Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΦΥΛΕΣ & ΕΛΛΗΝΕΣ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Παλαιόθεν είχα αρκετές απορίες για την πίστη μας. Γι΄ αυτό και θεωρήσαμε σκοπό την θεολογική κατάρτιση των Ελλήνων και έχω επωμισθεί (όχι με αποκλειστικότητα) την συγγραφή άρθρων με θεολογικό και δογματικό περιεχόμενο. Από μικρή ηλικία έτρεφα πόθο να μάθω για την Πίστη μου βασικά πράγματα διότι δεν νοείται να είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός χωρίς να γνωρίζω βασικά πράγματα γι΄ αυτό που πιστεύω. Κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός είναι φορέας θεολογίας
Δυστυχώς, αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η ζέση για την Ορθοδοξία, για την Εκκλησία δεν υπάρχει. Περιοριζόμαστε μόνο σ΄ έναν ψεύτικο σταυρό και στο άναμα κεριού. Αν ήταν αυτό Ορθοδοξία και θρησκευτική συνείδηση ότι είμαστε χαμένοι μέσα στην πλάνη. Σ΄ αυτήν την πλάνη εύκολα θα παρασυρόμαστε και θα γίνουμε έρμαια διαφόρων αντιλήψεων που δεν συμβαδίζουν με την Ορθόδοξη Εκκλησία. 
Έχοντας, εδώ και λίγο καιρό, το τρίτομο (βραβευμένο) έργο του κορυφαίου ιστορικού στην χώρα μας Κωνσταντίνου Μπαρμπή "Ελληνισμός-Χριστιανισμός-Ιουδαϊοεβραϊσμός" βρήκα τρομερά στοιχεία, εκ των οποίων τα περισσότερα δεν επιδέχονται αμφισβήτηση! Ο Μπαρμπής καταρρίπτει την Παλαιά Διαθήκη, την ονομάζει Tanah και την θεωρεί βιβλίο των Εβραίων μη έχουσα θέση στην Εκκλησία!
Η Παλαιά Διαθήκη είναι συνδεδεμένη με την Καινή! Αποκαλύπτονται αλήθειες της πίστης και είναι κυρίως συμβολική. Το πρόβλημα στον κ. Μπαρμπή είναι πως έγκειται ο κάθε άνθρωπος την Παλαιά Διαθήκη. Η εικόνα του "πολεμιστή-εξολοθρευτή" ΘΕΟΥ που παρουσιάζεται στα Βιβλία του "Ιησού του Ναυή", "Κριτές" και "Δευτερονόμιον" μια λογοτεχνική απόπειρα των θεολόγων συγγραφέων για την τήρηση της συμφωνίας ΘΕΟΥ και ανθρώπων. Η Βίβλος λοιπόν είναι θεολογικό βιβλίο και διαπραγματεύεται το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών. Πως ο Θεός έλαβε σάρκα και έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους . 
Ο κ. Μπαρμπής, αφού καταρρίπτει την Παλαιά Διαθήκη μη ερευνώντας την θεολογικά αλλά περιοριζόμενος στα γραφόμενα της, πιστεύει πως ο ΘΕΟΣ δημιούργησε διαφορετικά ανθρώπινα είδη, το καθένα σε διαφορετική γωνιά της γης (π.χ. κίτρινοι Κίνα, λευκοί Ευρώπη). Δηλαδή πολυγένεση ενώ ο Χριστιανισμός μονογένεση (Αδάμ και Εύα). 

Πολυγένεση και Χριστιανισμός
Αν ερευνήσουμε προσεκτικά την Παλαιά Διαθήκη (Βιβλίον "Γένεσις" 4, 17-18) λέει: "ξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ. Καὶ ἔγνω Κάιν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Ἐνώχ". Ο Κάιν (γιος των πρωτοπλάστων) που βρήκε γυναίκα και μάλιστα στην πόλη Ναιδ. Μία πόλη αποτελείται από 5.000 κατοίκων τουλάχιστον... Απάντηση:
O ΘΕΟΣ δεν έπλασε μόνο τον Αδάμ και την Εύα αλλά κοινότητα ανθρώπων. Προχώρησε σε πολυγένεση. Το λένε οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας! Εξ ου και η πόλη Ναιδ. 

Παλαιά Διαθήκη και προέλευση Ελληνικής φυλής
Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει πως δημιουργήθηκαν οι φυλές ανά τον κόσμο. Οι Έλληνες προήλθαν από τον τεταρτότοκο γιο του Ιάφεθ (υιού του Νώε) Ιαυάν ο οποίος προσδιορίζεται ως ο προγεννήτορας των αρχαίων Ιώνων τους οποίους μερικοί αποκαλούν «μητρικό φύλο των Ελλήνων». Το όνομα Ιάονες το χρησιμοποίησε ο ποιητής Όμηρος αναφερόμενος στους αρχαίους Έλληνες, και από την εποχή του Σαργών Β΄ (όγδοος αιώνας Π.Κ.Χ.), το όνομα Γιαβανού εμφανίζεται σε ασσυριακές επιγραφές.
Πάντως αν συνδέσουμε τα ευρήματα του Άρη Πουλιανού στην Μακεδονία με την ιστορία των πρωτοπλάστων τότε η Μακεδονία η πρώτη περιοχή στη γη που κατοικήθηκε. Άνθρωπος επί της γης υπάρχει εδώ και 11 εκατομμύρια χρόνια και όχι από το 5000 π.Χ. που υποστηρίζουν οι Εβραίοι. 

Συμπέρασμα (από blog "Αποκάλυψη net")
Συμπερασματικά δεν υπάρχει τίποτε στην Αγία Γραφή, Παλαιά Διαθήκη και Καινή Διαθήκη, που να είναι ανθελληνικό (ούτε προς οποιοδήποτε άλλο έθνος), όσο και αν ωρύονται κάποιοι περί του αντιθέτου. Ο Θεός είναι πατέρας όλων και όλοι είμαστε παιδιά Του. Όποιος και αν είσαι, σε όποια εθνότητα ή φυλή και αν ανήκεις, ο Θεός σε αγαπά και ο Χριστός πέθανε για σένα. Ο Θεός σε θέλει στην οικογένεια Του αρκεί να το θέλεις και συ. Η Ελλάδα έχει μακρόχρονη χριστιανική ιστορία και η ελπίδα μου είναι να ξαναβρεί πραγματικά το χριστιανισμό της, όχι μόνο στα λόγια, αλλά σε μια ζωή σε αρμονία με την Αγία Γραφή.

ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Σήμερα, η Βουλή δεν είναι παρά από ένα θέατρο παραλόγου. Το σπίτι του Βασιλιά Όθωνα Α΄ που έπειτα έγινε "Ναός της Δημοκρατίας", σήμερα έγινε τροφείο κλεφτών, πλυντήριο λωποδυτών. Όλοι οι κίναιδοι, με την ψήφο του Ελληνικού λαού, βρήκαν στέγη εκεί. Σήμερα βρίσκονται κόμματα που είναι αποτέλεσμα της αγανάκτησης του Ελληνικού λαού, βέβαια με την δόση νοθείας που γίνεται πάντα σε εκλογικές αναμετρήσεις. Αποτελείται από κόμματα που λεηλάτησαν και λεηλατούν οικονομικά την Ελλάδα, απεμπολούν ιερά εθνικά εδάφη που ξεχαρβάλωσαν κοινωνικά-ηθικά-θεσμικά την Ελλάδα (ΠαΣοΚ-ΝΔ), που αποχαυνώνουν την νεολαία, την απομακρύνουν από τις ηθικές αξίες προσκολλώντας την σε υλιστικά ανούσια πρότυπα, που κάνουν πλύση εγκεφάλου στον Έλληνα ιστορικά και καταδυναστεύουν τον συνδικαλισμό, τα ΜΜΕ και την παιδεία (ΚΚΕ-ΣυΡιζΑ-ΔημΑρ), που ο αρχηγός του είναι παιδί της CIA και τακτικός θαμώνας στην Αμερικανική πρεσβεία (ΑνΕλ) και που οδηγεί σε βία και έκρυθμες καταστάσεις ενισχυμένη άνωθεν έχοντας ως ιδεολογία τον παγανισμό και την σύζευξη εθνικισμού-ναζισμού (Χρυσή Αυγή). Σέβομαι την ψήφο του Ελληνικού λαού, αλλά αν έτσι εκδήλωσε την αγανάκτηση προτείνοντας ταυτόχρονα και κάποια σοβαρή πρόταση για το μέλλον τότε... η Ελλάδα σε λιγότερο από μία δεκαετία δεν υπάρχει. 
ΠροεπισκόπησηΗ επόμενη Βουλή, θαρρώ, είναι Αναθεωρητική. Δηλαδή θα αναθεωρήσει ορισμένα άρθρα του Συντάγματος. Πρέπει να μπουν στην Βουλή κόμματα με πατριωτικό, ορθόδοξο φρόνημα για να δει ο τόπος προκοπή. 
Θα αναρωτηθείτε πολλοί γιατί θεωρείς ένα πατριωτικό κόμμα το ΛαΟΣ. Ο Καρατζαφέρης μετάνοιωσε για ορισμένες κινήσεις. Κατάλαβε την εξουσιολαγνεία του και ότι ήταν πιόνι των σιωνιστικών κέντρων. Επέστρεψε έτσι όπως ξεκίνησε το 2000. Ας συνεχίσει έτσι και ας μην προδώσει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες οι οποίες αποφάσισαν ή ξαναποφάσισαν να τον υποστηρίξουν. Οι δύο φίλοι μου συνδιαχειριστές αυτού του blog, παίρνουν σαφείς αποστάσεις από το ΛαΟΣ και πιστεύουν πως ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν άλλαξε. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να μπει στην επόμενη Βουλή. 
Το ΑΡΤ είναι ένα κανάλι αποκαλύψεων. Αισθάνεσαι διαφορετικά παρακολουθώντας το. Το προτιμώ. Τι να δω; Τα σιωνιστικά Mega, Ant1, Alpha, Star ή τα βυθισμένα στην αριστεροκουλτούρα κρατικά ΜΜΕ;
Εγώ στηρίζω την Εθνική Ελπίδα. Γιατί η ιδεολογία της είναι εθνική μακριά από τα παρωχημένα διλήμματα αριστεράς-δεξιάς-κέντρου. Διότι οικοδομείται ένα νέο πλαίσιο πολιτικής, η οποία πολιτική κατά τον Μέγα Βασίλειο είναι αρετή. Και ο τελευταίος λόγος είναι επειδή θέλω η χώρα μου να έχει Άρχοντα που θα εγγυάται την ελευθερία και τα δικαιώματα μου, τα σύνορα της χώρας μου και να προασπίζει την Πίστη μου. Που δεν θα στηρίζεται από κόμματα. Έναν Βασιλέα!
Εγώ καλώ τους Έλληνες πολίτες που δεν θέλουν την Βασιλεία από δικούς τους προσωπικούς ή ιδεολογικούς λόγους να στηρίξουν Κοινωνία, Χριστιανοδημοκρατικό Κίνημα και ΛαΟΣ. Δεν γίνεται ο καραμανλικός να ψηφίζει αυτό το μόρφωμα Πολιτικής Άνοιξης που έκανε την Νέα Δημοκρατία ο Σαμαράς. Αυτός πρέπει να ψηφίσει το κόμμα του κ. Νικολόπουλου.
Από την άλλη καλώ ΟΛΟΥΣ τους Βασιλοφρόνες να συσπειρωθούν στην νέα εθνική προσπάθεια για ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΠΑΤΡΙΔΑ-ΒΑΣΙΛΕΙΑ που ονομάζεται "Εθνική Ελπίδα" για να απεμπλοκεί επιτέλους αυτός ο δύσμοιρος τόπος από τα μνημόνια και να πάρει τον δρόμο της ανόδου.

ΒΡΕΘΗΚΕ Η 13ΧΡΟΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΡΑΣΣΑ. ΑΦΑΝΤΟΣ Ο ΑΛΒΑΝΟΣ

Στο βουνό  αναζητούσαν τη 13χρονη Χριστίνα Κρασσά τα ελικόπτερα και οι μονάδες έρευνας της ΕΛ.ΑΣ. με τα ειδικά εκπαιδευμένα στην ανίχνευση προσώπων σκυλιά, αλλά στην… παραλία τη βρήκαν τελικά! Η ανήλικη κοπέλα από τα Σπάτα, τα ίχνη της οποίας αγνοούνταν από το βράδυ της Κυριακής, εντοπίστηκε από μια περίπολο αστυνομικών στα Λουτρά Ελευθερών, μια παραλιακή κωμόπολη με ιαματικά λουτρά που απέχει 33 χιλιόμετρα από το Παλιό Τσιφλίκι όπου κατοικεί ο 23χρονος Αλβανός που την είχε παρασύρει!

Ο Marjon Ajazi φαίνεται πως πήγε ή είχε σκοπό να πάει το ανήλικο κορίτσι στο σπίτι του… Όταν, όμως, έμαθε την κινητοποίηση που είχε ξεσηκωθεί για τον εντοπισμό της, την πήρε και έφυγαν με άγνωστο προορισμό. Το βέβαιο είναι ότι το πρωί της Δευτέρας η ανήλικη βρισκόταν μαζί του σε αγροτική περιοχή στην ενδοχώρα των Λουτρών και είχαν περάσει τη νύχτα σε μια αγροικία. Εκεί εντοπίστηκε το στίγμα του κινητού της μικρής Χριστίνας από την τηλεφωνική κλήση που έκανε στη μοναδική στενή της φίλη για να την καθησυχάσει πως ήταν ασφαλής και δεν κινδύνευε.
Η περιοχή  βρίσκεται στους πρόποδες του Παγγαίου κι έτσι οι αστυνομικοί που σχεδίασαν την επιχείρηση για τον εντοπισμό των δυο νεαρών υπέθεσαν ότι θα αναζητούσαν καταφύγιο στο βουνό. Όλες οι δίοδοι προς αυτό αποκλείστηκαν από ισχυρές δυνάμεις και ομάδες με εκπαιδευμένα σκυλιά ξεκίνησαν έρευνες στις πλαγιές. Ταυτόχρονα, το ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. σάρωνε με θερμική κάμερα την πυκνή βλάστη προσπαθώντας να εντοπίσει τις κινήσεις τους.


Μια  ομάδα έρευνας πέρασε μέσα  από τις κοινότητες Φωλιά, Σιδηροχώρι, Δωμάτια, Πυργοχώρι και Χρυσόκαστρο ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά στο Παγγαίο. Μια άλλη κινήθηκε από τη δυτική του πλευρά μέσω των χωριών Μεσορόπη και Μουσθένη. Μια τρίτη κατευθύνθηκε ανατολικά και διέσχισε το Χορτοκόπι, τους Αντιφίλιππους και το Παλαιοχώρι φτάνοντας ως τη μονή του Αγίου Δημητρίου. Ωστόσο, κανένα ίχνος της αναζητούμενης ανήλικης και του Αλβανού συνοδού της δεν εντοπίστηκε.
Με το που έπεσε το σκοτάδι  τη νύχτα της Πέμπτης, οι  δυνάμεις εξακολούθησαν την έρευνα  στο βουνό χρησιμοποιώντας ισχυρούς  φακούς, ενώ ταυτόχρονα περιπολίες  «χτένιζαν» την περιοχή της  παραλίας από το Οφρύνιο ως τη Νέα Πέραμο και τις Ελευθερές ελέγχοντας τα αυτοκίνητα που περνούσαν με κατεύθυνση από και προς την Καβάλα. Μια από αυτές εντόπισε το κορίτσι να περπατά ολομόναχο λίγο πριν από τα μεσάνυχτα κοντά στα Λουτρά!
Ο ένοχος.
Κάπως έτσι πήρε τέλος το θρίλερ για γερά νεύρα που εξελισσόταν από τις 8.45 το βράδυ της 26ης Μαΐου για τη γιαγιά και τον παππού της 13χρονης μαθήτρια της Α' Γυμνασίου. Πέρα από κάποιες γρατζουνιές στα πόδια που μαρτυρούσαν ότι είχε περάσει από το Παγγαίο, η μικρή Χριστίνα ήταν καλά στην υγεία της και μόνο προληπτικά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Καβάλας για να υποβληθεί σε εξετάσεις.
Τα ίχνη του Marjon Ajazi δεν βρέθηκαν πουθενά, σαν να είχε η γη και να τον είχε καταπιεί! Η ανήλικη κράτησε πεισματικά κλειστό το στόμα της όταν ρωτήθηκε πού χώρισαν οι δρόμοι τους, θέλοντας να τον προστατεύσει από τη σύλληψη. Κάτι σαν «σύνδρομο της Στοκχόλμης», μόνο που η δική της αρπαγή έγινε με τη θέλησή της!
Οι αστυνομικοί εικάζουν ότι  η μικρή «λύγισε» όταν είδε  τη γιαγιά της στην τηλεόραση να την εκλιπαρεί με δάκρυα στα μάτια να επιστρέψει ή φοβήθηκε για το σύντροφό της τον οποίο γνώρισε μέσω Facebook μαθαίνοντας για την τεράστια κινητοποίηση της Αστυνομίας και ότι αντιμετωπίζει κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για αρπαγή ανήλικης. Έτσι, τον έπεισε να την αφήσει μόνη και να κρυφτεί για να μην εντοπιστεί από τα αποσπάσματα που δεν σταμάτησαν λεπτό τις έρευνες για τον εντοπισμό του. Οι έρευνες συνεχίζονται και αναζητούνται φίλοι και συγγενείς του νεαρού rapper, όπου μπορεί να έχει βρει καταφύγιο. 


Πηγή: εφημερίδα "Πρώτο Θέμα".

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

72 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΑΝΤΑ-ΓΛΕΖΟΥ

Σαν σήμερα πριν από 72 χρόνια ο Απόστολος Σάντας και Μανώλης Γλέζος δεν κατέβασαν την γερμανική-χιτλερική σημαία αλλά την έκλεψαν από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Γιατί οι Σημαίες ακόμα και μεσίστιες και αν είναι πριν την Δύση του ηλίου υποστέλλεται. Την έκλεψαν και όχι την κατέβασαν ως μέλη της ΕΟΝ και όχι καμίας κομμουνιστικής οργάνωσης
Και είναι μία από τις πρώτες σοβαρές αντιστασιακές οργανώσεις που έλαβαν χώρα στην μόλις κατεχόμενη χώρα μας. 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΓΙΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ & ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης που προσεύχονταν μέσα στη δίνη του πολέμου, στη σφαγή, στο αίμα!
Ξέρετε τι έκανε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης με τα 10 παιδιά του και τον ηρωικό αγώνα του;
2.000 ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ! ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ!
2.000 μετάνοιες, ο πληγωμένος και κουρασμένος Μακρυγιάννης!!!

Και ξέρετε τι έκανε ο Κολοκοτρώνης;
Έβαζε προσευχή και νηστεία στους στρατιώτες πριν από τη μάχη και μετά τη νίκη, για να δοξάζεται ο Άγιος Θεός!
Και ξέρετε τι έκανε ο Κολοκοτρώνης;
Όλη τη μέρα σκότωνε κι έκλεβε, ίσως για να καταφέρει να νικήσει. Το βράδυ όμως, απαραιτήτως, έκανε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας!!! 
Δε γνώριζε τίποτα άλλο.
Όμως οι Χαιρετισμοί - Χαιρετισμοί! Και για πόσο διάστημα νομίζετε; 
Για 14 ολόκληρα χρόνια!!! 
Και συγκίνησε την Παναγία! Κι ενώ η ζωή του ήταν μια συνεχής ακαταστασία και αγωνία, η Παναγία τον έσωσε για την αγάπη που είχε στην προσευχή!
Πόσο έχει ένα βιβλιαράκι με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας;;; Μόνο 1 - 1,5 ευρώ... 
Εμείς που ξέρουμε γράμματα κι εννοείται ότι είμαστε μορφωμένοι και υπεράνω όλων αυτών των προσκυνημένων εβραιομασώνων που μας κυβερνάνε, κάνουμε κάτι για την Παναγία;;;;;
Μόνο να ζητάμε την λευτεριά μας ξέρουμε!
Και από το ποιηματάκι της με τους Χαιρετισμούς δεν ξέρουμε ούτε στίχο!!!
Ο Κολοκοτρώνης κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι ήρωες, δεν ήταν μόνο ήρωες στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα! Γιατί εμείς δίνουμε ή καλύτερα δώσαμε ένα σωρό λεφτά σε ό,τι άχρηστο το οποίο και μετά από λίγο καιρό πετάξαμε...αλλά ποτέ δεν δώσαμε 500 δραχμές ή 1,5 ευρώ για να πάρουμε αυτό το «μαγικό» βιβλιαράκι με το «ευχαριστώ» στην Παναγία μας!!!  
Περαστικά μας λοιπόν...και κοιτάω ορισμένοι που γράφετε «πρώτα υπέρ πατρίδος»...Ποιος σας το έμαθε αυτό;;;
Είναι ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΠΑΤΡΙΔΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!  
ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, είπε ο Κολοκοτρώνης!!!
Χωρίς Θεό δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα! Όλα είναι δικά του, όπως κι εμείς είμαστε δικά του παιδιά...
Ό,τι υπέγραψε στο συμβόλαιο ο Θεός το τηρεί... εμείς κάπου χάσαμε την μπάλα κι έχουμε απαίτηση από τον Θεό να τηρήσει το συμβόλαιο, χωρίς όμως εμείς να τηρούμε ούτε μία πρόταση από αυτό! 
Να ξέρετε ότι όποιους όρους τηρούμε μας δίνει...όσο δεν τηρούμε τους όρους δεν μπορεί να μας δώσει!
Αυτό θα πει συμβόλαιο και συμφωνία...!

Πηγή: Ελλάς-Ορθοδοξία

Σχόλιο
Απάντηση στους ψευτοκουλτουριάρηδες και στο κατεστημένο, σ΄ αυτό το αριστερόστροφο με δεξιές τσέπες κράτος και σ΄ όσους αμφισβητούν την Πίστη των Αγωνιστών του 1821.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΠροεπισκόπησηΣτην εκπομπή του "Όλη η Ελλάδα μια γειτονιά", ο Πρόεδρος του ΛαΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης στο Αρτ ότι το Σάββατο 25 Μαΐου 2013 συνάντησε τυχαίως τον Βασιλιά Κωνσταντίνο και την Βασίλισσα Άννα-Μαρία στο Αεροδρόμιο των Σερρών! Είχαν μία μικρή συνομιλία επί πολιτικών θεμάτων και ο Πρόεδρος του ΛαΟΣ του εξέφρασε την πρόθεση του να διοργανωθεί μία ημερίδα για τον αείμνηστο Βασιλέα Παύλο Α΄ . 
Ο Κωνσταντίνος του εξέφρασε ότι θα ήθελε να παρευρεθεί αλλά είναι ιδιαίτερα ευσυγκίνητος σε θέματα που αφορούν τον πατέρα του.
Εξαιρετική η πρωτοβουλία του Γ. Καρατζαφέρη ο οποίος προσπαθεί πάλι να προσεταιριστεί τους βασιλόφρονες τους οποίους αντικατέστησε στο ΛαΟΣ με ομοφυλόφιλους. Η κίνηση του υποδηλώνει καθαρά προσεταιριστικό και πολιτικό χαρακτήρα. Δεν ξεχνάμε την μνημειώδη φράση του "Δεν θέλω βασιλικούς και χουντικούς στο κόμμα". Έχουμε και μνήμη.

ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ & ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΜΕ ΚΙΠΑ

Πρόεδροι Δημοκρατίας και Πρωθυπουργοί της Ελλάδος με τον κιπά στο κεφάλι. Αυτούς θέλατε να κυβερνούν την Ελλάδα. Σας τους πλασάρανε και εσείς τους ψηφίζατε. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας Έλληνας Βασιλιάς ούτε φόρεσε κιπά, ούτε προσκύνησε τον εβραίο, ούτε έγινε μασόνος. 
Τα παιδιά στις παρακάτω φωτογραφίες αποτιμούν φόρο τιμής στους ευεργέτες της φυλής από την οποία ευεργετήθηκαν ή κατάγονται.

Αντώνης Σαμαράς.













Κωστής Στεφανόπουλος.











Τζέφρυ Παπανδρέου












Κάρολος Παπούλιας











ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: "ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ"

"Η Ιστορία διδάσκει πως αυτοί οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ήταν εκείνοι που πάντα ήθελαν το κακό μας. Πολύ πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως η ρωμιοσύνη είχε δοκιμάσει τη φρικτή εμπειρία των φράγκων της Δύσεως που με κάθε τρόπο επεδίωκαν τον αφανισμό της".

Πηγή: blog "Αναστάσιος".

Σχόλιο ΔΕΡ
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος μακαριστός Χριστόδουλος μέσα σε 3 σειρές είπε την αλήθεια. Ο τονισμός της ουσίας και η λακωνικότητά ήταν χαρίσματα που διέκριναν τον μακαριστό Ιεράρχη. Γι΄ αυτό αν μιλάς και λες αλήθειες, πεθαίνεις, όλως τυχαίως, από καρκίνο ή στην περίπτωση αυτή από ενεργό ιώδιο...

ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

Στην Σερβία οι Βασιλείς μας Κωνσταντίνος και Άννα-Μαρία για τον ενταφιασμό των Σέρβων Βασιλέων. 
Η Σερβική κυβέρνηση, οι κρατικές Αρχές και η Εκκλησία της Σερβίας κήδεψαν δημοσία δαπάνη έξω από Βελιγράδι τα μεταφερθέντα από τις ΗΠΑ οστά του τελευταίου Γιουγκοσλάβου βασιλιά Πέτρου του Β'. Όταν οι ναζί κατέλαβαν την Γιουγκοσλαβία πήρε το δρόμο της εξορίας και δεν επέστρεψε ποτέ. Πέθανε στις ΗΠΑ το 1970, ενώ το κομμουνιστικό καθεστώς του στρατάρχη Τίτο είχε ήδη καταργήσει προ πολλού - από το 1945 - τη βασιλεία.
Στην ίδια τελετή κηδεύτηκαν άλλα τρία μέλη της Σερβικής βασιλικής οικογένειας. Η σύζυγός του Αλεξάνδρα, (που γεννήθηκε ως πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας, κόρη του βασιλιά των Ελλήνων Αλέξανδρου Α' και ήταν θαμμένη στο Τατόι, στην Ελλάδα) η μητέρα του βασίλισσα Μαρία και ο αδερφός του πρίγκιπας Ανδρέας
Ο πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς, ο πρωθυπουργός Ίβιτσα Ντάτσιτς καθώς και πολλά μέλη της κυβέρνησης, πρεσβευτές και μέλη ευρωπαϊκών βασιλικών οικογενειών παρευρέθησαν στην κυριακάτικη τελετή, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Όπλενατς, κοντά στο Βελιγράδι.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, περίπου το 40% των Σέρβων θεωρεί «παράγοντα σταθεροποίησης» τους Γιουγκοσλάβους Βασιλείς.
Στην τελετή παραβρέθηκε ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄, πρώην Βασιλεύς των Ελλήνων με την σύζυγο του Βασίλισσα Άννα-Μαρία. Μην ξεχνούμε πως ήταν πρώτα ξαδέρφια με την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Μεσοπεντηκοστή ή αλλιώς "25 της Πασχαλιάς" σήμερα. Πρόκειται για μία μεγάλη δεσποτική εορτή η οποία στο Βυζάντιο εωρτάζετο με σεμνότητα και λαμπρότητα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το blog "Ελλήνων Εκκλησία".

Βιογραφία
Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του Αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Αλλά και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει κανείς τα ίχνη της παλαιάς της λαμπρότητας. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδραση της στις προ και μετά από αυτήν Κυριακές και με την παράταση του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.
Ποιό όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός, μία τομή. Ωραία το τοποθετεί το πρώτο τροπάριο του εσπερινού της εορτής:

«Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν,
τῶν ἐκ σωτηρίου ἀρχομένων ἐγέρσεως
Πεντηκοστῇ δέ τῇ θείᾳ σφραγιζομένων,
καί λάμπει τάς λαμπρότητας
ἀμφοτέρωθεν ἔχουσα
καί ἑνοῦσα τάς δύο
καί παρεῖναι τήν δόξαν προφαίνουσα
τῆς δεσποτικῆς ἀναλήψεως σεμνύνεται».

Χωρίς δηλαδή να έχει δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξα της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθεί μετά από 15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον. Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάρι της ημέρας η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθεί ο Χριστός σαν Μεσσίας - μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης καί διαλλάκτης ἡμῶν καί τοῦ αἰωνίου αὐτοῦ Πατρός». «Διά ταύτην τήν αἰτίαν τήν παροῦσαν ἑορτήν ἑορτάζοντες καί Μεσοπεντηκοστήν ὀνομάζοντες τόν Μεσσίαν τε ἀνυμνοῦμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάρι. Σ’ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο Ιησούς η δεν είναι; Είναι η διδασκαλία του Ιησού εκ Θεού ή δεν είναι; Νέο λοιπόν θέμα προστίθεται: ο Χριστός είναι διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν έμαθε γράμματα κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του Θεού η κατασκευάσασα τον κόσμο. Ακριβώς από αυτόν τον διάλογο εμπνέεται μεγάλο μέρος της υμνογραφίας της εορτής. Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του είναι η του Θεού Σοφία. Εκλέγομε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τροπάρια, το δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού του πλ. δ’ ήχου:

«Μεσούσης τῆς ἑορτῆς
διδάσκοντός σου, Σωτήρ,
ἔλεγον οἱ Ἰουδαῖοι·
Πῶς οὗτος οἶδε γράμματα, μή μεμαθηκώς;
ἀγνοοῦντες ὅτι σύ εἶ ἡ Σοφία
ἡ κατασκευάσασα τόν κόσμον.
Δόξα σοι».

Λίγες σειρές πιο κάτω στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου, αμέσως μετά την περικοπή που περιλαμβάνει τον διάλογο του Κυρίου με τους Ιουδαίους «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης», έρχεται ένας παρόμοιος διάλογος, που έλαβε χώρα μεταξύ Χριστού και των Ιουδαίων «τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς», δηλαδή κατά την Πεντηκοστή. Αυτός αρχίζει με μία μεγαλήγορο φράση του Κυρίου.« Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω.ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ιω. 7, 37-38). Και σχολιάζει ο Ευαγγελιστής.« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος, οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν» (Ιω. 7, 39). Δεν έχει σημασία ότι οι λόγοι αυτοί του Κυρίου δεν ελέχθησαν κατά την Μεσοπεντηκοστή, αλλά λίγες ημέρες αργότερα. Ποιητική αδεία μπήκαν στο στόμα του Κυρίου στην ομιλία Του κατά την Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν εξ’ άλλου τόσο πολύ με το θέμα της εορτής. Δεν μπορούσε να βρεθεί πιο παραστατική εικόνα για να δειχθεί ο χαρακτήρας του διδακτικού έργου του Χριστού. Στο διψασμένο ανθρώπινο γένος η διδασκαλία του Κυρίου ήλθε σαν ύδωρ ζων, σαν ποταμός χάριτος που δρόσισε το πρόσωπο της γης. Ο Χριστός είναι η πηγή της χάριτος, του ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον, που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από βασανιστική δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές.« Ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος» (Ιω. 7, 38). «Καί γενήσεται αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον», εἶπε στήν Σαμαρείτιδα» (Ιω. 4, 14). Που μετέτρεψε την έρημο του κόσμου σε θεοφύτευτο παράδεισο αειθαλών δένδρων φυτεμένων παρά τας διεξόδους των υδάτων του αγίου Πνεύματος. Το γόνιμο αυτό θέμα έδωσε νέες αφορμές στην εκκλησιαστική ποίηση και στόλισε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής με εξαίρετους ύμνους. Διαλέγομε τρεις, τους πιο χαρακτηριστικούς: Το κάθισμα του πλ. δ’ ήχου προς το «Τήν Σοφίαν καί Λόγον», που ψάλλεται μετά την γ’ ωδή του κανόνος στην ακολουθία του όρθρου:

«Τῆς σοφίας τό ὕδωρ καί τῆς ζωῆς
ἀναβρύζων τῷ κόσμῳ, πάντας, Σωτήρ,
καλεῖς τοῦ ἀρύσασθαι
σωτηρίας τά νάματα·
τόν γάρ θεῖον νόμον σου
δεχόμενος ἄνθρωπος,
ἐν αὐτῷ σβεννύει
τῆς πλάνης τούς ἄνθρακας.
Ὅθεν εἰς αἰῶνας
οὐ διψήσει, οὐ λήξει
τοῦ κόρου σου δέσποτα, βασιλεῦ ἐπουράνιε.
Διά τοῦτο δοξάζομεν
τό κράτος σου, Χριστέ ὁ Θεός,
τῶν πταισμάτων ἄφεσιν αἰτούμενοι
καταπέμψαι πλουσίως
τοῖς δούλοις σου».

Το απολυτίκιο και το κοντάκιο της εορτής, το πρώτο του πλ. δ’ και το δεύτερο του δ’ ήχου:

«Μεσούσης τῆς ἑορτῆς
διψῶσάν μου τήν ψυχήν
εὐσεβείας πότισον νάματα·
ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας·
Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω.
Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι».

«Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης
ὁ τῶν ἁπάντων ποιητής καί δεσπότης
πρός τούς παρόντας ἔλεγες, Χριστέ ὁ Θεός·
Δεῦτε καί ἀρύσασθαι ὕδωρ ἀθανασίας.
Ὅθεν σοι προσπίπτομεν καί πιστῶς ἐκβοῶμεν·
Τούς οἰκτιρμούς σου δώρησαι ἡμῖν,
σύ γάρ ὑπάρχεις πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν».


Και τέλος το απαράμιλλο εξαποστειλάριο της εορτής:

«Ὁ τόν κρατῆρα ἔχων
τῶν ἀκενώτων δωρεῶν,
δός μοι ἀρύσασθαι ὕδωρ
εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν·
ὅτι συνέχομαι δίψῃ,
εὔσπλαγχνε μόνε οἰκτίρμον».

Αυτή με λίγα λόγια είναι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Η έλλειψη ιστορικού υποβάθρου της στέρησε τον απαραίτητο εκείνο λαϊκό χαρακτήρα, που θα την έκανε προσφιλή στον πολύ κόσμο. Και το εντελώς θεωρητικό της θέμα δεν βοήθησε τους χριστιανούς, που δεν είχαν τις απαραίτητες θεολογικές προϋποθέσεις, να ξεπεράσουν την επιφάνεια και να εισδύσουν στην πανηγυριζόμενη δόξα του διδασκάλου Χριστού, της Σοφίας και Λόγου του Θεού, της πηγής του ακενώτου ύδατος. Συνέβη με αυτή κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με τους περίφημους ναούς της του Θεού Σοφίας, που αντί να τιμώνται στο όνομα του Χριστού ως Σοφίας του Θεού, προς τιμήν του οποίου ανεγέρθησαν, κατήντησαν, για τους ιδίους λόγους, να πανηγυρίζουν στην εορτή της Πεντηκοστής η του αγίου Πνεύματος η της αγίας Τριάδος η των Εισοδίων η της Κοιμήσεως της Θεοτόκου η και αυτής της μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Μεσούσης τῆς ἑορτῆς διψῶσάν μου τήν ψυχήν εὐσεβείας πότισον νάματα· ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας· Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’.
Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης ὁ τῶν ἁπάντων ποιητής καί δεσπότης πρός τούς παρόντας ἔλεγες, Χριστέ ὁ Θεός· Δεῦτε καί ἀρύσασθαι ὕδωρ ἀθανασίας. Ὅθεν σοι προσπίπτομεν καί πιστῶς ἐκβοῶμεν· Τούς οἰκτιρμούς σου δώρησαι ἡμῖν, σύ γάρ ὑπάρχεις πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ

Άλωση της Κωνσταντινούπολης σαν σήμερα. 560 χρόνια χωρίς την Κωνσταντινούπολη. Νέα σελίδα για την ιστορία της Ελλάδος. Σελίδα τυραννίας, καταπίεσης, αγώνων. Διαβάστε για την αποφράδα ημέρα το παρακάτω κείμενο. 

Τοῦ Ιωάννου Ελ. ΣιδηρᾶΘεολόγου – Εκκλησιαστικοῦ Ιστορικοῦ – Νομικοῦ


ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ (29 Μαΐου 1453)
«Το δε την πόλιν σοι δοῦναι ούτ’ εμόν εστί, ούτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα τῆς ζωῆς ημῶν»
(Απόκριση Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ΄ τοῦ Παλαιολόγου προς Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή).

Οι κυριότεροι βυζαντινοί ιστορικοί χρονογράφοι, οι οποίοι κατέγραψαν και διέσωσαν αυθεντικά και τεκμηριωμένα τα γεγονότα, πριν, κατά και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι ο Δούκας, ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ο Γεώργιος Φραντζής και ο Μιχαήλ Κριτόβουλος. Με γνώμονα την ιστορική γραφή των παραπάνω χρονογράφων συντίθεται το «Χρονικόν της αλώσεως» μέχρι την 29η Μαΐου του 1453, ημέρα που σφράγισε επί αιῶνες την πορεία τοῦ ευσεβοῦς Γένους μας.
Τον Οκτώβριο του 1448 εκοιμήθη ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος και διάδοχος αυτοῦ ορίσθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος εστέφθη στο Δεσποτάτο του Μυστρά και « εγένετο παρά πάντων δεκτός» στην Κωνσταντινούπολη. Από την άλλη πλευρά, κατά το έτος 1451, είχε πεθάνει ο Σουλτάνος των οθωμανῶν Μουράτ Β΄ και διάδοχός του ανεδείχθη στην Ανδριανούπολη ο υιός του, Μωάμεθ Β΄ ο μετέπειτα πορθητής της Κωνσταντινουπόλεως.
Από τον Μάρτιο μέχρι και τα τέλη Αυγούστου του 1452 οικοδομείται υπό την απόλυτη επίβλεψη του Μωάμεθ το νέο φρούριο των οθωμανῶν στο πιο στενό και δύσπλευτο σημείο τοῦ Βοσπόρου προκειμένου να ελέγχεται απολύτως υπό τους οθωμανούς η δίοδος του Βοσπόρου. Ταυτόχρονα οι οθωμανοί προβαίνουν σε σκληρές λεηλασίες στον ευρύτερο χώρο του νέου φρουρίου και δημιουργούν τα πρώτα σοβαρά πλήγματα στους βυζαντινούς. Τότε ακριβώς (Ιούλιος του 1453) ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος αναγκάζεται να σφραγίσει τις πύλες της Κωνσταντινουπόλεως.
Την ίδια περίοδο ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ αγωνιᾶ και υποφέρει βλέπει ότι οι Ρωμιοί είναι αποφασισμένοι να υπερασπισθούν τα ιερά και τα όσια του Γένους. Είναι δε χαρακτηριστική των τότε ιστορικών, οι οποίοι αναφέρουν ότι ο Μωάμεθ στην Ανδριανούπολη «οίκοι διάγων ουκ εδίδου ανάπαυσιν τοῖς βλεφάροις, αλλά και εν νυκτί και ημέρα την πάσαν φροντίδαν της πόλεως είχε, πώς αυτήν καταλάβοι, πώς κύριος αυτής γένοιτο». Τότε συμβαίνει αναπάντεχα ακόμη ένα κακό. Κάποιος ικανότατος μηχανικός –πιθανότατα Ούγγρος- μεταπηδά από τους βυζαντινούς στους οθωμανούς έναντι αδράς αμοιβῆς και αναλαμβάνει να κατασκευάσει ένα τεράστιο σε μέγεθος κανόνι, του οποίου η αποτελεσματικότητα να καταστρέφει τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, απεδείχθη εφιαλτική από την πρώτη στιγμή.
Από την πλευρά τους οι βυζαντινοί με την αποστολή πρέσβεων ζητούν βοήθεια από την Ιταλία και την Ουγγαρία, αλλά ο Ιωάννης Ουνυάδης για την παροχή στρατιωτικής ενισχύσεως υπέρ των βυζαντινών ζητεί ως αντάλλαγμα τουλάχιστον την πόλη της Μεσημβρίας στον Εύξεινο Πόντο.
Κατά τους μήνες Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1452 ενεργοποιούνται στοιχειωδώς και βαθμιαία η Βενετία και η Γένοβα ύστερα από σειρά σοβαρών εχθρικών επιθέσεων των οθωμανών εναντίον δικών τους υπηκόων. Υποβάλλουν αιτήσεις για παρέμβαση του Πάπα Νικολάου Ε΄ προς τους Δυτικούς ηγεμόνες και τελικώς αποφασίζουν την στρατιωτική ενίσχυση μόνον των δικών τους εγκαταστάσεων στον Εύξεινο Πόντο και στη συνοικία Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως. Και όλα αυτά προς υπεράσπιση των οικονομικών τους συμφερόντων και όχι από ενδιαφέρον για την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως.
Τον Δεκέμβριο του 1452 γίνονται στην Κωνσταντινούπολη δεκτοί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ο ελληνικής καταγωγής εξωμότης Επίσκοπος του Κιέβου Ισίδωρος ως απεσταλμένος του Πάπα και ο Λεονάρδος Χίος, Λατίνος Επίσκοπος Μυτιλήνης. Οι δύο αυτοί παπικοί απεσταλμένοι στις 12 Δεκεμβρίου 1452 με συναίνεση και παρουσία του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου κηρύσσεται στην Αγία Σοφία η ένωση των δύο Εκκλησιών προκαλώντας την εντονότατη δημόσια αντίδραση της μερίδος των ορθοδόξων ανθενωτικών, οι οποίοι γνώριζαν ότι τίποτε δεν μπορούσαν να αναμένουν ως βοήθεια από τους Λατίνους. Γράφεται μάλιστα ότι το ανοσιούργημα της ψευδοενώσεως των Εκκλησιών εθεωρήθη από τους πνευματικούς ανθρώπους της Πόλεως ως πράξη ασυγχώρητη από τον Θεό, ο οποίος απέστρεψε το πρόσωπο αυτού από τους βυζαντινούς και η Πόλη έπεσε στα χέρια των αλλοθρήσκων οθωμανών.
Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1452 αποφασίζεται να παραμείνουν στην Κωνσταντινούπολη και να συμμετάσχουν στην άμυνά της όσα πλοία είχαν ελλιμενισθεί για εμπορικούς λόγους, αλλά ένας αριθμός από αυτά –κυρίως βενετικά- δεν πειθαρχεί και αποχωρεί φυγαδεύοντας και εκατοντάδες ενόπλους άνδρες.
Στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου του 1453 οι οθωμανοί μεταφέρουν το μεγάλο κανόνι από την Ανδριανούπολη στην Κωνσταντινούπολη και συγκεντρώνουν σταδιακά τα στρατιωτικά σώματα του Μωάμεθ. Λαμβάνουν θέσεις απέναντι από τα χερσαία τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και σταδιακά αποκλείουν την Πόλη από ξηράς.
Οι βυζαντινοί ενισχύουν με κάθε μέσο τα τείχη, χερσαία και θαλάσσια, και στις 2 Απριλίου κλείουν με την μεγάλη αλυσίδα την είσοδο του Κερατίου κόλπου. Παρά την κρισιμότητα των στιγμών η αντιπαράθεση ενωτικών και ανθενωτικών είναι πάντοτε αισθητή. Γράφεται μάλιστα ότι ο Μέγας Δούκας Λουκάς Νοταράς, όταν είδε τον αναρίθμητο στρατό των οθωμανών, είπε: «κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη Πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν». (Είναι καλύτερο να δεί κάποιος στη μέση της Πόλεως να βασιλεύει τουρκικό φρακιόλιο παρά παπική τιάρα).
Ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος υπερασπίζει μάχιμες θέσεις και κυρίως την κεντρική χερσαία Πύλη, την γνωστή ως Πύλη του Αγίου Ρωμανού, ενώ σώμα ενόπλων κινείται σε διάφορα σημεία στο εσωτερικό της Πόλεως. Το σύνολο των τότε κατοίκων της Κωνσταντινουπόλεως ανέρχονταν στις 50.000 και από αυτούς, οι μεν ένοπλοι βυζαντινοί ήταν περίπου 7.000, ενώ 2.000 ήταν οι Βενετοί και οι Γενουάτες. Στο πεδίο της μάχης δηλαδή η αναλογία ήταν ένας Ρωμιός προς είκοσι οθωμανούς.
Στις 5-7 Απριλίου έχουμε την έναρξη της πολιορκίας της Πόλεως και στις 12 Απριλίου αρχίζουν συνεχείς κανονιοβολισμοί των χερσαίων τειχών, ημέρα και νύκτα, από τους οθωμανούς. Οι βυζαντινοί με επινοητικότητα προσπαθούν με ειδικές κατασκευές να εξουδετερώσουν τις βολές, να κλείσουν με κάθε μέσο τα ρήγματα στα τείχη και να δημιουργήσουν νέα προκαλύμματα και προμαχώνες.
Στις 18 Απριλίου, κατά τα ξημερώματα, γίνεται η πρώτη επίθεση των οθωμανών στα τείχη, αλλά απωθούνται επιτυχώς από τους βυζαντινούς. Εξοργισμένος τότε ο Μωάμεθ από την μεγάλη του αλαζονεία ορμά στην θάλασσα και την ραβδίζει ως παρανοϊκός, ενώ αντικαθιστά και τον αρχηγό του στόλου του. Στις 22 Απριλίου ο Μωάμεθ τεχνάζεται ένα πρωτοφανές σόφισμα. Διατάζει την μεταφορά δια ξηράς των πολεμικών πλοίων του μέσα στον κεράτιο κόλπο. Η μεταφορά των πολεμικών πλοίων γίνεται πανηγυρικά και με τυμπανοκρουσίες μέσω ειδικά διαμορφωμένης διόδου στην περιοχή του Γαλατά από το Διπλοκιόνιον έως απέναντι στο Κοσμίδιον.
Στις 7 Μαΐου γίνεται αποτυχημένη επίθεση κατά των χερσαίων τειχών με 30.000 άνδρες και ισχυρές απώλειες για τους οθωμανούς. Στις 12 Μαΐου ο Μωάμεθ τυφλωμένος από το πάθος να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη διατάζει μεγάλη επίθεση με δύναμη 50.00 ανδρών κατά τα μεσάνυχτα. Σε μάχη επί των τειχών κοντά στα ανάκτορα σημειώνονται μεγάλες απώλειες και για τα δύο μέρη. Ο αυτοκράτωρ εκείνη τη νύκτα παρά τις πιέσεις και τις προτροπές από το στενό περιβάλλον του δεν εδέχθη να εγκαταλείψει την Πόλη.
Άξιο ιδιαίτερης μνείας είναι ότι κατά την ημέρα της ονομαστικής εορτής του Κωνσταντίνου (21 Μαΐου) η πρόταση του Μωάμεθ προς τον αυτοκράτορα να παραδώσει την Πόλη με αντάλλαγμα την περιουσία του ιδίου, της οικογένειας και των αρχόντων του. Τότε ο γενναίος και μαρτυρικός Ρωμιός αυτοκράτορας αποκρίνεται στο Μωάμεθ: «δε την πόλιν σοι δοῦναι ούτ’ εμόν εστί, ούτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα τῆς ζωῆς ημῶν».
Μεταξύ 25ης και 26ης Μαΐου συμβαίνουν διάφορα εντυπωσιακά δυσοίωνα, όπως η πτώση της Ιεράς Εικόνος της Θεοτόκου κατά την λιτάνευσή της και «τοῦτο παρά δόξαν γεγονός φρίκην τε πολλήν και αγωνίαν μεγίστην και φόβον πάσιν ανέβαλεν». Παράλληλα, ισχυρή καταιγίδα με αστραπές και χαλάζι αναστατώνει τους βυζαντινούς, ενώ την επομένη «νέφος βαθύ την πόλιν πάσαν περιεκάλυψε από πρωίας βαθείας έως εσπέρας». Ορισμένοι μάλιστα ιστορικοί χρονογράφοι της εποχής εκείνης αναφέρουν ότι από την πρώτη ημέρα της πολιορκίας μέχρι και την 27η Μαΐου, τρείς δηλαδή ημέρες προ της αλώσεως, ολόκληρη την Πόλη εκάλυπτε περιφερόμενη ουράνια φωτεινή νεφέλη, η οποία όταν εξαφανίστηκε προκάλεσε τον τρόμο των Ρωμιών, επειδή θεωρήθηκε ότι η Θεοτόκος είχε πλέον αφήσει απροστάτευτη την Πόλη της στα χέρια των οθωμανών.
Κατά τις δύο τελευταίες ημέρες (26/27 Μαΐου) προ της αλώσεως ο οθωμανικός στρατός προετοιμαζόταν με νηστεία και προσευχή. Φωτοχυσίες και θορυβώδεις νυκτερινοί εορτασμοί στο οθωμανικό στρατόπεδο έσπερναν τον πανικό στους πολιορκουμένους Ρωμιούς. Την παραμονή της μεγάλης επιθέσεως (28 Μαΐου) ο Μωάμεθ ανακοινώνει στα στρατεύματά του ότι την επομένη θα γίνει η μεγάλη και τελική επίθεση. Επακολουθεί γενική κινητοποίηση με υποσχέσεις ανταμοιβών στους στρατιώτες, προσευχές και ηθική ενίσχυση, ενεργοποίηση ποικίλων πολιορκητικών κατασκευών και αλλεπάλληλοι κανονιοβολισμοί.
Κατά τα ξημερώματα της 29ης Μαΐου, ημέρα της μάρτυρος Αγίας Θεοδοσίας, αρχίζει η επίθεση των οθωμανών με κύριο στόχο την πύλη του Αγίου Ρωμανού. Γίνονται αλλεπάλληλες προσπάθειες εισόδου δια μέσου των τειχών, ενώ εξακολουθούν οι κανονιοβολισμοί. Παρά την σθεναρή αντίσταση των πολιορκουμένων σχεδόν ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η διείσδυση των οθωμανών γενιτσάρων από την κερκόπορτα και από την πύλη του Χαρισίου. Η κερκόπορτα ήταν υπόγεια, κρυφή, παλαιά είσοδος, «παραπόρτιον», πλησίον του παλατίου που είχαν ανοίξει προσφάτως για τις δικές τους ανάγκες οι βυζαντινοί. Διαθρυλείται ότι την πύλη του Ρωμανού είχαν ανοίξει στους οθωμανούς γενιτσάρους για να εισέλθουν στην Πόλη ορισμένοι Εβραίοι, οι οποίοι συνεργάζονταν μαζί τους.
Επικρατεί παντού πανικός και όλοι, κατακτητές και μη, κατευθύνονται στο κέντρο της Πόλης. Θρίαμβος, λεηλασία, αγριότητα και βιαιοπραγίες για τους κατακτητές. Σφαγή, αιχμαλωσία και κάθε είδους ατίμωση για τους κατακτημένους. Τότε πεθαίνει μαχόμενος μέχρι τέλους επί των επάλξεων και ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε το επεισόδιο, το οποίο καταγράφει ο χρονογράφος Φραντζής και αφορά την πίστη και την ταπεινότητα του αυτοκράτορος. Η διήγησή του έχει ως εξής: «Ερχόμενος ο αυτοκράτορας στον πάνσεπτο ιερό ναό της Του Θεού Σοφίας για την τελευταία θεία Λειτουργία προσευχήθηκε κλαίγοντας και γονυπετής μετέλαβε τα Άχραντα και Θεία μυστήρια. Έπειτα μετέβη στα ανάκτορα, σταμάτησε για λίγο και ζήτησε συγχώρεση από τους πάντες. Ποιος να διηγηθεί τα κλάματα και τους θρήνους στο παλάτι εκείνη την ώρα; Ακόμη και αν υπήρχε άνθρωπος καμωμένος από ξύλο ή πέτρα ήταν αδύνατο να μη θρηνήσει».
Οι χρονογράφοι αναφέρουν επίσης ότι ο Κωνσταντίνος βλέποντας την άλωση της Πόλεως είπε γοερά τις εξής φράσεις: «Δεν υπάρχει κανείς χριστιανός να πάρει το κεφάλι μου; Χίλιες φορές να πεθάνω παρά να ζήσω και να δώ την άλωση της Πόλης».
Τέτοιες ήταν οι επί τρείς ημέρες σφαγές, καταστροφές και ιεροσυλίες, ώστε ο χρονογράφος Φραντζής δεν είναι υπερβολή όταν γράφει ότι: «σε ολόκληρη την Κωνσταντινούπολη δεν φαινόταν σπιθαμή χώμα από τις σωρούς των νεκρών». Μετά από τρείς ημέρες έπαυσε η λεηλασία και ο Μωάμεθ Β΄ ο πορθητής, αφού εισήλθε έφιππος στον ιερό ναό της Του Θεού Σοφίας για να προσευχηθεί για την νίκη του, μετέβαλε την «Μεγάλη Εκκλησία», όπως λέγεται σε τέμενος.
Η Πόλη εάλω και ήταν Μάϊος του 1453. Κατά μήνα Μάϊο είχαν γίνει τα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως και πάλι κατά μήνα Μάϊο «επάρθεν η Ρωμανία». Κωνσταντίνος ο Μέγας την έχτισε και επί Κωνσταντίνου εάλω. Η Κωνσταντινούπολη ήταν και παραμένει η πόλη της Θεοτόκου, η πόλη των θρύλων, των δακρύων και των στεναγμών του ευσεβούς Γένους μας. Τελικά, η Πόλη των πόλεων διαχρονικά αποτελεί την «κιβωτό της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας».

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/05/29-1453.html

ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Οι "προ ΧΡΙΣΤΟΥ Χριστιανοί". Μία ιστορία που έχει αποκρυφεί. Που αποδεικνύει ήταν οι αρχαίοι μας Έλληνες φιλόσοφοι, κωμικοί, ιστορικοί. προφήτευσαν, έχοντας τον εκ ΘΕΟΥ σπερματικό λόγο, την έλευση του ΧΡΙΣΤΟΥ στην γη. 
Αναμφισβήτητα οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι, που μίλησαν για τον ένα Θεό. Ιδέες όπως: Λόγος, Θεός, αθανασία, ψυχή, λύτρωση, βασιλεία των ουρανών δεν συναντώνται μόνο στα χριστιανικά κείμενα αλλά πολύ νωρίτερα και στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε πολλά αρχαία κείμενα εμπεριέχονται Θείες αποκαλύψεις, όπως στη Θεογονία του Ησίοδου, στα Ερμητικά κείμενα και στα Ορφικά. Από τον Πυθαγόρα, τον Αναξίμανδρο, τον Παρμενίδη μέχρι το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μιλούσαν για Αυτόν, τον οποίο θεωρούσαν αιτία της δημιουργίας του κόσμου.

To κείμενο που ακολουθεί είναι απόωτο blog ΠΥΓΜΗ.gr
"«Άπειρον, καθαρή ενέργεια, μονάδα, ο Ον» ήταν ονόματα-χαρακτηρισμοί που συνόδευαν στην Αρχαία Ελλάδα το όνομα του Θεού. Ας δούμε όμως τα προαναφερθέντα αναλυτικότερα:
  • Ο Αριστοτέλης λέει ότι ο Θεός είναι πηγή ζωής και καθαρή ενέργεια: «Η γαρ νου ενέργεια ζωή, εκείνος δε ενέργεια. Ενέργεια δε η καθ’αυτή εκείνου ζωή αρίστη και αίδιος», «Ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ».
  • Ο Πλάτων μέσω του Τιμαίου μας λέει ότι ο Θεός είναι ποιητής ουρανού και γης, όπως ακριβώς ισχυρίζεται και η Ορθοδοξία: «Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας, αδύνατον λέγειν» (Πλάτων, Τίμαιος 5,25,Γ).
  • Η ορθοδοξία λέει ότι ούτε φύλλο δεν πέφτει από ένα δέντρο, εάν δεν το θέλει ο Θεός. Το ίδιο δίδαξε και ο Σωκράτης και έπειτα ο Πλάτωνας. «Ο μεν δη Θεός ώσπερ και ο παλαιός λόγος, αρχήν τε και τελευτήν και μέσα των όντων απάντων έχων» (νόμοι Δ, 715.ε).
  • Ο Θεός για τους χριστιανούς ορθόδοξους είναι αλάνθαστος. Το ίδιο υποστήριζαν και στην Αρχαία Ελλάδα: «Μηδένα γαρ είναι σοφόν αλλ’ ή Θεού» (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων Α,12)
  • Θαλής ο Μιλήσιος: «Πρεσβύτερον των όντων Θεός. Αγέννητον γαρ» Ο Θεός είναι αγέννητος, όπως υποστηρίζει και η Ορθοδοξία.
  • ellinismos-xristianismos1
    Αγιογραφία: Θουκιδίδης, Αριστοτέλης
  • Την αθανασία της ψυχής είναι κάτι που επίσης υποστηρίζει η ορθόδοξη πίστη. «Οπότε δή το αθάνατον και αδιάφθορον εστί, άλλο τι ψυχή εί (…) Επίοντος αρά θανάτου επί τον άνθρωπον το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, το δ’ αθάνατον σων και αδιάφθορον οίχεται απιόν, υπεκχωρήσαν τω θανάτω» (Πλάτων, Φαίδων 106ε). Στο διάλογο Φαίδων περιγράφονται οι τελευταίες ώρες του Σωκράτη, ο οποίος εξηγεί για την αθανασία της ψυχής.
Μετά από αυτά βέβαια θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ο χριστιανισμός αντέγραψε την ελληνική φιλοσοφία μετατρέποντας της σε μια νέα θρησκεία. Ο ερχομός όμως του Χριστού είχε προφητευτεί από Έλληνες αναζητητές της αλήθειας, δηλαδή φιλοσόφους, με περισσότερες μάλιστα λεπτομέρειες απ’ ότι στην Παλαιά Διαθήκη.
 «Εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν – θα περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας κοιμισμένοι, εκτός και αν σας λυπηθεί ο Θεός και στείλει κάποιον άλλο», είπε ο Σωκράτης στους κατηγόρους του (απολογία Σωκράτους 31α).
Ο Άγιος Αθανάσιος διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπου υπήρχαν πολλά αρχαία κείμενα. Είχε λοιπόν τη δυνατότητα πρόσβασης μεταξύ των άλλων στα γραπτά που προέρχονταν από τον ναό του «αγνώστου Θεού» στην Αθήνα.
Αγιογραφία: Άγιος Ιουστίνος ο Φιλόσοφος, ΌμηροςΣτο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας ταυτόχρονα τις προφητείες των Ελλήνων για την έλευση του Χριστού στην γη. Το συγκεκριμένο έργο του Αγίου Αθανασίου διασώζεται σε πολλούς κώδικες και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη γνησιότητά του.Διαβάστε μεταφρασμένο ένα απόσπασμα και τα συμπεράσματα δικά σας. Το υπόλοιπο κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ (αξίζει να το μελετήσετε όλο):
«Τότε πάλι οι επτά (σοφοί) μίλησαν και είπαν. Δια την οικονομίαν του Χριστού και δια την Αγία Τριάδα.(…) Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και ομοούσιο Πνεύμα εκήρυξαν εκ των προτέρων, και τα δια σταυρού τίμια πάθη εκήρυξαν εκ των προτέρων. Εις αυτόν η δόξα και η ισχύς μαζί με το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Αγία Αικατερίνα, η Ελληνίδα φιλόσοφος
agia_aikaterini_sina
Αγία Αικατερίνα, η Ελληνίδα φιλόσοφος
Αποκαλυπτική είναι και η ιστορία της Αγίας Αικατερίνης, της πάντοτε καθαρής, όπως ομολογεί το όνομά της (αει+καθ\τ\αρίνα), στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ., στην Αλεξάνδρεια. Αφού δήλωσε στον αυτοκράτορα Μαξιμίνο την ελληνική μόρφωσή της (ήταν άριστη γνώστης της ελληνικής κλασσικής γραμματείας) αλλά και την πίστη της στο Χριστό χρησιμοποίησε τις αρχαιοελληνικές προφητείες από τις Σύβιλλες και ανέτρεψε τα επιχειρήματα των 50 ρητόρων που είχε επιστρατεύσει ο τότε αυτοκράτορας, για να την μεταπείσει. Αρχικά, απευθυνόμενη στον αυτοκράτορα, είπε: «βασιλιά μου, έπρεπε να γνωρίζεις ότι οι θυσίες σου απευθύνονται σε είδωλα φθαρτών ανθρώπων και όχι σε πραγματικούς θεούς, πράγμα που υποστηρίζει και ο διαλεκτικός φιλόσοφος Διόδωρος όταν λέει ότι κάποιους ανθρώπους οι συνάνθρωποί τους τους ονόμασαν θεούς και τους περιέβαλαν με το αξίωμα της αθανασίας, ενώ κάποιους άλλους που επέδειξαν ανδρεία ή κάποια αρετή τους τίμησαν με αδριάντες και αγάλματα, αργὀτερα δε τους θεώρησαν θεούς και επινόησαν θυσίες, τιμές και πανηγύρια, πράγμα που καταδικάζει και ο Πλούταρχος, όταν λέει ότι εισήγαγαν την πλάνη των ειδώλων». Έπειτα ήρθε αντιμέτωπη με τον επικεφαλής των 50 ρητόρων, του οποίου το βασικό επιχείρημα ήταν το ότι κανένας παλαιός σοφός δεν κάνει λόγο για τον Εσταυρωμένο Ιησού και τη θεότητα του, αντέκρουσε η Αγία Αικατερίνη αντλώντας μαρτυρίες απ τους προ Χριστού σοφούς και ποιητές. Έτσι επικαλέστηκε τη μαρτυρία της σοφής Σίβυλλας, που είχε πει:
 «Κάποτε θα έρθει στην πολύπαθη γη κάποιος αναμάρτητος και με τους όρους της θεότητας θα λυτρώσει τον άνθρωπο από τη φθορά. Ο άπιστος όμως λαός θα τον φθονήσει και θα τον κρεμάσει ως κατάδικο θανάτου. Κι όλα αυτά θα τα υπομείνει με πραότητα». Στη συνέχεια ανέφερε τη μαρτυρία κάποιου γνωστού στους ρήτορες μάντη Απόλλωνα: «Ένας ουράνιος με πιέζει που είναι φως τριλαμπές. Αυτός δε που θα υποστεί τα πάθη, Θεός είναι, χωρίς να πάθει τίποτα η θεότητά του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι Θεός και άνδρας παίρνοντας όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά από θνητή γυναίκα».
Είχε προηγηθεί ωστόσο έντονη λογομαχία μεταξύ των δύο:
ellinismos-xristianismos3
Αγιογραφία: Πλάτων, Πλούταρχος
«Ρήτορας: «Πρώτα πρώτα ο Όμηρος, όταν προσεύχεται στον Δία, τον χαρακτηρίζει πολυδοξασμένο, αθάνατο. Ο Ορφέας ευχαριστεί τον Απόλλωνα και τον αποκαλεί βασιλιά, παντεπόπτη…Οπότε κι εσύ μην απατάσαι και λατρεύεις θεό έναν εσταυρωμένο, τον οποίο κανένας από τους σοφούς μας ούτε σοφό τον ονόμασε, ούτε και ήξερε αν ήταν θεός».
Αικατερίνη «Παραδέχομαι ότι αυτά που ανέφερες τα είπαν οι ποιητές. Όμως λένε κι άλλα. Ο Όμηρος, για παράδειγμα, αποδίδει στον πατέρα των θεών σας πολλά ελαττώματα, αφού τον λέει ψεύτη, διεστραμμένο, πανούργο και απατεώνα, ενώ γράφει πως λίγο έλειψε να τον έδενε η Ήρα, ο Ποσειδών και η Αθηνά. Ο Ορφέας επίσης καταλογίζει μεγάλη ανοησία και φαντασιοπληξία σε όσους λατρεύουν αυτούς τους θεούς. Αλλά και ο Σοφοκλής προσθέτει: “Υπάρχει Θεός, που δημιούργησε το σύμπαν. Εμείς οι θνητοί θεσμοθετήσαμε και κατασκευάσαμε αγάλματα θεών από ξύλο, πέτρα ή χρυσό. Και ορίσαμε θυσίες σ’ αυτούς, θεωρώντας όλα αυτά ως εκδήλωση σεβασμού και λατρείας”»
(σ.σ. Οι Αρχαίοι Έλληνες κατά κανόνα τιμούσαν τους «θεούς» -θεός εκ της λέξεως θέω, τρέχω- ως ευεργέτες των ανθρώπων, όπως τιμούνται σήμερα οι άγιοι. Δεν τους λάτρευαν. Βέβαια υπήρχαν και περιπτώσεις, όπου ιερείς ξεγελούσαν ανυποψίαστους πολίτες, παρουσιάζοντας τους «θεούς» σαν θρησκεία για να παίρνουν χρήματα από δωρεές)."

