Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΥ 1940: ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΔΑΥΙΔ

Γράφουν ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ελληνικός λαός ύψωσε το ανάστημά του απέναντι σε έναν γίγαντα, την φασιστική Ιταλική αυτοκρατορία. Και θυμίζει έντονα το έπος του 1940-41 την παλαιοδιαθηκική ιστορία του Δαυίδ & Γολιάθ. Όπως ο Δαυίδ είχε όπλα μόνο την πίστη του στον Θεό και μία σφεντόνα, έτσι και ο Έλληνας είχε οπλιστεί με την Ορθόδοξη πίστη και την φιλοπατρία απ΄ όπου αντλούσε θάρρος, τόλμη, γενναιότητα. Και το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά, το έκανε πραγματικότητα, πρότυπο και θαύμα στα βορειοηπειρωτικά βουνά. Έτσι ο Ιταλός γίγαντας, εν επάρσει ευρισκόμενος όπως ο Γολιάθ, κατατροπώθηκε, νικήθηκε και κατευξευτελίσθηκε. «Εἷς ἐδί­ωξεν χιλίους καὶ δύο μετεκίνησαν μυριάδας». Το Ελληνικό Έθνος νίκησε τον Ιταλικό φασισμό. Και τον νίκησε επειδή πίστευε στον Θεό. Πίστευε ότι η πίστη μας είναι "η πίστις που νίκησε τον κόσμο". Πίστευε ότι «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» (όποιος πιστεύει είναι όλα δυνατά να πραγματοποιηθούν σ΄ αυτόν που πιστεύει). Από εκεί αντλούσαν θάρρος, δύναμη, κουράγιο, τόλμη, γενναιότητα στρατιώτες και αξιωματικοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, λαϊκοί και κληρικοί, Βασιλεύς και Κυβερνήτης, Αρχιεπίσκοπος και Στρατάρχης.

Το 1940 το Ελληνικό Έθνος είχε 3 θεμελιώδεις αρετές:

α) την Ορθόδοξη πίστη στον Θεό,

β) την φιλοπατρία,

γ) την ενότητα-ομοψυχία που αντλούσε από την ηγεσία του (πολιτειακή, πολιτική, στρατιωτική, εκκλησιαστική).

Είναι όμως αδύνατον όταν μιλάμε για το έπος του 1940-41 να μην αναφερθούμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. Την μητέρα του Θεού, Του κόσμου την σωτηρία και της Ελλάδος την προστασία. Αυτή που προστατεύει, περιφρουρεί, σκέπει, διαφυλάττει, ρύει και περιζωννύει το Ορθόδοξο Γένος.

«Κεχαριτωμένη χαῖρε, σκέπη καὶ βοήθεια, τοῦ σοῦ Ἔθνους Παρθένε, τοῦ πιστῶς σε μεγαλύνοντος». Συγκινητικό είναι το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προσεύχονταν εν ενί στόματι και μιά καρδία στην Μεγαλόχαρη, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Παναγία μας. Να σκέπει τον Στρατό μας και κάθε στρατιώτη και αξιωματικό προσωπικά, να πρεσβεύει στον Υιό Της και Κύριο υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου κόσμου και υπέρ της Ελλάδος, για την ακεραιότητα και την ασφάλειά της.

Και όντως, η Υπεραγία Θεοτόκος όχι μόνο προστάτεψε τον μαχόμενο Ελληνικό Στρατό αλλά παρουσιαζόταν με διάφορες μορφές στους στρατιώτες, ορατές και αόρατες, για να τους γλιτώσει από κινδύνους ή και βέβαιο θάνατο. Έκανε πολλά θαύματα ώστε δικαίως και επαξίως ο Ελληνικός λαός να Της αποδίδει την νίκη μας επί των (υπερπενταπλασίων από μας) Ιταλών. «Τὴν πρὸς ἡμᾶς σου προμήθειαν, οἱ Ἑλλήνων παῖδες, Δέσποινα κηρύττομεν, ὑμνοῦντες τὴν μητρικήν κηδεμονίαν σου».

«Οι αμυντικοί πόλεμοι είναι οι μόνοι δίκαιοι και νόμιμοι και μόνο με αυτούς μπορεί κανείς να προστατέψει την Πατρίδα του και τους αδελφούς του», σημειώνει ο ιερός Αυγουστίνος. Και τέτοιος πόλεμος ήταν αυτός του 1940-41. Ένας πόλεμος υπεράσπισης της ελευθερίας, των ιδανικών και της τιμής της Πατρίδας.

«Την Πατρίδα τίμησέ την και με την αρετή σου βοήθησέ την» λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και αυτό είναι η παρακαταθήκη μας και η υποχρέωσή μας. Η υποχρέωσή μας απέναντι στους προγόνους μας που δημιούργησαν έναν μεγάλο πολιτισμό και φύλαξαν Θερμοπύλες και αγωνίστηκαν δίνοντας και το αίμα τους και την ζωή τους για να τον διατηρήσουν ζωντανό. Αυτοί είναι οι εμπνευστές μας, αυτοί οι καθοδηγητές μας.

«Τῇ κραταιᾷ σοῦ Σκέπῃ, καὶ ἀκοιμήτῳ πρεσβείᾳ, τὸ τῶν Ἑλλήνων Γένος, φυλάττε Κόρη ἀβλαβὲς» και «ἴσθι ἡμῖν σύμμαχος καὶ προστάτις, μέχρι τερμάτων αἰῶνος». Αμήν.

Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ο Διάδοχος Παύλος, μέσω του προσωπικού προφίλ του στο facebook, εξέδωσε το παρακάτω μήνυμα για την συμπλήρωση 74 ετών από εκείνο το ένδοξο "ΟΧΙ" της 28ης Οκτωβρίου 1940:

«Σήμερα είναι η δεύτερη εθνική μας ημέρα, τιμώντας τη στάση μας ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, τους δώσαμε ένα ισχυρό «ΟΧΙ» και γι' αυτό είμαστε πάντα περήφανοι».

ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ & ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ανήμερα της εορτής του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου και της 102^ης επετείου της απελευθερώσεως της πόλης από την τουρκικό ζυγό, βρήκαν την ευκαιρία κάποια ανιστόρητα και «ποτισμένα» από τα ανθελληνικό δηλητήριο άτομα να βεβηλώσουν το άγαλμα του Στρατηλάτη Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικότερους συντελεστές της νίκης των Ελληνικών Όπλων, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Μεταξά (για εμάς δεν είναι πρώην πλατεία Μεταξά). Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι το ότι οι ανθέλληνες αυτοί καλύφθηκαν πίσω από τα χρώματα των φιλάθλων της ιστορικότερης, ίσως, ομάδος της Ελλάδος, του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι οποίοι «φτύνουν» την ιστορία μας ότι ο Ηρακλής ιδρύθηκε το 1899, όχι ως αθλητικό σωματείο, αλλά ως σύλλογος φιλόμουσων, με σκοπό να συναντιόνται οι Έλληνες στα δύσκολα χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς. Τα μέλη του συλλόγου αποφάσισαν το 1903 να εντάξουν στις δραστηριότητές τους και τον αθλητισμό, έτσι δημιούργησαν ένα γυμναστήριο και ίδρυσαν δύο αθλητικά τμήματα, αυτά της ποδηλασίας και της κολύμβησης.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδος του Ηρακλή διεξήχθη στις 23 Απριλίου του 1905.

Καλό θα ήταν λοιπόν πριν προβούν κάποιοι σε άθλιες και δειλές πράξεις να γνωρίζουν την ιστορία των συλλόγων και των σωματείων τα οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, γατί τα επίσημα σωματεία σίγουρα δεν επικροτούν τέτοιες ενέργειες, ιδιαίτερα όταν έχουν τέτοιο ιστορικό βάθος.

Πηγή: ιστοσελίδα του "Axis Radio".

Σχόλιο ΔΕΡ

Συγχαρητήρια στους συντελεστές της ιστοσελίδας του "Axis Radio" για την πρωτοβουλία τους να αναδείξουν το θέμα.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41

Το έπος του 1940-41 υπήρξε μία από τις ενδοξότερες και λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδος. Ένας λαός μικρός πληθυσμιακά αλλά μεγάλος σε ιδανικά και θάρρος πολέμησε 8.000.000 ιταλικές λόγχες υπερασπιζόμενος την ελευθερία και την τιμή της Ελλάδος. Σ΄ αυτόν τον αγώνα, σ΄ αυτόν τον πόλεμο, οι Έλληνες είχαν το ατσάλινο χέρι της Ορθοδοξίας, την σκέπη της Παναγίας.

Τα άρθρα αυτής της εβδομάδας θα αναφερθούν σ΄ αυτήν την εποποιία που έκανε την Ελλάδα για μία ακόμα φορά παγκόσμιο πρότυπο γενναιότητος και παράδειγμα μίμησης. Θα αναφερθούν στην γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτών, στην προσφορά των Ελληνίδων γυναικών, στον Βασιλέα Γεώργιο Β΄, τον Ιωάννη Μεταξά, τον Αλέξανδρο Παπάγο, τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο. Σ΄ όλους αυτούς που συνετελέσαν για το ελληνικό θαύμα του 20ου αιώνα.

Το "Δημοκρατικό Εθνικό Ρεύμα" αφιερώνει την εβδομάδα από τις 27 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου στο έπος του 1940-41.

ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ (1977)

Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο, "Σημειώσεις 1967-1977", του τελευταίου Αυλάρχη των Ανακτόρων της Αθήνας, Λεωνίδα Παπάγου:

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 1977, Αθήνα. 

Πήγα και είδα τον Καραμανλή στο σπίτι του. Αν και η συνομιλία στην αρχή ήταν γενικής φύσεως, έπειτα μου είπε: 

• «Τι γίνεται τώρα; Ακούω δι' ορισμένας κινήσεις Σπύρου Θεοτόκη, Στέφανου Στεφανόπουλου» κλπ.
• Παπάγος: «Δεν γνωρίζω τίποτε», του απάντησα. Ετηλεφώνησα στον Βασιλέα και, μεταξύ των άλλων, του το ανέφερα. Ο Βασιλεύς είπε: «Καθ' όσον γνωρίζω το Θεοτόκη, δεν θα εκδηλωθή».
• «Θα είναι ανόητος», είπε ο Καραμανλής (για το Θεοτόκη), «αν κάνει κάτι (κόμμα δηλαδή), διότι είμαι εις θέσιν να τους εξουδετερώσω. Αλλά, παρά ταύτα, μπορεί να μου κάνει σχετική ζημίαν, αν πάρη ένα 3-4%. Γι' αυτό θα πρέπει και ο Βασιλεύς όχι μόνο να μην τους ενθαρύννη, αλλά και να τους αποτρέψη και, εν ανάγκη να τους αποκηρύξη».
• Απάντησα ότι ο Βασιλεύς δεν έχει ενθαρρύνει κανένα μέχρι σήμερα και κατά κάποιον τρόπο, με διάφορες δηλώσεις που έκανε ως τώρα, αποκήρυξε όποιον θέλησε να εμφανιστεί ως εκπρόσωπός του, διότι δεν επιθυμεί την ίδρυση βασιλικού κόμματος. Αυτό νομίζω θα κάνει και στο μέλλον.
• «Αν υπάρξη ανάγκη, συνέχισε ο Καραμανλής, θα κτυπήσω άσχημα και δεν θα φεισθώ ουδενός, ούτε του Βασιλέως, διότι έως τώρα απέκρυψα στοιχεία που έχω εναντίον του. Ο Βασιλεύς πρέπει να καταλάβη ότι επιβάλλεται να καθήση ήσυχος, διότι και αν υπάρχη αμυδρά πιθανότης να επανέλθη, σε περίπτωσι εθνικής καταστροφής, θα χάση και αυτήν την πιθανότητα. Άλλως ο Βασιλεύς δεν επιστρέφει στην Ελλάδα και αν πήρε το 30% αυτό έγινε διότι εγώ δεν αντετάχθην».
• Παπάγος: «Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ο Βασιλεύς είναι εν γνώσει οποιουδήποτε πράγματος».
• Καραμανλής: «Σάμπως δεν υπήρξε και η υπόθεσις του ναυτικού! Έχω έκθεσιν του Σπύρου Κονοφάου (Α/ΓΕΝ), που όπως ξέρεις είναι φιλοβασιλικός αλλά έντιμος, και μου τα αναφέρει όλα. Και τα ονόματα των αξιωματικών με τους οποίους έγινε η επαφή, τότε με τις ανοησίες του Αρναούτη. Εν πάση περιπτώσει, με όλα αυτά θέλω να επιστήσω την προσοχή σου, όχι τη δική σου αλλά να βρεις έναν τρόπο να έλθουν εις γνώσιν του Βασιλέως, διότι αν υπάρξη ανάγκη θα αντιδράσω και αυτό θα είναι προς ζημίαν του Βασιλέως με τα στοιχεία που έχω. Θα αντιδράσω εις την προσπάθειαν δημιουργίας βασιλικού κόμματος. Τούτο αντίκειται και εις το Σύνταγμα το οποίον καθιερώνει το αδύνατον της αλλαγής του πολιτεύματος. Οιαδήποτε τέτοια κίνησις μπορεί να χαραχτηρισθή ως εσχάτη προδοσία». Το παραλήρημα συνεχίζεται. 
• Παπάγος: «Κύριε πρόεδρε, το μόνο που έχω να πω είναι να μην πιστεύετε εις ότι σας λένε. Ξέρω πολύ καλά ότι εις εμπιστευτικάς εκθέσεις ανακατεύουν και το όνομά μου με την ίδρυσιν κόμματος. Και ένα άλλο ακόμη, κατά καιρούς θεωρούμαι τόσο ύποπτος ώστε να με παρακολουθούν περισσότερον ακόμη παρά επί Χούντας».
• Καραμανλής: «Τι λες; Αυτό είναι γελοίο και πρέπει να σταματήσει αμέσως. Αυτά κάνουν. Όλο ανοησίες. Παρακολουθούν εκείνον που δεν χρειάζεται και δεν κάνουν τίποτα εκεί που θα έπρεπε. Πάντως, έχε τα υπ' όψιν σου και σε κατάλληλη ευκαιρία να τα διαβιβάσεις, και αν αντιληφθής τίποτα να μου το πης».

Πηγή: blog "Συνέλληνες".

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επιμέλεια: ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α' Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.

Έπειτα από την επιτυχή προέλαση του Ελληνικού Στρατού στην Ελασσόνα (11/24 Οκτωβρίου 1912) ανέκυψε ένας μείζον προβληματισμός σχετικά με την πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο Ελληνικός Στρατός. Το Ελληνικό Στρατηγείο με αρχηγό τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, θεωρούσε ότι η πορεία του ελληνικού στρατού θα έπρεπε να καθοριστεί ανάλογα με τις κινήσεις του οθωμανικού στρατού, με τη σκέψη ότι βασικός στρατιωτικός στόχος σε ένα πόλεμο είναι η νίκη του αντίπαλου στρατού και όχι η κατάληψη θέσεων. Η πολιτική ηγεσία θορυβημένη από την νικηφόρα πορεία του βουλγαρικού στρατού και την πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη, θεωρεί ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει να κινηθούν άμεσα στην πόλη.

Στις 13/25 Οκτωβρίου 1912 αφού είχε ακολουθήσει η κατάληψη της Κοζάνης ο Διάδοχος Κωνσταντίνος δέχεται τηλεγράφημα από τον υπουργό Εξωτερικών Κορομηλά ο οποίος απαριθμούσε τις νίκες των αντίπαλων στρατευμάτων χωρίς να κάνει καμία αναφορά στις επιτυχίες του Ελληνικού στρατού, υποδεικνύοντας τις επόμενες κινήσεις του στρατού. Η οργισμένη απάντηση του Διάδοχου Κωνσταντίνου έφτασε άμεσα: «Ευχαρίστως εμάθαμε τας επιτυχίας του βουλγαρικού, σέρβικου και μαυροβουνιωτικού στρατού» ... «αποτελεί κατόρθωμα του ελληνικού στρατού απαιτήσαν ολόκληρον την έντασιν των δυνάμεων του, δυνάμενον να τιμήση οιονδήποτε στρατόν, τον οποίο δεν παραγνωρίζεται ούτε να υποτιμάται» και κατέληγε φανερά εκνευρισμένος με την εξής φράση «Θα εξακολουθήσω με την αυτήν έντασιν δυνάμεων επιδιώκων την καταστροφή του εχθρού επί τη βάσει του σχεδίου το οποίον προδιέγραψα και του οποίου τον αντικειμενικόν σκοπόν μόνος εγώ είμαι αρμόδιος και υπεύθυνος να κανονίζω. Παρακαλώ δε υμάς όπως ευαρεστούμενος μη προσπαθήτε όπως επηρεάζητε την διεύθυνσιν των επιχειρήσεων».

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος απέστειλε τηλεγράφημα με το οποίο ζητούσε ενημέρωση και κατέληγε ως εξής «Αναμένω να μοι γνωρίσετε την περαιτέρω διεύθυνσιν ην θα ακολουθήσει η προέλασης του στρατού Θεσσαλίας. Παρακαλώ μόνον να έχετε υπ' όψιν ότι σπουδαίοι πολιτικοί λόγοι επιβάλλουσι να ευρηθώμεν μίαν ώραν ταχύτερον εις την Θεσσαλονίκην». Όμως οι σχετικές διαταγές για προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη είχαν ήδη εκδοθεί απο τον Διάδοχο Κωνσταντίνο.

Έπειτα από την επιτυχημένη μάχη των Γιαννιτσών ο ελληνικός στρατός φτάνει έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης στις 25 Οκτωβρίου (5 Νοεμβρίου) 1912. Εκεί ξεκίνησαν πυρετώδεις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Διαδόχου Κωνσταντίνου και του Ταξίν Πασά σχετικά με την παράδοση της Θεσσαλονίκης. Ο Διάδοχος απαιτούσε την παράδοση του οπλισμού του τούρκικου στρατού αλλά και την καθολική παράδοση των τούρκικων στρατιωτικών μονάδων της πόλης. Έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις τελικά ο Ταξίν Πασάς απεδέχθη τους όρους του Διαδόχου και την νύχτα της 26 Οκτωβρίου-27 Οκτωβρίου 1912 οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης υπέγραψαν το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Μη γνωρίζοντας την επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης του Διαδόχου Κωνσταντίνου ο οποίος επιθυμούσε να διασφαλίσει των πλήρη αφοπλισμό των οθωμανικών στρατευμάτων ώστε να μην διεξαχθεί μάχη εντός της πόλης με δυσάρεστες συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα προς το Διάδοχο Κωνσταντίνο και στο Βασιλέα Γεώργιο Α' το οποίο έλεγε:

«Παραγγέλλεσθε ν' αποδεχθήτε την προσφερόμενης υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και εισέλθητε εις αυτήν ανευ τινος αναβολής. Καθιστώ υμάς υπεύθυνον δια πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής».

Όμως όταν εστάλη το τηλεγράφημα ο Διάδοχος Κωνσταντίνος είχε ήδη συμφωνήσει και παραλάβει την πόλη οπότε απέστειλε την ακόλουθη απάντηση:

«Συναισθάνομαι πλήρως την ευθύνην ην φέρω και παρακαλώ να μη μοι υπομιμνήσκηται τούτο δι' οποιαδήποτε υπόθεσιν. Εάν ώφειλον η ου να παραδεχθώ την παράδοσιν της Θεσσαλονίκης ήμην ο μόνος αρμόδιος να κρίνω ευρισκόμενος επί τόπου και επιβάλλω τους όρους. Απόδειξις δε το επιτευχθέν αποτέλεσμα»

Στις 28 Οκτωβρίου (8 Νοεμβρίου) 1912, τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθαν θριαμβευτικά στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Την επόμενη ημέρα εισήλθε έφιππος στη πόλη ο Βασιλεύς Γεώργιος Α συνοδευόμενος από το Διάδοχο Κωνσταντίνο.

Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Ταξίν Πασάς υπογράφει τα πρωτόκολλα παράδοσης της Θεσσαλονίκης.

Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β' Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.

Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α' να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.

Πηγές:

* Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ,

* Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν “ΗΛΙΟΥ”

* Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, Σπύρος Μαρκεζίνης

* Εθνικός Διχασμός - Αίτια/Ένοχοι/Συνέπειες, Κων/νος Μπαρμπής.

* Ιστοσελίδα Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας.

ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Την 26η Οκτωβρίου 1912 θα υπογραφεί στο Τουρκικό Διοικητήριο Θεσσαλονίκης το ιστορικό πρωτόκολλο παράδοσης του τουρκικού στρατού και της πόλης στον Έλληνα Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο. Σας παρουσιάζουμε αναλυτικά τα 10 άρθρα του πρωτοκόλλου.

Μεταξύ της Α.Β.Υ. του Αρχιστράτηγου του Ελληνικού στρατού και της Α.Ε. του Αρχιστράτηγου του Τουρκικού στρατού συνεφωνήθησαν τα κάτωθι:

• Άρθρο 1) Τα όπλα των Οθωμανών στρατιωτών θα παραληφθώσι και θα τεθώσιν εν αποθήκη, θα φρουρηθώσιν δε υπό την ευθύνη του Ελληνικού στρατού. Επί του αντικειμένου αυτού θα συνταχθή ιδιαίτερον πρωτόκολλον.
• Άρθρο 2) Οι Οθωμανοί στρατιώται θα στρατωνισθώσι μέρος μεν εις Καραμπουρνού (Καλαμαριά), μέρος δε εις τους στρατώνας Πυροβολικού τους καλουμένους Τοπτσίν. Θα τρέφωνται υπό των αρχών Θεσσαλονίκης.
• Άρθρο 3) Η πόλις της Θεσσαλονίκης παραδίδεται εις τον Ελληνικόν στρατόν μέχρι της συνομολογήσεως της ειρήνης.
• Άρθρο 4) Πάντες οι ανώτεροι στρατιωτικοί υπάλληλοι και οι Αξιωματικοί έχουσι το δικαίωμα να διατηρήσωσι τα ξίφη των και να ώσιν ελεύθεροι εν Θεσσαλονίκη. Ούτοι θα δόσωσι λόγον τιμής, ότι δεν θα λάβωσι πλέον τα όπλα κατά του Ελληνικού στρατού και των συμμάχων αυτού κατά την διάρκειαν του παρόντος πολέμου. 
• Άρθρο 5) Άπαντες οι ανώτεροι πολιτικοί βαθμούχοι και οι υπάλληλοι του Βιλαετιού θα ώσιν ελεύθεροι.
• Άρθρο 6) Οι χωροφύλακες και οι αστυνομικοί θα φέρωσι τα όπλα αυτών.
• Άρθρο 7) Το Καραμπουρνού θα χρησιμεύση ως κατάλυμα των αφωπλισμένων Οθωμανών στρατιωτών. Τα πυροβόλα και τα πολεμικά μηχανήματα του Καραμπουρνού θα τεθώσιν εκτός χρήσεως υπό του Τουρκικού στρατού και θα παραδοθώσιν εις την Ελληνικής δύναμιν.
• Άρθρο 8) Τα εν άρθρω 1 διαλαμβανόμενα θα εκτελεσθώσι εντός του χρονικού διαστήματος των δύο ημερών, αρχομένων από της αύριον Σάββατον 27 Οκτωβρίου 1912. Η προσθεσμία αυτή δύναται ακόμη να παραταθή τη συγκαταθέσει του Αρχιστρατήγου του Ελληνικού στρατού. 
• Άρθρο 9) Η κατάστασις αυτή θα τηρηθή μέχρι συνομολογήσεως της ειρήνης.
• Άρθρο 10) Οι Χωροφύλακες και η Οθωμανική Αστυνομία θα εξακολουθήσωσι την υπηρεσίαν αυτών μέχρι νεωτέρας αποφάσεως.

Ο Αρχηγός του Τουρκικού στρατού                 Οι Πληρεξούσιοι της Α.Β.Υ. του Διαδόχου της Ελλάδος

Χασάν Ταξίν                                                    Β. Δούσμανης, Αντισυνταγματάρχης

                                                                          Ι. Μεταξάς, Λογαχός

Μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου αυτού, εκδόθηκε η εξής διαταγή:

"Θεσσαλονίκη 26-10-12, ώρα 12 εσπερινή.

Προς τα Μεραρχίας I, II, III, IV, και VII, Ταξιαρχία Κωνσταντινοπούλου και Ταξιαρχία Ιππικού.

Συνθηκολογήσαντος και παραδοθέντος του εν Θεσσαλονίκη και πέριξ Οθωμανικού στρατού, αναστέλλονται αι εχθροπραξίαι κατ' αυτού.

Κωνσταντίνος Διάδοχος."

Ο αριθμός του τουρκικού στρατού που είχε παραδοθεί έφτανε τις 25 χιλιάδες άντρες και 1000 περίπου αξιωματικούς. Τα υλικά που κατασχέθηκαν αριθμούσαν 70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70 χιλιάδες τουφέκια, 1200 άλογα και κάθε άλλο είδος πολεμικού υλικού.

Το ιστορικό πρωτόκολλο φυλάσσεται στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Η υπογραφή της παράδοσης της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες. Ο Χασάν Ταξίν υπογράφει το πρωτόκολλο της παράδοσης. Δεξιά οι Έλληνες αξιωματικοί Μεταξάς και Δούσμανης.

Πηγή: blog "Συνέλληνες".

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ & Η ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑ

Επιμέλεια: δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Η Θεσσαλονίκη στα χέρια της 21ης Απριλίου
Στην Θεσσαλονίκη, αυτός που έσωσε το απριλιανό καθεστώς ήταν ο Υπουργό Βορείου Ελλάδος ταξίαρχος Δημήτριος Πατίλης, ο οποίος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για ένα πρόβλημα στα νεφρά που είχε. Όταν πληροφορήθηκε το κίνημα του Βασιλέως, πέταξε τα σωληνάκια, έβαλε την στολή του και μετέβη κατ΄ ευθείαν στην έδρα του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου έδωσε διαταγή να τεθούν υπό τον έλεγχο του Στρατού ο ΟΤΕ και ο ραδιοφωνικός σταθμός, από τον οποίο μεταδόθηκε το ανακοινωθέν του.

Λάρισα

Αντιστράτηγος Κ. Κόλλιας

Ο διοικητής της Στρατιάς της Λάρισας υποστράτηγος Κων/νος Κόλλιας (συνωνυμία με τον τότε πρωθυπουργό), από την θεσσαλική πρωτεύουσα, επικοινωνεί με τους διοικητές των μεγάλων μονάδων του Β΄ και Γ΄ Σώματος Στρατού, οι οποίοι, μολονότι του έλεγανν ότι τάσσονται στο πλευρό του βασιλιά, παίρνουν στην πραγματικότητα το μέρος του απριλιανού καθεστώτος.

Θράκη
Η τελική έκβαση της κίνησης θα κρινόταν στην Θράκη. Αν ο Βασιλιάς κατάφερνε να θέσει γρήγορα σε κίνηση τις πιστές σε αυτόν μονάδες και να μπει στην Θεσσαλονίκη σε 24 ώρες, θα είχε επικρατήσει πλήρως. Ήδη ήλεγχε την 11η μεραρχία υπό τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη που βρισκόταν στην Καβάλα, όμως ο υποστράτηγος Λιαράκος είχε αποτύχει να καταλάβει τον ραδιοσταθμό στην Θεσσαλονίκη για να μεταδώσει το Βασιλικό διάγγελμα. Η συμπρωτεύουσα βρισκόταν υπό την κατοχή των ΛΟΚ του ταξίαρχου Πατίλη. Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν αρνητικά για τον Βασιλιά. Σύντομα φάνηκε ότι οι ανώτατοι αξιωματικοί δεν ήλεγχαν τις μονάδες τους, καθώς υφιστάμενοι τους αξιωματικοί ήταν οπαδοί της 21ης Απριλίου και πολλοί πιο αποφασιστικοί και φανατισμένοι από τους διοικητές τους.
Από την Κομοτηνή ο αντιστράτηγος Γεώργιος Περίδης δίδει εντολές σε αξιωματικούς του Έβρου να φέρουν ενισχύσεις αλλά εκείνοι αρνούνται να βοηθήσουν τον βασιλιά, ενώ ένας απ΄ αυτούς ο Αντιστράτηγος Αγγελόπουλος, ειδοποιεί τον επίλαρχο Ι. Κόρκα στις Φέρρες, προκειμένου να μεταβεί στην Θεσσαλονίκη και να την "σώσει" από τους κινηματίες. Ο Περίδης είναι μόνος στην Κομοτηνή και περιμένει μάταια ενισχύσεις από τον Έβρο, που δεν θα φθάσουν ποτέ.

Σύλληψη Περίδη, Έρσελμαν, Βιδάλη

Ταξίαρχος Αν. Έρσελμαν

Στην 20η Τεθωρακισμένη Μεραρχία, ο διοικητής της οποίας ήταν ο ταξίαρχος Ανδρέας Έρσελμαν, έθεσε υπό κράτηση 3 αξιωματικούς (τους αντ/ρχες Πυρρόπουλο και Πετάνη και τον ταγ/ρχη Κιρκηλή)  που γνώριζε ότι είναι οπαδοί της 21ης Απριλίου, έδωσε διαταγή να κινηθούν τα άρματα από Κομοτηνή προς Θεσσαλονίκη. Ο ταγματάρχης Σοφικίτης, υποδιοικητής της 2ας διοικήσεως Μάχης ζήτησε δήθεν συνάντηση με τον Έρσελμαν για να ενημερωθεί και με λίγους πιστούς του στρατιώτες τον συλλαμβάνει τον κλειδώνει σε ένα άρμα και αμέσως μετά απελευθερώνει τους κρατηθέντες αξιωματικούς. Η διοίκηση της μεραρχίας βρίσκεται πλέον στον έλεγχο των Απριλιανών αξιωματικών.
Στην Κομοτηνή, εν τω μεταξύ, μεταδίδεται μέχρι τις 12:30 το βρτα μεσάνυχτα το μήνυμα του βασιλιά, σύμφωνα με το οποίο βασιλιάς έχει αναλάβει την διοίκηση του στρατεύματος. Λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ωστόσο, ένας λοχαγός διατάζει τον διευθυντή του Σταθμού να μεταδώσει ένα μήνυμα, το οποίο ανακοινώνει ότι οι Περίδης & Έρσελμαν έχουν συλληφθεί και τα πάντα είναι υπό τον έλεγχο του Απριλιανού καθεστώτος.  Λίγο μετά τα μεσάνυκτα, εισέρχονται στην πόλη μερικά άρματα, τα οποία την θέτουν υπό την κυριαρχία τους. Ο ταγματάρχης τεθωρακισμένων Πίνδαρος Γκίλας με τις στρατιωτικές του δυνάμεις αφοπλίζει του φρουρούς του Στρατηγείου και συλλαμβάνει τον Περίδη.

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών μεταδίδει την εξής ανακοίνωση: «Η συνωμοτική αντεπανάστασις απέτυχε πλήρως. Συνετρίβη. Από όλα τα σημεία της Ελλάδος καταφθάνουν επίσημοι αναφοραί ότι αι Ένοπλοι Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας είναι παρά τω πλευρώ και εκτελούν τας διαταγάς αποκλειστικώς και μόνον της Εθνικής Επαναστατικής κυβερνήσεως της 21ης Απριλίου. Ησυχία απόλυτος επικρατεί εις ολόκληρον την Επικράτειαν. Οι συνωμόται και ο Κωνσταντίνος προσπαθούν να διαφύγουν κρυπτόμενοι από τον Στρατόν από χωρίου εις χωρίον».

Παράλληλα, ο Αρχηγός ΓΕΣ Οδυσσέας Αγγελής είχε δώσει την διαταγή: «Να συλλάβετε τον Κωνσταντίνο»!

Αντιβασιλεία!
Η 14μελής "Επαναστατική Επιτροπή" στις 4:00 το απόγευμα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 βρίσκεται συγκεντρωμένη στο Πεντάγωνο. Στην σύσκεψη που ακολουθεί ο Στυλιανός Παττακός προτείνει σε περίπτωση αναχώρησης του βασιλιά από την Ελλάδα, να εγκαθιδρυθεί αντιβασιλεία. Άλλοι αξιωματικοί (π.χ. Ιωαννίδης, Στειακάκης κλπ) προτείνουν την σκηνοθέτηση δολοφονίας. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος συστήνει ψυχραιμία, σωφροσύνη και σύνεση και ο Παττακός προτείνει για Αντιβασιλέα τον αντιστράτηγο Σόλωνα Γκίκα, πρώην Α/ΓΕΣ με τεράστια επιρροή στο στράτευμα, ο οποίος όμως τελικά αρνείται. Στην συνέχεια προτείνεται και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος όμως απορρίπτεται λόγω των στενών σχέσεων που είχε την βασιλική οικογένεια. Θα καταλήξουν τελικά στον Αντιστράτηγο και υφυπουργό Εθνικής Αμύνης Γεώργιο Ζωιτάκη (πρόταση Παπαδόπουλου ή Παττακού).
Όσο για την εκκρεμότητα του πρωθυπουργού, ο Παττακός προτείνει τον το απόγευμα τον Σπαντιδάκη, αλλά καθώς αυτός αργούσε να απαντήσει, ο Παπαδόπουλος δράττει της ευκαιρίας και καθολικά αναγνωριζόμενος ως "ο αρχηγός της Επαναστάσεως" διορίζεται πρωθυπουργός.

Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται την αποτυχία
Ο Κωνσταντίνος χάνει μία μεραρχία, που του είναι απαραίτητη, αλλά και απ΄ την μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται στα νώτα του μία εξαιρετικά επικίνδυνη μονάδα αρμάτων μάχης. Λίγο αργότερα, ο Βασιλιάς διαπιστώνει ότι όλα έχουν χαθεί. Και έρχεται η χαριστική βολή: ένα τηλεφώνημα που τον πληροφορούσε ότι οι φίλα προσκείμενοι σ΄ αυτόν αξιωματικοί Περίδης, Βιδάλης και Έρσελμαν έχουν συλληφθεί. Χωρίς την υποστήριξη του ισχυρού Σώματος Στρατού της Θεσσαλονίκης το αντικίνημα δεν έχει καμία ελπίδα... Τελειωτικό χτύπημα έρχεται όταν πληροφορείται ότι επί 20ετία Ιερέας των Ανακτόρων και πλέον Αρχιεπίσκοπος όρκισε την νέα κυβέρνηση υπό τον Γ. Παπαδόπουλο.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος γνωρίζει πως όλα χάθηκαν και πως η παραμονή του στη χώρα πλέον σημαίνει εμφύλιο πόλεμο. «Εξακολουθούσα, βέβαια, ακόμα να διαθέτω την Αεροπορία και το Ναυτικό και μερικές πιστές μονάδες του Στρατού Ξηράς και θα μπορούσα θα μπορούσα να τους αντιμετωπίσω με τα όπλα. Αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Επιδίωξή μου ήταν να ανοικοδομήσω την Πατρίδα μου και όχι να την ρημάξω και να την καταστρέψω».

Στις 3 περίπου τα ξημερώματα της 14ης Δεκεμβρίου 1967 καλεί όσους τους συνόδευαν στο σαλόνι του ξενοδοχείου και τους λέει: «Αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα. Είναι και αυτός ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνω την αντίστασή μου στην στρατιωτική κυβέρνηση. Όποιος θέλει, μπορεί να έρθει μαζί μου. Όποιος δεν το επιθυμεί μπορεί να παραμείνει». Στις 03:15 επιβιβάζεται με την βασιλική οικογένεια στο τούρμποτζετ Γκάλφστριμ και κάθεται στη θέση του συγκυβερνήτη. Στις 03:20 το αεροπλάνο χωρίς σχέδιο πτήσεως και επαρκή καύσιμα και εν μέσω καταρρακτώδους βροχής αναχωρεί για την Ρώμη, όπου και θα φθάσει γύρω στις 04:00 τα ξημερώματα.

Κατάρριψη του βασιλικού αεροπλάνου

«Να σκηνοθετηθεί ατύχημα και να φονευθεί επί τόπου. Αϊτός λαβωμένος πρέπει να σκοτώνεται»! Αυτό "πρότεινε" ο Δημήτριος Ιωαννίδης για τον Βασιλέα. Την ώρα της βασιλικής αναχώρησης, δύο πολεμικά αεροσκάφη απογειώνονται με σκοπό να καταρρίψουν το αεροπλάνο που επέβαινε ο Βασιλιάς με την οικογένεια. Η όλη ιστορία έλαβε χώρα στο Ιόνιο Πέλαγος. Ο ένας εκ των δύο πιλότων ρωτά: «Να πυροβολήσω; Ναι ή όχι». Ο Γ. Παπαδόπουλος, ο οποίος έχει κλειστεί στο γραφείο και κλαίει φοβούμενος μήπως δολοφονηθεί ο Βασιλιάς, λαμβάνει γνώση της καταστάσεως και απαντά "Όχι" στην επιχειρούμενη κατάρριψη και δολοφονία του Βασιλέως και της Βασιλικής οικογένειας.

Η βασιλική οικογένεια της Ελλάδος αρκετά καταπονημένη από το δύσκολο ταξίδι, αλλά πάντοτε αξιοπρεπής, γίνεται δεκτή από δεκάδες φωτορεπόρτερς που απαθανατίζουν την αλλόκοτη σκηνή. Ο Κωνσταντίνος μειδιά στο θέαμα αυτό. Μόλις είχε χάσει τον Θρόνο του...

Τι θα έκαναν οι Απριλιανοί αν ηττούντο
Αν τα άρματα του Έρσελμαν κινούνταν προς την Θεσσαλονίκη μεταξύ 11ης πρωινής και 2ης μεσημβρινής ώρας της 13ης Δεκεμβρίου, οι κορυφαίοι της 21ης Απριλίου και υπόλοιποι κινηματίες σχεδόν, θα εγκατέλιπαν την χώρα και θα κατέφευγαν στην Αίγυπτο και στην Λιβύη.. Για τον λόγο αυτό είχαν διατάξει να είναι έτοιμα για απογείωση, με αναμμένες τις μηχανές, αεροσκάφη Ντακότα (Ψ-47) και ένα τύπου VS11 εξήντα θέσεων στην 112 Πτέρυγα Μάχης (Ελευσίνα), μετά την κατάληψή της από φιλοαπριλιανές δυνάμεις. Όσο για τις οικογένειες των κινηματιών, αυτές θα αναχωρούσαν από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με αεροπλάνα Μπόινγκ, που ήταν και αυτά σε ετοιμότητα. Αυτά είναι αποκαλύψεις ενός από τα ηγετικά στελέχη των Απριλιανών.

Επίλογος

Μετά την αποτυχία της προσπάθειας πολλοί κατηγόρησαν τον Κωνσταντίνο για κίνημα-οπερέτα που δεν είχε καμία ελπίδα επιτυχίας κτλ. Προφανώς αν δεν υπήρχε πιθανότητα επιτυχίας, ο Κωνσταντίνος δεν θα εξέθετε τον εαυτό του, το αξίωμα του και κυρίως την οικογένεια του στην περιπέτεια αυτή. Αντιθέτως είχε κάθε λόγο να πιστεύει στην επιτυχία αφού στην ενέργεια συμμετείχε σχεδόν το σύνολο των ανώτατων αξιωματικών των τριών όπλων, που είχαν υπό την διοίκηση τους τις σημαντικότερες στρατιωτικές μονάδες της Χώρας.
Έτσι κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας. Ουσιαστικώς, τερματίζεται ο βασιλικός θεσμός, παρά τις προσπάθειες του Γεωργίου Παπαδόπουλου να τον διατηρήσει. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, μετά την προσπάθειά του, εγκαταστάθηκε στην Ρώμη. Δεν πρέπει να κρίνουμε μόνο εκ του αποτελέσματος αλλά και από τα κίνητρα που συνοδεύουν μία ενέργεια. Και αυτό πρέπει να κάνουμε όταν μελετούμε την Ιστορία.

ΝΑΥΤΙΚΟ-ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ 13η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967

Επιμέλεια: δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Κατάδοση και σύλληψη Μαννέτα

Το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου, ο αρχηγός του Πυροβολικού του Γ΄ Σώματος Στρατού επισκέφθηκε τον γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως Ι. Λαδά, προκειμένου να τον ενημερώσει για το τι είχε υποπέσει στην αντίληψή του σχετικά με τις συνομιλίες που παρακολουθούσε μεταξύ αξιωματικών του σώματος στην Βόρειο Ελλάδα. Συγκεκριμένα, αναφέρει τον ταξίαρχο Έρσελμαν, τον ταξίαρχο Βιδάλη και τον υποστράτηγο Ζαλαχώρη, οι οποίοι έκαναν συχνές συναντήσεις τον τελευταίο καιρό. Στις 9:30  το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου συναντάται με τον αρχηγό ΓΕΣ Οδυσσέα Αγγελή, τον οποίο ενημερώνει για τα όσα φοβάται.
Μία ώρα αργότερα, καταφθάνει ο αντιστράτηγος Μαννέτας, κρατώντας έναν φάκελο, ο οποίος περιλαβάνει (δείτε την εικόνα δίπλα) την διαταγή του βασιλέως και λέει στον Αντιστράτηγο Αγγελή: «Διαταγή του Βασιλέως να μου παραδώσετε τα καθήκοντα αρχηγού Ιδού η ανακοίνωσις». Ο Αγγελής από την μεριά του δίνει κατ΄ ευθείαν εντολή να συλλάβουν τον αντιστράτηγο. Τον απομονώνουν σε ένα δωμάτιο  και ο Αγγελής ειδοποιεί παντού σε όλη την Ελλάδα για την κίνηση ζητώντας από όλους πειθαρχία στις διαταγές του λίγα λεπτά πριν κοπούν οι τηλεπικοινωνίες. Ο Λαδάς ταυτόχρονα ειδοποιεί και αυτός τους αρχηγούς του στρατού λέγοντας: «Διαταγές θα παίρνετε μόνο από εμένα».
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Μαννέτας δεν τήρησε το σχέδιο. Κατ΄αρχάς το ίδιο το σχέδιο προέβλεπε κάτι αδύνατο ως κωμικοτραγικό: ο αντιστράτηγος Μανέττας θα εμφανιζόταν στις 11.00 το πρωί στο πεντάγωνο και θα παρέδιδε βασιλική διαταγή στον αρχηγό ΓΕΣ Οδυσσέα Αγγελή να του παραδώσει την….διοίκηση. Ο Μανέττας εμφανίστηκε μια μισή ώρα νωρίτερα και έτσι η όλη προσπάθεια έχασε το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Αεροπορία στο πλευρό του Βασιλιά

Βασιλιάς Κων/νος & Γ. Αντωνάκος

Ο Αρχηγός ΓΕΑ πτέραρχος Γ. Αντωνάκος, με την αποβίβασή του στην Λάρισα αναλαμβάνει την ηγεσία της Αεροπορίας. Διατάσσει την απογείωση των μισών αεροσκαφών και την παραμονή των υπολοίπων στον διάδρομο απογείωσης σε ετοιμότητα για άμεση απογείωση. Στις 12 το μεσημέρι αεροπλάνα πετούν πάνω από την πρωτεύουσα ενώ εμφανίζονται στην Αθήνα τεθωρακισμένα στους δρόμους.
Μέχρι το μεσημέρι όλες οι αεροπορικές βάσεις εκτός αυτής των Αθηνών προσχώρησαν στο Βασιλικό κίνημα, αλλά το σχέδιο δεν προέβλεπε τίποτε για την αξιοποίηση τους εκτός από ρίψη φυλλαδίων με το βασιλικό διάγγελμα. Εντολή του Βασιλιά ήταν να μην ανοίξουν πυρ προκειμένου να αποφευχθεί εμφύλια αιματοχυσία.
Έτσι όλη την ημέρα της 13ης Δεκεμβρίου αεροπλάνα πετούσαν απλά σε χαμηλό ύψος πάνω από το Πεντάγωνο.

Ναυτικό πιστό στον Κωνσταντίνο
Το Βασιλικό Ναυτικό παρέμεινε πιστό στον Κωνσταντίνο.

Αντιναύαρχος Ιπ. Δέδες

Στις 13:00 από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας τα αντιτορπιλικά ΒΕΛΟΣ, ΔΟΞΑ και ΣΦΕΝΔΟΝΗ, μαζί με το πετρελαιοφόρο ΑΡΕΘΟΥΣΑ, κατόπιν διαταγών του αρχηγού ΓΕΝ αντιναυάρχου Ιπποκράτη Δέδε. Τον τελευταίο καλεί στο Πεντάγωνο στις 1:30 μ.μ. ο Αγγελής και, παρουσία του Παπαδόπουλου, προσπαθεί να του αλλάξει γνώμη ώστε να ταχθεί στο πλευρό τους. Διατάσσουν δε (Παπαδόπουλος-Αγγελής) να κατευθύνει τα πολεμικά πλοία πίσω στον ναύσταθμο. Ο Δέδες αρνείται για να λάβει την απάντηση από τον Παπαδόπουλο: «Απ΄ αυτήν την στιγμήν παύεις να είσαι διοικητής του Στόλου». Έπειτα, τον κλείνουν σ΄ ένα γειτονικό γραφείο το οποίο περιφρουρείται και τον θέτουν υπό ημερήσια φυλάκιση.
Αρχηγός ΓΕΝ διορίζεται ο αντιναύαρχος Περβαινάς, ο οποίος καλεί τα πλοία να γυρίσουν στις θέσεις τους, αλλά μόνο το ΑΡΕΘΟΥΣΑ υπακούει, ενώ τα υπόλοιπα φθάνουν την επόμενη μέρα στην Θεσσαλονίκη.

Βασιλιάς στην Κομοτηνή και Απριλιανοί σε απαρτία
Στις 16:00 ο βασιλιάς φθάνει στην Κομοτηνή με ελικόπτερο, στην έδρα του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου ο αντιστράτηγος Περίδης τον καθησυχάζει για την κατάσταση, διαβεβαιώνοντάς τον ότι όλα βαίνουν καλώς. Στις 18:00 ο Κωνσταντίνος αναχωρεί για την Καβάλα.
Όταν ειδοποιείται ο Γ. Παπαδόπουλος μεταβαίνει στο Πεντάγωνο και συγκαλεί υπουργικό συμβούλιο, αν και αρκετά από τα μέλη έλειπαν εκτός Αθηνών, όπως ο Στυλιανός Παττακός που βρισκόταν στα Καλάβρυτα (για την 44η επέτειο από την εκεί σφαγή των ναζί), ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών Παναγιώτης Πιπινέλης βρισκόταν στις Βρυξέλλες μαζί με τους Γ. Σπαντιδάκη και Αδ. Ανδρουτσόπουλο. Ο Παττακός επιστρέφει εσπευσμένα, αλλά καταφέρνει να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να μην προκαλέσει ανησυχίες. Όταν φθάνει στο Πεντάγωνο, οι Απριλιανοί βρίσκονται σε απαρτία.

Το μήνυμα του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών
Στις 13:15 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών διακόπτει αιφνιδίως το πρόγραμμά του και ανακοινώνει ένα αόριστο διάγγελμα του καθεστώτος, στο οποίο το μόνο συγκεκριμένο που αναφέρεται είναι: «Κοινοί τυχοδιώκται, κινούμενοι από μωράν φιλοδοξίαν και αγνοούντες το συμφέρον του Έθνους, παρεπλάνησαν τον Βασιλέα και τον εξηνάγκασαν να στραφεί και αυτός κατά της Εθνικής Επαναστάσεως [...] Η Εθνική Επαναστατική κυβέρνησις είναι απολύτως κυρία της καταστάσεως, ουδεμία ανησυχία είναι δικαιολογημένη».

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ & 13η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967

Επιμέλεια: δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Ο ρόλος των Αμερικανών

Οι ΗΠΑ στο θέμα του βασιλικού αντικινήματος το έπαιζαν σε διπλό ταμπλό. Στον Βασιλιά Κωνσταντίνο έλεγαν "προχώρα, είμαστε μαζί σου", ενώ κατέδιδαν όλο το εγχείρημα στους Απριλιανούς!

Τα απόρρητα τηλεγραφήματα 2726 & 2748 του Στέιτ Ντιπάρντμεντ αποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν έγκαιρα τα σχέδια του βασιλιά και πρόλαβαν να ειδοποιήσουν τον Παπαδόπουλο.

Το απόγευμα τη 12ης Δεκεμβρίου 1967, μία μοίρα σκαφών του 6ου Αμερικανικού Στόλου έπλεε προς τα Ελληνικά ύδατα, γεγονός το οποίο πληροφορήθηκε ο Παπαδόπουλος.

Το ίδιο απόγευμα το τηλεφώνημα του Κωνσταντίνου προς τον Δανό αυλάρχη "πιάστηκε" από την αμερικανική βάση της Νέας Μακρής, στάλθηκε μεταφρασμένο στα κεντρικά γραφεία της NSA, στο Φορτ Μιντ των ΗΠΑ και αυτή διέταξε τις CIA και DIA να συντονιστούν για να αποτρέψουν την βασιλική πρωτοβουλία. Παράλληλα, ειδοποιήθηκε και ο Παπαδόπουλος.

Η υποστήριξη των ΗΠΑ και της πρεσβείας τους στην Αθήνα υπήρξε μηδενική. Ο Τάλμποτ όχι μόνο απέφυγε να συμπαρασταθεί στον βασιλιά, αλλά κατέδωσε στον Παπαδόπουλο και τους υπόλοιπους Απριλιανούς την βασιλική πρωτοβουλία, γεγονός που παραδέχεται και αναφέρει λεπτομερώς ο Στυλιανός Παττακός στο βιβλίο του. Ο Έκτος Στόλος που ήταν σε θέση να κάνει επίδειξη υποστήριξης στον Κωνσταντίνο, απομακρύνθηκε από τα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Στην Ουάσιγκτον ο γερουσιαστής Κλέιμπορν Πέλ ενημερώθηκε με τηλεφώνημα από την Κοπεγχάγη για την βασιλική ενέργεια. Μίσθωσε αεροπλάνο με προορισμό την  Θεσσαλονίκη ή την Καβάλα και ενημέρωσε το Στέιτ Ντιπάρντμεντ. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Ρασκ το αναφέρει στην NSA και την CIA και οι μυστικές υπηρεσίες ωρύονται: «Όχι. Να μην το επιτρέψετε. Οι Συνταγματάρχες εκτελούν τις εντολές μας. Αν πέσουν, δεν ξέρουμε ποιοι θα τους διαδεχθούν». Ένα τέταρτο αργότερα εισέβαλαν στο γραφείο του Γερουσιαστή Πελ δύο στελέχη του Στέτ Ντιπάρντμεντ, που είχαν διατελέσει και πράκτορες της CIA. Απείλησαν τον γερουσιαστή πως δεν επρόκειτο να επιτραπεί στο αεροπλάνο του του να απογειωθεί στην Ελλάδα!

Αυτή ήταν η αμερικανική στάση κατά το βασιλικό εγχείρημα!

Αξίζει να ενσκήψουμε στα λόγια (αναφορικώς με την 13η Δεκεμβρίου 1967) της Βασιλομήτωρος Φρειδερίκης, κατά την συνέντευξή της στον ιστορικό κ. Κων/νο Μπαρμπή το 1980:

«Πραγματοποίησε (ο βασιλιάς Κωνσταντίνος) το εγχείρημά του στις 13 Δεκεμβρίου 1967, μολονότι γνώριζε πως όχι μόνο δεν επρόκειτο να έχει την αρωγή και συμπαράσταση των Αμερικανών, αλλά πιθανολογώντας πως θα έπαιρναν το μέρος των δικτατόρων- όπως και έγινε. Ήταν το τίμημα που πλήρωσε (...) υψώνοντας το ανάστημά του απέναντι στην βούληση και στα συμφέροντα του μεγαλυτέρου και ισχυροτέρου από τους Μεγάλους».

ΚΑΒΑΛΑ & 13η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967

Επιμέλεια: ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Το βασιλικό αεροπλάνο προσγειώνεται στην Καβάλα στις 11:30 και στις 12 η βασιλική οικογένεια καταφθάνει στο κεντρικό ξενοδοχείο «Αστήρ» της πόλης. Μόλις οι δύο τοπικοί, όχι πανελλαδικής εμβέλειας, ραδιοφωνικοί σταθμοί αρχίζουν τις μεταδόσεις του βασιλικού διαγγέλματος και του πρωθυπουργικού μηνύματος, Λάρισα και Καβάλα αποδύονται σε μία άμιλλα εκδηλώσεων υπέρ του Κωνσταντίνου και της πρωτοβουλίας του. Στις 12 το μεσημέρι, ένα αεροπλάνο μεταφέρει το μαγνητοφωνημένο βασιλικό μήνυμα στην Ρόδο, αλλά όταν το αεροπλάνο προσγειώνεται, τμήματα στρατού το περικυκλώνουν.

Ο Κωνσταντίνος στην Καβάλα

Στην Καβάλα κανένας δεν γνώριζε τον ερχομό του βασιλιά Κωνσταντίνου. Ωστόσο πριν περάσουν τρία τέταρτα ο λαός της Καβάλας ξεχύθηκε με ζητωκραυγές στους δρόμους και κύκλωσε το ξενοδοχείο όπου εγκαταστάθηκε η βασιλική οικογένεια. Γέροι, γυναίκες, παιδιά, εργάτες, υπάλληλοι, επιχειρηματίες, καταστηματάρχες εγκατέλειψαν σπίτια και τόπους εργασίας για να στηρίξουν ηθικά τον Κωνσταντίνο. Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι τραγουδούσαν, χόρευαν, αγκαλιάζονταν, φιλιόνταν, εύχονταν "Καλή Ανάσταση", βροντοφώναζαν με αγάπη και αφοσίωση το όνομα του βασιλιά τους.

Οι καμπάνες των Εκκλησιών χτυπούσαν πανηγυρικά, βεγγαλικά ξετρυπώθηκαν πρόωρα, φωτιές άναψαν σε διάφορα σημεία της Καβάλας. Οι πιο ενθουσιώδες σχημάτισαν διαδήλωση που συνεχώς αβγάταινε με νέες προσθήκες. Και ανεβοκατέβαιναν στους κεντρικούς δρόμους τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και το βασιλικό θούριο "Του Αϊτού ο γιος".

Εκείνη την ώρα ο Κωνσταντίνος ευρισκόταν στο στρατηγείο της 11ης Μεραρχίας όπου εκεί εκφώνησε το μαγνητοφωνημένο διάγγελμά του. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, ο Βασιλεύς έγινε δεκτός από χιλιάδες λαού που κραύγαζαν: Ζήτω ο βασιλιάς, ζήτω η ελευθερία, ζήτω ο Στρατός. Στην συνέχεια πήγε με ελικόπτερο στην Κομοτηνή για να συναντήσει τον Αντιστράτηγο Περίδη. Στις 6 μ.μ. επέστρεψε στην Καβάλα. Το αεροπλάνο του περικυκλώθηκε από τεράστια λαοθάλασσα. Όλοι έκλαιγαν και φώναζαν. "Ποτέ δεν είδα τόσο ενθουσιασμένο τον λαό, με την λάμψη της ελπίδας, να με ζητωκραυγάζει, να με σηκώνει στους ώμους, να δηλώνει με μία φωνή ότι ήταν στο πλευρό μου, στην προσπάθειά μου να τους εξασφαλίσω καλύτερη και απόλυτα ελεύθερη δημοκρατική ζωή" θυμάται ο βασιλιάς.

Τελικώς ο Κωνσταντίνος κατάφερε να διασχίσει το πλήθος και από τον εξώστη του ξενοδοχείου τους απηύθυνε έναν σύντομο χαιρετισμό: "Λαός και στρατός ενωμένοι με τον βασιλέα τους θα πορευτούν προς έναν ελεύθερο και δημοκρατικό τρόπο ζωής. Ζήτω η Ελλάς".

"Οι εκδηλώσεις του λαού της Καβάλας είναι η ωραιότερη ανάμνηση της αποτυχημένης προσπάθειάς μου" λέει συγκινημένος ο βασιλιάς.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ 13η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967...

Επιμέλεια: δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Μέχρι το κίνημα ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στο Τατόι, υπό καθεστώς διαρκούς παρακολούθησης των ενεργειών του από όργανα των απριλιανών. 

Φ. Τάλμποτ

Το κίνημα  είχε ορισθεί ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου για την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 1967. Την νύκτα της 11ης προς την 12η Δεκεμβρίου ο Κωνσταντίνος ολοκλήρωσε την σύνταξη του διαγγέλματος που θα απηύθυνε στον Ελληνικό λαό. Το διάγγελμα ηχογραφήθηκε, παραδόθηκε στον αυλάρχη Παπάγο, τον και οι μαγνητοταινία μεταφέρθηκε από έμπιστο άτομο σε δευτερεύουσα είσοδο του κτήματος για να παραληφθεί από τον Δ. Νιάνια ο οποίος θα την παρέδιδε στον βιομήχανο και πρώην υπηρεσιακό υπουργό Χριστοφόρο Στράτο. Μέχρι να ξημερώσει ο Κωνσταντίνος ασχολήθηκε με την ετοιμασία του ταξιδιού.

Συνάντηση με τον Τάλμποτ

Στις 8 το πρωί φθάνει στο Τατόι ο Αμερικανός πρεσβευτής Φίλιπ Τάλμποτ σε προγραμματισμένη βασιλική ακρόαση. Ο Κωνσταντίνος του ζήτησε να ασκήσει πίεση στους Συνταγματάρχες ώστε να μην αντιδράσουν βίαια και του ενεχείρισε το διάγγελμα ζητώντας του να το προωθήσει στον αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό. Αστειευόμενος ο Κωνσταντίνος ζήτησε από τον Τάλμποτ να πετάξει μαζί του στην Καβάλα «...για να δείξετε ότι έχω την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών». Ωστόσο ο Τάλμποτ το πήρε στα σοβαρά...

Η προετοιμασία και η αναχώρηση από την Αθήνα

Στο μεταξύ είχαν καταφθάσει ο Δόβας, ο υπασπιστής του Βασιλιά Μουτούσης, ο Λ. Παπάγος και ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντωνάκος, στον οποίο ο Κωνσταντίνος ανακοίνωσε ότι θα μεταβεί αεροπορικώς στην Καβάλα, ενώ ο Αντωνάκος έπρεπε να μεταβεί στην Λάρισα και να μεταφέρει το διάγγελμα του στον διοικητής Στρατιάς. Στην συνέχεια έφθασαν από το Ψυχικό η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη και η αδελφή του Κωνσταντίνου Πριγκίπισσα Ειρήνη, καθώς και ο γιατρός-μαιευτήρας της Άννας-Μαρίας ο δρ Κουτηφάρης γιατί η νεαρή βασίλισσα ήταν έγκυος.

Κων/νος Κόλλιας

Στις 9:30 το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός Κων/νος Κόλλιας φθάνει στα ανάκτορα στο Τατόι όπου έχει ορισθεί συνάντηση με τον Βασιλιά προκειμένου να συζητήσουν περί διαφόρων θεμάτων. Απροειδοποίητα ο Κωνσταντίνος του αναγγέλλει ότι θα τον συνοδεύσει στην Μακεδονία. Ο Κόλλιας έκπληκτος ρωτάει: «Πότε Μεγαλειότατε;» για να πάρει την απάντηση: «Τώρα αμέσως». Πιο πριν είχαν τηλεφωνήσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, πρώην Πρωθιερέα των Ανακτόρων, προκειμένου να συνοδεύσει να συνοδεύσει και εκείνος τον βασιλιά, αλλά ο προκαθήμενος της Εκκλησίας βρισκόταν στην Ιερά Σύνοδο. Ο τηλεφωνητής δεν έκρινε σκόπιμο να ειδοποιήσει τον Αρχιεπίσκοπο ο οποίος θα ενημερωθεί για το συμβάν το βράδυ της ίδιας ημέρας.

Στις 10:30 ο Βασιλιάς (έχοντας μια αλλαξιά ρούχα) με την οικογένειά του και τους Δόβα, Κόλλια, Παπάγο, Μουτούση (υπασπιστή του βασιλέως), την παιδαγωγό του μικρού Διαδόχου Παύλου, τον ιατρό και μια καμαριέρα φεύγει από το ανάκτορο και πηγαίνει οδικώς στο Αεροδρόμιο του Τατοΐου, όπου θα επιβιβαστεί στο βασιλικό αεροσκάφος Γκρούμαν Γκολστήρ με προορισμό την Καβάλα. Στο άλλο αεροπλάνο (Ντακότα C-47) θα επιβιβαστεί ο πτέραρχος Γ. Αντωνάκος με προορισμό την Λάρισα.

Γύρω στις 11:00 ενημερώνεται για το κίνημα ο διοικητής του αεροδρομίου της Πολεμικής Αεροπορίας στον Άραξο και τάσσεται υπέρ του κινήματος. Δίνει μάλιστα εντολή να τεθεί η μονάδα σε επιφυλακή και να πετάξουν 4 αεροπλάνα F-104G πάνω από την Αθήνα και το Πεντάγωνο, προκειμένου να τονώσουν το λαϊκό αίσθημα. Επίσης, λαμβάνονται μέτρα, προκειμένου να αποφευχθεί μία τυχόν κατάληψη του αεροδρομίου από μονάδες του Στρατού Ξηράς και καταδρομείς. Μέχρι το μεσημέρι, ο διοικητής του Αράξου είχε έρθει σε επικοινωνία με τα αεροδρόμια της Καλαμάτας, του Ακτίου και της Πρεβέζης, οπότε η σύμπραξη της Αεροπορίας φαίνεται να είναι εξασφαλισμένη.

Τι προέβλεπε το σχέδιο

Το σχέδιο που είχε εκπονηθεί προέβλεπε την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τις πιστές στον Βασιλιά μηχανοκίνητες στρατιωτικές μονάδες ώστε να μεταβεί σ΄ αυτήν ο Κωνσταντίνος. Στις 11 το πρωί θα διακόπτονταν όλες οι επικοινωνίες του Στρατού και της Βορείου Ελλάδος, ενώ στις 12 θα αποκόπτονταν οι δίοδοι Βορείου και Νοτίου Ελλάδος με την αποστολή τμημάτων Στρατού από την Λάρισα και τις Θερμοπύλες. Δηλαδή προβλεπόταν το κλείσιμο των Τεμπών και η υπεράσπιση της Λαμίας από την στρατιά στην Λάρισα. Έπειτα, η ορκωμοσία νέας κυβέρνησης από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Ο Παπαδόπουλος γνώριζε!

Ωστόσο, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γνώριζε προκαταβολικά όλες τις κινήσεις του βασιλιά. Από που; Κάποιο στέλεχος του "επιτελείου" του Κωνσταντίνου ενημέρωνε την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, που με την σειρά της ενημέρωνε τον Παπαδόπουλο (μαρτυρία πράκτορα της CIA)!!! Έτσι, όταν στις 10 το πρωί, μισή ώρα πριν δρομολογηθεί το βασιλικό αντικίνημα, ο υπασπιστής του Κωνσταντίνου πήγε να το καταδώσει τηλεφωνικά στον Παπαδόπουλο, ο τελευταίος απάντησε: «Το ξέρω»! (απόρρητο τηλεγράφημα 512 της αμερικανικής πρεσβείας, Αθήνα, 13-12-1967)
Ο Κωνσταντίνος συνομιλεί τηλεφωνικά από την βασιλική κατοικία στο Τατόι με τον Δανό αυλάρχη το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου 1967. Το τηλεφώνημα "πιάνεται" από την αμερικανική βάση της Νέας Μακρής, στέλνεται μεταφρασμένο στα κεντρικά γραφεία της NSA, στο Φορτ Μιντ των ΗΠΑ και αυτή διατάζει τις CIA και DIA να συντονιστούν για να αποτρέψουν την βασιλική πρωτοβουλία. Παράλληλα, ειδοποιείται και ο Παπαδόπουλος.
Έτσι, γνώριζε ο Γ. Παπαδόπουλος τι μέλλει πράξαι ο Βασιλιάς!

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ;

Γράφει ὁ κ. Γιῶργος Νικολακάκος, 

Καθηγητῆς Μέσης Εκπαιδεύσεως.

Ἡ περἰοδος διακυβερνήσεως τῆς χῶρας ἀπό τό Πασόκ χαρακτηρίζεται ἀπό τήν μεγάλη ἀλλοιώσιν τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως καί τήν ὑπονόμευσιν τῶν ἐθνικῶν αξιῶν. 

Μεταξύ ἄλλων, ἡ περίοδος αύτή ἄνοιξε διάπλατα τίς πόρτες γιά νά εἰσβάλλουν στήν χῶρα μας ὄλες οἰ ξενοφέρτες ἰδεολογίες ἠ χειρότερη καί ἡ πιό καταστροφική ὑπῆρξε ἡ ἰδεολογία τῆς πολυτισμικότητος. Μἐ αυτήν τήν ἰδεολογία χλευάστηκε ἡ ἔννοια τοῦ Ἔθνους καί τῆς πατρίδος καί θεωρήθηκαν ξεπερασμένες καί ἀπαγορεύτηκαν ἀπό τήν διδασκαλία τους στά σχολεῖα καί θεωρήθηκαν ξεπερασμένες καί ὄσοι «υπερασπίσθηκαν αὐτές τίς ἔννοιες λοιδορήθηκαν. Στό ὄνομα τῆς ἀποτυχημένης πολυπολιτσμικότητος καλλιεργήθηκε ἡ ψευδοπροοδευτική συναισθηματική προσέγγισις ὄτι κάθε λαθρομετανάστης εἶναι ἀδελφός μας. Η Ἱστορία, ἡ Λογοτεχνία, τἀ Θρησκευτικά καί τά ἐθνικά σύμβολα τό κυριώτερο άπό τά όποῖα εἶναι ἡ Σημαῖα, ἀποτελοῦν τα πρώτα θύματα τῆς μεταναστολαγνεῖας. Πλησίαζει ὁ ἐορτασμός τῆς Μεγάλης Επετείου τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τό θέμα τοῦ ἑαν οἰ ἀλλοδαποῖ θά μποροῦν καί θά πρέπη νά εἶναι σημαιοφόροι θά τεθῆ ἐπί τάπητος ξανά.

Από ἀρχαιοτάτων χρόνων βαθειά εἶναι ριζωμένη στήν ψυχή τοῦ Ἔλληνα ἡ άρετή τῆς φιλοπατρίας. Ἠ ἀρετή αὐτή τῆς φιλοπατρίας ὑπῆρξε πάντοτε ἡ ἀρχή τῶν εὐγενῶν ἀγώνων καί τῶν θριάμβων τῆς Ἐλλάδος. Γιά τήν δόξα καί τό μεγαλεῖον τῆς φυλῆς μας άγωνίστηκαν πάντοτε τά Ἑλληνόπουλα καί κατετρόπωσαν τά στίφη τῶν βαρβάρων ποῦ ἤθελαν νά ὑποδουλώσουν τήν Πατρίδα μας.

Ὄλοι αυτοί οἱ ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων δέν εἶχαν κατακτητικούς σκοπούς καί δέν ἔγιναν γιά νά ὑποδουλώσουν ἄλλους λαούς. Ἔγιναν γιά νά ὑπερασπιστοῦν τήν ἀνεξαρτησία τῆς Πατρίδος καί νά ἀπελευθερώσουν ὑποδούλους ἀδελφούς μας, γιά νά περιφρουρήσουν τήν ἐλευθερία μας γιά νά διαδώσουν τά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ. Τούς Ἀγῶνες τοῦ ἑλληνισμοῦ, τούς πόθους, τἀ ὄνειρα καί τά ἰδανικά του, τά ἐνσαρκώνει ἡ γαλανόλευκη Σημαία μας. Αὐτή εἶναι τό ἐθνικό μας σύμβολο. Εἶναι τό ἰερό σύμβολο τῆς ἐλληνικῆς πατρίδος καί τῆς χριστιανικῆς θρησκεῖας.

Η σημαία δέν εἶναι ἔπαινος, οὖτε βραβεἶο καί οὖτε πρέπει να εἶναι καί συνεπῶς ὁ καλλίτερος μαθητής δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ τό μόνον κριτήριο γιά τό ποιός μπορεῖ καί θά πρέπη νά εἶναι σημαιοφόρος. Η Ελλάδα καί τά σύμβολά της ανήκουν στους Έλληνες. Δέν ἀνήκει μόνον στοὐς πρώτους μαθητές. Μεταξῦ ἄλλων, ἀποσκοπεῖ στήν τόνωσιν τοῦ ἐθνικού φρονήματος. Ἡ Ἑλληνική σημαία συμβολίζει καί κάτι πού γιά τούς Μωαμεθανούς εἶναι ἄσπονδος ἐχθρός. Συμβολίζει τήν ἐλληνική ὀρθοδοξία. Πατρίδα καί Θρησκεῖα εἶναι δύο μεγάλες ἀδελφωμένες ἰδέες, γύρω ἀπό τίς ὀποῖες αἰῶνες τώρα διαμορφώνεται, ἐξελίσσεται καί ἀναδιπλώνεται ἡ ἐθνική τῶν ἐλλήνων ζωή. Αὐτές τίς δύο μεγάλες ἰδέες τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκεῖας, μαζί μέ τίς παναθρώπινες ἰδέες τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἐλευθερίας, συμβολίζει ἡ ἐλληνική σημαῖα καί θά ἤταν ἰεροσυλία νά τήν ὑψώση ἔνας φανατικός ἐχθρός τῆς χριστιανικῆς θρησκεῖας.

Η ἀγάπη καί ὁ σεβασμός πρός τήν πατρίδα καλλιεργεῖται καί σφυρηλατεῖται μέ ἀγῶνες καί θυσίες γιά τήν ὑπεράσπισιν τοῦ πατρίου ἐδάφους καί γράφεται μέ τό αίμα πού ἔχυσαν οἱ πρόγονοι μας γιά νά παραδώσουν σέ ἐμᾶς μιάν ἐλεύθερη καί ἔνδοξη πατρίδα. Οἰ ὄποιοι δεσμοί πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν διαμονή στήν χῶρα καί τήν συμβίωσιν μέ Ἕλληνες δέν ἀρκοῦν νά κάνουν κάποιον πρόθυμον νά θυσιάση τήν ζωή του γιά τήν χῶρα τῆς ὀποῖας εἶναι πολίτης, δηλαδή τήν Ἐλλάδα. Τό νά μετάσχη κάποιος στήν ἠμετέραν παιδεῖα δέν τόν καθιστά λάτρη τῆς χῶρας καί πρὀθυμον νά θυσιατῆ γιά αύτήν. Καί εγῶ ἐχω μετάσχει στήν Καναδική παιδεῖα καί μάλιστα πολύ περισσότερο ἀπό ὄσο ἔχω μετάσχει στήν ἠμετέρα (ἐλληνική) Παιδεῖα, καί ἀπό μαθητής γέγονα δάσκαλος καί διδάσκω τίς ἀγγλικές γραμματεῖες ἀλλά δέν αἰσθάνομαι ὄτι μετέχω τῆς «Καναδικῆς φύσεως» καί αίσθάνομαι ρἴγος μόνον στό ἀντίκρυσμα τῆς ελληνικῆς σημαίας.

Αυτοί πού ὑποστηρίζουν ὄτι ἀλλοδαποί μπορούν νά εἶναι σημαιοφόροι ἐπικαλοῦνται τήν ρήσιν τού Ισοκράτη τήν ὀποῖαν ἔχουν παρερμηνεύσει καί διαστρεβλώσει βάναυσα. Τί λέει ὁ Ισοκρατης; «…..καί τών Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι τού γένους, αλλά τής διανοίας δοκείν εῖναι, καί μάλλον Ἔλληνας καλείσθαι τούς τῆς παιδεύσεως τῆς ἠμετέρας ἥ τούς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». Δηλαδή, ό Ισοκράτης δέν ὑποστηρίζει ὄτι Ελληνες πρέπει νά θεωροῦνται «οί μετέχοντες τῆς ἡμετέρας παιδεύσεως» ἀλλά ἀπλῶς διαπιστώνει μία κατάστασι: ὄτι μέ τήν διάδοσιν αύτῆς τῆς «παιδεύσεως», ἔφθασε νά καλοῦνται, νά ἀποκαλοῦνται (όχι νά εῖναι) «Ελληνες» καί μή ἀνήκοντες στήν «κοινή φύσιν» τῶν Ἑλλήνων, ὄπως λ.χ. σήμερα χαρακτηρίζουν κάποιον «Αμερικανό» ἐπειδή σπούδασε στίς ΗΠΑ καί «Αμερικανίζει» ὄπως παλαιότερα χαρακτήριζαν «Αγγλους», «Ρώσους», «Γάλλους» τούς Ελληνες ὀπαδούς τοῦ φιλοαγγλικοῦ, φιλορωσικοῦ, ή φιλογαλλικοῦ κόμματος.

Καί ἐαν ὑποθέσωμε ὄτι ἐρμηνεύουν σωστά τόν Ἱσοκράτη. Αυτοί δέν μποροῦσαν παρά νά εῖναι οί ‘Ελληνίζοντες: Αναρίθμητοι ξένοι προσπάθησαν νά γίνουν Ελληνες. Ασιάτες καί Αιγύπτιοι κατά τούς Ελληνιστικούς χρόνους, Λατίνοι κατά τούς Ρωμαϊκούς, Δυτικοευρωπαίοι κατά τήν Αναγέννησι. Πολλοί ὑπῆρξαν είλικρινεῖς καί προσπάθησαν σκληρά. Τό πέτυχαν ὄμως; Επέζησε ό Ελληνικός πολιτισμός στήν Ανατολή; Δημιούργησαν πολιτισμό οί Λατίνοι ἐφάμιλλον τοῦ Ελληνικοῦ ἥ παρέμειναν άπλοί καί στήν καλύτερη περίπτωσιν μέτριοι μιμητές ἀντιγραφείς μιᾶς ἐξωτερικότητος; Καί ή Αναγέννησις δέν ἀπεδείχθη τελικῶς στρεβλωτική τῆς Ελληνικότητος, τῆς ὁποῖας ή οὐσία δέν ἔγινε ἀντιληπτή ἀπό τούς Δυτικούς; Πού, πότε, καί ποιούς εἴχαμε Ἔλληνες, πού δέν ἤσαν έκ καταγωγῆς Ἔλληνες; Ο Ελληνισμός δέν εἶναι σύλλογος φιλολογούντων Είναι ἕνας λαός ὄμαιμος, όμόγλωσσος, όμόθρησκος, καί όμότροπος, μέ συνείδησιν αὐτῶν τῶν στοιχείων, πού τού προσδίδουν μιά μοναδική ἐνότητα, χάρις στήν ὀποῖα ἐπεβίωσε μέσα στίς χιλιετίες.

Ο ὄρκος στὴν Σημαία μας εἶναι ὁ ἰερώτερος ὄλων. Ἡ παράβασις τοῦ ὄρκου αὐτοῦ εἶναι ἔγκλημα βαρύ. Ἡ ἐγκατάλειψις τῆς σημαίας στά χέρια τοῦ ἐχθροῦ ἀποτελεἶ ἐσχάτην προδοσία. Τέτοια προδοσία δέν ὑπάρχει στήν Ἐλληνική ἱστορία. Ἐάν ἐπιτρέψωμε σέ ὄποιονδήποτε νά σηκώνη τήν Ελληνικήν σημαία ἀφαιροῦμε ὄλες τίς ἀξίες—μνῆμες—συμβολισμούς πού ἐνσαρκώνει «ιδεατά» η Ελληνική Σημαία γιά ὄλο τό Έθνος καί θά τήν βλέπωμε σάν ἕνα ἄψυχο ἀντικείμενο. Ἡ Ελληνική σημαία δέν ἐκφράζει ἔναν πολυπολιτισμικόν λαό ἀλλά Ἔλληνες πολίτες μέ Ελληνικήν συνείδησιν καί θά πρέπη νά παραμείνη το έσχατο σημείο έκφράσεως τῆς Ἑλληνικῆς συνειδήσεως. Συγκρίσεις μέ χῶρες σάν τόν Καναδά καί τίς Ηνωμένες Πολιτεῖες δέν μπορεῖ νά γίνουν διότι ἡ ὕπαρξις αυτῶν τῶν χωρῶν βασίστηκε ἀποκλειστικά καί μόνον στήν πολυ-φυλετική τους σύνθεσιν καί τήν πολυ-πολιτιστιμική τους σύνθεσιν κάτι που δέν ίσχύει στήν περίπτωσιν τῆς Ελλάδας,τό ἀντίθετο μάλιστα .

Πηγή: http://www.hellasforce.com/

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ "ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ"

Σας υπενθυμίζουμε ότι το Ίδρυμα Άννα-Μαρία δεν έχει ζητήσει ούτε θα ζητήσει δωρεές ή χορηγίες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Χρηματικές δωρεές γίνονται πάντοτε υπέρ τρίτων. Σχετικές ανακοινώσεις θα αναρτώνται στην παρούσα ιστοσελίδα.

Εαν λάβετε μήνυμα το οποίο αιτείται δωρεάς για το Ίδρυμα Άννα-Μαρία, παρακαλώ ενημερώστε άμεσα το Γραφείο της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας και αγνοείστε το περιεχόμενό του.

Από την ιστοσελίδα της Ελληνικής βασιλικής οικογένειας.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ

Στο περιθώριο του ετήσιου συνεδρίου των σχολείων «Round Square», το οποίο πραγματοποιήθηκε στο King΄s Academy στο Αμμάν της Ιορδανίας, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος και η σύζυγός του Άννα-Μαρία συναντήθηκαν και μίλησαν με ιερείς και εκπροσώπους της ελληνορθόδοξης κοινότητας του Χασεμιτικού Βασιλείου.

Σε μια εποχή με μεγάλες εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, λόγω της δράσης των τζιχαντιστών και όχι μόνο, η ομιλία του Κωνσταντίνου κατά την έναρξη του δεύτερου μέρους του Συνεδρίου είχε ως βασικό της θέμα την «Ειρήνη». Να σημειωθεί, επίσης, ότι οι σχέσεις της ελληνικής βασιλικής οικογένειας με την αντίστοιχη της Ιορδανίας είναι άριστες.

Διασκευή από το "pelop.gr".

"ΣΧΕΔΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ" & ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Γράφουν ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος" & ο ιστορικός συγγραφέας κ. Μάνος Χατζηδάκης.

Τον Ιούλιο του 1967 ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄ είχε ήδη μυήσει τον δ/τη Γ Σώματος Στρατού Θεσ/νίκης Περίδη και τον Επιτελάρχη του ταξίαρχο Βιδάλη στο προετοιμαζόμενο αντικίνημα. Και τους διέταξε να εκπονήσουν το "Σχέδιο Ενεργείας".

Πρόκειται για χειρόγραφο του Βιδάλη με διορθώσεις του Περίδη περίπου 100 συν σελίδες

με όλα τα προβλεπόμενα κινήσεως των μονάδων και ακόμη και υποψηφίους υπουργούς μετά την επικράτηση.

Πολιτικοί σκοποί του "Σχεδίου Ενεργείας"

Οι πρώτες 12 σελίδες αφορούν τους πολιτικούς σκοπούς του κινήματος για τους οποίους είναι αφιερωμένο το άρθρο.

Χριστοφόρος Στράτος

Πρωθυπουργός θα γινόταν αρχικά ο βιομήχανος Χριστοφόρος Στράτος. Ανέφερε ότι πρέπει να συγκροτηθεί μία υπηρεσιακή κυβέρνηση προσωπικοτήτων μη εμπλεκομένων στην πολιτική, η οποία θα έχει την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων και η οποία θα διευθύνεται από το ΣΑΓΕ (Συμβούλιο Ανωτάτων Γενικών Επιτελών) δηλαδή των Αρχηγών ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ και το οποίο θα συνεδριάζει υπό την Προεδρία του Βασιλέως και θα δίνει κατευθύνσεις στην Κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα: "Κυβέρνησις εξειδικευμένων, εμπείρων και αδιαβλήτων προσωπικοτήτων, εις ην ΔΕΝ θα περιλαμβάνονται αναμιχθέντες εις την πολιτικήν ήτις θα ασκή την εξουσίαν, ως εντολοδοχος των Ενόπλων Δυνάμεων

Τήρησις υπό της Κυβερνήσεως - εντολοδόχου των Ε.Δ.- των όρων του Συμβολαίου, μερίμνη και ευθύνη του ΣΑΓΕ, εκφράζοντος τας απόψεις των Ανωτάτων Αξιωματικών των Κλάδων, υπό την Προεδρίαν του Βασιλέως

Διάρκεια φάσεων (Επαναστάσεως) και γενικώς της ευθύνης των Ενόπλων Δυνάμεων καθορισθήσεται υπό του ως άνω ΣΑΓΕ με επιδίωξιν την μεγίστην δυνατήν σύντμησιν των προθεσμιών, χωρίς όμως να διακυβεύηται η ομαλή εκπλήρωσις των όρων και χωρίς να δημιουργήται εκ της επισπεύσεως, κίνδυνος επανόδου εις το προεπαναστατικόν πολιτικόν αδιέξοδον. [...]

Το ταχύτερον αι Ένοπλοι Δυνάμεις δέον να προσφέρουν εις τον Ελληνικόν λαόν κρυσταλλίνης διαυγείας συμβόλαιον τιμής, εις το οποίον θα περιγράφωνται σαφώς ΣΤΟΧΟΙ, ΦΑΣΕΙΣ, ΧΡΟΝΟΙ, εντός των οποίων θα εξελιχθή το αναλαμβανόμενον έργον, χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων, προς το Έθνος και τον Λαόν.

Δια του συμβολαίου τιμής, θα αποκατασταθή η εμπιστοσύνη εσωτερικού και εξωτερικού επί της ειλικρινείας προθέσεων, λόγων και πράξεων ως Επαναστάσεως, ήτις να αποκαλείται εφεξής "Επανάστασις Εθνικής Σωτηρίας"."

Τίτλος του Σχεδίου Ενεργείας ήταν: "Αναγέννησις της Επαναστάσεως". Και συνέχιζε:

"Σκοπός: Συμφιλίωσις της Επαναστάσεως με την Α.Μ τον Βασιλέα, το σύνολον των Ε.Δ. και το σύνολον του Δυτικού Κόσμου, πλην κομμουνιστών. [...]

Η Επανάστασις ορθώς και επικαίρως παρενεβλήθη εις την πολιτικήν ζωήν του Τόπου, αλλά για να ανταποκριθή εις την αποστολήν της πρέπει να τεθή υπό την ηγεσίαν, πνοήν και ουσιαστικόν προβάδισμα της Α.Μ του Βασιλέως".

Τι απέγινε το "Σχέδιο Ενεργείας"

Αυτές ήταν οι απόψεις ορισμένων Στρατιωτικών συμβούλων του Βασιλέως που, ωστόσο, ενεκρίθησαν από τον Κωνσταντίνο και τον αρχηγό του Στρατιωτικού του Οίκου, Αντιστράτηγο ε.α. Κωνσταντίνο Δόβα. Το σχέδιο αυτό εφαρμόστηκε στις 13 Δεκεμβρίου. Όμως κατεσχέθη από τον φιλοαπριλιανό Αντισυνταγμάταρχη Πετάνη όταν συνέλαβε τον Βιδάλη και τον Περίδη την ώρα που το κίνημα απετύγχανε και πήγαιναν να το κάψουν.

Ο Βιδάλης παρεδέχθη και δημοσίως την γνησιότητά του και μετά το κίνημα η ΚΥΠ το διατηρούσε στα αρχεία της. Υπάρχουν αυθεντικό στο βιβλίο του Αντιστρατήγου Στεφάνου Καραμπέρη "Η επανάστασις της 21ης Απριλίου και τα κινήματα Βασιλέως και Ιωαννίδη".

Ο Κωνσταντίνος για τα μετά του κινήματος

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, μετά την άφιξή του στην Ρώμη στις 14 Δεκεμβρίου 1967, ανέφερε στο BBC για το τι σχεδίαζε για τα μετά του κινήματος: "Αργότερα θα διόριζα αυτό που αποκαλούμε στην Ελλάδα υπηρεσιακή κυβέρνηση, αποτελούμενη από πρόσωπα νεώτερης ηλικίας, η οποία στη συνέχεια θα οδηγούσε την χώρα ταχέως σε εκλογές, αναγγέλλοντας και στον λαό την ημερομηνία διεξαγωγής τους".

Στην πρόσφατη συνέντευξή του, τον Ιανουάριο του 2014 στο περιοδικό "Νέα Πολιτική" δήλωσε: "Άπαξ και ήμουν κύριος της καταστάσεως (μετά το αντικίνημα), το πρώτο πράγμα που θα έκανα, θα ήταν να ανοίξω όλες τις φυλακές, να φύγει ο κόσμος να πάει σπίτι του. Θα  απελευθέρωνα τον Παπανδρέου, όλους τους πολιτικούς, και τον κομμουνιστή τον γερο-Πασσαλίδη. Και θα τους φώναζα όλους και θα τους έλεγα: «τώρα, κύριοι, πρέπει να κάνουμε οικουμενική κυβέρνηση»".

Αυτοί ήταν οι σκοποί του Κωνσταντίνου για τα μετά του κινήματος.

Επίλογος

Εάν όλα αυτά συνδεθούν προκύπτει το εξής συμπέρασμα: Υπηρεσιακή κυβέρνηση οικουμενικού σχήματος και με πρόσωπα νέα και ηλικιακά και μη εμπλεκόμενα στην πολιτική υπό τον Χριστοφόρο Στράτο. Μία κυβέρνηση που θα έχει την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων και θα διευθύνεται από το ΣΑΓΕ το οποίο θα συνεδριάζει υπό την Προεδρία του Βασιλέως και θα δίνει κατευθύνσεις στην Κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε εκπόνηση Νέου Συντάγματος και διεξαγωγή εκλογών εντός του 1968.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η "Επανάστασις" θα συνεχιζόταν με άλλα πρόσωπα και μορφή για βραχύ, εννοείται, διάστημα. Όμως "Επανάστασις" με διαφορετική έννοια του όρου. Υπό την έννοια της "αναγεννήσεως" & "εθνικής σωτηρίας". Όπως τόνισε και ο Βασιλεύς στο διάγγελμά του στις 13 Δεκεμβρίου 1967: «Πιστεύω εις την αναγέννησιν και θα υποστηρίξω κάθε προσπάθειαν τείνουσαν εις αυτήν, διότι γνωρίζω ότι τούτο σήμερον αποτελεί αίτημα πανελλήνιον».
Ελευθερία και δημοκρατία. Αυτές ήταν οι «ηθικές αξίες» που επεδίωξε να αποκαταστήσει ο Κωνσταντίνος διότι είναι, κατά τον Βασιλέα «λέξεις τας όποιας ημείς επροικίσαμεν με αιώνιον νόημα».

Υ.Γ.

Παρακαλούμε τα σχόλια να διατηρούν επίπεδο και να τεκμηριώνονται με διάλογο. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαγράφονται.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΑΦΕΣ & Η ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ

Επιμέλεια: δύο από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Πρώτες επαφές

Οι πρώτες επαφές με τους Π. Μητσάκο και Ι. Γεννηματά έγιναν στις 25 και 30 Μαΐου 1967, στο σπίτι του θαλαμηπόλου του βασιλιά Βασίλη Θωμά στην Φιλοθέη. Παραλλήλως, ο Κ. Κουκουλομμάτης, συνεργάτης του υπασπιστή του βασιλιά Μιχάλη Αρναούτη, έκανε έκανε επαφές και μ΄ άλλους στρατιωτικούς, τους οποίους επιχείρησε να μυήσει στο κυοφορούμενο βασιλικό κίνημα εναντίον του καθεστώτος. Ο σκοπός του ήταν να κινητοποιήσει τις πιστές σε αυτόν μονάδες του στρατού και  να επαναφέρει την κοινοβουλευτική νομιμότητα.

Τον Ιούνιο του 1967, ο Κωνσταντίνος, πραγματοποιώντας τις προγραμματισμένες του περιοδείες στην Πελοπόννησο, στην Εύβοια, στην Κεντρική και και Βόρειο Ελλάδα, είχε την ευκαιρία να βολιδοσκοπήσει τους στρατιωτικούς διοικητές που συναντούσε, καθώς και διάθεση του κόσμου απέναντι στο καθεστώς και τον ίδιο. Όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο αυλάρχης Λεωνίδας Παπάγος: «Η αρχική ιδέα ήταν να μεταβεί ο Βασιλεύς εις την Κρήτη και από εκεί να συντονίσει τις κινήσεις των εκεί δυνάμεων που θα τον στήριζαν. Αλλά η συγκέντρωσις στρατού εις την μεθόριον λόγω της εντάσεως εις τας ελληνοτουρκικάς σχέσεις εξ αιτίας του Κυπριακού, επιβάλλει την αλλαγήν του σχεδίου».

Όσο για την ιδέα το κίνημα του βασιλιά να γίνει στην Αθήνα, αυτή απορρίφθηκε εξ αρχής, καθώς στην πρωτεύουσα βρίσκονταν συγκεντρωμένες όλες οι δυνάμεις που ήταν φίλα προσκείμενες στο απριλιανό καθεστώς, κάτι που είχαν φροντίσει οι Συνταγματάρχες.

Πηγές αναφέρουν ότι μερικοί αξιωματικοί επιθυμούσαν το βασιλικό κίνημα να πραγματοποιηθεί την άνοιξη του 1968, προκειμένου να είναι περισσότερο προετοιμασμένοι, αλλά τελικά υπερίσχυσε η άποψη το κίνημα να γίνει το συντομώτερο δυνατόν. Άλλωστε, το στρατιωτικό καθεστώς ετοίμαζε μαζικές αποστρατείες αξιωματικών, οι οποίες αναμενόταν να γίνουν μέσα στο 1967. Ανάμεσα στους αποστρατευθησομένους αξιωματικούς θα ήταν και ο αντιστράτηγος Περίδης, ο οποίος αναμενόταν να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο κίνημα.

Το φθινόπωρο, μάλιστα του 1967, μετά την βασιλική επίσκεψη στις ΗΠΑ, οι συνταγματάρχες παρουσίασαν στον Κωνσταντίνο μία λίστα 400 αρχικά και 144 στη συνέχεια αξιωματικών, οι οποίοι επρόκειτο να αποστρατευθούν νωρίτερα, καθώς τους θεωρούσαν επίφοβους. Το γεγονός αυτό ήταν που δημιούργησε στον Κωνσταντίνο το δίλημμα ή να περιμένει και να χάσει την τελευταία επιρροή που είχε στο Στράτευμα ή να εναντιωθεί άμεσα στο Συνταγματάρχες.

Εκπόνηση του σχεδίου, αξιωματικοί, βασιλικές προσπάθειες

Αντιστράτηγος Γ. Περίδης

Την διαμόρφωση της τελικής μορφής του σχεδίου ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Δόβας, ήρωας του Ελληνοϊταλικού πόλεμου και αρχηγός του στρατιωτικού Οίκου του Βασιλιά. Ήταν απόστρατος αντιστράτηγος, είχε πολεμήσει και τραυματιστεί στην Κόνιτσα κατά τον συμμοριτοπόλεμο, είχε διατελέσει αρχηγός ΓΕΕΘΑ και μετά την αποστρατεία του διορίστηκε από τον Βασιλέα Παύλο Α΄ υπηρεσιακός πρωθυπουργός στις εκλογές του 1961. Στην ενέργεια προσχώρησε το σύνολο της ανώτατης ηγεσίας της αεροπορίας (αντιπτέραρχος Αντωνάκος) και ναυτικού στόλου (αντιναύαρχος Ιπποκράτης Δέδες), ενώ από το πεζικό οι σημαντικότεροι ήταν ο αντιστράτηγος Γ. Περίδης διοικητής του Γ Σώματος στρατού, ο αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κόλλιας διοικητής της στρατιάς στην Λάρισα, ο υποστράτηγος Κεχαγιάς διοικητής μεραρχίας στην Καβάλα, ο υποστράτηγος Ιωάννης Μανέττας, οι ταξίαρχοι Έρσελμαν (διοικητής της 20ης μεραρχίας τεθωρακισμένων στην Κομοτηνή) και Βιδάλης, ο υποστράτηγος Ζαλοχώρης διοικητής της 99ης μεραρχίας στον Έβρο και πολλοί άλλοι ανώτατοι επιτελικοί αξιωματικοί.

Ως καταλληλότερος τόπος εκδήλωσης του κινήματος θεωρήθηκε και ορίστηκε τελικά η Βόρεια Ελλάδα, όπου ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού αντιστράτηγος Περίδης, είχε ταχθεί στο πλευρό του Κωνσταντίνου.

Όπως γίνεται φανερό στην σχεδιαζόμενη ενέργεια συμμετείχε όλη η ανώτατη διοίκηση του Ελληνικού στρατού και κανονικά η επιτυχία της κίνησης έμοιαζε εξασφαλισμένη. Οι “απριλιανοί” είχαν τις πληροφορίες τους, ενώ ο Βασιλιάς δύο φορές ανοιχτά κάλεσε τους αξιωματικούς να επιστρέψουν στους στρατώνες τους: Η πρώτη ήταν στο επίσημο ταξίδι του στην Αμερική και η δεύτερη στην Θεσσαλονίκη στις 28 Οκτωβρίου, επ΄ ευκαιρία του εθνικού εορτασμού εν μέσω έντονης φημολογίας για τέλεση κινήματος από τον ίδιο εκείνη την ημέρα.

Γιατί ο Κωνσταντίνος έκανε το κίνημα τον Δεκέμβριο του 1967

Δύο γεγονότα επέσπευσαν τις ενέργειες του Κωνσταντίνου ήταν 2:

α) η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τα γεγονότα της Κοφίνου στην Κύπρο, την συνάντηση κορυφής στον Έβρο και την απόφαση των απριλιανών για απόσυρση της ενισχυμένης Ελληνικής μεραρχίας από το νησί και

β) η πληροφορία πως όλοι οι αξιωματικοί που ήταν μυημένοι θα αποστρατεύονταν από τους “Απριλιανούς” στα τέλη Δεκέμβρη, όταν θα γίνονταν οι κρίσεις των αξιωματικών.

Ο Βασιλιάς τηρούσε λεπτομερώς ενήμερους τους Αμερικάνους (πρεσβευτής στην Ελλάδα Φίλιπ Τάλμποτ) για τις προθέσεις του, αλλά παρά τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την ενεργή υποστήριξη τους καθώς οι απόρρητες διπλωματικές Αμερικανικές αναλύσεις δεν τον θεωρούσαν πλέον ισχυρό πόλο εξουσίας. Αντίθετα, τον κατέδωσαν στο καθεστώς!

Τελευταίες συναντήσεις

Λ. Παπάγος

Στις 9 Δεκεμβρίου, στο σπίτι του Λεωνίδα Παπάγου στην κάτω Κηφισιά, συσκέπτονταν ο βασιλιάς με τους συμβούλους του, καθορίζοντας τον ρόλο που θα έπαιζε η αεροπορία. Μία τελευταία συνάντηση έγινε στις 10 Δεκεμβρίου στο κτήμα Κατσάμπα, κατά την οποία οριστικοποιήθηκε η απόφαση ο βασιλιάς να μεταβεί με αεροπλάνο στην Καβάλα, απ΄ όπου ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού Περίδης θα συντόνιζε τις ενέργειες για την απόκτηση του ελέγχου της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος γενικώτερα. Επίσης επελέγη ο αντιστράτηγος Μανέττας, γενικός επιθεωρητής Στρατού, προκειμένου να μεταβεί στο Πεντάγωνο με το βασιλικό διάταγμα, με το οποίο θα ελάμβανε την διοίκηση του ΓΕΣ από τον τότε αρχηγό (και εκ των κορυφαίων στελεχών του καθεστώτος) Οδυσσέα Αγγελή. Με την πρόταση αυτή διαφώνησε ο Λεωνίδας Παπάγος, αλλά δεν εισακούστηκε.