Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κυρού Διανυσίου ("Επί πτερύγων ανέμων").

... Ως Έλληνες πολίτες έχουμε ο καθένας μας τις πολιτικές μας προτιμήσεις, και αυτό θα πή δημοκρατία. Αλλά δεν ξεχνάμε πως πρώτα όλοι είμαστε χριστιανοί, μέλη δηλαδή της Εκκλησίας. Και δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι, αν θέλομε να είμαστε αληθινοί δημοκράτες, πρέπει πρώτα να είμαστε χριστιανοί΄ η Εκκλησία και η ορθόδοξη πίστη είναι η εγγύηση για μία αληθινή δημοκρατία, που η δύναμη της δεν είναι απλώς η θέληση η λαού, αλλά η αλήθεια του Θεού. Συνηθίζουμε να λέμε πως η δημοκρατία είναι η θέληση του κυριάρχου λαού, αλλά το ερώτημα πάντα είναι΄ ποιος παιδαγωγεί και ποιος διδάσκει τον λαό; Γιατί βέβαια λαός δεν είναι το ανώνυμο πλήθος και η απρόσωπη μάζα.
Μία αληθινή ελληνική δημοκρατία ενδιαφέρεται και την συμφέρει οι πολίτες να είναι χριστιανοί γιατί αυτό αποτελεί εγγύηση πως θα είναι καλοί πολίτες και αληθινοί δημοκράτες. Αυτό δεν θα πει μετατροπή της Εκκλησίας σε πολιτικό κόμμα, αλλά ορθή κατήχηση και παιδαγωγία του λαού, για να είναι λαός και να μην ξεπέσει σε όχλο. Ο λαός είναι ιερή πραγματικότητα και μεγάλη δύναμη, και μακάρι όσοι θέλουν να είναι ηγέτες του λαού και υπολογίζουν στην δύναμή του, να τον σέβονται και να ξέρουν να τον οδηγήσουν στην πρόοδο και την προκοπή του. Γιατί, αν ο λαός είναι η δύναμη της δημοκρατίας, η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που προστατεύει τον λαό, την ευνομία,, την ασφάλεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και όλα τα εγκόσμια αγαθά του. [...]
Ο Ελληνικός λαός, γιατί γι΄ αυτόν τον λαό πρόκειται, είναι η Εκκλησία, ο λαός του Θεού, του οποίου η πνευματική φρούρηση και καθοδήγηση είναι δικαίωμα και χρέος των ποιμένων της Εκκλησίας. Οι χριστιανοί, ως πολίτες του κράτους, μπορεί πολιτικά να ανήκουν όπου θέλουν, όμως αυτό το "όπου θέλουν" δεν μπορεί να είναι άσχετο με την εκκλησιαστική τους πίστη. Η δημοκρατία, που δεν είναι είναι κομματική κάθε φορά επικράτηση, στο σημείο αυτό χρειάζεται τόσο πολύ την Εκκλησία, που δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να την αντικαταστήσει με οτιδήποτε άλλο σχολείο για να διδάξει αγωγή του δημοκρατικού πολίτη. [...]
Όσοι πιστεύουν στην Δημοκρατία, όσοι αγαπάνε τον λαό, όσοι θέλουν το καλό του τόπου μας δεν μπορούν να αγνοούν την Ελληνική Ιστορία και την Ορθόδοξη ζωή και παράδοση. Ο τόπος αυτός, οι θάλασσες, τα βουνά κι οι κάμποι έχουν μνήμη, κι ο λαός έχει ρίζες. Ο λαός είναι το δένδρο που όσο πιο πολύ βαθαίνει τις ρίζες του στη γη, τόσο περισσότερο απλώνει τα κλαδιά του και κάνει καρπό. Όσοι θέλουν να πεθάνει ο λαός, ως λαός Ελληνικός και Ορθόδοξος, σκάβουν και κόβουν τις ρίζες του΄ είναι σίγουρο πως έτσι πολύ γρήγορα θα ξεραθεί το δένδρο. Κουραστήκαμε πια και η ψυχή μας μέσα μας στέγνωσε από κάθε δροσιά, όταν διαβάζουμε και ακούμε πάντα την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα των αριθμών, της πολιτικής και της διπλωματίας, τη γλώσσα των ποσοστών και της στατιστικής, που μας βεβαιώνει πως όλα πάνε καλά. [...]
Η Εκκλησία δεν κάνει πολιτική, ούτε και θέλει να υποκατασταθεί στη θέση της πολιτικής ηγεσίας και της κρατικής εξουσίας, αλλά έχει το δικαίωμα και το χρέος να σαλπίζει το θείο θέλημα και να κρατεί σε εγρήγορση τον λαό και τους ηγέτες του λαού. Η Εκκλησία, ενώ δεν είναι "εκ του κόσμου", βρίσκεται όμως "εν τω κόσμω", και, χωρίς να συσχηματίζεται "τω αιώνι τούτω" και να μετακινήται από την ελπίδα του Ευαγγελίου, παίρνει τον κόσμο επάνω της, για να τον περάση "εκ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν". Δεν ηγεμονεύει η Εκκλησία αλλά διακονεί για να σωθεί ο κόσμος. Ο Χριστός έδωκε τον εαυτό Του για να σωθεί ο κόσμος και η Εκκλησία, στο όνομα του Χριστού, με τα λόγια και την χάρη των Μυστηρίων του Χριστού, συνεχίζει και υπηρετεί στον αιώνα τη σωτηρία του κόσμου. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου