Γράφει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς".
Για όσους είχαν πάρει μέρος, υπό τις διαταγές του Βασιλιά Κωνσταντίνου ΙΒ΄ (με την Βυζαντινή αρίθμηση), στους απελευθερωτικούς πολέμους κατά του ημισεληνικού Αττίλα της Βαλκανικής και, λίγο αργότερα, κατά των –αμετανόητων- Βουλγαρικών υαινών της χερσονήσου του Αίμου, ο Στρατηλάτης-Βασιλιάς των θρύλων ήταν συνώνυμος με την μάνα, την πατρίδα, την δόξα, το εθνικό χρέος. Εμψυχώνονταν αντικρίζοντάς τον, με τα μάτια της φαντασίας, να τριγυρίζει σαν σκιά ανάμεσα στα αντίσκηνα των στρατιωτών, να μοιράζεται με τους φαντάρους του το λιτό, σπαρτιατικό συσσίτιο, να στέκεται στο πλάι τους στις επίφοβες ώρες της διπλοσκοπιάς της νύχτας, σε απόσταση αναπνοής από τον Μογγολικό εχθρό. Να ηγείται της αυγινής εφόδου με γυμνό στο χέρι το τρισένδοξο σπαθί του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου-Δραγάτση, στερνού Αυτοκράτορα της Επτάλοφης Βασιλεύουσας. Και εκείνη, η «πανταχού παρούσα» σκιά του λεβεντόκορμου Βασιλιά αρκούσε για να αποδιώξει τον φόβο του θανάτου, να γεννοβολήσει ασύνορη ευψυχία, να κατασκευάσει στρατιώτες-ιππότες-ήρωες, να αναστήσει τον Κυναίγειρο και τον Λεωνίδα σε αναρίθμητα σύγχρονα αντίτυπα… Και κάπως έτσι ήρθε ο θρίαμβος!!! Και ο διπλασιασμός της Ελλάδας. Μέχρι να έρθει η προδοσία του ψευτοεθνάρχη Βενιζέλου…
Bαλκανική Εποποιία 1912-1913:
Για όσους είχαν πάρει μέρος, υπό τις διαταγές του Βασιλιά Κωνσταντίνου ΙΒ΄ (με την Βυζαντινή αρίθμηση), στους απελευθερωτικούς πολέμους κατά του ημισεληνικού Αττίλα της Βαλκανικής και, λίγο αργότερα, κατά των –αμετανόητων- Βουλγαρικών υαινών της χερσονήσου του Αίμου, ο Στρατηλάτης-Βασιλιάς των θρύλων ήταν συνώνυμος με την μάνα, την πατρίδα, την δόξα, το εθνικό χρέος. Εμψυχώνονταν αντικρίζοντάς τον, με τα μάτια της φαντασίας, να τριγυρίζει σαν σκιά ανάμεσα στα αντίσκηνα των στρατιωτών, να μοιράζεται με τους φαντάρους του το λιτό, σπαρτιατικό συσσίτιο, να στέκεται στο πλάι τους στις επίφοβες ώρες της διπλοσκοπιάς της νύχτας, σε απόσταση αναπνοής από τον Μογγολικό εχθρό. Να ηγείται της αυγινής εφόδου με γυμνό στο χέρι το τρισένδοξο σπαθί του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου-Δραγάτση, στερνού Αυτοκράτορα της Επτάλοφης Βασιλεύουσας. Και εκείνη, η «πανταχού παρούσα» σκιά του λεβεντόκορμου Βασιλιά αρκούσε για να αποδιώξει τον φόβο του θανάτου, να γεννοβολήσει ασύνορη ευψυχία, να κατασκευάσει στρατιώτες-ιππότες-ήρωες, να αναστήσει τον Κυναίγειρο και τον Λεωνίδα σε αναρίθμητα σύγχρονα αντίτυπα… Και κάπως έτσι ήρθε ο θρίαμβος!!! Και ο διπλασιασμός της Ελλάδας. Μέχρι να έρθει η προδοσία του ψευτοεθνάρχη Βενιζέλου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου