Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Ο δρόμος του Χριστού είναι δρόμος δύσκολος. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι».
Απάρνηση του υπερφίαλου εαυτού μας, του εγώ, της εγωπάθειας, του εγωισμού. Όταν απαρνούμαστε τον εαυτό μας, διευρύνουμε την ύπαρξή μας, ανοιγόμαστε προς τους άλλους, τους φέρνουμε στον νου και στην καρδιά μας, Υπόδειγμα γι΄ αυτό είναι η ύψιστη ενότητα της Αγίας Τριάδος, μίας κοινωνίας τριών ισοτίμων προσώπων, κοινωνίας ελευθερίας και αγάπης. Να φορέσουμε το ένδυμα της ταπεινοφροσύνης, της καρτερίας και της Αγάπης. Πρέπει να υπηρετούμε τους άλλους αντί να ζητάμε να μας υπηρετούν και να μας θαυμάζουν. Είναι το πρώτο μα και τόσο δύσκολο βήμα που η Πίστη μας υποδεικνύει.
Άρση του σταυρού. Να πάρουμε τον σταυρό μας στον ώμο. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του σταυρό. Πάντα στο μέγεθος των δυνατοτήτων του. Ποτέ, ο Θεός, δεν μας δίνει σταυρό που δεν μπορούμε να σηκώσουμε. Το πρόβλημα είναι εάν επιθυμούμε να σηκώσουμε το βάρος και μ’ αυτόν να προχωρήσουμε ή να τον αφήσουμε κάτω για να μπορέσουμε πιο εύκολα να τρέξουμε στην οδό της αμαρτίας, της φιλαυτίας, της κενοδοξίας.
Ακολουθείν τον Χριστό. Μόνον αν απαρνηθούμε τον εαυτό μας και σηκώσουμε τον σταυρό που μας ανήκει θα μπορούμε να τον ακολουθήσουμε. Αλλιώς ο δρόμος θα είναι ανυπόφορος, τρομακτικός για εκείνον που δεν εγκατέλειψε τον εγωισμό του και δεν σήκωσε τον σταυρό του. Γνωρίζει ο Ιησούς τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα πάθη που υπάρχουν μέσα μας και γι’ αυτό μας συμβουλεύει πριν πάρουμε την απόφαση να Τον ακολουθήσουμε.
Όμως σε τι θα ωφεληθούμε αν τα κάνουμε όλα αυτά;
«Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;».
Ο Χριστός μας δίνει την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα και αξίζει να την δούμε με μεγάλη προσοχή.
Πράγματι, σε τι θα ωφεληθούμε εάν κατακτήσουμε όλους τους υλικούς στόχους μας, εάν καταξιωθούμε στην κοινωνία, αλλά χάσουμε την ψυχή μας, το θείο αυτό συστατικό του ανθρώπου που τον ενώνει με τον Δημιουργό του;
Η ζωή μας έχει διδάξει ότι οι εφήμερες απολαύσεις, τα υλικά αγαθά, δεν είναι ικανά να γεμίσουν τον έσω κόσμο, να μας κάνουν να νιώθουμε υπέροχα.
Παρατηρήστε ένα παιδί πόσο χαίρεται όταν το χαϊδεύουν οι γονείς του. Δείτε το βλέμμα ευγνωμοσύνης του νηστικού όταν του προσφέρετε ένα κομμάτι ψωμί. Νιώστε τα συναισθήματα των ηλικιωμένων όταν με αγάπη καθίσετε στην άκρη του κρεβατιού τους.
Η χαρά του παιδιού, η ευγνωμοσύνη του νηστικού, τα συναισθήματα των ηλικιωμένων, θα μπουν μέσα στην ψυχή σας και θα σας κάνουν να αισθάνεστε υπέροχα γιατί έχετε βοηθήσει, έχετε υπηρετήσει τον συνάνθρωπό σας.
Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα ταπείνωσης, το πρώτο βήμα της σωτηρίας.

Πηγή & εξ αυτής διασκευή:
* Άρθρο "Όστις θέλει", Ιακώβου Ποθητού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου