ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΖΩΗ

Γράφει ο Σταύρος Φωτίου, Αν. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου στο βιβλίο του "Τρομοκρατία και πολιτισμός".

Αποστολή της Εκκλησίας στον κόσμο είναι να ευαγγελίζεται στους ανθρώπους την αγάπη του Θεού, να τους βοηθά να ιεραρχούν σωστά τα τίμια της ζωής, να χαριτώνονται από την πνοή του Αγίου Πνεύματος. Η Εκκλησία υπάρχει στον κόσμο για να γλυκαίνει την ζωή, να μαθαίνει στους ανθρώπους να δημιουργούν βαθιούς υπαρξιακούς δεσμούς, να βιώνουν την θεογνωσία και την αυτογνωσία, την κοινωνικότητα και την ωραιότητα της δημιουργίας. Χρέος της η δυναμική παρουσία στην κοινωνία, η ενεργός μετοχή σε κάθε αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη, ειρήνη και αδελφοσύνη. Καθήκον της να συμπαρίσταται στους εμπερίστατους, να συγκρούεται με κάθε μορφής κατεστημένο, να αγωνίζεται ενάντια σ΄ οτιδήποτε υποβαθμίζει τον άνθρωπο και εξαθλιώνει την ζωή. Η συμφιλίωση και η καταλλαγή ανθρώπων και λαών, το όραμα μιας παγκόσμιας αδελφικής κοινότητας: ιδού η σκοποθεσία της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία οφείλει να θυμίζει ότι κοινωνία δεν είναι το άθροισμα εγωκεντρικών ατόμων, ανθρώπων ασχέτων και αντιπάλων μεταξύ τους, αλλά κοινωνία είναι η μέθεξη αγαπώντων προσώπων, ανθρώπων συνδεδεμένων με κοινό όραμα ζωής. Σε όσους στο όνομα της ελευθερίας παραγνωρίζουν την αγάπη, σ΄ όσους στο όνομα της ενότητος παραγνωρίζουν την διαφορά, η Εκκλησία θυμίζει ότι η σύζευξη των δύο προϋποθέτει την αδελφοσύνη. [...] 

Συνεπώς στην ζωή της Εκκλησίας πνευματικότητα και κοινωνικότητα ταυτίζονται.  Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που τρέφεται με την προσευχή και την άσκηση, την περισυλλογή και την ταπείνωση. Και, ταυτόχρονα, ο άνθρωπος που τρέφεται με τον κριτικό λόγο και την αγωνιστική πράξη, την αλλαγή και την μεταμόρφωση του κόσμου. Πράγμα που σημαίνει ότι η Εκκλησία μαρτυρεί τόσο με την σιωπή όσο και τον λόγο της, τόσο με την προσευχή όσο και την κοινωνική παρέμβαση. [...]

Με την όλη μαρτυρία, η Εκκλησία καλείται να δείξει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μία όντως αρμονική κοινωνία είναι η απεμπόληση της αρχής της ήσσονος προσπάθειας. Καθήκον όλων είναι να αναδειχθεί  η υψηλή προοπτική, η άσκηση και η συνάθληση στο μόχθο της συνεργασίας. Διότι τίποτε αυθεντικό δεν επιτυγχάνεται χωρίς προσωπικό τίμημα. Ο ελεύθερος άνθρωπος, ο υπεύθυνος συνάνθρωπος, γνωρίζει καλά ότι ο αγώνας για την ζωή σημαίνει μαρτύριο αίματος και μαρτυρία συνειδήσεως, αφού η ανθρωπιά δεν αγοράζεται παρά μόνο καλλιεργείται. Μία κοινωνία με χαλαρούς συνεκτικούς δεσμούς αδυνατεί να φυλάξει το μέγιστό της αγαθό: το υπάρχειν για τον άλλο. Μόνο με ήθος αυτοπροσφοράς και αυτοθυσίας κοινωνούνται τα μέγιστα και πρωτεύοντα της ζωής: το άνοιγμα στον Θεό, η ελευθερία και η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η αδελφοσύνη, ο σεβασμός της φύσης και η πρόοδος του πολιτισμού.

Ενώπιον της ελευθερίας των ανθρώπων, η Εκκλησία οφείλει να καταθέτει την δική της πρόταση ζωής [...] Οι άνθρωποι βιώνουν οδύνη από την αποξένωση και την αλλοτρίωση, τη μοναξιά και την απόρριψη, την απώλεια προσφιλών προσώπων. Βιώνουν το άγχος και την αγωνία μπροστά στο φοβερό φάσμα του θανάτου. Η Εκκλησία Χριστού υπάρχει στον κόσμο για να ευαγγελίζεται τη μοναδικότητα και την αθανασία κάθε προσώπου΄ υπάρχει για να ευαγγελίζεται τον ζώντα Θεό, που η κοινωνία μαζί του επιφέρει τη νίκη επί της φθοράς και του θανάτου. Τούτο αποτελεί ευαγγέλιο ζωής.