Πόσα απ΄ αυτά ξέρουν. Ουδείς εξ αυτών πίστευε στους δώδεκα θεούς! Γι΄ αυτό Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ-ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ-ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΖΙΧΑΝΤ

Γράφει από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

"Το "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο υποτιμά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενισχύει τον ήδη υφιστάμενο ρατσισμό κατά των Ελλήνων μέσα στην ίδια τους την χώρα, αυξάνει την εγκληματικότητα και φέρνει ανισότητα στις κοινωνικές τάξεις και οι μηνύσεις εναντίον των άλλων θα έχουν δούναι και λαβείν." Με αυτές τις φράσεις ξεκινώ το άρθρο μου για το "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο. Φράσεις από τον υπεύθυνο της Τ.Ο. Κοζάνης της Εθνικής Ελπίδας που μέσα σε τρεις σειρές τα είπε όλα. 
Οι ελληνόψυχοι Πειραιώς Σεραφείμ & Αμβρόσιος Καλαβρύτων
Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι η πρώτη αφορμή για συγκρούσεις στο εσωτερικό της τρικομματικής κυβέρνησης. Το νομοσχέδιο αυτό αν γίνει νόμος θα ενισχύσει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Και δεν το λέμε επειδή φοβόμαστε την Χρυσή Αυγή, αλλά επειδή τα ΜΜΕ της κάνουν την τιμή και την αναδεικνύουν έστω και κατηγορώντας την (γιατί αυτό ανταποκρίνεται αντίστροφα στον κόσμο). Λέει ο κόσμος: "εσείς είστε μεγαλοκάναλα της σαπίλας και της διαφθοράς, βρίζοντας την Χρυσή Αυγή, βρίζετε ένα καλό στοιχείο για την κοινωνία μας που θα φέρει την κάθαρση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο". Δεν είναι όμως έτσι. Θα ενισχυθούν τα άκρα (ΚΚΕ-Χρυσή Αυγή-ΣυΡιζΑ), θα μας οδηγήσουν σε εμφύλια διαμάχη και έτσι θα έρθουν οι ξένοι και θα μας τα πάρουν όλα. Τότε θα καταλάβετε ποια ήταν αυτά τα κόμματα και θα με θυμηθείτε. Οι προδότες, οι παγανιστές, οι ισοπεδωτές αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία οι λαθρομετανάστες ανέρχονται στους 1.970.000 και ίσως έχουν ξεπεράσει σήμερα τα 2.000.000!!! Δηλαδή αποτελούν το 20% του πληθυσμού της χώρας!!! Τοκ καταλαβαίνετε; Το αντιλαμβάνεστε;
- Γιατί όμως οι λαθρομετανάστες αντιδρούν τόσο βίαια μέσα σ΄ ένα ξένο γι΄ αυτούς κράτος;
- Γιατί τους δώσαμε την εντύπωση ότι η Ελλάδα ήταν άνομο κράτος, στο οποίο κάνει ο καθένας ότι θέλει. Ο ΘΕΟΣ μας έδωσε ελευθερία αλλά μας έδωσε και λογική την οποία σήμερα δεν χρησιμοποιούμε. Αλλά το κυριότερο είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν απ΄ τις χώρες της Ανατολής έχουν ανατραφεί τελείως διαφορετικά. Δηλαδή, ο βιασμός είναι στο Πακιστάν καθημερινό φαινόμενο. Στην Ελλάδα έχουμε άλλη νοοτροπία. Την νοοτροπία αυτή την φέρνουν και στην χώρα μας.
Κάποιοι λαθρομετανάστες θεωρούν την Ελλάδα δίοδο για την είσοδό τους στην Ευρώπη και κάποιοι χρηματοδοτούνται δια του Ελληνικού κράτους (π.χ. με τον νόμο Καστανίδη) από την Δύση για εποικισμό στην χώρα μας. Και δεν είναι ούτε σχήμα λόγου, ούτε ρατσιστικό, ούτε ψεύδος. Είναι αλήθεια, είναι πραγματικότης.
Η Εκκλησία είναι μία πολυπληθής κοινωνία προσώπων με ελευθερία και αγάπη. Ως Ορθόδοξοι Έλληνες αγαπούμε ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους. Δεν τους ξεχωρίζουμε από το χρώμα, την φυλή, την θρησκεία, την γλώσσα. Όλοι είναι παιδιά του Ίδιου ΘΕΟΥ. Δίνεις ένα ποτήρι νερό, μία κουβέρτα στον συνάνθρωπό σου σαν είναι ο αδελφός σου, ο πατέρας ή ο γιος σου. Όμως είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε μία νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία. Είναι φανατισμός, κοινωνικοπολιτικοθρησκευτική άποψη. Διαμορφώνεται το σύγχρονο Τζιχάντ, εξισλαμισμός της Ευρώπης δια πυρός και σιδήρου. Πρόκειται όχι για "Αραβική Άνοιξη" αλλά για "Χριστιανικό Χειμώνα". Αυτό θα γίνει και στην Ελλάδα αν δεν πάρουμε γρήγορα τα μέτρα μας. Αυτό που λέει η Εθνική Ελπίδα: "επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών στις πατρίδες τους".
Στις 27 Μαΐου 2013 οι φανατικοί ισλαμιστές έκαναν μία γιορτή, τι στο καλό ήταν τέλος πάντων, όπου ευχαρίστησαν μεταξύ άλλων το ΣυΡιζΑ και το ΚΚΕ, επειδή τους συμπαραστέκονται παντού και πάντα. Είδατε που αυτά τα κόμματα είναι εμετικά λαθρόλαγνα και θα είναι μια ζωή προδότες όπως το παραδέχονται και οι ίδιοι εξάλλου (Ελεύθερος Τύπος 6/1/1925) δια στόματος Κοδράτου. Μία λεπτομέρεια, όλοι ήταν άνδρες. Καμία γυναίκα. Που θα βγάζουν τις ορέξεις τους; Στις κόρες μας, στις γυναίκες μας;;;
27 Μαΐου 2013 με αφετηρία την Αθήνα ξεκινά τον σύγχρονο τζιχάντ. Ετοιμάστε να δείτε κεφάλια Ορθοδόξων Ελλήνων να σφάζονται, κοπέλες να ατιμάζονται, περιουσίες να λεηλατούνται. Είμαστε ακόμα στην αρχή...
Ας αντισταθούμε όσο είναι νωρίς γιατί η Ελλάδα χάνεται και σε λιγότερο από 90 χρόνια Ελληνικό Έθνος δεν θα υπάρχει! 
ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!

1 ΙΟΥΝΙΟΥ 1973. 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την κατάργηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και την έκπτωση του Βασιλέως Κωνσταντίνου από τον θρόνο. Ήταν Παρασκευή όταν σαν κεραυνός εν αιθρία ακούστηκε έκτακτο διάγγελμα του Παπαδόπουλου, στο οποίο μεταξύ άλλων τόνιζε: 
Ορκωμοσία Γ. Παπαδόπουλου. 19 Αυγούστου 1973
"Δεν ήτο πρόθεσις της Επαναστάσεως να υποδείξη ριζικήν πολιτειακήν μεταβολήν και απόδειξιν τούτου περίτρανον αποτελεί το Σύνταγμα του 1968. Την μεταβολήν την κατέστησεν επιβεβλημένην αυτός ούτος ο κληρονομικός ανώτατος άρχων δια της όλης συμπεριφοράς του από της αναρρήσεως του προ εννεατίας μέχρι σήμερον, εκπέσων μόνος του εκ του θρόνου. 
Ελληνικέ λαέ. Ζήτω η δημοκρατία. Δια συντακτικής πράξεως ψηφισθείσης υπό του υπουργικού συμβουλίου και δημοσιευθείσης ήδη εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εγκαθιδρύεται εν Ελλάδι πολίτευμα Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και καταργείται το πολίτευμα του Συντάγματος του 1968."
Και όμως, η πολιτειακή μεταβολή δεν ήταν "επιβεβλημένην υπό του κληρονομικού Ανωτάτου Άρχοντος δια της όλης συμπεριφοράς του". Ήταν η πολιτική φιλοδοξία του Παπαδόπουλου να ανέλθει στο ανώτατο αξίωμα του Έθνους, στόχο που έθεσε από το 1969. Από το 1969 διακήρυττε ότι ήταν "συνεχιστής του κινήματος στο Γουδί του 1909". Αυτού του εθνοφθόρου κινήματος που είχε ως βασικό στόχο την κατάργηση του συνταγματικού βασιλικού θεσμού από την Ελλάδα.
ΠροεπισκόπησηΗ NSA-υπερκυβερνητική μυστική οργάνωση των ΗΠΑ, "το μάτι των ισχυρών"-μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ (Ιανουάριος 1973) αποφάσισε να τελειώνει με τον Θρόνο στην Ελλάδα και τους πολιτικούς. Τα καρτέλ ήθελαν ήδη κατάργηση της Βασιλείας από το 1963-64, οι ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 1965, ο διεθνής Σιωνισμός από πάντα. Αφού όλοι οι ισχυροί ήταν σύμφωνοι, δεν είχαν να περιμένουν τίποτε άλλο παρά να διατάξουν τον Παπαδόπουλο να προχωρήσει να κατάργηση της βασιλείας από την χώρα μας. Η διαταγή ήλθε από τα καρτέλ Φεβρουάριο με Απρίλιο του 1973 με τα μέχρι ιστορικά στοιχεία και δεδομένα. Ο Παπαδόπουλος άδραξε την ευκαιρία και σαν "μάννα εξ ουρανού" πληροφορήθηκε ότι φιλοβασιλικοί αξιωματικοί του Ναυτικού, χωρίς την βοήθεια ή την συνδρομή του Κωνσταντίνου, ετοίμαζαν κίνημα για να τον ανατρέψουν. Βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να εμπλέξει τον Κωνσταντίνο στο κίνημα του Ναυτικού ώστε να βρει δικαιολογία για την-ανόητη-ενέργειά του να καταργήσει την Βασιλεία από την Ελλάδα ενώ πριν από 5 χρόνια με νύχια και δόντια διεφύλαξε στο Σύνταγμα του 1968. 
Ορκίζεται Πρόεδρος Δημοκρατίας και εξαγγέλλει δημοψήφισμα για την μορφή του πολιτεύματος, την αναθεώρηση του Συντάγματος και την αποδοχή αυτού από τον λαό ως Πρόεδρο Δημοκρατίας μέχρι τον Ιούνιο του 1981, στις 29 Ιουλίου 1973.
Στις 29 Ιουλίου 1973 κλείνει ο κύκλος του Παπαδόπουλου και έπονται Πολυτεχνείο, Κύπρος, μεταπολίτευση...

Επίλογος
Δεν αποτελεί μαύρη μέρα μόνο για τους Βασιλόφρονες. Αλλά για όλη την Ελλάδα. Εκείνη την ημέρα έχανε η Ελλάδα έναν λεβέντη Άρχοντα που εκπέμπει σωφροσύνη, ήθος και φιλοπατρία. Έχανε τον προστατευτικό της θώρακα, την ασπίδα προάσπισης Ορθοδοξίας-Πατρίδας-Δημοκρατίας-Ελευθερίας. Ημέρα απαλλαγής και ευτυχίας αποτελεί τους πολιτικούς που λήστεψαν την Ελλάδα χωρίς τον Ανώτατο έλεγχο (= τον Βασιλιά), για τους εχθρούς του Έθνους που αποσαρθρώνουν και διαβρώνουν την Ελλάδα και τους θεσμούς που διατήρησαν επί χιλιετίες τον Ελληνισμό.
Μην τους κάνουμε το χατίρι και αφήσουμε την Ελλάδα σε νέες έριδες. 40 χρόνια είναι υπεραρκετά χωρίς να έχει η Ελλάδα τον πατέρα της, τον ηγέτη της. Αρκετά με τους πατριούς Προέδρους-ανδρίκελα που μόνο την πάρτι τους, την θέση τους σκέφτονται και ότι η ιστορία θα τους γράψει. Αλλά ο Κωνσταντίνος, σαν πραγματικός Έλληνας, θυσίασε τον θρόνο του. Και αυτό είναι που τους πονάει. Αυτό που λέγεται κότσια, υπευθυνότητα, ανδρισμός. Κάτι που δεν έχουν ούτε κατ΄ ελάχιστο. 

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

ΠΑΤΤΑΚΟΣ και ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ;

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Στυλιανός Παττακός Αλέξης Τσίπρας. Ποια η συγγένεια τους. Ο πατέρας, ο θείος, η θεία του Τσίπρα. Αλέξης Τσίπρας: ο μετριοπαθής κομμουνιστής που κολυμπάει στο χρήμα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το blog "ellinokratia".

Κείμενο:
"O Τσίπρας, ο “τιμητής” της δημόσιας ζωής, έχει θεία του την γυναίκα του Στυλιανού Παττακού. Ο πατέρας του ήταν αδερφός της γυναίκας του Παττακού. Το 1967 ο πατέρας Τσίπρας, είχε αναπτύξει στην Άρτα μία εργολαβική εταιρεία με κάποιες δουλειές.
Τον καιρό εκείνο υπήρχαν ανεπτυγμένες σ’ ολόκληρη την επικράτεια οι στρατιωτικές Μ.Ο.Μ.Α., οι οποίες ανελάμβαναν έργα επ’ ωφελεία του δημοσίου και με άριστα αποτελέσματα, διοικούμενες από αξιωματικούς του ελληνικού Μηχανικού. Αυτό όμως δυσαρεστούσε τους εγχώριους εργολάβους, που έβλεπαν να χάνουν χρήματα από έργα που το δημόσιο ανέθετε στις Μ.Ο.Μ.Α., δωρεάν βεβαίως!
Ο πατέρας Τσίπρας ζητά από τον παντοδύναμο τότε γαμπρό του Παττακό, να αποσύρει από την ζώνη ευθύνης της Μ.Ο.Μ.Α., την περιοχή Άρτης, ώστε να επωφεληθούν από τα έργα που πλέον δεν θα ανατίθεντο εις αυτήν. Ο γαμπρός του συναινεί και την αποσύρει.
Με “ελεύθερο” πλέον το πεδίο ο πατέρας Τσίπρας επεκτείνει τις δραστηριότητες του, αλλά υπερβάλλων εις ζήλον πλουτισμού, κατηγορείται διά οικονομικόν σκάνδαλον, το οποίο ο έντιμος γαμπρός του δεν φαίνεται να είναι πρόθυμος να το καλύψει. Διευκολύνεται, όμως, από την..... “κατάστασιν”, να διαφύγη εις αραβικήν χώρα, η οποία τότε παρουσιάζει οργασμό τεχνικών έργων, με προτίμησιν αναθέσεως, σε ελληνικές τεχνικές εταιρείες.
Μόλις πέφτει η δικτατορία, ο πατήρ Τσίπρας επιστρέφει “εν δόξη”, με το γνωστό κόλπο του αντιστασιακού. Η εταιρεία του πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο παίρνοντας έργα του... “φασιστικού” δημοσίου και από κομμουνιστάς Δημάρχους δι’ αναθέσεως πολλές φορές, για να μη ξεχνάμε και τις “δημοκρατικές διαδικασίες”!!"

Παύλος Τσίπρας
Λίγες πληροφορίες, ορισμένες από το zougla.gr για τον πατέρα του Τσίπρα, Παύλο. Πέθανε στις 29 Οκτωβρίου 2012 σε ηλικία 78 χρονών. Ο Παύλος Τσίπρας γεννήθηκε στην Άρτα το 1934, υπήρξε συνιδρυτής (με τον Ίωνα Παράσχη) της τεχνικής εταιρείας «Σκαπανεύς ΑΤΕ» που μαζί με την «ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ» και την «ΑΡΧΙΡΟΔΟΝ» ήταν οι τρεις εταιρείες που έπαιρναν όλα τα Μεγάλα Έργα επί 21ης Απριλίου και ήταν οι εταιρίες που ανέλαβαν την ανασυγκρότηση της Σαουδικής ΑραβίαςΗ οικονομική άνεση του επί 21ης Απριλίου, τον έκανε να χρηματοδοτεί τις δράσεις της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με αποτέλεσμα να τον εκτιμήσει ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄Μέσω του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, ο Παύλος Τσίπρας συνδέθηκε με την οικογένεια των Αλαβάνων (Ιερώνυμος και Αλαβάνοι ήσαν Τήνιοι), η οποία διαχειριζόταν επί 100 χρόνια το Προσκύνημα της Τήνου. 

Ο Παύλος Τσίπρας, πατέρας 3 παιδιών, μέχρι πρόσφατα  ήταν ο Μπόμπολας της Αφρικής!!! Πραγματικά ζάμπλουτος, είχε την δύναμη να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Αφρική!!! 


Ηρακλής Τσίπρας
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Παύλου Ηρακλής Τσίπρας, υπήρξε την δεκαετία του 1950 στέλεχος της ΕΔΑ. Όταν ήρθε η 21η Απριλίου, οι Αξιωματικοί προσπάθησαν να βρουν και να συλλάβουν τον Ηρακλή, διότι ήταν φακελωμένος ως στέλεχος της ΕΔΑ. 
Δεν τον βρήκαν και γι’ αυτό συνέλαβαν τον Παύλο Τσίπρα, τον οποίο και άφησαν ελεύθερο σε λίγες ημέρες! 
Αυτή ήταν η περίφημη αντιστασιακή δράσις του μπαμπά του Αλέξη Τσίπρα.
Όσο για τον Ηρακλή Τσίπρα, έσπευσε αμέσως να τα βρει με την 21η Απριλίου, σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που το 1968 ανέλαβε Γενικός Αρχηγός της Ποδοσφαιρικής Ομάδος του Παναθηναϊκού και από το 1971 Γενικός Αρχηγός του!

Απάντηση ΔΕΡ
Ο Στυλιανός Παττακός ήταν παντρεμένος με τη Δήμητρα Νικολαΐδη από την οικογένεια στρατιωτικών Νικολαΐδη. Θεωρώ επειδή κι εγώ μπερδεύτηκα στο συγκεκριμένο σημείο, ότι η Δήμητρα Νικολαΐδη πρέπει να έχει συγγένεια με τον γνωστό στρατιωτικό Γεώργιο Νικολαΐδη που διατέλεσε και υπουργός στην κυβέρνηση Μεταξά το 1938. Ακόμα και στον ενδεχόμενο να μην ήταν κόρη του συγκεκριμένου Νικολαΐδη σχεδόν σίγουρα υπήρχε πολύ κοντινή συγγένεια.