ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΓΑΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (2).

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος". 

Παλαιότερα τα μυστήρια της Εκκλησίας (όπως Γάμος, Ευχέλαιο, Βάπτιση) ή ακολουθίες (όπως Αγιασμός) γινόταν μέσα στην Θεία Λειτουργία. Με την αλλαγή των δεδομένων και το πνεύμα της εκκοσμίκευσης καθώς και την απουσία πνευματικής κατάρτισης αυτά τα μυστήρια απομακρύνθηκαν από την Θεία Λειτουργία ή άλλα κατέστησαν απλά ένα κοσμικό γεγονός. Αυτή η νοσηρή αντίληψη όμως πρέπει να αλλάξει. Να μην αποδεχόμαστε παθητικά αντιλήψεις, πάθη και πλάνες αιώνων αλλά ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να τα ανακαλύψουμε και να επιστρέψουμε στο ορθό πνεύμα της Ορθοδοξίας. 

Ο Γάμος, το μυστήριο ένωσης δύο προσώπων, κατέστη πλέον ένα κοσμικό γεγονός. Στα παλιά χρόνια το μυστήριο αυτό τελούταν μέσα στην Θεία Λειτουργία. Γι΄ αυτό αποφάσισα να παραθέσω την Ακολουθία του Γάμου μέσα στην Θεία Λειτουργία. Διαβάστε:

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΓΑΜΟΥ- Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Ὁ ἱερεύς ψάλλει   τόν ψαλμόν ρκζ, καί ὁ λαὀς σέ κάθε στίχο, ψάλλει:  Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι

Μα­κά­ρι­οι πά­ντες οἱ φο­βού­με­νοι τόν Κύ­ρι­ον, οἱ πο­ρευ­ό­με­νοι ἐ­ντοῖς ὁ­δοῖς αὐ­τοῦ.

Τούς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι, μακάριος καί καλός σοι ἔσται,

Ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθυνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου.

Οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν, κύκλῳ τῆς τραπέζης σου.

Ἰ­δού οὕ­τως εὐ­λο­γη­θή­σε­ται ἄν­θρω­πος ὁ φο­βού­με­νος τόν Κύ­ρι­ον.

Εὐλογῆσαι σε Κύριος ἐξ Σιών, καί  ἴδοις τά ἀγαθά Ἰερουσαλήμ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.

Καί  ἴ­δοις υἱ­ούς τῶν υἰ­ῶν σου.  Εἰ­ρή­νη ἐ­πί τόν Ἰσ­ρα­ήλ.

Μετά ὁ διάκονος: Εὐλόγησον Δέσποτα.

Ἱερεύς: Εὐ­λο­γη­μέ­νη ἡ β­ασι­λεί­α τοῦ Πα­τρός καί τοῦ Υἱ­οῦ καί τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καί α­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λα­ός:  Ἀ­μήν.

Ὁ δι­ά­κο­νος (εἰ δὲ οὐκ ἔ­στι δι­ά­κο­νος συλ­λει­τουρ­γῶν, ἅ­πα­ντα τὰ τοῦ δι­α­κό­νου, πλὴν τοῦ Εὐ­λό­γη­σον Δέ­σπο­τα, ἐκ­φω­νεῖ ἔ­σω­θεν τοῦ Βή­μα­τος ὁ ἱ­ε­ρεύς):

 Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ δι­ά­κο­νος: Ὑ­πὲρ τῆς εἰ­ρή­νης τοῦ σύ­μπα­ντος κό­σμου, εὐ­στα­θεί­ας τῶν ἁ­γί­ων τοῦ Θε­οῦ ἐκ­κ­λη­σι­ῶν καὶ τῆς τῶν πά­ντων ἑ­νώ­σε­ως, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ ἁ­γί­ου οἴ­κου τού­του καὶ τῶν με­τὰ πί­στε­ως, εὐ­λα­βεί­ας καὶ φό­βου Θε­οῦ εἰ­σι­ό­ντων ἐν αὐ­τῷ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που ἡ­μῶν (τοῦ δεῖ­νος), τοῦ τι­μί­ου πρε­σβυ­τε­ρί­ου, τῆς ἐν Χρι­στῷ δι­α­κο­νί­ας, πα­ντὸς τοῦ κλή­ρου καὶ τοῦ λα­οῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τῶν  δού­λων τοῦ Θε­οῦ (τοῦ­δε) καί  (τῆσ­δε) τῶν νῦν συ­να­πτο­μέ­νων ἀλ­λή­λοις εἰς γά­μου κοι­νω­νί­αν καί τῆς σω­τη­ρί­ας αὐ­τῶν τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ εὐλογηθῆναι τόν γάμον τοῦτον, ὡς τόν ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας τοῦ Κυ­ρί­ου δεη­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ πα­ρα­σχε­θῆ­ναι αὐ­τοῖς σο­φρω­σύ­νη καί καρ­πόν κοι­λί­ας πρός τό συμ­φέ­ρον τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ διάκονος: Ὑπὲρ τοῦ  εὐφρανθῆναι αὐτούς ἐν ὁράσει υἱῶν καί θυγατέρων τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ  δωρηθῆναι αὐτοῖς εὐτεκνίας

ἀπόλαυσιν καί ἀκατάγνωστον διαγωγήν τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ὑπέρ τοῦ δωρηθῆναι αὐτοῖς τε καί ἡμῖν πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ Λαός: Κύριε ἐλέησον

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ ρυ­σθῆ­ναι αὐτούς τε καί ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης θλί­ψε­ως, ὀρ­γῆς, κιν­δύ­νου καὶ ἀ­νά­γκης, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ὁ Θεὸς τῇ σῇ χάριτι. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος: Τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­χρά­ντου, ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νης, ἐν­δό­ξου, δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, με­τὰ πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων μνη­μο­νεύ­σα­ντες, ἑ­αυ­τοὺς καὶ ἀλ­λή­λους καὶ πᾶ­σαν τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ πα­ρα­θώ­με­θα. 

Ὁ λα­ός: Σοὶ Κύριε.  

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ ἱερεύς, τήν εὐχήν ἐνώπιον τῶν μελλονύμφων.

Ὁ Θε­ός ὁ ἄ­χρα­ντος καί πά­σης κτί­σε­ως δη­μι­ουρ­γός ὁ τήν πλευ­ράν τοῦ προ­πά­το­ρος Ἀ­δάμ δι­ά τήν σήν φι­λαν­θρω­πί­αν εἰς γυ­ναῖ­κα με­τα­μορ­φώ­σας καί εὐ­λο­γή­σας αὐ­τούς καί εἰ­πών: Αὐ­ξά­νε­σθε καί πλυ­θύ­νε­σθε καί κα­τα­κυ­ρι­εύ­σα­τε τῆς γῆς· καί ἀμ­φο­τέ­ρους αὐ­τούς ἕν μέ­λος ἀ­να­δεί­ξας δι­ά τῆς συ­ζυ­γί­ας· ἕ­νε­κεν γάρ τού­του κα­τα­λεί­ψει ἄν­θρω­πος τόν πα­τέ­ρα αὐ­τοῦ καί τήν μη­τέ­ρα καί­ προ­σκολ­λη­θή­σε­ται τῇ ἰ­δί­ᾳ γυ­ναι­κί, καί ἔ­σο­νται οἱ δύ­ο εἰς σάρ­κα μί­αν· καί οὕς ὁ Θε­ός συ­νέ­ζευ­ξεν, ἄν­θρω­πος μή χω­ρι­ζέ­τῳ· ὁ τόν θε­ρά­πο­ντά σου Ἀ­βρα­άμ εὐ­λο­γή­σας καί δι­α­νοί­ξας τήν μή­τραν Σάρ­ρας καί πα­τέ­ρα πλή­θους ἐ­θνῶν ποι­ή­σας· ὁ τόν Ἰ­σα­άκ τῇ Ρε­βέκ­κα χα­ρι­σά­με­νος καί τόν τό­κον αὐ­τῆς εὐ­λο­γή­σας· ὁ τόν Ἰ­α­κώβ καί τῇ Ρα­χήλ συ­νά­ψας καί ἐξ αὐ­τοῦ τούς δώ­δε­κα Πα­τρι­άρ­χας ἀ­να­δεί­ξας· ὁ τόν Ἰ­ω­σήφ καί τήν Ἀ­συ­νέθ συ­ζεύ­ξας, καρ­πόν παι­δο­ποι­ῒaς αὐ­τοῖς τόν Ἐ­φραίμ καί τόν Μαν­να­σῆν χα­ρι­σά­με­νος· ὁ τόν Ζα­χα­ρί­αν καί τήν Ἐ­λι­σά­βετ προσ­δε­ξά­με­νος καί Πρό­δρο­μον τόν τό­κον αὐ­τῶν ἀ­να­δεί­ξας· ὁ ἐκ τῆς ρί­ζης Ἰ­εσ­σαί τό κα­τά σάρ­κα βλα­στή­σας τήν ἀ­ει­πάρ­θε­νον καί ἐξ αὐ­τῆς σαρ­κω­θείς καί τε­χθείς εἰς σω­τη­ρί­αν τοῦ γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων· ὁ δι­ά τήν ἄ­φρα­στόν  σου δω­ρε­άν καί πολ­λήν ἀ­γα­θό­τη­τα πα­ρα­γε­νό­με­νος ἐν Κα­νᾷ τῆς Γα­λι­λαί­ας καί τόν ἐ­κεῖ­σε γά­μον εὐ­λο­γή­σας, ἵ­να φα­νε­ρώ­σης, ὅ­τι σόν θέ­λη­μα ἐ­στίν ἡ ἔν­νο­μος συ­ζυ­γί­α καί ἡ ἐξ αὐ­τῆς παι­δο­ποι­ῒa· αὐ­τός, δέ­σπο­τα πα­νά­γι­ε, πρόσ­δε­ξαι τήν δέ­η­σιν ἡ­μῶν τῶν ἱ­κε­τῶν σου, ὡς ἐ­κεῖ­σε, καί ἐ­νταῦ­θα πα­ρα­γε­νό­με­νος τῇ ἀ­ο­ρά­τῳ σου ἐ­πι­στα­σί­ᾳ· εὐ­λό­γη­σον τόν γά­μον τοῦ­τον, καί πα­ρά­σχου τοῖς δού­λοις σου τού­τοις ( τῷ δεῖ­νι) καί τῇ (δεῖ­νι) ζω­ήν εἰ­ρη­νι­κήν, μα­κρο­η­μέ­ρευ­σιν, σω­φρο­σύ­νην, τήν εἰς ἀλ­λή­λους ἀ­γά­πην ἐν τῶ συν­δέ­σμῳ τῆς εἰ­ρή­νης, σπέρ­μα μα­κρό­βι­ον, τήν ἐ­πί τέ­κνοις χά­ριν, τόν ἀ­μα­ρά­ντι­νον τῆς δό­ξης στέ­φα­νον. ἀ­ξί­ω­σον αὐ­τούς ἰ­δεῖν τέ­κνα τέ­κνων, τήν κοί­την αὐ­τῶν ἀ­νε­πί­βού­λευ­τον δι­α­τή­ρη­σον· καί δός αὐ­τοῖς ἀ­πό τῆς δρό­σου τοῦ οὐ­ρα­νοῦ ἄ­νω­θεν καί ἀ­πό τῆς ποι­ό­τη­τος τῆς γῆς. Ἔ­μπλη­σον τούς οἴ­κους αὐ­τῶν σί­του, οἴ­νου καί ἐ­λαί­ου καί πά­σης ἀ­γα­θω­σύ­νης, ἴ­να με­τα­δι­δῶ­σι καί τοῖς χρεί­αν ἔ­χου­σι, δω­ρού­με­νος ἅ­μα καί τοῖς συ­μπα­ροῦ­σι πά­ντα τά πρός σω­τη­ρί­αν αἰ­τή­μα­τα.

Ὅ­τι Θε­ός ἐ­λέ­ους, οἰ­κτιρ­μῶν καί φι­λαν­θρω­πί­ας ὑ­πάρ­χεις καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν σύν τῷ ἀ­νάρ­χῳ σου Πα­τρί καί τῷ πα­να­γί­ῳ καί ἀ­γα­θῷ καί ζω­ο­ποι­ῳ σου Πνεύ­μα­τι νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λα­ός:  Ἀ­μήν.

Ι­ε­ρεύς: Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα, τι­μὴ καὶ προ­σκύ­νη­σις, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. 

Αντίφωνα

Λαός: Ἀ­μήν.

Αναγνώστης: Μάκαριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τόν Κύριον.

Λαός: Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς

Α: Οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.

Λ: Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου....

Α: Τούς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι.... Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου....

Δόξα... καί νῦν... Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου....

Ὁ διάκονος: Ἔτι καὶ ἔτι ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος:  Ἀ­ντι­λα­βοῦ, σῶ­σον, ἐ­λέ­η­σον καὶ δι­α­φύ­λα­ξον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ὸς τῇ σῇ χά­ρι­τι. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ διάκονος:   Τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­χρά­ντου, ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νης, ἐν­δό­ξου, δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, με­τὰ πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων μνη­μο­νεύ­σα­ντες, ἑ­αυ­τοὺς καὶ ἀλ­λή­λους καὶ πᾶ­σαν τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ πα­ρα­θώ­με­θα. 

Ὁ λα­ός: Σοὶ Κύ­ρι­ε.

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ ἱερεύς: Εὐ­λο­γη­τός εἶ Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ τοῦ μυ­στι­κοῦ καί ἀ­χρά­ντου γά­μου ἱ­ε­ρουρ­γός καί τοῦ σω­μα­τι­κοῦ νο­μο­θέ­της, ὁ τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας φύ­λαξ καί τῶν βι­ο­τι­κῶν ἀ­γα­θός οἰ­κο­νό­μος· αὐ­τός καί νῦν, δέ­σπο­τα, ὁ ἐν ἀρ­χῇ πλά­σας τόν ἄν­θρω­πον καί θέ­με­νος αὐ­τόν ὡς βα­σι­λέ­α τῆς κτί­σε­ως καί εἰ­πών: «Οὐ κα­λόν εἶ­ναι τόν ἄν­θρω­πον μό­νον ἐ­πί τῆς γῆς· ποι­ή­σω­μεν αὐ­τῷ βο­η­θόν κα­τ' αὐ­τόν»· καί λα­βών μί­αν τῶν πλευ­ρῶν αὐ­τοῦ ἔ­πλα­σας γυ­ναῖ­κα, ἥν ἰ­δών Ἀ­δάμ εἶ­πε: «Tοῦ­το νῦν ὀ­στοῦν ἐκ τῶν  ὀ­στῶν μου καί σάρ­ξ ἐκ τῆς σαρ­κός μου·  αὕ­τη κλη­θή­σε­ται γυ­νή, ὅ­τι ἐκ τοῦ ἀν­δρός αὐ­τῆς ἐ­λή­φθη αὕ­τη· ἕ­νε­κεν τού­του κα­τα­λεί­ψει ἄν­θρω­πος τόν πα­τέ­ρα αὐ­τοῦ καί τήν μη­τέ­ρα καί προ­σκο­λη­θή­σε­ται πρός τήν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ καί ἔ­σο­νται οἱ δύ­ο εἰς σάρ­κα μί­αν»· καί «  οὕς ὁ Θε­ός συ­νέ­ζευ­ξεν, ἄν­θρω­πος μή χω­ρι­ζέ­τῳ»·  αὐ­τός καί νῦν, δέ­σπο­τα Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, κα­τά­πεμ­ψον τήν χά­ριν σου τήν ἐ­που­ρά­νι­ον ἐ­πί τούς δού­λους σου τού­τους (τόν δεῖ­να) καί τήν (δεῖ­να) καί δός τῇ παι­δί­σκῃ ταύ­τῃ ἐν πᾶ­σι ὑ­πο­τα­γῆ­ναι τῷ ἀν­δρί καί­τόν δοῦ­λον σου τοῦ­τον εἶ­ναι εἰς κε­φα­λήν τῆς γυ­ναι­κός, ὅ­πως βι­ώ­σω­σι κα­τά τό θέ­λη­μά σου. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς εὐ­λό­γη­σας τόν Ἀ­βρα­άμ καί τήν Σάρ­ραν. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς,  Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν,ὡς εὐ­λό­γη­σας τόν Ἰ­σα­άκ καί τήν Ρε­βέκ­καν. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὥς εὐ­λό­γη­σας τόν Ἰ­ω­σήφ καί τήν Ἀ­συ­νέθ. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς εὐ­λό­γη­σας Μω­σέ­α καί Σεπ­φό­ραν. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς εὐ­λό­γη­σας Ἰ­ωα­κείμ καί τήν Ἄν­να. Εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς εὐ­λό­γη­σας Ζα­χα­ρί­αν καί τήν Ἐ­λι­σά­βετ. Δι­α­φύ­λα­ξον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς δι­ε­φύ­λα­ξας τόν Νῶ­ε ἐν τῇ Κι­βω­τῷ. Δι­α­φύ­λα­ξον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς δι­ε­φύ­λα­ξας τόν Ἰ­ω­νᾶν ἐν τῇ κοι­λί­ᾳ τοῦ κή­τους. Δι­α­φύ­λα­ξον αὐ­τούς, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, τούς ἁ­γί­ους τρεῖς παῖ­δας ἐκ τοῦ πυ­ρός, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς δρό­σον οὐ­ρά­νι­ον· καί ἔλ­θοι ἐ­π' αὐ­τούς ἡ χα­ρά ἐ­κεί­νη, ἡ χα­ρά ἐ­κεί­νη ἥν ἔ­σχεν ἡ μα­κα­ρί­α Ἑ­λέ­νη, ὅ­τε εὕ­ρε τόν τί­μι­ον Σταυ­ρόν. Μνη­μό­νευ­σον αὐ­τῶν , Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς ἐ­μνη­μό­νευ­σας τοῦ Ἐ­νώχ, τοῦ Σήμ, τοῦ Ἠ­λί­α. Μνη­μό­νευ­σον αὐ­τῶν, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὡς ἐ­μνη­μό­νευ­σας τῶν ἁ­γί­ων σου τεσ­σα­ρά­κο­ντα μαρ­τύ­ρων κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς οὐ­ρα­νό­θεν τούς στε­φά­νους. Μνη­μό­νευ­σον, Κύ­ρι­ε ό Θε­ός ἡ­μῶν, καί τῶν ἀ­να­θρε­ψά­ντων αὐ­τούς γο­νέ­ων· ὅ­τι εὐ­χαί γο­νέ­ων στη­ρί­ζου­σι θε­μέ­λι­α οἴ­κων. Μνη­μό­νευ­σον, Κύ­ρι­ε ὀ Θε­ός ἡ­μῶν τῶν δού­λων σου τῶν πα­ρα­νύμ­φων, τῶν συ­νελ­θό­ντων εἰς τήν χα­ράν ταύ­την. Μνη­μό­νευ­σον, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, τοῦ δού­λου σου (τοῦ­δε) καί τῆς δού­λης σου (τῆσ­δε) καί εὐ­λό­γη­σον αὐ­τούς. Δός αὐ­τοῖς καρ­πόν κοι­λί­ας, καλ­λι­τε­κνί­αν, ὁ­μό­νοι­αν ψυ­χῶν καί σω­μά­των.Ὕ­ψω­σον αὐ­τούς ὡς τάς κέ­δρους τοῦ Λι­βά­νου, ὡς ἄ­μπε­λον εὐ­κλη­μα­τοῦ­σαν.  Δώ­ρη­σαι αὐ­τοῖς σπέρ­μα στά­χυ­ος, ἵ­να, πᾶ­σαν αὐ­τάρ­κει­αν ἔ­χο­ντες, πε­ρισ­σεύ­σω­σιν εἰς πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θόν καί σοί εὐ­ά­ρε­στον. καί ἴ­δω­σιν υἱ­ούς τῶν υἱ­ῶν αὐ­τῶν, ὡς νε­ό­φυ­τα ἐ­λαι­ῶν κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης αὐ­τῶν· καί εὐ­α­ρε­στή­σα­ντες ἐ­νώ­πι­όν σου, λάμ­ψω­σιν ὡς φω­στῆ­ρες ἐν οὐ­ρα­νῷ, ἐν σοί τῷ Κυ­ρί­ῳ ἡ­μῶν· ᾧ πρέ­πει πᾶ­σα δό­ξα, κρά­τος τι­μή καί προ­σκύ­νη­σις, νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὁ λα­ός : Ἀ­μήν.

(Ἐκ­φώ­νως:)  Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος καὶ σοῦ ἐ­στιν ἡ βα­σι­λεί­α καὶ ἡ δύ­να­μις καὶ ἡ δό­ξα, τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. 

Ὁ λα­ός: Ἀ­μήν. 

Αντίφωνο

Α: Μα­κά­ρι­ος εἶ καί κα­λῶς σοι ἔ­σται.  

Λ: Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ  εὐ­λο­γή­σας τόν γά­μον ἐν Κα­νᾷ, ψάλ­λο­ντάς Σοι ἀλ­λη­λού­ϊα.

Α: Ἡ γυ­νή σου ·ως ἄ­μπε­λος εὐ­θυ­νοῦ­σα ἐν τοῖς κλί­τε­σι τῆς οἰκίας σου. 

Λ: Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ...

Α: Οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου.

Λ: Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. 

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Ὁ Μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, σταυ­ρω­θείς τε Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, εἷς ὢν τῆς Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, σῶ­σον ἡ­μᾶς. 

Ὁ δι­ά­κο­νος:   Ἔ­τι  καὶ  ἔ­τι... 

Ὁ λα­ός:   Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ δι­ά­κο­νος:  Ἀ­ντι­λα­βοῦ, σῶ­σον... 

Ὁ λα­ός:  Κύριε, ἐλέησον

Ὁ δι­ά­κο­νος:  Τῆς Πα­να­γί­ας ἀ­χρά­ντου... 

Ὁ λα­ός:   Σοί   Κύριε.

Ὁ διάκονος:    Τοῦ  Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός:   Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ ἱερεύς:   ἐνώπιον τοῦ ἀνδρογύνου.

     Ὁ Θε­ός ὁ ἅ­γι­ος, ὁ πλά­σας ἐκ χο­ός τόν  ἄν­θρω­πον, καί ἐκ τῆς πλευ­ρᾶς αὐ­τοῦ ἀ­νοι­κο­δο­μή­σας γυ­ναῖ­κα καί συ­ζευ­ξας αὐ­τῷ βο­η­θόν κα­τ' αὐ­τόν, δι­ά τό οὕ­τως ἀ­ρέ­σαι τῇ σῇ με­γα­λει­ό­τη­τι, μή μό­νον εἶ­ναι τόν ἄν­θρω­πον ἐ­πί τῆς γῆς· αὐ­τός καί νῦν, δέ­σπο­τα, ἐ­ξα­πό­στει­λον τήν χεῖ­ρα σου ἐξ ἁ­γί­ου κα­τοι­κη­τη­ρί­ου σου καί ἅρ­μο­σον τόν δοῦ­λον σου (τόν­δε) καί τήν δού­λην σου (τήν­δε), ὅ­τι πα­ρά σοῦ ἁρ­μό­ζε­ται ἀν­δρί γυ­νή. Σύ­ζευ­ξον αὐ­τούς ἐν ὁ­μο­φρο­σύ­νη, στε­φά­νω­σον αὐ­τούς εἰς σάρ­κα μί­αν, χά­ρι­σαι αὐ­τοῖς καρ­πόν κοι­λί­ας, εὐ­τε­κνί­ας ἀ­πό­λαυ­σιν.

 (Ἐκφώνως:)  Ὅτι  σόν τό κράτος καί σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου  Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ λαός:   Ἀμήν.

Αντίφωνο & μικρά είσοδος
Α: Ἰ­δού οὕ­τως εὐ­λο­γη­θή­σε­ται ἄν­θρω­πος ὁ φο­βού­με­νος τόν Κύ­ρι­ον.

Ἀπολυτίκιον. Ὴχος α.`  Τῆς ἐρήμου πολίτης.....

     Τόν ἐν γά­μου ἀ­θλή­σει στε­φα­νί­την γε­νό­με­νον· ἔν­δο­ξον χο­ρόν θε­ω­ρού­ντων τῆς Τρι­ά­δος τήν ἔλ­λαμ­ψιν, ὅ­μοῦ σύν τοῖς ὁ­σί­οις μο­να­σταῖς, καί νέ­φει ἱ­ε­ρῷ μαρ­τυ­ρι­κῷ, ὑ­μνή­σω­μεν πρε­πό­ντως καί τα­πει­νῶς πρός τόν δε­σπό­την εἴ­πω­μεν·  δό­ξα τῇ σῇ προ­νοί­ᾳ πα­ντουρ­γέ, δό­ξα τῇ εὐ­σπλα­χνί­ᾳ σου, δό­ξα τῇ χε­ο­μέ­νῃ σου πολ­λῇ ἐν μυ­στη­ρί­οις σου Χά­ρι­τι.

     Ψαλλομένου τοῦ τρίτου ἀντιφώνου γίνεται ἡ μικρὰ Εἴσοδος τοῦ Εὐαγγελίου. Λαβὼν ὁ ἱερεὺς τὸ Εὐαγγέλιον, δίδωσι τῷ διακόνῳ, καὶ οὕτως ἐξελθόντες ἀμφότεροι διὰ τοῦ βορείου μέρους, προπορευομένων αὐτῶν λαμπάδων ἢ καὶ ἑξαπτερύγων, ποιοῦσι τὴν μικρὰν εἴσοδον, καὶ στάντες ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ναοῦ κλίνουσιν ἀμφότεροι τὰς κεφαλάς·  

Ὁ διάκονος:   Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

Ὁ λαός:  Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς λέ­γει μυ­στι­κῶς τὴν εὐ­χὴν τῆς Εἰ­σό­δου:  

Δέ­σπο­τα Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ κα­τα­στή­σας ἐν οὐ­ρα­νοῖς τά­γμα­τα καὶ στρα­τι­ὰς ἀγ­γέ­λων καὶ ἀρ­χαγ­γέ­λων, εἰς λει­τουρ­γί­αν τῆς σῆς δό­ξης, ποί­η­σον σὺν τῇ εἰ­σό­δῳ ἡ­μῶν, εἴ­σο­δον ἁ­γί­ων ἀγ­γέ­λων γε­νέ­σθαι, συλ­λει­τουρ­γού­ντων ἡ­μῖν καὶ συν­δο­ξο­λο­γού­ντων τὴν σὴν ἀ­γα­θό­τη­τα. Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα, τι­μὴ καὶ προ­σκύ­νη­σις, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν. 

Ὁ διάκονος πρὸς τὸν ἱερέα:

Εὐ­λό­γη­σον Δέ­σπο­τα τὴν ἁ­γί­αν εἴ­σο­δον.

  Ὁ ἱερεὺς σφραγίζει τὰς ἁγίας θύρας λέγων:  

     Εὐ­λο­γη­μέ­νη ἡ εἴ­σο­δος τῶν ἁ­γί­ων σου, Κύ­ρι­ε, πά­ντο­τε· νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. 

Ὁ λαός: Ἀμήν. 
Ο διάκονος: Σοφία· Ὀρθοί. 

Ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ διάκονος εἰσέρχονται διὰ τῆς ὡραίας πύλης εἰς τὸ Ἱερόν. Ὁ διάκονος ἀποτίθησιν ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Ὁ λαὸς ψάλλει τὸ εἰσοδικόν:  

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ. 

Ὁ λαός:   Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν (ἢ ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός), ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούϊα. 

Ὁ χορὸς τὰ Ἀπολυτίκια. Εἶτα τὸ Κοντάκιον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιόδου.  Καί ἐν συνεχείᾳ γίνεται ῃ στέψις.

Στέψις

Στέφεται ὁ δοῦλος τοῦ  Θεοῦ ὁ (δεῖνα) τήν δούλην τοῦ Θεοῦ τήν (δεῖνα) εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. (τρίς)

Κατόπιν κατά τόν ἴδιον τρόπο σφραγίζει τή νύμφη, λέγοντας:

Στέφεται ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ ἡ (δεῖνα) τόν δοῦλο τοῦ Θεοῦ τόν (δεῖνα) εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. (τρίς)

Κα­τό­πιν, ὁ ἱ­ε­ρεύς, θέ­τει τά στέ­φα­να εἰς τάς κε­φα­λάς τῶν νε­ο­νύμ­φων, σταυ­ρό­νω­ντας τά χεῖ­ρας του τρίς  καί ψάλ­λει :

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, δό­ξῃ καί τι­μῇ στε­φά­νω­σον αὐ­τούς. ( Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνουν καί οἱ χοροί) καί ὁ παράνυμφος ἀλλάζει τά στέφανα.

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός:        Κύριε, ἐλέησον.             

Ὁ ἱερεὺς μυστικῶς τὴν εὐχὴν τοῦ Τρισαγίου:  

Ὁ Θε­ὸς ὁ ἅ­γι­ος, ὁ ἐν ἁ­γί­οις ἀ­να­παυ­ό­με­νος, ὁ τρι­σα­γί­ῳ φω­νῇ ὑ­πὸ τῶν Σε­ρα­φεὶμ ἀ­νυ­μνού­με­νος καὶ ὑ­πὸ τῶν Χε­ρου­βεὶμ δο­ξο­λο­γού­με­νος καὶ ὑ­πὸ πά­σης ἐ­που­ρα­νί­ου δυ­νά­με­ως προ­σκυ­νού­με­νος, ὁ ἐκ τοῦ μὴ ὄ­ντος εἰς τὸ εἶ­ναι πα­ρα­γα­γὼν τὰ σύ­μπα­ντα· ὁ κτί­σας τὸν ἄν­θρω­πον κα­τ' εἰ­κό­να σὴν καὶ ὁ­μοί­ω­σιν καὶ πα­ντί σου χα­ρί­σμα­τι κα­τα­κο­σμή­σας· ὁ δι­δοὺς αἰ­τοῦ­ντι σο­φί­αν καὶ σύ­νε­σιν καὶ μὴ πα­ρο­ρῶν ἁ­μαρ­τά­νο­ντα, ἀλ­λὰ θέ­με­νος ἐ­πὶ σω­τη­ρί­ᾳ με­τά­νοι­αν· ὁ κα­τα­ξι­ώ­σας ἡ­μᾶς τοὺς τα­πει­νοὺς καὶ ἀ­να­ξί­ους δού­λους σου καὶ ἐν τῇ ὥ­ρᾳ ταύ­τῃ στῆ­ναι κατενώπιον τῆς δό­ξης τοῦ ἁ­γί­ου σου θυ­σι­α­στη­ρί­ου καὶ τὴν ὀ­φει­λο­μέ­νην σοι προ­σκύ­νη­σιν καὶ δο­ξο­λο­γί­αν προ­σά­γειν· Αὐ­τός, Δέ­σπο­τα, πρόσ­δε­ξαι καὶ ἐκ στό­μα­τος ἡ­μῶν τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν τὸν τρι­σά­γι­ον ὕ­μνον καὶ ἐ­πί­σκε­ψαι ἡ­μᾶς ἐν τῇ χρη­στό­τη­τί σου. Συγ­χώ­ρη­σον ἡ­μῖν πᾶν πλημ­μέ­λη­μα ἑ­κού­σι­όν τε καὶ ἀ­κού­σι­ον· ἁ­γί­α­σον ἡ­μῶν τὰς ψυ­χὰς καὶ τὰ σώ­μα­τα· καὶ δὸς ἡ­μῖν ἐν ὁ­σι­ό­τη­τι λα­τρεύ­ειν σοι πά­σας τὰς ἡ­μέ­ρας τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· πρε­σβεί­αις τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου καὶ πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων, τῶν ἀ­π' αἰ­ῶ­νός σοι εὐ­α­ρε­στη­σά­ντων. 

Ὁ ἱερεύς:   Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί. 

Ὁ διάκονος:   Καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 

Ὁ λαός:   Ἀμήν. 

Καὶ ψάλλει τὸν τρισάγιον ὕμνον:

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (τρίς). Ὁ β΄ χορός: Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὁ α΄ χορός: Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν. Ὁ β΄ χορός: Ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. Ὁ διάκονος: Δύναμις. Ὁ α΄ χορός: Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. 

Εἶτα ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ διάκονος λέγουσιν ἐναλλὰξ τὸν Τρισάγιον ὕμνον, ποιοῦντες ὁμοῦ τρία προσκυνήματα μετὰ σταυρῶν ἔμπροσθεν τῆς ἁγίας Τραπέζης. Μετὰ ταῦτα ὁ διάκονος πρὸς τὸν ἱερέα: 

Κέλευσον, Δέσποτα. 

Ἀπέρχονται εἰς τὴν καθέδραν, ἢ τὴν Πρόθεσιν, τοῦ ἱερέως λέγοντος:  

Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ ἐπανερχομένων, ὁ διάκονος:  

Εὐλόγησον, Δέσποτα, τὴν ἄνω καθέδραν.

Ὁ ἱερεύς: 

Εὐλογημένος εἶ, ὁ ἐπὶ θρόνου δόξης τῆς βασιλείας σου, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, πάντοτε· νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Αναγνώσματα

         Μετὰ τὴν συμπλήρωσιν τοῦ Τρισαγίου ὁ διάκονος, ἐλθὼν ἔμπροσθεν τῶν ἁγίων θυρῶν, λέγει:  

Πρόσχωμεν. 

Ὁ ἀναγνώστης ἐκφωνεῖ τὸν στίχον τοῦ Προκειμένου καὶ τὴν ἐπιγραφὴν τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος. 

Ὁ διάκονος:   Σοφία. Πρόσχωμεν. 

Καὶ ὁ ἀναγνώστης ἀναγινώσκει τὴν περικοπὴν ἐκ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου, πληρωθέντος αὐτῆς, λέγει ὁ ἱερεύς:  

Εἰρήνη σοι τῷ ἀναγινώσκοντι.

Ὁ  λαός:   Ἀλληλούϊα (τρίς). 

ὁ δὲ ἱερεὺς ἀναγινώσκει μυστικῶς πρὸ τῆς ἁγίας Τραπέζης ταύτην τὴν εὐχήν:  

Ἔλ­λαμ­ψον ἐν ταῖς καρ­δί­αις ἡ­μῶν, φι­λάν­θρω­πε, Δέ­σπο­τα, τὸ τῆς Σῆς θε­ο­γνω­σί­ας ἀ­κή­ρα­τον φῶς, καὶ τοὺς τῆς δι­α­νοί­ας ἡ­μῶν δι­ά­νοι­ξον ὀ­φθαλ­μοὺς εἰς τὴν τῶν εὐ­αγ­γε­λι­κῶν Σου κη­ρυ­γμά­των κα­τα­νό­η­σιν. Ἔν­θες ἡ­μῖν καὶ τὸν τῶν μα­κα­ρί­ων Σου ἐ­ντο­λῶν φό­βον, ἵ­να τὰς σαρ­κι­κὰς ἐ­πι­θυ­μί­ας πά­σας κα­τα­πα­τή­σα­ντες, πνευ­μα­τι­κὴν πο­λι­τεί­αν με­τέλ­θω­μεν, πά­ντα τὰ πρὸς εὐ­α­ρέ­στη­σιν τὴν Σὴν καὶ φρο­νοῦ­ντες καὶ πράτ­το­ντες. Σὺ γὰρ εἶ ὁ φω­τι­σμὸς τῶν ψυ­χῶν καὶ τῶν σω­μά­των ἡ­μῶν, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, καὶ Σοὶ τὴν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, σὺν τῷ ἀ­νάρ­χῳ Σου Πα­τρὶ καὶ τῷ πα­να­γί­ῳ καὶ ἀ­γα­θῷ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ Σου Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀμήν.

Ὁ δὲ Διάκονος , λαβὼν τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ προσελθὼν τῷ ἱερεῖ καὶ τὴν κεφαλὴν ὑποκλίνας, λέγει:  

Εὐλόγησον, δέσποτα, τὸν εὐαγγελιστὴν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ (Ματθαίου ἢ Μάρκου ἢ Λουκᾶ ἢ Ἰωάννου).  

Ὁ δὲ ἱερεὺς σφραγίζων αὐτόν, λέγει:  

Ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ (δεῖνος) δῴη σοι ῥῆμα τῷ εὐαγγελιζομένῳ δυνάμει πολλῇ, εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἀγαπητοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, Κυρίου δὲ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ διάκονος:  Ἀμήν. Ἀμήν. Ἀμήν. Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου.

  Εἶ­τα λα­βὼν ἐκ τῶν χει­ρῶν τοῦ ἱ­ε­ρέ­ως τὸ ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον καὶ προ­σκυ­νή­σας με­τ' εὐ­λα­βεί­ας, αἴ­ρει αὐ­τὸ καί, προ­πο­ρευ­ο­μέ­νων λα­μπά­δων, ἀ­πέρ­χε­ται εἰς τὸν Ἄμ­βω­να, ἐ­νῷ ὁ ἱ­ε­ρεύς, με­τὰ τὴν ἀ­νά­γνω­σιν τοῦ Ἀ­πο­στό­λου, ἀ­πὸ τῆς πύ­λης τοῦ ἱ­ε­ροῦ Βή­μα­τος ἐκ­φω­νεῖ:  

Σοφία. Ὀρθοί, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Εἰρήνη πᾶσι. 

Ὁ λαός:     Καὶ τῷ πνεύματί σου. 

Ὁ διάκονος:     Ἐκ τοῦ κα­τὰ (δεῖ­να) ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα. ( Τό Εὐαγγέλιο τοῦ γάμου) 

Ὁ ἱερεύς:   Πρόσχωμεν. 

Ὁ λαός:   Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι. 

Καὶ ἀναγινώσκει ὁ διάκονος τὴν περικοπὴν τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου, μεθ' ὃ ἱερεὺς λέγει:

Εἰρήνη σοι τῷ εὐαγγελιζομένῳ 

ὁ δὲ λαὸς ψάλλει ἀργῶς:  

Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι. 

Εκτενής

Εἶτα ὁ διάκονος, σταθεὶς πρὸ τοῦ ἱεροῦ Βήματος, λέγει τὴν Ἐκτενῆ:  

Εἴπωμεν πάντες ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ἡμῶν, εἴπωμεν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς). 

Ὁ διάκονος: Κύ­ρι­ε, Πα­ντο­κρά­τορ, ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, δε­ό­με­θά Σου, ἐ­πά­κου­σον καὶ ἐ­λέ­η­σον. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς).

Ὁ διάκονος: Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς). 

Ὁ διάκονος: Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων χριστιανῶν. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς).

Ὁ διάκονος: Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος).  

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς). 

Ὁ διάκονος: Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων καὶ μοναχῶν καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς). 

Ὁ διάκονος: Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ ἐ­λέ­ους, ζω­ῆς, εἰ­ρή­νης, ὑ­γεί­ας, σω­τη­ρί­ας, ἐ­πι­σκέ­ψε­ως, συγ­χω­ρή­σε­ως καὶ ἀ­φέ­σε­ως τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν τῶν δού­λων τοῦ Θε­οῦ, πά­ντων τῶν εὐ­σε­βῶν καὶ ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν τῶν κα­τοι­κού­ντων καὶ πα­ρε­πι­δη­μού­ντων ἐν τῇ πό­λει καὶ ἐ­νο­ρί­ᾳ ταύ­τῃ, τῶν ἐ­πι­τρό­πων, συν­δρο­μη­τῶν καὶ ἀ­φι­ε­ρω­τῶν τῆς ἱ­ε­ρᾶς Ἐκ­κ­λη­σί­ας ταύ­της.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς). 

Ὁ διάκονος: Ὑ­πὲρ τοῦ εὐλογηθῆναι τόν γάμον τοῦτον, ὡς τόν ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν

Ὁ λαός: Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ διάκονος:  

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν νεονύμφων τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ  δεῖνα καί δεῖνα καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον (τρίς).

Ὁ διάκονος:   Ὅ­πως Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ός χα­ρί­ση­ται αὐ­τοῖς τί­μι­ον τόν γά­μον καί τήν κοί­την ἀ­μί­α­ντον τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ λαός:   Κύριε ἐλέησον.

 Ὁ διάκονος:  Ὑ­πέρ τοῦ εὐ­φραν­θῆ­ναι αὐ­τούς ἐν ὁ­ρά­σει υἱ­ῶν αὐ­τῶν καί θυ­γα­τέ­ρων τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ διάκονος: Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πέρ τῶν μα­κα­ρί­ων καὶ ἀ­ει­μνή­στων κτι­τό­ρων τῆς ἁ­γί­ας Ἐκ­κ­λη­σί­ας (ἢ Μο­νῆς) ταύ­της καὶ ὑ­πὲρ πά­ντων τῶν προ­α­να­παυ­σα­μέ­νων πα­τέ­ρων καὶ ἀ­δελ­φῶν ἡ­μῶν, τῶν ἐν­θά­δε εὐ­σε­βῶς κει­μέ­νων καὶ ἀ­πα­ντα­χοῦ ὀρ­θο­δό­ξων. 

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ διάκονος:  Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πὲρ τῶν καρ­πο­φο­ρού­ντων καὶ καλ­λι­ερ­γού­ντων ἐν τῷ ἁ­γί­ῳ καὶ παν­σέ­πτῳ να­ῷ τού­τῳ, κο­πι­ώ­ντων, ψαλ­λό­ντων καὶ ὑ­πὲρ τοῦ πε­ρι­ε­στῶ­τος λα­οῦ τοῦ ἀ­πεκ­δε­χο­μέ­νου τὸ πα­ρὰ σοῦ μέ­γα καὶ πλού­σι­ον ἔ­λε­ος. 

   Τού­των λε­γο­μέ­νων, ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει­ χα­μη­λο­φώ­νως τὴν εὐ­χὴν τῆς Ἐ­κτε­νοῦς ἱ­κε­σί­ας:  

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, τὴν ἐ­κτε­νῆ ταύ­την ἱ­κε­σί­αν πρόσ­δε­ξαι πα­ρὰ τῶν Σῶν δού­λων, καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τοῦ ἐ­λέ­ους Σου, καὶ τοὺς οἰ­κτιρ­μούς Σου κα­τά­πεμ­ψον ἐ­φ' ἡ­μᾶς καὶ ἐ­πὶ πά­ντα τὸν λα­όν Σου, τὸν ἀ­πεκ­δε­χό­με­νον τὸ πα­ρὰ σοῦ μέ­γα καὶ πλού­σι­ον ἔ­λε­ος. 

Συμπληρωθείσης τῆς Ἐκτενοῦς, ὁ ἱερεὺς λέγει ἐκφώνως:  

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν. 

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον.

Ὁ ἱερεύς: ἐνώπιον τῶν νεονύμφων τήν εὐχήν.

Κύ­ρι­ε, ὀ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ ἐν τῇ σω­τη­ρι­ώ­δει σου οἰ­κο­νο­μί­ᾳ κα­τα­ξι­ώ­σας ἐν Κα­νᾷ τῆς Γα­λι­λαί­ας τί­μι­ον ἀ­να­δεῖ­ξαι τόν γά­μον δι­ά τῆς πα­ρου­σί­ας σου·  αὐ­τός καί νῦν τούς δού­λους σου τόν δεῖ­να καί τήν δεῖ­να, οὕς εὐ­δό­κη­σας συ­να­φθῆ­ναι ἀλ­λή­λοις, ἐν εἰ­ρή­νη καί ὁ­μο­νοί­ᾳ δι­α­φύ­λα­ξον. Τί­μι­ον τόν γά­μον αὐ­τοῖς ἀ­νά­δει­ξον· ἀ­μί­α­ντον αὐ­τῶν τήν κοί­την δι­α­τή­ρη­σον· ἀ­κη­λί­δω­τον αὐ­τῶν τήν συμ­βί­ω­σιν δι­α­μεῖ­ναι εὐ­δό­κη­σον καί κα­τα­ξί­ω­σον αὐ­τούς ἐν γή­ρι πί­ο­νι κα­τα­ντῆ­σαι, ἐν κα­θα­ρᾷ τῇ καρ­δί­α ἐρ­γα­ζο­μέ­νους τάς ἐ­ντο­λάς σου.

Σύ γάρ εἶ ὁ Θεός ἡμῶν Θεός τοῦ ἐλεεῖν καί σώζειν καί σοί........

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς λαμ­βά­νει τὸ ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον καὶ ποι­εῖ σταυ­ρὸν ἐ­πά­νω τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­ντι­μην­σί­ου, ὁ δὲ δι­ά­κο­νος ἄρ­χε­ται τῆς δε­ή­σε­ως ὑ­πὲρ τῶν Κα­τη­χου­μέ­νων. 

Εὔξασθε οἱ Κατηχούμενοι τῷ Κυρίῳ. 

Ὁ λαός:  Κύριε ἐλέησον.  

Έπειτα, συνεχίζει κανονικά η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. 

Κοινόν Ποτήριον
Μετά την Οπισθάμβωνο ευχή, ο Ιερεύς λέγει:
Εἰρήνη πᾶσι

Ὁ λαός: Καί τῷ πνεύματί σου.

Ὁ διάκονος: Τάς κεφαλάς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν.

Ὁ λαός: Σοί Κύριε.

Ὁ διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Ὁ λαός: Κύριε, ελέησον.

Ὁ ἱερεύς, τήν εὐχήν τοῦ κοινοῦ ποτηρίου

Ὁ  Θε­ός,  ὁ πά­ντα ποι­ή­σας τῇ  ἰ­σχύ­ει σου καί στε­ρε­ώ­σας τήν οἰ­κου­μέ­νην, καί κο­σμή­σας τόν στέ­φα­νον πά­ντων τῶν πε­ποι­μέ­νων ὑ­πό σοῦ, καί τό πο­τή­ρι­ο τό  κοι­νόν τοῦ­το πά­ρε­χό­με­νος τοῖς συ­να­φθεῖ­σι πρός γά­μου κοι­νω­νί­αν, εὐ­λό­γη­σον εὐ­λο­γί­ᾳ πνευ­μα­τι­κῇ.

Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί σου τό ὄ­νο­μα καί δε­δό­ξα­σταί σου ἡ βα­σι­λεί­α τοῦ Πα­τρός καί τοῦ υἱ­οῦ καί τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τὼν αἰώνων .

Ὁ λαός: Ἀμήν.

Εἶτα, λαβὼν ὁ Ἱερεὺς ἐπὶ χεῖρας τὸ κοινὸν ποτήριον, μεταδίδωσιν αὐτοῖς ἐκ γ´, πρῶτον τῷ ἀνδρί, καὶ αὖθις τῇ γυναικί, ψάλλων εἰς ἦχον α´·
Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι.
Καὶ εὐθέως λαβὼν αὐτοὺς ὁ Ἱερεύς, στρέφει ὡς ἐν σχήματι κύκλου τρὶς περὶ τὸ ἐν τῷ μέσῳ τραπεζίδιον, τοῦ Παρανύμφου κρατοῦντος ὄπισθεν τοὺς στεφάνους, καὶ ψάλλει τὰ τροπάρια.
Ἡσαΐα χόρευε· ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί, καὶ ἔτεκεν Υἱὸν τὸν Ἐμμανουήλ, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον· Ἀνατολὴ ὄνομα αὐτῷ· ὃν μεγαλύνοντες, τὴν Παρθένον μακαρίζομεν.
Ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καὶ στεφανωθέντες, προσβεύσατε πρὸς Κύριον, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δόξα σοι Χριστὲ ὁ Θεός, Ἀποστόλων καύχημα, Μαρτύρων ἀγαλλίαμα, ὧν τὸ κήρυγμα. Τριὰς ἡ ὁμοούσιος.
Εἶτα ὁ Ἱερεὺς ἐπαίρει τοὺς στεφάνους· καὶ ἐπάρας τὸν στέφανον τοῦ Νυμφίου, λέγει·
Μεγαλύνθητι, Νυμφίε, ὡς ὁ Ἀβραάμ, καὶ εὐλογήθητι ὡς ὁ Ἰσαάκ, καὶ πληθύνθητι ὡς ὁ Ἰακώβ, πορευόμενος ἐν εἰρήνῃ καὶ ἐργαζόμενος ἐν δικαιοσύνῃ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ἐπάρας τὸν στέφανον τῆς Νύμφης, λέγει·
Καὶ σύ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ὡς ἡ Σάῤῥα, καὶ εὐφράνθητι ὡς ἡ Ῥεβέκκα, καὶ πληθύνθητι ὡς ἡ Ῥαχήλ, εὐφραινομένη τῷ ἰδίῳ ἀνδρί, φυλάττουσα τοὺς ὅρους τοῦ νόμου, ὅτι οὕτως ηὐδόκησεν ὁ Θεός.
Ὁ Διάκονος· Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησον.
Εἶτα λέγει ὁ Ἱερεὺς τὴν Εὐχήν·
Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ παραγενόμενος ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, καὶ τὸν ἐκεῖσε γάμον εὐλογήσας, εὐλόγησον καὶ τοὺς δούλους σου τούτους, τοὺς τῇ σῇ προνοίᾳ πρὸς γάμου κοινωνίαν συναφθέντας. Εὐλόγησον αὐτῶν εἰσόδους καὶ ἐξόδους· πλήθυνον ἐν ἀγαθοῖς τὴν ζωὴν αὐτῶν· ἀνάλαβε (ἐνταῦθα ὁ Ἱερεὺς αἴρει τοὺς στεφάνους ἀπὸ τῶν κεφαλῶν τῶν Νυμφίων, καὶ τίθησιν αὐτοὺς ἐπὶ τῆς τραπέζης) τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου, ἀσπίλους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεπιβουλεύτους διατηρῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός· Ἀμήν.
Ὁ Ἱερεύς· Εἰρήνη πᾶσι.
Ὁ Χορός· Καί τῷ πνεύματί σου.
Ὁ Διάκονος· Τὰς κεφαλὰς ὑμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνατε.
Ὁ Χορός· Σοί, Κύριε.
Ὁ Διάκονος· Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησον.
Καὶ εὔχεται πάλιν ὁ Ἱερεύς·
Ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἡ παναγία καὶ ὁμοούσιος καὶ ζωαρχικὴ Τριὰς, ἡ μία Θεότης καὶ Βασιλεία, εὐλογήσαι ὑμᾶς, καὶ παράσχοι ὑμῖν μακροζωΐαν, εὐτεκνίαν, προκοπὴν βίου καὶ πίστεως, καὶ ἐμπλήσαι ὑμᾶς πάντων τῶν ἐπὶ γῆς ἀγαθῶν, ἀξιώσαι δὲ ὑμᾶς καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως, πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτὸκου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.
Ὁ Χορός· Ἀμήν.

Καὶ ψάλλει ἐκ τρίτου:  

Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.  

Ὁ δὲ ἱερεὺς μεταβαίνων εἰς τὴν ἁγίαν Πρόθεσιν λέγει τὴν εὐχήν:  

Τὸ πλή­ρω­μα τοῦ νό­μου καὶ τῶν Προ­φη­τῶν αὐ­τὸς ὑ­πάρ­χων, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ πλη­ρώ­σας πᾶ­σαν τὴν πα­τρι­κὴν οἰ­κο­νο­μί­αν, πλή­ρω­σον χα­ρᾶς καὶ εὐ­φρο­σύ­νης τὰς καρ­δί­ας ἡ­μῶν, πά­ντο­τε, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Απόλυσις

Ὁ δι­ά­κο­νος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.  

Ὁ λαός: Κύριε ἐλέησον. 

Ὁ ἱερεύς: Εὐλογία Κυρίου καὶ ἔλεος αὐτοῦ ἔλθοι ἐφ' ὑμᾶς, τῇ αὐτοῦ θείᾳ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 

Ὁ λαός: Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς: Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Ὁ ἀναγνώστης: Δόξα Πατρί. Καὶ νῦν. Κύριε ἐλέησον (γ). Δέσποτα ἅγιε, εὐλόγησον. 

Καὶ ὁ ἱερεὺς ποιεῖ ἀπόλυσιν·  

Ὁ δι­ά τῆς ἐν Κα­νᾷ ἐ­πι­δη­μί­ας τί­μι­ον ἀ­να­δεί­ξας τόν γά­μον, Χρι­στὸς ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θε­ὸς ἡ­μῶν, ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς πα­να­χρά­ντου καὶ πα­να­μώ­μου ἁ­γί­ας αὐ­τοῦ Μη­τρός· δυ­νά­μει τοῦ τι­μί­ου καὶ ζω­ο­ποι­οῦ Σταυ­ροῦ· προ­στα­σί­αις τῶν τι­μί­ων ἐ­που­ρα­νί­ων Δυ­νά­με­ων Ἀ­σω­μά­των· ἱ­κε­σί­αις τοῦ τι­μί­ου, ἐν­δό­ξου, Προ­φή­του, Προ­δρό­μου καὶ Βα­πτι­στοῦ Ἰ­ωάν­νου· τῶν ἁ­γί­ων ἐν­δό­ξων καὶ πα­νευ­φή­μων Ἀ­πο­στό­λων· τῶν ἁ­γί­ων θε­ο­στέ­πτων βα­σι­λέ­ων Κων­στα­ντί­νου καί Ἑ­λέ­νης, τοῦ ἁ­γί­ου με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Προ­κο­πί­ου τοῦ ἁ­γί­ου (τοῦ Να­οῦ), τῶν ἁ­γί­ων καὶ δι­καί­ων Θε­ο­πα­τό­ρων Ἰ­ωα­κεὶμ καὶ Ἄν­νης, τοῦ ἁ­γί­ου (τῆς ἡ­μέ­ρας), οὗ καὶ τὴν μνή­μην ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν, καὶ πά­ντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός  

Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Ὁ λαός: Ἀμήν.