«Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΣΟΥ ΘΕΟΤΟΚΕ ΧΑΡΑΝ ΕΜΗΝΥΣΕ...»

Γράφει ένας από τους τρεις διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Στις 8 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι η ημέρα που προαναγγέλλει την λύτρωση και την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους από την φθορά, την αμαρτία και τον θάνατο. "Αὕτη ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιᾶσθε λαοί" διότι "τοῦ φωτὸς ὁ νυμφών, καὶ ἡ βίβλος τοῦ λόγου τῆς ζωῆς, ἐκ γαστρὸς προελήλυθε". "Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια". "Σήμερον στειρωτικαὶ πύλαι ἀνοίγονται, καὶ πύλη παρθενικὴ θεία προέρχεται. Σήμερον καρπογονεῖν ἡ χάρις ἀπάρχεται, ἐμφανίζουσα τῷ κόσμῳ Θεοῦ Μητέρα, δι᾿ ἧς τὰ ἐπίγεια, τοῖς οὐρανοῖς συνάπτεται, εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν". Η υμνολογία της σημερινής -μεγάλης θεομητορικής- εορτής είναι πλούσια για να δοξολογήσουν την τεχθείσα Μητέρα του Θεού.

Ο Ισραήλ, το φυτό του Θεού στον κήπο της υφηλίου, βλάστησε λουλούδι, την Αειπάρθενο Μαρία "την πρὸ γαστρὸς προορισθεῖσαν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μητέρα, τὸ τῆς παρθενίας κειμήλιον, τήν τοῦ Ἀαρὼν βλαστήσασαν ῥάβδον ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ Ἰεσσαί, τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα, καὶ τῶν δικαίων, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης τὸ βλάστημα".

Προφητείες για την Υπεραγία Θεοτόκο 

Στην Παλαιά Διαθήκη, η Υπεραγία Θεοτόκος, αιώνες πριν γεννηθεί, προφητεύθηκε ως «η αιτία της των πάντων θεώσεως». Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προτυπώνει την παρθενική μήτρα της Θεοτόκου ως «κατά ανατολάς κεκλεισμένη πύλη», από την οποία θα διέλθει μόνον ο Χριστός και έκτοτε θα παραμείνει για πάντα «κεκλεισμένη». Ο προφήτης Ησαΐας δια της προφητείας του «Ιδού η Παρθένος, εν γαστρί έξει…», αναφέρεται στη Θεοτόκο, που συνέλαβε και γέννησε τον Χριστό. Ο προφήτης Δανιήλ δια της προφητικής του ρήσης «εθεώρεις έως ου ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρών» αναφέρεται στην Υπεραγία Θεοτόκο. Το βουνό, από το οποίο είδε ο Ναβουχοδονόσωρ να κόβεται το λιθάρι χωρίς χέρι ανθρώπου, προτυπώνει την Παναγία, η οποία ως όρος αλάξευτο έδωσε την καθαρή σάρκα της για να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος.

Η Υπεραγία Θεοτόκος προτυπώνεται ως η επτάφωτη λυχνία, που έκαιε στη σκηνή του μαρτυρίου και στο ναό του Σολομώντα από την οποία έλαμψε ο Χριστός, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Ως η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, διότι η Παναγία ως άλλη χρυσή στάμνα έφερε μέσα της τον Ιησού, που είναι «ο άρτος της ζωής, ο εκ του ουρανού καταβάς». Ως η κλίμαξ, την οποία είδε ο Ιακώβ να ενώνει τον ουρανό με τη γη, προτυπώνει τη Θεοτόκο, η οποία ως μυστική κλίμαξ ένωσε τον ουρανό με τη γη. Ως η καιομένη και μη καταφλεγομένη βάτος, την οποία είδε ο Μωϋσής στο όρος Χωρήβ, ως ολόφωτη νεφέλη και ο πύρινος στύλος, που φώτιζαν τους Ισραηλίτες ημέρα και νύκτα «δείξαι αυτοίς την οδόν» προς τη γη της επαγγελίας, ως πόκος του Γεδεών.

Πέραν αυτών υπάρχουν και άλλες προτυπώσεις της Παλαιάς Διαθήκης που αναφέρονται στη Θεοτόκο. Η Κιβωτός του Νώε συμβολίζει την Παρθένο, η οποία φυλάσσει στα σπλάχνα της την απαρχή της Καινής κτίσεως. Η ράβδος του Ααρών, που βλάστησε, προκαταγγέλει την Θεοτόκο, που φύτρωσε από τη ρίζα του γενεαλογικού δένδρου του Ιεσσαί. Η σκηνή του Αβραάμ είναι σύμβολο της Θεοτόκου, στην οποία κατεσκήνωσε ο Λόγος του Θεού. Η Εδέμ προτυπώνει τη νοητή Εδέμ, που είναι η Παναγία, στους κόλπους της οποίας κατοικεί ο νέος Αδάμ, ο Χριστός.

Όμως, εκτός από την Παλαιά Διαθήκη, οφείλουμε να αναφέρουμε τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι προφήτευσαν και αυτοί τον ερχομό του Μεσσία και μίλησαν για την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο ένας εκ των 7 σοφών της αρχαιότητος Σόλωνας: προφήτευσε για τον Χριστό «Και σάρκα λαμβάνει από Εβραίαν παρθένον καλέσωσι αυτόν άφεσιν και αγαλλίασιν». Ο φιλόσοφος Θαλής ο Μιλήσιος είπε «Ο Χριστός μέλλει γεννηθήναι εκ Παρθένου Μαρίας». Ο Κλεομήδης: «Ο τον ουρανόν τετανύσας και την γην επί υδάτων έδρασας ύστερον ύστερον γεννάται εξ αχράντου Μαρίας της Παρθένου».

Ο Πλάτωνας χαρακτήρισε την Υπεραγία Θεοτόκο "μητρόνυμφο πανάμωμο Παρθένο" «Εκ μητρονύμφου παναμώμου παρθένου μέλλει σπαρήναι του Θεού μόνος γόνος». Ενώ ο Αισχύλος στο έργο του "Προμηθέας Δεσμώτης" προφήτευσε για την Παναγία ως Προμηθέας προς τον Χρυσόθεμη ως εξής: «Το μέγεθος του νοήματος των πράξεών μου, θα εδραιώσει σε άλλους αιώνες, ο υιός μιας Μαρίας»!

Όλες αυτές οι προτυπώσεις, οι συμβολισμοί, οι προφητείες πραγματοποιούνται στο πρόσωπο της Θεοκυήτορος Μαρίας.

«Ἡ θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον...»

Η Παναγία γεννήθηκε το 16 π.Χ. στην (αποτελούμενη από ελληνικό πληθυσμό) πόλη Σεπφωρίδα. Με την Γέννηση Της, "χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ". Ο ευσεβής και πλούσιος Ιωακείμ και η σύζυγός του, Άννα, θλίβονταν καθότι, λόγω της στειρότητας της Άννας, δεν είχαν αποκτήσει κάποιο τέκνο. Όταν μάλιστα απαγορεύτηκε στον Ιωακείμ να προσφέρει πρώτος θυσίες σε κάποια εορτή, αναχώρησε για την έρημο, όπου για σαράντα μέρες νήστευε και προσεύχονταν στο Θεό ζητώντας να αποκτήσει ένα τέκνο.

Η Άννα παρέμεινε στο σπίτι της και παρά τις ταπεινώσεις που δεχόταν ακόμη και από την υπηρέτριά της για τη στειρότητά της, προσευχόταν συνεχώς στον Κύριο να εισακουστεί το αίτημα για απόκτηση ενός παιδιού.

Μερικές ημέρες αργότερα εμφανίστηκε μπροστά στην Άννα, άγγελος Κυρίου, που της υποσχέθηκε ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία της. Κι εκείνη, περιχαρής, υποσχέθηκε ότι το αναμενόμενο τέκνο θα το αφιέρωνε στο Θεό. Ένας άλλος άγγελος, στο μεταξύ, είχε εμφανισθεί στο Ιωακείμ στην έρημο υποσχόμενος τα ίδια.

Τότε ο Ιωακείμ περιχαρής επέστρεψε στο σπίτι του. Πραγματικά εννέα μήνες αργότερα η Άννα έφερε στη ζωή μία κόρη, την οποία ονόμασε Μαριάμ και την ανέθρεψε με μεγάλη προσοχή, ενώ αργότερα την αφιέρωσε στο Θεό. Και έπειτα έγινε η γαλακτοτροφήσασα της ζωής.

Γι΄ αυτό και εμείς σήμερα, έμπλεοι εν Χριστώ χαράς και ευφροσύνης, ψάλλουμε το Απολυτίκιον της εορτής:

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.