Γράφει ο "Εθνικός Αγωνιστής" (προφίλ facebook).
H πρώτη συνταγματική κατοχύρωση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων οφείλεται στον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος τη συμπεριέλαβε στη συνταγματική αναθεώρηση του 1911. Σκοπός υποτίθεται ότι ήταν η εξασφάλιση της απρόσκοπτης εργασίας τους και η πάταξη του πελατειακού συστήματος. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν αντιδράσεις εκ μέρους των βενιζελικών πως θα μονιμοποιούνταν «τα δημιουργήματα του παρελθόντος» ή άλλων πως δεν έπρεπε να επιβραβευθούν δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονταν μόλις δύο ώρες και φέρονταν με απαράδεκτο τρόπο στους πολίτες, όλοι συμφώνησαν στην ανάγκη να νομοθετηθεί το μέτρο. Εντυπωσιακή ήταν μάλιστα η υποδοχή του από τους κύριους εκπροσώπους του πελατειακού συστήματος στη Βουλή των Ελλήνων.
Αλλά δεν άργησε να έρθει ο εθνικός διχασμός κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτέλεσε την αφορμή για να αρθεί, επιλεκτικά, η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Εντυπωσιάζει δε το γεγονός πως τις περιπτώσεις άρσης της μονιμότητας έκανε η κυβέρνηση εκείνου που την καθιέρωσε, δηλαδή του Ελευθερίου Βενιζέλου! Το Νομοθετικό Διάταγμα «Περί αναστολής πάσης διατάξεως περί μονιμότητος των δημοσίων λειτουργών και υπηρετών παντός κλάδου».
Ουσιαστικά εκμεταλλεύθηκαν τις έκτακτες συνθήκες που επικρατούσαν για να διώξουν επιλεκτικά τους αντιπάλους τους. Δηλαδή να κάνουν ό,τι ισχυρίζονταν πως προσπαθούσαν να αποφύγουν όταν έκαναν την συνταγματική ρύθμιση για τη μονιμότητα! Όποιος Υπουργός επιθυμούσε να διορίσει κάποιον δικό του αρκούσε να υπογράψει ένα Διάταγμα διώχνοντας από τη θέση του εκείνον που υπηρετούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου