Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗΣ ΤΟ 1980 (3)

Η αείμνηστη Βασίλισσα Φρειδερίκη, εκτός από μεγάλη Ελληνίδα, πιστή Χριστιανή, υπόδειγμα συζύγου, καλή μητέρα, υπήρξε μία γυναίκα βαθιά φιλοσοφημένη και πνευματικά ανεπτυγμένη. Αυτό θα το δει κανείς από την βιογραφία της, από τα γραφόμενά της και τα λόγια της, αλλά προσωπικά το ανακάλυψα από την συνέντευξή της στον ιστορικό κ. Κων/νο Μπαρμπή το 1980 στο Λονδίνο.
Ο Κ. Μπαρμπής συμπεριέλαβε σχεδόν ολόκληρη την συνέντευξη στο δίτομο έργο του "Παύλος & Φρειδερίκη, Οι Βασιλείς του μέτρου και της κατανοήσεως". Η αείμνηστη Βασίλισσα σε κάποιο σημείο της συνεντεύξεώς της μίλησε για την σχέση Παύλου και Κωνσταντίνου, βαθύτατα συγκινημένη με μάτια βουρκωμένα. Προσέξτε τα λόγια της αείμνηστης Βασίλισσας:

"Δε μου είναι καθόλου εύκολο να εκθέσω σ΄ όλη του την έκταση και ένταση εκείνο το δεσμό μεταξύ των δυο τους. Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω μοναδικό. Δεν ήταν μόνο η σχέση του γονιού με τον μοναχογιό και διάδοχο στο θρόνο. Επιπλέον, ήταν και η διδασκαλία και η κατήχηση του Κωνσταντίνου στο έργο, που θα επωμιζόταν κάποια μέρα. Και για το οποίο ο Παύλος τον προετοίμαζε από τότε που ήταν μόλις δέκα, ένδεκα ετών και έστεκε, κατά τις ακροάσεις πολιτικών προσώπων, δίπλα του, όρθιος χωρίς δικαίωμα ομιλίας. Αργότερα συζητούσε όσα άκουσε με τον πατέρα του, ζητούσε διευκρινίσεις, μάθαινε. Τα βασιλικά  καθήκοντα σε μία Βασιλευομένη Δημοκρατία δεν είναι εύκολα΄ ωστόσο, δεν είναι τόσο δύσκολα όσο τα πρωθυπουργικά ή των υπουργών καίριων υπουργείων. Οι Βασιλείς προετοιμάζονται "εξ απαλών ονύχων", για να ασκήσουν τις λιγοστές προνομίες τους. Πόσοι πολιτικοί είναι επαρκώς προετοιμασμένοι, για να αναλάβουν και να φέρουν με επιτυχία σε πέρας τα πρωθυπουργικά ή υπουργικά δικά τους καθήκοντα απέναντι στην χώρα τους;
Θα πρέπει, ακόμα, να προσθέσω ότι ο Παύλος επέλεγε πάντοτε με θάρρος εκείνο που του επέβαλλε ο -άγραφος έστω- ηθικός κώδικας και ποτέ ότι θα του ήταν προσωπικά χρήσιμο, επωφελές ή εξυπηρετικό. Και εγώ το επικροτούσα, γιατί μοιραζόμασταν τις ίδιεες αρχές.
Και αυτός ήταν ο λόγος, που διδάξαμε από τα πρώτα τους βήματα τα παιδιά μας να μην υπακούουν, ποτέ και για καμία αιτία, σ΄ αυτό που ονομάζεται "κατώτερος εαυτός μας". Το συνειδητοποίησαν πολύ ενωρίς στην ζωή τους. Δεν ήταν (δεν είναι ποτέ και για κανέναν) εύκολο. Έπειτα πορεύθηκαν με αξιοπρέπεια στο δρόμο του καθήκοντος, όσο δύσβατος και ριψοκίνδυνος και αν ήταν ήταν. Αυτόν τον δρόμο βάδισε και ο Κωνσταντίνος ως Βασιλεύς, όταν οι συνταγματάρχες και οι δικοί τους (λιγότεροι από 2 εκατοντάδες συνολικά) κατέλυσαν το κοινοβουλευτικό καθεστώς, όποια ελαττώματα και αδυναμίες και αν είχε. Πραγματοποίησε το εγχείρημά του να το επαναφέρει στις 13 Δεκεμβρίου1967, μολονότι γνώριζε πως όχι μόνο δεν επρόκειτο να έχει την αρωγή και συμπαράσταση των Αμερικανών, αλλά πιθανολογώντας πως θα έπαιρναν το μέρος των δικτατόρων- όπως και έγινε. Με την ενέργεια του εκείνη "δεν έσωσε μόνον απλώς την τιμήν της Ελλάδος", όπως αποφάνθηκε ενώπιον τρίτων ο Γεώργιος Παπανδρέου. Παράλληλα και ταυτόχρονα έχασε τον θρόνο του. Ήταν το τίμημα που πλήρωσε μένοντας πιστός στον όρκο του και τις πατρικές παρακαταθήκες και υψώνοντας το ανάστημά του απέναντι στην βούληση και στα συμφέροντα ενός από τουςω Μεγάλους -του μεγαλυτέρου και ισχυροτέρου από αυτούς..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου