Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του «Δημοκρατικοῦ Ἐθνικοῦ Ρεύματος».

    Το πρώτιστο που ενδιαφέρει τον παρόντα ιστότοπο είναι η εκκλησιαστική ζωή των Ρωμιών. Καυχιόμαστε για Ορθοδοξία και Ελλάδα, όταν ο βίος μας δεν θυμίζει κάτι από Χριστό και δεν μυρίζει τίποτα από Αγία Γραφή και Πατέρες της Εκκλησίας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για Εκκλησία και το μυαλό μας να πηγαίνει στην Ιεραρχία ή σε μία υπηρεσία ή σε έξοδα γάμου, βαπτίσεων και κηδειών. Να διευκρινίσουμε: Η Εκκλησία δεν είναι θρησκεία, η Εκκλησία δεν είναι καν Χριστιανισμός. Θρησκεία σημαίνει επινοώ θεούς και κατασκευάζω είδωλα. Χριστιανισμός σημαίνει θεωρητικό σύστημα διδασκαλίας που μιλά για τον Χριστό. Η Εκκλησία όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Είναι πίστη και αποκάλυψη.

   Πίστη σημαίνει σχέση Θεού και ανθρώπου, που ελεύθερα την αναπτύσσω. Το ασφαλές περιβάλλον για την καρποφορία αυτής της σχέσης είναι η Εκκλησία. Όχι οποιαδήποτε εκκλησία. Αλλά η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι η «μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία». Η λέξη «Ορθόδοξη» εγγυάται την ασφάλεια για την καρποφορία της σχέσης. Επίσης, αποκάλυψη σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι θεωρητική και αόριστη έννοια, είναι συγκεκριμένο πρόσωπο, τον Οποίο δεν φανταζόμαστε, αλλά ο Ίδιος μας αποκαλύφθηκε και έτσι ξέρουμε με τί και με Ποιον έχουμε να κάνουμε. Είναι αυτός ο Θεός, ο Οποίος δεν χρησιμοποιεί την αγάπη για να μας ξεγελάσει, για να μας εξαπατήσει ή για να χαϊδέψει τα αυτιά μας, αλλά ο Ίδιος είναι και γίνεται ο ορισμός της αγάπης, όταν κενώνεται και ενανθρωπίζεται, και όταν εξευτελίζεται και σταυρώνεται. Άρα, η αγάπη φτάνει μέχρι την θυσία και θυσία σημαίνει Σταυρός, ο οποίος όταν ξέρεις να τον σηκώνεις σε οδηγεί στην Ανάσταση. Και το καλύτερο; Δεν βαδίζουμε στα τυφλά, δεν κινούμαστε χωρίς σκοπό. Έχουμε στόχο και προορισμό: λέγεται αγιότητα. Και αγιότητα είναι κάλεσμα του Θεού στην αγιότητά Του και ένωση μαζί Του κατά χάριν.

    Αυτήν την σταυροαναστάσιμη εμπειρία την ζούμε μέσα στην Εκκλησία, όχι ως μία κρατική υπηρεσία ή Ιεραρχία, αλλά ως Σώμα Χριστού και κοινωνία προσώπων. Πως γίνεται πραγματικότητα αυτή η κοινωνία;;; Όταν πηγαίνουμε την Κυριακή στον Ναό της Ενορίας, γινόμαστε Εκκλησία. Αγαπιόμαστε μεταξύ μας στο «Αγαπήσωμεν ἀλλήλους», ομολογούμε την πίστη μας με το «Πιστεύω» και όλοι μαζί κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Δηλαδή ο Ένας Θεός προσφέρεται ο Ίδιος σε όλους μας. Άρα, γίναμε ένα με τον Θεό και μεταξύ μας, αφού τον Ίδιο Θεό μεταλάβαμε. Υπάρχει πιο τέλεια ενότητα; Αυτήν την ενότητα καλούμαστε να μεταφέρουμε σε κάθε πτυχή και σχέση της ζωής μας. Άρα, Εκκλησία σημαίνει ζωή και εμπειρία. Κάθε φορά που κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, τα μέλη του σώματός μας γίνονται Χριστός και έχουμε μέσα μας την ίδια εμπειρία των αγίων Αποστόλων που μέσω του Αποστόλου Πέτρου μας λέει: «Αυτόν που φάγαμε και ήπιαμε μαζί Του, Τον είδαμε να κηρύττει, να σταυρώνεται και να ανασταίνεται, Αυτόν σας κηρύττουμε». Νά, πως η Εκκλησία γίνεται Σώμα Χριστού: όταν συγκροτούμαστε στον Ναό και κοινωνούμε τον Χριστό.

    Η Εκκλησία είναι, λοιπόν, είναι πρόταση ζωής, είναι τρόπος ζωής. Πρόταση ζωής στην οποία κυριαρχεί ένας: ο Θεός. Και ο Θεός είναι τρία πρόσωπα. Μία κοινωνία ελευθερίας και αγάπης. Η τέλεια κοινωνία: Πατέρας-Υιός-Άγιο Πνεύμα. Αυτό είναι το πρότυπο με το οποίο συγκροτούμε τις σχέσεις μας, την κοινωνία, την πολιτεία! Και πως ξέρουμε για τον Τριαδικό Θεό; Ο Θεός μάς αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Χριστού! Γι' Αυτόν ζούμε, αναπνέουμε, δίνουμε το είναι μας, τα πάντα μας. Και Χριστός σημαίνει Αγάπη, Σχέση, Νόημα, Ζωή, Κοινωνία. Η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία είναι μίμηση Χριστού. Μίμηση Χριστού στον τρόπο, στην συμπεριφορά. Δεν καταργείσαι ως μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, αλλά ζεις τον Χριστό μέσα από αυτό που είσαι. Η αγάπη δεν είναι ωραιολογία, δεν είναι άπιαστο όνειρο, είναι Χριστός! Έχουμε Πατέρα τον Θεό, αρχέτυπο τον Χριστό, φωτιστή το Άγιο Πνεύμα, Μητέρα την Παναγία, οδηγό ζωής το Ευαγγέλιο, φίλους και ευεργέτες τους Αγίους, τροφή την Θεία Κοινωνία, φύλακα τον προσωπικό μας Άγγελο, προστάτη τον Τίμιο Σταυρό, οξυγόνο την προσευχή, ευκαιρία την μετάνοια. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Η μεγαλύτερη αντίστασή μας στο χάος είναι η Θεία Λειτουργία.

    Αυτό το πνεύμα της Θείας Λειτουργίας μεταφέρουμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας, στους φίλους, στην οικογένεια, στην εργασία, στον ελεύθερο χρόνο, στις δυσκολίες, στους πειρασμούς, στα χόμπι. Τα πάντα τα γεμίζουμε από την Ειρήνη και το Φως της Θείας Λειτουργίας, από τον Χριστό!