Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".
Ο πολιτικαντισμός σ΄ όλο του το μεγαλείο. Διαβάστε με προσοχή το άρθρο και θα καταλάβετε.
Μετά από ένα εξάμηνο βασιλικών προσπαθειών (Οκτώβριος 1966-Μάρτιος 1967) και μυστικών συναντήσεων, στο Τατόι, Κωνσταντίνου, Γεωργίου Παπανδρέου και Παναγιώτη Κανελλόπουλου, οι 2 πολιτικοί ηγέτες συμφώνησαν στην διεξαγωγή εκλογών τον Μάιο του 1967 και στην αντικατάσταση της υπηρεσιακής κυβέρνησης υπό τον καθηγητή της Νομικής Ιωάννη Παρασκευόπουλο από πολιτικό σχήμα.
Ο Βασιλεύς κάλεσε διαδοχικά, στην συνέχεια, το πρωινό της 3ης Απριλίου 1967, τους πολιτικούς αρχηγούς στα ανάκτορα και κοινός τόπος των εισηγήσεων τους ήταν ο σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης. Μερικές ώρες αργότερα, ο πρώτος που την πρότεινε (Γ. Παπανδρέου) υπαναχωρούσε και δήλωνε τηλεφωνικά στον επί κεφαλής του πολιτικού γραφείου του βασιλέως πρέσβη Δημήτριο Μπίτσιο ότι δεν τον δέσμευε η πρωινή του εισήγηση. Μόλις όμως ο Βασιλεύς, ασκώντας το συνταγματικό του δικαίωμα, ανέθεσε (4 Απριλίου 1967) το σχηματισμό κυβέρνησης (ως τις εκλογές) στον Π. Κανελλόπουλο (με την ελπίδα της εκτόνωσης της δύναμης του Ανδρέα Παπανδρέου), ο Γ. Παπανδρέου βροντοφώναξε από τα μπαλκόνια το γνωστό πια σλόγκαν του: "Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, ο λαός ή ο βασιλιάς;"
Σαστισμένος ο Κωνσταντίνος του τηλεφώνησε για να ρωτήσει: «Πως θα σας φαινόταν, κύριε πρόεδρε, αν αύριο το πρωί έβγαινα και εγώ στο μπαλκόνι, εξηγούσα στον λαό ποια ήταν η χθεσινή σας στάση και τον πληροφορούσα για την αδικαιολόγητη υπαναχώρησή σας από μία πρόταση που πρώτος διατυπώσατε εσείς ο ίδιος;» Ο Παπανδρέου γέλασε και απάντησε με χιούμορ: «Μα, εκεί ποντάρω Μεγαλειότατε: στο ότι εγώ μπορώ να βγω στο μπαλκόνι, εσείς όμως όχι».
Ως πηγή χρησιμοποίησα τον Δ΄ Τόμο του τετράτομου έργου του κ. Κων/νου Μπαρμπή "Τσακάλια και ύαινες της Ελληνικής πολιτικής".
Αυτή την απάντηση έδωσε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Που οι λιβανιστές του και οι, τυφλοί από κομματισμό, οπαδοί του τον χαρακτήρισαν "Γέρο της Δημοκρατίας". Μάλλον "Ανεμόμυλος της Δημοκρατίας" γιατί είχε υπηρετήσει σ΄ όλες τις πολιτικές παρατάξεις πλην της άκρας αριστεράς. Είχε και μία αρετή: ότι ήταν αμετακίνητα αντικομμουνιστής. Και αξίζει να σημειωθεί, ότι επί πρωθυπουργίας του αγωνίστηκε με τον Βασιλέα Κωνσταντίνο για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα δια του σχεδίου Άτσεσον. Αλλά ο γιος του Ανδρέας, Αβέρωφ (που ήθελε από το 1956 διχοτόμηση της Κύπρου), Μαύρος και εκ Παρισίων Καραμανλής αντιτίθενται και λένε Κωνσταντίνος-Γ. Παπανδρέου: "Μας δίνουν ουρανοξύστη και εμείς μαλώνουμε για έναν περιστερώνα".
Να λέμε αλήθειες αλλά και του στραβού το δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου