ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΓΑΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (1).

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος". 

Παλαιότερα τα μυστήρια της Εκκλησίας (όπως Γάμος, Ευχέλαιο, Βάπτιση) ή ακολουθίες (όπως Αγιασμός) γινόταν μέσα στην Θεία Λειτουργία. Με την αλλαγή των δεδομένων και το πνεύμα της εκκοσμίκευσης καθώς και την απουσία πνευματικής κατάρτισης αυτά τα μυστήρια απομακρύνθηκαν από την Θεία Λειτουργία ή άλλα κατέστησαν απλά ένα κοσμικό γεγονός. Αυτή η νοσηρή αντίληψη όμως πρέπει να αλλάξει. Να μην αποδεχόμαστε παθητικά αντιλήψεις, πάθη και πλάνες αιώνων αλλά ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να τα ανακαλύψουμε και να επιστρέψουμε στο ορθό πνεύμα της Ορθοδοξίας. 

Ο Γάμος, το μυστήριο ένωσης δύο προσώπων, κατέστη πλέον ένα κοσμικό γεγονός. Στα παλιά χρόνια το μυστήριο αυτό τελούταν μέσα στην Θεία Λειτουργία. Γι΄ αυτό αποφάσισα να παραθέσω την Ακολουθία του Γάμου μέσα στην Θεία Λειτουργία, έτσι όπως μας τα παραδίδει ο π. Χαράλαμπος Νεοφύτου. Διαβάστε:

Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­Α ΤΩΝ ΜΝΗ­ΣΤΡΩΝ (ΑΡ­ΡΑ­ΒΩ­ΝΟΣ)

Στό τέ­λος τῆς με­γά­λης δο­ξο­λο­γί­ας, ὁ ἱ­ε­ρεύς πα­ρα­λαμ­βά­νει τούς μελ­λο­νύμ­φους ἀ­πό τό Νάρ­θη­κα καί ψάλ­λο­ντας τό «’Ἀ­ξι­ον ἐ­στίν...» τούς ὁ­δη­γεῖ στό κέ­ντρο τοῦ να­οῦ, ὅ­που ἤ­δη ἔ­χει το­πο­θε­τη­θεῖ τρα­πέ­ζι μέ τά σχε­τι­κά καί ἀρ­χί­ζει τήν Ἀκολουθία τοῦ ἀρραβῶνος.

Δι­ά­κο­νος: Εὐ­λό­γη­σον, Δέ­σπο­τα.

Ι­ε­ρεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε,  νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Λα­ός: Ἀ­μήν.

Ὁ δι­ά­κο­νος (εἰ δὲ οὐκ ἔ­στι δι­ά­κο­νος συλ­λει­τουρ­γῶν, ἅ­πα­ντα τὰ τοῦ δι­α­κό­νου, πλὴν τοῦ Εὐ­λό­γη­σον Δέ­σπο­τα, ἐκ­φω­νεῖ ἔ­σω­θεν τοῦ Βή­μα­τος ὁ ἱ­ε­ρεύς):

Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ δι­ά­κο­νος: Ὑ­πὲρ τῆς εἰ­ρή­νης τοῦ σύ­μπα­ντος κό­σμου, εὐ­στα­θεί­ας τῶν ἁ­γί­ων τοῦ Θε­οῦ ἐκ­κ­λη­σι­ῶν καὶ τῆς τῶν πά­ντων ἑ­νώ­σε­ως, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καὶ τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που ἡ­μῶν (τοῦ δεῖ­νος), τοῦ τι­μί­ου πρε­σβυ­τε­ρί­ου, τῆς ἐν Χρι­στῷ δι­α­κο­νί­ας, πα­ντὸς τοῦ κλή­ρου καὶ τοῦ λα­οῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.  

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ  δού­λου τοῦ Θε­οῦ (τοῦ­δε) καί τῆς δού­λης τοῦ Θε­οῦ (τῆσ­δε) τῶν νῦν μνη­στευ­ο­μέ­νων  ἀλ­λή­λοις καί τῆς σω­τη­ρί­ας αὐ­τῶν τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ παρασχεθῆναι αὐτοῖς τέκνα εἰς διαδοχήν γένους καί πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός:  Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τοῦ καταπεμφθῆναι αὐτοῖς ἀγάπην τελείαν, εἰρηνικήν καί βοήθειαν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τοῦ φυλαχθῆναι καί εύλογηθῆναι αύτούς ἐν ὁμονοίᾳ καί βεβαίᾳ πίστει τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ  διαφυλαχθῆναι αὐτούς ἐν ἀμέμπτῳ βιοτῆ καί πολιτείᾳ τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον

Ὁ  διάκονος: Ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν χαρίσηται αὐτοῖς τίμιον τόν γάμον καί τήν κοίτην ἀμίαντον τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ ρυ­σθῆ­ναι ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης θλί­ψε­ως, ὀρ­γῆς, κιν­δύ­νου καὶ ἀ­νά­γκης, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ἀ­ντι­λα­βοῦ, σῶ­σον, ἐ­λέ­η­σον καὶ δι­α­φύ­λα­ξον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ὸς τῇ σῇ χά­ρι­τι. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­χρά­ντου, ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νης, ἐν­δό­ξου, δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, με­τὰ πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων μνη­μο­νεύ­σα­ντες, ἑ­αυ­τοὺς καὶ ἀλ­λή­λους καὶ πᾶ­σαν τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ πα­ρα­θώ­με­θα. 

Ὁ λα­ός: Σοὶ Κύριε.  

(Ἐκ­φώ­νως:) Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα, τι­μὴ καὶ προ­σκύ­νη­σις, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λαός:   Ἀμήν.

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ ἱερεύς:   (ἐνώπιον τῶν μελλονύμφων)

Ὁ Θε­ός ὁ αἰ­ώ­νι­ος, ὁ τά δι­η­ρη­μέ­να συ­να­γα­γών εἰς ἑ­νό­τη­τα καί σύν­δε­σμον δι­α­θέ­σε­ως τι­θείς ἄρ­ρη­κτον· ὁ εὐ­λο­γή­σας Ἰ­σα­άκ καί Ρε­βέκ­κα καί κλη­ρο­νό­μους αὐ­τούς τῆς σῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας ἀ­να­δεί­ξας· αὐτός εὐλόγησον καί τούς δούλους σου τούτους, ὁδηγῶν αὐτοῦς ἐν παντί ἔργῳ ἀγαθῷ.

     Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος θεός ὑπάρχεις καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ λαός: Αμήν.

Ὁ ἱερεύς: Εἰρήνη πᾶσι.

ὁ Διάκονος: Τάς κεφαλάς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνατε.

Ὁ  ἱερεύς:

Κύ­ρι­ε,  ὁ Θε­ός ἠ­μῶν ὁ τήν ἐξ ἐ­θνῶν προ­μνη­στευ­σά­με­νος Ἐκ­κ­λη­σί­αν παρ­θέ­νον ἀ­γνήν, εὐ­λό­γη­σον τά μνῆ­στρα ταῦ­τα καί ἕ­νω­σον καί δι­α­φύ­λα­ξον τούς δού­λους σου τού­τους ἐν εἰ­ρή­νῃ καί ὁ­μο­νοί­ᾳ.

 Σοί γάρ πρέ­πει πᾶ­σα δό­ξα, τι­μή καί προ­σκύ­νη­σις, τῷ Πα­τρί καί τῷ Υἱ­ῷ καί τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λα­ός: Ἀ­μήν.

ΕΠΙΔΟΣΗ- -ΑΛΛΑΓΗ- ΔΑΚΤΥΛΙΔΙΩΝ

Στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό, ὁ ἱ­ε­ρεύς εὐ­λο­γεῖ τά δα­κτυ­λί­δι­α πά­νω στό  Εὐ­αγ­γέ­λι­ο καί ἀρ­ρα­βω­νί­ζει τούς μελ­λο­νύμ­φους, λέ­γο­ντας, Πρῶ­τον εἰς τόν ἄν­δρα:  Ἀρραβωνίζεται ὁ δοῦλος του Θεοῦ (ὁ δεῖνα) τή δούλη τοῦ Θεοῦ(τήν δεῖνα) εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ  Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.  Τρίς.  Καί ποιεῖ σταυρόν μετά τοῦ δακτυλιδίου ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ.

Τό ἴδιο ποιεῖ  καί εἰς τήν γυναῖκα.

Ἀρραβωνiζεται ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ( ἡ δεῖνα) τόν δοῦλο τοῦ Θεοῦ (τόν δεῖνα)  εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἀγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Τρίς

       

 Ὁ ἱερεύς τοποθετεῖ  τά δακτυλίδια στό παράμεσο τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ. Κατόπιν ἀλλάζουν  αὐτά οἱ παράνυμφοι.

Ὁ διάκονος:  Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ ἱερεύς, τήν εὐχήν.

     Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὀ τῷ παι­δί τοῦ πα­τρι­άρ­χου Ἀ­βρα­άμ συ­μπο­ρευ­θείς ἐν τῇ Με­σο­πο­τα­μί­ᾳ, στελ­λο­μέ­νῳ νυμ­φεύ­σα­σθαι τῷ κυ­ρί­ῳ αὐ­τοῦ Ἰ­σα­άκ γυ­ναῖ­κα καί δι­ά με­σι­τεί­ας ὑ­δρεύ­σε­ως ἀρ­ρα­βω­νί­σα­σθαι τήν Ρε­βέκ­κα, ἀ­πο­κα­λύ­ψας· αὐ­τός εὐ­λό­γη­σον τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τῶν δού­λων σου (τοῦ­δε) καί  (τῆσ­δε) καί στή­ρι­ξον τόν πα­ρ' αὐ­τοῖς λα­λη­θέ­ντα λό­γον. Βε­βαί­ω­σον αὐ­τούς τῇ πα­ρά σοῦ  ἁ­γί­α ἑ­νό­τη­τι· σύ γάρ ἀ­π' ἀρ­χῆς ἐ­δη­μι­ούρ­γη­σας ἄρ­σεν καί θῆ­λυ καί πα­ρά σοῦ ἁρ­μό­ζεται ἀν­δρί γυ­νή εἰς βο­ή­θει­αν καί δι­α­δο­χήν γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων. Αὐ­τός οὖν, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ ἐ­ξα­πο­στεί­λας τήν ἀ­λή­θει­αν ἐπί τήν κλη­ρο­νο­μί­αν σου καί τήν ἐ­παγ­γε­λί­αν σου ἐ­πί τούς δού­λους σου, τούς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, εἰς κα­θε­κά­στην γε­νε­άν καί γε­νε­άν τούς ἐ­κλε­κτούς σου, ἐ­πί­βλε­ψον ἐ­πί τόν δοῦ­λον σου ( τόν­δε) καί τήν δού­λην σου (τήν δε), καί στή­ρι­ξον τόν ἀρ­ρα­βῶ­να αὐ­τῶν ἐν πί­στει καί ὁ­μο­νοί­ᾳ καί ἀ­λη­θεί­ᾳ καί ἀ­γά­πη. Σύ γάρ, Κύ­ρι­ε, ὑ­πέ­δει­ξας δί­δο­σθαι τόν ἀρ­ρα­βῶ­να καί στη­ρί­ζε­σθαι ἐν πα­ντί. Δι­ά δα­κτυ­λι­δί­ου ἐ­δό­θη ἡ ἐ­ξου­σί­α τῷ Ἰ­ω­σήφ ἐν Αἰ­γύ­πτῳ· δι­ά δα­κτυ­λι­δί­ου ἐ­δο­ξά­σθη Δα­νι­ήλ ἐν χώ­ρᾳ Βα­βυ­λῶ­νος· δι­ά δα­κτυ­λι­δί­ου ἐ­φα­νε­ρώ­θη ἡ ἀ­λή­θει­α τῆς Θά­μαρ· δι­ά δα­κτυ­λι­δί­ου ὁ Πα­τήρ ἡ­μῶν ὁ οὐ­ρά­νι­ος οἰ­κτίρ­μον γέ­γο­νεν ἐ­πί τόν ἄ­σω­τον υἱ­όν. Δό­τε γάρ, φη­σί, δα­κτυ­λί­δι­ον εἰς τήν χεῖ­ρα αὐ­τοῦ· καί ἐ­νέ­γκα­ντες τόν μό­σχον τόν σι­τευ­τόν, θύ­σα­τε· καί φα­γό­ντες εὐ­φραν­θῶ­μεν. Αὕ­τη ἡ δε­ξι­ά σου, Κύ­ρι­ε, τόν Μω­ϋ­σῆν ἐ­στρα­το­πέ­δευ­σεν ἐν 'Ἐ­ρυ­θρᾷ θα­λάσ­σῃ· δι­ά γάρ τοῦ λό­γου σου τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ οἱ οὐ­ρα­νοί ἐ­στε­ρε­ώ­θη­σαν καί ἡ γῆ ἐ­θε­με­λι­ώ­θη· καί ἡ δε­ξι­ά τῶν δού­λων σου εὐ­λο­γη­θή­σε­ται τῷ λό­γῳ σου τῷ κρα­ται­ῷ καί τῷ βρα­χί­ο­νί σου τῷ ὑ­ψη­λῷ. Αὐ­τός οὖν καί νῦν, δέ­σο­τα, εὐ­λό­γη­σον τό δα­κτυ­λο­θέ­σι­ον τοῦ­το εὐ­λο­γί­αν οὐ­ρά­νι­ον· καί ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου προ­πο­ρευ­έ­σθῳ ἔ­μπρο­σθεν αὐ­τῶν πά­σας τάς ἡ­μέ­ρας τῆς ζω­ῆς αὐ­τῶν. Ὅ­τι σύ εἶ ὁ εὐ­λο­γῶν καί ἁ­γι­ά­ζον τά σύ­μπα­ντα καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, τῷ Πα­τρί καί τῳ Υἱ­ῷ καί τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι νῦν  καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λαός: Ἀ­μήν.

Όταν  πα­λαι­ό­τε­ρα, ἡ Ἀ­κο­λου­θί­α τῶν ἀρ­ρα­βώ­νων ἦ­ταν χω­ρι­σμέ­νη ἀ­πό ἐ­κεί­νη τοῦ γά­μου, λε­γό­ταν ἡ ἐ­κτε­νής καί  μετά ἡ Ἀ­πό­λυ­σις.

Συνεχίζεται στο κυρίως μέρος...