Διασκευή από τον πρόλογο του βιβλίου «Η Δεκεμβριανή “επανάσταση” - το χρονικό μιάς τετραετίας ‘41 - ‘45» του Χρήστου Καλαντζή και συμπληρώνει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".
Δεκεμβριανά 1944:
Όσα χρόνια και να περάσουν ο Ελληνικός λαός θα θυμάται με φρίκη και πόνο τον Δεκέμβριο του 1944. Για τους Έλληνες ο μήνας Δεκέμβριος, φέρει στην μνήμη του τον απελπισμένο αγώνα ολίγων χιλιάδων ηρωικών Ελλήνων, για να σωθεί η πατρίδα από την κομμουνιστική επιβολή. Οι ηρωικοί αυτοί Έλληνες, οχυρωμένοι σε ετοιμόρροπα κτήρια από τις ανατινάξεις, και τους βομβαρδισμούς των κομμουνιστοσυμμοριτών, με θυσία, αυταπάρνηση, και χύνοντας ποταμούς αίματος, αντιμετώπισαν τις ορδές των ξενοκίνητων σλάβων και νίκησαν. Για τους Έλληνες ο Δεκέμβριος είναι μήνας μνήμης καθώς σφαγιάσθηκαν αθώα θύματα, βασανίσθηκαν με ιδιαίτερο μίσος και δολοφονήθηκαν άνδρες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων. Εκτελέσθηκαν χιλιάδες πατριώτες, καταστράφηκαν δεκάδες κτήρια, και λεηλατήθηκαν περιουσίες.
Οι ηρωικοί εκείνοι Έλληνες, οι οποίοι πολέμησαν για την Πατρίδα τον Δεκέμβριο του 1944, είπαν ένα μεγάλο “ΟΧΙ”. Ένα “ΟΧΙ”, που μόνο αυτοί ξέρουν να λένε σε οποιονδήποτε επιδρομέα, και ιδιαίτερα στους ξενοκίνητους κομμουνιστοσυμμορίτες. Τον Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάς λίγο έλλειψε να εξαφανισθεί ως κράτος, και ως φυλή μέσα στο καζάνι του πανσλαβισμού. Την σωτηρία της όμως την πλήρωσε: Με ποταμούς αίματος. Με δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένους πατριώτες από τους δολοφόνους του ΚΚΕ. Με 60.000 ομήρους μεταξύ των οποίων πάρα πολλές γυναίκες, οι οποίες βιάσθηκαν και βασανίσθηκαν με απίστευτη αγριότητα. Με 28.000 Ελληνόπουλα τα οποία απήγαγαν από την μητρική αγκαλιά, για να τα οδηγήσουν στις όμορες κομμουνιστικές χώρες, και να δημιουργήσουν τους νέους σλαβογενίτσαρους. Το γνωστό σε όλους μας παιδομάζωμα.
Ο Δεκέμβριος 1944 είχε προετοιμασθεί από το ΚΚΕ κατά την διάρκεια της κατοχής. Από την ημέρα που άρχισε το ΚΚΕ να οργανώνει ανταρτικές ομάδες (ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ) το 1941, άρχισε και ο εξοπλισμός του με όπλα, τα οποία προήρχοντο από την Μεγάλη Βρετανία. Στους Βρετανούς είχαν υποσχεθεί ανταρτοπόλεμο εναντίον των Γερμανών, για μπορέσουν να προμηθευτούν οπλισμό. Στους Έλληνες προκειμένου να τους παραπλανήσουν, παρουσιάζονται ως Εθνική Αντίστασις. Στην πραγματικότητα όμως δεν πολέμησαν την Γερμανία προς χάριν της Ελλάδος. Πολέμησαν τον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό για χάριν του Ρώσικου Κομμουνισμού. Πολέμησαν τους Γερμανούς για επιτύχουν την νίκη των Ρώσων, και την διείσδυση της Κομμουνιστικής Ρωσίας εις την Ευρώπη και την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον τους δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά το Κρεμλίνο. Ο αγώνας των ήταν για την επιβίωση του κομμουνισμού, και όχι για την Ελλάδα. Γι’ αυτόν το λόγο η ιστορία τους καταδίκασε ως κόμμα προδοσίας και εγκλήματος. Απόδειξη των ανωτέρω είναι ότι όταν το 1943 άρχισε να διαφαίνεται η στρατιωτική ήττα της Γερμανίας στην Ευρώπη, οι κομμουνιστές ουσιαστικά σταμάτησαν να πολεμούν τους Γερμανούς στον Ελληνικό χώρο, και φρόντιζαν πως θα αυξήσουν και θα συντηρήσουν τον οπλισμό τους. Κατέστρωναν σχέδια, πως θα μπορέσουν με την βία, και τα όπλα, να πάρουν την εξουσία στην Ελλάδα. Περίμεναν πότε θα αποχωρίσουν από την Ελλάδα τα γερμανικά στρατεύματα για να αιματοκυλίσουν την χώρα. Για τον λόγο αυτόν απέφευγαν να έρχονται σε συγκρούσεις με τα γερμανικά στρατεύματα, περίμεναν την εκκένωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς, με σκοπό να κατεβάσουν στην Ελλάδα τον προελαύνοντα Ρώσικο κομμουνισμό.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 υπεγράφη ανάμεσα στην εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση Παπανδρέου, τις ανταρτικές ομάδες ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, τις εν γένει ελληνικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και τους Βρετανικές αρχές η λεγομένη "συμφωνία της Καζέρτα" όπου αναγνώριζαν τον Άγγλο Στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπυ ως αρχηγό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των εν Ελλάδι αντιστασιακών οργανώσεων.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος, σχηματίζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητος υπό τον (εκλεκτό του Άγγλου πρέσβη Ρέτζιναλ Λήπερ) Γεώργιο Παπανδρέου με συμμετοχή και 5 υπουργών από το χώρο του ΕΑΜ σε νευραλγικούς θώκους (π.χ. Ζεύγος, Τσιριμώκος, Πορφυρογένης κλπ).
Στις 5 Νοεμβρίου 1944 Σκόμπυ και Παπανδρέου αποφάσισαν:
α) να αποστρατευτούν ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ από τις 10 Δεκεμβρίου,
β) να διαλυθεί η εαμική «Πολιτοφυλακή» από της 1ης Δεκεμβρίου 1944 και
γ) να ιδρυθεί νέα Εθνοφυλακή στην οποία θα στελέχωναν άνδρες από όλες τις παρατάξεις.
Την Δευτέρα 27 Νοέμβριου, οι κομμουνιστές υπουργοί Σβώλος, Τσιριμώκος και Ζεύγος, επέδωσαν στον Γ. Παπανδρέου το κείμενο της συμφωνίας για την αποστράτευση των αντάρτικων ομάδων και την διάλυση της Πολιτοφυλακής. Αλλά αιφνιδίως, την επομένη, Τρίτη 28 Νοεμβρίου, ο κομμουνιστής υπουργός Ζεύγος επισκέφτηκε τον Παπανδρέου και τού ανακοίνωσε ότι το ΚΚΕ δεν δέχεται το προ εικοσιτετραώρου κείμενο συμφωνίας! Το δικό του κείμενο!
Το βράδυ της 30ης Νοεμβρίου 1944, ο Αλ. Σβώλος επισκέφτηκε τον Γ. Παπανδρέου, του εξέφρασε την λύπη του για την υπαναχώρηση του ΚΚΕ (την οποία απέδωσε σε ξένη, αν όχι σοβιετική, πάντως... βαλκανική υπόδειξη), αλλά δεν είχε την πολιτική τόλμη να παραμείνει στην κυβέρνηση και ακολούθησε τους εκπροσώπους του ΚΚΕ στην παραίτηση... Την ίδια ατολμία (δεν αποκλείεται δε και καιροσκοπισμό) επέδειξαν κι οι άλλοι υπουργοί του ΕΑΜ. Παραιτήθηκαν…
Τα γεγονότα άρχισαν να εξελίσσονται ραγδαία. Από την 1η Δεκεμβρίου ο «εφεδρικός» ΕΛΑΣ Αθηνών τέθηκε σε επιφυλακή. Και αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ κινούνταν προς το λεκανοπέδιο Αττικής και συνέκλιναν προς την Αθήνα. Το βράδυ της 2ας Δεκεμβρίου το ΚΚΕ, αγνοώντας όλα τα πολιτικά όργανα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όλους τους «συναγωνιστές» του στην κατοχή και τους υπουργούς του στην κυβέρνηση) ανακοίνωσε σοβαρές αποφάσεις που σήμαιναν την έναρξη της ένοπλης δράσης:
* Ανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ (Σιάντος, Μάντακας, Χατζημιχάλης).
* Διαταγή στην εαμική «πολιτοφυλακή» να μην παραδώσει υπηρεσία και οπλισμό στην κρατική Εθνοφυλακή, που αποτελούνταν από την κλάση του 1936.
* Κήρυξη γενικής απεργίας σε όλη την Ελλάδα (ακόμη και στα λιμάνια, όπου οι σύμμαχοι ξεφόρτωναν χιλιάδες τόνους τροφίμων και φαρμάκων για τον λαό που υπέφερε..).
Έπειτα τα γεγονότα είναι γνωστά... Φρικώδεις σφαγές, έπος Συντάγματος Μακρυγιάννη, μάχη της Αθήνας. Όλα αυτά για να βγει η Ελλάδα διηρεμένη και με λιγότερο πληθυσμό όπως ήθελε η Αγγλία και για να γίνει σταλινικό προτεκτοράτο όπως ήθελε η Σοβιετική Ένωση και το ΚΚΕ!
Ο Δεκέμβριος 1944 θα παραμείνει στις μνήμες μας ο μήνας του εγκλήματος και της κομμουνιστικής θηριωδίας. Ο Δεκέμβριος υπήρξε για την Ελλάδα και τους Έλληνες μια ανατριχιαστική σελίδα στην ιστορίας μας. Τα εγκλήματα και οι θηριωδίες των κομμουνιστών δεν είχαν προηγούμενο, και το χειρότερο όλων ήταν, ότι την μεγαλύτερη μερίδα των θυμάτων τους, είχαν οι εργάτες, οι γυναίκες, και ο απλός λαός για τον οποίο δήθεν αγωνιζόντουσαν. Έχει διαπιστωθεί επισήμως, ότι μεταξύ των θυμάτων των κομμουνιστών υπήρξαν, και 246 συνδικαλιστικά στελέχη με πλούσια δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο ηγέτης των Εργατικών συνδικάτων Ουώλτερ Σίτριν διαπίστωσε με επιτόπια του έρευνα, την έκταση των φοβερών κομμουνιστικών εγκλημάτων τον Δεκέμβριο του 1944. Τα αποδοκίμασε με έκθεση την οποία συνέταξε, έν ονόματι της διεθνούς εργατικής τάξης. Ως προς την σκληρότητα των δολοφόνων του ΚΚΕ, ο Άγγλος δημοσιολόγος Φ.Α. Βόϊτ έγραψε: «Τα θύματα του Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ολοκλήρους οικογενείας. Πλείστα πτώματα ευρέθησαν φρικτώς παραμορφωμένα, με εξορυγμένους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα και κομμένες μύτες».
Οι συνέπειες του συμμοριτοπολέμου
Όσα χρόνια και να περάσουν ο Ελληνικός λαός θα θυμάται με φρίκη και πόνο τον Δεκέμβριο του 1944. Για τους Έλληνες ο μήνας Δεκέμβριος, φέρει στην μνήμη του τον απελπισμένο αγώνα ολίγων χιλιάδων ηρωικών Ελλήνων, για να σωθεί η πατρίδα από την κομμουνιστική επιβολή. Οι ηρωικοί αυτοί Έλληνες, οχυρωμένοι σε ετοιμόρροπα κτήρια από τις ανατινάξεις, και τους βομβαρδισμούς των κομμουνιστοσυμμοριτών, με θυσία, αυταπάρνηση, και χύνοντας ποταμούς αίματος, αντιμετώπισαν τις ορδές των ξενοκίνητων σλάβων και νίκησαν. Για τους Έλληνες ο Δεκέμβριος είναι μήνας μνήμης καθώς σφαγιάσθηκαν αθώα θύματα, βασανίσθηκαν με ιδιαίτερο μίσος και δολοφονήθηκαν άνδρες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων. Εκτελέσθηκαν χιλιάδες πατριώτες, καταστράφηκαν δεκάδες κτήρια, και λεηλατήθηκαν περιουσίες.Οι ηρωικοί εκείνοι Έλληνες, οι οποίοι πολέμησαν για την Πατρίδα τον Δεκέμβριο του 1944, είπαν ένα μεγάλο “ΟΧΙ”. Ένα “ΟΧΙ”, που μόνο αυτοί ξέρουν να λένε σε οποιονδήποτε επιδρομέα, και ιδιαίτερα στους ξενοκίνητους κομμουνιστοσυμμορίτες. Τον Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάς λίγο έλλειψε να εξαφανισθεί ως κράτος, και ως φυλή μέσα στο καζάνι του πανσλαβισμού. Την σωτηρία της όμως την πλήρωσε: Με ποταμούς αίματος. Με δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένους πατριώτες από τους δολοφόνους του ΚΚΕ. Με 60.000 ομήρους μεταξύ των οποίων πάρα πολλές γυναίκες, οι οποίες βιάσθηκαν και βασανίσθηκαν με απίστευτη αγριότητα. Με 28.000 Ελληνόπουλα τα οποία απήγαγαν από την μητρική αγκαλιά, για να τα οδηγήσουν στις όμορες κομμουνιστικές χώρες, και να δημιουργήσουν τους νέους σλαβογενίτσαρους. Το γνωστό σε όλους μας παιδομάζωμα.
Τα γεγονότα
 |
| Πόσους ξεγέλασαν... |
 |
| Σαράφης, Σκόμπυ, Ζέρβας |
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος, σχηματίζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητος υπό τον (εκλεκτό του Άγγλου πρέσβη Ρέτζιναλ Λήπερ) Γεώργιο Παπανδρέου με συμμετοχή και 5 υπουργών από το χώρο του ΕΑΜ σε νευραλγικούς θώκους (π.χ. Ζεύγος, Τσιριμώκος, Πορφυρογένης κλπ).
Στις 5 Νοεμβρίου 1944 Σκόμπυ και Παπανδρέου αποφάσισαν:
α) να αποστρατευτούν ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ από τις 10 Δεκεμβρίου,
β) να διαλυθεί η εαμική «Πολιτοφυλακή» από της 1ης Δεκεμβρίου 1944 και
γ) να ιδρυθεί νέα Εθνοφυλακή στην οποία θα στελέχωναν άνδρες από όλες τις παρατάξεις.
Την Δευτέρα 27 Νοέμβριου, οι κομμουνιστές υπουργοί Σβώλος, Τσιριμώκος και Ζεύγος, επέδωσαν στον Γ. Παπανδρέου το κείμενο της συμφωνίας για την αποστράτευση των αντάρτικων ομάδων και την διάλυση της Πολιτοφυλακής. Αλλά αιφνιδίως, την επομένη, Τρίτη 28 Νοεμβρίου, ο κομμουνιστής υπουργός Ζεύγος επισκέφτηκε τον Παπανδρέου και τού ανακοίνωσε ότι το ΚΚΕ δεν δέχεται το προ εικοσιτετραώρου κείμενο συμφωνίας! Το δικό του κείμενο!
 |
| Τρομοκρατία, ερεθισμός, βιαιότητες... |
Τα γεγονότα άρχισαν να εξελίσσονται ραγδαία. Από την 1η Δεκεμβρίου ο «εφεδρικός» ΕΛΑΣ Αθηνών τέθηκε σε επιφυλακή. Και αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ κινούνταν προς το λεκανοπέδιο Αττικής και συνέκλιναν προς την Αθήνα. Το βράδυ της 2ας Δεκεμβρίου το ΚΚΕ, αγνοώντας όλα τα πολιτικά όργανα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όλους τους «συναγωνιστές» του στην κατοχή και τους υπουργούς του στην κυβέρνηση) ανακοίνωσε σοβαρές αποφάσεις που σήμαιναν την έναρξη της ένοπλης δράσης:
* Ανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ (Σιάντος, Μάντακας, Χατζημιχάλης).
* Διαταγή στην εαμική «πολιτοφυλακή» να μην παραδώσει υπηρεσία και οπλισμό στην κρατική Εθνοφυλακή, που αποτελούνταν από την κλάση του 1936.
* Κήρυξη γενικής απεργίας σε όλη την Ελλάδα (ακόμη και στα λιμάνια, όπου οι σύμμαχοι ξεφόρτωναν χιλιάδες τόνους τροφίμων και φαρμάκων για τον λαό που υπέφερε..).
Έπειτα τα γεγονότα είναι γνωστά... Φρικώδεις σφαγές, έπος Συντάγματος Μακρυγιάννη, μάχη της Αθήνας. Όλα αυτά για να βγει η Ελλάδα διηρεμένη και με λιγότερο πληθυσμό όπως ήθελε η Αγγλία και για να γίνει σταλινικό προτεκτοράτο όπως ήθελε η Σοβιετική Ένωση και το ΚΚΕ!
Ο Δεκέμβριος 1944 θα παραμείνει στις μνήμες μας ο μήνας του εγκλήματος και της κομμουνιστικής θηριωδίας. Ο Δεκέμβριος υπήρξε για την Ελλάδα και τους Έλληνες μια ανατριχιαστική σελίδα στην ιστορίας μας. Τα εγκλήματα και οι θηριωδίες των κομμουνιστών δεν είχαν προηγούμενο, και το χειρότερο όλων ήταν, ότι την μεγαλύτερη μερίδα των θυμάτων τους, είχαν οι εργάτες, οι γυναίκες, και ο απλός λαός για τον οποίο δήθεν αγωνιζόντουσαν. Έχει διαπιστωθεί επισήμως, ότι μεταξύ των θυμάτων των κομμουνιστών υπήρξαν, και 246 συνδικαλιστικά στελέχη με πλούσια δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο ηγέτης των Εργατικών συνδικάτων Ουώλτερ Σίτριν διαπίστωσε με επιτόπια του έρευνα, την έκταση των φοβερών κομμουνιστικών εγκλημάτων τον Δεκέμβριο του 1944. Τα αποδοκίμασε με έκθεση την οποία συνέταξε, έν ονόματι της διεθνούς εργατικής τάξης. Ως προς την σκληρότητα των δολοφόνων του ΚΚΕ, ο Άγγλος δημοσιολόγος Φ.Α. Βόϊτ έγραψε: «Τα θύματα του Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ολοκλήρους οικογενείας. Πλείστα πτώματα ευρέθησαν φρικτώς παραμορφωμένα, με εξορυγμένους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα και κομμένες μύτες».
Το Δεκεμβριανό κίνημα και ο ξενοκίνητος συμμοριτοπόλεμος – δεύτερος και τρίτος γύρος- ήταν τα πλέον καταστροφικά εμπόδια, μετά την απελευθέρωση, για την ανοικοδόμηση της Πατρίδος. Εμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, για ένα καλλίτερο βιοτικό επίπεδο, για όλους τους Έλληνες αμέσως μετά τον μεγάλο πόλεμο. Επισήμως, και δεν αμφισβητούνται από κανένα, οι συνολικές καταστροφές που υπέστη η χώρα μας στην οικονομία, κατά την διάρκεια του Δεκεμβρίου 1944, από τον προδοτικό κομμουνισμό, και τους συνοδοιπόρους του, (να μην τους ξεχνάμε και αυτούς), έφθασαν τα 4 (τέσσερα) περίπου δισεκατομμύρια δολάρια. Ισοδυναμούσαν με 120 (εκατόν είκοσι) δισεκατομμύρια δραχμές του έτους 1950. Με λίγα λόγια όσο στοίχισε στην Ελλάδα ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος σε τέσσερα χρόνια , στοίχισε πολύ περισσότερα η κομμουνιστική ανταρσία σε ένα μήνα. Την μεγαλύτερη καταστροφή πλήρωσε η ύπαιθρος αφού 950 χιλιάδες στρέμματα έγιναν στάχτη από την καταστροφική μανία του ΚΚΕ. Η κτηνοτροφία κατεστράφη ολοσχερώς από τις συνεχείς αρπαγές ποιμνίων από τους κομμουνιστές, και την αδυναμία αναπαραγωγής. Χιλιάδες κάτοικοι της υπαίθρου και των αστικών πόλεων, οδηγήθηκαν σε διάφορα κάτεργα, κοπέλες απήχθηκαν και βιάστηκαν από δήθεν λαϊκούς αγωνιστές, επειδή δεν ήθελαν να υποκύψουν στις επαναστατικές τους θεωρίες. Γέμισαν τα μεγάλα αστικά κέντρα από πρόσφυγες, οι οποίοι με κάθε μέσο προσπαθούσαν να αποφύγουν το μαχαίρι των ορδών του ΚΚΕ. Πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Ενώ οι λαοί της Ευρώπης ανοικοδομούσαν τα ερείπια που είχε αφήσει ο πόλεμος, στη Ελλάδα οι συμμορίτες του ΚΚΕ κατέστρεφαν τα πάντα ολοσχερώς. Το ξενοκίνητο από την Μόσχα ΚΚΕ με την κάλυψη των συνοδοιπόρων του, κατέσφαξε τον λαό, και ιδιαίτερα τους επικεφαλής του: Ιερείς, δασκάλους, αστυνομικούς, ενώ υπέγραψε την παράδοση ολοκλήρου της πατρίδας στους Σλαβοκομμουνιστές των γειτονικών χωρών.
Δια τους Έλληνες ο Δεκέμβριος σημαίνει ιερά παρακαταθήκη η οποία δεν πρέπει να λησμονηθεί ποτέ.
Κατακλείδα
Δεν υπήρξε εμφύλιος πόλεμος αλλά ξενοκίνητος επιβουλή. Ο λαός μας, δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το φοβερό αυτό έγκλημα. Ο λαός μας δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ, τα εγκλήματα του Δεκεμβρίου 1944.
Δεν υπήρξε εμφύλιος πόλεμος αλλά ξενοκίνητος επιβουλή. Ο λαός μας, δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το φοβερό αυτό έγκλημα. Ο λαός μας δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ, τα εγκλήματα του Δεκεμβρίου 1944.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου