Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (4)

Γράφουν δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄ - Γεώργιος Παπαδόπουλος. Το 4ο και τελευταίο άρθρο καλύπτει την περίοδο 1972-1973. Αυτά τα 4 άρθρα είναι αφιερωμένα στην πορεία αυτών των 2 ανθρώπων κατά την εξαετία 13/12/1967 - 01/06/1973. Σ΄ αυτό το άρθρο μας βοήθησαν τα μάλα οι σπάνιες πληροφορίες, τα μοναδικά ντοκουμέντα και πηγές του ιστορικού συγγραφέα κ. Μάνου Χατζηδάκη. Ο κ. Χατζηδάκης, με την οξύτητα και την αντικειμενικότητα που τον διακρίνει, μελετά ψύχραιμα τα ιστορικά γεγονότα και κάνει μία εξαιρετική δουλειά για να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια για την 21η Απριλίου. Του αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί είναι σπάνιος άνθρωπος.

Συνάντηση Βασιλέως - Σ. Κωνσταντόπουλου
Στις 17-18 Οκτωβρίου 1972 επεσκέφθη ανεπισήμως τον Κωνσταντίνο στην Ρώμη σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό, ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδος "Ελεύθερος Κόσμος" Σάββας Κωνσταντόπουλος.
Ο Σ. Κωνσταντόπουλος υποστήριξε πως μίλησε με ωμή ειλικρίνεια στον Βασιλέα. Του είπε πως το απριλιανό καθεστώς είναι σταθερό και ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είναι "παντοδύναμος" και η "δεσπόζουσα φυσιογνωμία". Επίσης ότι "ήγειρε τα όπλα εναντίον της Επαναστάσεως", ότι κινείται στο εξωτερικό εναντίον του καθεστώτος και πως οι αντιδρώντες τον παρουσιάζουν ως "σημαίαν και σύμβολον αυτών". Τον συμβούλεψε να αναπτύξει εποικοδομητικά δραστηριότητα γύρω από τα εθνικά ζητήματα της Ελλάδος και να ενημερώνει την κυβέρνηση. Και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
* ΒΑΣΙΛΕΥΣ: "Πως βλέπει ο κ. Παπαδόπουλος το ζήτημα του Θρόνου;"
* ΚΩΝ/ΠΟΥΛΟΣ: "Επ΄ αυτού, είχατε τα γεγονότα:
Πρώτον, σας απήλλαξε της ευθύνης δια την 13ην Δεκεμβρίου. Την απέδωσε εις κακούς συμβούλους. Δεύτερον, εζητωκραύγασε υπέρ του Βασιλέως εις την Σχολήν Ευελπίδων. Τρίτον, διετήρησε τον θεσμόν και το πρόσωπον του Βασιλέως εις το νέον Σύνταγμα και αφήκε ανοικτήν την θύραν της επανόδου σας και πρό της διεξαγωγής των εκλογών.
Νομίζω Μεγαλειότατε, ότι δεν έγινε από της πλευράς του θρόνου αξιοποίησις της στάσεως του Πρωθυπουργού".
* ΒΑΣΙΛΕΥΣ: "Ποιοι νομίζετε είναι οι απώτεροι σκοποί του κ. Γ. Παπαδοπούλου;"
* ΚΩΝ/ΠΟΥΛΟΣ: "Ο Πρωθυπουργός είναι άνθρωπος ευφυέστατος με υψηλόν αίσθημα ευθύνης. Καθώς πιστεύω, τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του [...] Η βαθυτάτη του επιθυμία είναι να έλθη μία στιγμή κατά την οποίαν να πη εις τους Έλληνας: Έκαμα αυτό που σας υποσχέθηκα. Παρέλαβα την Ελλάδα αποσυντεθειμένην και σας την παραδίδω ευημερούσαν και ισχυράν [...]".
* ΒΑΣΙΛΕΥΣ: "Εγώ θέλω να επανέλθω, αλλά δια να το θέλη και ο Παπαδόπουλος, θα πρέπει να έχη κάποιον λόγον... Εγώ δεν επιθυμώ να επιστρέψω μειωμένος, αλλά ούτε και ο Παπαδόπουλος πρέπει να θέλη κάτι τέτοιο, διότι τότε θα του είμαι άχρηστος. Πρέπει, κατά συνέπειαν, να υπάρχη πνεύμα κατανοήσεως και κοινός σκοπός".

Η τελευταία συνάντηση Βασιλέως - Αγγελή
Στις αρχές Νοεμβρίου του 1972, ο Κωνσταντίνος παραχώρησε συνέντευξη σε δημοσιογράφους στην Βερόνα και δήλωσε την επιθυμία του να έχει, ως Ανώτατος Άρχοντας, δικαιώματα και προνομίες ανάλογες προς τους ομολόγους του των δυτικοευρωπαϊκών χωρών και να αποτελεί περισσότερο σύμβολο ενότητας της χώρας παρά πηγή εξουσίας.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, αντιλαμβανόμενος ότι "τα καύσιμα ετελειώσαν", θορυβημένος από την εκποίηση ιδιόκτητου κτήματος (1560 στρεμμάτων) του Τατοΐου από την εταιρία ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ τον Νοέμβριο και προτού προχωρήσει στο κόμμα ΕΠΟΚ για ταχύ εκδημοκρατισμό, στέλνει τον Δεκέμβριο του 1972 τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή στην Ρώμη, για να διερευνήσει τις προθέσεις του Βασιλιά.
Στις 13 Νοεμβρίου 1972 έγινε η τέταρτη και τελευταία συνάντηση Βασιλέως-Αγγελή. Διαβάστε τον διάλογο:
ΑΓΓΕΛΗΣ: "Που είμαστε; Που βρισκόμαστε σήμερα; Μεγαλειότατε, δεν βοηθήσατε καθόλου και τώρα έχει δημιουργηθή χάσμα αγεφύρωτον... Εν πάση περιπτώσει, αποκλείεται κάθε είδους επαφή με σκοπόν την επιστροφήν σας υπό όρους....
Το θέμα του Βασιλέως μόνον από τον λαόν μπορεί να λυθή και δη διά δημοψηφίσματος, οπότε οι αντιδρώντες αξιωματικοί θα πρέπη να υπακούσουν και η κυβέρνησις θα δυνηθή να επιβάλη την βούλησιν του λαού".
ΒΑΣΙΛΕΥΣ: "Ερωτώ τον Στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή, τι θα κάνη; Θα ψηφίση υπέρ ή κατά;"
ΑΓΓΕΛΗΣ: "Σας ομιλώ ως Στρατιώτης και επί τω λόγω της στρατιωτικής μου τιμής. Είμαι υπέρ της επιστροφής του Βασιλέως Κωνσταντίνου στην Ελλάδα".
Ο Κωνσταντίνος ήταν για άλλη μια φορά σαφής και κατηγορηματικός: Δεν πρόκειται να επιστρέψει, αν δεν ικανοποιηθούν οι όροι τους οποίους είχε θέσει:
α) προκήρυξη εκλογών σε τακτή ημερομηνία όχι ανώτερη των 6 μηνών,
β) παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας σε υπηρεσιακό σχήμα από προσωπικότητες, για την εκτόνωση των παθών και την λήψη των μέτρων που ήταν απαραίτητα για την αναστήλωση της εθνικής οικονομίας. Δεν αποκρύβει την πρόθεσή του μετακινηθεί, διαφορετικά, στην Μεγάλη Βρετανία, όπου θα αγόραζε- με τον τίμημα του εκποιημένου τμήματος του Τατοΐου- μονοκατοικία για την οικογένειά του.
Κατόπιν, ο ΑΕΔ έθιξε και άλλα θέματα. Διερωτήθηκε ποιοι έστειλαν τον Γρίβα στην Κύπρο: "Είναι ο ρομαντισμός του Γρίβα ή οι ξένες δυνάμεις; Εάν επιτύχη να ανατρέψη τον Μακάριο θα γίνει πρόξενος μεγάλων συμφορών".
Ανέλυσε πως ο Ζωιτάκης είχε "καβαλήσει το καλάμι" και συνέχισε: "Η συνεργασία μου με τον Πρωθυπουργό είναι αρίστη. Ενίοτε τον θεωρώ πολύ μετριοπαθή σε ορισμένα θέματα. Αλλά αν δεν ήταν έτσι ο Πρωθυπουργός, θα είχαμε έναν τρελό Λαδά που δεν θα στεκόταν ούτε στιγμή! Ο Γ. Παπαδόπουλος αποβλέπει στην δημιουργία νέων πολιτικών δυνάμεων. Και αυτό επιτυγχάνεται εν μέρει με την Συμβουλευτική Επιτροπή".

Η 2η και τελευταία συνάντηση Βασιλέως - Σ. Κωνσταντόπουλου
Στις 13-16 Δεκεμβρίου 1972 έγινε νέα αποστολή του Σ. Κωνσταντόπουλου προς τον Βασιλέα. Αρχικά του ξεκαθάρισε: "Για μένα δεν υπάρχει παρά ο Βασιλεύς και ο Παπαδόπουλος!". Επανέλαβε όσα του είχε πει προ διμήνου. Μία θεαματική μεταστροφή του Βασιλέως, όχι υπέρ του καθεστώτος, αλλά υπέρ των εθνικών θεμάτων η οποία ανέστρεφε το δυσμενές κλίμα και από αντιδρώντα θα τον έκανε έμμεσα συνεργάτη της κυβερνήσεως.
Ήταν η τελευταία ευκαιρία του Παπαδόπουλου προς τον Βασιλέα. Ο Παπαδόπουλος ήδη από τα τέλη του 1972 είχε προσανατολισθεί σε μία λύση του Πολιτειακού:
- Να συνέλθει εκτάκτως Υπουργικό Συμβούλιο και να αποφασίσει την άμεση επιστροφή του Βασιλέως.
- Εάν ο Βασιλεύς δεν επιστρέψει ή θέσει όρους να συμβούν δύο τινά:
α) Ή να ανακηρυχθεί Βασιλεύς ο 7χρονος Διάδοχος Παύλος Β΄ με διορισμό τριμελούς Αντιβασιλείας σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1968.
β) Ή προκήρυξη δημοψηφίσματος για ανακήρυξη Προεδρικής Δημοκρατίας.

Η συνάντηση Κάρτερ - Στράτου και η κυβέρνηση κοινής εμπιστοσύνης
Στις 24 Ιανουαρίου 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος έθεσε στην "Επιτροπή Ανθρωπίνου Δυναμικού" (δες εδώ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ) το ζήτημα του πολιτειακού και το πρόσωπον του Βασιλέως. Κατά τον τέως υφυπουργό, στενό συνεργάτη του Παπαδόπουλο και μέλος του ΕΠΟΚ Γεώργιο Κάρτερ στο έργο του "Τα καύσιμα ετελείωσαν" ήταν η πρώτη φορά που ο Παπαδόπουλος σκεφτόταν σοβαρά την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου.
Ο Παπαδόπουλος όμως έδωσε ακόμη μία ευκαιρία στον Κωνσταντίνο:
Ο Γ. Κάρτερ επεσκέφθη τον γνωστό για τον ισχυρό δεσμό του με τον Βασιλέα, βιομήχανο Χριστοφόρο Στράτο στην οικία του στην Γλυφάδα, παρόντος και του καθηγητού Δημ. Νιάνια. Αποκαλύπτει ο Κάρτερ:
"Κατά την συζήτηση, ο γράφων επέτυχε να προκαλέση το ενδιαφέρον των συνομιλητών του στην ιδέα σχηματισμού νέας κυβερνήσεως κοινής εμπιστοσύνης με εντολής διεξαγωγής εκλογών εντός τακτής προθεσμίας.
Ο Στράτος ζήτησε επίσημες εγγυήσεις. Πήρα ενώπιόν του στο τηλέφωνο τον ίδιο τον Παπαδόπουλο! Δέχθηκε να συναντηθούν απορρήτως προς ανταλλαγήν απόψεων. Η συνάντηση ωρίσθη σε τακτή ημέρα στο Πρωθυπουργικό Γραφείο.
Την συγκεκριμένη ημέρα όμως, έκπληκτος άκουσα από το στόμα του Στράτου ότι η συνάντηση ματαιούται "διότι δεν υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις συμφιλιώσεως"!
Υπέθεσα ότι η υπαναχώρηση του Στράτου απηχούσε την απροκάλυπτη απόρριψη του Βασιλέως. Μετέφερα, ως είχα χρέος, τα διατρέξαντα στον Παπαδόπουλο. Άκουσε χωρίς σχόλια την περιγραφή της συζητήσεως με τον Στράτο και μόνον όταν ετελείωσα, πολύ σκεπτικός, παρετήρησε:
"Ο Κωνσταντίνος έκοψε λοιπόν την γέφυρα της επιστροφής του"!"

Ανταρσία στο Ναυτικό
Το Πολεμικό Ναυτικό είχε τους κατ΄ εξοχήν Βασιλόφρονες αξιωματικούς στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο, σύμφωνα με το "Πληροφορικό Σημείωμα" με ημερομηνία 3-6-1969, την ένδειξη "άκρως απόρρητον" και τον τίτλο "Περί Ναυτικού" το ποσοστό των αξιωματικών που ήθελαν το απριλιανό καθεστώς έφθανε στο 60%!
Η προετοιμασία της κινήσεως στο Ναυτικό ξεκίνησε το 1971 από 2 Βασιλόφρονες αξιωματικούς οι οποίοι παρέμεναν στο εξωτερικό για υπηρεσιακούς λόγους: τους αντιπλοιάρχους Γεώργιο Καραμήτσο και Αλέξανδρο Παπαδόγγονα.
Τον Φεβρουάριο του 1972 ο αντιπλοίαρχος Γ. Καραμήτσος επέστρεφε από τις Βρυξέλλες μέσω Ρώμης. Εκεί συναντήθηκε με τον Παπαδόγγονα ο οποίος φοιτούσε στην Σχολή Πολέμου του ΝΑΤΟ στην Ρώμη.
Οι 2 Αντιπλοίαρχοι ήθελαν να συναντήσουν τον εκεί διαμένοντα Βασιλέα, ο οποίος όμως είχε ταξιδεύσει στην Δανία για την κηδεία του πεθερού του Βασιλιά Φρειδερίκου. Τελικά κατώρθωσαν να έλθουν σε επαφή με τον Κυριάκο Κουκουλομάτη, ε.α. αξιωματικό της Αεροπορίας, στην υπηρεσία του Βασιλέως. Ο Κουκουλομάτης συναντήθηκε μαζί τους στην Via Veneto και από εκεί μετέβησαν με αυτοκίνητο στο Βατικανό και στάθμευσαν. Στην κατάθεσή του, ο Γ. Καραμήτσος έλεγε: "Κατ΄ αρχάς ο Παπαδόγγονας είπε στον Κουκουλομάτη ότι η παραμονή του Βασιλέως εις την Ρώμην αμετόχου, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα και ότι αν επιθυμή να επανέλθη εις Ελλάδα, θα πρέπη ή να προσεγγίση την Επανάστασιν ή κάποια δυναμική ενέργεια να τον επαναφέρη..."
Αυτό επιβεβαίωσε στην κατάθεσή του και ο ίδιος ο Παπαδόγγονας: "... η συζήτησις μας περιέλαβε την γνώμην μου ότι παρατεταμένη παραμονή του Βασιλέως εις το εξωτερικόν βλάπτει γενικώς την θέσιν του ως προς τον Ελληνικόν λαόν, ο οποίος συν τω χρόνω τον απομακρύνει από την σκέψιν του" (Πόρισμα του Αναθεωρητού Γ΄ Τάξεως 21ης Ιουλίου 1973, Ταξιάρχου Γρηγορίου Σκεμπέα).
Από τον Σεπτέμβριο του 1972 προσπάθησαν να προσεταιριστούν αξιωματικούς από τον Στρατό Ξηράς και την Πολεμική Αεροπορία. Απέτυχαν παταγωδώς. Στο Πολεμικό Ναυτικό: Από 1.900 αξιωματικούς του Π.Ν. πέτυχαν να μυήσουν μόλις 56! Η αρχηγία του κινήματος είχε προσφερθεί διαδοχικά στους ναυάρχους Σ. Μουρίκη, Κων/νο Εγκολφόπουλο και Ι. Μηναίο που αρνήθηκαν και οι 3! Τέλος, τον Απρίλιο του 1973 δόθηκε στον (απότακτο επειδή συμμετείχε στο βασιλικό αντικίνημα του Δεκεμβρίου του 1967) Σπύρο Κονοφάο.
Σύμφωνα με το καθεστώς, πολιτικός σύμβουλος των Κινηματιών ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ότι στις 19 Μαΐου παρεδόθη στους Κινηματίες σχέδιο Διαγγέλματος, το οποίο θα απηύθυναν από τη Σύρο. Ο δε Πέτρος Γαρουφαλιάς είχε αναλάβει να ενισχύσει του κινηματίες με οικονομική βοήθεια για τη παροχή βοήθειας στις οικογένειες των μονίμων αξιωματικών, των υπηρετούντων στα πλοία τα οποία σχεδίαζαν να κινήσουν οι Κινηματίες.
Οι κινηματίες εξασφάλισαν επίσης από τον προαναφερθέντα βιομήχανο Χριστοφόρο Στράτο 3.000.000 δραχμές! 10.000 σε κάθε οικογένεια αξιωματικού του Ναυτικού θα συμμετέχει στο κίνημα.
Στις 8 Μαρτίου 1973 ο Αβέρωφ συνάντησε τον αυτοεξόριστο εν Παρισίοις Κων/νο Καραμανλή ο οποίος του μίλησε για την εκκολαπτόμενη κίνηση και πήρε την εξής στάση: "Ούτε αποθαρρύνω, ούτε υιοθετώ. Αν εκδηλωθή θα βοηθήσω".

Η στάση του Βασιλιά
Ο Κωνσταντίνος, μετά την συνάντησή του με τον Σ. Κονοφάο, έδωσε την έγκρισή του στην κίνηση μη συμμετέχοντας όμως σ΄ αυτήν ενεργά. Ερωτήθηκε από τον Κονοφάο διά μυστικής συνθηματολογίας και την ενέκρινε. Ωστόσο, μία μέρα μετά την κατάργηση της Βασιλείας, αρνήθηκε κάθε εμπλοκή του στην ανταρσία του Ναυτικού στο διάγγελμά του στις 2 Ιουνίου 1973 λέγοντας: "Δηλώνω σήμερα με τον κατηγορηματικώτερον τρόπον ότι δεν είχα ουδεμία ανάμειξιν εις την κίνησιν των αξιωματικών του Ναυτικού".
Στο υλικό της ανάκρισης, εκεί που παρουσιάζονται οι μόνοι προβληματισμοί και επισημάνσεις (μάλλον αδύνατες, αλλά ενδεικτικές συμπαθειών και προτιμήσεων) είναι στο θέμα του βασιλιά. Ακόμα και στις καταθέσεις των συλληφθέντων λίγοι είναι και εκείνοι που αναφέρονται στο Βασιλιά. Εν τούτοις το καθεστώς απέδωσε την αρχηγία και την όλη οργάνωση για την ανταρσία στον Κωνσταντίνο.
Δεν ήταν βασιλικό το κίνημα, περιλάμβανε όμως βασιλόφρονες και ελάχιστους παλατιανούς. Η αποτυχία του κινήματος στο Ναυτικό, τίναξε στον αέρα όλες τις προσπάθειες και λίγες ημέρες αργότερα ναρκοθέτησε την Βασιλευομένη Δημοκρατία.

1η Ιουνίου 1973
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για την επάνοδο του Βασιλέως στην Ελλάδα. Για να μπορέσει να τον φέρει χωρίς αντιδράσεις (αφού θα τον ήθελε ο λαός). Η ανταρσία όμως τα χάλασε όλα... Και προέβη σε μία απόφαση που αποθωράκισε την Ελλάδα.
Στις 1 Ιουνίου 1973 ο Γ. Παπαδόπουλος μετά από συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, κατήργησε την Βασιλευομένη Δημοκρατία, εγκαθίδρυσε Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και ορκίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Στο διάγγελμά του (για την κατάργηση της βασιλείας) ήταν πολύ σκληρός και καυστικός με τον Βασιλέα Κωνσταντίνο.
O Νικόλαος Μακαρέζος πίστευε ότι ο θεσμός της Βασιλείας είναι παρωχημένος και ο Κωνσταντίνος ανεπαρκής. Θεωρούσε ότι η ιστορική δικαίωση της 21ης Απριλίου θα ερχόταν με την κατάργηση του θεσμού στις 13 Δεκεμβρίου 1967! Στις 2 Ιουνίου 1973, μία μέρα μετά την κατάργηση της βασιλείας, ο Μακαρέζος είπε για τον Παπαδόπουλο στον Γεώργιο Κάρτερ ότι: "Αν ανοίξης την καρδιά του ακόμη και τώρα θα ίδης μέσα του το Στέμμα"!
Ο Κάρτερ τονίζει μέσα στο βιβλίο του το εξής: "Ο Γ. Παπαδόπουλος πήρε τας ευθύνας επάνω του διότι δεν ηθέλησε να φέρη τον λαόν εις αντίθεσιν με τον Βασιλέα διεξάγωντας εκ των προτέρων δημοψήφισμα. Πίστευε πως κάποτε μπορεί και να ξαναχρειασθή!..."

Επίλογος
Οι πρώτες φράσεις του προλόγου δικαιωματικά ανήκουν στον κ. Μάνο Χατζηδάκη ο οποίος έγραψε: "Η συνεργασία Βασιλέως - Γ. Παπαδοπούλου θα είχε κυριολεκτικά αλλάξει την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος! Και τούτο διότι:
- Εάν ο Γ. Παπαδόπουλος διέθετε την στήριξι του Κωνσταντίνου (όπως ο Ι. Μεταξάς την στήριξι του Γεωργίου Β΄), ουδείς θα τολμούσε να τον αντιπολιτευθή. Βασιλεύς και Κυβερνήτης θα συμφωνούσαν από κοινού σε χρονοδιάγραμμα Πολιτικοποιήσεως της Επαναστάσεως εντός του 1970 ή το πολύ του 1972.
- Εάν ο Γ. Παπαδόπουλος διέθετε την στήριξι του Βασιλέως, κανένας Δ. Ιωαννίδης δεν θα είχε τολμήσει να τον ανατρέψει. Η 25η Νοεμβρίου, η εισβολή και η "μεταπολίτευση" θα είχαν αποτραπή".
Λαμβάνοντας την σκυτάλη τώρα εμείς, είδαμε μέσα σ΄ αυτά τα 4 άρθρα την πορεία αυτών των 2 ανθρώπων από τότε που ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄ αποχώρησε από την Ελλάδα για να μην ξεσπάσει εμφύλια διαμάχη (13/12/67) μέχρι την κατάργηση της βασιλείας από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (01/06/73).
Ο Κωνσταντίνος στο εξωτερικό ήταν υπέρ της συγκρότησης ενιαίου αντιδικτατορικού μετώπου. Θεωρούσε τους κινηματίες επίορκους αξιωματικούς και δημιουργούς πολιτικής ανωμαλίας στην χώρα. Ήθελε να αλλάξει την χώρα του προς το καλύτερο, αλλά σύμβουλοι και πολιτικάντηδες τον οδηγούσαν σε λάθος μονοπάτια...
Ο Παπαδόπουλος, από την άλλη, ήθελε τον Κωνσταντίνο δίπλα του καθώς υπήρξε ακραιφνής βασιλόφρων. Διατήρησε τον βασιλικό θεσμό στο Σύνταγμα του 1968, προσπαθούσε να κρατά επαφή με τον Ανώτατο Άρχοντα και συγκρούστηκε με τον αντιβασιλικό περιβάλλον των υπολοίπων κινηματιών. Στο γραφείο του είχε όλους τους Βασιλείς, ένα μπιμπελό με την Βασιλική Οικογένεια, ένα κέντημα με το βασιλικό ζεύγος από την σύζυγό του την Δέσποινα και μία φωτογραφία του αειμνήστου Γεωργίου Β΄ σε χρυσή κορνίζα!
Ήταν δυστύχημα γι΄ αυτόν τον τόπο που δεν συνεργάστηκαν. Η Ελλάδα θα είχε γλιτώσει από τα τζάκια των πολιτικάντηδων, θα είχε αποφύγει την κυπριακή τραγωδία, θα εισερχόταν σε μία νέα εποχή πραγματικής δημοκρατίας, σταθερότητας και κοινωνικής προόδου.

Πηγές:
* Αρχείον, Μάνου Χατζηδάκη.
* Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται, Κων/νου Μπαρμπή.
* Σημειώσεις 1967-1977, Λεωνίδα Παπάγου.
* Κωνσταντίνος ΙΓ΄, Nicolas Tantzos.
* Βασιλεύς και Γεώργιος Παπαδόπουλος, Γεωργίου Λεονταρίτη.
* Τα καύσιμα ετελείωσαν, Γεωργίου Κάρτερ.
* Τα άγνωστα παρασκήνια 1965-77, Κων/νου Πλεύρη.
* Ελεύθερος Κόσμος, φύλλο εφημερίδος 6-1973.

2 σχόλια:

  1. Αν ο βασιλιάς συνεργαζόταν με τον Παπαδόπουλο, είναι βέβαιο ότι ο Παπαδόπουλος θα ανατρέπετο ακόμη πιο νωρίτερα από τον Ιωαννίδη αλλά και από σκληρούς "κανταφικούς" αξιωματικούς. Το 1973, ο Παπαδόπουλος κατάργησε την Βασιλείας, προκειμένου να κατευνάσει τους "Ιωαννιδικούς", οι οποίοι τον κατηγορούσαν ότι διήγε βίο πολυτελή (έμενε στο Λαγονήσι σε βίλα του Ωνάση). Το πρόβλημα με τον Παπαδόπουλο ήταν ότι, όταν απευθυνόταν στην τότε ελίτ (Παλάτι, Εφοπλιστές κλπ) τους διαβεβαίωνε ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να τους προστατέψει από ενδεχόμενη επέλαση της αριστεράς. Όταν μιλούσε προς τους "κανταφικούς-ιωαννιδικούς", διαβεβαίωνε ότι θα ήταν ο νέος "Νάσερ" (τον αποκαλούσαν στον στρατό "μικρό Νασέρ"). Πάντως θα πρέπει να γνωρίζουν οι εδώ διαχειριστές ότι εξομοιώνοντας τον Βασιλέα με τον Παπαδόπουλο, βλάπτουν ανεπανόρθωτα τον Βασιλέα. Δεν πιστεύω ότι ο Παπαδόπουλος ήταν "βασιλόφρων", αφού στις 13-12-67 διατήρησε την βασιλεία μόνο για τον λόγο ότι οι ξένοι πρέσβεις ήταν διαπιστευμένοι στον Βασιλέα και θα υπήρχε ζήτημα διεθνούς αναγνωρίσεως του καθεστώτος. Το πόσο "βασιλόφρων" ήταν ο Παπαδόπουλος, αποδεικνύεται από την στάση του από τις 13 Δεκεμβρίου 1967 και μετά: Η Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, έγινε "σκέτη" Ελληνική Χωροφυλακή", όπως και το Ναυτικό και η Αεροπορία. Έως το 1972 είχαν απομακρυνθεί ο προσδιορισμός "Βασιλικός" από δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες. Οι συντάκτες θα έπρεπε να είναι προσεκτικότεροι στις πηγές τους
    Δημήτριος Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. K. Δημήτρη,
      δεν εξομοιώνουμε τον Βασιλέα Κωνσταντίνο με τον Παπαδόπουλο. Δεν μπορούμε ωστόσο να αρνηθούμε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε μία ηγετική φυσιογνωμία. Όσον αφορά την απομάκρυνση του προσδιορισμού "Βασιλικό" από τα Ιδρύματα και τις Ένοπλες Δυνάμεις, αυτό έγινε κατ΄ επιταγήν του Συντάγματος του 1968. Εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε αν ήταν καλό ή κακό. Κρίνατέ το εσείς!
      Οι πηγές είναι αρχείο βασιλοφρόνων συγγραφέων (κ. Χατζηδάκης, Μπαρμπής, Λεονταρίτης κλπ), ακόμα και ο ίδιος ο Αυλάρχης ο Λεωνίδας Παπάγος.
      Ευχαριστούμε πάντως για το σχόλιο και την άλλη οπτική που δίνετε στο όλο θέμα!

      Διαγραφή