Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΠΟΝΟΣ: ΕΥΛΟΓΙΑ & ΦΑΡΜΑΚΟ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Τελευταίο άρθρο μας για το 2014 είναι αφιερωμένο στον πόνο. Εάν διαβάσουμε προσεκτικά το άρθρο θα μάθουμε πολλά. Ας μην το σνομπάρουμε αλλά να φυλάξουμε μέσα στην καρδιά μας διότι αποτελεί διδαχή, στάση ζωής και τρόπο αντιμετώπισης ορισμένων καταστάσεων. Το παρακάτω άρθρο αποτελεί διασκευή από το blog "Αγιορείτικο Βήμα". 
Ο ΠΟΝΟΣ, σωματικός ή ψυχικός, από τις δοκιμασίες και τα βάσανα τούτης της ζωής είναι το αναπόφευκτο πικρό ποτήρι του ανθρώπου.
Ο πόνος είναι η ίδια η ζωή του. Θάνατοι, αρρώστιες, κατατρεγμοί, διαμάχες, φτώχεια, αποτυχίες, μοναξιά, φοβίες, αγωνίες, πειρασμοί... Πολύς και ποικίλος πόνος, που ορθώνει αμείλικτα ερωτήματα στις ψυχές και προσδίδει απύθμενη τραγικότητα στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για χαρά και ευφροσύνη. Και πρέπει πάντοτε να αξιοποιούμε αυτά τα δύο στοιχεία και θεόσδοτα δώρα για την προσωπική ψυχοσωματική μας υγεία και γαλήνη. Συνεπώς, τον πόνο δεν τον δημιούργησε ο Θεός, αλλά μπήκε στη ζωή των ανθρώπων μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, εξαιτίας της αμαρτίας. Ο νέος Αδάμ όμως, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, σήκωσε στους ώμους Του μαζί με την αμαρτία και τον πανανθρώπινο πόνο. Έτσι μεταμόρφωσε τον εξουθενωτικό χαρακτήρα του πόνου σε σωτήριο φάρμακο και ανέδειξε τις θλίψεις ως κατ' εξο­χήν οδό θεραπείας, εξαγιασμού και τελειώσεως του ανθρώπου.
Από τότε ο Χριστός παραμένει η μοναδική αδιάψευστη ελπίδα των πονεμένων. Ούτε ο Χριστός εξαιρείται του πόνου.“Στην Εκκλησία προσκυνούμε τον Σταυρό του Χριστού ματωμένο, σε περιφρόνηση, σε εγκατάλειψη. Αγιάζει ο πόνος του ανθρώπου. Τα λόγια του Σωτήρος Χριστού αντηχούν παρήγορα μέσα στους αιώνες: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11:28). «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33). Δίχως τον Χριστό τα ανθρώπινα δεινά είναι φορτίο βαρύ και ασήκωτο. Με τον Χριστό ο πόνος μετατρέπεται σε γλυκασμό, η οδύνη σε παράκληση, η αγωνία σε ελπίδα, το άγχος σε υπομονή, ο Γολγοθάς σε Ανάσταση. Οι άγιοι της Εκκλησίας, βλέποντας κάθε δοκιμασία ως επίσκεψη Θεού και αφορμή πνευματικού κέρδους, χαίρονταν στα παθήματά τους.
Ο πόνος είναι ευλογία και αποτελεί βασικό κομμάτι της ύπαρξης της ζωής.  Ο άνθρωπος θωρακισμένος με τη Χάρη του Θεού περνά μέσα από τη φωτιά και δεν καίγεται.

Η Εκκλησία είναι η δυνατότητα να πονάς και να μην απελπίζεσαι, να πονάς και να χαμογελάς, να είσαι αισιόδοξος.

Επίλογος ΔΕΡ
Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, τα λέμε του χρόνου, το 2015. Εκ μέρους και των 2 φίλων συνδιαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος" χρόνια πολλά και ευτυχές το νέον έτος!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου