Από τον "Εθνικό Αγωνιστή" (προφίλ facebook).
Για τον υπ' αριθμ. ένα «Εθνάρχη» ο αντιστράτηγος, ακαδημαικός και παλιός έμπιστος φίλος του Αλ.Μαζαράκης-Αινιάν, γράφει στα Απομνημονεύματά του:
Ούτος δεν ήθελεν αντιρρήσεις, ηρέσκετο εις κολακείας, είχεν ιδιαιτέραν συμπάθειαν εις τας μετριότητας, είχεν υπερτροφικόν εγωισμόν και αυτοπεποίθηση, δεν ηννόει εφ' όσον έζει αυτός πώς ήτο δυνατόν να κυβερνά άλλος την Ελλάδα και δια τούτο κανένα μέσον δεν εθεώρει αθέμιτον δια να τον ανατρέψη και να καταλάβη την αρχήν...Δεν τον έθιγον ούτε η συναλλαγή, ούτε η σπατάλη της διοικήσεως, ούτε η απειθαρχία, αν δεν εστρέφετο κατά του ιδίου... Μετήλλασσε γνώμας αναλόγως της πολιτικής σκοπιμότητος και των εισηγήσεων των εκάστοτε "ευνοουμένων" του. Δυστυχώς, απέδειξεν ότι δεν ηννόησε τον ρόλον του κυβερνήτου του επιβλέποντος και κατευθύνοντος, ούτε εις τον στρατόν, ο οποίος εντελώς παρημελήθη, ούτε εις τα οικονομικά ή τα δημόσια, έργα... Η ανάμειξίς του πρώτον εις τον στρατιωτικόν σύνδεσμον, έπειτα εις το κίνημα του Πλαστήρα (1933) και ιδίως εις το κίνημα τον Μάρτιο 1935 έκαμε πολλούς - και εμέ - να. φρονούν ότι δεν ημπορεί πλέον να αναμένη τις τίποτε το μεγάλο δια το έθνος από τον Ελ. Βενιζέλον...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου