τέτοιο, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ξεπεράσει ὅλους στὴν τέχνη τῶν ἤχων καὶ νὰ ἔχει τέτοια ἱκανότητα σ᾿ αὐτήν, ὥστε, ἀνάλογα μὲ τὸ κέφι του, ἄλλοτε οἰστρηλατοῦσε τὴν ψυχὴ μὲ τὴ σοβαρὴ κι αὐστηρὴ ἁρμονία κι ἄλλοτε, γλυκαίνοντας τοὺς τόνους, τὴ χαλάρωνε καὶ τὴν ἐπράϋνε. Χάρη στὴν τέχνη του, καθὼς λένε, ἀκόμα καὶ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, παίζοντας ἕνα φρυγικὸ μέλος, τὸν ἔκανε νὰ πεταχτεῖ ἀπὸ τὸ τραπέζι σὲ πολεμικὸ συναγερμὸ κι ὕστερα τὸν ξανάφερε ἀνάμεσα στοὺς συνδαιτημόνες του, ἁπαλαίνοντας τὸ μουσικό του παίξιμο. Τόση εἶναι ἡ δύναμη καὶ στὴ μουσικὴ καὶ στὸν ἀθλητισμό, ποὺ δίνει ἡ προσαρμοσμένη στὸν σκοπό της ἄσκηση.
Καὶ μιὰ ποὺ ὁ λόγος γιὰ στεφάνια κι ἀθλητές. Τί τραβοῦν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι! Αὐξαίνουν τὴ δύναμή τους μὲ πολὺ ἱδρώτα καὶ κόπους στὰ γυμναστήρια. Ὁ προπονητής τους ἀκόμα καὶ ξύλο τοὺς δίνει. Ἡ δίαιτά τους δὲν εἶναι καθόλου ζηλευτή. Εἶναι ἡ γνωστὴ τῶν γυμναστῶν. Κι ἀπὸ κάθε ἄλλη ἄποψη -γιὰ νὰ μὴ μακρηγορήσουμε- περνοῦν ζωὴ δύσκολη, ποὺ εἶναι προετοιμασία γιὰ τὸν ἀγώνα. Κι ἀφοῦ ἔτσι ἑτοιμασθοῦν, τότε μπαίνουν γυμνοὶ στὸ στάδιο καὶ περνοῦν ὅλους τοὺς κόπους καὶ τὶς λαχτάρες, γιὰ νὰ κερδίσουν ἕνα στεφάνι ἀπὸ ταπεινὸ χορτάρι καὶ νὰ ἀναγορευθοῦν νικητές. Κι ἐμεῖς, τώρα, ποὺ περιμένουμε τόσο θαυμαστὰ στὸν ἀριθμὸ καὶ στὴν ἀξία στεφάνια, ἀπερίγραπτα μὲ λέξεις, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πετύχουμε μὲ ἡμίμετρα, μὲ μαλθακὴ ζωή, μὲ ἔλλειψη περιορισμῶν; Ἂν ἦταν ἔτσι, ἡ ἀμεριμνησία θὰ ἦταν πολύτιμο πρᾶγμα στὴ ζωή.
Ὁ Σαρδανάπαλος, ὁ Ἀσσύριος ἐκεῖνος βασιλιάς, ποὺ ἦταν ὀνομαστὸς γιὰ τὴν τρυφηλὴ ζωή του, θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν ὁ πιὸ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος. Ἐπίσης ὁ Μαργίτης, ποὺ καθὼς ἀναφέρει ἕνα ποίημα ἀποδινόμενο στὸν Ὅμηρο, δὲν ἦταν ἱκανὸς οὔτε νὰ ὀργώνει οὔτε νὰ σκάβει οὔτε τίποτε ἄλλο παρόμοιο νὰ κάνει. Ἀλλὰ ἂς κοιτάξουμε μήπως εἶναι μεγάλη ἀλήθεια αὐτὸ ποὺ εἶπε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑφτὰ σοφούς, ὁ Πιττακός, ὅτι τὸ νὰ γίνει κανεὶς καλὸς ἄνθρωπος εἶναι δύσκολο πράγμα. Πραγματικά, θ᾿ ἀποκτήσουμε μὲ πολλοὺς κόπους τὰ ἀγαθά, πού, καθὼς προείπαμε, τίποτε τὸ ἀνθρώπινο δὲν τοὺς μοιάζει. Δὲν πρέπει, λοιπόν, νὰ εἴμαστε ἀμελεῖς καὶ μὲ λιγόχρονη ἀκηδία νὰ χάσουμε τὶς ἐλπίδες πολὺ ἀκριβῶν πραγμάτων. Ἔτσι, θὰ ἦταν σὰν νὰ θέλουμε νὰ τιμωρηθοῦμε καὶ σ᾿ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο, πρᾶγμα πολὺ βαρὺ γιὰ κάθε συνετὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ στὰ κριτήρια, ποὺ ὑπάρχουν, εἴτε κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, εἴτε ὁπουδήποτε ἀλλοῦ τοῦ σύμπαντος. Διότι, ὅποιος χωρὶς νὰ θέλει δὲν ἐξεπλήρωσε τὸ καθῆκον του, ἴσως συγχωρηθῇ κάπως ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ ὅποιος διάλεξε συνειδητὰ τὸ κακό, εἶναι ἐντελῶς ἀδικαιολόγητος καὶ θὰ τιμωρηθεῖ ἀπανωτά.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (7)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΠΕΡΙΚΛΗΣ, ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ὅσα, λοιπόν, λόγια ὁδηγοῦν πρὸς τὸ καλό, πρέπει νὰ τὰ ἀφομοιώνουμε, ὅπως εἴπαμε παραπάνω. Ἀλλὰ καὶ σπουδαῖες πράξεις τῶν ἀρχαίων σώθηκαν στὴ μνήμη ὡς τὶς ἡμέρες μας ἢ καταγραμμένες στὶς σελίδες τῶν ποιητῶν καὶ τῶν πεζογράφων. Ἂς μὴ παραμελήσουμε καὶ τὴ δική τους ὠφέλεια. Κάποτε, λόγου χάρη, ἕνας χυδαῖος ἄνθρωπος ἔβριζε τὸν Περικλῆ, ἐνῷ ὁ μεγάλος πολιτικὸς δὲν ἔδινε καμιὰ σημασία. Ὅλη τὴν ἡμέρα ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος περιέλουζε μὲ βρισιὲς τὸν Περικλῆ, ἀλλ᾿ αὐτὸς ἔμενε ἀδιάφορος. Ὅταν, λοιπόν, ἔπεσε τὸ βράδυ καὶ σκοτείνιασε κι ἐκεῖνος ἀποκαμωμένος ἀπομακρυνόταν, ὁ Περικλῆς, πιστὸς στὴν ἄσκηση τῆς φιλοσοφίας, πρόσταξε νὰ τοῦ φωτίσουν τὸ δρόμο ποὺ περπατοῦσε. Μιὰ ἄλλη φορά, πάλι, ἕνας ἄνθρωπος ὀργισμένος ἐναντίον τοῦ Εὐκλείδη, τοῦ φιλοσόφου ἀπὸ τὰ Μέγαρα, τὸν ἀπείλησε, καὶ μάλιστα μὲ ὅρκο, ὅτι θὰ τὸν σκότωνε. Ἀλλὰ κι ὁ Εὐκλείδης τοῦ ὁρκίσθηκε ὅτι θὰ τὸν ἱκανοποιοῦσε καὶ θὰ τὸν ἔβγαζε ἀπὸ τὴν ὀργή του. Τί σπουδαῖο θὰ ἦταν ἂν ὅσοι παρασύρονται στὸ πάθος τοῦ θυμοῦ ἔφερναν στὸν νοῦ τους τέτοια περιστατικά! Διότι δὲν πρέπει νὰ πιστεύουμε στὴν τραγῳδία, ποὺ διδάσκει ὅτι ἡ ὀργὴ ὁπωσδήποτε ἀρματώνει τὸ χέρι ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ μας καὶ νὰ ἐρεθιζόμαστε ἀπ᾿ αὐτή. Κι ἂν αὐτὸ εἶναι δύσκολο, πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε τὴ λογικὴ ἐναντίον της καὶ νὰ τῆς κόβουμε τὰ φτερά.
Ἂς γυρίσουμε πάλι στὰ παραδείγματα σπουδαίων πράξεων. Ὅρμησε κάποιος ἐναντίον τοῦ φιλοσόφου Σωκράτη καὶ τὸν χτυποῦσε ἀλύπητα στὸ πρόσωπο. Ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν ἔφερε ἀντίσταση. Ἄφησε τὸν μεθυσμένο νὰ χορτάσει τὴν ὀργή του, ἕως ὅτου ἡ ὄψη του εἶχε μελανιάσει καὶ πρησθεῖ ἀπὸ τὰ χτυπήματα. Ὅταν τὸ ξύλο σταμάτησε καμιὰ φορά, ὁ Σωκράτης ἔκανε μονάχα αὐτό: ἔγραψε στὸ μέτωπό του «ὁ τάδε τό ῾κανε», ὅπως ἐπιγράφουν στοὺς ἀνδριάντες τὸ ὄνομα τοῦ γλύπτη. Ἦταν ἡ μόνη του ἐκδίκηση. Τὰ παραδείγματα αὐτὰ ἔχουν σχεδὸν τὴν ἴδια ἐπιδίωξη μὲ τὴν Ἁγία Γραφή μας. Γι᾿ αὐτὸ εἶπα ὅτι εἶναι γιὰ τὴν ἡλικία σας πολὺ ἀξιομίμητα. Λόγου χάρη, τὸ τελευταῖο περιστατικό, ἐκεῖνο τοῦ Σωκράτη, μοιάζει μὲ ὅ,τι παραγγέλλει ὁ Κύριος: ἂν σὲ χτυπήσει κανεὶς στὸ ἕνα μάγουλο, στρέψε του καὶ τὸ ἄλλο, ἀντὶ νὰ ὑπερασπίσεις τὸν ἑαυτό σου. Ὅσο γιὰ τὰ περιστατικὰ τοῦ Περικλῆ ἢ τοῦ Εὐκλείδη, θυμίζουν τὴν ἐντολὴ νὰ ὑπομένουμε ὅποιους μᾶς κάνουν κακὸ καὶ νὰ βαστᾶμε μὲ πραότητα τὴν ὀργή τους, νὰ μὴν καταριόμαστε ἀλλὰ νὰ ἀπαντᾶμε μὲ εὐχὲς στοὺς ἐχθρούς μας.
Ὅποιος προγυμνασθεῖ στὰ ἀρχαῖα ἐκεῖνα παραδείγματα, δὲν θὰ δυσπιστήσει στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου σὰν ἀκατόρθωτες. Δὲν θὰ λησμονήσω καὶ τὴν πράξη τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ἀφοῦ ἔπιασε αἰχμάλωτες τὶς πανέμορφες, ὅπως λέγεται, κόρες τοῦ Δαρείου, δὲν καταδέχθηκε οὔτε νὰ τὶς κοιτάξῃ, θαρρώντας ντροπὴ γιὰ τὸν νικητὴ ἀνδρῶν νὰ νικηθεῖ ἀπὸ γυναῖκες. Αὐτὸ συμπίπτει μὲ τὸ εὐαγγελικό: ὅποιος ρίξει βλέμμα ἐπιθυμίας σὲ γυναίκα, ἔστω κι ἂν δὲν κάνει μοιχεία στὴν πράξη, μὲ τὸ νὰ δεχθεῖ ὅμως τὴ μοιχεία στὴν ψυχή του, εἶναι ἔνοχος. Ὅσο γιὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Κλεινία, μαθητῆ τοῦ φιλοσόφου καὶ μαθηματικοῦ Πυθαγόρα, εἶναι δύσκολο νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι τυχαίως συμπίπτει μὲ αὐτὴ τοῦ φιλοσόφου καὶ μαθηματικοῦ Πυθαγόρα. Τί ἔκανε ὁ Κλεινίας; Ἂν ὁρκιζόταν, θὰ γλίτωνε πρόστιμο τριῶν ταλάντων. Ἀλλὰ προτίμησε νὰ πληρώσει αὐτὸ τὸ ὑπέρογκο ποσὸ γιὰ νὰ μὴ πάρει ὅρκο, ἔστω κι ἂν ὁ ὅρκος θὰ ἦταν ἀληθινός. Κι αὐτὸ τὸ ἔκανε, ἴσως διότι ἄκουσε τὴν ἐντολή, ποὺ ἀπαγορεύει τὸν ὅρκο.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (6)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ
Ὅλοι, λοιπόν, σχεδὸν οἱ ἀξιόλογοι γιὰ τὴ σοφία τους ἄνθρωποι, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, κι ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, ἔχουν ἐξυμνήσει, στὰ ὅσα ἔγραψαν, τὴν ἀρετή. Αὐτοὺς πρέπει νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ πασχίζουμε νὰ ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας τὰ λόγια τους. Διότι ὅποιος στηρίζει μὲ πράξεις τὴ φιλοσοφία, ποὺ ἄλλοι τὴν περιορίζουν στὰ λόγια
αὐτὸς μονάχα ἔχει νοῦ,
σὰν σκιὲς οἱ ἄλλοι γυροφέρνουν.

Ἔχουμε, σ᾿ αὐτὴ τὴν περίπτωση, μιὰ θαυμαστὴ σὲ ὀμορφιὰ προσωπογραφία καὶ πλάι της τὸ ἴδιο πρόσωπο στὴν πραγματικότητα, ἐξίσου ὡραῖο με τὴν ἀπεικόνισή του. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μὲ φουσκωμένα λόγια ἐξυμνοῦν τὴν ἀρετὴ μπροστὰ στοὺς ἄλλους, ἀλλὰ στὴ δική τους ζωὴ προτιμοῦν τὴν ἀκολασία ἀπὸ τὴ σωφροσύνη, τὴν πλεονεξία ἀπὸ τὸ δίκιο. Μὲ τί μοιάζουν αὐτοί; Μοιάζουν μὲ τοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ παίζουν δράματα καὶ παρουσιάζονται στὴ σκηνὴ συχνὰ σὰν βασιλιάδες καὶ μεγάλοι ἄρχοντες, χωρὶς νὰ εἶναι οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο στὴν πραγματικότητα καί, καμιὰ φορά, οὔτε ἐλεύθεροι πολίτες, ἀλλὰ δοῦλοι. Ὁ μουσικὸς θὰ δεχόταν νὰ μὴν εἶναι καλὰ κουρντισμένη ἡ λύρα του; Ὁ κορυφαῖος του χοροῦ, στὴν τραγῳδία, θὰ δεχόταν νὰ μὴν εἶναι ὁ χορὸς ἐναρμονισμένος μαζί του; Ὄχι. Ὑπάρχουν ὅμως ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ διαφωνοῦν μὲ τὸν ἑαυτό τους, κι ἡ ζωή τους νὰ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ λόγια τους, νὰ συμβαίνει σ᾿ αὐτοὺς αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Εὐριπίδης· ἡ γλώσσα μου ὁρκίσθηκε ἀλλὰ ὄχι κι ὁ νοῦς, καὶ ποὺ νὰ θέλουν νὰ φαίνονται κι ὄχι νὰ εἶναι στ᾿ ἀλήθεια καλοί; Ἀλλὰ κάτι παρόμοιο θὰ ἦταν τὸ ἄκρον ἄωτον τῆς ἀδικίας, ἂν πρέπει νὰ πιστέψουμε στὸν Πλάτωνα, τὸ νὰ δίνει κανεὶς τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι σωστὸς ἄνθρωπος καὶ στὴν πραγματικότητα νὰ μὴν εἶναι.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (5)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ
Στὴν ἄλλη ζωή, θὰ φθάσουμε μὲ τὴν ἀρετή. Τὴν ἀρετή, ποὺ ἐξύμνησαν κι οἱ ποιητὲς κι οἱ πεζογράφοι, ἄλλα πιὸ πολὺ οἱ φιλόσοφοι. Ἔτσι, μεγαλύτερη προσοχὴ πρέπει νὰ δώσουμε στὰ συγγράμματα αὐτῶν τῶν τελευταίων. Δὲν εἶναι μικρὸ τὸ κέρδος, ὅταν οἱ ψυχὲς τῶν νέων συνηθίσουν καὶ κάνουν δική τους τὴν ἀρετή. Ὅσα ὁ ἄνθρωπος ἀφομοιώνει στὴν τρυφερὴ ἡλικία του, μένουν ἀσάλευτα. Διότι ἡ ψυχὴ εἶναι ἀκόμα ἁπλὴ τότε καὶ ὅ,τι δέχεται, ἐντυπώνεται πολὺ βαθιὰ μέσα της. Τί ἄλλο τάχα σκέφθηκε ὁ Ἡσίοδος ἀπὸ τὸ νὰ προτρέψει τοὺς νέους στὴν ἀρετή, ὅταν φιλοτεχνοῦσε τοὺς στίχους του, ποὺ ὅλοι τους τραγουδοῦν; Σκέφθηκε ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς εἶναι στὴν ἀρχὴ κακοτράχαλος καὶ δυσκολοδιάβατος κι ἀνηφορικός. Ὅτι τὸν διανύει κάποιος μὲ πολὺν ἱδρώτα καὶ πολὺ κόπο. Ὅτι, γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο, δὲν μπορεῖ ὁ καθένας νὰ βάλει τὸ πόδι του σ᾿ αὐτὸν τὸν δρόμο, μὲ τὴν ἀποτομιὰ ποὺ δείχνει, κι οὔτε, ἂν τὸν περπατήσει, θὰ φθάσει εὔκολα στὴν κορυφή. Ὅτι σὰν φθάσει ὅμως ἐκεῖ πάνω, βλέπει πὼς στὴν πραγματικότητα ἦταν ἕνας δρόμος ἴσιος, ὄμορφος, εὔκολος, καλοδιάβατος καὶ πιὸ εὐχάριστος ἀπὸ τὸν ἄλλο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κακία καὶ ποὺ ὁ ἴδιος ποιητὴς εἶπε ὅτι μονομιᾶς μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν διαβεῖ, διότι βρίσκεται κοντά μας. Ἐγὼ τὸ πιστεύω: Ὁ Ἡσίοδος ἱστόρησε ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μᾶς παροτρύνει στὴν ἀρετή, νὰ σπρώξει τὸν καθένα στὸ καλό, νὰ μᾶς κάνει νὰ μὴ τὸ βάλουμε κάτω μπροστὰ στοὺς κόπους καὶ νὰ μὴ σταματήσουμε πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ δρόμου. Κι ὅποιος ἄλλος μὲ τέτοιο τρόπο τραγούδησε τὴν ἀρετή, ἂς γίνει ὁ λόγος του καλόδεχτος ἀπὸ μᾶς, μιὰ κι ὁδηγεῖ στὸν ἴδιο σκοπό.
Ἄκουσα κάποτε νὰ μιλᾶ σχετικὰ μ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε τὴ δύναμη νὰ ἐμβαθύνει στὸ νόημα τῶν ποιητῶν. Ἔλεγε, λοιπόν, ὅτι ὅλη ἡ ποίηση τοῦ Ὁμήρου δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἕνας ὕμνος τῆς ἀρετῆς. Ὅλα, στὸν Ὅμηρο, ἐκτὸς ἀπὸ ὅ,τι εἶναι περιθωριακό, ἀποβλέπουν σ᾿ αὐτό. Ἔτσι, λόγου χάρη, συμβαίνει μὲ ὅσα γράφει γιὰ τὸν Ὀδυσσέα, ποὺ σώθηκε γυμνὸς ἀπὸ τὸ ναυάγιο καί, στὴν ἀρχή, μὲ μόνη τὴν ἐμφάνισή του, προκάλεσε τὸν σεβασμὸ τῆς βασιλοκόρης Ναυσικᾶς. Ἡ γύμνια του δὲν ἦταν ντροπή, διότι ἀντὶ γιὰ ροῦχα ἦταν ντυμένος μὲ τὴν ἀρετή. Κι ὕστερα προκάλεσε ἀγαθὴ ἐντύπωση καὶ στοὺς ἄλλους Φαίακες, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ παρατήσουν τὴν τρυφηλὴ ζωή τους καὶ νὰ προσπαθοῦν, θαυμάζοντάς τον, νὰ τὸν μιμηθοῦν. Καὶ στὸ στόμα κάθε Φαίακος, τότε, ἄλλη εὐχὴ δὲν ὑπῆρχε παρὰ νὰ γίνει δεύτερος Ὀδυσσεας, ἔστω καὶ θαλασσοδαρμένος. Διότι -ἔλεγε ὁ ἑρμηνευτὴς ἐκεῖνος τοῦ ποιητικοῦ νοήματος- μὲ αὐτὰ ὁ Ὅμηρος διδάσκει ξάστερα τὰ ἑξῆς: Ἄνθρωποι γυμνασθῆτε στὴν ἀρετή, ποὺ κολυμπᾶ μαζί σας στὸ ναυάγιο, κι ὅταν πατήσετε στὴ στεριὰ γυμνοί, θὰ σᾶς παραστήσει πιὸ τιμημένους ἀπὸ τοὺς ἀμέριμνους Φαίακες. Καί, πραγματικά, αὐτὸ εἶναι. Ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ τυχὸν ἔχουμε, ἀνήκουν ἐξ ἴσου στοὺς ἰδιοκτῆτες τους καὶ σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνθρωπο. Πέφτουν πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, ὅπως τὰ ζάρια. Ἡ μόνη ἀναφαίρετη ἰδιοκτησία εἶναι ἡ ἀρετή. Τὴν ἔχει δική του ὁ καθένας κι ὅσο ζῆ κι ὅταν φύγει ἀπ᾿ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο. Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Σόλων, θαρρῶ, εἶπε στοὺς πλουσίους τό:
Δὲν θ᾿ ἀνταλλάξουμε μαζί τους τὸν πλοῦτο
μὲ τὴν ἀρετή. Πάντα ἐκείνη μένει,
ἐνῷ τὸ χρῆμα συχνὰ ἀπ᾿ τὸν ἕνα στὸν ἄλλο περνᾶ.

Παρόμοια εἶναι κι ὅσα λέγει ὁ Θέογνις. Ὁ κάθε θεὸς γέρνει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τὸν ζυγὸ μὲ διαφορετικὸ πάντα τρόπο, ὥστε:
ἄλλοτε νὰ πλουτοῦν κι ἄλλοτε νὰ μὴν ἔχουν τίποτε.
Ἀλλὰ κι ὁ σοφιστὴς Πρόδικος, ὁ Κεῖος, ἐκφράζεται παρόμοια κάπου στὰ συγγράμματά του, φιλοσοφώντας γύρω ἀπὸ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν κακία. Ἂς δώσουμε, λοιπόν, καὶ σ᾿ αὐτὸν προσοχή, διότι εἶναι ἀξιόλογος ἄνθρωπος. Διηγεῖται τὰ ἑξῆς, ἀπὸ ὅσο θυμᾶμαι, διότι δὲν ἔχω ἀποστηθισμένο τὸν λόγο του, ποὺ εἶναι πεζὸς κι ὄχι σὲ στίχους. Ὅταν ὁ Ἡρακλῆς ἦταν ἀκόμα πολὺ νέος, σχεδὸν τῆς ἡλικίας σας, σκεφτόταν ποιὸν δρόμο νὰ πάρει, τὸν κοπιαστικὸ τῆς ἀρετῆς ἢ τὸν πολὺ εὔκολο. Τὸν σίμωσαν, λοιπόν, δυὸ γυναῖκες, ἡ Ἀρετὴ κι ἡ Κακία. Ἡ διαφορά τους φάνηκε εὐθύς, μὲ τὴν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση, πρὶν ἀκόμα ἀρθρώσουν λέξη. Ἡ μιὰ ἦταν στολισμένη φανταχτερὰ ἀπὸ τὴν κομμωτικὴ τέχνη, σὰν καλλονή, ἀλλὰ μὲ πλαδαρὲς σάρκες ἐξ αἰτίας τῆς τρυφηλῆς ζωῆς, κι ἀπὸ πίσω της ἔρχονταν ὅλα τὰ πάθη τῆς ἡδονῆς. Τὰ ἔδειχνε ὅλα αὐτὰ καὶ τὰ συνόδευε μὲ πολλὲς ὑποσχέσεις, προσπαθώντας νὰ τραβήξει πρὸς τὸ μέρος τῆς τὸν Ἡρακλῆ. Ἡ ἄλλη ἦταν ἰσχνή, ἀτημέλητη, μὲ σοβαρὸ βλέμμα κι ἔλεγε πράγματα ἐντελῶς διαφορετικά. Δὲν ὑποσχόταν τίποτε τὸ ἀναπαυτικὸ καὶ τὸ εὐχάριστο. Ὑποσχόταν μονάχα χίλιους δυὸ κόπους κι ἱδρώτα καὶ κινδύνους παντοῦ, σὲ στεριὲς καὶ θάλασσες. Καὶ τὸ βραβεῖο, γιὰ ὅλα αὐτά, θὰ ἦταν νὰ γίνει ὁ Ἡρακλῆς θεὸς - ἔλεγε ὁ Πρόδικος. Κι ὅπως ξέρετε, ὁ Ἡρακλῆς, στὸ τέλος αὐτὴν ἀκολούθησε.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (4)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

Η ΠΕΤΡΑ ΣΤΟ ΑΛΦΑΔΙ
Ἀρκετὰ σᾶς ἐξήγησα τὸ ὅτι αὐτὰ τὰ κοσμικὰ μαθήματα δὲν εἶναι ἀνώφελα γιὰ τὴν ψυχή. Ἂς ἔλθουμε τώρα νὰ δοῦμε καὶ τὸ πῶς πρέπει νὰ τὰ ἀφομοιώνετε. Ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὰ πολύμορφα ἔργα τῶν ποιητῶν. Δὲν πρέπει νὰ δίνετε σημασία σὲ ὅλα, χωρὶς ἐξαίρεση, τὰ διδάγματά τους. Ὅταν σᾶς ἐξιστοροῦν κατορθώματα, ἢ σᾶς ἐκθέτουν λόγια καλῶν ἀνθρώπων, νὰ τὰ δέχεστε μὲ ἀγάπη, νὰ κοιτᾶτε νὰ τοὺς μιμηθῆτε, νὰ τοὺς μοιάσετε, ὅσο μπορεῖτε. Ὅταν ὅμως φέρνουν στὴ μέση κακοὺς ἀνθρώπους, πρέπει νὰ ἀποφεύγετε τὶς τέτοιες εἰκόνες, φράζοντας τ᾿ αὐτιά σας ὅμως ὁ Ὀδυσσέας, πού, καθὼς διηγεῖται ὁ Ὅμηρος, ἤθελε ν᾿ ἀποφύγει τὴ μελῳδία τῶν Σειρήνων. Γιατί; Διότι ἅμα συνηθίσει κανεὶς στὰ ἁμαρτωλὰ λόγια, περνᾶ καὶ στὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα. Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, πρέπει μὲ κάθε τρόπο νὰ προφυλάσσουμε τὴν ψυχή μας. Διότι ὑπάρχει κίνδυνος, μαζὶ μὲ τὴ γλύκα τῶν λόγων νὰ πάρουμε μέσα μας καὶ κάτι θανάσιμο, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε. Εἶναι μέλι, ποὺ ἔχει καὶ δηλητήριο. Δὲν θὰ ἐπαινέσουμε, ἔτσι, τοὺς ποιητές, ὅταν παριστάνουν ἀνθρώπους ποὺ ἀσεβοῦν, ποὺ ἐμπαίζουν, ποὺ παραδίνονται στὴν ἀκολασία, ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τὸ πιοτό, οὔτε ὅταν περιορίζουν τὴν εὐτυχία σὲ πλούσια τραπέζια καὶ σὲ ἄσεμνα τραγούδια. Καὶ δὲν θὰ δώσουμε καμιὰ σημασία, ὅταν κάνουν λόγο γιὰ θεοὺς καὶ μᾶς λένε ὅτι οἱ θεοὶ αὐτοὶ εἶναι πολλοὶ κι ἀλληλομισοῦνται. Διότι, καθὼς ξέρετε, οἱ ψεύτικοι θεοὶ τῆς εἰδωλολατρίας πολεμᾶνε ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸ κι ὁ πατέρας τὰ παιδιά του κι ἐκεῖνα τοὺς γονεῖς τους, μὲ ὑπουλότητα. Θ᾿ ἀφήσουμε στοὺς ἀνθρώπους τοῦ θεάτρου τὶς μοιχεῖες τῶν θεῶν, τοὺς ἔρωτές τους, τὶς ἀσύστολες σαρκικές τους σχέσεις καὶ πρὸ παντὸς τοῦ μεγαλύτερου ἀπ᾿ ὅλους θεοῦ Δία, ὅπως λέγουν αὐτοί. Εἶναι πράγματα ὅλα αὐτά, ποὺ καὶ γιὰ τὰ ζῷα ἂν τὰ ἔλεγε κανεὶς θὰ κοκκίνιζε. Τὰ ἴδια ἔχω νὰ πῶ καὶ γιὰ τοὺς πεζογράφους καὶ μάλιστα ὅταν γράφουν γιὰ νὰ διασκεδάσουν.
Ἐπίσης δὲν θὰ μιμηθοῦμε τοὺς ρήτορες τῶν δικαστηρίων, ποὺ ἡ τέχνη τους εἶναι τὸ ψέμα. Διότι τὸ ψέμα δὲν εἶναι ὠφέλιμο οὔτε στὰ δικαστήρια οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ, μιὰ καὶ προτιμήσαμε, σὰν χριστιανοί, τὸν σωστὸ κι ἀληθινὸ δρόμο τῆς ζωῆς καὶ τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς προστάζει νὰ μὴ καταφεύγουμε στὰ δικαστήρια. Ἀπ᾿ ὅσα μᾶς διδάσκουν οἱ παρὰ πάνω, θὰ διαλέγουμε καὶ θὰ παίρνουμε μονάχα ὅ,τι εἶναι ἔπαινος τῆς ἀρετῆς καὶ κατάκριση τῆς κακίας. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τ᾿ ἄλλα ζῷα, τὰ λουλούδια εἶναι καλὰ μονάχα γιὰ τὸ ἄρωμά τους καὶ τὸ χρῶμα τους. Γιὰ τὶς μέλισσες ὅμως, ὑπάρχει σ᾿ αὐτὰ καὶ κάτι ἄλλο: τὸ μέλι. Ἔτσι κι ἐδῶ. Ὅσοι στὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων δὲν ἀναζητοῦν μονάχα τὴ γλύκα καὶ τὴ χάρη τοῦ λόγου, μποροῦν ν᾿ ἀποκομίσουν καὶ κάποια ὠφέλεια γιὰ τὴν ψυχή. Πρέπει, λοιπόν, αὐτὰ τὰ συγγράμματα νὰ τὰ σπουδάζουμε ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῶν μελισσῶν. Οἱ μέλισσες δὲν πετᾶνε σὲ ὅλα τὰ λουλούδια μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Κι ὅπου καθίσουν, δὲν κοιτᾶνε νὰ τὰ πάρουν ὅλα. Παίρνουν μονάχα ὅσο χρειάζεται στὴ δουλειά τους καὶ τὸ ὑπόλοιπο τὸ παρατοῦν καὶ φεύγουν. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἂν εἴμαστε φρόνιμοι. Θὰ πάρουμε ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ κείμενα ὅ,τι συγγενεύει μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς χρειάζεται καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ ἀφήσουμε πίσω μας. Κι ὅπως, κόβοντας τὸ τριαντάφυλλο, ἀποφεύγουμε τ᾿ ἀγκάθια τῆς τριανταφυλλιᾶς, ἔτσι κι ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ θὰ πάρουμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ θὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι ἐπιζήμιο. Ἀπὸ τὴν πρώτη, λοιπόν, στιγμὴ πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὰ διδάγματα χωριστὰ καὶ νὰ τὰ προσαρμόσουμε στὸν σκοπό μας, φέρνοντας, κατὰ τὴ δωρικὴ παροιμία τὴ σχετικὴ μὲ τοὺς κτίστες, τὴν πέτρα στὸ ἀλφάδι.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (3)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΛΩΜΑ
Ἂν οἱ δυὸ διδασκαλίες ἔχουν κάποια συγγένεια, θὰ ἦταν ὠφέλιμη ἡ γνώση καὶ τῶν δυό. Ἀλλὰ ἔχουν καὶ μεγάλη διαφορά. Γι᾿ αὐτό, ἂν τὶς βάλουμε τὴ μιὰ πλάι στὴν ἄλλη καὶ τὶς συγκρίνουμε, θὰ δοῦμε καθαρὰ ὅτι ἡ μιὰ ὑπερέχει τῆς ἄλλης. Μὲ τί ὅμως νὰ τὶς παρομοιάσουμε, ὥστε νὰ δώσουμε μιὰ πετυχημένη εἰκόνα τους; Ἡ κύρια ἀξία τοῦ φυτοῦ εἶναι τὸ ὅτι κάνει καρπούς. Ἀλλὰ καὶ τὰ φύλλα του προσφέρουν ἕνα στόλισμα, καθὼς παίζουν κάτω ἀπὸ τὴν πνοὴ τοῦ ἀέρα γύρω στοὺς κλάδους. Κάτι ἀνάλογο γίνεται καὶ στὴν ψυχή. Ὁ καρπός της, ἡ ἀξία της εἶναι ἡ ἀλήθεια. Εἶναι ὅμως ὡραῖο πρᾶγμα νὰ τὴν τριγυρίζει κι ἡ κοσμικὴ σοφία, σὰν φυλλωσιά, ποὺ σκεπάζει ὄμορφα τοὺς καρπούς. Αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν μεγάλο Μωϋσῆ, τὸν περιβόητο γιὰ τὴ σοφία του, καθὼς ἀναφέρει ἡ παράδοση. Πρῶτα –λένε- γύμνασε τὸν νοῦ του στὶς ἐπιστῆμες τῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου κι ὕστερα σίμωσε γιὰ νὰ δεῖ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Παρόμοιο συνέβη καὶ μὲ τὸν σοφὸ Δανιήλ, αἰῶνες ἀργότερα. Πρῶτα διδάχθηκε στὴ Βαβυλώνα τὴ σοφία τῶν Χαλδαίων κι ὕστερα ἔπεσε στὴ σπουδὴ τῆς θείας διδασκαλίας.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (2)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ θεωροῦμε ἐντελῶς ἀσήμαντο πρᾶγμα τὴν ἐδῶ κάτω ἀνθρώπινη ζωή. Δὲν λογαριάζουμε καὶ δὲν λέμε καλὸ ὅ,τι μᾶς ἐξυπηρετεῖ σ᾿ αὐτὴ μονάχα τὴ ζωή. Τὴν ἔνδοξη καταγωγή, τὴν εὐρωστία τοῦ κορμιοῦ, τὴ σωματικὴ καλλονή, τὸ ὡραῖο ἀνάστημα, τὶς τιμὲς ποὺ δίνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμα καὶ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα κι ὁτιδήποτε ἄλλο προσφέρει ὁ παρὼν κόσμος, δὲν θὰ τὰ θαρροῦμε μεγάλα καὶ ζηλευτὰ πράγματα. Δὲν μᾶς κάνουν ἐντύπωση ὅσοι τὰ ἔχουν. Οἱ δικές μας ἐλπίδες πᾶνε πολὺ μακρύτερα. Οἱ πράξεις μας εἶναι μιὰ προετοιμασία γιὰ κάποιαν ἄλλη ζωή. Ἀκριβῶς, λοιπόν, ὅσα μᾶς χρειάζονται γι᾿ αὐτὴ τὴν ἄλλη ζωή, αὐτὰ ἀγαπᾶμε, αὐτὰ λαχταρᾶμε, περιφρονώντας ὅσα δὲν φθάνουν ὡς ἐκεῖ. Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἄλλη ζωή; Ποῦ καὶ πῶς θὰ τὴ ζήσουμε; Αὐτὸ τὸ θέμα εἶναι ἀνώτερο τῆς τωρινῆς ἀφορμῆς, γιὰ νὰ τὸ περιγράψω. Καὶ σεῖς, ἐξ ἄλλου, δὲν ἔχετε ἀκόμη ὅλη τὴν ὡριμότητα, γιὰ νὰ ἀφομοιώσετε τὴν περιγραφή του. Θὰ σᾶς δώσω ὅμως ἕνα σκιαγράφημά του, ποὺ θὰ σᾶς εἶναι ἀρκετό. Ἂς πάρουμε ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ὅλη τὴν εὐτυχία, ποὺ σωρεύθηκε στὸν κόσμο αὐτὸν ἐδῶ ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα του. Ὅλη, λοιπόν, αὐτὴ ἡ γήινη εὐτυχία δὲν φθάνει οὔτε τὸ μικρότερο ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τῆς ἄλλης ζωῆς. Ὅλα τὰ καλὰ τοῦ κόσμου τούτου εἶναι τόσο κατώτερα ἀπὸ τὸ ἐλάχιστο ἀνάμεσα σ᾿ ἐκεῖνα τὰ ἀγαθά, ὅσο κατώτερα εἶναι ἡ σκιὰ καὶ τὸ ὄνειρο ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Ἤ, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω ἕνα πιὸ συνηθισμένο παράδειγμα, ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὶς δυὸ ζωές, γιὰ τὶς ὁποῖες μιλᾶμε, εἶναι ὅσο κι ἡ διαφορὰ σὲ ἀξία ἀνάμεσα στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα.
Ὁδηγός μας στὴν ἐδῶ κάτω ζωὴ εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ ἡ γλώσσα της ἔχει πολὺ μυστήριο. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀκόμα μικρὴ ἡλικία, εἶναι φυσικὸ νὰ μὴ καταλαβαίνει τὴ βαθιά της σημασία. Τί κάνει, λοιπόν; Προγυμνάζεται μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σὲ ἄλλα κείμενα, ὄχι ἐντελῶς ξένα, ποὺ μοιάζουν μὲ καθρέφτες καὶ σκιές. Συμβαίνει δηλαδὴ ὅ,τι καὶ στὸν στρατό. Οἱ στρατιῶτες ἀποκτοῦν τὴν πολεμικὴ πείρα πρῶτα μὲ τὶς κινήσεις τῶν γυμνασίων, ποὺ εἶναι ἕνα εἶδος παιχνίδι. Ὕστερα, γνωρίζουν τὸν ἀληθινὸ πόλεμο. Ἔχουμε κι ἐμεῖς μπροστά μας μιὰ μάχη. Τὴ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες. Γιὰ νὰ ἑτοιμασθοῦμε, πρέπει νὰ γυμνασθοῦμε, νὰ κοπιάσουμε. Πῶς θὰ γίνει αὐτὴ ἡ προγύμναση; Μὲ τὸ νὰ γνωρίσουμε καλὰ τοὺς ποιητές, τοὺς πεζογράφους, τοὺς ρήτορες κι ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ μᾶς προσφέρουν κάτι γιὰ νὰ δυναμώσουμε τὴν ψυχή μας. Θυμηθῆτε τί κάνουν τὰ βαφεῖα. Πρῶτα ἑτοιμάζουν μὲ διάφορους τρόπους τὸ ὕφασμα ποὺ θὰ βάψουν. Καὶ μονάχα ἀφοῦ γίνει αὐτὴ ἡ προεργασία, τότε παίρνουν καὶ μεταχειρίζονται τὸ κόκκινο ἢ ἄλλο χρῶμα γιὰ νὰ κάνουν τὸ βάψιμο. Τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνεται καὶ σὲ μᾶς. Πρῶτα θὰ ἑτοιμάσουμε τὴ συνείδησή μας μὲ τὴν κοσμικὴ σοφία κι ὕστερα θ᾿ ἀκούσουμε τὰ ἱερὰ καὶ βαθιὰ νοήματα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας. Πρῶτα θὰ συνηθίσουμε νὰ βλέπουμε τὸν ἥλιο μέσα στὸ νερὸ κι ὕστερα θ᾿ ἀτενίσουμε τὸν ἴδιο τὸν ἥλιο.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (1)

Οι λόγοι του Μεγάλου Βασιλείου προς τους Νέους είναι 10. "Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Στο παρόν έργο, ο Μ. Βασίλειος επαινεί τον Ησίοδο, τον Οδυσσέα και τον Όμηρο, τον Ηρακλή που κατά την μυθολογία διάλεξε τον δρόμο της αρετής, τον Σόλωνα, τον Σωκράτη, τον Περικλή, τον Μ. Αλέξανδρο κτλ.
Οι αγράμματοι νεοπαγανιστές, που οι παρόντες λόγοι αποτελούν αποστομωτική απάντηση στην αναίσχυντη προπαγάνδα τους, αγνοώντας την σημασία της λέξης ‘’Ελληνας’’ σε όλες της φάσεις της ιστορίας, θεωρούν ότι κατακρίνοντας την ειδωλολατρία και τους ανήθικους μύθους, ότι κατακρίνουν και τους Έλληνες ως έθνος. Δηλαδή, να κατακρίνουν τους Έλληνες που δέχτηκαν τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού!! Το μόνο που κάνουν οι Πατέρες, είναι να ξεχωρίζουν το ωφέλιμο από το μη ωφέλιμο.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση από τον αείμνηστο Βασίλειο Μουστάκη για την ευκολότερη κατανόησή τους:

ΜΙΛΑΕΙ Η ΠΕΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ
Πολλοὶ λόγοι, ἀγαπητά μου παιδιά, μὲ κάνουν νὰ σᾶς δώσω αὐτὲς τὶς συμβουλές. Πιστεύω ὅτι εἶναι οἱ καλύτερες καὶ θὰ σᾶς ὠφελήσουν, ἂν τὶς κάνετε κτῆμα σας. Ἔχω προχωρημένη ἡλικία. Ἀσκήθηκα στὴ ζωὴ μὲ πολλοὺς τρόπους. Γνώρισα ἐπὶ πολλὰ χρόνια τὶς βιοτικὲς μεταβολές, ποὺ συμπληρώνουν τὴν ἀνθρώπινη μόρφωση. Ἔτσι, ἔχω κάμποση πείρα στὰ ἀνθρώπινα πράγματα. Μπορῶ, λοιπόν, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πρωτομπαίνουν στὸ στάδιο τῆς ζωῆς, νὰ δείξω τὸν ἀσφαλέστερο δρόμο. Ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς συγγένειας, ἔρχομαι εὐθὺς μετὰ τοὺς γονεῖς σας. Γι᾿ αὐτό, σᾶς ἀγαπῶ ὅμοια μ᾿ ἐκείνους. Καὶ σεῖς μὲ βλέπετε σὰν πατέρα σας, ἔτσι θαρρῶ. Ἄν, λοιπόν, δεχθῆτε μὲ προθυμία τὰ λόγια μου, θὰ ἀνήκετε στὴ δεύτερη κατηγορία ἐκείνων ποὺ ἐπαινεῖ ὁ ἀρχαῖος ποιητὴς Ἡσίοδος, γράφοντας ὅτι εἶναι ἄριστος ἄνθρωπος ὅποιος μονάχος του ξεχωρίζει τὸ σωστὸ κι εἶναι καλὸς ἄνθρωπος ὅποιος συμμορφώνεται μὲ τὶς σωστὲς ὑποδείξεις. Ἐνῷ ὅποιον δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ τὸ κάνει αὐτό, τὸν χαρακτηρίζει σὰν ἄνθρωπο ἄχρηστο. Καὶ μὴν ἀπορήσετε ποὺ ἔρχομαι νὰ προσθέσω κάτι δικό μου σὲ ὅσα διαβάζετε ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους στὰ σχολεῖα σας καὶ μάλιστα νὰ σᾶς πῶ ὅτι αὐτὸ τὸ δικό μου εἶναι ὠφελιμότερο ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνοι σᾶς διδάσκουν. Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τῆς συμβουλῆς μου: δὲν πρέπει νὰ παραδώσετε στοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς τὸ τιμόνι τοῦ νοῦ σας, γιὰ νὰ σᾶς πᾶνε ὅπου αὐτοὶ θέλουν. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀκολουθεῖτε σὲ ὅλα. Πρέπει νὰ πάρετε ἀπ᾿ αὐτοὺς ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ νὰ μὴ δώσετε προσοχὴ στὰ ὑπόλοιπα. Ἔρχομαι, λοιπόν, ἀμέσως νὰ σᾶς ὑποδείξω ποιὰ εἶναι τὰ ἄχρηστα μέσα στὰ συγγράμματά τους καὶ πῶς νὰ ξεχωρίζετε τὰ πρῶτα ἀπὸ τὰ δεύτερα.

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Στην Ελλάδα για διακοπές ο Παύλος και η οικογένειά τουΣτην Ελλάδα για διακοπές βρίσκονται εδώ και 10 περίπου ημέρες ο πρίγκηπας Παύλος, η σύζυγός του Μαρί-Σαντάλ και τα 5 παιδιά τους Κωνσταντίνος-Αλέξιος, Αχιλλέας-Ανδρέας, Οδυσσέας-Κίμωνας, Αριστείδης-Σταύρος και Μαρία-Ολυμπία.
Η οικογένεια του Παύλου μένει στο συγκρότημα «Amanzoe» στο Πόρτο Χέλι, αν και σε καθημερινή βάση τα μέλη της απολαμβάνουν τις πανέμορφες ελληνικές θάλασσες με το σκάφος «Αφρόεσσα» του Βασιλιά Κωνσταντίνου.
Το… μενού περιελάμβανε, μέχρι στιγμής, επισκέψεις σε Σπέτσες και Υδρα, με τα μέλη της ελληνικής βασιλικής οικογένειας να «ανεβάζουν» πολλές φωτογραφίες στους λογαριασμούς τους σε Facebook, Instagram και Twitter.

Πηγή: "Πελοπόννησος.gr"

Φωτογραφίες:



ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

Το ίδρυμα ιδρύθηκε το 1947 από τον τότε Διάδοχο Παύλο, όπως δε αναφέρετο στην ιδρυτική του πράξη, με σκοπό την: "...δια καταλλήλων μέσων εξύψωση του ηθικού, μορφωτικού, κοινωνικού και βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού. Η επιδίωξη τούτων θα γίνεται βαθμιαίως, παρά δε τούτο ουδεμία απολύτως ανάμειξις εις την πολιτική ζωήν ή κίνησιν της χώρας επιτρέπεται". Ο Διάδοχος Παύλος κατέθεσε κατά την ίδρυση του Ιδρύματος το ποσόν των 20.000.000 δρχ. που προήρχοντο από δωρεές που του δόθηκαν προσωπικά, εκ μέρους διαφόρων ομογενών και φιλελλήνων της Αλλοδαπής για να τα διαθέσει κατά την κρίσιν του υπέρ κοινωφελών σκοπών. Η οικονομική κατάσταση της χώρας την εποχή αυτή ήταν άθλια, λόγω του Πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου που ήδη είχε αρχίσει. Οι βασικές υποδομές της χώρας είχαν πληγεί βαρύτατα, ενώ κύματα ανθρώπων λόγω των γεγονότων είχαν εγκαταλείψει τις εστίες τους. Ειδικότερα, η κατώτατη τεχνική παιδεία (τεχνίτες) ήταν ανύπαρκτη. Τεχνίτες και Γεωργοί κάθε κατηγορίας που ήταν απαραίτητοι για την ανασυγκρότηση της χώρας. Η αρχική λοιπόν προσπάθεια εστιάσθηκε στην δημιουργία Πρακτικών Τεχνικών Σχολών, μονοετούς φοιτήσεως, με 26 ειδικότητες, αλλά και Οικοκυρικών Σχολών. Οι σχολές απευθύνονταν σε νέους και νέες, 16-19 ετών, που ήταν κυρίως άποροι και ορφανοί. Παράλληλα λειτούργησαν, Ναυτικό Σχολείο, και Σχολή Αλιείας. Στα σχολεία αυτά φοίτησαν περίπου 50.000 νέοι και νέες.
Το Ίδρυμα ίδρυσε Νυκτερινά Δημοτικά Σχολεία, για εργαζόμενους νέους. Σταδιακά ασχολήθηκε με πληθώρα άλλων δραστηριοτήτων, όπως, Κοινωφελή έργα, (Πηγάδι του Χωριού, Κινηματογραφικό Πρόγραμμα, Δασική Οδοποιία, κ.λπ.), Κοινωνική Προσφορά (Σταθμοί Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών, Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο, Συμβουλευτικό Ψυχιατρικό Τμήμα Ενηλίκων, κ.λ.π), Τουριστικό Τομέα (Ξενοδοχείο του Χωριού, Ξεναγήσεις, Χιονοδρομικός Αναβατήρας Σελίου, κ.λπ.), Μορφωτικό Τομέα (Εθνική Εστία Διδασκάλων, Εθνικό Εκπαιδευτήριο Αναβρύτων, Εκδρομές "Γνωρίσατε την Ελλάδα", κλπ), Απόδημο Ελληνισμό, Προσπάθειες Πνευματικού Περιεχομένου (Η Συνάντηση των Αθηνών, Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός, κ.λπ), Καλλιτεχνική - Πνευματική Δραστηριότητα (Καλλιτεχνικές Εκθέσεις, Ραδιοφωνικές Ομιλίες κ.λπ.), Συνδρομή σε Έκτακτες Κοινωνικές Ανάγκες (Σεισμοί Ιονίων Νήσων, Θεσσαλίας, Θήρας, Καστελλορίζου, κ.λπ). Ακολούθως, ασχολήθηκε (και ασχολείται) με την Οικοτροφιακή Κάλυψη, Φοιτητών και Μαθητών, με την λειτουργία των Φοιτητικών, Μαθητικών Εστιών και Μαθητικών Κέντρων. Επίσης υλοποίησε διάφορα Ευρωπαϊκά Προγράμματα, το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες.

Σχόλιο ΔΕΡ
Λίγα πράγματα από την προσφορά του βασιλικού θεσμού στην Ελληνική κοινωνία.

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Μεγάλο κακό έχουν κάνει στην Εκκλησία οι ηθικισμοί και οι φαρισαϊσμοί, αλλά και η εισδοχή ορισμένων μοναχικών στοιχείων στα θεολογικά δόγματα της Εκκλησίας μας. Αυτά έχουν δώσει μία αναχρονιστική εικόνα για την Εκκλησία και για την πίστη μας και χρέος μας είναι να τα αποβάλλουμε. Κάποια πράγματα πρέπει να τα ξεχωρίζουμε και να τα διακρίνουμε.

Ορισμός της σεξουαλικότητας
Η σεξουαλικότητα είναι μια από τις έμφυτες δυνάμεις του ανθρώπου και βεβαίως δεν είναι ούτε κακή ούτε αμαρτωλή αφ' εαυτής. Αυτό το έχουν διευκρινίσει οι Πατέρες της Εκκλησίας. Π.χ. o Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (14ος αιών μ.Χ.) σημείωνε ότι η σεξουαλικότητα είναι φυσική και μάλιστα εκδηλώνεται ήδη από τη βρεφική ηλικία του ανθρώπου (PG 150, 1069). Ο άνθρωπος καλείται όμως να μην την αφήνει τυφλή και απρόσωπη, αλλά να την προσανατολίσει προς συγκεκριμένο πρόσωπο. Δεν είναι απλώς τρόπος ικανοποίησης μιας ατομικής βιολογικής ορμής, αλλά γίνεται οδός για την πραγμάτωση μιας προσωπικής (δηλαδή μεταξύ συγκεκριμένων προσώπων), ερωτικής κοινωνίας.

Τα 2 δώρα του Θεού: Αγάπη & Έρωτας
Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε δύο δώρα: την αγάπη και τον έρωτα.
* Η αγάπη είναι δόσιμο, ολοκληρωτική προσφορά και προσωπική θυσία, ενεργητική, συνειδητή και ηθελημένη στάση ζωής, η μόνη δύναμη που μπορεί όχι απλώς να εξωραΐσει την επιφάνεια του κόσμου, αλλά να μεταμορφώσει τον ίδιο τον κόσμο.
* Ο έρωτας είναι ψυχικός πόθος για κάποιον, η πύρινη αγάπη, το ολόψυχο δόσιμο στον άλλον και το γέμισμα από τον άλλον.

Διευκρίνιση της λέξης "Έρωτας":
Σήμερα, η λέξη έρωτας δυστυχώς υποβαθμίστηκε γιατί χρησιμοποιείται για να δηλώσει μόνο τη σεξουαλική, σαρκική πράξη. Στην εκκλησιαστική παράδοση ο έρωτας κατέχει κεντρική θέση και σηματοδοτεί όχι μια επιμέρους δραστηριότητα, αλλά έναν τρόπο ζωής. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν καλείται να καταστείλει τον έρωτα, αλλά, αντίθετα, καλείται να διαποτίσει ολόκληρη τη ζωή του μ' αυτόν. Η εγωιστική ύπαρξη είναι ανέραστη ύπαρξη. Πηγή και του θείου έρωτα (του ανοίγματος προς τον Θεό) και του ανθρώπινου έρωτα (του ανοίγματος προς τον άνθρωπο) είναι ο ίδιος ο τρόπος ύπαρξης του Θεού, που είναι αγαπητική κοινωνία προσώπων και που σαρκώθηκε από τον πόθο ένωσής του με τον άνθρωπο.

Ακραίες απόψεις
Αναμφίβολα, βρισκόμαστε και ζούμε στην εποχή της πανσεξουαλικής μανίας. Η αγάπη έχει υποκατασταθεί από την παθολατρεία, ο έρωτας έχει ταυτιστεί με τον σεξ. Μέσα σ΄ αυτήν την επικρατούσα αντίληψη, πολλοί άνθρωποι αλλά και Χριστιανοί χαρακτηρίζουν την χριστιανική θέση για το σεξ πριν το γάμο σαν "οπισθοδρομική", "καταπιεστική" και "αφύσικη".
* Μία ακραία άποψη είναι ότι το σεξ πριν από το γάμο είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό προβάλει η τηλεόραση. Ακόμα σαν τελείως φυσιολογικό προβάλει ανθρώπους που έρχονται σε επαφή από την πρώτη γνωριμία. Μια νύχτα με κάποιον ή κάποια δεν σημαίνει για τους κοσμικούς ανθρώπους τίποτε πια, ούτε χρειάζεται να υπάρχει προηγούμενη γνωριμία, επόμενη φορά ή συνέχεια. Η δικαιολογία είναι ότι "δυο νέοι πριν παντρευτούν πρέπει να “δοκιμάζονται” να δουν αν ταιριάζουν". Με τον όρο “δοκιμάζονται”, δεν εννοούν βέβαια τη νόμιμη περίοδο του αρραβώνα. Η Παλαιά Διαθήκη (Λευιτικόν κ:10, ιη:18, Δευτερονόμιον ιζ:17) και ο θεόγλωσσος Απόστολος των Εθνών Παύλος (Εβρ.ιγ:4) απαντά πως οι σεξουαλικές σχέσεις πριν ή εκτός γάμου είναι αμαρτία.
* Μία άλλη ακραία άποψη είναι ότι το σεξ, ή αλλιώς η γενετήσια λειτουργία, είναι ντροπή και κάτι που ο Θεός απλά ανέχεται σαν αναγκαίο κακό, για το σκοπό της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία, πολλές φορές βλέπουμε να θεωρείται αυτό αμαρτία ή σχεδόν αμαρτία. Ένας εκκλησιαστικός φιλόσοφος, ο Ωριγένης έλεγε: "Ο Αδάμ δε γνώρισε τη γυναίκα του παρά μόνο μετά την πτώση. Αν ο άνθρωπος δεν έπεφτε, οι άνθρωποι θ’ αναπαράγονταν με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, άρα χωρίς αμαρτία". Βέβαια, αυτό είναι η γνώμη του Ωριγένη και όχι η γνώμη του Θεού στο θέμα αυτό. Η Εκκλησία όχι μόνο δεν αποδέχθηκε τις απόψεις του Ωριγένη αλλά δια της Ε΄ Οικουμενικής Συνόδου καταδίκασε όλες τις θέσεις του!

Η Ορθόδοξη απάντηση
Προεπισκόπηση
Αδάμ & Εύα
Ο Θεός πάντρεψε τον Αδάμ και την Εύα (Γέν.β:24) και ήταν οι μόνοι που απόλαυσαν το δώρο της γενετήσιας λειτουργίας χωρίς την παρουσία της αμαρτίας στον κόσμο (Γέν.β:25). Η γενετήσια λειτουργία είναι ευλογημένη από την στιγμή που ο Θεός πάντρεψε τον Αδάμ με την Εύα και είπε: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς». Έτσι η γενετήσια λειτουργία, εντός του γάμου είναι ευλογημένη και αγιασμένη, λειτουργώντας ως οδός για την πραγμάτωση μιας ερωτικής κοινωνίας ανδρός και γυναικός!
Το σεξ προκαλεί ηδονή. Αν δεν προκαλούσε, τα ζώα ή (ως ένα βαθμό) και οι άνθρωποι δεν θα ενδιαφέρονταν για τη διαιώνιση του είδους. Στη φύση, ωμά και ξερά, το σεξ υπάρχει για τη διαιώνιση του είδους. Έτσι, η ηδονή που προκαλεί είναι μια σοφή παρέμβαση του Θεού ώστε να δοθεί ένα κίνητρο για την αναπαραγωγή.
Οι άνθρωποι κάνουν σεξ για τεκνοποιία και για ηδονή. Η ηδονή αυτή είναι ευλογημένη μέσω του μυστηρίου του Γάμου και ο Απόστολος Παύλος ζητά από τους συζύγους να μην στερούνται ο ένας τον άλλον. «Ο ανήρ ας αποδίδη εις την γυναίκα την οφειλόμενην εύνοιαν, ομοίως δε και η γυνή εις τον άνδρα. Η γυνή δεν εξουσιάζει το εαυτής σώμα, αλλ’ ο ανήρ, ομοίως δε και ο ανήρ δεν εξουσιάζει το εαυτού σώμα, αλλ’ η γυνή. Μη αποστερείτε αλλήλους, εκτός εάν είναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν διά να καταγίνησθε εις την νηστείαν και εις την προσευχήν και πάλιν συνέρχεσθε επί το αυτό διά να μη σας πειράζη ο σατανάς διά την ακράτειάν σας» (Α’ Κορ.ζ:3-5).
Όλοι γνωρίζουμε ότι η τεκνογονία αποτελεί έναν απ’ τους σκοπούς του Θεού, μέσω της γενετήσιας λειτουργίας. Ο Θεός θέλει ανθρώπους, που αφού τους καλέσει και ανταποκριθούν, να τους οδηγήσει στη λύτρωση και στη συνέχεια στην αιώνια δόξα. Βλέπει το ανθρώπινο γένος σαν ένα μεγάλο λατομείο, απ’ όπου κόβονται συνέχεια πέτρες, που αφού λαξευτούν, θα τοποθετηθούν στο μεγάλο Του οικοδόμημα την Εκκλησία, το αιώνιο και ένδοξο κατοικητήριό Του. Γι’ αυτό ο Θεός έβαλε αυτή την έλξη ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, επειδή θέλει οι άνθρωποι να τεκνογονούν και στη συνέχεια να οδηγούν τα παιδιά τους σ’ Αυτόν. Αν δεν υπάρχει βιολογικό πρόβλημα στο ζευγάρι, οι άνθρωποι του Θεού παραβαίνουν βασικότατη εντολή, αν στερήσουν τη ζωή σε υπάρξεις, με δική τους υπαιτιότητα.
Όμως δεν είναι μόνο η τεκνογονία. Η βαθύτερη γνωριμία, είναι ένα άλλο στοιχείο, σύμφωνα με τη Γραφή. Έχουμε ποτέ σταματήσει μπροστά στη διαπίστωση που κάνει η Βίβλος, όταν χρησιμοποιεί τόσες φορές μια ιδιαίτερη λέξη, που δεν μπορεί να μεταφραστεί ή να αποδοθεί διαφορετικά; Λέει: “Εγνώρισε την γυναίκα αυτού”. Τι θα πει “εγνώρισε”, απλά ότι συνβρέθηκαν, ή μέσα στο βαθύτερο αυτό δεσμό του έγγαμου ζευγαριού, ξετυλίγονται οι σκέψεις του, ανοίγονται οι καρδιές, βγαίνουν στο προσκήνιο τα μύχια αισθήματα του ενός προς τον άλλο; Έτσι, βήμα - βήμα, όλο και πιο πολύ, ο δεσμός της αγάπης τους αναπτύσσεται.

Το σεξ ως ολοκλήρωση της προσωπικότητας
Στις Παροιμίες, η Βίβλος ξετυλίγει μια άλλη πτυχή, την ολοκλήρωση της προσωπικότητας. που αξίζει να την προσέξουμε ιδιαίτερα:
"Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου· Η πηγή σου ας είναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας είναι σε σένα ως έλαφος ερασμία και δορκάς (ζαρκάδι) κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζουν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής". (Παροιμιών 15, 18-19).
Είναι πολύ εύκολο, αν προσέξουμε λίγο, να δούμε τι βγαίνει απ’ αυτά τα λόγια της Βίβλου:
1. Μιλάει για ένα σύνδεσμο μόνιμης αγάπης, που έχει άμεση σχέση με τη γενετήσια λειτουργία γιατί λέει:
·        “Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου, και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου”
·        “η πηγή σου ας είναι ευλογημένη”
·        “ως έλαφος ερασμία”
·        “ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής”.
2. Ο σύνδεσμος αυτής της αγάπης ολοκληρώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα, γιατί την ξεχειλίζει με ευφροσύνη που έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταβολή της προς το καλύτερο.
3. Τα ζευγάρια που δεν έχουν καταλάβει αυτές τις αλήθειες δεν λειτουργούν Βιβλικά, με αποτέλεσμα ο γάμος τους να έχει προβλήματα.
4. Καταδικάζεται η σχέση του ζευγαριού που έχει τη γενετήσια λειτουργία μόνο για μια ξερή, ζωώδη ικανοποίηση, χωρίς τις βαθύτερες προεκτάσεις της αγάπης και ολοκλήρωσης της προσωπικότητας.

Η αποσύνδεση του σεξ από τον γάμο
Όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε ότι μπορεί να αποσυνδέσει το σεξ από τον Γάμο και από την απόκτηση παιδιών, φέρθηκε σαν τον ιδιοκτήτη της χήνας με τα χρυσά αβγά (που την έσφαξε, νομίζοντας πως είναι γεμάτη αβγά!!!): έπεσε με τα μούτρα. Και φυσικά μετέτρεψε το σεξ σε επικερδές εμπορικό-καταναλωτικό προϊόν, εντάσσοντάς το παντού. Έτσι εκχυδαΐζει κάτι ιερό, ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. 
Παράδειγμα: όταν μια κοπέλα/γυναίκα μού στέλνει "ερωτικά μηνύματα" και με κάνει να την επιθυμήσω ("γίνει ποθητή", "εκπέμπει θηλυκότητα", όπως λένε οι ...μοντέρνοι), αυτόματα μέσα μου υποβαθμίζεται ως άνθρωπος-εικόνα του Θεού, αδελφός και συνάνθρωπός μου, και καταντάει αντικείμενο του πόθου μου: "θέλω να την [bip]"! Γι' αυτό μέσα στο σεξουαλικό πόθο υπάρχει ο κίνδυνος της αμαρτίας, τόσο για μένα (που τη βλέπω και την ποθώ, αντί να την αγαπώ), όσο και για κείνη, που με έκανε να τη δω έτσι (τα ίδια φυσικά ισχύουν και ανάποδα, από τον άντρα προς τη γυναίκα). Αυτή την αμαρτία θέλει να προλάβει η Ορθοδοξία (δηλαδή το Ευαγγέλιο και οι Άγιοι) με τον ιερό θεσμό & δεσμό που λέγεται γάμος.
Οι Άγιοι Πατέρες το καταδικάζουν αυτό:
Ο Μ. Βασίλειος διδάσκει, ότι κάθε είδος πορνείας είναι αντίθετο προς το θέλημα του Θεού: «Ικανόν και βλέμμα φθείραι προς ακολασίαν τον νουν» (P. G 36, 693).
Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος ρωτάει τον προσερχόμενο σε γάμο και λέει: «Πως εσύ ζητάς παρθενία από τη νύφη ενώ εσύ δεν τηρείς αυτή για τον εαυτό σου;» (P. G 36, 289).
Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος ζητά από τους νέους να νυμφεύονται σύντομα για να προλαβαίνονται οι προγαμιαίες σχέσεις.
Οι μόνες προγαμιαίες σχέσεις που αναγνωρίζει και δέχεται η Εκκλησία (και οι Άγιοι Πατέρες) είναι αυτές που έχουν ορίζοντα και σκοπό τον Γάμο.
Ο άνθρωπος, παύοντας να ενδιαφέρεται για την ένωση με το Θεό, δεν ενδιαφέρεται και για το γάμο. Την ηδονή μπορεί να την απολαύσει «πιο άνετα» χωρίς την ισόβια δέσμευση που απαιτεί ο γάμος! Όμως, η αποσύνδεση του σεξ από το γάμο και από την απόκτηση παιδιών και η μετατροπή του απλώς σε μέσο απόλαυσης, περιέχει κινδύνους: ποιος θα θέσει φραγμούς στην εκμετάλλευση του άλλου, στην αντιμετώπισή του ως εργαλείου ηδονής, στον τραυματισμό των συναισθημάτων του; Συνθήματα όπως «δεν υπάρχει αμαρτία» και «ας κάνουμε ό,τι θέλουμε» μετατρέπουν εύκολα στη ζωή σε κόλαση. Και τελικά, αφού ο άνθρωπος χορτάσει σεξουαλική ηδονή, και ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις του, μένει μόνος και πιθανόν πληγωμένος.
(Για να μην αναφέρουμε τις σεξουαλικές διαστροφές, όπου ο άλλος ξεκάθαρα μετατρέπεται σε αντικείμενο, όχι μόνο στο βιασμό και την παιδεραστία, αλλά και στο σαδισμό κ.λ.π.).

Τι λέει ανακεφαλαιώνοντας ο Απόστολος Παύλος
1) Η γενετήσια λειτουργία δεν έχει μοναδικό σκοπό την τεκνογονία.
2) Η γενετήσια λειτουργία, πέραν των όσων έχουμε πει μέχρι τώρα, πρέπει να “λειτουργήσει”. Γι’ αυτό έχει τις δικές της φυσιολογικές ανάγκες.
3) Καταδικάζεται κάθε σκέψη και κάθε πράξη αποχής από της κοίτης. Κανένας από τους δύο, λέει η Γραφή, δεν έχει μονομερώς το δικαίωμα να στερεί στο σημείο αυτό τον άλλο. Τέτοιες μονομερείς αποφάσεις είναι κατά την Αγία Γραφή, ανεπίτρεπτες.
4) Μοναδική εξαίρεση που αναφέρει στο θέμα αυτό η Βίβλος, μετά από κοινή συμφωνία και για λίγο χρόνο, είναι για να ασχοληθεί κανείς με την προσευχή.
5) Το σώμα μας δεν ανήκει σ’ εμάς αλλά στον ή στην σύντροφό μας.
6) Σε αντίθετη περίπτωση, γίνεσαι αίτιος και αφορμή στέρησης του συντρόφου σου ή της συντρόφου σου.
7) Η παράβλεψη αυτών των κανόνων μπορεί να δώσει λαβές στο διάβολο για ποικίλους πειρασμούς.

Το εκκλησιαστικό νόημα του σεξ
Ο Θεός έδωσε αυτή τη λειτουργία για να βοηθήσει τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί προς κάθε κατεύθυνση, βάζοντας στη βάση της μια δυνατή έλξη ανάμεσα στα δύο φύλα. Έτσι, ο Θεός περιμένει να δει με χαρά:
1) Την απόκτηση απογόνων, τους οποίους οι γονείς πρέπει να επιστρέψουν στον Κύριο.
2) Τη βαθιά κατά στάδια γνωριμία, αλλά και την ανάπτυξη έντονου δεσμού αγάπης στο ζευγάρι.
3) Το ξεδίπλωμα της προσωπικότητάς τους με βάση την αγάπη, για να μπορέσουν μ’ αυτό τον τρόπο να αναπτυχθούν προς κάθε κατεύθυνση.
4) Τα αποτελέσματα αυτής της όμορφης ευτυχισμένης συνύπαρξης που φαίνονται από:
Ένα ξεχείλισμα δοξολογίας της ζωής τους προς το Θεό.
Ένα σωστό περιβάλλον ανατροφής και ανάπτυξης των παιδιών.
Μια δυνατή μαρτυρία προς τους έξω.
Την πολυποίκιλη διακονία τους μέσα στην εκκλησία σαν υγιή και πολύτιμα στοιχεία κι έτσι μπορεί να τους χρησιμοποιήσει πλατιά για την υπόθεση του Ευαγγελίου!

Ο γάμος είναι ο μοναδικός θεσμός όπου μπορεί ν’ ανθήσει το ευαίσθητο λουλούδι που λέγεται γενετήσια σχέση. Αρχικά καλύπτει τις ανάγκες της συντροφικότητας, της φιλίας, της επικοινωνίας και πλουτίζει ψυχικά και συναισθηματικά τη ζωή του ανθρώπου. Ο Θεός, φτιάχνοντας την Εύα “βοηθό όμοιο” με τον Αδάμ (Γέν.β:18), στην πραγματικότητα σχεδίασε την αμοιβαιότητα στις ανάγκες μας που αλληλοκαλύπτονται και αλληλοϊκανοποιούνται με το γάμο. Ο ένας δίνει στον άλλο αυτό που του λείπει, ο ένας ικανώνει τον άλλο να πετύχει αυτό που μόνος του δεν μπορούσε.
Το σεξ στην περίπτωση ανθρώπων που δεν έχουν παντρευτεί δε δείχνει αγάπη και στοργή, αλλά έλλειψη συγκρότησης και σεβασμού στο γάμο, στο Θεό και στο πρόσωπο του άλλου. Αντίθετα, η αυτοπειθαρχία και ο αυτοπεριορισμός δείχνουν αγάπη και στοργή, φροντίδα για το μέλλον.

Προσοχή στην δαιμονοποίηση
Δυστυχώς με την εξαγωγή "φιλασκητισμού" από μοναστικά κέντρα ή ευσεβιστικά κυκλώματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων, πέρα από τα προαναφερθέντα παρατράγουδα έχουν δημιουργηθεί και άλλα προβλήματα που αφορούν στην κοσμοθεωρία και την πνευματικότητα της Ορθοδοξίας αλλά και την εκκλησιαστική της δομή.
Όπως για παράδειγμα η απαξίωση όλων των χαρών της ζωής ως εφάμαρτων αποτελεί βλασφήμια και αχαριστία προς το Πρόσωπο Εκείνου που δημιούργησε με σοφία και την παραμικρή ανατομική λεπτομέρεια του ανθρωπίνου σώματος. Το σεξ, η ηδονή, ο έρωτας, η μουσική, ο χορός δεν είναι αμαρτία. Αλλά η Εκκλησία δίνει κατευθυντήριες οδούς για να μπορέσει ο άνθρωπος να μην πέσει όσο περισσότερο γίνεται σε απογοητεύσεις και σφάλματα. Να τα χαρούμε και να τα αξιοποιήσουμε, αλλά να γνωρίζουμε τον σωστό τρόπο. Η Εκκλησία δεν απαγορεύει, προστατεύει. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιστρέψει εν τη Εκκλησία στο αρχαίον κάλλος και να προσεγγίσει τον Θεό.

Πνευματικοί και πρακτικοί λόγοι για να περιμένει κανείς μέχρι το γάμο:
1) Γλιτώνεις από τον κίνδυνο να γλιστρήσεις σε σεξουαλικά πάθη και στον εθισμό, όπου η ικανοποίηση θα είναι χίμαιρα. Η “δοκιμή” μπορεί εύκολα να φέρει ακόρεστη δίψα.
2) Ασφαλίζεσαι απ’ τον κίνδυνο των αφροδίσιων νοσημάτων και του ΑΙDS. Κάποτε το σεξ πριν το γάμο ήταν “ανθυγιεινό” τώρα μπορεί ν’ αποδειχτεί “φονικό”.
3) Σώζεις τον εαυτό σου από τον εφιάλτη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης όπου δεν υπάρχει άλλη λύση από την έκτρωση, την υιοθεσία, ν’ αναθρέψεις μόνη σου το παιδί σα νόθο, να εκβιάσεις ή να εκβιαστείς σε γάμο.
4) Θα απολαύσεις την ομορφιά του σχεδίου του Θεού για το σεξ χωρίς ενοχές και τύψεις.
5) Θα προφυλαχθείς από την αμαρτία και την κρίση του Θεού προς όλους όσους αμαρτάνουν σεξουαλικά (Α’ Κορ.ς:9-10). Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη παραδείγματα των κρίσεων του Θεού σε σεξουαλικές αμαρτίες: βιασμούς, ομοφυλοφιλίες, πορνείες, μοιχείες κλπ. “Διότι εξ αιτίας γυναικός πόρνης καταντά τις έως τμήματος άρτου, η δε μοιχαλίς θηρεύει την πολύτιμον ψυχήν. Δύναται τις να βάλη πυρ εις τον κόλπον αυτού και τα ιμάτια αυτού να μη καώσι;” (Παρ.ς:27-28).
6) Θα μπορείς ανεμπόδιστα να έχεις κοινωνία με το Θεό και να πάρεις το σύντροφό σου σαν ένα δώρο απ’ Αυτόν (Ησ.νθ:2  Β’ Πέτρ.β:18-19).
7) Θα είσαι ένα καλό παράδειγμα για τους γύρω σου και θα τους επηρεάσεις θετικά. Διαφορετικά θα γίνεις σκάνδαλο για πιστούς και άπιστους (Β΄Σαμ.ιβ:14).
8. Ο Θεός ευλογεί την καθαρότητα (Α’ Θεσ.δ:3-5 & 7) αλλά και μας βοηθάει στους πειρασμούς (Α’ Κορ.ι:13).
9) Το Πνεύμα του Θεού μας βοηθάει στην εγκράτεια (Γαλ.ε:22-23).
10) Με το να περιμένεις δείχνεις την εμπιστοσύνη σου στο Θεό, αλλά και στο μελλοντικό σύντροφό σου.
11) Δεν θα έχεις ενοχές ούτε θα κινδυνέψεις να πωρωθεί η συνείδησή σου.
12) Δεν θα αισθανθείς σαν χρησιμοποιημένο σκουπίδι όταν θα χαλάσει η σχέση σου.
13) Δεν θα υποφέρεις από τη συναισθηματική και ψυχολογική πίεση της “πασαρέλας” ή από την ψυχολογική αστάθεια που ακολουθεί μια έντονη σεξουαλική ζωή.
14) Θα παραμείνει υψηλή η αυτοεκτίμησή σου και η εικόνα του εαυτού σου (Α’ Κορ.ς:19-20).

Πηγές:
* Ρήσεις Αγίων Πατέρων.
* Αγία Γραφή.
* Βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Λυκείου.
* Ιστοσελίδα "Νεκρός για τον κόσμο".
* Ιστοσελίδα "Επιστολή".
* "Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις", π. Γεωργίου Καλπούζου.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Του κ. Δημητρίου Βερδελή.

Πολιτικές απόψεις του Ίωνος Δραγούμη για τον Βενιζέλο και τον Βενιζελισμό από το ημερολόγιο που τηρούσε.
ΙΟΥΝΙΟΣ 1915 (ο Ίων Δραγούμης έχει εκλεγεί ανεξάρτητος βουλευτής Φλωρίνης και διατυπώνει τις πρώτες του εντυπώσεις για τον Βενιζέλο και τον Βενιζελισμό)
"....Ο Βενιζέλος μόνο εγωλατρεία άπειρη έχει, μπορεί για τον εαυτό του να βουλιάξει το έθνος ολοκληρο για να υψωθεί αυτός, μπορεί να πατήσει απάνω στα ερείπια της Ελλάδας και στα πτώματα των Ελλήνων. Τέτοιος αν και πολύ μεγαλύτερος θα ήταν ο Ναπολέων για την Γαλλία. Σαν ανθρώπινη εμφάνιση τον θαυμάζω για την δύναμη της αδιαφορίας του για το έθνος και της ασυνειδησίας του. Σαν Έλληνα τον βρίσκω ολέθριο. Άμα πεθάνει δεν θα μείνει τίποτα από αυτόν παρά η θύμιση του προσώπου του, ενός ανθρώπου δημαγωγού, τσαρλατάνου σοβαρού και δυνατού και κανένα άλλο δίδαγμα για το έθνος δε θα έχει αφήσει πίσω του..."

ΜΑΡΤΙΟΣ 1917

"...από όλη την βενιζελική φούσκα, από όλη την βενιζελική ταραχή, δε βγήκε τίποτε καλό, εκτός ίσως που συδαυλίστηκε όλη η βρώμα της λιμνοθάλασσας της ελληνικής κοινωνίας. Ότι ήταν στον πάτο, τα καταπάτια, τα κατακάθια, τα απορρίματα, τα σκουπίδια, οι σαπίλες ανακατώθηκαν και βγήκαν με τα βρώμικα ζουμιά και νερά τους στην επιφάνεια...."

ΠΗΓΗ : Φύλλα Ημερολογίου, τόμος Ε΄ (1913-1917) εκδόσεις "Ερμής"

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

«ΠΩΛ; ΤΙ ΠΩΛ; ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΥΛΟΣ»

Γράφει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" (προφίλ facebook).

Στην διάρκεια της πολυετούς εξορίας της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας (από τους πολιτικάντηδες που διέλυσαν την Ελλάδα), κάποιος προσφώνησε τον πρίγκηπα-διάδοχο Παύλο ως... Πωλ!!! Και ο Παύλος απάντησε: «Πωλ; Τι Πωλ; Πωλ είναι ο οιοσδήποτε. Εγώ θέλω να με λένε Παύλο. Αυτό είναι το όνομά μου, η ελληνική μου ταυτότητα. Είμαι Έλλην και το φέρω υπερηφάνως».

«ΑΥΤΩΝ ΣΚΗΠΤΡΟΝ ΘΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΚΥΠΡΟΝ».

Γράφει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" (προφίλ facebook).

Το γαμήλιο δώρο του προέδρου της Κύπρου, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στον Κωνσταντίνο και την Άννα-Μαρία ήταν ένας ασημένιος δίσκος με λεπτή διακόσμηση και ένα εθνικό μήνυμα. Στο κέντρο του υπήρχαν ανάγλυφοι και επίχρυσοι χάρτες της Ελλάδος και της Κύπρου. Κάτω από τους χάρτες ήταν η επιγραφή: «Εύχομαι όπως Κύριος ο Θεός δώση τω Βασιλεί των Ελλήνων Κωνσταντίνω και τη Βασιλίσση Αννη-Μαρία ευδαίμονα βίον επί μήκιστον και υπό κραταιόν αυτών σκήπτρον θη Ελληνικήν Κύπρον. Ο Κύπρου Μακάριος».

ΣΚΛΗΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ


ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΕ ΣΑΜΑΡΑ: «ΠΩΛΕΙΤΕ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΜΗΝΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑΣ»!

Με μια απίστευτα ωμή επιστολή του ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ κατακεραυνώνει τον Αντώνη Σαμαρά για το ρατσιστικό "αντιρατσιστικό" Ν/Σ. [...]

ANΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε πρός τόν Πρωθυπουργόν κ. Ἀ. Σαμαρᾶν τήν ἀκόλουθον ἐπιστολήν σχετικῶς μέ τό νομοσχέδιο: Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου.

"Πρός Τόν Ἐξοχώτατον Κύριον Ἀντώνιον Σαμαρᾶν
Πρωθυπουργόν-Πρόεδρον Ν.Δ.
Μέγαρον Μαξίμου
ΑΘΗΝΑΙ

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ἡ ἐντός τοῦ θέρους καί ἀπό τό τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς ψήφιση τοῦ Σχεδίου Νόμου «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου» μᾶς ἀναγκάζει ἐσπευσμένως νά Σᾶς ἀπευθύνομε τήν παρούσα, διαμαρτυρόμενοι ἐντόνως ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱ.
Μητροπόλεως, διά τήν μή πρόβλεψη στό ἄρθρο 3 τοῦ συγκεκριμένου Σχεδίου Νόμου τῆς κακόβουλης ἄρνησης ἤ ἐκμηδένισης ἱστορικῶν γεγονότων πού ἀναφέρονται στίς γενοκτονίες τοῦ Ποντιακοῦ καί Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῶν Ἀρμενίων καί τῶν ἄλλων ἐθνοτήτων, πού κατακρεουργήθησαν ἀπό τήν Τουρκική θηριωδία.
Συγχαίρομε δημοσίᾳ τούς 38 Βουλευτάς τοῦ κομματός Σας διά τήν ἐθνική τους θέση καί ἀντίδραση ὅσον ἀφορᾶ στό συγκεκριμένο ἐθνικῆς σημασίας καί σοβαρότητος ζήτημα.
Διαμαρτυρόμεθα ἀκόμη ἐντονότατα, διότι εἰσάγεται γιά πρώτη φορά στήν ἔννομη τάξη καί τό δικαιϊκό σύστημα ἡ ποινική καταδίωξι ἑνός συναισθήματος πού δέν ἔχει λάβει ἀρχή ἐκτελέσεως, ὅπως ἡ ἔννοια τοῦ μίσους, ἡ ὁποία δέν προσδιορίζεται ἐπακριβῶς μέ μέγιστο κίνδυνο τήν καταδίωξη τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως πού προβλέπονται καί προστατεύονται ἀπό τά ἄρθρα 14-16 τοῦ Συντάγματος καί τό ἄρθρο 10 τῆς Ε.Σ.Δ.Α.
Ἀντιλαμβάνεσθε ἀσφαλῶς ὅτι τό ὑπό συζήτηση καί ψήφιση Σχέδιο Νόμου ὡς ἔχει συζητηθεῖ καί διατυπωθεῖ στήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς, προσβάλλει τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως πού ὡς ἀνεφέρθη συνταγματικῶς προστατεύεται, γι' αὐτό καί τό περιεχόμενο τῶν σχετικῶν ποινικῶν τυποποιήσεων συναντᾶ τά ὅριά του στά ἄρθρα 10 παραγρ. 2, 14 καί 17 τῆς ΕΣΔΑ, στά ἄρθρα 19 παραγρ. 2 καί 3 καί 21 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου τοῦ ΟΗΕ γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά δικαιώματα καί στά ἄρθρα 5 παραγρ. 1 καί 2, 16 παραγρ. 1 ἐδ. 2, καί 25 παραγρ. 3 τοῦ Συντάγματος.
Ἑπομένως ἡ ποινική ἐκτίμηση τοῦ συναισθήματος πού δέν ἐνέχει τήν ἀρχή ἐκτελέσεως ἐγκληματικῆς ἐνέργειας ἐπιβάλλει φασιστικῷ τῷ τρόπῳ τήν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως καί ἐπιδιώκει τήν ἀπαγόρευση τῆς σκέψεως, ἐφ' ὅσον ἡ γνωστοποίησή της θά καθιστᾶ τόν πολίτη ὑποκείμενο τοῦ ποινικοῦ δικαίου.
Ἡ Ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ προβλέπει ὅτι προϋπόθεση ποινικῆς καταστολῆς ἐγκληματικῆς ρατσιστικῆς ἐνέργειας εἶναι ἡ προσφορότητα τῆς συγκεκριμένης ἐκδήλωσης νά παράγει ἄμεσο καί ἐπικείμενο κίνδυνο συνολικά γιά τήν εἰρηνική καί ὁμαλή κοινωνική συμβίωση, εἰδικώτερα δέ γιά τά δικαιώματα τῆς ὁμάδας ἤ τοῦ προσώπου κατά τῶν ὁποίων στρέφεται. Οἱ ἀνωτέρω προϋποθέσεις δέν περιλαμβάνονται στό Σχέδιο Νόμου μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως καί κρίσεως.

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,
Ἀνοίγετε τό ἀσκό τοῦ Αἰόλου μέ αὐτό τό σχέδιο Νόμου διότι ποινικοποιεῖτε καί αὐτή τήν ἐπιστημονική ἄποψη ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποκείμενο ἐάν ζοῦσε τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ὁ μακαριστός Καθηγητής Γ. Ἀ. Μαγκάκης διότι στή Νομική Σχολή ἐδίδασκε εἰδικό ποινικό δίκαιο μέ τό σύγγραμά του «Τά ἐγκλήματα περί τό γενετήσιο ἔνστικτο» ὅπου ἀνεφέρετο καί ἡ παρά φύσι ἀσέλγεια τήν ὁποία κολάζει ὑπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις ὁ ποινικός Νομοθέτης στό ἄρθρο 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ἀφοῦ ἐνδεχομένως μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ὅτι ἡ συμπερίληψη στίς ἐγκληματικές πράξεις τῆς βορβορώδους αὐτῆς χυδαιότητος ἐμποιεῖ μίσος σέ βάρος ἐχόντων τό συγκεκριμένο διαστροφικό «προσανατολισμό».
Θά πρέπει ὡσαύτως μέ τήν παραπάνω ἀπαράδεκτη πρόβλεψη τοῦ ὑπό κρίση σχεδίου Νόμου νά καθίστατο ὑποκείμενο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος διότι στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του στό Κεφ. 6 στιχ. 9-11 διακηρύσσει εὐθαρσῶς «...ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Καί συνεπῶς καί Αὐτός ἀπαξιώνων διά τοῦ κηρύγματός του τούς ἑτέρους «προσανατολισμούς» περί τό γενετήσιο ἔνστικτο προκαλεῖ τό μίσος καί τήν ἀπέχθεια ἐναντίον τῶν ὑποκειμένων στά γεώδη αὐτά πάθη. Σέ αὐτή τήν παράνοια ὁδηγεῖτε τό δικαιϊκό σύστημα καί τήν ἔννομη τάξη κ. Πρωθυπουργέ!
Διαμαρτυρόμεθα διότι ἀναλάβατε Ἐσεῖς μετά τοῦ φίλου κ. Εὐάγγελου Βενιζέλου καί ρόλο «Δημιουργοῦ» ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου καθιερώνεται στήν ἔννομη τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν δική Σας Κυβέρνηση καί ἕτερος γενετήσιος-σεξουαλικός προσανατολισμός καί ἑτέρα ταυτότητα φύλου ἐκτός τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός καί ἀνακηρύσσεται ἡ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή καί ἡ ἀντιαισθητική μίμηση τοῦ ἑτέρου φύλου ὡς προστατευόμενο ἔννομο ἀγαθό ἀπό τήν Ἑλληνική ἔννομη τάξη. Βεβαίως γνωρίζετε καλῶς ὅτι αὐτό εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τήν ἐν συνεχείᾳ προώθηση τοῦ Συμφώνου συμβίωσης τῶν λεγομένων «ὁμοφύλων ζευγαριῶν».
Ἀσφαλῶς στό ὑπό κρίση σχέδιο νόμου ὅπου καθιερώνετε ἕτερο γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους καί ἀσεβῶς ἀνατρέπετε τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία θά περιλαμβάνετε (διότι δέν τό διευκρινίζετε) καί τούς θεσμούς «δικαίου» τῶν προηγμένων χωρῶν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Βορᾶ ὅπως εἶναι ἡ παιδοφιλία καί ἡ κτηνοβασία πού ἔχουν τύχει συνταγματικῆς καλύψεως στήν Ὀλλανδία μέ τό κόμμα PNVD καί στήν Γερμανία μέ τούς ἑκατόν πενήντα χιλιάδες ἐνεργούς κτηνοβάτες στούς θεσμοθετημένους οἴκους ἀνοχῆς κτηνοβατῶν.
Διερωτῶμαι κ. Πρωθυπουργέ ἐάν στό πρόγραμμα τοῦ Κόμματός Σας ἐξαγγέλονταν καί περιλαμβάνονταν αὐτές οἱ Νομοθετικές πρωτοβουλίες καί ἑπομένως ἐάν ἔχετε τήν νομιμοποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πού Σᾶς ψήφισε γιά νά ποινικοποιήσετε τήν ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως καί νά «ἀνιδρύσετε» νέο τύπο ἀνθρώπου.
Νά εἶστε βέβαιος ὅτι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού πέρασε διά πυρός καί ὕδατος καί πού μόνο τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες ἐκοσμήθη μέ τό αἷμα ἕνδεκα ἑκατομμυρίων μαρτύρων δέν θά παύσει νά ὑπερασπίζεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του καί νά στηλιτεύει τά βύθια γεώδη πάθη μέ ὁποιοδήποτε τίμημα.
Σκεφθεῖτε ὅμως καλῶς, καί τό λέγω μέ τήν ἐμπειρία τῶν πολλαπλῶν καταμηνύσεών μου ἀπό τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα διότι ὑπερασπίστηκα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τόν θεϊκό Νόμο, χωρίς ποτέ νά στηλιτεύσω πρόσωπα, ὁποία θά εἶναι ἡ θέση Σας στό γήϊνο χωροχρόνο καί στό ἐπέκεινα ὅταν ὁδηγηθοῦν ὡς νέοι μάρτυρες τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ στίς φυλακές, ἐκεῖνοι πού θά ὑπερασπίζονται ἀνύστακτα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τό τιμιώτατο ἀνθρώπινο πρόσωπο.
Τό παγανιστικό καί ναζιστικό Κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς πού προσέλαβε τό ὄνομά του καί τό ἰδεολόγημά του ἀπό τό καββαλιστικό καί ἀποκρυφιστικό Ἑρμητικό Τάγμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τοῦ 19ου αἰ. τῶν Γέϊτς καί Ἄλιστερ Κρόουλι καί ἀπό τόν Ρουνικό Παγανισμό τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, δέν θά τό καταπολεμήσετε, ὡς ἀφελῶς πιστεύετε, μέ τέτοια νομοθετήματα άλλά μόνο μέ τήν ριζική ἀντιμετώπιση τῶν αἰτιῶν πού τό γιγάντωσαν καί πού εἶναι ἡ ἄκριτη καί ἀσύδοτη ἐπέλαση στή χώρα παρανόμων μεταναστῶν καί ἡ ἀνεξέλεγκτη καί τραγική ὕφεση πού συνεχίζονται καί ἔχουν μεταβάλλει τήν πατρίδα σέ «γκέτο χαμένων ψυχῶν».
Ἐλπίζω νά συνειδητοποιήσετε ὅτι ἐμμένοντας στό ἄθλιο αὐτό νομοθέτημα πωλεῖτε σέ τιμή εὐκαιρίας τήν ψυχή Σας γιά μερικούς ἀκόμη μῆνες Πρωθυπουργίας!

Μετά τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ "

Πηγή: "Ξυπνήστε ρε".

Σχόλιο ΔΕΡ
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ κάνει όλους τους Ορθόδοξους Έλληνες υπερήφανους διότι μιλά έξω από τα δόντια, παράγει έργο, δραστηριοποιείται εις δόξαν Θεού, οικοδομήν της Εκκλησίας και διαφύλαξιν των ιδανικών, των ιερών και οσίων του Έθνους μας.

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Η Ουκρανία στο στόχαστρο των ΗΠΑ
Το γράψαμε και στις 28 Φεβρουαρίου 2014: "Τον τελευταίο καιρό, στο στόχαστρο των ΗΠΑ βρίσκεται η Ουκρανία. Η συνταγή για τους Αμερικανούς είναι παλιά και γνωστή: Εξέγερση μερίδος λαού, αιματοχυσίες, προπαγάνδα, πτώσεις κυβερνήσεων. Απόδειξη: Ιράκ, Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος, τώρα Ουκρανία και σε λίγο η Βενεζουέλα!
Οι εξεγέρσεις στην Ουκρανία ήταν ένα υπόθετο στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν επειδή είναι αντίθετος στην επέμβαση της Δύσης στην Συρία. Χρηματοδοτήθηκαν από τον Σόρος και υπέρ των διαδηλωτών είναι οι Ουκρανοί νεοναζιστές!"
Τουρκική εφημερίδα δίνει μία άλλη ενυπόστατη άποψη: "Ο Ρότσιλντ έμμεσα ελέγχει το ΔΝΤ και πρώτη φορά κλονίζονται τα συμφέροντά της". Γι΄ αυτό και οι ανακατατάξεις στον χώρο της Ανατολικής Ευρώπης.
Η Ουκρανία είναι το μεγαλύτερο κράτος της Ευρώπης, μεγαλύτερο και από την Γαλλία. Η Ουκρανία είναι διαιρεμένη λόγω διαφορετικών ιστορικών καταβολών διότι:
* Η δυτική Ουκρανία προσβλέπει προς την Γερμανία, την Πολωνία και την Αυστρία. Στα δημαρχεία των Δήμων της κυματίζει η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα σχολεία της τα παιδιά μαθαίνουν Γερμανικά και Πολωνικά.
* Η ανατολική Ουκρανία (ΒΑ & ΝΑ) δέχεται επιρροές από την Ρωσία. Οι περισσότεροι μιλούν Ρωσικά και τα προϊόντα της εξάγονται μόνο στην Ρωσία.
Η χώρα έγινε ανεξάρτητη από το 1991 και αυτό σημαίνει ότι δεν έχει προλάβει να αναπτυχθεί κοινή εθνική συνείδηση, με συνέπεια να διατηρείται ο διχασμός αυτών που υποστηρίζουν τη Δύση και αυτών πρόσκειται θετικά προς την Ανατολή.
Αυτό έγινε ιδιαίτερο αισθητό στις εκλογές του 2004 όπου ο Γιανουκόβιτς είχε την αποδοχή πάνω από το 70% στην Ανατολική Ουκρανία. Αντίθετα από τις εκλογές του 2010, η Τιμοσένκο, παιδί της CIA, που ανήκει στην αντιπολίτευση, παρουσίασε αντίστοιχα ποσοστά.
Επίσης το 2004 με την «Πορτοκαλί Επανάσταση» άλλαξε ο προσανατολισμός του Κιέβου προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Το γεγονός δεν αποδέχτηκε η Ρωσία διότι θεωρεί τη χώρα ζωτικό της χώρο και φυσική της προέκταση. Η «Πορτοκαλή Επανάσταση» απέτυχε, δημιουργώντας διαφθορά και επιτείνοντας τα οικονομικά προβλήματα.
Η απόφαση της Ρωσίας να σταματήσει τις επιδοτούμενες τιμές φυσικού αερίου  είχε ως συνέπεια η Ουκρανία να παράγει χρέη τα οποία δεν μπορούσε να αποπληρώσει στην Gazprom.
Από τις εκλογές του 2010, με την εκλογή του Προέδρου Γιανουκόβιτς, κατέστη σαφές ότι κανένας Πρόεδρος και καμία κυβέρνηση δεν απολαμβάνει πλήρη νομιμοποίηση από το σύνολο του πληθυσμού.
Το Νοέμβριο του 2013, ο Γιανουκόβιτς αρνήθηκε να υπογράψει συμφωνία ένταξης στην ΕΕ, κάτι που οδήγησε στην ανατροπή του.

Το ενεργειακό και τα χρέη*
Η Ρωσία θα κάνει ό,τι απαιτείται για να καταβληθούν τα 1,5 δις δολάρια που χρωστάει η Ουκρανία στην Gazprom, και θα προτείνει δάνειο για αποπληρωμή.
Όμως με την προσωρινή κυβέρνηση, η Ρωσία θα επαναφέρει την τιμή του φυσικού αερίου στην αρχική της. Η Ρωσία είχε προσφέρει δώρο στον Γιανουκόβιτς την μείωση της τιμής από 400 δολάρια τα 1000 κυβικά μέτρα, σε 268 δολάρια τα 1000 κυβικά μέτρα. Η Ρωσία λοιπόν, «θα σφίξει τη θηλιά» στην Ουκρανία.
Μέσω της Ουκρανίας διέρχεται το 70% του φυσικού αερίου από το οποίο τροφοδοτείται η ευρωπαϊκή αγορά. Τυχών κυρώσεις στην Ρωσία θα έχει επιπτώσεις και στην Ελλάδα. Το 35% του φυσικού αερίου το εισάγει από την Ουκρανία η Γερμανία. Συνεπώς εξαιτίας οικονομικής, εμπορικής αλληλεξάρτησης με την Ρωσία, η Γερμανία θα επηρεαστεί από την τιμωρία της Ρωσίας.

Ο ρόλος και τα σχέδια των ΗΠΑ 
Η Ουκρανία δεν αποτελεί προτεραιότητα στην εξωτερική πολιτική της, αλλά υποχρεούται να παρέμβει επειδή τους ζητήθηκε βοήθεια από την ουκρανική κυβέρνηση.
Οι ΗΠΑ θέλουν την δημιουργία μίας "νέας Ευρωπαϊκής Ένωσης" η οποία θα επεκτείνεται στις χώρες της ΒΑ και Ανατολικής Ευρώπης (Λιθουανία, Εσθονία, Λεττονία, Ουκρανία, Πολωνία) ώστε να στριμώξουν γεωστρατηγικά την Ρωσία. Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τα οικονομικά βάρη των κρατών που θέλει να μπουν στην νέα ΕΕ. Πάντως στα δήθεν "θρησκευτικά" κανάλια των ΗΠΑ επικρατεί πόλωση και φανατισμός. Αποκαλούν "Αντίχριστο" του Πούτιν. Καπηλεύονται την Αποκάλυψη του Ιωάννου για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Σε μία τέτοια περίπτωση, η Ρωσία θα επιχειρήσει διείσδυση στην Μέση Ανατολή.

Η θέση της Κίνας
Η Κίνα περιμένει την διαμόρφωση των εξελίξεων. Θα μείνει διακριτικά εκτός, και θα υποστηρίξει με διακριτικό τρόπο την Ρωσία για να μην μείνει η Ρωσία απομονωμένη. Πάντως η Ρωσία είναι 70-30. Δηλαδή 70% υπέρ της Ρωσίας, 30% υπέρ των ΗΠΑ!

Ποιοί υποστηρίζουν την Ρωσία*
Μέχρι στιγμής η κόντρα παραμένει ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει ταχθεί επίσημα υπέρ ή κατά της Ρωσίας. Εξαίρεση αποτελεί η Τουρκία η οποία αντιτίθεται με τη Ρωσία εξαιτίας της παρουσίας Τατάρων. Ακόμη, το Ισραήλ το οποίο δεν έχει πάρει κάποια θέση, ανησυχεί για το εβραϊκό στοιχείο στην Ουκρανία καθώς ακροδεξιοί έχουν θέση στην μεταβατική κυβέρνηση και η δράση του εκτείνεται και πέρα από την πολιτική».

Ευρωπαϊκές κυρώσεις και Ρωσικό εμπάργκο
Σειρά οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας αποφάσισαν οι πρεσβευτές των 28 κρατών-μελών της ΕΕ, στη διάρκεια της σημερινής συνόδου που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, σφίγγοντας τον κλοιό των πιέσεων στον Βλαντημίρ Πούτιν προκειμένου να πάψει να υποστηρίζει τις ομάδες των αυτονομιστών στην Ουκρανία. Ανάλογες κυρώσεις κατά της Μόσχας ανακοίνωσαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. (εφημερίδα "Έθνος").
Στις 6 Αυγούστου 2014, επισημοποιήθηκε το εμπάργκο της Ρωσίας σε αγροτικά προϊόντα από χώρες της ΕΕ, σε αντίποινα για τις κυρώσεις που επέβαλε η Ένωση για το ρόλο της Μόσχας στην κρίση στην Ουκρανία. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε σήμερα ένα διάταγμα το οποίο προβλέπει την «απαγόρευση ή τον περιορισμό για έναν χρόνο» των εισαγωγών αγροδιατροφικών προϊόντων που προέρχονται από τις χώρες οι οποίες επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία, όπως αναφέρει ανακοίνωση του Κρεμλίνου. ("Νewsbeast.gr").

* Η ανάλυση ανήκει στον κ. Κων/νο Φίλη. Ο Δρ. Κωνσταντίνος Φίλης είναι ειδικός σε θέματα που αφορούν στο χώρο της Ρωσίας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και στρατηγικός αναλυτής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Κατέχει Πτυχίο Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας, Μεταπτυχιακό στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση και Διδακτορικό στη διαμόρφωση και άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, με έμφαση στη ρωσική κατά την πρώτη περίοδο Putin (2000-2004). Έχει διατελέσει Διευθυντής για θέματα Ρωσίας του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου και από το Νοέμβριο του 2004 ορίστηκε Επικεφαλής του Κέντρου Ρωσίας και Ευρασίας του ΙΔΙΣ, το οποίο μετονομάστηκε σε Κέντρο Ρωσίας, Ευρασίας και Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης τον Σεπτέμβριο του 2008.