ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ (1)

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Όταν λαμβάνουμε μεγάλες αποφάσεις υπάρχουν και διλήμματα. Όχι πάντα, αλλά υπάρχουν. Έτσι και οι Έλληνες Βασιλείς πριν την λήψη κάποιας σοβαρής αποφάσεώς τους ενέκυψαν διλήμματα. Διλήμματα που έγιναν αφορμή για εκτόξευση δηλητηρίου & προπαγάνδας στον Ελληνικό λαό.

Π.χ. ο Κωνσταντίνος ΙΒ΄ είχε το δίλημμα (Αύγουστος 1914 - Δεκέμβριος 1915): "Ή θα ακολουθήσω την άνευ όρων υποταγή στην Αντάντ που πρεσβεύει ο Βενιζέλος ή θα ακολουθήσω την γραμμή της ουδετερότητος που θεωρώ προσφορότερη ως προς το εθνικό συμφέρον αλλά αν χρειαστεί θα πάω με την Αντάντ. Ή να στείλω τα παιδιά μας και πάλι στο σφαγείο ενός πολέμου που μάλιστα δεν είναι και δικός μας ή να διατηρηθεί ουδετερότητα".

Ο Στρατηλάτης έχει να κάνει με έναν δις εκλεγμένο πρωθυπουργό: τον Βενιζέλο και με το εθνικό συμφέρον. Προκειμένου να διασφαλίσει την χώρα, τον λαό, το Σύνταγμα και το πολίτευμα αναγκάστηκε να κοντραριστεί.

Αν ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος είχε συμφωνήσει με την ενδοτική πολιτική του Βενιζέλου θα είχε καταστεί πειθήνιο όργανο και εντολοδόχος των ξένων. Δεν έκυψε όμως την κεφαλήν του. Αντιστάθηκε στην οσφυοκαμπτική-ενδοτική πολιτική του Βενιζέλου. Αντιστάθηκε κατ΄ επέκτασιν στην ιμπεριαλιστική πολιτική της Αντάντ που ήθελε την Ελλάδα αποικία της και όχι φυσικά σύμμαχό της (όπως την έκανε το 1917-20).

Ο Γεώργιος Β΄ είχε το δίλημμα (3 Αυγούστου 1936): "Ή θα υπογράψω τα διατάγματα του Μεταξά περί αναστολής του Συντάγματος και διακοπής των εργασιών της Βουλής ή θα αφήσω την χώρα στους κομμουνιστές που καταλύουν το κράτος και ετοιμάζονται βιαίως να υφαρπάξουν την εξουσία".

Ο Βασιλεύς των ΟΧΙ, εκ φύσεως ήταν δημοκρατικός άνθρωπος και αντιπαθούσε το δικτατορικό πολίτευμα. Όμως ή θα άφηνε την χώρα σε μίαν άλλη χειροτέρας μορφής δικτατορία ή θα νομιμοποιούσε τον Μεταξά. "Δημοκρατική" λύση δεν υπήρχε.

Ο Γεώργιος είχε να κάνει με τις αντιλήψεις και τις αρχές του και με το μέλλον της χώρας. Και επέλεξε την θυσία των προσωπικών του αρχών χάριν της Πατρίδος! Οι Βασιλείς υπάκουαν στο εθνικό συμφέρον κόντρα στις προσωπικές τους πεποιθήσεις. Και αυτό θα πει ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ. Αυτό θα πει ΕΛΛΗΝΑΣ.

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν ήταν δικτατορικό. Πραγματοποίησε ένα τεράστιο πολύπλευρο έργο και ανεπανάληπτες μεταρρυθμίσεις που οι πολιτικοί δεν έκαναν ούτε το 1/10 όσων έκανε ο Μεταξάς! Μία δικτατορία σημαίνει στασιμότητα. Δεν κάνει μεταρρυθμίσεις. Καταδυναστεύει τον λαό, δεν τον βοηθά, δεν του ανεβάζει το κοινωνικό επίπεδο.

Ο Κωνσταντίνος ΙΓ΄ είχε το δίλημμα (Ιούλιος 1965): "Ή θα προχωρήσω στην αντισυνταγματική κίνηση υπόδειξης στον εκλεγμένο πρωθυπουργό προκειμένου να σωθεί Δημοκρατία & Σύνταγμα ή αφήνω την χώρα στο έλεος των Γεωργίου & Ανδρέα Παπανδρέου και των αντισυνταγματικών τους πράξεων".

Ο Κωνσταντίνος ακολούθησε την συνταγματικώς κατοχυρωμένη στο Σύνταγμα του 1952 βασιλική προνομία του συμβουλεύειν τον Πρωθυπουργό. Και οι περίφημες βασιλικές επιστολές (αυστηρές μεν και λάθος κίνηση όπως τον παραδέχθηκε και ο Κωνσταντίνος) αυτό ουσιαστικά περιείχαν. Συμβουλές στον πρωθυπουργό. Και ο πρωθυπουργός είχε δικαίωμα να συμβουλεύει τον Βασιλέα. Και όστις έχει απορία ας ανοίξει το Σύνταγμα του 1952.
Στις 21 Απριλίου 1967 ο Βασιλεύς των Ελλήνων είχε το δίλημμα: "Να αντισταθώ τώρα ή αργότερα διατηρώντας ψυχρότητα και παθητική στάση". Ο Κωνσταντίνος δεν πείστηκε από τους σκοπούς και το χρονοδιάγραμμά των κινηματιών και επιδίωκε την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και την δημιουργία νέου δημοκρατικού πολιτεύματος. Έτσι και αποφάσισε να κάνει το αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου...

Συνεχίζεται...