Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ (2)

Επιμέλεια: κ. Γιώργος Καραμπέρης.

Θα σας παραθέσω σε 2 μέρη τις απόψεις της αείμνηστης Φρειδερίκης για τα θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου.

ΜΕΡΟΣ Β'
- Κωνσταντίνος Μπαρμπής: Και πώς το αντιμετωπίσατε;
- Βασίλισσα Φρειδερίκη: <<Δεν επιθυμούσα να συμβουλευτώ ούτε ψυχαναλυτές, ούτε κληρικούς. Ήμουν αποφασισμένη να τα βγάλω πέρα μόνη μου.Σ υλλογίσθηκα ότι οι γιατροί δε βάζουν τα κλάματα, όταν βλέπουν κάποιον ασθενή,γιατί διαφορετικά θα αδυνατούσαν να τον βοηθήσουν. Δεν ταυτίζομαι με αυτόν. Το ίδιο έπρεπε να πράξω και γω: Να μην ταυτισθώ με όλους όσοι υποφέρουν-άρα να αποστασιοποιούμαι από κάθε περίπτωση δυστυχισμένου ή πονεμένου ανθρώπου που συναντούσα. Να περιορισθώ στον εαυτό μου.
Αλλά ποιός ήταν αυτός; Και πώς θα τον ανακάλυπτα;Δεν ήταν το σώμα μου ,οι-παροδικές-σκέψεις μου, οι –μεταβαλλόμενες αδιάκοπα-συγκινήσεις μου.Ο αυθεντικός εαυτός μας είναι αυτός που δεν αλλάζει, που παρακολουθεί, συντονίζει και μονιμοποιεί σκέψεις και συγκινήσεις, η αλήθεια που παραμένει αμετάβλητη, μολονότι όλα στο σύμπαν συνεχώς αλλάζουν…>>
-Και τότε;
<<Όφειλα να βρω απαντήσεις στο ερώτημα που με απασχολούσε,ώστε,αν τις έβρισκα,να ζήσω “εν ειρήνη” με τον εαυτό μου και αρμονικά με τους συνανθρώπους μου. Διαφορετικά, θα παρέμενα στο έλεος των –αναπόφευκτα- μεταβαλλόμενων συναισθημάτων, σκέψεων και συμπερασμάτων μου. Ο Γιάν Σματς, ο σπουδαίος εκείνος άνθρωπος,πολιτικός και φιλόσοφος, είχε αναγάγει σε σύμβολο πίστης του τον “ολισμό”. Το ολιστικό στοιχείο. Το παραμέρισα, επειδή αυτό προϋπέθετε αλλαγές και μεταβολές, ενώ εγώ κυνηγούσα το “αμετάβλητο”. Αυτό που φρονούσα πως θα αποτελούσε την πολυπόθητη απάντηση.
Στράφηκα προς την πυρηνική φυσική,για να διαπιστώσω τι αντιπροσώπευε ο υλικός κόσμος. Ανακάλυψα τότε κατάπληκτη ότι το ελάχιστο ου ελαχίστου είναι ενέργεια.Και κατέγραψα τις υποδιαιρέσεις του “ατόμου”: Σωματίδια. Πρωτόνια. Ηλεκτρόνια. Ουδετερόνια –τα σωματίδια που αντιπροσωπεύουν τα κβάντα ενέργειας. Εκείνη που με συγκλόνισε ήταν η “αρχή της αβεβαιότητας”, όπως τη διατύπωσε ο νομπελίστας καθηγητής Κ. Χάϊζενμπεργκ. Κατά την οποία η θέση και ταυτόχρονα η ταχύτητα ενός σωματιδίου δεν είναι δυνατό να δοθεί με απόλυτη ακρίβεια. Και ο υλικός κόσμος αποτελεί,στην πραγματικότητα,μια αόρατη δύναμη: Αυτή είναι το αληθινό και το πραγματικό! Και αυτή συνιστά τον κόσμο στον οποίο βιώνουμε.Επίσης, η τέχνη της ζωής καθίσταται πρόβλημα σωστού ταυτισμού. Η αόρατη δύναμη είναι η ουσία του ορατού σύμπαντος,στο οποίο ανήκει ολόκληρη η ανθρωπότητα!>>
-Τότε,ποιός είναι ο σκοπός της ζωής; ερώτησα.
<<Η ανακάλυψη του αόρατου θεϊκού στοιχείου,τ ο οποίο ενυπάρχει τόσο σε μας, όσο και στους άλλους, και η ταύτισή μας με αυτό. Τότε και μόνο τότε θα κατορθώσουμε να καταστούμε όλοι αδερφοί. Δηλαδή, ο ένας να ανήκει σε όλους και όλοι να ανήκουν σε έναν!
Επηρεασμένη από την αρχή που διατύπωσε ο καθηγητής Κ.Χάϊζενμπεργκ και από το αντίγραφο της διάλεξής του που μου έστειλε, του έγραψα μια σχετική επιστολή, κατακλείδα της οποίας ήταν η ακόλουθοι περίοδος:
“Πρέπει να έχουμε το θάρρος να ανατρέψουμε τα πράγματα και να μάθουμε να ταυτίζουμε τον εαυτό μας με την ουσία. Τότε τα πάντα θα βρουν τη θέση τους και δεν θα είμαστε πλέον ξένοι σε έναν ξένο κόσμο.Θα ανακαλύψουμε το ΈΝΑ και θα έχουμε ενοποιητική σκέψη στη ζωή μας. Θα αποκτήσουμε τη γνώση, ότι δεν απαιτείται να ερευνήσουμε για την αλήθεια, διότι αλήθεια είμαστε εμείς οι ίδιοι…”>>
Στη συνέχεια η μεγάλη εκείνη Άνασσα θυμήθηκε πώς ανακάλυψε,στη διάρκεια ενός περιπάτου με τον Παύλο στον Υμηττό, το ιδιωτικό της «μοναστήρι» που ήταν μισοερειπωμένο και το ανοικοδόμησε η ίδια, μετά την παραχώρησή του από τις εκκλησιαστικές Αρχές. Το νέο κτίσμα, που διέθετε δύο μικρά υπνοδωμάτια και ένα λουτρό,αναγόταν στον δωδέκατο αιώνα και οι τοιχογραφίες (τα κατάλοιπά τους) στον δέκατο έκτο. Η Φρειδερίκη πρόσθεσε,στο παλαιό κτίσμα,και ένα σαλονάκι και κει αποσυρόταν,όταν την καταλάμβανε η νοσταλγία των παιδικών της χρόνων. Συλλογιζόταν ότι ο Χριστός μιλούσε με όλη την αγάπη του Θεού,όταν ζητούσε από τους μαθητές του να αφήσουν τα παιδιά να πάνε κοντά του, δεδομένου ότι σε αυτά ανήκε η Βασιλεία των Ουρανών. Κατά την άποψή της, η Βασιλεία αυτή βρίσκεται,όπως διαβεβαιώνει και η Αγία Γραφή, (και) μέσα στις ανθρώπινες καρδιές. Και ο Χριστός διαμηνούσε έμμεσα ότι τα αθώα παιδιά γνωρίζουν τα πάντα για αυτήν,καθώς αυτά βρίσκονται πολύ πλησιέστερά Του από ό,τι οι ενήλικοι. Κατά τη Βασίλισσα, η προσέγγιση αυτή οφείλεται στο ότι στην παιδική ηλικία δεν έχει προλάβει να αναπτυχθεί το υπερφίαλο εγώ μας,που κρύβει την αλήθεια –και,συνεπώς, δεν είναι πραγματικό. Οπότε, για να ανεύρουμε μέσα μας τη Βασιλεία των Ουρανών,πρέπει να το απορρίψουμε,να το εξοστρακίσουμε,να το αποβάλουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου