Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη με σημεία συμβολικά και ιστορίες αλληγορικές που υποδηλώνουν αλήθειες της Πίστεώς μας.
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο τέλειο, μία εικόνα δική Του και τον τοποθέτησε διαχειριστή στον κόσμο, του έδωσε την δυνατότητα να ασκεί την εξουσία του πάνω στον κόσμο. Ωστόσο, θα διαπιστώσουμε ότι ο άνθρωπος προσπαθεί διαρκώς να αποδεσμευθεί από τον Δημιουργό του κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας, που ο ίδιος ο Θεό του έδωσε, ώστε να φθάσει σ΄ ένα υψηλότερο επίπεδο, τοποθετώντας τον εαυτό του στον θέση του Θεού. Ο Αδάμ και η Εύα, το πρωτόπλαστο με προοπτική την θέωση, ανθρώπινο ζεύγος, χάνει τον Παράδεισο, δηλαδή την κοινωνία, την άριστη σχέση μεταξύ Πλάστη και ανθρώπου και όχι ένα καταπράσινο λιβάδι με ανέσεις. Προσπαθεί να αποκτήσει γνώση τρώγοντας από τον καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού παραβαίνοντας την θεϊκή εντολή της νηστείας και υπακούοντας τον όφιν, δηλαδή τον διάβολο. Ο καρπός του δένδρου είναι η επιλογή του κακού από τον άνθρωπο. "Ο Θεός" λένε κάποιοι "έδιωξε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο"! ΛΑΘΟΣ! Ο άνθρωπος επέλεξε την διακοπή της σχέσης του με τον Θεό υπακούοντας τον διάβολο. Θέλησε να γίνει θεός χωρίς τον Θεό. Και τα αποτελέσματα υπήρξαν οικτρά: νιώθει απειλημένος από την φύση που τον περιβάλλει και κατασκευάζει για τον εαυτό του ρούχα για να διαχωρίσει και να προφυλάξει τον εαυτό του από το περιβάλλον του΄ διασπάται η σχέση μεταξύ συζύγων (Αδάμ και Εύας) και μεταξύ αδελφών (Κάιν και Άβελ)΄ στη συνέχεια προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από τον Δημιουργό Του, στο περιστατικό των γάμων των υιών του Θεού με τις θυγατέρες των ανθρώπων, ιστορία που καταλήγει σε οικολογική καταστροφή με τον κατακλυσμό.
Ο Θεός όμως δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος εγκαταλείπει και ξεχνά τον Θεό. Ο κατακλυσμός ήταν συνέπεια της αμαρτωλότητας του ανθρώπου. Ο Θεός δεν τιμωρεί! Και στην περίπτωση του κατακλυσμού ο Θεός δεν τιμώρησε αλλά συνέτισε το ανθρώπινο γένος και προστάτεψε την αρετή δια΄του Νώε και της οικογενείας του.
Όμως, και πάλι ο άνθρωπος έγινε εγωιστής και θέλησε με έπαρση και αλαζονεία να φθάσει τον Θεό και ο Θεός προκάλεσε σύγχυση στις γλώσσες. Έτσι, με το περιστατικό του Πύργου της Βαβέλ, διασπάται ολοκληρωτικά η ανθρώπινη κοινωνία και ανοίγει ο δρόμος για τον απόλυτο ανταγωνισμό όλων προς όλους.
Μετά από χιλιετίες και γενεές, ο ΘΕΟΣ επεμβαίνει δυναμικότερα στον ανθρώπινο βίο και την ιστορία. Πως; Δια της επιλογής του Αβραάμ ο οποίος υπήρξε γενάρχης του εβραϊκού λαού. Ο ΘΕΟΣ υπόσχεται κατοικήσιμο έδαφος στον Αβραάμ και τους απογόνους του και κάνει αυτούς "περιούσια φυλή" Του.
Και γεννάται η απορία: "Γιατί ο ΘΕΟΣ να κάνει "συμφωνία" μ΄ έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και δια του τελευταίου με ένα ολόκληρο έθνος αφού όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά και δημιουργήματά Του;"
Απάντηση: Ο ΘΕΟΣ μπαίνει στην ζωή του ανθρώπου. Θέλει να δημιουργήσει μία ειδική σχέση μαζί του ώστε να επανακτήσει την κοινωνία που είχε προ του προπατορικού αμαρτήματος. Επιλέγει τον Αβραάμ, έναν ευσεβή άνθρωπο, υπόδειγμα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον που ζούσε, όπως ένας κηπουρός φροντίζει σε ένα ειδικό μέρος του κήπου του να βλαστήσει ένα φυτό του αρέσει περισσότερο. Έτσι και ο Ισραήλ έγινε το φυτό από το οποίο θα βλαστούσε η Παρθένος Μαρία που θα κυοφορούσε τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού. Ένα φυτό όμως αγκαθωτό πολλές φορές και δύσοσμο διότι παρά τις ευεργεσίες του από τον Θεό, πάντα Τον ξεχνούσε και στρεφόταν στα είδωλα. Τότε, επέρχονταν καταστροφές, λεηλασίες, αιχμαλωσίες, δουλεία και ύστερα θυμούνταν τον Θεό.
Υπήρχαν όμως και οι προφήτες που προειδοποιούσαν τον λαό, που καυτηρίαζαν τις πράξεις του και ως "στόματα του Θεού" τον προετοίμαζαν για τον ερχομό του Μεσσία, του Υιού του Θεού. Όμως οι Ισραηλίτες τον περίμεναν ως έναν στρατηλατικής μορφής ηγέτη που θα τους απάλλασσε από τις δουλείες. Και έτσι δεν πίστεψαν στην σωτηρία και την λύτρωση, αλλά αντίθετα έμειναν κολλημένοι στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα του, ραδιουργούσαν, δημιουργούσαν σκευωρίες και τέλος σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό.
Να αναφέρουμε ένα παράδειγμα απομάκρυνσης από τον Θεό. Η οικογένεια του δισεγγόνου του Αβραάμ, του Ιωσήφ, μετοίκησε στην Αίγυπτο. Σιγά-σιγά πλήθαινε και άρχισε να δημιουργείται νομαδικός Εβραϊκός λαός. Άρχισε να επιδίδεται στην ληστεία, όχι όλοι, και ξέχασε τον Θεό. Οι Αιγύπτιοι, φοβούμενοι την ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση των Εβραίων, τους υπέταξαν και τους έκαναν δούλους.
Ο Θεός όμως έκανε μία συμφωνία και επειδή μετανόησαν τους λυπήθηκε. Δια του Μωυσέως τους απάλλαξε της δουλείας του Φαραώ, διέτεμε την Ερυθρά Θάλασσα, τους έδωσε εξ ουρανού τροφή (μάννα) και εκ βράχου ύδωρ. Και όταν ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος Σινά για να λάβει από τον Θεό τις 10 Εντολές μένοντας εκεί 40 ημέρες εν προσευχή και νηστεία, οι Εβραίοι ξέχασαν τον Θεό και δημιούργησαν ένα χρυσό ζωόμορφο είδωλο και το προσκύνησαν! Αυτό ήταν το ευχαριστώ και τήρηση της διαθήκης (ή συμφωνίας) από τους ανθρώπους.
Αυτή η ιστορία θυμίζει λίγο και την σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ο Έλληνας ξέχασε την εκ Θεού κλήση και αποστολή του να διδάσκει και να μεταλαμπαδεύει στην οικουμένη (π.Χ. την φιλοσοφία και τον πολιτισμό και μ.Χ. τον λόγο της αληθείας) και στράφηκε στον υλισμό, τον εύκολο και χωρίς αξίες τρόπο ζωής και στα μεγάλα λόγια. Ξέχασε τον Θεό και στράφηκε σε μία νέας μορφής ειδωλολατρεία. Πίστεψε ανθρώπους που υποσχόταν ευδαιμονία αλλά προκάλεσαν την χειρότερη καταστροφή. Ξερίζωσε από την ψυχή του τις παραδόσεις και τις ελληνορθόδοξες ρίζες του και θεοποίησε το χρήμα. Άρα, η εξαετής κρίση που βιώνουμε εκτός από δημιούργημα των ισχυρών της γης είναι και αποτέλεσμα της απομάκρυνσής μας από τον Θεό και της λανθασμένης μας νοοτροπίας.
Η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει. Εκεί παρουσιάζονται τα διαχρονικά και διαρκώς επαναλαμβανόμενα ανθρώπινα λάθη. Που οδηγεί η αχαριστία και η απομάκρυνση από τον Θεό.
Μ΄ αυτά τα διδάγματα ας προχωρήσουμε και ας αλλάξουμε το ρουν της ιστορίας. Ας επιστρέψουμε στον Θεό μετανοημένοι για τα λάθη και τις αμαρτίες μας. Αυτός είναι το μόνο ασφαλές λιμάνι. Η πραγματική αγάπη. Το αληθινό φως. Οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Αν ο Χριστός τοποθετηθεί τιμονιέρης στην ψυχή μας και στην Πατρίδα μας, τότε όχι μόνο αποφύγουμε τα χρυσά είδωλα, έναν νέο κατακλυσμό, έναν νέο Βάαλ ή την αιχμαλωσία Βαβυλώνος αλλά θα γνωρίσουμε μέρες πραγματικής προόδου και ανάπτυξης σε κάθε επίπεδο και ως Πατρίδα και ως Έθνος και θα μπορέσουμε να βγούμε από το εγώ μας και να ανοιχθούμε στον άλλον, να μοιραστούμε με τον άλλον σε προσωπικό επίπεδο. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου