Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΠΟΤΕ...

Γράφει ο κ. Μάνος Χατζηδάκης, ιστορικός συγγραφεύς.

Στίς 20 Αὐγούστου 1973 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε στήν ἔκδοση 4 ιστορικών Διαταγμάτων:

* Π.Δ. 167/73 «Περί ἄρσεως ἰσχύος τοῦ Νόμου ΔΞΘ΄ 1912 «περί καταστάσεως πολιορκίας» καί ἐκ τῶν λοιπῶν περιοχῶν τῆς Ἐπικρατείας».
Μέ αὐτό ἔγινε ἡ ἄρσις τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου καί ἀπό τήν Ἀθήνα πού ἦταν ἡ τελευταία καί μόνη περιοχή στήν ὁποία ἀκόμη τυπικά διετηρεῖτο.

* Π.Δ. 168/73 «Περί χορηγήσεως ἀμνηστίας».
Ἐπρόκειτο γιά τήν εὐρύτερη Γενική Ἀμνηστία πού δόθηκε ποτέ στήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἀνέφερε:
«1. Ἀμνηστεύονται τά ἀπό τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 μέχρι καί τῆς δημοσιεύσεως τοῦ παρόντος τελεσθέντα ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας καί μόνον ἐγκλήματα, τά προβλεπόμενα καί τιμωρούμενα ὑπό τῶν διατάξεων τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, τοῦ Στρατιωτικοῦ Ποινικοῦ Κώδικος (ἐξαιρουμένου τοῦ ὑπό τῶν ἄρθρων 44 ἕως καί 52 προνοουμένους καί τιμωρουμένου ἐγκλήματος τῆς λιποταξίας), τοῦ Ν. ΔΞΘ/1912 “περί καταστάσεως πολιορκίας”, τοῦ Α.Ν. 509/1947 “περί μέτρων ἀσφαλείας τοῦ Κράτους, τοῦ πολιτεύματος, τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος καί προστασίας τῶν ἐλευθεριῶν τῶν πολιτῶν”, τοῦ Ν. 2218/1952 “περί ἐπαναφορᾶς ἐν ἰσχύι τῶν διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 19/1945 Συντακτικῆς Πράξεως τροποποιηθεισῶν διατάξεων” τοῦ Ν. 286/1914 «περί ὁπλοφορίας, τροποποιήσεως αὐτῶν καί ἄλλων τινῶν ποινικῶν διατάξεων», τοῦ Α.Ν. 611/1968 «περί ἀπαγορεύσεως κατοχῆς πυροβόλων ὅπλων, χειροβομβίδων καί ἐκρηκτικῶν ὑλῶν», τοῦ Ν.Δ. 542/1970 «περί ὅπλων, ἐκρηκτικῶν ὑλῶν, ἐκρηκτικῶν μηχανημάτων καί πυροτεχνημάτων καί τοῦ Ν.Δ. 346/1969 “περί Τύπου”, ὡς οὗτοι ἐτροποποιήθησαν καί συνεπληρώθησαν, καί τά πρός αὐτά συναπτόμενα ἤ συναφή, ἐφ’ ὅσον πάντα ταῦτα ἔχουν σχέσιν πρός τήν ἐκ τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 δημιουργηθεῖσαν κατάστασιν καί ἔτεινον ἤ ὁπωσδήποτε ἀπέβλεπον εἰς τήν ἀνατροπήν τῆς καθεστηκυΐας τάξεως. 
2. Ἐκ τῶν ἐν τῇ προηγουμένῃ παραγράφῳ ἐγκλημάτων, τά διά τοῦ Τύπου τελεσθέντα, ὡς καί τά ὑπό τοῦ Ν.Δ. 346/1969 “περί Τύπου” προβλεπόμενα ἀμνηστεύονται καί ἐάν ἔτι ἐτελέσθησαν διά τῆς κυκλοφορίας τῆς ἐφημερίδος ἤ τοῦ ἐντύπου ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας».

* Χάρις στόν Ἀλ. Παναγούλη. Μέ τό «περί ἀπονομῆς Χάριτος» Διάταγμα χαρίσθηκε τό ὑπόλοιπο τῆς ποινῆς τοῦ Παναγούλη ὡς ἑξῆς:

«Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τό ἄρθρον 52 τοῦ Συντάγματος, προτάσει τοῦ ἡμετέρου ἐπί τῆς Δικαιοσύνης ὑπουργοῦ καί μετά γνώμην τοῦ Συμβουλίου Χαρίτων, ἀπεφασίσαμεν καί διατάσσομεν:
ΧΑΡΙΖΟΜΕΝ
Τό ὑπόλοιπον τῆς ποινῆς ἰσοβίου καθείρξεως, εἰς ἦν μετετράπη αὐτοδικαίως κατ’ ἄρθρον 116 τοῦ Α.Ν. 125/1967 ἡ ποινή τοῦ θανάτου (δίς) καί τῆς ποινῆς τῆς προσκαίρου καθείρξεως τῶν δέκα ὀκτώ (18) ἐτῶν (συνολικῶς), ἐπιβληθεῖσαν εἰς τόν Ἀλέξανδρον Βασιλείου Παναγούλην διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 757 τῆς 17ης Νοεμβρίου 1968 ἀποφάσεως τοῦ Ἐκτάκτου Στρατοδικείου Ἀθηνῶν ἐπί α) παραβάσει τοῦ Α.Ν. 509/1947, β) λιποταξία ἐν τῷ ἐσωτερικῷ, γ) ἀπόπειρα ἀνθρωποκτονίας καί δ) παρανόμῳ κατοχή ὅπλων καί ἐκρηκτικῶν ὑλῶν.
Εἰς τόν αὐτόν ἐπί τῆς Δικαιοσύνης ὑπουργόν ἀνατίθεμεν τήν δημοσίευσιν καί ἐκτέλεσιν τοῦ παρόντος Διατάγματος».
Αὐτή ἦταν οὐσιαστικά ἡ δεύτερη Χάρις στόν Παναγούλη! Τό 1968 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τοῦ ἔσωσε τήν ζωή μετατρέπωντας τήν ποινή τοῦ θανάτου σέ ἰσόβια κάθειρξι καί τό 1973 τόν ἄφησε ἐλεύθερο! Καί ὅλα αὐτά γιά τόν ἄνθρωπο πού ἀπεπειράθη νά τόν δολοφονήση!...

* Ν.Δ. 106/73 «περί παραγραφῆς ἐγκλημάτων τινῶν»
Τά μέτρα ἐπιεικίας τοῦ Προέδρου συμπληρώθηκαν μέ τήν ἔκδοσι τοῦ ἀνωτέρω Νόμου πού παρέγραφε ἀδικήματα συνηγόρων ἤ λειτουργῶν καί ὀργάνων κατά τήν δίωξι καί ἐκδίκασι ἀδικημάτων πολιτικῆς φύσεως.
Ἡ ἐφαρμογή τῶν μέτρων ὑπῆρξε ἄμεση. Οἱ πύλες τῶν φυλακῶν ἄνοιξαν γιά ὅλους. Στό σύνολο 2 9 4 ἀφέθησαν ὅλοι ἐλεύθεροι. 

Στίς 5 Σεπτεμβρίου 1973 ἀποφυλακίσθηκε ὁ τελευταῖος κρατούμενος πολιτικῆς φύσεως: Ἡ Ἑλένη Βούλγαρη - Γκολέμα.
Ἦταν ἡ πρώτη καί μοναδική φορά ἀπό τό 1936 πού ἡ Ἑλλάς ἔπαυσε νά ἔχη πολιτικούς κρατουμένους!
Τά γεγονότα αἰφνιδίασαν ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος. Χαρακτηριστικό ἦταν τό σχόλιο τοῦ ραδιοσταθμοῦ B.B.C. ἀπό τό Λονδίνο:

«Μία Γενική Ἀμνηστία κανείς δέν τήν περίμενε…
Τό περισσότερο πού περίμενε κανείς ἦταν ὅτι ὁ κ. Γ. Παπαδόπουλος θά ἄφηνε ἐλεύθερους ὡρισμένους μόνον κρατουμένους, καταδικασμένους γιά μικρότερα πολιτικά ἀδικήματα, ἀλλά ὄχι τούς θεωρουμένους ἐνόχους γιά τήν ἀνατροπή τοῦ καθεστῶτος.
Ἔτσι, ἡ ἀναγγελία τοῦ Προέδρου ξάφνιασε τόν καθένα. Ἀκόμη καί ὁ Ἀλέξανδρος Παναγούλης ἔλαβε χάρι!
Τό κοινό στήν Ἑλλάδα φαίνεται ὅτι ἔμεινε τόσο κατάπληκτο ἀπό τά νέα, ὥστε δέν εἶχε καιρό νά ἀντιδράση».

Ὡστόσο, κάτι πού εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστο, εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐπιθυμοῦσε ἀκόμη εὐρύτερη Ἀμνηστία: Εἶχε ἀποφασίσει τήν ἀμνήστευσι καί τῶν πρό τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 πολιτικῶν ἀδικημάτων καί ἐκείνων τοῦ ἐξωτερικοῦ!...
Τό τελευταῖο ὅμως κατέστη ἀδύνατο διότι ἀντέδρασε ὁ Στρατός καί ἔγιναν διαβήματα ἀξιωματικῶν στόν Ἀντιπρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Ὀδυσσέα Ἀγγελῆ, ὁ ὁποῖος τά μετέφερε στόν Πρόεδρο.
Κάτι ἐπίσης ἐντελῶς ἄγνωστο εἶναι καί τό ἑξῆς συγκλονιστικό γεγονός:
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος διέταξε –μέ κάθε μυστικότητα- νά ἐκδοθοῦν ἀπαλλακτικές ἀποφάσεις σέ ὅλες τίς ἐκκρεμεῖς δίκες τοῦ Ἐκτάκτου Στρατοδικείου!
Ἔτσι ἀπηλλάγησαν ἄμεσα 20 διωκόμενοι πού εὑρίσκοντο στό ἐξωτερικό, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Πάνος  Κόκκας, ἡ Ἑλένη Βλάχου, ὁ Γεώργιος Πλυτᾶς, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ Κ. Μητσοτάκης, ὁ Ὀρέστης Βιδάλης, ὁ Βασίλειος Μαθιόπουλος, ὁ Γ. Μυλωνᾶς κ.ἄ.!...
Οἱ ἀπαλλακτικές ἀποφάσεις πού ἄνοιγαν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στούς μεγαλύτερους πολεμίους του, δείχνουν τό μέγεθος της μεγαλοψυχίας τοῦ Γ. Παπαδοπούλου. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Σόλων Γρηγοριάδης:

«Ἡ περίπτωσις προκαλοῦσε ἔκπληξι. Τήν μεγαλύτερη ἔκπληξι δοκίμαζαν οἱ ἴδιοι οἱ ἀπαλλαγέντες ὅταν τήν ἐπληροφορήθησαν…»

2 σχόλια:

  1. Και όσοι απευλευρώθηκαν το 1974 από τη Γυάρο, τι ήταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την Γυάρο την είχε κλείσει ο Παπαδόπουλος από το 1971! Την ξανάνοιξε ο Ιωαννίδης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή