Ερωτήσεις στην τριμελή Επιτροπή του «Δημοκρατικοῦ Ἐθνικοῦ Ρεύματος».
Το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί σοβαρά το φιλοβασιλικό ρεύμα στην Ελληνική επικράτεια και αυτό οφείλεται στην ελληνοπρεπέστατη, χριστιανική και αρχοντική στάση τους τις ημέρες του πένθους τους για τον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Το email και ο ιστότοπος μας έχει γεμίσει από ερωτήσεις σχετικά με το πως βλέπει το «Δημοκρατικό Ἐθνικὸ Ρεῦμα» την Βασιλευομένη Δημοκρατία. Το ΔΕΡ δεν είναι είναι κόμμα, ούτε κίνημα, είναι μία αγωνιστική διαδικτυακή προσπάθεια και αποτέλεσμα νέων ανθρώπων που αγαπούν τον Χριστό, την Πατρίδα, την Οικογένεια και την Βασιλεία. Ας δούμε τις ερωτήσεις:
- Υπάρχουν Βασιλόφρονες σήμερα στην Ελλάδα;
Βασιλόφρονες και φιλοβασιλικοί στην Ελλάδα αποτελούν το 35 με 40% του Ελληνικού λαού. Μη νομίσετε ότι είναι μεγαλύτερο το ποσοστό που επιθυμεί στην Ελλάδα να έχουμε πολίτευμα αβασίλευτης δημοκρατίας, προεδρευόμενης ή προεδρικής μορφής. Κάποιοι βέβαια ενθουσιάζονται με την ιδέα να ψηφίζει ο λαός Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτή η ιδέα όμως είναι μία απάτη. «
Οι Πρόεδροι Δημοκρατίας είναι πολιτικοί και ανήκουν σε κόμμα. Αντίθετα, οι Βασιλείς δεν ταυτίζονται και δεν εξαρτώνται από κόμματα, αλλά υπερασπίζονται την αρμονία των εξουσιών. Είναι ηγέτες του Έθνους, με αυθεντία και κύρος, συντονίζουν και θεσμοποιούν τις κοινωνικές δραστηριότητες, ανήκουν στο σύνολο του λαού» σύμφωνα με τον Ισπανό ακαδημαϊκό Julian Marias. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως όρος και έννοια είναι προσβολή στην ανθρώπινη νοημοσύνη. Σε μία Δημοκρατία προεδρεύει ο λαός. Δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει σύμβολο ενότητος ενός Έθνους ένας Πρόεδρος.
Στην περίπτωση της Προεδρικής Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος μπαίνει στην ψηφοθηρική λογική, τάζει, ρουσφετολογεί, ικανοποιεί τους δικούς του για να βγει και εκφράζει την μερική πλειοψηφία του λαού. Στην περίπτωση της εν ισχύι Προεδρευομένης Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος έχει υπηρετήσει το σύστημα της διαπλοκής είτε μέσα από τα κόμματα, είτε μέσα από την Βουλή, είτε μέσα από την κυβέρνηση, είτε μέσα από το δικαστικό σώμα και διορίζεται σαν κομματική γλάστρα. Τι αίγλη, τί σοβαρότητα, τι εθνική ανάσταση και ελπίδα να σου προκαλέσει αυτός ο προεδρικός θεσμός;
Υπάρχει βέβαια και ένα ποσοστό της τάξεως του 25 με 30% που είναι παντελώς αδιάφοροι για την πολιτική, για τις εκλογές και για το πολιτειακό. Αυτό το ποσοστό θα μπορούσε να είχε μειωθεί εάν υπήρχε ένα σοβαρό σύγχρονο φιλοβασιλικό σωματείο που πρωταρχικό του σκοπό θα έθετε τον σεβασμό στην Ελληνική ιστορία, την ανάδειξη της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, την έκφραση των Βασιλοφρόνων και θα μεταχειριζόταν σύγχρονο και υπεύθυνο ιστορικό, πολιτειολογικό και πολιτικό λόγο και αξιοποίηση του διαδικτύου.
- Είναι εφικτό ένα δημοψήφισμα για το πολιτειακό στην Ελλάδα του 2023;
Το θέμα δεν είναι αν είναι εφικτό ένα δημοψήφισμα για το πολιτειακό. Το θέμα είναι εάν ο Ελληνικός λαός είναι σε πλήρη θέση να κρίνει μετά από τόσους τόνους προπαγάνδας που έχει ποτισθεί εδώ και 50 χρόνια. Επίσης, δεν είναι ο Βασιλιάς πολιτικό ή κομματικό πρόσωπο για να πάρει την πλειοψηφία και να απολαμβάνει την πλειοψηφία. «Ἰσχύς μου ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ» είναι το σύνθημα της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας. Το καλύτερο θα ήταν: συλλογή όσο περισσότερων υπογραφών σε σύντομο χρονικό διάστημα με κάθε νομική προδιαγραφή για αποκατάσταση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, αποστολή τους στην Βουλή, στην κυβέρνηση και στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα δίνει την δυνατότητα στην Βουλή συντάξεως να συντάξει νέου Συντάγματος Βασιλευομένης Δημοκρατίας και επικυρωτικό δημοψήφισμα του νέου Συντάγματος από τον Ελληνικό λαό κατόπιν πλήρους και υπευθύνου ενημερώσεώς του. Εάν αυτό το κάνει η Βουλή θα είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία της προς τον Ελληνικό λαό από την Μεταπολίτευση μέχρι τώρα. Πόσο δίκιο είχε ο διεκδικητής του Πορτογαλικού θρόνου Dom Duarte Pio: «Ο βασιλικός θεσμός ευνοεί την προσέγγιση μεταξύ των χωρών, ενώ οι μεγάλες και ανενδοίαστες οικονομικές δυνάμεις προτιμούν τα αβασίλευτα καθεστώτα, επειδή είναι ευκολότατο να τα χειραγωγούν και να τα ελέγχουν».
- Είναι δημοκρατικό μία Οικογένεια να είναι επί μονίμου βάσεως στην ανώτατη ηγεσία μίας χώρας;
Για τους Έλληνες Βασιλόφρονες τρία πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα: α) «Ποτέ το Στέμμα της Ελλάδος και το Στέμμα οποιουδήποτε άλλου Κράτους, δεν μπορούν να συνενωθούν στο ίδιο πρόσωπο», β) «Το Ελληνικό Στέμμα ανήκει στον Βασιλέα Γεώργιο τον Α΄ και στους απογόνους του» και γ) «Το Ελληνικό Στέμμα και τα Συνταγματικά του δικαιώματα είναι διαδοχικά και περιέρχονται στους γνησίους και νομίμους απογόνους εκάστοτε Βασιλέως κατά τάξη πρωτοτοκίας, με προτίμηση τους άρρενες. Εάν δεν υπάρχουν άρρενες διάδοχοι στους απογόνους του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄ κατά την ίδια τάξη».
Ο πανεπιστημιακός καθηγητής Γιώργος Μαυρογορδάτος, αρνητικά διακείμενος στον βασιλικό θεσμό, παραδέχεται: «Ντόπιο πράγµα!» φώναζαν για τον Βασιλιά Κωνσταντίνο οι πιστοί του στα συλλαλητήρια του 1916. [...] Η ισοβιότητα και η κληρονομική διαδοχή εξασφαλίζουν στη βασιλεία ένα ασυναγώνιστο πλεονέκτηµα στην εκπλήρωση συγκεκριµένης λειτουργίας: περισσότερο από οποιοδήποτε αιρετό αξίωµα, µπορεί να ενσαρκώνει την κρατική υπόσταση, συνέχεια και ανεξαρτησία». Δεν ξέρω αυτό, πόσο κάνει τον βασιλικό θεσμό ξενόφερτο και πόσο αντιδημοκρατική και αντεθνική την κληρονομικότητα!
Η κληρονομικότητα εξασφαλίζει την συνέχεια στο Έθνος και στην Ιστορία. Κατ' αρχήν είναι Οικογένεια, μέσα στα πλαίσια της οποίας γαλουχείται και αναπτύσσονται οι προσωπικότητες της ενότητος του Έθνους. Και αυτό σημαίνει κάτι πολύ απλό και πάρα πολύ σημαντικό: Ότι η Βασιλική Οικογένεια έχει θεμέλιο. Και το θεμέλιό της είναι ο Χριστός, ο εκκλησιαστικός τρόπος ζωής και αυτό είναι αρκετό να δώσει νόημα ζωής και ύπαρξης. Το δεύτερο θεμέλιο είναι η Ελλάδα, το αθάνατο ελληνικό πνεύμα της δημιουργικότητος, του πολιτισμού, των γραμμάτων, των τεχνών και της καινοτομίας. Μία Βασιλική Οικογένεια δεν έχει ανάγκη να πατήσει επί πτωμάτων για να ανέλθει, δεν έχει ανάγκη να δημιουργήσει περιουσίες καθώς έχει, δεν έχει ανάγκη καμία κομματική συναλλαγή για να καταλάβει την εξουσία. Εφόσον λοιπόν η Βασιλική Οικογένεια έχει ήδη την ανώτατη αρχή εξασφαλίζει τον σεβασμό από τους πολίτες και η ίδια αγωνίζεται για την μοναδική της αποστολή: τον συμβολισμό της ενότητος και συνεχείας του Έθνους. Αρκεί η Βασιλική Οικογένεια να μην καβαλήσει το καλάμι, γιατί αλλιώς έχει χάσει την αποστολή και την διακονία της που είναι η ελέω Θεού ενότητα του λαού, των απανταχού Ελλήνων, των απανταχού Ρωμιών. «Η Βασιλεία εκφράζει αρχές και αξίες και στηρίζεται στην παράδοση, δηλαδή στην ζωή και όχι σε άκαμπτα δόγματα» τόνιζε με έμφαση ο πανεπιστημιακός καθηγητής Mauro d' Eufemia.
- Ο Κωνσταντίνος ο Α' δεν πίστευε στο «ελέω Θεού»; Χρειάζεται σήμερα το ελέω Θεού;
Το «ἐλέῳ Θεοῦ» είναι στάση ζωής. Έτσι όπως χρησιμοποιήθηκε ταυτίστηκε με την τυραννική εξουσία. Όταν λέμε «ελέω Θεού» εννοούμε ότι η βασιλική διακονία, το αξίωμα του Βασιλέως είναι δώρο και χάρισμα από τον Θεό. Οι ρίζες του ανάγονται στα χρόνια της Ρωμανίας. Τώρα ερχόμαστε και το νοηματοδοτούμε στην κατά λέξη διάστασή του: Ο Βασιλιάς καλείται να δοξολογεί και να ευχαριστεί κάθε στιγμή τον Θεό για αυτό το δώρο και αυτήν την κλήση, να Τον παρακαλεί να τον φωτίζει σε όλη την υπεύθυνη αποστολή που έχει να συμβολίζει την ενότητα του Έθνους και να τον προστατεύει από τους πειρασμούς των άκρων. Αυτά τα άκρα είναι να υπερβαίνει τον συνταγματικό του ρόλο, ή να είναι παντελώς αδιάφορος για την χώρα του, ή να υποστηρίξει κάποιο κόμμα. Ο Βασιλεύς καλείται να απέχει από αυτά.
Σε μία από τις ραδιοφωνικές του ομιλίες ο μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός σημείωνε: «Η θεία Γραφή ομιλεί για ποιμένες του λαού, και πολλοί νομίζουν πως πρόκειται μόνο για τους ποιμένες της Εκκλησίας. «Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατὰ μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν», λέγει ο Θεός και εννοεί κάθε άρχοντα του λαού, εκκλησιαστικό και πολιτικό, γιατί όχι μόνο οι εκκλησιαστικοί αλλά και οι πολιτικοί είναι είναι «διάκονοι τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἀγαθόν». Είναι όργανα του Θεού για να γίνεται το καλό στον κόσμο και για να προάγεται ο βίος των ανθρώπων. [...] Το ελέω Θεού μεταβιβάστηκε στους εκλογείς και μεταφέρθηκε στους ώμους του κυριάρχου λαού».
- Άρα, ο Βασιλεύς και η Βασιλική Οικογένεια δεν μπορούν να θρησκεύουν όπου θέλουν...;
Φυσικά και όχι. Κατ΄ αρχήν, είναι λάθος η λέξη θρησκεύει. Η σωστή λέξη είναι πιστεύει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι θρησκεία, είναι πίστη, είναι ζωή, είναι αποκάλυψη. Ο Βασιλεύς και ο Διάδοχος του Ελληνικού Θρόνου, καθώς και όλη η Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος, είναι φορείς της παραδόσεως της Ρωμιοσύνης. Απαιτείται ως Ελληνική Βασιλική Οικογένεια να είναι πιστεύει στην Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία. Μάλιστα και αυτό είναι πρότασή μας «Εάν ο Διάδοχος (ή η Διάδοχος) δεν έχει συνάψει Γάμο με μέλος άλλης Βασιλικής Οικογένειας, τότε υποχρεούται να συνάπτει Γάμο με πολίτη Ελληνικής παιδείας και καταγωγής, που πιστεύει την Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία».
- Μία τελευταία ερώτηση. Ο Διάδοχος με την ενηλικίωσή του καθίσταται ώριμος για την ανάληψη βασιλικών καθηκόντων;
Είναι μία καλή ερώτηση για μία ώριμη απάντηση. Κατά την γνώμη μας ο Διάδοχος να αναλαμβάνει την βασιλικά καθήκοντα από την ηλικία των 35 ετών και έπειτα. Δεν είναι ώριμη η ηλικία από τα 19 έως τα 30. Ειδικά στην σημερινή εποχή, όπου το ευρύτερο περιβάλλον δεν δίνει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για σοβαρή ανάπτυξη και καλλιέργεια της προσωπικότητος του ανθρώπου. Χρειάζεται ωριμότητα και διδαχή του Διαδόχου κοντά στον Βασιλέα-πατέρα. Δόξα τω Θεώ, ο σοφότατος Βασιλιάς Παύλος Α' έδωσε την κατάλληλη διδαχή στον γιο του Βασιλιά Κωνσταντίνο, που αν δεν υπήρχε η σκευωρία του ΑΣΠΙΔΑ και η ατυχής κρίση του 1965 θα ζούσαμε ένα μοντέλο σύγχρονης Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Δεν λείπουν και τα λάθη βέβαια που προήλθαν από κακούς συμβούλους του Βασιλιά, αλλά η βασιλεία του Κωνσταντίνου σε γενικές γραμμές έφερε έναν νεανικό φρέσκο αέρα στα ελληνικά πράγματα.
- Ποιο μήνυμα θα έστελνε ο ιστότοπος για την Βασιλευομένη Δημοκρατία;
Θα κλείσουμε με τον Όθωνα των Αψβούργων που είπε: «Η βασιλική ιδέα είναι πολιτική φιλοσοφία, εγγύηση της συνέχειας, ασφαλιστική δικλείδα έναντι των κομματικών υπερβολών, εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας και της ισότητος των δικαιωμάτων, επίτευξη πραγματικής ισορροπίας» και με τον συγγραφέα Massimo de Leonardis που είπε: «Η Βασιλεία είναι σημείο αναφοράς και εγγύηση των πολλαπλών πραγματικοτήτων της κοινωνίας, που διατήρησαν την αυτονομία τους έναντι των κομματικών σχηματισμών, ενώ παράλληλα προφυλάσσει από την ισοπέδωση τις αξίες της ιεραρχίας, της προσωπικής αρετής και της ισονομίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου