ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Σε μία κατά ΧΡΙΣΤΟΝ κοινωνία η ιδιοκτησία δεν έχει θέση. Η ιδιοκτησία δεν είναι εντολή του ΘΕΟΥ στον άνθρωπο αλλά μία από τις συνέπειες της πτώσης του ανθρώπου (πνευματικός θάνατος) και της εισόδου του κακού στην ζωή του. Ο καθηγητής Θεολόγος Μιχαήλ Μπερκουτάκης σημειώνει  τα εξής: "ὁ μό­νος πραγ­μα­τι­κός κύ­ριος καί ἰ­δι­ο­κτή­της τοῦ κό­σμου καί ὅ­λων τῶν ὑ­λι­κῶν α­γα­θῶν εἶ­ναι ὁ Θε­ός πού δη­μι­ούρ­γη­σε τά πάν­τα ἀ­πό τό μη­δέν, [...] ὁ ἄν­θρω­πος δέν εἶ­ναι ἰ­δι­ο­κτή­της, ἀλ­λά «οἰ­κο­νό­μος», δη­λα­δή δι­α­χει­ρι­στής, τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν πού τοῦ ἐμ­πι­στεύ­ε­ται ἡ πρό­νοι­α τοῦ Θε­οῦ καί ὡς οἰ­κο­νό­μος εἶ­ναι ὑ­πό­λο­γος ἀ­πέ­ναν­τι στό Θε­ό γιά τόν τρό­πο μέ τόν ὁ­ποῖ­ο ἀ­σκεῖ τήν οἰ­κο­νο­μί­α του, γιά τόν τρό­πο, δη­λα­δή, μέ τόν ὁ­ποῖ­ο δι­α­χει­ρί­ζε­ται τά λί­γα ἤ τά πολ­λά ὑ­λι­κά ἀ­γα­θά πού τοῦ ἐμ­πι­στεύ­θη­κε ὁ Θε­ός. Κα­λός οἰ­κο­νό­μος τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι αὐ­τός πού χρη­σι­μο­ποι­εῖ γιά τόν ἑ­αυ­τό του μό­νο ὅ­σα εἶ­ναι ἀ­ναγ­καῖ­α γιά τήν ἐ­ξα­σφά­λι­ση τῆς ἀ­ξι­ο­πρε­ποῦς ἐ­πι­βί­ω­σής του καί προ­σφέ­ρει ἐ­λεύ­θε­ρα τό ὅ­ποι­ο μι­κρό ἤ με­γά­λο πε­ρίσ­σευ­μά τους σέ ὅ­σους τό στε­ροῦν­ται καί τό ἔ­χουν ἀ­νάγ­κη." 

Αυτά διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και κυρίως οι προστάται της Εθνικής μας Παιδείας οι Άγιοι τρεις Ιεράρχες. Και όχι μόνο διδάσκουν και κηρύττουν αλλά το έκαναν και πράξη δίνοντας την περιουσία τους προς ανακούφιση και περίθαλψη των ασθενεστέρων τάξεων. Ο Μέγας Βασίλειος χρησιμοποιεί επίσης επιχειρήματα φυσικά. Εκείνος, λέγει, που ιδιοποιείται τα υλικά αγαθά μοιάζει με τον θεατή που εισέρχεται πρώτος στο θέατρο, το καταλαμβάνει ολόκληρο και δεν αφήνει να εισέλθη άλλος, επειδή το θεωρεί απολύτως δικό του. Επίσης αφού ο άνθρωπος γεννιέται γυμνός και επιστρέφει στην γη γυμνός, είναι παράλογο να ιδιοποιήται τα υλικά αγαθά, επειδή πρόλαβε και τα απέκτησε αυτός. Χρησιμοποιεί ακόμη το επιχείρημα του κοινωνικού προορισμού των υλικών αγαθών και του πλούτου. Ο άρτος, λέγει, ανήκει στον πεινασμένο, το ιμάτιο στον γυμνό, το υπόδημα στον ανυπόδητο, το αργύριο στον πτωχό. Εκείνος ο οποίος κατακρύπτει τα αγαθά και αποφεύγει να ενδύση τον γυμνό η να θρέψη τον πεινασμένο δεν είναι καλύτερος από τον λωποδύτη που γυμνώνει τον πεινασμένο.
Η ιδιοκτησία, από την άλλη, προστατεύεται από το κράτος διότι ο πολίτης μπορεί να υποπέσει σε κινδύνους (π.χ. ληστεία). Σε μία τέτοια περίπτωση ποιος θα προστατέψει τον παθόντα. Η ιδιοκτησία σήμερα κατοχυρώνει την προσωπική ή οικογενειακή προστασία.
Η Ορθόδοξη ζωή δεν είναι ουτοπία, όπως θέλουν κάποιοι να μας πείσουν κάποιοι. Πως ο Χριστιανισμός απέτυχε. Τους διαψεύδουν οι Άγιοι που ζούσαν αυτήν την ζωή. Το Ιερό Ευαγγέλιο είναι μάθημα πραότητας, αγάπης και παρηγοριάς των δυστυχισμενών, βιβλίο των ελευθέρων και ισοτίμων προσώπων, ελπίδα, καλό μήνυμα. Για εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς Σύνταγμά μας είναι η Αγία Γραφή, είναι το Ευαγγέλιο. 
Έτσι και η ιδιοκτησία, αν εξαλειφθεί το κακό από τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε κακός, πονηρός, φιλάργυρος αλλά έγινε μέσω της παρέμβασης του διαβόλου, δεν έχει λόγο ύπαρξης.  Σ΄ αυτήν την κοινωνία, η ιδιοκτησία θα αποτελεί μία ατομικίστικη κατάσταση. Η προσωπική ή οικογενειακή προστασία θα εξελιχθεί σε μία κοινωνία ελευθερίας και αγάπης, όπου το κακό δεν θα έχει θέση γιατί αυτό είναι η πηγή των συμφορών του ανθρώπου διαχρονικώς. Η κοινωνία ελευθερίας και αγάπης είναι αυτό που είναι η Αγία Τριάδα και θεμελίωσε ο ΧΡΙΣΤΟΣ επί της γης με την Εκκλησία. 
Ας γίνουμε λοιπόν Εκκλησία πραγματική, με κεφαλή μας τον ΧΡΙΣΤΟ έτσι όπως αυτός την θεμελίωσε για να επαναφερθούμε στην αρχική μας ζωή κοντά με τον ΘΕΟ.