ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ & ΤΗΝ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Γιατί το "Δημοκρατικό Εθνικό Ρεύμα" κατατάσσει τον Γεώργιο Παπαδόπουλο ως έναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς ηγέτες από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους;
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε αυτός που τριπλασίασε το εθνικό εισόδημα των Ελλήνων, που πραγματοποίησε σε όλους τους τομείς (Βιομηχανία, Τουρισμό, Εμπορική Ναυτιλία, Γεωργία, Αθλητισμό, Δημόσια Έργα κλπ) ότι δεν είχε γίνει από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους. Που έκανε την μεγαλύτερη Διοικητική Αποκέντρωση (1971-72) που έγινε μετά το 1912. Που εξύψωσε όσο κανείς τον εργάτη και τον αγρότη και έκανε μια τεράστια κοινωνική μεταρρύθμιση. Που στέγασε 600.000 Έλληνες (πρόσφυγες, εργάτες κλπ).

Πάρενθεσις

Τα περί "παρενθέσεως" ας τα αφήσουμε, διότι ο Παπαδόπουλος ήταν σαφής. Η Επανάστασις αποτελεί "παρένθεσι" ως συγκεκριμένη μορφή καθεστώτος (ο Στρατός δεν μπορεί να κυβερνά επ΄ άπειρον διότι φθείρεται ως οργανισμός). "Δεν αποβλέπουμε-έλεγε-ούτε εις την επιστροφήν εις την 20ην Απριλίου, ούτε εις μίαν μονολιθικήν και στάσιμον 21ην Απριλίου, αλλά εις την μετεξέλιξιν προς την 22αν Απριλίου".

Αυτό λοιπόν που έλεγε ο Παπαδόπουλος ήταν σαφές: Δεν απέβλεπε σε μία στάσιμη και μονολιθική 21η Απριλίου. Ούτε φυσικά στην επάνοδο στην 20η Απριλίου. Αλλά στην ανέλιξη προς μία 22α Απριλίου! Το καθεστώς λοιπόν των εκτάκτων εξουσιών δεν ήταν μόνιμο, αλλά μία «παρένθεσις» η οποία θα έθετε τις οικονομικές, κοινωνικές, διοικητικές και θεσμικές υποδομές για την οικοδόμηση μίας Νέας Πολιτείας που αντανακλάται στο Σύνταγμα του 1968/73. Η λήξις της «παρενθέσεως» θα σήμαινε την ανέλιξη προς την 22α Απριλίου. Προς την συνέχιση της Επαναστάσεως υπό άλλη μορφή. Έλεγε ο Γ. Γεωργαλάς για εκείνο το στάδιο που θα έκλεινε η «παρένθεσις»: «Η Επανάστασις θα ζη στο καινούργιο Σύνταγμα, το οποίο απ' εδώ και εμπρός θα διέπη ολόκληρη την ζωή αυτού του τόπου. Η Επανάστασις θα ζη στους νέους θεσμούς που δημιουργούμε. Θα ζη στα νέα σχήματα, με τις νέες ιδέες, με τους νέους ανθρώπους... Βεβαίως, αν την ταυτίζαμε με μία συγκεκριμένη κλειστή ομάδα ανθρώπων η με ένα ειδικό τρόπο διακυβερνήσεως, τότε η Επανάστασις θα ήταν προσωρινή... Δεν εταυτίσθη λοιπόν με μία ειδική μορφή διακυβερνήσεως. Εξελίσσεται διαρκώς καί ολοένα προχωρούμε περισσότερο προ την οικοδόμησι μιας νέας Δημοκρατίας. Γι'αυτό είμεθα βέβαιοι ότι η 20η Απριλίου δεν θα ξαναγυρίση ποτέ πλέον» (31-8-1971). Αυτό ήταν η περιβόητη «παρένθεσις». Ένα πρωτότυπο, εξελικτικό, ήπιο και μεταρρυθμιστικό καθεστώς που οικοδομούσε το επόμενο στάδιο. Το κλείσιμο της «παρενθέσεως» σήμαινε την επισφράγιση της Επαναστάσεως και την συνέχισή της μέσω της εγκαθιδρύσεως της Νέας Πολιτείας που οικοδομούσε. Έγραφε επιτυχημένα ο Σάββας Κωνσταντόπουλος: «Ο Γ. Παπαδόπουλος μας έδωσε την πλήρη σύνθεσιν. Το πρόγραμμά του είναι επαναστατικόν με μεταρρυθμιστικήν διαδικασίαν... Ο Γ. Παπαδόπουλος καθιέρωσεν καθεστώς συνεχούς μετασχηματισμού των παραγόντων οι οποίοι συνθέτουν την εθνικήν ζωήν μας...Η Ελλάς μεταβάλλεται. Γίνεται κάτι διαφορετικόν από ότι ήτο χθές. Και αυτό το νέον θα παραχωρήση την θέσιν του εις άλλο νεώτερον» (Οκτώβριος 1972).

Το όραμα του Γ. Παπαδόπουλου
Και ιδίως αυτός εσκέπτετο άκρως πολιτικά και όχι στρατιωτικά. Γι αυτό και δεν τον καταλάβαιναν οι άλλοι οι οποίοι νόμιζαν ότι "η Επανάσταση ήλθε για να κάτσει 30 χρόνια" Χωρίς να υπολογίζουν ότι η δεκαετία του 30 είχε παρέλθει. Οσοι ζουν ακόμη στο όνειρο του Μεσοπολέμου και δεν κατανοούν ότι οι εθνικές και διεθνείς συνθήκες δημιουργούν νέες καταστάσεις και τα εθνικά καθεστώτα πρέπει να προσαρμόζονται προς τις συγκυρίες της εποχής δεν έχουν πολιτική σκέψη. Εκείνος το είχε συλλάβει και με την "παρένθεση" του οικοδομούσε τις δομές ώστε πράγματι η Επανάσταση να ζήσει και 30 και 50 χρόνια, όχι με την στάσιμη μορφή ενός στρατιωτικού καθεστώτος, αλλά μέσα από ένα νέο Σύνταγμα, νέους Θεσμούς, νέο Πολίτευμα, νέους πολιτικούς οργανισμούς κ.οκ. Το Σύνταγμα του 1968 οικοδομούσε ένα νέο Κράτος, ένα νέο αντιπροσωπευτικό σύστημα, νέους πολιτικούς οργανισμούς και νέους θεσμούς πρωτοφανείς έως τότε (Συμβούλιο του Έθνους, Συνταγματικό Δικαστήριο κ.λπ.). Κυρίως όμως οικοδομούσε μία νέα Ιδεολογία μέσα από τά άρθρα 26-29 που ήσαν εντελώς επαναστατικά. Έγραφε ο Λ. Πάτρας: «Έναντι της ατομοκρατικής και αστικοφιλελευθέρας ιδεολογίας του παλαιού Συντάγματος, το νέον Σύνταγμα καθιερώνει την Κοινωνική καί Οικονομικήν Δημοκρατίαν!» Η Ιδεολογία της 21ης Απριλίου αντικατέστησε την αστικοφιλελεύθερη και αποκλειστικά πολιτική Δημοκρατία του 19ου αιώνος με την Κοινωνική Δημοκρατία!... Και τον Στρατό όχι να κυβερνά άμεσα, αλλά να είναι ο θεσμικός φρουρός της Νέας Πολιτείας, η "ραβδος εν γωνία", χωρίς να φθείρεται άμεσα ο εθνικός ρόλος του. Αυτό ήταν το όραμα του Γ. Παπαδοπούλου και αυτό κατέστρεψαν ο Ιωαννίδης και οι άλλοι, ακριβώς επειδή αυτοί δεν είχαν πολιτική σκέψη και ωριμότητα...

Τονιστέον
Μάνος Χατζηδάκης: Ένας από τους πραγματικούς ιστορικούς που γέννησε ο τόπος μας τα τελευταία μαύρα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια για την 21η Απριλίου, διευκρινίζει, φωτίζει άγνωστες πλευρές της ιστορίας. Δεν παραχαράσσει, δεν υβρεολογεί. Αυτά είναι γνωρίσματα πραγματικού Ιστορικού.

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμαθείας!