Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1968

Προλογίζει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Το "Δημοκρατικό Εθνικό Ρεύμα" έχει τονίσει και άλλοτε σε διάφορα άρθρα και σε διευκρινιστικό άρθρο ότι προτιμά και κατατάσσει (προσωπικές απόψεις) ως καλύτερο πολιτικό Σύνταγμα στην ιστορία της συγχρόνου Ελλάδος αυτό του 1968. Ήταν καινοτόμο και θα το καταλάβετε διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο ενός από τους ειδικώτερους σ΄ αυτό το θέμα: του ιστορικού συγγραφέα κ. Μάνου Χατζηδάκη.

Γράφει ο κ. Μάνος Χατζηδάκης, ιστορικός συγγραφεύς.

Τό Σύνταγμα τοῦ 1968 ὑπῆρξε στήν οὐσία ἡ Πολιτική Διακήρυξις τῆς Ἀπριλιανῆς Ἐπαναστάσεως. Καί ἀπεικόνιζε τήν Νέα Πολιτεία πρός την ὁποία ἀπέβλεπε.
Ὑπῆρξε ἕνα Σύνταγμα ἄκρως μεταρρυθμιστικό, μέ ἐπαναστατικό πνεῦμα καί ριζικές καινοτομίες. Πλήρης ἀνάλυσίς του θά χρειαζόταν ξεχωριστή μελέτη διότι δέν ὑπῆρξε σχεδόν ἄρθρο πού νά μήν ἐπέφερε ἔστω καί μία βελτίωσι ἤ τροποποίησι..
Ὅμως τό Σύνταγμα τοῦ 1968 δέν ἀρκέσθηκε σ’ αὐτά. Οἰκοδόμησε στήν κυριολεξία μία νέα Ἰδεολογία ἡ ὁποία ἄλλαξε ὁλόκληρη τήν ἰδεολογική δομή τῆς Πολιτείας καί τήν ὁποία θά ἀναλύσουμε κατωτέρω…

«Ἀτομικά Δικαιώματα»
Κατ’ ἀρχήν τό Σύνταγμα τοῦ 1968, μέ τό κεφάλαιο «Ἀτομικά Δικαιώματα» -ὄρο ὀρθότερο τοῦ παλαιοῦ «Περί δημοσίου δικαίου τῶν Ἑλλήνων» -ὄχι ἁπλῶς συμπεριέλαβε ἀλλά καί διεύρυνε ὅλες τίς ἀτομικές ἐλευθερίες τῶν Ἑλλήνων.
Στό ἄρθρο 9 § 1 προσετέθη μία νέα διάταξις ἐντελῶς καινοτόμα ἡ ὁποία ἔδωσε κυριολεκτικά μία νέα διάστασι στήν ἔννοια τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας:
«Ἕκαστος ἔχει τό δικαίωμα ἐλευθέρας ἀναπτύξεως τῆς προσωπικότητός του, ἐφ’ ὅσον δέν προσβάλλει τά δικαιώματα τῶν ἄλλων καί δέν παραβιάζει τό Σύνταγμα καί τόν ἠθικόν νόμον».
Στήν § 2 ἀκολουθοῦσε ἡ καθιερωμένη διάταξις πού εἶχαν καί τά προηγούμενα Συντάγματα: «Ἡ προσωπική ἐλευθερία εἶναι ἀπαραβίαστος. Οὐδείς καταδιώκεται…» κ.λπ. 

Γιά τήν ἀξία τῆς νέας αὐτῆς διατάξεως μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στό Ὑπουργικό Συμβούλιο λέγωντας χαρακτηριστικά:
«Ἐπιβάλλεται νά διακηρυχθῆ θετικῶς καί πανηγυρικῶς ἡ ἀρχή τῆς Ἐλευθερίας, ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἀνάπτυξιν τῆς προσωπικότητος ἑνός ἑκάστου τῶν πολιτῶν.
Ἐν ἀντιθέσει πρός ὅτι συμβαίνει εἰς τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί δή τά κομμουνιστικά ὅπου ἡ ἀνάπτυξις τῆς προσωπικότητος –τῆς κοινωνικῆς ἤ ἐπαγγελματικῆς- τῶν πολιτῶν των, πρέπει νά προσαρμόζεται πρός τάς ἐπιταγάς τοῦ κόμματος.
Ἡ ἀρχή λοιπόν αὕτη, ἀποτελεῖ μίαν ἀπό τάς θετικωτέρας ἐκφράσεις τῆς ἐννοίας τῆς Ἐλευθερίας καί πρέπει νά πριέχεται εἰς τό Σύνταγμα».

Από άτομο σε πρόσωπο
Ἡ ἰδεολογική ἀξία τῆς διατάξεως εἶναι ἐμφανής, ἰδίως μάλιστα ἀφοῦ ἐκφεύγει τῆς λιμπεραλιστικῆς ἐκφράσεως τοῦ «ἀτόμου» καί ὁμιλεῖ περί ἀναπτύξεως «προσωπικότητος». Δηλαδή ἀπό ἀτομοκρατική γίνεται προσωποκεντρική…

Στό ἄρθρο 24 ἐπίσης, εἰσήχθη ἀκόμη μία ριζική καινοτομία. Ἡ ἀπαγόρευσις καταχρήσεως τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν:
«1. Ἡ ἄσκησις τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν παρ’ οἱουδήποτε, ἐπιτρέπεται ἐντός τῶν ὁρίων, τά ὁποῖα διασφαλίζουν εἰς τούς ἄλλους πολίτας τήν ἀπόλαυσιν τῶν αὐτῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν καί προστατεύουν τά συμφέροντα τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.
2. Ὅστις καταχρᾶται τοῦ ἀσύλου τῆς κατοικίας, τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως τῶν στοχασμῶν ἰδία διά τοῦ τύπου, τοῦ ἀπορρήτου τῆς ἀνταποκρίσεως, τῆς ἐλευθερίας τῆς συναθροίσεως, τῆς ἐλευθερίας ἱδρύσεως συνεταιρισμῶν ἤ ἐνώσεων προσώπων καί τοῦ δικαιώματος τῆς ἰδιοκτησίας διά νά ἀγωνισθῆ ἐναντίον τοῦ κρατοῦντος πολιτεύματος ἤ τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν ἤ ν’ ἀπειλήση τήν ἐθνικήν ἀνεξαρτησίαν καί ἐδαφικήν ἀκεραιότητα τοῦ Κράτους, στερεῖται τῶν δικαιωμάτων τούτων ἤ πάντων τῶν διά τοῦ Συντάγματος κατοχυρουμένων.
Ἡ διαπίστωσις τῆς καταχρήσεως, ἡ ἐκ ταύτης στέρησις ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἡ ἔκτασις τῆς τοιαύτης στερήσεως ἀπαγγέλονται δι’ ἀποφάσεως τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου, ὡς νόμος ὁρίζει».

Στό Σύνταγμα τοῦ 1968 λοιπόν διατυπώνεται ἡ ἐξύψωσις τῆς προσωπικότητος καί τῆς ἐλεύθερης ἀναπτύξεώς της, ἀλλά καί ὁ περιορισμός τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων στά ὅρια πού ἐξασφαλίζουν τά συμφέροντα τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.

Αριστοτελική η ιδεολογική αρχή του Συντάγματος του 1968
«Τό γάρ ὅλον πρότερον εἶναι τοῦ μέρους» ἔλεγε ὁ Ἀριστοτέλης. Καί αὐτό ἐτηρήθη ὡς ἰδεολογική ἀρχή τοῦ νέου Συντάγματος. Ἐπεξηγοῦσε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀναφερόμενος σέ αὐτό τό ἄρθρο:
«Θέλομεν Ἐλευθερίαν. Μάλιστα, διότι αὕτη ἐγεννήθη ἐπί τοῦ πλανήτου ὁμοῦ μέ τόν πρῶτον Ἕλληνα. Ἀλλά Ἐλευθερίαν Κοινωνικήν, ἐλευθερίαν τοῦ ἀτόμου τό ὁποῖον γνωρίζει τάς ὑποχρεώσεις, τά δικαιώματα καί τά καθήκοντά του ἔναντι τῶν ἄλλων.
Ἄς χαρακτηρίσωμεν αὐτήν τήν ἐπιδίωξιν ρηματικῶς:
Ὀφείλομεν νά κοινωνικοποιήσωμεν τάς ἀτομικάς μας ἐπιδιώξεις καί τήν ἀτομικήν ἐλευθερίαν μας».
(«Τό Πιστεύω μας» Τόμος Β΄ σελ. 146)

Επίσης...
Πέραν τῶν ἀνωτέρω ἀρχῶν, τό Σύνταγμα τοῦ 1968 συμπλήρωνε στίς ὑπάρχουσες διατάξεις περί «ἀτομικῶν δικαιωμάτων» καί τά ἑξῆς:

* Καθιέρωσε εὐνοϊκώτερες προϋποθέσεις γιά τό ἄτομο ὡς πρός τήν σύλληψι ἤ φυλάκισί του. Προέβλεπε μικρότερη παράτασι τῆς ἀπολύσεως καί καθώριζε γιά πρώτη φορά ἀνώτατο ὅριο προφυλακίσεως (ἄρθρο 10 §§ 2 καί 4).
* Προέβλεπε ὅτι τό ἀπαραβίαστο τῶν ἐπιστολῶν δύναται νά καταστῆ ἀνενεργό ἀπό δικαστική ἀρχή α) γιά λόγους ἐθνικῆς ἀσφαλείας, β) γιά λόγους δημοσίας τάξεως καί γ) γιά διακρίβωσι εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων. (ἄρθρο 15)9
* Ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, ἀντικατέστησε τήν φράσι «ἀνεγνωρισμένων θρησκειῶν» μέ τήν φράσι «γνωστῶν θρησκειῶν» διότι ὅπου «γνωστή» ἐννοεῖτο ἐκείνη ἡ ὁποία δέν ἔχει ἀπόκρυφη διδασκαλία. (ἄρθρο 16 §§ 2 καί 3).
* Προσέθεσε τήν ἀπαγόρευσι προσβολῆς τῶν ἐθνικῶν συμβόλων κατά τήν ἄσκησι τῶν ὁποιονδήποτε θρησκευτικῶν καθηκόντων (ἄρθρο 16 § 4).
* Ἀπαγόρευσε ρητῶς τούς «ἀντιρρησίες συνειδήσεως»:
«Οὐδείς δύναται ἕνεκα τῶν θρησκευτικῶν αὐτοῦ πεποιθήσεων ν’ ἀπαλλαγῆ τῆς ἐκπληρώσεως των πρός τό Κράτος καθηκόντων του ἤ ν’ ἀρνηθῆ τήν ἐφαρμογήν τῶν νόμων».(ἄρθρο 16 § 5)
* Ἐξαιροῦσε τοῦ δικαιώματος τοῦ «συνεταιρίζεσθαι» ἐνώσεις προσώπων τῶν ὁποίων ὁ σκοπός καί ἡ δράσις στρεφόταν α) κατά τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος, β) τοῦ πολιτεύματος ἤ τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος γ) τῆς ἀσφαλείας τοῦ Κράτους καί δ) τῶν πολιτικῶν καί ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν. Προέβλεπε μάλιστα τό νομικό πλαίσιο διαλύσεων συνεταιρισμοῦ γιά τούς ἀνωτέρω σκοπούς (ἄρθρο 19 §§ 2 καί 3)10
* Ἀπαγόρευε ρητῶς τήν πολιτική ἀπεργία: «Ἡ προσφυγή εἰς ἀπεργίαν διά τήν ἐπιδίωξιν πολιτικῶν ἤ ἄλλων σκοπῶν ξένων πρός τά ὑλικά καί ἠθικά συμφέροντα τῶν ἐργαζομένων, ἀπαγορεύεται».
(ἄρθρο 19 § 5)
* Ἔθετε ὅρους στό δικαίωμα τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων νά συνεταιρίζωνται (ἄρθρο 19 § 4) καί ἀπαγόρευε τήν ἀπεργία τους:
«Εἰς τούς πάσης φύσεως ὑπαλλήλους τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, τῶν ὀργανισμῶν τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως ἤ ἄλλων νομικῶν προσώπων δημοσίου δικαίου, ἀπαγορεύεται ἡ ἀπεργία ὑφ’ οἱανδήποτε μορφήν. Ἡ συμμετοχή τῶν ὑπαλλήλων τούτων εἰς ἀπεργίαν θεωρεῖται αὐτοδικαίως ὡς δήλωσις παραιτήσεως».
(ἄρθρο 19 § 6)
* Ἐπέβαλλε τήν «ταχεῖαν ἐνέργειαν καί ἔγγραφον ἠτιολογημένην ἀπάντησιν» σέ κάθε ἀναφερόμενο πρός τίς ἀρχές πολίτη12 (ἄρθρο 20).
* Καθιέρωσε γιά πρώτη φορά τήν προστασία τῆς ἰδιοκτησίας μέ ρητή διάταξι:
«Ἡ ἰδιοκτησία τελεῖ ὑπό τήν προστασίαν τοῦ Κράτους».
(ἄρθρο 21 § 1)
* Καθώριζε γιά πρώτη φορά τόν ρητό ὅρο τῆς πλήρους ἀποζημιώσεως γιά κάθε ἀπαλλοτρίωσι ὑπέρ δημοσίας ὠφελείας καί καθιέρωνε τήν ἄρσι τῆς ἀπαλλοτριώσεως ἐάν ἡ ἀποζημίωσις δέν εἶχε καταβληθῆ σέ διάστημα 1 ½ ἔτους (ἄρθρο 21 §§ 2 καί 3).
* Εἰσήγαγε τήν διευκόλυνσι ἐκτελέσεως πολεοδομικῶν ἤ ρυμοτομικῶν σχεδίων μέ πρόβλεψι παραχωρήσεως στόν ἰδιοκτήτη τοῦ ἀπαλλοτριουμένου ἀκινήτου, ἄλλου ἀκινήτου ἴσης ἀξίας (ἄρθρο 21 § 4).
* Ἐγκαινίασε τήν ἀπαλλοτρίωσι «κατά ζῶνες» πρός ἐκτέλεσι δημοσίων ἔργων ἤ ἔργων κοινῆς ὠφελείας (ἄρθρο 21 § 9).
* Θέσπισε τόν ὑποχρεωτικό ἀναδασμό τῶν ἀγροτικῶν ἐκτάσεων γιά καλλίτερη ἐκμετάλλευσι τοῦ ἐδάφους (ἄρθρο 21 § 10)13

«Κοινωνικά καί Οἰκονομικά Δικαιώματα καί Καθήκοντα»

Ἄρθρον 26
1. Ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια τελοῦν ὑπό τήν προστασίαν τοῦ Κράτους.
2. Οἱ γονεῖς ἔχουν τό δικαίωμα καί τό καθῆκον ν’ ἀνατρέφουν καί διαπαιδαγωγοῦν τά τέκνα των. Τό Κράτος λαμβάνει μέτρα διά τήν ἠθικήν, πνευματικήν καί ἐθνικήν διαπαιδαγώγησιν τῶν ἀνηλίκων.
3. Πολύτεκνοι οἰκογένειαι, ἀνάπηροι πολέμου ὡς καί χῆραι καί ὀρφανά τῶν ἐν πολέμῳ πεσόντων, τυγχάνουν τῆς εἰδικῆς μερίμνης τοῦ Κράτους.

Ἄρθρον 27
1. Τό Κράτος μεριμνᾶ διά τήν ἐξασφάλισιν ἀπασχολήσεως, καθορίζει τούς γενικούς ὅρους αὐτῆς καί ἐπιδιώκει τήν βελτίωσιν τῆς οἰκονομικῆς θέσεως καί τήν ἠθικήν ἐξύψωσιν τῶν ἐργαζομένων.
2. Εἰδικοί νόμοι ρυθμίζουν τά τῆς ἐπιτάξεως προσωπικῶν ὑπηρεσιῶν εἰς περίπτωσιν πολέμου ἤ ἐπιστρατεύσεως ἤ πρός θεραπείαν ἀμέσου κοινωνικῆς ἀνάγκης.
3. Τό Κράτος μεριμνᾶ διά τήν ὑγεία καί τήν κοινωνικήν ἀσφάλεια τοῦ πληθυσμοῦ ὡς καί διά τήν ἀπόκτησιν στέγης παρά τῶν στερουμένων ταύτης.
Ἄρθρον 28
Τό Κράτος μεριμνᾶ διά τήν δημιουργίαν προϋποθέσεων καί κινήτρων πρός ἀνάπτυξιν ἐπί ἐθνικῆς καί περιφερειακῆς κλίμακος τῆς οἰκονομίας, ὥστε δι’ αὐτῆς νά παρέχηται εὐχέρεια σταθερᾶς βελτιώσεως τῶν ὅρων διαβιώσεως τοῦ λαοῦ.

Ἄρθρον 29
1. Οἱ γεωργικοί καί ἀστικοί συνεταιρισμοί τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους, μεριμνῶντος ὑπέρ τῆς ἀναπτύξεως αὐτῶν.
2. Ἡ κατά νόμον σύστασις ἀναγκαστικοῦ συνεταιρισμοῦ δέν ἀντιβαίνει εἰς τό Σύνταγμα.

Τό Σύνταγμα τοῦ 1968, πέραν ἀπό τά «Ἀτομικά Δικαιώματα», ὑπῆρξε τό πρῶτο Σύνταγμα πού περιέλαβε ξεχωριστό κεφάλαιο μέ τίτλο «Κοινωνικά καί Οἰκονομικά Δικαιώματα καί Καθήκοντα»!
Τό πλέγμα τῶν ἄρθρων 26-29 πού τό ἀπετέλεσαν ὑπῆρξε πρωτοφανές καί ἐπαναστατικό γιά τήν ἱστορία τῶν Συνταγμάτων τῆς Ἑλλάδος διότι γιά πρώτη φορά κατωχυρώθηκε συνταγματικά τό Κοινωνικό Κράτος στήν Ἑλλάδα καί ἐτέθη νέο ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῆς Πολιτείας:
* Τό ἄρθρο 26 καθιέρωσε ὡς καθῆκον τοῦ Κράτους τήν προστασία τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας, τήν διαπαιδαγώγησι τῆς νεολαίας, τήν μέριμνα γιά τούς πολυτέκνους, τούς ἀναπήρους, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά πολέμου.
* Τό ἄρθρο 27 θέσπισε ὡς καθῆκον τοῦ Κράτους τήν ἐξασφάλισι τῆς ἐργασίας, τήν ἐξύψωσι τῶν ἐργαζομένων, τήν μέριμνα για τήν ὑγεία, τήν κοινωνική ἀσφάλισι καί τήν στέγασι.
* Τό ἄρθρο 28 ἐπέβαλλε στό Κράτος τήν οἰκονομική ἀνάπτυξι ὄχι μόνο ἐπί ἐθνικῆς ἀλλά καί περιφερειακῆς κλίμακος. Καί ὄχι ὑπέρ τῶν ὀλίγων, ἀλλά γιά τήν βελτίωσι τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου ὅλου τοῦ λαοῦ. Πρός ὄφελος ὅλων τῶν λαϊκῶν στρωμάτων καί περιφερειῶν τῆς Ἐπικρατείας.
* Τό ἄρθρο 29 ἔθεσε ὑπό κρατική προστασία τούς συνεταιρισμούς καί νομιμοποίησε τούς ἀναγκαστικούς.
Τό ἀνωτέρω κεφάλαιο τοῦ Συντάγματος τοῦ 1968 εἰσήγαγε γιά πρώτη φορά στήν Ἑλλάδα τήν Κοινωνική καί Οἰκονομική Δημοκρατία!

Η τοποθέτηση του Γ. Παπαδόπουλου
ΠροεπισκόπησηΣαφέστατα τό διεκήρυξε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος κατά τήν συζήτησι γιά τήν εἰσαγωγή του στό Ὑπουργικό Συμβούλιο:
«Ἡ σύγχρονος Πολιτεία δέν εἶναι μόνον Δημοκρατία ὅσον ἀφορᾶ τήν μορφήν τοῦ πολιτεύματος, τήν συγκρότησιν τῆς διοικήσεως, τήν λειτουργίαν τῶν ἐξουσιῶν καί τήν ἀναγνώρισιν τῆς βασικῆς πηγῆς τῶν ἐξουσιῶν τούτων.
Εἶναι καί Κοινωνική καί Οἰκονομική Δημοκρατία, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε εἶναι ἀναγκαῖον νά προσδιορίζεται εἰς τόν Καταστατικόν Χάρτην, προκειμένου νά ἀπεικονίζεται σαφῶς ἡ συγκρότησις ἑνός δυναμικοῦ πολιτεύματος, προσηρμοσμένου εἰς τάς ἀνάγκας τῆς ταχυρρύθμου ἐπιστημονικῆς, κοινωνικῆς καί πολιτιστικῆς ἐξελίξεως καί νά δύναται νά προσαρμόζεται καί νά ἱκανοποιῆ κατά τό δυνατόν πληρέστερον τάς ἀνάγκας τῆς συγχρόνου κοινωνίας».
(«Πρακτικά Συζητήσεων ἐπί τοῦ Συντ/τος 1968» σελ. 8)
Ἀλλά καί κατά τήν Συνέντευξι Τύπου πού ἔδωσε στίς 15-3-1968 γιά τό περιεχόμενο τοῦ Συντάγματος, εἶπε:
«Κατεβάλαμεν προσπάθειαν, μέ ὁδηγόν τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀτόμου καί τήν ἀνάγκην κοινωνικοποιήσεως τῆς ἐλευθερίας του… νά ἀποδώσωμεν ἐν Σύνταγμα –πλαίσιον, τό ὁποῖον θά παράσχη εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν τήν δυνατότητα νά ζήση τήν νέαν Δημοκρατίαν, τήν Δημοκρατίαν τήν ἐλευθέραν ὡς Πολιτικήν, ὡς Οἰκονομικήν, ὡς Κοινωνικήν Δημοκρατίαν».

Συνταγματική ανάλυση Λ. Πάτρα
Ἀναλύοντας αὐτήν τήν νέα Πολιτειακή Ἰδεολογία, ὁ τότε Ὑπουργός Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν Λουκᾶς Πάτρας, ἔλεγε στίς 26 Ἰουλίου 1968:
«Τό Σύνταγμα τοῦ 1864/1911/1952, ἔχει μίαν ἰδεολογίαν:
Εἶναι ἡ ἰδεολογία τῆς νομικῆς ἰσότητος τῶν πολιτῶν καί τῶν νομικῶς κατωχυρωμένων ἀτομικῶν δικαιωμάτων.
Ἡ ἰδεολογία αὐτή ἀνταποκρίνεται εἰς τήν οἰκονομικήν καί κοινωνικήν κατάστασιν καί εἰς τάς πολιτικάς ἀντιλήψεις τοῦ 19ου αἰῶνος. Ὁ 19ος αἰών ἤθελε νά εἶναι οἱ πολῖται ἴσοι ἐνώπιον τοῦ νόμου, νά ἔχουν ἀτομικά δικαιώματα καί ἀτομικάς ἐλευθερίας, νά ἔχουν δικαίωμα ψήφου, ἀλλά δέν ἐνδιεφέρετο διόλου νά ἐξασφαλίση εἰς τούς πολίτας ἀντικειμενικάς προϋποθέσεις πραγματοποιήσεως τῆς ἰσότητος, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας.
Ἡ ἀδιαφορία αὐτή τοῦ Κράτους διά τήν ἐξασφάλισιν τῶν ἀντικειμενικῶν τούτων προϋποθέσεων εἶχεν ὡς συνέπειαν νά ὑπάρχη δημοκρατία μόνον διά τούς ὀλίγους καί χάριν αὐτῶν, ἐνῶ αἱ μεγάλαι μάζαι τοῦ λαοῦ περιήρχοντο εἰς μεγάλην ἐξαθλίωσιν:
Μέ οἰκονομικήν καί κοινωνικήν ἐξαθλίωσιν τῶν μεγάλων μαζῶν, μέ ἔλλειψιν παιδείας, μέ ἔλλειψιν προστασίας τῆς ὑγείας καί κοινωνικῆς ἀσφαλείας, ἡ νομική ἰσότης καί ἡ κατοχύρωσις τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν καί τό δικαίωμα ψήφου, καταντᾶ εἰρωνία διά τό μέγα πλῆθος τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας.
Κατοχυρώνει τό νέον Σύνταγμα ὅλα τά ἀτομικά δικαιώματα καί τάς ἀτομικάς ἐλευθερίας (ἄρθρα 1-25) τά ὁποῖα κατωχύρωνεν εἰς τό κεφάλαιον «περί δημοσίου δικαίου τῶν Ἑλλήνων» καί τό παλαιόν Σύνταγμα.
Ἀλλά τό νέον Σύνταγμα ἐπιδιώκει νά ἐξασφαλίση δι’ ὅλους τούς πολίτας τάς ἀντικειμενικάς προϋποθέσεις πραγματοποιήσεως τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν καί τῆς ἐλευθέρας ἀσκήσεως τοῦ δικαιώματος ψήφου.
Κατά τοῦτο, τό νέον Σύνταγμα διαποτίζεται ἀπό Ἰδεολογίαν διάφορον ἐν σχέσει πρός τό παλαιόν Σύνταγμα:
Ἔναντι τῆς ἀτομοκεντρικῆς καί ἀστικοφιλελευθέρας Ἰδεολογίας τοῦ παλαιοῦ Συντάγματος, τό νέον Σύνταγμα καθιερώνει τήν Κοινωνικήν καί Οἰκονομικήν Δημοκρατίαν!
Τό νέον Σύνταγμα εἶναι προωδευμένον ἐν σχέσει πρός τό παλαιόν διότι πέραν τῆς Πολιτικῆς Δημοκρατίας, τήν ὁποίαν καθιέρωνε τό παλαιόν, τό νέον Σύνταγμα καθιερώνει καί τήν Κοινωνικήν καί Οἰκονομικήν Δημοκρατίαν.
Κατά τοῦτο, τό νέον Σύνταγμα εἶναι Ἐπαναστατικόν καί σύγχρονον!...»

20 σχόλια:

  1. Οι "καινοτομίες" του Συντάγματος του 1968

    Στον ιστότοπο αυτόν, δημοσιεύονται κατά καιρούς άρθρα και τοποθετήσεις διαφόρων προσώπων, σχετικά με το "Σύνταγμα του 1968", την νομοτεχνική αρτιότητα των διατάξεών του καθώς και την "πρωτοτυπία" των συνταγματικών του προβλέψεων και υποτιθέμενων καινοτομιών.
    Στις υποτιθέμενες διευρυμένες ελευθερίες που παραχωρούσε το Σύνταγμα του 1968, αρκεί να θυμίσουμε ότι το άρθρο 138 του "Συντάγματος του 1968" όριζει σαφώς ότι: "Το παρόν Σύνταγμα, μετά την έγκρισιναυτού υπό του Ελληνικού Λαού δια Δημοψηφίσματος, υπογραφόμενον υπό του Υπουργικού Συμβουλίου και
    δημοσιευόμενον εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τίθεται ευθύς εν
    ισχύι, πλήν των διατάξεων των άρθρων 10.,12,13 παρ. 1,14, παρ. 1-3,
    18,19,25 παρ. 2-3, 58 παρ. 1-2, 60,111,112,121 παρ.2, τας οποίας
    εξουσιοδοτείται η Εθνική Επαναστατική Κυβερνήσις, όπως θέτη εις
    εφαρμογήν δια πράξεων αυτής δημοσιευομένων εις την Εφημερίδα της
    Κυβερνήσεως"
    Δηλαδή, το "Σύνταγμα", άρχιζε να ισχύει, χωρίς τις εγγυήσεις τηρήσεως αυτού ήτοι
    1) του άρθρου 10 που απαγόρευε κάθε σύλληψη ατόμου, χωρίς δικαστικό ένταλμα και προσαγωγή εντός 24 ωρών.
    2) Την εγγύηση του "φυσικού δικαστή", άρθρο 12
    3) Του ασύλου της κατοικίας, άρθρο 13,
    4) της ελευθερίας του τύπου, άρθρο14
    5) της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, άρθρο 18
    6) του συνεταιρίζεσθαι, άρθρο 19
    7) Την συνταγματική πρόβλεψη, ότι γιά την κήρυξη στρατιωτικού νόμου ή την διατήρηση αυτού, απαιτείται άδεια της Βουλής,
    8) Την δημιουργία κομμάτων, (άρθρο 58)
    9) Τη εκδίκαστη κακουργημάτων από "Ορκωτά δικαστήρια", (άρθρο 111)
    10) Την μη υπαγωγή ιδιωτών στην αρμοδιότητα των στρατοδικείων (άρθρο 112),
    11) Την ανάδειξη αιρετών δημοτικών και κοινοτικών αρχόντων.

    Φυσικά, δεν αφιερώνονταν η τήρησή του στον Πατριωτισμό των Ελλήνων (όπως προέβλεπαν όλα τα υπόλοιπα συντάγματα της Ελλάδος). Έχω ξαναπεί ότι κάνετε μεγάλη ζημία στον Βασιλέα, συγχέοντάς τον με το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Είναι γνωστό ότι η 21η Απριλίου κατήργησε την βασιλεία πρώτα ουσιαστικά και μετά και τυπικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επιτέλους, πότε θα καταλάβετε και θα εμπεδώσετε, όχι μόνο εσείς αγαπητέ ανώνυμε, αλλά ΟΛΟΙ, ότι λέμε πως είναι προσωπική μας άποψη και όχι θέση του Βασιλέως.
    Δεν συγχέουμε τον Βασιλέα με το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Πρέπει να είμαστε φιλαλήθεις. Δεν είπαμε ότι ήταν το τέλειο σύνταγμα αλλά ως το "καλύτερο πολιτικά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητοί, διαχειριστές.

      Το Σύνταγμα του 1968 δεν ήταν το καλύτερο πολιτικά. Εάν από εσάς ξέρει κάποιος καλά την γερμανική γλώσσα, ας πάει στην ιστοσελίδα www.verfassungen.de η οποία έχει και το Σύνταγμα του 1968 αλλά και το τουρκικό του 1961, συγκρίνετε τα δύο κείμενα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Πληροφοριακά σας λέω ότι και το τουρκικό σύνταγμα του 1961 (όπως και αυτό του 1982) καταρτίσθηκαν μετά από στρατιωτικά πραξικοπήματα (1961, στρατηγός Γκιουρσέλ, 1982 Στρατηγός Κενάν Εβρέν).

      Διαγραφή
    2. Μα τι λέτε τώρα; Ήταν λέτε το Σύνταγμα του 1968 "καλύτερο πολιτικά"; Να σας θυμίσω ότι η 21η Απριλίου συνέταξε και το Σύνταγμα του 1973. Ποιό ήταν καλύτερο πολιτικά; Για πείτε το. Εγώ ένα ξέρω, και ας το μάθετε και εσεις και ο κύριος Χατζηδάκης: το στέμμα από τα πηλίκια των αξιωματικών αφαιρέθηκαν επί 21ης Απριλίου. Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, αποκαθηλώθηκαν οι φωτογραφίες των Βασιλέων σε όλα τα δημόσια κτήρια. Με άλλα λόγια: η 21η Απριλίου κατήργησε την Βασιλεία. Τελεία και παύλα.

      Διαγραφή
  3. Μάνος Ν. Χατζηδάκης1 Οκτωβρίου 2014 στις 3:51 μ.μ.

    To άρθρο 138 ήταν ένα από τα άρθρα των "Μεταβατικών Διατάξεων" του Συντάγματος. Δηλάδή άρθρο προσωρινό και όχι μόνιμο του Συντάγματος. Οι ''Μεταβατικές Διατάξεις" ως γνωστόν είναι διατάξεις έκτακτες σε Συντάγματα και ισχύουν για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Με αυτό ο λαός δια της ψήφου του, εξουσιοδοτούσε την τότε Κυβέρνησι να εφαρμόσει πλήρως το Σύνταγμα όταν θα έληγε η αποστολή της Επαναστατικής Κυβερνήσεως και θα προκηρυσσοντο εκλογές. Τότε και το άρθρο θα κατηργείτο (όπως όλα τα "μεταβατικά" άρθρα) και το Σύνταγμα θα ετίθετο σε πλήρη εφαρμογή, όπως και έγινε μέχρι το 73. Ο Παπαδόπουλος έθετε σε ισχύ σταδιακά τα άρθρα του Συντάγματος που παρέμεναν εν παγιώσει (αυτά που αναφέρει ο φίλτατος σχολιαστής) και μέχρι το τέλος του 1971 όλα είχαν τεθή σε εφαρμογή πλην εκείνο της λειτουργίας των Κομμάτων και του Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα ετίθετο σε εφαρμογή λίγο πριν τις πρώτες εκλογές όπως και έγινε. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν καθόλου αυτό το γεγονός, με την πολιτειολογική εξέταση του Συντάγματος του 68 και των καινοτομιών του. Είναι γεγονότα άσχετα μεταξύ των...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Χατζηδάκη, νομικός είμαι και ξέρω καλά τι λέω. Κατ' αρχήν το άρθρο 138 ήταν μεταβατικό αλλά παγίωνε μια κατάσταση. Εφόσον ένα Σύνταγμα εγκρίνεται με την ψήφο του Λαού, τότε τίθεται ολόκληρο εν ισχύι. Και κάτι άλλο: Στον ιστότοπο www.verfassungen.de, θα βρείτε σε γερμανική μετάφραση και το Σύνταγμα του 1968 και το Τουρκικό Σύνταγμα του 1961. Κάντε την σύγκριση, και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

      Διαγραφή
    2. Μάνος Ν. Χατζηδάκης1 Οκτωβρίου 2014 στις 7:02 μ.μ.

      Αγαπητέ κε "Ανώνυμε", εάν το Σύνταγμα εφηρμόζετο αμέσως έληγε και το επαναστατικό καθεστώς. Θα έπρεπε να γίνουν αμέσως εκλογές. Γι αυτό με βάση την μεταβατική διάταξη άρχισε να τίθεται σε ισχύ σταδιακά. Τελικώς δεν παγίωσε ουδεμία κατάσταση, διότι η πλήρης εφαρμογή του έγινε αλλά χωρίς να προλάβουν να γίνουν και οι εκλογές (ελέω Ιωαννίδη). Σε σχετική μελέτη μου που θα κυκλοφορήσει και που συγκρίνει το Σύνταγμα του 68 με τα Συντάγματα της Ευρώπης κάνω και σύγκριση με το τουρκικό Σύνταγμα του 61 9ως απόρροια στρ. επεμβάσεως), οπότε θα έχετε την απάντησή μου πλήρη εκεί. Εγώ θα σας οδηγήσω κάπου αλλού. Δείτε την απαίτηση του πολιτικού κόσμου για αναθεώρηση του Συντάγματος του 52 το 1961 και το 1963. Μελετήστε τις προτάσεις που έγιναν για αυτήν από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο (κυρίως της ΕΡΕ και των Προοδευτικών) και αντιπαραβάλετέ τις προς το Σύνταγμα του 68. Κάνετε την σύγκριση και βγάλτε και σεις τα συμπεράσματά σας αγαπητέ μου ανώνυμε φίλε. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος επεζήτει αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Αλλά ουδείς τολμούσε να τις κάνει πράξη. Μόνον μία Επανάσταση μπορούσε όπως και έγινε

      Διαγραφή
  4. Και μόνο η το γεγονός ότι στο Σύνταγμα του 1968 δεν περιλαμβανόταν η διάταξη "η τήρησις του παρόντος Συντάγματος αφιερούται στον πατριωτισμόν των Ελλήνων" η οποία περιλαμβάνονταν σε όλα τα ελληνικά συντάγματα, αυτό λέει πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάνος Ν. Χατζηδάκης1 Οκτωβρίου 2014 στις 7:09 μ.μ.

      Όσον αφορά την περιβόητη διάταξη που αφιέρωνε στον πατριωτισμό των Ελλήνων το Σύνταγμα, επρόκειτο για το άρθρο 114 που απετέλεσε σκοπίμως το σύνθημα των αριστερών κατά τον "Ανένδοτο Αγώνα" του 1961-63 ο οποίος εστρέφετο κατά του Θρόνου (το γνωστό 1-1-4). Γι αυτό δεν μπήκε αγαπητέ μου κύριε... Εκτός αν εσείς συμφωνείτε με τον αντιβασιλικό "ανένδοτο", οπότε κατανοώ γιατί σας έλειψε...

      Διαγραφή
    2. Μάνος Ν. Χατζηδάκης1 Οκτωβρίου 2014 στις 7:14 μ.μ.

      Και παρακαλώ, εάν υπάρξει απάντησίς σας θα επιθυμούσα να γνωρίζω με ποιον διαλέγομαι επωνύμως (όχι ψευδώνυμο). Εγώ επωνύμως γράφω και απαντώ (μέχρι και με πατρώνυμο) και δεν συνεχίζω διάλογο με ανωνύμους...

      Διαγραφή
    3. Η διάταξη του άρθρου 114 του Συντάγματος του 1952 υπήρχε και στο σύνταγμα του 1843, και στο Σύνταγμα του 1911 και στο σύνταγμα του 1927. Δεν είναι αριστερής εμπνεύσεως διάταξη. Είναι πλάνη αυτό.
      f/b Zigolis Dim

      Διαγραφή
    4. Δεν μας λέτε όμως, ποιός κατάργησε την Βασιλεία; Να θυμίσω λίγο το διάγγελμα του Γ. Παπαδοπούλου;
      "Απαλλάξατε την Ελλάδα από την μοναρχίαν ήτις αποτελεί ξεπερεσμένον πλέον την Δημοκρατίαν, την οποίαν ελαχταρούσαν και νοσταλγούσαν πολλαί Ελλήνων γεννεαί γιά την χαρείτε και να την λαμπρύνετε σεις, τα τέκνα σας και τα τέκνα των τέκνων σας. Ζήτω η Ελληνική Δημοκρατία!" Πείτε μου λοιπόν, ποιού "φιλοβασιλικού" λόγοι ήταν αυτοί; f/b Zigolis Dim

      Διαγραφή
  5. Δεν μας λέτε όμως, ποιός κατάργησε την Βασιλεία; Να θυμίσω λίγο το διάγγελμα του Γ. Παπαδοπούλου;
    "Απαλλάξατε την Ελλάδα από την μοναρχίαν ήτις αποτελεί ξεπερεσμένον πλέον υπόλειμμα άλλων εποχών, και αποδώσατέ της, την Δημοκρατίαν, την οποίαν ελαχταρούσαν και νοσταλγούσαν πολλαί Ελλήνων γεννεαί γιά την χαρείτε και να την λαμπρύνετε σεις, τα τέκνα σας και τα τέκνα των τέκνων σας. Ζήτω η Ελληνική Δημοκρατία!" Πείτε μου λοιπόν, ποιού "φιλοβασιλικού" λόγοι ήταν αυτοί; f/b Zigolis Dim

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και κάτι ακόμη. Απ' ότι γνωρίζω είσθε πολύ νέος. Εχετε ζήσει το καθεστώς της 21ης Απριλίου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θεωρούμε ΕΓΚΛΗΜΑ το ότι κατήργησε ο Γ. Παπαδόπουλος τον βασιλικό θεσμό, διότι αποθωράκισε την χώρα από έναν καρποφόρο θεσμό. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάργησης τα βιώνουμε σήμερα. Αλλά γιατί να μην αναγνωρίσουμε το έργο που έκανε σ΄ όλους τους τομείς! Δεν μπορώ να το καταλάβω.
    Διευκρινίζουμε για πολλοστή φορά ότι είμαστε Βασιλόφρονες και αγαπούμε την Αλήθεια. Δεν μπορούμε να την κρύψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την ίδια λογική, δεν βλέπω τον λόγο, να μην αναγνωρίσουμε και το έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή...

      Δημ. Ζ.

      Διαγραφή
  8. Μάνος Ν. Χατζηδάκης2 Οκτωβρίου 2014 στις 12:37 μ.μ.

    Είπα ότι δεν θα συνεχίσω τον διάλογο με "ανωνύμους"! Παρ'όλα αυτά βλέπω ότι συνεχίζεται η ανωνυμία των "ανωνύμων". Γι αυτό ο διάλογος σταματάει εδώ και θα συνεχισθή μόνον ότον αυτοί που διαλέγομαι έχουν ονοματεπώνυμο. Πρόσθέτω μόνον αυτό: To πως κατέληξε ο Παπαδόπουλος να καταργήσει τον θεσμό και το ποιός είναι υπαίτιος γι αυτό, έχει γραφεί και μάλιστα από το ίδιο το blog που μας φιλοξενεί προσφάτως σε ένα άρθρο με 4 συνέχειες! Όσον αφορά το αν έχω...ζήσει την 21η Απριλίου απαντώ: O αντικειμενικός ιστορικός ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να έχει ζήσει τα γεγονότα που ιστορεί. Πρέπει να αντλεί από τις πρωτογενείς πηγές αλλά να απέχει ο ίδιος συναισθηματικά. Εάν κάποιος πρέπει να έχη ζήσει τα γεγονότα για να γράψει ιστορία τότε...δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ιστορικοί. Π.χ. ο κ. Μπαρμπής έχει ζήσει τον Εθνικό Διχασμό? Όχι! Τότε πως γράφει γι αυτόν? Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε η επιστήμη της Ιστορίας αγαπητέ μου "ανώνυμε". Όσοι έζησαν τα γεγονότα δίδουν μαρτυρίες και πρωτογενές υλικο. Ο ιστορικός το μελετά, το αντλεί, ξεδιακρίνει τις υπερβολές και τους υποκειμενισμούς και συγγράφει Ιστορίαν. Και για να το πράξει πρέπει να απέχει από τα γεγονότα. ΠΡΕΠΕΙ να μην τα έχει ζήσει ώστε να μην έχει εμπλακεί συναισθηματικά και να μην είναι υποκειμενικός... Αυτά και είναι Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΜΟΥ ΣΕ "ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ". Τέλος!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ κ. Χατζηδάκη,

      Αν δεν σας αρέσουν τα σχόλια (ανώνυμα ή επώνυμα) καλό είναι να μην δημοσιεύετε άρθρα.

      Διαγραφή
  9. Μάνος Ν. Χατζηδάκης2 Οκτωβρίου 2014 στις 9:00 μ.μ.

    Λοιπόν για να εξηγούμεθα: Θα το επαναλάβω για μία ακόμη φορά σε απλά ελληνικά! (πιο απλά δεν γίνεται). Στον διάλογο ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντοτε ανοικτός. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι είμαι πάντοτε ευήκοος στην αντίθετη γνώμη και απαντώ πάντοτε με επιχειρήματα. Εάν πεισθώ περί του αντιθέτου, παραδέχομαι το σφάλμα μου. Δεν νομίζω λοιπόν ότι έδειξα το αντίθετο και ευχαρίστως απαντώ σε όποιον μου απευθύνει τον λόγο. Απαιτώ όμως (ναι ΑΠΑΙΤΩ), όταν κάποιος απευθύνεται σε εμέ ή τα γραφόμενά μου να το πράττει επωνύμως. Όταν εγώ γράφω ή απαντώ έχω την ευθύνη των λόγων μου και ο άλλος ξέρει ότι μιλάει σε μένα με το όνομα και το επώνυμό μου. Θεωρώ δειλία να μην έχει κάποιος το θάρρος της γνώμης του (ή γενικότερα θάρρος) και να κρύπτεται όπισθεν της ανωνυμίας του συγκρουόμενος με επωνύμους. Λυπάμαι επίσης που θα απογοητεύσω τους ευσεβείς πόθους κάποιων, αλλά και άρθρα θα συνεχίσω να δημοσιεύω. και βιβλία και λόγους (και μάλιστα επωνύμως και με την φωτογραφία μου μέσα). Καληνύκτα σας!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάνος Ν. Χατζηδάκης2 Οκτωβρίου 2014 στις 9:04 μ.μ.

    Υ.Γ. Και αν δεν έχετε το θάρρος της γνώμης και των λόγων σας (μόνο επώνυμα) καλλίτερα να μη δημοσιεύετε σχόλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή