Α΄ & Β΄ ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (1)

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Η Ελλάδα μας έζησε και ζει τραγελαφικές, κωμικές καταστάσεις οι οποίες εξελίχθηκαν σ΄ έναν αδιέξοδο εφιάλτη. Έζησε την Α΄ Αβασίλευτη Δημοκρατία του 1924-1935 και την Β΄ Αβασίλευτη Δημοκρατία του 1973 μέχρι σήμερα. Η περίοδος 1828-1832 κατά την οποία είχαμε κυβερνήτη τον μεγάλο Ιωάννη Καποδίστρια ήταν προσωρινά Αβασίλευτο. Όταν ο ιστορικός Μισό τον ρώτησε, αν η Ελλάς θα έπρεπε να γίνει Βασίλειο ή αβασίλευτη Δημοκρατία, ο Καποδίστριας του απήντησε με έμφαση: "Και βέβαια Βασίλειο! Διότι μόνον έτσι θα συναχθούν υπό της σκέπης της οι επαρχίες που έχουν διαχωριστεί απ΄ αυτήν". Ας εξετάσουμε τις περιόδους όμως με αντικειμενικότητα.

Α΄ Αβασίλευτη Δημοκρατία (1924-1935)

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1922), το κύρος και η δημοφιλία της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας είχε πέσει. Ο Στρατηλάτης Βασιλεύς Κωνσταντίνος, με το κίνημα Πλαστήρα-Γονατά-Παγκάλου, αποφεύγοντας νέες εμφύλιες συγκρούσεις, παραιτήθηκε και αυτοεξορίστηκε στην Σικελία. Νέος Βασιλεύς ο πρωτότοκος γιος του Γεώργιος Β΄.  Οι ένοχοι της Μικρασιατικής ήττας και καταστροφής αφού έγιναν κυβέρνηση, με ηθικό αυτουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, εκτελούν τους 6 δια Στρατοδικείου! Γούναρης, Μπαλτατζής, Χατζηανέστης, Πρωτοπαπαδάκης, Στράτος και Θεοτόκης αθώοι όντες, εκτελούνται από τους πραγματικούς ενόχους (η περίφημη δίκη των έξι). 

Το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα απείχε από τις εκλογές του Δεκεμβρίου 1923. Νικητές αναδείχθηκαν το Κόμμα των Φιλελευθέρων (=βενιζελικοί) με 250 βουλευτές συνόλου 397. Η αποχή πλησίασε στο 30% το οποίο ήταν στην συντριπτική του πλειοψηφία φιλοβασιλικό.

Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα, ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου καταργεί, μία ημέρα ιστορική (25 Μαρτίου 1924), το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και εγκαθιδρύει το πρώτο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος αβασίλευτο καθεστώς. Στις 13 Απριλίου 1924 διεξάγεται δημοψήφισμα για την μορφή του πολιτεύματος. Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι στις κάλπες απαγορευόταν να δώσουν κίτρινο ψηφοδέλτιο το οποίο υποδήλωνε την Βασιλευομένη Δημοκρατία. Μόνο 2: της Αβασίλευτης και το λευκό. Σημειώθηκαν περιπτώσεις διπλοψηφίας και γύρω από κάθε εκλογικό κέντρο υπήρχαν 5 στρατιώτες τουλάχιστον που περιπολούσαν γύρω απ΄ αυτό. Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα, τα αποτελέσματα που εξέδωσε το καθεστώς (νόθα) ήταν 69% υπέρ της Αβασίλευτης. 

Η νέα Αβασίλευτη Δημοκρατία άρχισε να περιορίζει τις συναθροίσεις πολλών ατόμων και απαγόρευε την οποιαδήποτε αναφορά στην Ελληνική Βασιλική Δυναστεία της οποίας σημειωτέον δήμευσε την περιουσία. Κατά την διάρκεια της σημειώθηκαν 36 περιπτώσεις κινημάτων, αντικινημάτων και δικτατοριών, εξασθένιση της οικονομίας, πολιτική αστάθεια, κοινωνικός αναβρασμός, κομματική ασυδοσία, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και λεηλασία των κρατικών και τραπεζικών ταμείων. Ας μην λησμονηθεί το γεγονός ότι το 1926, ο αντιβασιλικός αξιωματικός και μετέπειτα συνεργάτης των Γερμανών, Θεόδωρος Πάγκαλος εξέδωσε νόμο με τον οποίο η κάθε γυναίκα πρέπει να φορά μακριά φούστα! Νόμος 26 ημερών!

Η μόνη σταθερή κυβέρνηση θα λέγαμε ήταν αυτή του Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932) η οποία με τους λανθασμένους οικονομικούς χειρισμούς της οδήγησε στην πτώχευση του 1932. Στον εσωτερικό τομέα, ρυθμίζονται τα πολεμικά χρέη, μειώνονται ορισμένοι φόροι, γίνονται αντιπλημμυρικά και αποξηραντικά έργα και αποδίδονται 2 εκατομμύρια στρέμματα στους αγρότες. Οργανώνεται η γεωργική εκπαίδευση, αποφασίζεται η μισθοδοσία και ασφάλιση του κλήρου, ιδρύεται το Συμβούλιο Επικρατείας και αρχίζει να οργανώνεται Αστικός Κώδιξ. Στην εξωτερική πολιτική, το 1930 υπεγράφη η λεγόμενη "ελληνοτουρκική φιλία" η οποία καθόριζε τις σχέσεις των δύο χωρών και τους μελλοντικούς τους εξοπλισμούς. Απώτερος στόχος του Βενιζέλου ήταν η ελληνοτουρκική συνομοσπονδία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Επίσης, ο Βενιζέλος πρότεινε για το Νόμπελ Ειρήνης τον σφαγέα του Ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ σημειώνονται στον Πρόεδρο της Επιτροπής για την απονομή μεταξύ άλλων τα εξής: "Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, [...] να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη". Ο Βενιζέλος έκλεισε την τετραετία του κηρύσσοντας πτώχευση. 

Το 1932-1935 η πολιτική αστάθεια αυξάνεται. Στις 5 Μαρτίου 1933 η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ψήφισε το μετριοπαθές φιλοβασιλικό Λαϊκό κόμμα. Στις 6 Μαρτίου του ίδιου έτους Βενιζέλος και Πλαστήρας ετοίμασαν πραξικόπημα, μη σεβόμενοι την μόλις εκδηλωθείσα θέληση του Ελληνικού λαού, πραγματοποίησαν πραξικόπημα. Όμως ο λαός ξεσηκώθηκε εναντίον τους, έτσι το  πραξικόπημά τους απέτυχε παταγωδώς. Μετά από 2 χρόνια, στις 1 Μαρτίου 1935 ο "εθνάρχης" και τα τσιράκια του ετοίμασαν νέο πραξικόπημα. Όλοι γνωρίζουν, και οι δικοί του, πως αυτός είναι επικεφαλής.

Χρηματοδότες: οι ιταλικές μουσολινικές μυστικές υπηρεσίες δια του προξένου τους στα Χανιά, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Στ. Πιστολάκης και οι αδελφοί Φιξ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ 1935.

Μετά τον Μάρτιο του 1935, η οικονομική-πολιτική-κοινωνική κατάσταση αναγκάζει όλους και περισσότερους πολίτες να στραφούν στην πολιτειακή αλλαγή και την αποκατάσταση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και του Γεωργίου Β΄ στον θρόνο. Τον Οκτώβριο του 1935 εκδηλώνεται νέο κίνημα το οποίο εξαναγκάζει τον πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη και την κυβέρνησή του σε παραίτηση, δεν καταργεί την Βουλή και κηρύσσει πολιτειακή αλλαγή η οποία εγκρίθηκε δια δημοψηφίσματος από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στις 3 Νοεμβρίου 1935. Το 90% ζήτησε πίσω τον Γεώργιο Β΄ και έτσι έληξε μία περίοδος αστάθειας και κινημάτων...