Γράφει ο Νίκος ΧειλαδάκηςΕνώ η χώρα μας έχει ριχτεί στον γκρεμό από μια διεφθαρμένη πολιτική κλίκα, ενώ η ελληνική κοινωνία θρηνεί σχεδόν καθημερνά τα θύματα της από αυτή την «θύελλα», ένα μεγάλο μέρος αυτής της κλίκας τον τελευταίο καιρό έχει εντείνει τις προσπάθειες αποχριστιανοποίοησης του ελληνικού κράτους, με μια επιχείρηση αποκαθήλωσης όλων των πατροπαράδοτων ορθοδόξων συμβόλων από όλες τις δημόσιες λειτουργίες. Μάλιστα όλοι αυτοί που πνέουν μένεα κατά της Ορθοδοξίας, προβάλλουν πρότυπα δυτικών χωρών όπου ο χριστιανισμός έχει καταντήσει ένα φολκλορικό σύμβολο χωρίς καμία ουσία και οι ναοί γίνονται γυμναστήρια, μπαράκια, ακόμα και μουσουλμανικά τεμένη και άνδρα διαφόρων νεοπαγανιστικών δοξασιών. Η εκστρατεία αυτή συνοδεύεται συχνά και από ένα ανθελληνικό μένος που σκοπό έχει να σβήσει όλη την ελληνική ιστορία και να διαστρεβλώσει κάθε πραγματική αλήθεια σχετικά με πρόσφατα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία μας σαν Έλληνες, σαν πρόσωπα ορθόδοξα της μιας αληθινής, καθολικής, ορθόδοξης, εκκλησίας.
Εξετάζοντας από που προέρχεται όλη αυτή η επιχείρηση αποορθοδοξοποίησης των Ελλήνων, διακρίνουμε κάποιες κυρίες αφετηρίες όλης αυτής της εκστρατείας η οποία τελευταία έχει εντατικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Δεν θα αναφερθώ σε διάφορους αιρετικούς και αλλόδοξους γιατί αυτοί είναι εκτός του πεδίου μας. Η προσοχή μας συγκεντρώνεται στο κύριο σώμα του ελληνικού κόσμου και σε όλους αυτούς που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι βαπτισμένοι, αν και μεταγενέστερα έχουν απαρνηθεί συνειδητά αυτό το βάπτισμα.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι αριστεροί με τις διάφορες διακλαδώσεις τους και οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί». Αυτοί ήταν πάντα και εκ δόγματος αντίθετοι προς κάθε θρησκεία καθώς προβάλλονται ως υλιστές. Στην ελληνική περίπτωση υπήρχε πάντα μια ιδιαιτερότητα, καθώς η ορθόδοξη παράδοση ήταν ανέκαθεν δυνατή στα λαϊκά στρώματα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν οι αριστεροί. Έτσι παρατηρήθηκε σε κάποιες ιστορικές συγκυρίες το παράδοξο φαινόμενο αριστεροί να συμπλεύσουν με ορθόδοξα σύμβολα. Αξέχαστη είναι η γνωστή φωτογραφία του παπά του ΕΑΜ με το όπλο στο χέρι να πολεμά τους Γερμανούς κατακτητές. Στην δεκαετία του 1980 υπήρξε μια αξιοπρόσεκτη προσπάθεια σύγκλυσης της Ορθοδοξίας με τις αριστερές ιδεολογίες με πρωτεργάτη τον αξέχαστο διανοούμενο της αριστεράς και ιστορικό της Θεσσαλονίκης, τον Κωστή Μοσκώφ, ενώ και ο Μίκης Θεοδωράκης είχε δει τότε με θετικό μάτι αυτή την κίνηση. Σήμερα δυστυχώς οι λεγόμενοι αριστεροί είναι πιο στενοκέφαλοι και από τους κλασικούς σταλινικούς. Πολεμάνε με λύσσα κάθε ορθόδοξη παρουσία φτάνοντας σε παράλογες απαιτήσεις όπως φορολογία των ορθοδόξων χριστιανών κ.α. Βουλευτές αριστερών κομμάτων, όπως η γνωστή «κυρία του συνωστισμού», ασχολούνται συνεχώς λες και έχουν λύσει όλα τα άλλα προβλήματα της κρίσης με το πώς θα κατεβάσουν τις εικόνες από τα δικαστήρια και τα σχολεία και το πώς θα καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών.
Η δεύτερη κατηγορία προέρχεται απο τον αντίθετο πόλο. Είναι αυτοί που αυτοαποκαλούνται νεοφιλελεύθεροι και εκ θέσεως άθεοι. Είναι οπαδοί μιας χρηματιστηριακής «δημοκρατίας», όπου οι δημοκρατικές αρχές έχουν αξία μόνο όταν λειτουργούν στην υπηρεσία ενός άτεγκου κεφαλαιοκρατικού κατεστημένου. Αυτή η κατηγορία ασπάζεται όλα τα συστατικά του σύγχρονου δυτικού καταναλωτικού πολιτισμού που έχει δημιουργήσει όλες τις σύγχρονες ψυχασθένειες της καταρρέουσας δυτικής κοινωνίας. Και αυτή η κατηγορία μετέχει στην εκστρατεία αφανισμού του ορθόδοξου συναισθήματος των Ελλήνων.
Στην εκστρατεία αυτή μετέχει ενεργά και το ελληνικό τηλεοπτικό κατεστημένο που απο την δεκαετία του ενενήντα, όταν αφέθηκε ελεύθερο και ασύδοτο, χρησιμοποίησε όλη την δύναμη του που του έδινε η ζωντανή εικόνα για να διαστρέψει κάθε ιστορική παράδοση και να πλάσει ένα πρότυπο νεοέλληνα που τα ιδανικά του είναι ο εύκολος και χωρίς κόπο πλουτισμός, αδιαφορώντας για κάθε ηθική ή ακόμα και νομική συνέπεια, η εκπόρνευση της νεολαίας και η διακομωδόμηση κάθε εθνικού και ορθόδοξου φρονήματος, το οποίο μάλιστα καταδικάζεται σαν…φασισμός και άλλες έξυπνες «ετικέτες».
Υπάρχει όμως και ένα άλλο αντιορθοδοξο μέτωπο που προέρχεται δυστυχώς μέσα από τους ίδιους κόλπους της ορθόδοξης εκκλησίας. Είναι όλοι αυτοί οι ρασοφόροι ιεράρχες που χάριν κάποιας πάλι «προοδευτικότητας» και παρεξηγημένης ανεκτικότητας, πρεσβεύουν ουνιτικές απόψεις, παίρνουν μέρος σε συλλειτουργίες με αιρετικούς, ακόμα και με αλλόδοξους, παραβιάζοντας έτσι όλους τους κανόνες της Ορθοδοξίας και των Συνόδων. Εδώ σημαντικός είναι ο ρόλος της ιεραρχίας, η οποία δεν έχει ανταποκριθεί στις μεγάλες της ευθύνες σε αυτό το σημαντικό θέμα. Η Ορθοδοξία δεν συμβιβάζεται, δεν εκσυγχρονίζεται, ούτε έχει ανάγκη από «προοδευτικότητα» γιατί είναι πέραν από αυτές τις στενές ανθρωπινές αντιλήψεις και καλύπτει διαχρονικά την ανθρώπινη εξέλιξη και κυρίως τα βασικά ανθρώπινα ερωτήματα.
Όλος αυτός ο ανελέητος πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας αναμένεται να κορυφωθεί. Για τους νεοταξικούς ιθύνοντες δεν πρέπει να επαναληφθεί το παράδειγμα της πτώσης του Βυζαντίου όπου η Ορθοδοξία επέζησε. Το σχέδιο είναι παράλληλα με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μας, να δοθεί και το τελικό χτύπημα στην ορθόδοξη ελληνική ταυτότητα έτσι ώστε οι νεοέλληνες να καταντήσουν «προβατάκια επί σφαγή» και η χώρα αύτη που κάποτε άνθισε και μεγαλούργησε ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός να αποτελέσει ένα τουριστικό μνημείο χωρίς μάλιστα και πολλές αξιώσεις επισκεψιμότητας. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε απομεινάρια ενός θρησκευτικού Μεσαίωνα που… εμποδίζει την «πρόοδο» της χώρας. Πως ότι ιερό και όσιο μας το παραδώσαν οι προγονοί μας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα «σπασμένο βάζο» που τα συντρίμμια του είναι για τα σκουπίδια. Έχουν τόσο πολύ παρασυρθεί από το μένος τους κατά τη Ορθοδοξίας, που φτάνουν στο σημείο να θέλουν να μας επιβάλλουν να πιστέψουμε ότι «πρόοδος» είναι η… ομοφυλοφιλία, το εύκολο διαζύγιο, η ανοχή της μοιχείας, η αποδοχή της ευδαιμονισμού ως ανθρώπινου δικαιώματος, η αποδοχή των εκτρώσεων σαν μια φυσιολογική πράξη, ακόμα και η γενετική επέμβαση με το έλεγχο πριν από την γέννηση. Και για να εμφανίζονται και ανεκτικοί, μας λένε ότι αν η εκκλησία επιθυμεί να έχει κάποια αξιοπιστία όσον αφορά τη «προοδευτικότητα» της, θα πρέπει να απομακρυνθεί από τα παλιά αναχρονιστικά της πρότυπα και να αποδεχτεί ότι αρρωστημένο και διεστραμμένο σαν…φυσιολογικό, άσχετα αν παραβιάζονται ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι της φύσεως και παράλληλα ότι παραδοσιακό και φυσιολογικό σαν… αναχρονιστικό και ξεπερασμένο. Άλλωστε, όπως πρεσβεύουν, το φυσιολογικό δεν είναι τίποτα παραπάνω από… μια υποκειμενική αντίληψη.
Ετερόκλητοι παράγοντες συγκλίνουν σε μια κοινή γραμμή εξόντωσης της ελληνικής ορθόδοξης ταυτότητας και απάλειψης κάθε ίχνους και παρουσίας αυτού που μας εμψύχωσε και μας κράτησε εν ζωή χιλιετίες ιστορίας και αγώνων γιατί η Ορθοδοξία είναι το τελευταίο προπύργιο αυτής της χώρας που ακόμα δεν έχει καταστραφεί από το νεοταξικό καταστημένο τους. Γι’ αυτό και ακόμα την υπολογίζουν σοβαρά και γι' αυτό «τρίβουν τα χέρια τους» που στην κεφαλή της ιεραρχίας βρίσκεται ότι πιο βολικό θα ήθελαν για αυτή την συγκυρία της εθνική μας συμφοράς. Αλλά ως πότε;
Η σημερινή Ελλάδα περνά μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Η κρίση αυτή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική, κοινωνική και γίνεται και θρησκευτική. Αυτοί που μας οδήγησαν εδώ, αυτοί που έφεραν την εθνική καταστροφή, αντί να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που συσσώρευσαν τώρα θέλουν να μας αποτελειώσουν βάζοντας στο στόχαστρο τους και την ελληνική Ορθοδοξία.
Αλλά όπως είπε και ο αξέχαστος παππούλης, ο πάτερ Παΐσιος, «Σήμερα οι φίλοι μας θέλουν να μας τσαλακώσουν λίγο και οι εχθροί μας να μας ξεσκίσουν. Δεν πειράζει όμως. Έχουν οι άνθρωποι τα σχέδια τους. Έχει και ο Θεός τα δικά Του».
Από την "Ελλάς-Ορθοδοξία".
Το να καταργήσουν το σταυρό από τη σημαία είναι ένα είδος θρησκευτικού ρατσισμού. Είναι ολοφάνερο ότι γίνεται πόλεμος εναντίον των χριστιανών. Αν αυτό γινόταν σε άλλες θρησκείες θα αποκαλούνταν ρατσιστές. Τώρα δεν πρέπει να πούμε ότι αυτό που κάνουν σε εμάς είναι φασισμός; Μας ρώτησαν άμα συμφωνούμε; ΟΧΙ!!!!!! Δεν έχουμε πλέον Δημοκρατία έχουμε μια συγκαλειμμένη μοναρχία που μας θέλει σκλάβους χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά, χωρίς πιστεύω. Αυτό δεν πρέπει να περάσει έτσι. Πρέπει όσο είναι καιρός να ξεσηκωθούμε και μαζί με την εκκλησία να στείλουμε χαρτί με υπογραφές και να κάνουμε διαμαρτυρίες και να πιέζουμε συνέχεια. Για τη σημαία μας πεθάναν πολλοί. Όσες φορές γλιτώσαμε από τον εχθρό ήταν γιατί είχαμε τη βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας!!! Ο Θεός μας έχει δώσει και την ελευθερία και όλα όσα έχουμε και εμείς θα είμαστε πολύ αχάριστοι αν τον προδώσουμε κατά αυτόν τον τρόπο. Το ότι αντέξαμε σαν χώρα μέχρι σήμερα σε Αυτόν το οφείλουμε. Ο Θεός μας τα έδωσε όλα όσα έχουμε!!! Αν Τον προδώσουμε δεν θα μπορεί να μας βοηθήσει πια... Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!!! Σκεφτείτε το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή==Orthodoxy as a Greek political ideology==
ΑπάντησηΔιαγραφήThe orthodox dogma in Greece is involved in the national flag, the Greek Constitution, favorable laws, also by law women are not allowed to enter in Mount Athos for orthodox religious reasons. Orthodox people claim that it's their religious duty to involve orthodoxy with the flag, the Constitution, laws and their right to curfew women from Mount Athos. People who believe in democratic values (even orthodox people claim they are democratic but they have different rating over values) claim that religion is a personal belief, thus a fundamental human right, but the misinterpretation that a human right can be distorted to entangle a state law for a female curfew is unacceptable. In Greece there is also a law that does not allow hubristic comments against orthodoxy and "all known religions". Many scholars support that the orthodox dogma should be excluded from that protective law, because being symbolized on the state flag, embeded in the Constitution and laws also providing (the orthodox dogma) reasoning for female curfew in Agio Oros, becomes (the orthodox dogma) a political belief also, and in Greece the Constitution and many laws support freedom of expression over politics. Deep reasoning is required also lampoon and satire in order to reveal possible missteps of a political dogma. In democracy freedom of speech over politics is a highe value. To misuse a theological dogma in order to oppress is not a democratic value, thus that specific law is not accepted by all Greeks.
Η Ορθοδοξία ως Πολιτική έκφανση
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ορθόδοξο δόγμα στην Ελλάδα (και όχι μόνο) πέρα από θρησκευτικό δόγμα αποτελεί και πολιτικό. Η άμεση εμπλοκή στην Σημαία της Ελλάδας, οι ευνοϊκές αναφορές σε σχέση με αυτή στο Σύνταγμα και νόμους, όπως και το δικαίωμα νομικά να ορίζει αιτιατό απαγόρευσης εισόδου σε γυναίκες στο Άγιο Όρος, την καθιστούν σαφέστατα και πολιτική ιδεολογία, εφ' όσον τα συγκεκριμένα δεδομένα δεν αποτελούν προσωπική ερμηνεία κάποιου αναλυτή, και όλες οι προαναφερθείσες εμπλοκές της αφορούν πολιτικά σύμβολα και κρατικές αρμοδιότητες, δηλαδή υπάρχει υπέρβαση του καθαρά θρησκευτικού της (ορθόδοξης πίστης) χαρακτήρα. Ιδέες που επηρεάζουν κρατικά σύμβολα, νόμους και μετακίνηση ατόμων είναι πολιτικές. Πολλοί αναλυτές διαφωνούν με την νομοθεσία που προστατεύει το ορθόδοξο δόγμα εξαιρώντας τις γνωστές θρησκείες, λέγοντας ότι το ορθόδοξο δόγμα πρέπει να εξαιρεθεί απ' τον συγκεκριμένο νόμο, εφ' όσον σαν αποδεδειγμένα πολιτική άποψη πρέπει να κρίνεται αναλυτικά και σε βάθος, επίσης τυχών χυδαιολογίες που ξεφεύγουν των ορίων ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να κρίνονται από υπάρχοντες σχετικούς νόμους που ισχύουν για όλους, αλλά μόνο αν υπάρχει υβριστική αναφορά σε πρόσωπο που αποδεδειγμένα υπάρχει ή υπήρξε.
Παισιος και νομικά όρια κριτικής
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------[δεν λέω νόμιμα γιατί πρέπει να αναθεωρηθούν]
Επίθεση κατά του Πα'ι'σίου αποτελεί πολιτική πράξη, εφ' όσον ο Πα'ί'σιος υποστήριζε πιστά την Ορθοδοξία,
που πέρα από θρησκευτική πίστη αποτελεί και πολιτικό δόγμα, με ρητή αναφορά σε Σύνταγμα, νόμους, άμεση εμπλοκή στην Πολιτική σημαία της Ελλάδας
και άμεση επίπτωση στη μετακίνηση ανθρώπων [άγιο όρος]. Στο Ελληνικό και Ευρωπαικό δίκαιο αναγνωρίζεται πρόθεση πράξης.
Η πολιτική επίθεση και απογύμνωση ιδέας είναι θεμέλιο δημοκρατικό δικαίωμα.
Η νομοθεσία που που εντάσει την Ορθοδοξία υπο σχετική προστασία περί κάθε γνωστής θρησκείας είναι νομικά αβάσιμη και άκυρη ηθικά
γιατί όταν μια πεποίθηση είναι προτίστως πολιτική κι έχει πολιτικές και ρητά εμφανείς η εμφανεις σε εθνικά πολιτικά σύμβολα εμπλοκές, τότε
είναι πρωταρχικότερο δημοκρατικό δικαίωμα η σκληρη κριτική προς αυτήν την πολιτική ιδέα, παρά τυχόν προστασία της,
εφ όσον η ζημιά που μπορεί να κάνει μια πολιτική ιδέα αφορά το σύνολο του έθνους, ενώ μεμονωμένα περιστατικά εξύβρισης, όσο
απαράδεκτα κι αν είναι, αφορούν μεμονωμένα παραβατικά άτομα και σε καμία περίπτωση το σύνολο του έθνους, ούτε έχουν πολιτική νομιμοποίηση
ατομικές τυχόν ακραίες συμπεριφορές[η παρανομία δεν είναι νόμος του κράτους, αντιθέτως η πολιτική μέσω των νομοθετών-βουλευτών γίνεται νόμος του κράτους, άρα πρέπει να κρίνεται σε βάθος και ελεύθερα].
Στην Έλλάδα βρίσκεται σε εφαρμογή νομικά η πολιτική θρησκευτικότητα, δηλαδή εμπλοκή της συνταγματικά επίσημης θρησκείας σε σύμβολα του κράτους
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι υπάρχει νομικά, συνταγματικά και νομοθετικά ειδική μεταχείριση ως προς αυτήν, πχ ειδική Ορθόδοξη νομοθεσία σε σχέση με τα εδάφη του Αγίου Όρους, δηλαδή πολιτική θρησκευτικότητα
του συνταγματικού δόγματος με επιπτώσεις σε πολιτικό κι όχι απλά θρησκευτικό επίπεδο.
Η Σημαία της Ελλάδος εμπεριέχει θρησκευτικό σύμβολο της επίσημης θρησκείας του κράτους σύμφωνα με το Σύνταγμα. Πολλοί Έλληνες και ξένοι δεν συμφωνούν με την χρήση θρησκευτικών συμβόλων σε κρατικά γενικά σύμβολα με την αιτιολογία ότι τα προσωπικά πιστεύω αποτελούν βασικότατο Ανθρώπινο Δικαίωμα. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι ανώτερα από την παράδοση ή την συνήθεια σε πράξη (γιατί θέτουν ως πρώτο κριτήριο τον άνθρωπο και τον σεβασμό απέναντι σε αυτόν), και δεν επιβάλλονται από πλειοψηφίες, μα είναι σεβαστά απολύτως και για όλους. Η Ελλάδα είχε προηγούμενη επίσημη σημαία που αναγνωρίζεται απ' την σημερινή Ελληνική Δημοκρατία, και πολλές επιμέρους σημαίες που δεν αναγνωρίζονται απ' τα Ελληνικά Δικαστήρια ως επίσημες όπως ποικίλες σημαίες με βασιλικά εμβλήματα που είχαν γενική χρήση ανά περιόδους και η μακρόστενη σκούρα σημαία της Επταετίας. Τα διεθνή δικαστήρια δεν έχουν αποφασίσει ακόμη για το αν η Ελληνική Δημοκρατία είχε μόνο δύο επίσημες σημαίες ή περισσότερες. Οι μεταβολές και οι επιλογές των σημαίων δεν έγιναν με σεβασμό στην Μουσουλμανική μειονότητα με την μορφή εναλλακτικής καθαρά πολιτικής σημαίας χωρίς θρησκευτικούς μα ίσως με εθνικούς συμβολισμούς, όπως πχ. χρήση του Άστρου της Βεργίνας.
Η Ελληνική νομοθεσία αλλά και το Σύνταγμα απαγορεύουν την ατίμωση της Σημαίας.
Πολλοί συμφωνούν στο γεγονός ότι τυχαία χυδαιολογία πρέπει να παραμείνει παράνομη,
αλλά σκληρή πολιτική κριτική πρέπει να επιτρέπεται, άρα τα σχετικά συνταγματικά άρθρα και ο σχετικός νόμος προτείνεται να αναθεωρηθούν.
Πχ η φράση "Ρωμαϊκό Όργανο Βασανισμού ως Σύμβολο Εβραϊκής Αίρεσης" είναι παράνομη με την ισχύουσα νομοθεσία,
γιατί υποτιμά την επίσημη θρησκεία του κράτους (αλλά και γενικά μια πίστη) αλλά και σύμβολο του κράτους.
Οι διαφωνούντες ισχυρίζονται ότι η επιθετικότητα της φράσης βασίζεται σε ορθολογική ανάλυση ιστορικών και αρχαιολογικών
δεδομένων. Επίσης δεν επιτίθενται στην Ορθοδοξία ως πίστη αλλά ως κρατικά συνταγματικά επίσημη πίστη, δηλαδή για πολιτικούς λόγους,
που όμως επιτρέπουν σκληρή και αναλυτική κριτική με τη λογική του "εφ' όσον η Ορθόδοξη πίστη έχει εμπλακεί στο πολιτικό σκηνικό
της χώρας, δεν δύναται πολιτικά να μένει στο απυρόβλητο όπως όλες εξ' άλλου οι πολιτικές πεποιθήσεις".
Η φράση "Ρωμαϊκό Όργανο Βασανισμού ως Σύμβολο Εβραϊκής Αίρεσης" σύμφωνα με τα άτομα που επιθυμούν σχετική συνταγματική αναθεώρηση
περί θεμάτων κρατικών συμβολισμών και εμπλοκής κράτους-εκκλησίας, δεν επιτίθεται άμεσα στο υπάρχον Σύνταγμα, εφ' όσον
δεν χρησιμοποιούνται χυδαίες λέξεις, ούτε γίνεται προτροπή σε παράνομες πράξεις, απλά αιτιολογούν πολιτικά οι διαφωνούντες
μια διαφωνία τους με βάση επιστημονικά αποδεκτά δεδομένα.