Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗ, ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ & ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ

Γράφει ο κ. Χρήστος Αντωνιάδης στο "The Royal Chronicles".

Η Δημοκρατία είναι -εκείνο- το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, που θεωρητικά τουλάχιστον δίνει το δικαίωμα και την ευκαιρία σε όλους τους πολίτες να εκφράζονται ισότιμα και ελεύθερα, αλλά και να συνεργάζονται με σκοπό τη δημιουργία ενός καθεστώτος κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην χώρα μας, όμως, αυτό παραμένει μόνο ως θεωρία και δεν επεκτείνεται και στην πράξη. Επειδή στην Ελλάδα, δεν υπάρχει σήμερα ο θεσμός της βασιλείας, το πολίτευμα της Προεδρικής\Προεδρευομένης Δημοκρατίας, για λόγους συμφέροντος, προβάλλεται από πολλούς, ως το μοναδικό πολιτικό σύστημα που αντιπροσωπεύει αυθεντικά την Δημοκρατία. Οι ίδιοι αυτοί «κύκλοι», αφορίζουν το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας το ως παρωχημένο, ξεπερασμένο ή οπισθοδρομικό.
De-Gaulle0001Στην προσπάθεια τους αυτή, διατυπώνουν ισχυρισμούς, που είναι αμφιλεγόμενοι, τόσο από πολιτικής, όσο και από ιστορικής απόψεως. Στην Ελλάδα, έχουμε και το θλιβερό φαινόμενο, πανεπιστημιακοί καθηγητές, στα συγγράμματα τους, να επιρρίπτουν όλα τα λάθη στους Βασιλείς και να υπερθεματίζουν όλους αυτούς που κατά καιρούς διαφωνούσαν με το Στέμμα ή έρχονταν σε αντιπαράθεση με αυτό. Είναι παρατηρημένο δυστυχώς (στη χώρα μας), ότι πολλοί άνθρωποι, εντυπωσιάζονται από την «πλάνη του καινούργιου» και από την παραφιλολογία που καλλιεργείται στον Τύπο για την Προεδρική και για την Βασιλευομένη Δημοκρατία και δεν μελετούν τα πράγματα σε βάθος. Δεν μελετούν τα προτερήματα και τις αδυναμίες των δύο αυτών συστημάτων και δεν κρίνουν επίσης «σφαιρικά» την ιστορική πορεία της Προεδρικής και της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Η νοοτροπία αυτή είναι εντελώς εσφαλμένη και αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία και για την κοινωνική συνοχή. Το παρόν άρθρο επιχειρεί μία προσέγγιση, χωρίς αγκυλώσεις, με αποκλειστικό γνώμονα την όσο το δυνατόν καλλίτερη ενημέρωση των πολιτών. Σίγουρα τα επιχειρήματα δεν μπορούν να εξαντληθούν σε ένα κείμενο λίγων σελίδων, ωστόσο πρόθεση μας είναι να μην υπάρξει σκόπιμη διαστρέβλωση και να προσεγγίσουμε τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά.


Προεδρευομένη/Προεδρική Δημοκρατία:
Κάνοντας μία γενική αναφορά στο θέμα αυτό, θα ήθελα να επισημάνω, ότι για να λειτουργήσει καλλίτερα το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος, δεν είναι ανάγκη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) να εκλέγεται από τον λαό ή το πολίτευμα της Ελλάδος να μετατραπεί, από Προεδρευομένη σε Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου, όπως ορισμένοι υποστηρίζουν.
Κατά την γνώμη μου, εάν ο ΠτΔ εκλέγεται από τον λαό, δεν θα υπάρχει καμία διαφορά επί της ουσίας και κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα για την κοινωνία και τους εργαζόμενους. Θα πρόκειται, απλώς για μία διαδικασία δαπανηρή από οικονομικής πλευράς και όχι μόνο. Σε περίπτωση που υιοθετηθεί η εκλογή του ΠτΔ από τον λαό, αυτή θα γίνεται πιθανώς σε δύο γύρους, η προεκλογική καμπάνια -στην οποία θα παίρνουν μέρος πολλοί υποψήφιοι-, θα κοστίζει μερικά εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική διαφορά από το σημερινό ελληνικό μοντέλο της Προεδρευομένης Δημοκρατίας.
Υπάρχουν ορισμένες απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να εκλέγεται από τον λαό και να έχεις τις ίδιες ή ελαφρώς αυξημένες αρμοδιότητες (i), σε σχέση με αυτές που έχει σήμερα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι σίγουρο, ότι αν αυτό ισχύσει, ο θεσμός και το πρόσωπο του προέδρου θα αποκτήσουν μεγαλύτερο κύρος. Το κύριο ερώτημα, όμως είναι: εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, γιατί να «μπούμε» στη διαδικασία της εκλογής απευθείας από το λαό, όπου θα απαιτούνται επιπλέον δαπάνες και η εκλογή θα είναι πιο σύνθετη;



Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου:
Εάν υιοθετηθεί στην Ελλάδα η Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου, ο κομματάρχης ή ο ισχυρότερος κομματικός παράγοντας, προερχόμενος από κάποιο πολιτικό φορέα ή χώρο θα εκλέγεται στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και θα διοικεί την χώρα από αυτή τη θέση, αντί της θέσης του πρωθυπουργού (ii). Ελάχιστες ή μηδαμινές θα είναι οι πιθανότητες μία πραγματικά ανεξάρτητη υποψηφιότητα να υπερισχύσει μιας κομματικής υποψηφιότητας (iii). Και το χειρότερο, θα χάσουμε άδικα χρόνο με τους πειραματισμούς, επάνω στο αποκαλούμενο «προεδρικό μοντέλο», το οποίο -δυστυχώς- αρκετοί εισηγούνται. Η μετατροπή (απλά και μόνο) του πολιτεύματος μας σε Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου και η εκλογή του ανώτατου άρχοντα από τον λαό, δεν θα επιλύσει κανένα πρόβλημα ζωτικής σημασίας και δεν θα βοήσει στη βελτίωση των συνθηκών ζωής του έλληνα πολίτη. Θα πρόκειται απλώς για μία τυπική αλλαγή ρόλων άνευ ουσίας. Κατά την γνώμη του συγγραφέα του παρόντος βιβλίου, άλλα είναι αυτά που πρέπει να τεθούν σε πρώτη προτεραιότητα…
Για να αποδείξω καλλίτερα τον ισχυρισμό μου, για τα περί κομματάρχη – προέδρου, φθάνει μόνο να επικαλεστώ την περίπτωση του γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ, ο οποίος το 1997, διαβλέποντας τις θετικές για το κόμμα του δημοσκοπήσεις (iv), προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσει η κεντροδεξιά, στην οποία ανήκε και ο ίδιος (ο Ζακ Σιράκ). Όμως οι δημοσκοπήσεις «διαψεύστηκαν» και το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές στον α’ γύρο. Και φτάσαμε στο θλιβερό για την πολιτική ζωή της Γαλλίας, σημείο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ζακ Σιράκ να εμφανίζεται στην τηλεόραση, στις παραμονές του β’ γύρου των εκλογών και να προσπαθεί ως κομματάρχης να πείσει τον γαλλικό λαό, να ψηφίσει υπέρ της κεντροδεξιάς. Οι Γάλλοι εκλογείς όμως δεν επηρεάστηκαν και στον β’ γύρο επικράτησε και πάλι το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο στηλίτευσε τον Ζακ Σιράκ για τη στάση του αυτή.
Πολλοί είναι σήμερα αυτοί που υπερθεματίζουν την ιδέα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται από τον λαό και να λειτουργεί με περισσότερες αρμοδιότητες. Τον κάνουν, όμως, απλά και μόνο επειδή η Προεδρευομένη Δημοκρατία αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ανεπαρκής για τον τόπο. Όμως, στην περίπτωση που το πολίτευμα της Ελλάδος μετατραπεί σε Προεδρική Δημοκρατία, επί της ουσίας δεν θα υπάρξει καμία διαφορά. Όπως αναφέραμε και πριν, στην Προεδρική Δημοκρατία κάποιος κομματάρχης (στις περισσότερες, τουλάχιστον, περιπτώσεις) θα διοικεί τη χώρα από την θέση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, αντί της θέσης του πρωθυπουργού.
Το προεδρικό σύστημα γαλλικού τύπου ισχύει σήμερα στην Ρωσία και στην Ρουμανία. Αλλά και εκεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαθέτει κόμμα και συχνά υποστηρίζει το κόμμα από το οποίο προέρχεται [σ.σ. στη Ρωσία ο Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι άτυπος ηγέτης του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» και στη Ρουμανία ο πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου είναι άτυπος ηγέτης του κόμματος «Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα». Επίσης, και στη Σερβία, ο εκλεγμένος από τον λαό, πρόεδρος Τάντιτς ήταν και τυπικά αρχηγός του κυβερνώντος «Δημοκρατικού κόμματος». Και νομίζω, ότι είναι αδιανόητο ο αρχηγός του κράτους να μεταβάλλετε σε κομματάρχη. Αυτό «ψυχολογικά» έχει αρνητικότατες συνέπειες – που δεν είναι «ορατές»-στο εκλογικό σώμα και στην κοινωνία γενικότερα. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ρουμανίας, Καλίν Ποπέσκου Ταριτσεάνου, τάχθηκε κατά του προεδρικού συστήματος, τονίζοντας, ότι οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη, είτε έχουν Βασιλεία είτε Αβασίλευτη Δημοκρατία, είναι κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Τέλος, σε όλες σχεδόν τις χώρες της Αφρικής και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής υπάρχει σήμερα το καθεστώς της Προεδρικής Δημοκρατίας (v), αλλά στις περισσότερες από αυτές τις χώρες το βιοτικό επίπεδο είναι από μέτριο έως πολύ «χαμηλό». Συνεπώς, οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ο τρόπος εκλογής του, δεν αποτελούν πανάκεια για την βελτίωση του πολιτικού συστήματος, την καλλίτερη συγκρότηση του κράτους, και κατ’ επέκταση την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.


Βασιλευομένη Δημοκρατία:
Αναφερόμενος στο θεσμό της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, θα ήθελα περιληπτικά να επιχειρήσω μία «ήπια» σύγκριση μεταξύ των δύο συστημάτων, της Προεδρικής Δημοκρατίας και της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Η αποστολή του αρχηγού του κράτους είναι να εκφράζει την βούληση και την ενότητα του έθνους.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να εκφράσει καλλίτερα από ένα βασιλιά (vi) τη βούληση και την ενότητα του έθνους, ακριβώς επειδή ο ΠτΔ προέρχεται από κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό φορέα ή χώρο και δεν έχει την δυνατότητα να εκφράσει το σύνολο των πολιτών, ειδικά στις χώρες όπου η εκλογή γίνεται άμεσα από τον λαό.
Εάν μελετήσουμε το ιστορικό των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και στις ΗΠΑ, τουλάχιστον για τις τελευταίες δεκαετίες, θα διαπιστώσουμε ότι ο ΠτΔ εκλέγεται (εκεί) στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα με ποσοστό 50%-55%. Οι μισοί δηλαδή εκλογείς τον επιδοκιμάζουν, ενώ οι άλλοι μισοί τον αποδοκιμάζουν. Κατά συνέπεια ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει συνολικά το Έθνος. Αντιθέτως, ο θεσμός της Βασιλείας ή ο βασιλιάς είναι ανεξάρτητος, λειτουργεί ανεξάρτητα από τα πολιτικά κόμματα (vii) και δεν έχει την ανάγκη της εκλογής για να διχάζει.
Η κληρονομικότητα είναι ο κύριος λόγος που πολλοί άνθρωποι αποστρέφονται τον βασιλικό θεσμό. Η κληρονομικότητα, όμως εξασφαλίσει την ουδετερότητα του αρχηγού του κράτους και η ουδετερότητα με την σειρά της εξασφαλίζει περισσότερη ομοψυχία.
Η λέξη Βασιλεία ή μοναρχία όπως ορισμένοι συνηθίζουν να την αποκαλούν είναι «βαριά». Το κληρονομικό δίκαιο είναι δύσκολο να το αποδεχτεί κανείς. Παρά ταύτα, στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και στην Ιαπωνία, εκεί όπου υπάρχει ο θεσμός της Βασιλείας, το ποσοστό αποδοχής του θεσμού (σε ορισμένες περιπτώσεις) φθάνει μέχρι και 85%! Υπάρχουν, πολλοί άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι στις χώρες της Ευρώπης οι βασιλείς δεν έχουν πολλά συνταγματικά δικαιώματα, ενώ στην Ελλάδα ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Αυτό είναι ανακριβές! Εάν μελετήσουμε την ιστορία των ευρωπαϊκών Εθνών ή την Παγκόσμια Ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι η Βασιλεία εξελίχθηκε από Απόλυτη Μοναρχία σε Συνταγματική Μοναρχία και εν’ τέλει σε Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Συνεπώς, οι θεσμοί εξελίσσονται… Και σήμερα, στις χώρες όπου υπάρχει το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ο βασιλικός θεσμός λειτουργεί ως παράγοντας που ενισχύει την Δημοκρατία και η ένδειξη περί αυτού είναι ότι οι χώρες αυτές σε γενικές γραμμές πηγαίνουν καλά! Επίσης, εάν μελετήσουμε την ιστορία της Αβασίλευτης Δημοκρατίας στην Ελλάδα, θα διαπιστώσουμε ότι τα δεδομένα από εποχή σε εποχή είναι εντελώς διαφορετικά: στην Αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα υπήρχε Άμεση Δημοκρατία και η συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις είχε κάποια σημασία, ενώ υπήρξαν και περίοδοι μεγάλης ακμής (viii). Στις ημέρες μας, αντίθετα η Αβασίλευτη Δημοκρατία (ix) εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά (x)….



Χρήστος Αντωνιάδης, Μελετητής και συγγραφέας βαλκανικών και διεθνών θεμάτων
(i) Όπως συμβαίνει στην Αυστρία και στην Πορτογαλία
(ii) Σε ένα προεδρικό σύστημα γαλλικού τύπου, ο πρωθυπουργός θα είναι στη «σκιά» του ΠτΔ
(iii) Βλέπε ιστορικό των εκλογικών αναμετρήσεων για την προεδρία στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.
(iv) Πρωθυπουργός ήταν τότε ο Αλέν Ζιπέ


(v) Αμερικανικού ή γαλλικού τύπου.
(vi) Στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον
(vii) Και δεν ψηφίζει μάλιστα στις εκλογές
(viii) Όπως η εποχή του Περικλέους
(ix) Προεδρική/Προεδρευομένη
(x) Ενδεικτικά, θα μπορούσε κανείς να αναφέρει τις εκδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» στην Πλατεία Συντάγματος και σε άλλα σημεία της Ελλάδος, το καλοκαίρι του 2011, για τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και για το Μνημόνιο.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας και υπ. Πρόεδρος Βίκτορ Πόντα
Ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας Βίκτορ Πόντα, που θέτει υποψηφιότητα για τις Προεδρικές εκλογές της Ρουμανίας, δήλωσε ότι θα διοργανώσει δημοψήφισμα για τη μορφή της διακυβέρνησης της χώρας, αν εκλεγεί.

"Πιστεύω ότι στα επόμενα χρόνια, στη Ρουμανία δεν πρέπει μόνο να συζητάμε, αλλά πρέπει και να αποφασίσουμε, μέσω δημοψηφίσματος, για τη μορφή της διακυβέρνησης της χώρας " είπε ο Ρουμάνος πρωθυπουργός σε τηλεοπτικό σταθμό.
" Αν και η πλειοψηφία του Ρουμανικού λαού είναι ακόμη υπέρ της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, Η Βασιλευομένη Δημοκρατία γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα γι' αυτό το λόγο κατά τη διάρκεια της θητείας μου, ίσως και μέχρι το 2016 " είπε ο Πόντα.

Ο Μιχαήλ Α' της Ρουμανίας με την κόρη του Πρ. Μαργαρίτα
Εκδήλωσε δε την πρόθεση του να παραιτηθεί από Πρόεδρος της χώρας, αν ο Ρουμανικός λαός ψηφίσει υπέρ του Βασιλέως. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην αρχή της προεκλογικής του καμπάνιας για την προεδρία, ο Βίκτορ Πόντα είπε επίσης ότι το 2018 θα πρέπει να γίνει μια δεύτερη Μεγάλη Ενωση, για να εορταστούν τα 100 χρόνια από την Μεγάλη ένωση του 1918, υπονοώντας την ένωση με την Μολδαβία. 
Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών προηγείται ο αριστερός Πόντα έναντι του βασικού του αντιπάλου Κλάους Ιοάνις ο οποίος προέρχεται απο γερμανική μειονότητα και έχει τη στήριξη δύο δεξιών κομμάτων.

Πηγή: "Βασιλόφρονες της Ελλάδος".

Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ... ΑΠΟΒΟΛΗ!



Το υψηλό εθνικό του φρόνημα και η μεγάλη του αγάπη για την πατρίδα του την Ελλάδα, οδήγησαν έναν μαθητή της 1ης τάξης του 2ου ΕΠΑΛ Κατερίνης, στην αποβολή!
Το… σφάλμα του και η… αταξία του, που του στοίχισε την τιμωρία του, ήταν η να αξιώσει από τον διευθυντή του σχολείου, να υψώνεται η Ελληνική σημαία μία φορά την εβδομάδα και να ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος, όπως προβλέπεται από τον Νόμο Κ.Δ.Π. 223/97, (παρ. 33. Σε κάθε δημόσιο σχολείο αναρτώνται καθημερινά τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή σημαία σε διαφορετικούς ιστούς. Μια φορά τη βδομάδα γίνεται επίσημα η έπαρση των σημαιών και ψάλλεται ο Εθνικός Ύμνος σε κοινή συγκέντρωση των παιδιών και με την παρουσία όλου του διδακτικού προσωπικού).
Ο λόγος για τον Γιώργο Δεμερτζή, ο οποίος όντας πρόεδρος του 15μελους συμβουλίου και προ της ετσιθελικής άρνησης του διευθυντή του, να κάνει δεκτό το αίτημά του, ζήτησε από τους 560 συνολικά μαθητές που φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο – είναι το μεγαλύτερο της Κατερίνης, να υπογράψουν εάν θέλουν να ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος και να υψώνεται η σημαία.
Σύμφωνα με το eleftherologion.blogspot.gr το τελικό αποτέλεσμα ήταν συντριπτικά υπέρ της ιδέας-αιτήματος του Γιώργου Δεμερτζή, αφού οι 530 μαθητές υπέγραψαν «ΝΑΙ», ενώ οι υπόλοιποι 30 «ΟΧΙ».

Οι 530 από τους 560 μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ Κατερίνης είπαν μάταια «ΝΑΙ» στην έπαρση της σημαίας και στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου
Ο Γιώργος Δεμερτζής περιγράφοντας τα όσα συνέβησαν στην ξεχωριστή αυτή ιστορία απόρροια της αγάπης του για τη σημαία και τον Εθνικό Ύμνο, είπε:
«Ζήτησα από τους μαθητές του σχολείου μου, να υπογράψουν αν θέλουν να ακούγεται ο Εθνικός μας ύμνος και να γίνεται η έπαρση της σημαίας. Υπέγραψαν οι 530 μαθητές υπέρ και οι 30 κατά, οι οποίοι είναι Έλληνες, αλλά και παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων. Ο αξιότιμος κύριος διευθυντής όμως έφερε αντίρρηση σε όλο αυτό, λογικά διότι δεν είναι Έλληνας και δεν συμφωνεί με την Ελληνική διαπαιδαγώγηση.
Επίσης όποιος λέει την αλήθεια απέναντι του διαστρεβλώνει τα λόγια του και του δίνει μια καλή αποβολή.
Εμένα μου έδωσε 3 ημέρες αποβολή συκοφαντώντας με ότι είμαι φασίστας, αναρχικός, ακραίος, κακός, απειλή για τη δημοκρατία και για το σχολείο! Μαζί του είναι κι άλλοι εκπαιδευτικοί και μου κάνουν πόλεμο ώστε να με διώξουν από το σχολείο τόσο εμένα αλλά και όποιον δεν υποστηρίζει τις δικές τους ιδέες και συμφέροντα».
Μετά από όλα αυτά ο Γιώργος έκανε συμβολική κατάληψη στο σχολείο χωρίς να προκαλέσει φασαρίες και φθορές, με μοναδικό σκοπό να υψώσει την Ελληνική σημαία, όπως βλέπετε στη φωτογραφία όπου εικονίζονται τα παιδιά του 15μελους συμβουλίου του 2ου ΕΠΑΛ Κατερίνης.


Πηγή: "Βασιλόφρονες της Ελλάδος".

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Στις 15 Νοεμβρίου αρχίζει η νηστεία των Χριστουγέννων. Πρόκειται για μια περίοδο έντονης πνευματικής εργασίας και ψυχοσωματικής προετοιμασίας για τον εορτασμό της μεγάλης εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου.
Από τις 15 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου (κατ’ άλλη παράδοση έως τις 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε το κρέας, τα γαλακτομικά και τα αυγά και τρώμε ψάρι (εκτός βεβαίως Τετάρτης και Παρασκευής, που νηστεύουμε αυστηρά). Μετά τις 17 (η 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε και το ψάρι.
Η νηστεία όμως κατά την υπόδειξη του Κυρίου μας έχει νόημα, όταν συνδυάζεται με προσευχή και ελεημοσύνη. Γιά το λόγο αυτό, η Εκκλησία με την έναρξη της νηστείας μας προσκαλεί σε εντονότερη λειτουργική ζωή και αγαθοεργία.
Έτσι, η εκκλησιαστική παράδοση προβλέπει για την περίοδο αυτή την καθημερινή -αν οι συνθήκες το επιτρέπουν- τέλεση της θείας λειτουργίας, την τέλεση δηλαδή σαρανταλείτουργου.
Η τέλεση του σαρανταλείτουργου αποτελεί πολύ μεγάλη ευλογία. Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για βίωση της μυστηριακής και λατρευτικής ζωής, για επαφή με τον πλούτο της υμνολογίας και της ακροάσεως των θείων Γραφών, για συχνότερη θεία κοινωνία, για συχνότερη συγκρότηση της εκκλησιαστικής κοινότητας.
Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος μας λέει: «Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθαι εις ευχαριστίαν θεού και εις δόξαν. Όταν γαρ πυκνώς επί το αυτό γίνεσθε, καθαιρούνται οι δυνάμεις του σατανά και λύεται ο όλεθρος αυτού», δηλαδή «Προσπαθείστε με σπουδή να έρχεσθε όλοι μαζί στη Σύναξη της Θείας Ευχαριστίας (Θεία Λειτουργία), για να ευχαριστείτε τον Θεό και να Τον δοξολογείτε. Διότι όταν συχνά έρχεσθε στη Σύναξη της Θείας Ευχαριστίας (Θεία Λειτουργία), συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανά και λύεται κάθε ολέθρια ενέργεια του».
Η δύναμη της Θείας Λειτουργίας δεν είναι μαγική. Είναι η δύναμη της αγάπης και της ενότητας εν Χριστώ. Η Θεία Λειτουργία μας μαθαίνει να συγχωρούμε, να αγαπούμε και να είμαστε ενωμένοι με όλους τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό άλλωστε προσφέρουμε τα Δώρα μας στο Θεό, τον Άρτο και τον Οίνο, προσευχόμενοι για ζώντες και κεκοιμημένους αδελφούς μας. Η μνημόνευση των ονομάτων των ζώντων και κεκοιμημένων προσώπων (ανάγνωση των «Διπτύχων») είναι έργο πολύ σημαντικό και ιερό, που θεσμοθετήθηκε από τους αγίους Αποστόλους και επιτελείται αδιάλειπτα μέσα στους αιώνες.

Μία προσευχή για την 40μερη νηστεία των Χριστουγέννων:
«Η ελπίδα όλων των περάτων της γης, ο Θεός, εσύ που σαρκώθηκες από την Αγία Αειπάρθενο Μαρία, ευλόγησε την τεσσαρακονθήμερο περίοδο πνευματικής προετοιμασίας της μεγάλης εορτής της Γεννήσεως Σου. Αξίωσέ μας τους αμαρτωλούς να τελειώσουμε ευάρεστα τον δρόμο της νηστείας, να τηρήσουμε αδιαίρετη την πίστη, να συντρίψουμε το κεφάλι του πονηρού διαβόλου και όλες του τις ενέργειες εναντίον μας και να διαφυλάξουμε αμέμπτως μέχρι τέλους τις θείες Σου εντολές. Άγγελο ειρήνης, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων δώρισέ μας για να διατηρεί και να προστατεύει τις εισόδους και εξόδους μας, να ασφαλίζει τα διαβήματά μας και να μας κατευθύνει σε δρόμους δικαιωμάτων σου. Εισάκουσε τις προσευχές μας, διαφύλαττε μας, φρούρησε, οχύρωσε και σκέπασε μας και καταξίωσε μας να προσκυνήσουμε και την θεία Σου Γέννηση.
Ὅπως παρὰ Σοῦ ἐλέους τυχόντες δόξαν σοι ἀναπέμπομεν σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος το 1973
ανάμεσα στα παιδιά του Αλεξία και Παύλο.

Την εβδομάδα του Πολυτεχνείου του Νοεμβρίου του 1973 υπήρξαν πολλές επαφές Βασιλέως-Καραμανλή. Ο Βασιλεύς από το Λονδίνο που βρισκόταν επικοινώνησε με τον Καραμανλή και του είπε ότι σκέπτεται να κάνει κάποια ανακοίνωση. «Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, υπάρχει κίνδυνος να μη μείνει τίποτε όρθιο εκτός από το prestige σας ως πρωθυπουργού και το δικό μου ως αρχηγού του κράτους. Αν οι Έλληνες αποφασίσουν να προσχωρήσουν στον κομμουνισμό, θα έχουν δίκαιο, εσείς παίζατε γκολφ και εγώ το ίδιο, χωρίς να γίνεται τίποτε». 
«Δεν έχετε άδικο», απάντησε ο Καραμανλής.
Σε νεότερη τηλεφωνική επαφή ο Βασιλεύς διάβασε στον Καραμανλή το μήνυμά του που ανέφερε ότι πρέπει η χούντα να σταματήσει να χτυπάει τα παιδιά και να παραδώσει την εξουσία για να πάμε σε εκλογές. Στις ίδιες γραμμές θα ήταν και το μήνυμα του Καραμανλή.
Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Alec Home, ζήτησε αν ο Βασιλεύς θα ευαρεστείτο να πάρει πρωινό την επομένη μαζί του. Ο Βασιλεύς δέχτηκε. Κατά την συνάντηση αυτή ο Home ζήτησε πληροφορίες για τα γεγονότα στην Ελλάδα. Ο Βασιλεύς απάντησε ότι η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε πτώση των Μαρκεζίνη και Παπαδόπουλου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός αντέτεινε ότι θεωρεί τον Παπαδόπουλο πολύ ισχυρό. Αν πέσει ο Παπαδόπουλος, είπε ο Βασιλεύς, θα έλθει ο Ιωαννίδης. Για τον Ιωαννίδη δεν ήξερε όμως τίποτα ο Home.

Αναρχικά συνθήματα κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Μόλις επέστρεψε ο Βασιλεύς στο ξενοδοχείο Claridges που διέμενε διεμήνυσε τηλεφωνικώς τα ανωτέρα στον Καραμανλή. Εκείνος είπε ότι προς το παρόν δεν θα προβεί σε καμία ανακοίνωση για τα γεγονότα στην Ελλάδα, περιμένοντας εξελίξεις. Αν, όμως, ο Βασιλεύς από τη μεριά του θέλει να δώσει μήνυμα, ας το κάνει χωρίς να συνιστά τίποτε.
Μετά από πληροφορίες τις οποίες συνέλεξε ο Βασιλεύς από την Ελλάδα ότι το κίνημα εκτρέπεται του αρχικού του σκοπού και κατευθύνεται από άκρως αριστερά στελέχη, αποφάσισε να μην κάνει τίποτα.


Πηγή: "Συνέλληνες".

Ο ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ

Ο νομικός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος υπηρέτησε ως Υπουργός Οικονομικών από την 21η Απριλίου 1967 ως τον Αύγουστο του 1971. Από τότε μέχρι την 5η Μαΐου 1973 υπηρετούσε στο υπουργείο εσωτερικών, από το οποίο παραιτήθηκε όταν ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος του ανακοίνωσε εμπιστευτικά ότι σχεδιαζόταν πολιτειακή μεταβολή, η οποία θα συνέβαινε σύντομα. Δηλαδή το καθεστώς είχε αποφασίσει την κήρυξη του Βασιλιά Κωνσταντίνου ως έκπτωτου πριν συμβεί το περιστατικό με το πλοίο Βέλος, για το οποίο κατηγορήθηκε ο τότε ανώτατος άρχοντας ότι οργάνωσε. Στο βιβλίο του "Η μαρτυρία ενός πρωθυπουργού", ο υπηρετήσας ως πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Γεωργίου Παπαδοπούλου, ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, αναλύει τις απόψεις του όσον αφορά το πολιτειακό και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση Παπαδόπουλου. Σας παρουσιάζουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από αυτό.
Ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος
Μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της 5ης Μαΐου 1973, ο πρωθυπουργός (Παπαδόπουλος) με κάλεσε στο γραφείο του για να μου ανακοινώσει ότι είχε αποφασιστεί πολιτειακή μεταβολή, η οποία επρόκειτο να ανακοινωθεί συντόμως και ότι ήταν αναγκαία η βοήθεια και η συνεργασία μου. Ανέσυρα από τον χαρτοφύλακά μου την παραίτηση, την οποία είχα πάντοτε έτοιμη και μετά την ολιγόλεπτη συνομιλία, η οποία επακολούθησε και την προσπάθεια μεταπείσεώς μου, εδήλωσα κατηγορηματικώς ότι αποκλείω την ανάκλησή της και ότι η απόφασή μου είναι οριστική. Είχα πεισθεί ότι η συμμετοχή μου στην κυβέρνηση εκείνη δεν είχε κανένα πλέον σκοπό και δεν εξυπηρετεί οποιαδήποτε ανάγκη. 
Τα γεγονότα, τα οποία επακολούθησαν και τα σφάλματα, τα οποία διαπράχθηκαν, εσηματοδότησαν την πορεία και προδιέγραψαν την κατάληψη της κυβέρνησης εκείνης. Είναι γνωστά όσα συνέβησαν, εν τούτοις επιβάλλεται να αναφερθούν ορισμένα, διότι το ψεύδος έχει καταστεί κανόνας στις σχέσεις και τις συγκρούσεις του δημοσίου βίου, η αλήθεια παραποιείται ή αποκρύπτεται προκλητικά και η ιστορία κακοποιείται βαναύσως.
Η ανακήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας υπήρξε πράξη άκαιρη, άσκοπη και άστοχη. Η πολιτειακή μεταβολή δεν είχε τεθεί ως στόχος της επανάστασης ούτε μέχρι της εποχής εκείνης είχαν ανακύψει λόγοι υψίστης εθνικής σημασίας, οι οποίοι ενδεχομένως επέβαλαν μια τοιαύτη ενέργεια. Είναι γνωστό ότι ευθύς εξ αρχής εκδηλώθηκε αντίθεση μεταξύ βασιλέως και επανάστασης, η οποία κορυφώθηκε με την αντεπαναστατική ενέργεια της 13ης Δεκεμβρίου 1967 και αναχώρηση του βασιλέως από την Ελλάδα. Αλλά τότε ούτε σκέψη καν έγινε περί κατάργησης του θεσμού ή εκθρόνισης του βασιλέως. Βεβαίως η αντίθεση υπεθάλπετο και οι τριβές συνεχίζονταν και όλες οι προσπάθειες συνδιαλλαγής απετύγχαναν. Είναι όμως πολιτικώς αδιανόητο πως η κυβέρνηση, η οποία διακήρυσσε την γραμμή της "πολιτικοποιήσεως" την ίδια στιγμή ανακινεί το πολιτειακό, το οποίο την αποξενώνει από μεγάλα τμήματα του λαού, τοποθετημένα υπέρ του βασιλικού θεσμού. Κατά τον εθνικό διχασμό, ο οποίος διέσπασε την ψυχή του έθνους, η πολιτειακή κρίση είχε τη μορφή της σύγκρουσης δύο προσωπικοτήτων  ηφαιστειώδους εκρηκτικότητας, ενός βασιλέως, του Κωνσταντίνου ΙΒ' και ενός πολιτικού, του Ελευθερίου Βενιζέλου, ανεξαρτήτως των διαστάσεων, τις οποίες προσέλαβε και των μετέπειτα εξελίξεών της. Ο Ελ. Βενιζέλος ούτε κατά του πολιτεύματος εστρέφετο ούτε κατά της δυναστείας. Σε δηλώσεις του προς τον Παρισιανό "Χρόνον" τον Δεκέμβριο του 1915 αφού τόνιζε ότι θα αποτελεί λάθος να πιστευθεί ότι συνωμοτεί κατά του "πολιτεύματος της συνταγματικής μοναρχίας" πρόσθετε:
"Διότι η Ελλάς δεν είναι έτοιμη για δημοκρατία και ίσως δε θα είναι έτοιμη επί αιώνες. Ουδέποτε επίστευσα ότι η δημοκρατία είναι κατάλληλη για τη διακυβέρνηση της Ελλάδος αυτήν την περίοδο της ιστορίας της. Έχω συχνά πει στο βασιλέα ότι η Ελλάς θα χρειασθεί τη δυναστεία του εκατό και ίσως διακόσια έτη ακόμη. 
Το κόμμα των Φιλελευθέρων της Ελλάδος είναι σήμερα προσωπικό κόμμα. Εάν οτιδήποτε συνέβαινε στον αρχηγό του (Βενιζέλο) θα διαλυόταν και τα μέλη του θα προσχωρούσαν στα παλιά πολιτικά κόμματα. Εάν γινόταν δημοκρατία, θα έπρεπε να εκλεγώ πρόεδρος. Αλλά κανείς θα υπήρχε στο κόμμα Φιλελευθέρων για να με διαδεχθεί. Η Ελλάς θα περιήρχετο στη θέση του Μεξικού υπό τον Πορφύριο Ντιάζ. Τούτο υπήρξε κακό για το Μεξικό και θα αποβεί ακόμα χειρότερο για την Ελλάδα".
Οι συνεργάτες, οι συνεχιστές και οι διάδοχοί του (του Βενιζέλου) έθεσαν θέμα δυναστείας. Παραγνώρισαν τη διδασκαλία του ιδρυτή της σχολής. Συμβαίνει, σχεδόν πάντοτε, οι μαθητές με το φανατισμό του νεοφώτιστου να παρακάμπτουν και να υπερβαίνουν τη σοφία του διδασκάλου. Αλλά και εκείνοι, χωρίς να προβάλουν με πειστικότητα ανώτερες ιδεολογικές θέσεις, χρησιμοποίησαν κομματικά κριτήρια και η επιχειρηματολογία τους ουδέποτε υπερέβη το επίπεδο ενός στείρου αντιβασιλισμού. Το 1915 ο Ελ. Βενιζέλος δεν έθεσε ζήτημα προτιμήσεως αβασίλευτης δημοκρατίας έναντι βασιλευόμενης, αλλά θέμα κακής χρήσης των προνομίων του ανωτάτου άρχοντος. Επίσης και το 1923 το πολιτειακό ζήτημα δεν τέθηκε υπό την πολιτειακή του μορφή, αλλά υπό το πρόσχημα ότι ο ανώτατος άρχων, ο βασιλεύς Γεώργιος Β' είχε δήθεν συμμετάσχει στην αντεπανάσταση του 1923, ενώ ήταν γνωστό ότι ο σοβαρός και αυστηρός εκείνος βασιλεύς ουδεμία είχε ανάμιξη. Εν τούτοις υπό τη μορφή αυτή τέθηκε το ζήτημα για να καταλήξει στην απομάκρυνση του βασιλέως και την ανατροπή της βασιλευομένης δημοκρατίας. 
Το βιβλίο του Ανδρουτσόπουλου
Μετά από μισό αιώνα, το θέρος του 1973, επαναλήφθηκε η ιστορία. Αυτή τη φορά με το πρόσχημα ότι ο βασιλεύς ήταν υπεύθυνος για το "Κίνημα του Ναυτικού". Η δικαιολογία όμως αυτή εφευρέθηκε και χρησιμοποιήθηκε εκ των υστέρων. Διότι όπως ίσως δεν είναι γνωστό στους πολλούς, η ανακήρυξη της αβασιλεύτου και η εκθρόνιση του βασιλέως είχαν αποφασισθεί εβδομάδες πριν αποκαλυφθεί και μάλιστα από τυχαίο γεγονός η σχεδιαζόμενη τότε κίνηση στο ναυτικό.
Το "κίνημα του ναυτικού", θα πρέπει να λεχθεί ότι ως σκέψη προδίδει την αφέλεια όσων το σχεδίασαν και όσων το ενέκριναν. Αποκαλύπτει πόσο απληροφόρητοι ήταν. Είτε "πετύχαινε" είτε "απετύγχανε" το αποτέλεσμα θα ήταν το αυτό. Το επαναστατικό καθεστώς ήταν πανίσχυρο, παρά τις εσωτερικές τριβές του και ορισμένες προσωπικές αντιθέσεις και διατήρησε την ισχύ του μέχρι τέλους, διότι στηριζόταν από το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων. Για αυτό ουδεμία σοβαρή ενέργεια εκδηλώθηκε, η οποία θα μπορούσε να απειλήσει ή να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλειά του. Οι διάφορες αντιστασιακές πράξεις, τις οποίες επικαλούνται και προβάλλουν τα πλήθη των "νεοαντιστασιακών" ανήκουν στο χώρο της φαντασίας ή αποτελούν ανεπαίσθητα "χτυπήματα θεάτρου σκιών". Τα διάφορα εφευρήματα περί "καθολικής αντίστασης του λαού μας στη δικτατορία" δεν είναι μόνο νοσηρά, αλλά και αφελή. 
Το "κίνημα του ναυτικού", λοιπόν, δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο ως πρόσχημα και επιχείρημα για την πολιτειακή μεταβολή, αλλά εχρησίμευσε και ως ανεξάντλητη πηγή αντιστασιακών τίτλων, οι οποίοι εξαργυρώθηκαν και αντηλάγησαν με θώκους, αξιώματα και βαθμούς στο χρηματιστήριο των μεταπολιτευτικών αξιών. 

Πηγή: "Συνέλληνες".

Σχόλιο ΔΕΡ
Το blog "Συνέλληνες" έχει ξεκινήσει την προσπάθειά του εδώ και λιγότερο από ένα μήνα. Με άρθρα του προσπαθεί να πολεμήσει και να κτυπήσει την προπαγάνδα της ιστορικής παραχάραξης στην ρίζα της, να διδάξει ιστορία στους απογοητευμένους και μουδιασμένους Έλληνες. Για την προσπάθειά τους αξίζουν συγχαρητήρια και ως ιστότοπος θα είμαστε δίπλα τους. 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

Μία προσευχή που βοηθά στον αυτοέλεγχο, την ηρεμία και την γαλήνη…

Θεέ μου, κάνε με να έχω ευγένεια.
Όταν οι πόρτες δίπλα μου βροντούν, βοήθησέ με να μιλώ ήρεμα.
Όταν οι απαιτήσεις των άλλων ξεπερνούν την αντοχή μου, δώσε γλυκύτητα στη φωνή μου.
Όταν έχω να κάνω με τους άλλους που με πληγώνουν, δώσε μου τη σιωπή της ταπεινοφροσύνης.
Νάναι η φωνή μου απαλή όταν υπογραμμίζει, νάναι τρυφερή όταν υποδεικνύει, έτσι που να εγγίζει χωρίς να ξεσκίζει. Να εισχωρεί στην καρδιά χωρίς να ματώνει.
Ας έχω θεέ μου, ισορροπία στις μικρές αναποδιές και στα μεγάλα προβλήματα. Ας συνειδητοποιήσω πως η ευγένεια είναι η δύναμη και όχι ο πόλεμος που καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των άλλων και θάβει την δική μου υπόληψη.
Ας μην καταναλίσκω πολύτιμη ενέργεια με την διαπεραστική, άγρια φωνή μου, που μόνο θύελλες ξεσηκώνει και καμία λύση δεν δίνει.
Μαλάκωσε, Σε παρακαλώ, τις τραχιές άκρες του χαρακτήρα μου, που απομακρύνουν τους δικούς μου από τη φωλιά τους.
Προτού σερβίρω την συνταγή του σωστού, ας έρθω στη θέση του άλλου για να προλάβω τον εαυτό μου να μη χειρονομεί ανεξέλεγκτα, αλλά να κατανοεί για να βοηθήσει.
Οι ευγενικοί μου τρόποι, ας δημιουργούν κλίμα εύκρατο στο σπιτικό μου για να ευδοκιμούν οι καρποί του Παναγίου Σου Πνεύματος.
Σε παρακαλώ, Θεέ μου, γέμισε το είναι μου με την Παρουσία Σου, για να μπορώ αληθινά να χαμογελώ και οι άλλοι να εκτονώνονται από την ένταση που τους δημιουργεί η καθημερινή ζωή.
Βοήθησέ με να έχω την δύναμη, ειλικρινά να επαινώ τα σωστά των άλλων, για ν᾿ αρχίσουν ν᾿ αγαπούν το τέλειο, το σεμνό, το ωραίο.
Ας μπορούσα νάχω έντονη πνευματικότητα αλλά διακριτική παρουσία για να διψάσουν το Άγιο και να αναζητήσουν Εσένα!
Ας μην εξάπτωμαι όταν δεν συμφωνούν μαζί μου, αλλά να χαίρωμαι την οντότητα που αποκτούν.
Ας μην απομακρύνωμαι από αγαπημένα μου πρόσωπα, όταν ζούν την ανεξαρτησία που δικαιούνται, αλλά μέσα στον δρόμο Σου.
Ας μην υπενθυμίζω, Κύριε, λάθη παλιά, για να μπορούν να να ξαναρχίζουν τον ωραίο τους αγώνα.
Ας έχω την σοφία να μην κάνω συγκρίσεις, για να μην μειώνω την αυτοπεποίθησή τους.
Καί όταν το πρόγραμμα της ημέρας μου παραβιάζεται, ας έχω την ευελιξία να προσαρμόζωμαι χωρίς να στενοχωρώ. Μού είπες, Κύριε, πως η ευγένεια είναι συνώνυμη της αγάπης. Δεν μου μένει, λοιπόν, παρά μέτρο αναφοράς μου νάναι ο Ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Σου, κι έτσι με την ψυχή γεμάτη από τη δική Σου αγάπη, να φέρωμαι ευγενικά.
Βοήθησε, Κύριε! 

Πηγή: "Αγιορείτικο Βήμα".

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ

Το ήμισυ της ετήσιας χορηγίας που λαμβάνει ο εν ενεργεία πρόεδρος της Δημοκρατίας χορηγείται και στους διατελέσαντες -στον παρελθόν- προέδρους.
Πόσα παίρνουν Σαρτζετάκης και Στεφανόπουλος ως πρώην πρόεδροιΕν ζωή βρίσκονται οι κύριοι Χρήστος Σαρτζετάκης και Κωστής Στεφανόπουλος που λαμβάνουν -ο καθένας- κάθε χρόνο το ποσό των 139.200 ευρώ, μικτά, ή 96.000 καθαρά, όπως προβλέπεται από το άρθρο 10 παράγραφος 3 του νόμου 2459/97.

Τόσο ο κ. Σαρτζετάκης ως ανώτατος δικαστικός, όσο και ο κ. Στεφανόπουλος ως βουλευτής και δικηγόρος λαμβάνουν και άλλες μηνιαίες συντάξεις ως εκ τούτου δεν θα τους ήταν δύσκολο να παραιτηθούν -έστω προσωρινά, για όσο διαρκεί το μνημόνιο- από την ετήσια χορηγία που τους καταβάλλει ο ελληνικός λαός.

Πηγή: "iefimerida.gr".

ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ!

Προλογίζει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο θεσμός της προστασίας της ασυδοσίας. Το φρούριο των πολιτικάντηδων. Το εκτελεστικό όργανο των εθνοκτόνων μέτρων εις βάρος της Πατρίδας μας και του λαού μας. Έχουμε αναφερθεί σχεδόν σ΄ όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας, αλλά την τιμητική του θα έχει ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, ο οποίος τα "ακούει" κανονικά από τον κ. Παναγιώτη Τραΐανού στο ιστότοπο "ΕΑΜ Β΄". Παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του:
«Ο "τίμιος" Κωστής "υπέγραψε" ως πρόεδρος τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που απαλλάσσει τους διεφθαρμένους πολιτικούς από κάθε κατηγορία. Χάρη δηλαδή στον "αγαπητό", "τίμιο" και "τουρκοφάγο" Κωστή "καμαρώνουμε" σήμερα τον μεγιστάνα Τσοχατζόπουλο και στο μέλλον τον μεγιστάνα Βενιζέλο, χωρίς να μπορούμε να τους "αγγίξουμε".
Ο "τίμιος" Κωστής "υπέγραψε" ως πρόεδρος τον νόμο περί βασικού μετόχου, που γιγάντωσε τη Διαπλοκή. Χάρη στον "αγαπητό" Κωστή "καμαρώνουμε" τον εργολάβο Μπόμπολα και το μουσικόφιλο "Συγκρότημα" στην απόλυτη ισχύ τους. Χάρη σε αυτόν μπορούμε ν' ακούμε κάθε βράδυ τον Καψή και την Τρέμη να "υμνολογούν" την Τρόικα των δανειστών μας και να κακολογούν τον "τεμπέλη" ελληνικό λαό.
Ο "τίμιος" Κωστής "υπέγραψε" ως πρόεδρος τον νόμο εκείνον, ο οποίος "απαλλάσσει" από κάθε έρευνα τους ανθρώπους που λεηλάτησαν την Ελλάδα σαν "Αθάνατοι". Χάρη στον "αγαπητό" Κωστή απαλλάχθηκαν με ειδική νομοθετική ρύθμιση όλοι οι άθλιοι, οι οποίοι λεηλάτησαν τη χώρα με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Χάρη στον Κωστή "καμαρώνουμε" τη Γιάννα και τα άλλα τα "παιδιά" ν' απολαμβάνουν τη λεία τους εντός της Ελλάδας και χωρίς να τους ενοχλεί κανένας.
Ο "τίμιος" Κωστής "υπέγραψε" ως πρόεδρος τον νόμο εκείνον, ο οποίος δίνει δικαίωμα στους βουλευτές να εξασφαλίζουν τη σύνταξή τους με δύο "κουτσοθητείες". Γιατί ευνοήθηκαν τόσο σκανδαλωδώς οι βουλευτές; Για να μην ενοχλούν τους κομματάρχες, οι οποίοι είναι τα αφεντικά του Κωστή. Χάρη στον "αγαπητό" Κωστή όλοι οι Έλληνες θα εργάζονται μέχρι να πεθάνουν και οι Βουλευτές θα μας "δουλεύουν" με ένα "πέρασμα" από τα "μαγαζιά" της Διαπλοκής.
Ο "τίμιος" Κωστής "υπέγραψε" ως πρόεδρος όλα τα νομοθετήματα, τα οποία "έσβηναν" τα "ίχνη" των εγκληματιών του χρηματιστηρίου. Χάρη στον "αγαπητό" Κωστή έγινε η μεγαλύτερη λεηλασία της ιστορίας και κανένας δεν τιμωρήθηκε. Πάνω από τριάντα τρις έφαγαν από τον ελληνικό λαό, γιατί ο Κωστής είχε συμφωνήσει με τη Διαπλοκή να τον εμφανίζει σαν "αγαπητό" και "πατριώτη"».