Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".
Το blog μας, όπως έχει τονίσει και άλλοτε, θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια. Δεν ανεχόμαστε τα παιδιά μας να βρίσκονται υπό το πρίσμα-καθοδήγηση των κομμουνιστών "εκπαιδευτικών".
Η διακυβέρνηση Μεταξά αποτελεί για τους κομμουνιστές μία μαύρη περίοδο επειδή δεν μπόρεσαν να καταλάβουν λίγο νωρίτερα την εξουσία. Οι κομμουνιστές έστελναν προμηνύματα. Τον Μάιο του 1936 κατέλυσαν το κράτος και προχώρησαν σε γενικό αιματοκύλισμα. Στις 30 Ιουλίου 1936 πυρπόλησαν τις εγκαταστάσεις του Βασιλικού Ναυτικού στην Λέρο. Στις 31 Ιουλίου 5 βουλευτές τους επισκέπτονται το πολιτικό γραφείο του Μεταξά και απειλούν με ένοπλη κάθοδο στα πεζοδρόμια αν η κυβέρνηση καθιέρωνε νομοθετικά την υποχρεωτική διαιτησία σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις!
Στις 5 Αυγούστου 1936 προγραμματίζουν πανελλαδική απεργία, κατόπιν διαταγής του Κρεμλίνου. Στις 3-4 Αυγούστου οργανώνονται πολυπληθείς μαχητικές ομάδες και ξεχύνονται στους δρόμους όπου τραγουδούν κομμουνιστικά θούρια.
Ο Ιωάννης Μεταξάς, πρωθυπουργός με 241 ψήφους εμπιστοσύνης από την 261μελή Βουλή, συγκαλεί στις 5 μ.μ. έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, εισηγείται και αποφασίζεται ομόφωνα (εκτός από δύο υπουργούς):
* Κήρυξη στρατιωτικού νόμου,
* Αναστολή ορισμένων διατάξεων του Συντάγμους,
* Διάλυση της Γ΄ Αναθεωρητικής Βουλής,
* Επιστράτευση όσων ασχολούνταν σε επιχειρήσεις & οργανισμούς κοινής ωφέλειας.
Στις 6 μ.μ. ο Μεταξάς στον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ προς υπογραφή φέρνει τα 2 διατάγματα (το ένα περί αναστολής των διατάξεων του Συντάγματος & το άλλο περί διάλυσης της Βουλής), αλλιώς θα παραιτείτο αυτός και οι υπουργοί του.
Ο Γεώργιος αμφιταλαντεύται...
- Ο επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου του Γεωργίου, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρος Αγγελόπουλος αποκαλύπτει:
"Ούτε ολίγοι, ούτε άσημοι ήσαν οι εισηγούμενοι εις τον Βασιλέα την εγκαθίδρυσιν δικτατορίας. Εκείνος ηρνείτο κατηγορηματικώς. Έλεγεν ότι εκ φύσεως αντέπαθει το αυταρχικόν πολίτευμα, προσέθετε δε ότι και, εάν δεν ησθάνετο αυτήν την έμφυτον αντιπάθειαν, πάλιν δεν θα εθεώρει εαυτόν ικανόν να το εφαρμόση. Κατ΄ εμέ, έλεγε, το δυσχερέστερον είδος πολιτεύματος για το καλούμενον να το εφαρμόση είναι η δικτατορία".
- Η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς υποστηρίζει:
"Είναι προφανές ο Γεώργιος έπραττε το καθήκον του, αλλά τα πολιτικά κόμματα, αποδεικνυόμενα ανίκανα να δώσουν κυβέρνησιν εις τον τόπον, ηυτοκτόνουν. Ουδέν στοιχείον υπάρχει αποδεικνύον ότι ο Γεώργιος απέβλεπε εις την δικτατορίαν αντιθέτως, είναι βέβαιον ότι και πολύ εδίστασε να υπογράψη το διάταγμα της 4ης Αυγούστου και συνεχώς εσκέπτετο πως θα απαγκιστρωθή. [...] Ο Γεώργιος και από ιδιοσυγκρασίας ήτο αντίθετος της δικταορίας και υπό την επίδρασιν του βρεταννικού πνεύματος ευρίσκτο και νώσιν του αδιεξόδου της δικτατορίας είχε. Κατέληξεν εις αυτήν την απ, όταν έκρινεν ότι ηδύνατο να πράξη άλλως, έστω και ριψοκινδινεύων τον θρόνον του και διότι διησθάνετο τον κίνδυνον της επερχομένης λαίλαπος και διότι τον ετρόμαζεν η ανυπαρξία της οιασδήποτε πολεμικής προπαρασκευής της χώρας".
Στο ίδιο μήκος που σέβεται την ιστορική αλήθεια κυμαίνεται και η άποψη του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού "Ήλιος" του Ι. Πάσσα καθώς και ο Παναγιώτης Πιπινέλης.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαρμπής στο Γ΄ Τόμο του έργου του "Τσακάλια και ύαινες της Ελληνικής Πολιτικής".
Ο Γεώργιος άκουσε σιωπηλός όσα του εξέθεσε ο πρωθυπουργός. Κι την παράκλησή του να γίνει αποδεκτή παραίτησή του, αν ο Βασιλεύς δεν υπέγραφε τα δύο διατάγματα, "διότι δεν επεθύμει να συνδεθή το όνομά του με την υπό των κομμουνιστών κατάλυσιν του κράτους". Ύστερα του ζήτησε νσα περιμένει στον προθάλαμο. Παρέμεινε πολλή ώρα μόνος, αμφιταλαντευόμενος στην "λεπτή κόκκινη γραμμή", που χώριζε τις προσωπικές του απόψεις και προτιμήσεις από την κομμουνιστική λαίλαπα, η οποία θα έπληττε την χώρα μετά από μερικές ώρες. Στην συνέχεια κάλεσε τον Θ. Αγγελόπουλο και τον Ι. Μεταξά. Και, με σκιασμένο πρόσωπο, παρακάλεσε τον πρωθυπουργό να επαναλάβει την παράθεση των στοιχείων, που αφορούσαν την όλη κατάσταση. Έπειτα ζήτησε α να ξαναμείνει μόνος. Και όταν ξανακάλεσε τον επικεφαλής του Πολιτικού του Γραφείου, εκείνος τον είδε να υπογράφει τα δύο διατάγματα "περισσότερος κατήφης και δύσθυμος από όσον τον είδον ποτέ άλλοτε..." ΄Ήταν 10 η ώρα την νύκτα.
Πηγή (όχι αυτολεξεί): "Τσακάλια και ύαινες της Ελληνικής Πολιτικής" Γ΄ Τόμος του Κων/νου Μπαρμπή, ιστορικού συγγραφέως.
Επίλογος
Ο Γεώργιος ζύγισε, αξιολόγησε, έκρινε και έβαλε πρώτα την μεγαλύτερη του αρετή: "το καθήκον". Ο Γεώργιος ήταν άνθρωπος του καθήκοντος, του χρέους. Πρώτα αυτά και έπειτα όλα τα άλλα. Όμως το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Ο Ελληνικός λαός ενώθηκε έχοντας άξια ηγεσία, γι΄ αυτό και έγραψε νέες σελίδες δόξας και εκτυφλωτικής λάμψης στα ηπειρωτικά και βορειοηπειρωτικά όρη και τα οχυρά Ρούπελ.
Το blog μας, όπως έχει τονίσει και άλλοτε, θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια. Δεν ανεχόμαστε τα παιδιά μας να βρίσκονται υπό το πρίσμα-καθοδήγηση των κομμουνιστών "εκπαιδευτικών".
Η διακυβέρνηση Μεταξά αποτελεί για τους κομμουνιστές μία μαύρη περίοδο επειδή δεν μπόρεσαν να καταλάβουν λίγο νωρίτερα την εξουσία. Οι κομμουνιστές έστελναν προμηνύματα. Τον Μάιο του 1936 κατέλυσαν το κράτος και προχώρησαν σε γενικό αιματοκύλισμα. Στις 30 Ιουλίου 1936 πυρπόλησαν τις εγκαταστάσεις του Βασιλικού Ναυτικού στην Λέρο. Στις 31 Ιουλίου 5 βουλευτές τους επισκέπτονται το πολιτικό γραφείο του Μεταξά και απειλούν με ένοπλη κάθοδο στα πεζοδρόμια αν η κυβέρνηση καθιέρωνε νομοθετικά την υποχρεωτική διαιτησία σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις!Στις 5 Αυγούστου 1936 προγραμματίζουν πανελλαδική απεργία, κατόπιν διαταγής του Κρεμλίνου. Στις 3-4 Αυγούστου οργανώνονται πολυπληθείς μαχητικές ομάδες και ξεχύνονται στους δρόμους όπου τραγουδούν κομμουνιστικά θούρια.
Ο Ιωάννης Μεταξάς, πρωθυπουργός με 241 ψήφους εμπιστοσύνης από την 261μελή Βουλή, συγκαλεί στις 5 μ.μ. έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, εισηγείται και αποφασίζεται ομόφωνα (εκτός από δύο υπουργούς):
* Κήρυξη στρατιωτικού νόμου,
* Αναστολή ορισμένων διατάξεων του Συντάγμους,
* Διάλυση της Γ΄ Αναθεωρητικής Βουλής,
* Επιστράτευση όσων ασχολούνταν σε επιχειρήσεις & οργανισμούς κοινής ωφέλειας.
Στις 6 μ.μ. ο Μεταξάς στον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ προς υπογραφή φέρνει τα 2 διατάγματα (το ένα περί αναστολής των διατάξεων του Συντάγματος & το άλλο περί διάλυσης της Βουλής), αλλιώς θα παραιτείτο αυτός και οι υπουργοί του.
Ο Γεώργιος αμφιταλαντεύται...
- Ο επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου του Γεωργίου, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρος Αγγελόπουλος αποκαλύπτει:
"Ούτε ολίγοι, ούτε άσημοι ήσαν οι εισηγούμενοι εις τον Βασιλέα την εγκαθίδρυσιν δικτατορίας. Εκείνος ηρνείτο κατηγορηματικώς. Έλεγεν ότι εκ φύσεως αντέπαθει το αυταρχικόν πολίτευμα, προσέθετε δε ότι και, εάν δεν ησθάνετο αυτήν την έμφυτον αντιπάθειαν, πάλιν δεν θα εθεώρει εαυτόν ικανόν να το εφαρμόση. Κατ΄ εμέ, έλεγε, το δυσχερέστερον είδος πολιτεύματος για το καλούμενον να το εφαρμόση είναι η δικτατορία".- Η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς υποστηρίζει:
"Είναι προφανές ο Γεώργιος έπραττε το καθήκον του, αλλά τα πολιτικά κόμματα, αποδεικνυόμενα ανίκανα να δώσουν κυβέρνησιν εις τον τόπον, ηυτοκτόνουν. Ουδέν στοιχείον υπάρχει αποδεικνύον ότι ο Γεώργιος απέβλεπε εις την δικτατορίαν αντιθέτως, είναι βέβαιον ότι και πολύ εδίστασε να υπογράψη το διάταγμα της 4ης Αυγούστου και συνεχώς εσκέπτετο πως θα απαγκιστρωθή. [...] Ο Γεώργιος και από ιδιοσυγκρασίας ήτο αντίθετος της δικταορίας και υπό την επίδρασιν του βρεταννικού πνεύματος ευρίσκτο και νώσιν του αδιεξόδου της δικτατορίας είχε. Κατέληξεν εις αυτήν την απ, όταν έκρινεν ότι ηδύνατο να πράξη άλλως, έστω και ριψοκινδινεύων τον θρόνον του και διότι διησθάνετο τον κίνδυνον της επερχομένης λαίλαπος και διότι τον ετρόμαζεν η ανυπαρξία της οιασδήποτε πολεμικής προπαρασκευής της χώρας".
Στο ίδιο μήκος που σέβεται την ιστορική αλήθεια κυμαίνεται και η άποψη του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού "Ήλιος" του Ι. Πάσσα καθώς και ο Παναγιώτης Πιπινέλης.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαρμπής στο Γ΄ Τόμο του έργου του "Τσακάλια και ύαινες της Ελληνικής Πολιτικής".
Ο Γεώργιος άκουσε σιωπηλός όσα του εξέθεσε ο πρωθυπουργός. Κι την παράκλησή του να γίνει αποδεκτή παραίτησή του, αν ο Βασιλεύς δεν υπέγραφε τα δύο διατάγματα, "διότι δεν επεθύμει να συνδεθή το όνομά του με την υπό των κομμουνιστών κατάλυσιν του κράτους". Ύστερα του ζήτησε νσα περιμένει στον προθάλαμο. Παρέμεινε πολλή ώρα μόνος, αμφιταλαντευόμενος στην "λεπτή κόκκινη γραμμή", που χώριζε τις προσωπικές του απόψεις και προτιμήσεις από την κομμουνιστική λαίλαπα, η οποία θα έπληττε την χώρα μετά από μερικές ώρες. Στην συνέχεια κάλεσε τον Θ. Αγγελόπουλο και τον Ι. Μεταξά. Και, με σκιασμένο πρόσωπο, παρακάλεσε τον πρωθυπουργό να επαναλάβει την παράθεση των στοιχείων, που αφορούσαν την όλη κατάσταση. Έπειτα ζήτησε α να ξαναμείνει μόνος. Και όταν ξανακάλεσε τον επικεφαλής του Πολιτικού του Γραφείου, εκείνος τον είδε να υπογράφει τα δύο διατάγματα "περισσότερος κατήφης και δύσθυμος από όσον τον είδον ποτέ άλλοτε..." ΄Ήταν 10 η ώρα την νύκτα.Πηγή (όχι αυτολεξεί): "Τσακάλια και ύαινες της Ελληνικής Πολιτικής" Γ΄ Τόμος του Κων/νου Μπαρμπή, ιστορικού συγγραφέως.
Επίλογος
Ο Γεώργιος ζύγισε, αξιολόγησε, έκρινε και έβαλε πρώτα την μεγαλύτερη του αρετή: "το καθήκον". Ο Γεώργιος ήταν άνθρωπος του καθήκοντος, του χρέους. Πρώτα αυτά και έπειτα όλα τα άλλα. Όμως το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Ο Ελληνικός λαός ενώθηκε έχοντας άξια ηγεσία, γι΄ αυτό και έγραψε νέες σελίδες δόξας και εκτυφλωτικής λάμψης στα ηπειρωτικά και βορειοηπειρωτικά όρη και τα οχυρά Ρούπελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου