Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

«ΠΟΛΛΑΙ ΑΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ»

    Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

    «Κύριε, γιατί για τους ασεβείς όλα πάνε καλά; Γιατί ευημερούν όλοι εκείνοι που τα πάντα απορρίπτουν;» Αυτό το πικρό αλλά και φιλικό παράπονο εξέφρασε στον Κύριο ο Προφήτης Ιερεμίας. Κι αυτό το παράπονο είναι περισσότερο έντονο στις μέρες μας εποχή κατά την οποία υποβαθμίζονται οι αξίες της ζωής. Η αρετή χλευάζεται και η κακία χειροκροτείται. Η ευσέβεια περιφρονείται και η ασέβεια προκαλεί τον θαυμασμό. Η πίστη στον Θεό θεωρείται οπισθοδρόμηση και η απιστία προοδευτικότητα. Η αλήθεια δεν γίνεται αποδεκτή, ενώ το ψέμα βασιλεύει. Η αγάπη προκαλεί τα ειρωνικά σχόλια ενώ το μίσος θεωρείται ως δύναμη και υπεροχή.
    Αυτό το παράπονο εκφράζει ο ενάρετος και δίκαιος άνθρωπος καθώς διαπιστώνει την τραγική συμπεριφορά των ασεβών και αμαρτωλών ανθρώπων, έναντι των πτωχών και των εναρέτων, των οποίων η ζωή είναι γεμάτη από δοκιμασίες, θλίψεις και στενοχώριες. Βλέπουν τους πλουσίους να κατασπαταλούν την περιουσία τους, να διασκεδάζουν ασύδοτα κατά τρόπο προκλητικό και βάναυσο, να φορούν πολυτελή ρούχα, να μην έχουν ασθένειες, τα παιδιά τους να ανελίσσονται οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ενώ αυτοί δεν έχουν τον επιούσιον άρτον, είναι ξυπόλυτοι και αδύναμοι.
    Ο Μέγας Βασίλειος σημειώνει και συμβουλεύει: «Ολόκληρη η ζωή του δικαίου ανθρώπου είναι γεμάτη θλίψεις... Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέει: Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο, θλιβόμαστε παντού και πάντοτε, σε κάθε περίσταση (Β’ Κορ. 4, 8). Ο ίδιος Απόστολος λέει ότι πρέπει να υποστούμε πολλές θλίψεις για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού (Πράξ. 14, 22). Το βέβαιο είναι πως ο Θεός σώζει τους αγίους Του από τη θλίψη. Τους σώζει όχι αφήνοντάς τους χωρίς δοκιμασίες, αλλά με το να τους χαρίζει υπομονή. Διότι εάν η θλίψη παράγει σαν τέλειο έργο της την υπομονή και η υπομονή παράγει σαν καρπό τη δοκιμασμένη και τέλεια αρετή (Ρωμ. 5, 3-4), εκείνος που αφαιρεί τη θλίψη, στερεί τον εαυτό του από τη δοκιμασία. Όπως λοιπόν κανείς αγωνιστής δεν στεφανώνεται χωρίς να υπάρχει ανταγωνιστής, έτσι και κανείς δεν μπορεί να αποδειχθεί δόκιμος, κανείς δεν μπορεί να κριθεί ικανός, άξιος, δοκιμασμένος, παρά μόνο με τις θλίψεις».
    Έχοντας όλα αυτά υπ΄ όψιν του ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, έχει χρέος να στέκεται όρθιος, να δέχεται όλους τους πειρασμούς και τις προκλήσεις με θάρρος και γενναιότητα και προ παντός χωρίς γογγυσμό και παράπονο. Εμείς γνωρίζουμε πως οι θλίψεις είναι το πανεπιστήμιο της καρδιάς, είναι το καμίνι που καθαρίζει και αγιάζει την καρδιά του ανθρώπου. Μέσα από την θλίψη, είπε ο Κύριος, θα βγάλουμε την χαρά και πως ακόμη, στην Βασιλεία των Ουρανών θα περάσουμε περπατώντας στην κοιλάδα του κλαυθμώνος. Ο Κύριος μας είπε πως δια πολλών θλίψεων θα εισέλθουμε στην Βασιλεία των ουρανών.
    Όποιος δεν γνώρισε την θλίψη, δεν γνώρισε το χάδι της αγάπης του Θεού. Όποιος δεν γνώρισε την δοκιμασία, όποιος δεν δοκίμασε τον πόνο αυτός και δεν ένιωσε την παρουσία του Θεού στην ζωή του.

    Δεν υπάρχουν σχόλια:

    Δημοσίευση σχολίου