Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (3)

Γράφουν δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄ - Γεώργιος Παπαδόπουλος. Το 3ο άρθρο καλύπτει την περίοδο 1970-1972. Αυτά τα 4 άρθρα είναι αφιερωμένα στην πορεία αυτών των 2 ανθρώπων κατά την περίοδο 13/12/1967 - 01/06/1973. Σ΄ αυτό το άρθρο μας βοήθησαν τα μάλα οι σπάνιες πληροφορίες, τα μοναδικά ντοκουμέντα και πηγές του ιστορικού συγγραφέα κ. Μάνου Χατζηδάκη. Ο κ. Χατζηδάκης, με την οξύτητα και την αντικειμενικότητα που τον διακρίνει, μελετά ψύχραιμα τα ιστορικά γεγονότα και κάνει μία εξαιρετική δουλειά για να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια για την 21η Απριλίου. Του αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί είναι σπάνιος άνθρωπος.

Οι συναντήσεις του Βασιλιά Κωνσταντίνου με Π. Πιπινέλη και Μακάριο
Π. Πιπινέλης
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος προέτρεπε τον Βασιλέα να πάει στην Κύπρο και έθετε το ζήτημα στον Παπαδόπουλο, για να λάβει την απάντηση: "Πρέπει να βοηθήση και ο Βασιλεύς..."
Στις 25 και 29 Μαΐου 1970 ο Π. Πιπινέλης συναντήθηκε πάλι με τον Βασιλέα στην Ρώμη.  Είχε μεταβεί εκεί για την Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ.
Ο Πιπινέλης μετέφερε μήνυμα του Παπαδόπουλου. Εξήγησε στον Κωνσταντίνο ότι η μυστική επαφή Βασιλέως-Παπαδοπούλου είχε ματαιωθεί διότι ο Τσούκας είχε ενημερώσει τον σφόδρα αντιβασιλικό Ιωάννη Λαδά και συνάντησε την αντίδραση όλης της παλαιάς "Επαναστατικής Επιτροπής", εκτός λίγων εξαιρέσεων. Υπ΄ αυτές τις συνθήκες η εχεμύθεια είχε απολεσθεί.
Ο Κωνσταντίνος είπε ότι κατανοεί πλήρως τον λόγο της αναβολής και τις καλές προθέσεις του Πρωθυπουργού. Ζήτησε όμως να μην διακοπεί η συνεννόηση μεταξύ τους και είπε στον Πιπινέλη να τεθούν οι βάσεις και τα θέματα επί των οποίων θα διεξήγετο ο διάλογος για την επιστροφή του. Ο Πιπινέλης με σαφήνεια του απήντησε:
"Μεγαλειότατε, δεν είναι δυνατόν να τεθούν όροι. Θα ναυαγήση η προσπάθεια, διότι οι όροι δεν θα γίνουν αποδεκτοί από τους υπολοίπους.
Η επιστροφή του Βασιλέως πρέπει να γίνη χωρίς συζήτησιν. Ας προχωρήση το "Χρονοδιάγραμμα" και όταν έλθετε στην Ελλάδα, θα καλέσετε την Κυβέρνησιν να εφαρμόση το Σύνταγμα και να προχωρήση εις εκλογάς. Ο Γ. Παπαδόπουλος τότε, θα προχωρήση σε εκλογές ανεμπόδιστα -αφού θα έχη την στήριξιν του Θρόνου- και θα τις κερδίση".
Τα πράγματα παρέμεναν εκρεμμή και δεν έγινε απολύτως τίποτε. Τον δε Ιούνιο του 1970 ο Πιπινέλης πέθανε.
Τον Αύγουστο του 1970 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συναντήθηκε, στην έπαυλη Πολισένα, με τον Κωνσταντίνο, την Άννα-Μαρία και τους δικούς τους. Ασπάστηκε και ευλόγησε τα πριγκιπόπουλα, αντάλλαξε σκέψεις και απόψεις με το βασιλικό ζεύγος και εκφράστηκε υποτιμητικά για τους Συνταγματάρχες.
Αργότερα σε ερώτηση των δημοσιογράφων ήταν σαφής: δεν είχε την εξουσιοδότηση κανενός -προ παντός της ελληνικής κυβερνήσεως- να διαπραγματευτεί "με το έξοχον ζεύγος των Βασιλέων της Ελλάδος" το θέμα της επιστροφής του στην Πατρίδα.

Η εσωτερική κρίση του καθεστώτος
Εν τω μεταξύ, η κριτική που υφίστατο συνεχώς ο Παπαδόπουλος για την ανοχή του προς τον Βασιλέα ήταν συνεχής και έντονη απ΄ όλες τις πλευρές. Και το απέδειξε η κρίση που πέρασε το καθεστώς περί τις 27 Αυγούστου - 4 Σεπτεμβρίου 1970 όπου σαφώς του απαιτήθηκε: "Να εκκαθαρισθή διά παντός το εκρεμμές ζήτημα του Βασιλέως με εκθρόνισι ή διαδοχή του Κωνσταντίνου". Ο Παπαδόπουλος υπήρξε ανένδοτος και ακλόνητος σ΄ αυτό το θέμα.
Είχε ακουστεί η πρόταση να προταθεί το Στέμμα στην μικρή αδελφή του Βασιλέως Πριγκίπισσα Ειρήνη, κάτι που δεν τολμήθηκε.

Η συνάντηση Βασιλέως Κωνσταντίνου - Henri Tasca
ΠροεπισκόπησηΣτις 8 Ιουλίου 1971 ο πρέσβυς των ΗΠΑ Henri Tasca επισκέφθηκε στην Ρώμη τον Βασιλέα Κωνσταντίνο. Ο Αμερικανός πρέσβυς εξήγησε στον Ανώτατο Άρχοντα ότι πολιτική των ΗΠΑ είναι η άρσις του Στρατιωτικού Νόμου και η πλήρης εφαρμογή του Συντάγματος και ότι προς αυτήν την κατεύθυνση πιέζουν συνεχώς. Τόνισε ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είναι υπέρ των πολιτικών εξελίξεων αλλά αντιμετωπίζει εσωτερικές αντιδράσεις.
"Πολιτική του" -είπε- "είναι η συνεννόησις πολιτικών - κυβερνήσεως για την εφαρμογή του Συντάγματος του 1968".
Ο Κωνσταντίνος τότε απήντησε:
"Θεωρώ ότι ο ρόλος μου είναι η συμφιλίωσις λαού, Στρατού και κυβερνήσεως και πιστεύω ότι -καλλίτερα από κάθε άλλον- μπορώ να προσδώσω νομιμότητα σε ότι επακολουθήσει.
Η θύρα μου είναι ανοικτή. Και η Κυβέρνησις, εάν θέλει, μπορεί να συζητήσει μαζί μου για να βρεθεί μία διέξοδος".
Όπως διηγείται ο Λ. Παπάγος, στο τέλος της συζητήσεως:
"Ο Βασιλεύς ευχαρίστησε τον Tasca και συνέστησε να πάρει την έγκριση του Nixon για να εργαστεί προς την κατεύθυνση της συμφιλίωσης και της ομαλής εξέλιξης των πραγμάτων, που είναι και η μόνη περίπτωση επιστροφής του στην Ελλάδα".
Ωστόσο, η επίσημη ανακοίνωση της ελληνικής πρεσβείας αναφέρθηκε σε "συζητήσεις γενικής φύσεως συμπεριλαμβανομένων και θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος". Στις 19 Ιουλίου κατέφθασε στην Ρώμη για να συναντήσει τον Άνακτα και ο πρέσβυς της Μεγάλης Βρετανίας στην Αθήνα. Δεν γνωρίζουμε το τι ειπώθηκε καθώς λέγονται πολλά...

Το κείμενο του Γεωργαλά
Στις 7 Αυγούστου 1971 επιστρατεύθηκε και ο Υφυπουργός παρά τω Υφυπουργώ Γ. Γεωργαλάς ο οποίος ήρθε σε συνεννόηση με τον Αυλάρχη Παπάγο και λίγες μέρες μετά απέστειλε στον Βασιλέα κείμενο "Δηλώσεως" για την μεθόδευση της επιστροφής του στην Ελλάδα το οποίο μεταξύ άλλων τόνιζε πως επέστρεφε στην Ελλάδα λόγω των διεθνών εξελίξεων αναγνωρίζοντας το καθεστώς Παπαδόπουλου και το Σύνταγμα του 1968. Ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε γιατί ο ίδιος έβαζε όρους.

Η συνάντηση Βασιλέως - Άγκνιου στο Ιράν
Στις 16 Οκτωβρίου 1971 επεσκέφθη την Αθήνα ο ελληνικής καταγωγής Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σπύρος Άγκνιου (Αναγνωστόπουλος).
Προτού έλθει είχε επισκεφθεί το Ιράν το οποίο εόρταζε τα 2.500 χρόνια της Περσεπόλεως. Στις τελετές ήταν προσκεκλημένος και ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ο οποίος συνομίλησε με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο. Ο Άγκνιου του είπε:
"Όλοι στην Αμερική προτιμούν μία Συνταγματική κυβέρνηση, αλλά αν ασκήσουμε μεγάλη πίεση υπάρχει φόβος η Κυβέρνηση της Ελλάδος να αποκλίνει προς την Ρωσία ή ποιος ξέρει που.
Γνωρίζω ότι η Ελληνική Κυβέρνησις ανησυχεί για τους συμβούλους του Βασιλέως.
Εξ άλλου η ελληνοαμερικανική κοινότητα είναι υπέρ της σημερινής κυβερνήσεως διότι υπάρχει σταθερότης και τάξη και όλοι μοιάζουν πολύ ικανοποιημένοι...
Αποβλέπω πολύ στην συνάντηση με τον κ. Παπαδόπουλο και θα φέρω το ζήτημα της επιστροφής σας, το οποίο δεν θεωρώ αδύνατο..."
Ο Κωνσταντίνος τότε βρήκε την ευκαιρία να συνοψίσει τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τους οποίους ήθελε να γίνει η επιστροφή του:
"Θα πρότεινα:
α) Επιστροφή Βασιλέως
β) Δημοσία Υποδοχή
γ) Παραίτηση της Κυβερνήσεως Παπαδοπούλου.
δ) Εκ νέου ανάθεση της εντολής σχηματισμού κυβερνήσεως στον Παπαδόπουλο με πρόσωπα της εκλογής του και
ε) διενέργεια εκλογών.
Για να υπερνικηθούν δε, οι δυσπιστίες του Παπαδόπουλου θα ήμουν διατεθειμένος να παράσχω σοβαρές εγγυήσεις γι΄ αυτήν την εξέλιξη..."

Τα αντιβασιλικά χυδαιογραφήματα
Φυσικά, οι αντιβασιλικοί, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση προσπαθούσαν να επωφεληθούν. Ένας ο οποίος δραστηριοποιήθηκε ήταν ο γνωστός εκδότης Δημήτριος Λαμπράκης και το συγκρότημά του! Από τον Οκτώβριο του 1970 ήδη, είχε συχνότατες επαφές με τον Γ. Παπαδόπουλο και του δήλωνε πως εάν καταλύσει την βασιλεία και ανακηρύξει Αβασίλευτο Δημοκρατία, θα τον στηρίζει ανοικτά με τις εφημερίδες του!...
Α. Τσουκαλάς
Προς τα τέλη Φεβρουαρίου 1972 αντιβασιλικοί δημοσιογράφοι και διάφορες εφημερίδες ασχολούνταν με κύρια άρθρα και σχόλια με το μέλλον του θεσμού της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και πιθανολογούσαν την αντικατάστασή του με την Αβασίλευτη. Με εξουσιοδότηση του Ανωτάτου Άρχοντος ο αυλάρχης Λ. Παπάγος δήλωσε ότι "ο Βασιλεύς αρνείται να προβή εις οιονδήποτε σχόλιον επί της συζητήσεως εις τον Τύπον ως προς το μέλλον του βασιλικού θεσμού".
Από την πλευρά του ο αρμόδιος υφυπουργός Βύρων Σταματόπουλος προχώρησε σε νέα προειδοποίηση: "Συνιστά πολιτικόν θέμα η αναγνώρισις του ισχύοντος Συντάγματος υπό πάντων ανεξαιρέτως των ενδιαφερομένων να διαδραματίσουν ενεργόν ρόλον εις τα δημόσια πράγματα της χώρας. Εξυπακούεται ότι εις τους υποχρέους προς αναγνώρισιν περιλαμβάνεται και ο Βασιλεύς".
Μερικοί πολίτες υπέβαλλαν τον Μάιο του 1972 μηνύσεις εναντίον εφημερίδων για δημοσιεύματά τους στρεφόμενα κατά του πολιτεύματος της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, το οποίο ήταν εν ισχύι. Ύστερα από επικοινωνία του με τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης Άγγελο Τσουκαλά ο αρμόδιος Εισαγγελέας καταχώνιασε τις μηνύσεις στο αρχείο...

Η συνέντευξη Μακαρέζου και η κατάργηση της φορολογικής απαλλαγής των Βασιλέων
Ο Β΄ Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Συντονισμού Νικόλαος Μακαρέζος παραχώρησε στις 26 Οκτωβρίου 1971 συνέντευξη σε γερμανικό 15νθήμερο περιοδικό δεύτερης ή τρίτης σειράς και έθεσε έμμεσα καθεστωτικό, τονίζοντας ότι "ως Έλληνες πολίται οι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων της χώρας ημών δικαιούνται αναμφιβόλως να έχουν ιδίαν γνώμην επί της μορφής του πολιτεύματος".
Στις 20 Δεκεμβρίου 1971 οι Συνταγματάρχες κατήργησαν την φορολογική απαλλαγή που απολάμβαναν ίσαμε τότε οι βασιλείς της χώρας από το 1911 με την αναθεώρηση του Συντάγματος που πραγματοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Η απογοήτευση του Παπαδόπουλου και οι συναντήσεις Βασιλέως με Ασλανίδη
Τον Μάρτιο του 1972 ο Γ. Παπαδόπουλος εξεδήλωσε την απογοήτευσή του για το θέμα του Βασιλέως στον Χ. Χατζηγιάννη:
"Ο Βασιλεύς έκανε ότι μπορούσε δια να με απογοητεύσει με τας προθέσεις του. Εγνώριζε ότι η Επανάστασις τον ήθελε ως οπαδόν της και πρώτον φίλον. Έκτοτε μας επολέμησε με κάθε δυνατόν τρόπον.... Ο Βασιλεύς έχασε την ευκαιρίαν και δεν εξεμεταλλεύθη τας προθέσεις μου..."
Στις 21 Μαρτίου 1972, ο Παπαδόπουλος απεμάκρυνε από την θέση του Αντιβασιλέως τον Στρατηγό Γεώργιο Ζωιτάκη και ανέλαβε ο ίδιος καθήκοντα Αντιβασιλέως.
Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου ο Κων/νος Ασλανίδης συναντήθηκε επανειλημμένως με τον Βασιλέα Κωνσταντίνο από τις οποίες δεν προήλθαν καρποί.

Η αντίσταση του Κωνσταντίνου
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν εμπιστεύθηκε τους Συνταγματάρχες και τις προθέσεις (χρονοδιάγραμμα 1967-71) και τους σκοπούς του καθεστώτος τους ("εθνεγερσία"). Συντελεστές ήταν η εντελώς διαφορετική παιδεία που έλαβε στο οικογενειακό του περιβάλλον. Θεωρούσε τους κινηματίες επίορκους αξιωματικούς που δεν σεβάστηκαν το Σύνταγμα και τον ίδιο, ως Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων ενεργώντας κατά το δοκούν. Τους θεώρησε ξενοκίνητους όπως μαρτυρεί το περιστατικό πως στις 2 τα μεσάνυχτα 200 ισραηλινοί κομάντος* αποβιβάστηκαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ντυμένοι με στολές των ΛΟΚ.
Επίσης, ο Ανώτατος Άρχοντας εφοβείτο την ομάδα των σκληροπυρηνικών αντιβασιλικών μεσαίων και μικρών αξιωματικών η οποία παρ΄ ολίγον να τον δολοφονήσει ανήμερα της 21ης Απριλίου 1967 με πρωτοβουλία Λαδά! Αλλά τον έσωσε ο Γ. Παπαδόπουλος.
Επηρεάστηκε πάρα πολύ από τις ανώριμες πράξεις των συμβούλων του [έρανος Αρναούτη για συγκέντρωση 1.000.000 δολαρίων για "αντίσταση"(σύμφωνα με εφοπλιστή και εκθέσεις της ΚΥΠ)] αλλά και από τον αντιπαπαδοπουλικό πολιτικάντικο κόσμο από την Άκρα Αριστερά έως την Άκρα Δεξιά που τον προέτρεπε σε πράξεις εναντίον του καθεστώτος. Σκοπός των περισσότερων εξορίστων πολιτικών ήταν να μην επέλθει συμφωνία μεταξύ Βασιλέως-Παπαδόπουλου γιατί τότε έφραζε ο δρόμος προς την επάνοδό τους στην εξουσία. Άθελά του ο Κωνσταντίνος, έπαιξε αυτό το βρώμικο παρασκηνιακό παιχνίδι με αποτέλεσμα να χάσει τον Θρόνο του και η Ελλάδα να μείνει αθωράκιστη από τους διεθνείς "γύπες".
Επίσης, είχε πραγματοποιήσει διάβημα στο ΝΑΤΟ για τις συλλήψεις φοιτητών, επιστημόνων, αξιωματικών και πολιτικών για τα σωματικά και ηθικά τους βασανιστήρια.
Ο Ανώτατος Άρχοντας νόμιζε πως οι Συνταγματάρχες τον ήθελαν για να έχουν κάλυψη στις πράξεις τους, να τους  και μόνο η παρουσία τους να τους νομιμοποιεί. (Μην ξεχνάμε πως πλαστογράφησαν την υπογραφή του για να εγκατασταθούν στην εξουσία΄ το παραδέχεται ο ίδιος ο Σ. Παττακός). Δεν ήθελε να είναι πιόνι τους, γι΄ αυτό και τοποθετούσε όρους για την επιστροφή του στην Ελλάδα. Ωστόσο έβλεπε ότι οι προθέσεις του Γ. Παπαδόπουλου δεν έκρυβαν πρόθεση "νομιμοποίησης" κλπ. Έτσι, τήρησε μία στάση παθητική και επαμφοτερίζουσα.
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν μπόρεσε να εμπιστευθεί τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον μόνο που πίστευε στην αναγκαιότητα του βασιλείας και περιφρούρησε τον θεσμό. Όμως βρισκόταν και αυτός ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από την μια πλευρά, είχε ν’ αντιμετωπίσει την αδιαλλαξία και εχθρότητα κατά του Στέμματος των κατωτέρων αξιωματικών, κι απ’ την άλλη, προσέκρουε στην δυσπιστία και καχυποψία του Κωνσταντίνου. Η συνέχεια όμως και στο επόμενο και τελευταίο άρθρο.

* οι ισραηλινοί κομάντος δεν ήρθαν για να βοηθήσουν τους κινηματίες ώστε να παγιωθεί η 21η Απριλίου (εξάλλου είχαν το 70% του Στρατού μαζί τους!) αλλά για να επιβλέψουν την νέα διαμορφούμενη κατάσταση και να συντελέσουν στο ενδεχόμενο πραξικόπημα των Στρατηγών που το ολιγόμηνο καθεστώς τους θα ήταν ασπίδα των Σιωνιστών του Ισραήλ.

Πηγές:
* Αρχείον, Μάνου Χατζηδάκη.
* Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται, Κων/νου Μπαρμπή.
* Σημειώσεις 1967-1977, Λεωνίδα Παπάγου.
* Κωνσταντίνος ΙΓ΄, Nicolas Tantzos.
* Βασιλεύς και Γεώργιος Παπαδόπουλος, Γεωργίου Λεονταρίτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου