Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ; (2)

Η ιστορία των εθνών

Εάν ο Κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος, οι ιστορικοί θα έβρισκαν μια διακοπή στην ιστορία όλων των λαών της γης, όπως βρήκαν και στην ιστορία της Μεσοποταμίας. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη.

Η Αίγυπτος δεν επλήγη από τον κατακλυσμό, επειδή η ιστορία της συνεχίζεται απρόσκοπτα. Η Κινεζική ιστορία, κατά τον ίδιο τρόπο, δεν παρουσιάζει διακοπή γύρω στο 3.266 π.Χ. που έγινε ο Κατακλυσμός κατά το εγκυρότερο κείμενο τής Αγίας Γραφής.

Ούτε η ιστορία τού Ινδού παρουσιάζει διακοπή τότε. Ομοίως, ούτε οι πολιτισμοί τής Αμερικής δεν παρουσιάζουν διακοπή στην ιστορία τους. Ούτε η ιστορία τής Ευρώπης διακόπτεται από κατακλυσμό, (για να αναφέρουμε λίγες μόνο περιοχές).

Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στους διάφορους μύθους πλήθους εθνών περί κάποιου κατακλυσμού. Γιατί οι θιασώτες τού "παγκόσμιου" κατακλυσμού τους θεωρούν απόδειξη, ότι δήθεν κληρονομήθηκαν από τον δήθεν προπάτορα όλων τών λαών, τον Νώε. Σε αυτό θα πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:

1. Όσον αφορά τους λαούς που είναι γύρω από τη Μεσοποταμία, λογικό είναι να έχουν υιοθετήσει μια τέτοια παράδοση, για ένα τόσο σημαντικό (αν και τοπικό) γεγονός. Οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι έμποροι και οι βάρδοι που περνούσαν από τις περιοχές αυτές, φρόντισαν να αναμιχθεί ο θρύλος τού κατακλυσμού με τους μύθους τών γύρω λαών, και να αναμιχθούν τα στοιχεία του με τις τοπικές παραδόσεις τοπικών καταστροφών.

2. Όσον αφορά τους μακρυνούς λαούς, όπως π.χ. οι πολιτισμοί τών ινδιάνων τής Αμερικής, εδώ έπαιξαν το ρόλο τους (και πάλι) οι Έλληνες. Έχει ήδη αποδειχθεί, ότι οι Έλληνες, πολλούς αιώνες πριν από τον Κολόμβο, προ Χριστού ακόμα, ταξίδευαν στην Αμερική. Ελληνικά αγάλματα και γραφή, έχουν βρεθεί στην Αμερικανική ήπειρο, ως και ένας ολόκληρος λαός ινδιάνων, αξιώνει ότι είναι απόγονοι τών Ελλήνων αυτών. Όμως οι Έλληνες αυτοί, είχαν ήδη αναμίξει τις παραδόσεις τών δικών τους κατακλυσμών, (κυρίως τού Δευκαλίωνα) με τις παραδόσεις τού Νώε. Και με τη σειρά τους, μετέδωσαν τα στοιχεία αυτά στη νέα ήπειρο. Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν, που ο κατακλυσμός τού Νώε που έγινε προ 5.000 ετών και πλέον, αναμίχθηκε στα χρόνια αυτά με τους κατακλυσμούς τών άλλων λαών, όσο μακρυά κι αν βρίσκονταν αυτοί. Ένας τοπικός κατακλυσμός τέτοιων διαστάσεων, είναι μια καλή ιστορία για κάθε λαό τής γης.

Τα ζώα της Κιβωτού

Υπάρχουν σήμερα ζώα, που δεν έζησαν κατά το 3.266 π.Χ. στη Μεσοποταμία. Αν για παράδειγμα τα μαρσιποφόρα τής Αυστραλίας υπήρχαν μέσα στην κιβωτό, δεν θα βρίσκονταν μόνο στην Αυστραλία, αλλά θα είχαν διασκορπιστεί και στις άλλες ηπείρους. 

Συνεπώς, τα μαρσιποφόρα διασώθηκαν αν και δεν μπήκαν στην κιβωτό, επειδή η Αυστραλία δεν καλύφθηκε από τα νερά τού κατακλυσμού.

Στη Γένεση 9/θ΄ 10, (κατά το Εβραϊκό), αναφέρονται από το Θεό στην οικογένεια του Νώε, τα εξής εκπληκτικά, μόλις τελείωσε ο Κατακλυσμός: ΄΄(στήνω την Διαθήκην μου), και προς παν έμψυχον ζώον, το οποίον είναι με σας, εκ των πτηνών, εκ των κτηνών, και εκ πάντων των ζώων της γης, τα οποία είναι με σας. Από παντός του εξελθόντος εκ της κιβωτού, έως παντός ζώου της γής΄΄. Αν ο Κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος, δεν θα υπήρχαν ζώα έξω από την Κιβωτό!

Πέραν αυτού, οι θιασώτες τού κατακλυσμού προχωρούν και σε άλλες θεωρίες, ότι δήθεν οι άνθρωποι δεν έτρωγαν τα ζώα πριν από τον κατακλυσμό, και άλλα παρόμοια. Κάτι τέτοιο όμως, έχει αποδειχθεί εσφαλμένο, από πλήθος προκατακλυσμιαίων απολιθωμάτων, όπου τα κόκκαλα ζώων έφεραν σημάδια από τα εργαλεία και τη φωτιά τών ανθρώπων που τα έφαγαν. Η Ευρώπη ολόκληρη (και όχι μόνο), είναι γεμμάτη από τέτοια προκατακλυσμιαία ίχνη τών Νεάντερνταλ αλλά και τής δικής μας ανθρώπινης φυλής, που έτρωγαν όχι μόνο ζώα, αλλά συχνά και ανθρώπους!

Το ύψος του Κατακλυσμού

Σχετικά με τον Κατακλυσμό του Νώε, ο αρχαιολόγος Λέοναρντ Γούλεϋ που έκανε τις σχετικές έρευνες, έγραψε στο σύγγραμμά του "Οι ανασκαφές στην Ουρ", ότι στην Ουρ υπάρχει η απόδειξη μιας πλημμύρας, που δεν έχει το παράλληλό της σε όλη την περασμένη περίοδο τής Μεσοποτάμιας ιστορίας. 

Η ιλύς που βρέθηκε στις ανασκαφές, ήταν συσσωρευμένη, εκεί όπου το ρεύμα του νερού που ερχόταν από τους ξεχειλισμένους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, κρατήθηκε από κάποιο εμπόδιο. Εκεί σκάφτηκε μια ολόκληρη σειρά από μικρά πηγάδια, καλύπτοντας μια ευρεία έκταση στα οποία το βάθος τής λάσπης διέφερε αξιοσημείωτα. Μερικά απ' αυτά ήταν καθαρά από λάσπη, καθώς η λάσπη ήταν συσσωρευμένη έναντι στη Βόρεια κατηφόρα τού υψώματος τής πόλης, το οποίο, εγειρόταν υπεράνω τής πεδιάδας σπάζοντας την ισχύ τών υδάτων τού κατακλυσμού. 

Κατά τον Γούλεϋ, ένδεκα πόδια λάσπης - το μάξιμουμ- μπορεί πιθανώς να σημαίνουν έναν κατακλυσμό όχι λιγότερο από 25 πόδια βαθύ. 

Η Μεσοποταμία, είναι μία πλατειά χαμηλή χώρα. Η Ουρ σήμερα, περίπου 200 μίλια από τη θάλασσα, είναι μόνο 14 πόδια πάνω από το επίπεδο τής θάλασσας. 11 μίλια από την παρούσα πορεία τού Ευφράτη, βρίσκεται 6 πόδια κάτω από τον πυθμένα τής κοίτης τού ποταμού. 

Έτσι, ένας κατακλυσμός τέτοιου βάθους στη Μεσοποταμία, θα μπορούσε να καλύψει μια έκταση περίπου 300 μιλίων μήκους, και εκατοντάδων μιλιων πλάτους. Τα πάντα, από την εύφορη χώρα μεταξύ τών βουνών τού Ελάμ, και τής υψηλής Συριακής ερήμου θα μπορούσαν να εξαφανιστούν. Χωριά όπως το αλ' Ουμπαϊντ και το Ρατζεϊμπέχ, ξαφνικά ερημώθηκαν και έμειναν ακατοίκητα για μακρύ χρόνο, ή για πάντα. Οι συλλογές τής λίστας τών Βασιλέων αναφέρουν τον Κατακλυσμό, καθώς φαίνεται ότι έγινε μια ρήξη στη συνέχεια τής ιστορίας τής χώρας τους.

Δεν ήταν ένας παγκόσμιος κατακλυσμός. Ήταν ένας τεράστιος κατακλυσμός στην κοιλάδα τού Τίγρη και τού Ευφράτη ο οποίος έπνιξε όλη την κατοικήσιμη χώρα μεταξύ τών βουνών και τής ερήμου.

Η ίδια η Αγία Γραφή, στη Γένεση 7/ζ΄ 20, λέει ότι το ύψος τού Κατακλυσμού ήταν 15 πήχες, (μόνο 8 - 9 μέτρα), ένα ύψος που δεν επαρκεί να καλύψει όλο τον πλανήτη.

Όσο για τα ΄΄όρη τα υψηλά΄΄, για τα οποία μιλάει η Αγία Γραφή, είναι οι λόφοι της Μεσοποταμίας.

Ας μη ξεχνάμε ότι στην Αγία Γραφή, η λέξη: ΄΄όρος΄΄, σημαίνει συχνά ΄΄λόφος΄΄. Για παράδειγμα, έχουμε τα εδάφια που μιλούν για το ΄΄όρος Σιών΄΄. Στην Ιερουσαλήμ δεν υπάρχουν όρη, αλλά μόνο λόφοι. Επίσης το εδάφιο στην Αποκάλυψη 17/ιζ΄ 9, μιλάει για 7 όρη, τα οποία στη μία εκπλήρωση τής προφητείας, είναι οι 7 λόφοι τής Ιερουσαλήμ. Σε άλλη, είναι οι 7 λόφοι τής ΄΄επταλόφου΄΄ Ρώμης, και το ίδιο μπορούμε να πούμε και για πλήθος άλλων παραδειγμάτων. Επίσης, ας μη ξεχνάμε το ΄΄όρος τών Ελαιών΄΄, που δεν είναι καθόλου όρος με τη σημερινή έννοια, αλλά λόφος.

Προσέξτε! Δεν λέει: 15 πήχες υπεράνω εσκεπάσθηκαν τα όρη. Λέει: «Δεκαπέντε πήχας υπεράνω υψώθησαν τα ύδατα, και εσκεπάσθησαν τα όρη». Δηλαδή, το ότι σκεπάσθηκαν τα όρη, ήταν το αποτέλεσμα του ότι το νερό υψώθηκε 15 πήχες (για όσους καταλαβαίνουν τι διαβάζουν). Αυτό δείχνει ότι το ύψος του κατακλυσμού αρκούσε μόνο για να σκεπάσει τους λόφους της Μεσοποταμίας, ως τα όρη Αραρτού στα βόρεια της Μεσοποταμίας, όπου κάθησε η κιβωτός. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να εννοεί κάτι άλλο, γιατί εφ’ όσον τα πραγματικά όρη έχουν διαφορές εκατοντάδων μέτρων υψόμετρο, ποιο όρος θα χρησιμοποιούσε ο αφηγητής ως σημείο αναφοράς; Τι είναι 9 μέτρα συγκριτικά με τις διαφορές εκατοντάδων μέτρων των ορέων; Απλά θα έπρεπε να αναφέρει ότι σκεπάσθηκαν, χωρίς να πει πόσο. Η Αγία Γραφή όμως είναι συνεπέστατη σε σχέση με τα (χαμηλότατα) όρη της Μεσοποταμίας, τα οποία είχε ο Νώε στο οπτικό του πεδίο.

Άλλωστε, οι ανασκαφές στην Ουρ και σε άλλες περιοχές, όπως είδαμε, αποδεικνύουν ότι ο Κατακλυσμός ήταν ακριβώς τού ύψους που λέει η Γένεση, ΄΄μόνο΄΄ 15 πήχες.

Σχετικά με το επιχείρημα, ότι ο Κατακλυσμός πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερος, ώστε να σταθεί η Κιβωτός πάνω στο χιλιάδων μέτρων ΄΄όρος Αραράτ΄΄, (Γένεσις 8/η΄ 4), έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι πρόκειται για κακή μετάφραση των Εβραϊκών συμφώνων ΄΄ΡΡΤ΄΄, με τα οποία γράφεται στα Εβραϊκά το όρος. "Αραράτ." (Ως γνωστόν, η Αγία Γραφή γράφτηκε στα Εβραϊκά, μόνο με σύμφωνα, καθώς τότε έτσι έγραφαν οι Εβραίοι). Με τα ίδια όμως σύμφωνα, ΄΄ΡΡΤ΄΄, γράφονται και τα χαμηλά όρη Oυραρτού, που βρίσκονται στα βόρεια της Μεσοποταμίας! Εκεί λοιπόν στάθηκε η Κιβωτός, και όχι στο Αραράτ. Και το ότι τα όρη αυτά τη συγκράτησαν από τον Κατακλυσμό, και η Κιβωτός δεν απομακρύνθηκε από τη Μεσοποταμία, δείχνει ότι ο Κατακλυσμός περιορίστηκε στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας! Πώς θα μπορούσε άλλωστε το ύψος τού νερού, να καλύψει για παράδειγμα το Έβερεστ, που είναι ύψους χιλιάδων μέτρων; 

Και επ' αυτού, η τραβηγμένη και αμαθής θεωρία, ότι δήθεν τα βουνά ήταν τότε χαμηλότερα, και από το βάρος τού Κατακλυσμού έγιναν γεωλογικές αναστατώσεις που τα ανασήκωσαν, αποδεικνύεται εντελώς εσφαλμένη, καθώς οι γεωλόγοι γνωρίζουν καλά τις κινήσεις τού στερεού φλοιού τής γης εκείνων τών καιρών, και κάτι τέτοιο δεν συνέβει.

Τα στοιχεία δείχνουν, ότι όταν η Γένεση λέει ότι τα νερά κάλυψαν όλη τη ΄΄γη΄΄, εννοεί μόνο τη γύρω περιοχή τής Μεσοποταμίας, τη ΄΄γη΄΄ τής Μεσοποταμίας, όπου έμεναν οι άνθρωποι της Μεσοποταμίας. Εκτός από την αναφορά αρχαιολόγων, αλλά και της Αγίας Γραφής κυρίως, ότι το βάθος του Κατακλυσμού ήταν ΄΄μόνο΄΄ 8- 9 μέτρα, θα πρέπει επίσης να τονισθεί, ότι δεν υπήρχε αρκετό νερό στον πλανήτη ώστε να είναι ο κατακλυσμός παγκόσμιος. 

Γι' αυτό, κάποιοι θιασώτες τού Παγκόσμιου Κατακλυσμού, λένε ότι ως τον καιρό τού Νώε δεν έβρεχε, και ως συνέπεια υπήρχε ένας υδάτινος δακτύλιος γύρω από τη γη, που διατηρούσε ομοιόμορφη θερμοκρασία, λόγω τού φαινομένου τού θερμοκηπίου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν υπήρχαν πάγοι στους πόλους, και έτσι το νερό έφτανε για τον Κατακλυσμό. Αυτές οι θεωρίες όμως, είναι το λιγότερο γελοίες, επειδή:

α. Οι πόλοι είχαν συνεχώς πάγους, όπως αποδεικνύεται από τις έρευνες που έγιναν στην Ανταρκτική. Και μάλιστα, είχαν πάγους και πολύ πριν από τον άνθρωπο! 

Και όχι μόνο δεν υπήρχε φαινόμενο τού θερμοκηπίου, αλλά υπήρχαν εξαιρετικά ακραίες θερμοκρασίες, που δημιούργησαν τις περιόδους τών παγετώνων. (Περισκόπιο τής επιστήμης Νο 183 σελ. 34 - 43. Μιλένιουμ Νο 10 σελ. 51,52).

β. Τα εδάφια Γένεσις 2/β: 5,6 που χρησιμοποιούνται για δείξουν κάποιοι ότι στον καιρό του Νώε δεν έβρεχε, και έτσι υπήρχε συσσωρευμένο νερό υπό μορφήν υδρατμών, είναι σαφές ότι δεν μιλούν για την εποχή του Νώε, αλλά για πολύ προγενέστερες εποχές. Άλλωστε, αν στον καιρό τού Νώε, ή ακόμα και του Αδάμ δεν έβρεχε, από πού εύρισκαν το νερό τους τα τέσσερα ποτάμια τής Εδέμ; (Γένεσις 2/β: 10).

Ενώ σε περασμένες εποχές οι άνθρωποι ήταν δικαιολογημένοι να έχουν τέτοιες εσφαλμένες ερμηνείες τής Αγίας Γραφής, όπως την πίστη σε έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, στον αιώνα μας είναι εντελώς αδικαιολόγητοι. Παρόμοιες ιδέες, μόνο ως προϊόντα ημιμάθειας και προκατάληψης μπορούν να θεωρηθούν. Όταν σήμερα μπορούν πολύ απλά να διαπιστωθούν με επιστημονικές μεθόδους, όχι μόνο οι κλιματικές συνθήκες, αλλά και οι χρονολογήσεις τών λαών και τών γεγονότων τών περασμένων χιλιετιών, δεν μπορεί κανείς σήμερα να μιλάει για δακτυλίους νερού πάνω από τον πλανήτη, και για καταγωγή τών ανθρώπων και τών ζώων από την κιβωτό τού Νώε.

Λαοί που δεν ήταν απόγονοι του Νώε

Στην Αγία Γραφή, αναφέρονται διάφοροι λαοί που υπήρχαν στον καιρό του Αβραάμ, και που δεν ήταν απόγονοι του Νώε. Εδώ θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε δύο: Ο ένας είναι οι Χορραίοι (Χουρίτες), και οι άλλοι οι γιγαντόσωμοι Ραφαείμ.

Οι Ραφαείμ δεν ήταν απόγονοι του Νώε, καθώς δεν αναφέρονται στη Γένεση 10/ι΄, όπου αναφέρονται οι λαοί που κατάγονται από το Νώε. Η σκέψη ότι ίσως να μην αναφέρονται επειδή είναι πολύ νεώτεροι λαοί, δεν ευσταθεί, επειδή αναφέρονται στη Γένεσις 14/ιδ΄ 5,6 σαν λαός, από την εποχή του Αβραάμ, και συνεπώς είναι αρχαιότεροι λαοί από αυτούς που αναφέρονται ως απόγονοι του Νώε! Σε αυτό, συνηγορεί και η Γένεσης 6/ς΄ 4, που λέει για τους προγόνους των Ραφαείμ: ΄΄Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις, και μετ' εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού (΄΄οι υιοί Ελοχίμ΄΄ κατά το Εβραϊκό), προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων (΄΄Αδάμ΄΄ κατά το Εβραϊκό)...΄΄ Σύμφωνα μ' αυτό το χωρίο, οι γίγαντες επεβίωσαν ακόμα και μετά από το γεγονός της επιμιξίας των "υιών ελοχίμ" με τις ΄΄θυγατέρες Αδάμ΄΄, κάτι που σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, συνέβαινε ως τον Κατακλυσμό. (Ματθαίος 24/κδ΄ 38,39). Οι Ραφαείμ, στα εδάφια Αριθμούς 13/ιγ΄ 33, και Δευτερονόμιο 1/α΄ 28 ταυτίζονται, επειδή ήταν πρόγονοί τους, καθώς στους Αριθμούς 13/ιγ΄ 33, οι γίγαντες ονομάζονται ΄΄Νεφιλείμ΄΄, ενώ στο Δευτερονόμιο 1/α΄ 28 οι ίδιοι ονομάζονται ΄΄Ραφαείμ΄΄. Στα εδάφια αυτά, οι κατάσκοποι των ημερών του Μωυσή, βρήκαν τους Νεφιλείμ στη Χαναάν. Και εφόσον οι "Νεφιλείμ" προϋπήρχαν του Νώε, δεν ήταν απόγονοί του!

Το ίδιο και οι Χορραίοι, είναι ένας προκατακλυσμιαίος λαός γνωστός στους αρχαιολόγους ως ΄΄Χουρίτες΄΄. (΄΄Ιστορία τής ανθρωπότητος΄΄ 1ος τόμος σελ. 329 - 332, τής Ουνέσκο). Συνεπώς, και οι γιγαντόσωμοι ΄΄Νεφιλείμ΄΄, και οι ΄΄Χουρίτες΄΄, επεβίωσαν του Κατακλυσμού στη γύρω ορεινή περιοχή.

Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι όταν μιλάμε για τον Κατακλυσμό, δεν πρόκειται για μια παγκόσμια καταστροφή, αλλά για μια τοπική πλημμύρα τεραστίων διαστάσεων, που κατά το 3.266 π.Χ., κατάστρεψε τον πολιτισμό της Μεσοποταμίας, και το λαό του Αδάμ, από τον οποίο θα προερχόταν ο Χριστός. Αυτός είναι και ο λόγος που η Αγία Γραφή δίνει τόση έμφαση στο γεγονός αυτό, και όχι επειδή ήταν παγκόσμιο.

Το κήρυγμα τού Νώε

Ο αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος, στο σχολιολόγιό του τής Γένεσης, στο 14ο παράρτημά του (14ο πρόβλημα), μετά από εκτενή μελέτη, καταλήγει κι αυτός ότι ο κατακλυσμός ήταν μερικός, και όχι παγκόσμιος. Σε κάποιο σημείο μάλιστα, σίγουρος ότι ο κατακλυσμός απευθυνόταν μόνο προς τους κατοίκους τής Μεσοποταμίας, κάνει την εξής εύστοχη παρατήρηση:

Αν ο κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος, τότε το κήρυγμα τού Νώε δεν θα είχε αξία, καθώς δεν ήταν δυνατόν να κηρύξει αυτός και τα παιδιά του σε όλη την έκταση τού πλανήτη! Πώς θα πνιγόντουσαν αυτοί που δεν είχαν ακούσει την προειδοποίηση;

Αν πάλι υποτεθεί ότι οι άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι μόνο στην περιοχή εκείνη που ζούσε ο Νώε, τότε ποια η αξία ενός κατακλυσμού που θα κάλυπτε όλο τον πλανήτη;

Απόσπασμα από το σχολιολόγιο τού π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Εις το σημείο δε αυτό οφείλουμε να μνημονεύσουμε το περισπούδαστο και μοναδικό 9τομο έργο του αειμνήστου αρχιμανδρίτου π. Ιωήλ Γιαννακοπούλου : «Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄» έκδ. «Λυδία», Θεσ/νίκη 1986, ο οποίος εις τον 1ο τόμο, Παραρτήματα Προβλημάτων, Πρόβλημα 14ο, σελ. 433–442 αναλύει λεπτομερώς το θέμα του Κατακλυσμού αποδεικνύοντας με πλήθος επιχειρημάτων την περιορισμένη του έκταση! Παραθέτουμε αυτολεξεί την επιχειρηματολογία του αειμνήστου πατρός υπογραμμίζοντας απλώς τα σημεία τα οποία θέλουμε να τονίσουμε.

β) Η έκτασις του Κατακλυσμού.  Το ερώτημα επί της εκτάσεως του Κατακλυσμού δύναται ευκόλως να λυθή, εάν ορθώς τοποθετηθή.  Τοποθετείται δε ορθώς το ζήτημα ουχί εάν τεθή η ερώτησις εάν ο Κατακλυσμός ήτο γεωγραφικώς και ανθρωπολογικώς γενικός ή περιορισμένος, διότι είναι κατάδηλον, ότι πρόκειται περί αγιογραφικών εκφράσεων, αίτινες δηλούν γενικόν Κατακλυσμόν, αλλά εάν ερωτήσωμεν ποίαν γενικότητα έχει υπ’ όψιν της η Αγία Γραφή.  Απαντώντες εις το ερώτημα τούτο δυνάμεθα να είπωμεν βάσει των προ του Κατακλυσμού και μετά τούτον αναφερομένων Βιβλικών γενεαλογιών, ότι εκ των πολλών υιών και θυγατέρων του Αδάμ και της Εύας υπό της Αγίας Γραφής γενεαλογούνται οι απόγονοι δύο υιών του Αδάμ, του Κάιν και του Σηθ.  Εκ τούτων κατάγονται αι δύο σειραί Κανανιτών και Σηθιτών και εκ τούτων ο Νώε και οι υιοί αυτού, επί της εποχής των οποίων έγινε ο Κατακλυσμός.  Η Αγία Γραφή σιωπά δια τους απογόνους των άλλων υιών και θυγατέρων του Αδάμ των μνημονευομένων εν 5, 4.  Κάμνει λόγον μόνον περί των προγόνων του περιουσίου λαού του Θεού, των Κανανιτών και Σηθιτών.  Επομένως εναντίον τούτων και ουχί κατά παντός του ανθρωπίνου γένους στρέφεται ο Κατακλυσμός.  Άρα η έννοια της γενικότητος του Κατακλυσμού δεν αφορά εις ολόκληρον το ανθρώπινον γένος, αλλά γενικώς όλους τους απογόνους των Κάιν – Σηθ.  Αύτη είναι η ανθρωπότης εις τα όμματα του συγγραφέως η περιγραφομένη εν τοις κεφαλαίοις 4 – 9.  Πλην των συγχρόνων του Νώε και εν ωρισμένη και τη αυτή γεωγραφική περιοχή κατοικούντων ανθρώπων, δυνάμεθα να παραδεχθώμεν, ότι υπήρχον κι άλλοι λαοί μακράν της Αρμενίας κατοικούντες Μεσογειακοί, βορειοαφρικανικοί κ.λ.π.  Κατά συνέπειαν αι αγιογραφικαί εκφράσεις ‘πάσα σαρξ’, ‘πάσα γη’ πρέπει να εννοηθούν υπό το ανωτέρω πρίσμα.  Ητοι πάσα η γη, ην κατώκουν οι διεφθαρμένοι απόγονοι των Σηθ – Κάιν και πρόγονοι του Αβραάμ, του Πατριάρχου του περιούσιου λαού του Θεού.  Εις την αυτήν έννοιαν πρέπει να εννοηθούν και τα σχετικά αγιογραφικά χωρία: Σοφ. Σειράχ 44: 17 – 19, Εβρ. 11: 7, 11, Πέτρ. 2: 4 – 9,  3: 5.

Προς ενίσχυσιν της απόψεως ταύτης παρατηρούμεν τα εξής:  Η Αγία Γραφή πολλάκις χρησιμοποιεί εκφράσεις γενικάς προς έκφρασιν  σχετικής εννοίας.  Λ.χ. ‘Εν τη ημέρα ταύτη ενάρχου δούναι τον τρόμον σου και τον φόβον σου επί προσώπου πάντων των εθνών των υποκάτου του ουρανού οίτινες ακούσαντες το όνομά σου ταραχθήσονται’. (Δευτ. 2, 25).  ‘Και λοιμός ην επί προσώπου πάσης της γης…και πάσαι αι χώραι ήλθον…’ (Γενέσ. 41,56–57). ‘Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι…από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν’. (Πράξ. 2, 5).  ‘Και εγένετο εκεί πόλεμος διεσπαρμένος επί προσώπου πάσης της γης’. (ΙΙ Βασιλ. 18, 8). Ενώ είναι γνωστόν, ότι ο πόλεμος ήτο μεταξύ Δαυίδ και Αβεσσαλώμ εις το όρος Εφραίμ.  ‘Πάντες βασιλείς της γης εζήτουν το πρόσωπον Σολομών του ακούσαι της φρονήσεως αυτού’ (ΙΙΙ Βασιλ. 10, 24).  Εν Ησαία (13, 5) ‘έρχεσθαι εκ γης πόρρωθεν απ’ άκρου θεμελίου του ουρανού Κύριος και οι οπλόμαχοι αυτού καταφθείραι πάσαν την οικουμένην’.  Παρόμοιαι εκφράσεις εις σχήμαν ρητορικόν  και υπερβολής υπάρχουν εις όλους τους λαούς, ως ‘alle Welt Weisst’ (όλος ο κόσμος γνωρίζει) ή ‘die ganze Stadt sprieht davon’ (όλη η πόλις ομιλεί περί αυτού) παρά τοις Γερμανοίς, ‘tout le monde’ (όλος ο κόσμος) παρά τοις Γάλλοις κ.λ.π.   

Πλην τούτου ο τρόπος της διηγήσεως του Κατακλυσμού υποδηλοί Κατακλυσμόν σχετικόν και ουχί γενικόν, διότι ο εκθέτων το γεγονός τούτο δεικνύεται τηρών ημερολόγιον  ακριβές των συμβαινόντων και αυτόπτης μάρτυς των εν τω σημειωματαρίω του σημειουμένων.  Ως αυτόπτης λοιπόν μάρτυς των συμβαινόντων του Κατακλυσμού δεικνύει ο συγγραφέας, ότι έχει υπ’ όψιν μερικόν και ουχί γενικόν Κατακλυσμόν.  Μερικά παραδείγματα:  Η περιστερά επιστρέφει, διότι υπήρχεν ακόμη ύδωρ επί της γης.  Ο Νώε βλέπει τας κορυφάς των ορέων υψουμένας υπέρ τα ύδατα και την γην καλυπτομένην υπό του ύδατος.  Ταύτα, εννοείται, είναι εκείνα, εις τα οποία φθάνει το βλέμμα του Νώε ως ανθρώπου.  Έπειτα το κήρυγμα της μετανοίας του Νώε δεν είναι δυνατόν να απευθύνεται εις ολόκληρον την γην, αλλά εις ωρισμένον μέρος ταύτης.  Τούτο είναι σπουδαίο επιχείρημα κατά των δεχομένων γενικόν ανθρωπολογικώς Κατακλυσμόν.  Τα χωρία της Γενέσεως 7: 3,  19 – 20  όπου γίνεται λόγος περί ολόκληρης της γης, όπου θα εξηπλούντο τα εις την κιβωτόν εισελθόντα ζώα μετά τον Κατακλυσμόν και ότι το ύδωρ του Κατακλυσμού εκάλυψεν όλα τα όρη τα υπό τον ουρανόν πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοιαν, την οποίαν εδώσαμεν ανωτέρω, ότι γενικότης είναι η εις το όμμα του Νώε προσπίπτουσα και ουχί η απόλυτος γενικότης ζώων και ορέων.

Ο μερικός ούτος Κατακλυσμός φαίνεται, ότι αντίκειται εις την παράδοσιν της εκκλησίας, ήτις είναι ομόφωνος, παραδεχομένη γενικόν Κατακλυσμόν.  Είναι όμως γνωστόν, ότι οι Πατέρες και θεολόγοι της Εκκλησίας έζησαν εις εποχήν, καθ’ ην δεν υπήρχον τόσαι γεωγραφικαί και επιστημονικαί γνώσεις, όσαι υπάρχουν σήμερον.  Συνεπώς ήτο επόμενον αι περιορισμέναι εκείναι γνώσεις των να επιδράσουν εις την τοιαύτην ερμηνείαν του αγιογραφικού Κατακλυσμού ως επέδρασαν και επί της πεποιθήσεώς των περί της κινήσεως του ηλίου πέριξ της γης και ουχί της γης πέριξ του ηλίου.  Η ερμηνεία όμως εκείνη των Πατέρων ως μη αναφερομένη εις δογματικά ή ηθικά ζητήματα, ουδόλως θίγει την αξιοπιστίαν της Παραδόσεως και επ’ ουδενί λόγω δεσμεύει ημάς να έχωμεν διάφορον γνώμην.

Επίσης πάλαι ποτέ επιστεύετο, ότι ο Κατακλυσμός ήτο γενικός και ουχί μερικός, διότι οι γνωστοί τότε μύθοι ωμίλουν περί γενικού Κατακλυσμού.  Αυξηθεισών  όμως των εθνολογικών επιστημονικών γνώσεων απεδείχθη, ότι τούτο είναι πεπλανημένον, διότι ευρέθη ολόκληρος σειρά γνωστών λαών, οίτινες ουδένα μύθον αναφερόμενον εις κατακλυσμόν έχουν ευθύς άμα τη αρχή της ιστορίας των.  (π.χ. Αιγύπτιοι, Άραβες, Κινέζοι, Αφρικανοί και τινες Ασιατικοί λαοί).  Εις τινας άλλους λαούς υπάρχουν μύθοι αναφέροντες κατακλυσμούς, αλλά οι κατακλυσμοί ούτοι είναι τοπικοί.  Άλλως τε η πληροφορία περί γενικού Κατακλυσμού μόνον εκ θείας Αποκαλύψεως ηδύνατο να προέλθη.  Μία τοιαύτη όμως εκδοχή δεν ευοδούται υπό του κειμένου, το οποίον ομιλεί περί γεγονότων Κατακλυσμού γενομένων ορατών.

Προβάλλεται η εξής αντίρρησις:  ‘Εάν ο Κατακλυσμός ήτο μερικός δεν υπήρχε λόγος κατασκευής της κιβωτού δια την σωτηρίαν του Νώε και της οικογενείας αυτού, διότι ο Θεός ηδύνατο να σώσει τούτους και δια της μεταβάσεώς των εις άλλον τόπον’.  Βεβαίως ηδύνατο να γίνει τούτο.  Αλλά η κιβωτός είχε και παιδαγωγικήν σημασίαν, διότι η επί μακρόν χρονικό διάστημα κατασκευή της ενώπιον των οφθαλμών των ανθρώπων της εποχής του Νώε υπεβοήθη το κήρυγμα μετανοίας τούτου προς εκείνους.

Αι επιστήμαι Φυσική και Ζωολογία εγείρουν πλείστας και σοβαροτάτας αντιρρήσεις κατά της εκδοχής γενικού, παγκοσμίου Κατακλυσμού, ώστε οι αντιπρόσωποι της θεωρίας ταύτης είναι υποχρεωμένοι - εάν δεν θελήσουν να συσσωρεύσωσι θαύματα επί θαυμάτων – να παραδεχθούν ότι προ του Κατακλυσμού υπήρχον φυσικαί συνθήκαι ουσιωδώς διάφοροι των κατά τον Κατακλυσμόν τοιούτων.  Όπερ αδύνατον.

Επομένως δεν είναι ορθόν να προσκολληθώμεν εις θεωρίαν αντικειμένην εις την επιστήμην και μη ευνοουμένην και υπό της Αγίας Γραφής ρητώς.

Ν. Μ.

Πηγή: Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας.